Ι
«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Συγγνώμη»: Γονείς σε απόλυτη φτώχεια ζητούν να αφήσουν το παιδί τους στα χωριά SOS
Η Αννα ήταν ακόμα στον παιδικό σταθμό. Είχε πάει απόγευμα και η μαμά της δεν είχε εμφανιστεί. Οι νηπιαγωγοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ωσπου το κοριτσάκι έβγαλε κάτι απ' την τσέπη του. Ηταν ένα σημείωμα: «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Δεν έχω λεφτά, δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της».
Ο άνθρωπος που μου λέει την ιστορία την διηγείται σαν κάτι συνηθισμένο. Ο Στ. Σιφνιός είναι υπεύθυνος της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS. «Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία», λέει. «Και ο εισαγγελέας έστειλε το παιδί σ' εμάς».
Ολα αυτά δεν έγιναν σε κάποιο βιβλίο του Ντίκενς. Εγιναν σε μια συνοικία της Αθήνας. Η μαμά της Αννας δεν είναι τρελή. Είναι μια κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και πανικοβλήθηκε. Σαν την ιστορία της, υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιες ακόμη ιστορίες. Σήμερα στην Ελλάδα πεντακόσιοι γονείς είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση, που ζήτησαν στα Παιδικά Χωριά SOS να αφήσουν εκεί το παιδί τους.
«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση. Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π. Βασταρούχα. «Τώρα τα μισά αιτήματα είναι από γονείς σε απόλυτη φτώχεια. Οκτώ στις δέκα φορές είναι Ελληνες, τις πιο πολλές φορές μονογονεϊκές οικογένειες, συνήθως χωρίς άλλους συγγενείς».
Η κυρία Μαρίνα εδώ και 19 χρόνια είναι μητέρα στα Χωριά SOS. Εκείνη ζει την ιστορία από την άλλη πλευρά. «Το καινούργιο παιδάκι το φέρνει στο σπίτι μας η μαμά του», λέει. «Του δείχνει το κρεβάτι του, του δείχνει το δωμάτιό του, του δείχνει εμένα. Και μετά, «σ' αγαπάω» λέει, και φεύγει. Και το παιδάκι μένει στην πόρτα». Το ακούω στη φωνή της.
Στέκονται και κοιτάζουν
Η κυρία Μαρίνα κάνει προσπάθεια για να συνεχίσει. «Κανένα τους δεν φωνάζει», λέει. «Στέκονται στην πόρτα και κοιτάζουν μέχρι να χαθεί η μαμά τους. Αν είναι αδελφάκια, δύο ή πιο πολλά, εκείνο το βράδυ δεν μπορείς να τα χωρίσεις. Τα βάζεις το καθένα στο κρεβάτι του και δέκα λεπτά μετά γίνονται ένα κουβάρι, μαζεύονται όλα μαζί ξανά, να αγγίζουν το ένα το άλλο».
Κανονικά, τα Χωριά SOS δεν δέχονται παιδιά που η οικογένειά τους είναι απλώς φτωχή. Γι' αυτές τις οικογένειες υπάρχει πρόγραμμα στήριξης στο σπίτι. Αλλά η απόλυτη φτώχεια δεν πάει σχεδόν ποτέ μόνη της. «Ηρθε ένα κοριτσάκι εδώ και νόμιζα πως έχει πρόβλημα. Τριών χρόνων, δεν ήξερε ούτε 15 λέξεις», λέει η κοινωνική λειτουργός. «Το είδαν οι γιατροί και είπαν πως η υγεία του είναι μια χαρά. Ο μπαμπάς του στις λαϊκές, η μαμά του τυφλή, το είχαν εγκαταλείψει το παιδί. Οταν δεν σου μιλάει κανείς, πώς να μάθεις λέξεις;». Η φτώχεια οδηγεί στην παραμέληση, ακόμα και στην κακοποίηση. Κάποιοι άνθρωποι, πριν φτάσει το παιδί τους εκεί, διαλέγουν την άλλη λύση. Οσο ακραία κι αν φαίνεται σ' εμάς.
«Έβγαινα απ' το Χωριό να πάρω γάλα για τα δικά μου τα παιδιά», λέει η κυρία Μαρίνα. «Στην κεντρική πύλη ήταν μια γυναίκα μ' ένα κοριτσάκι. Δεν ήξερε ότι εγώ είμαι μητέρα SOS, δεν με είδε καν. Κρατούσε το παιδί της όρθια και του μιλούσε. «Μη νομίζεις πως η μαμά δεν σ' αγαπάει. Σε λατρεύει η μαμά, αλλά δεν έχει να σου δώσει φαγητό. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι εδώ...». Νόμιζε πως θα μπει μέσα, θα βρει κάποιον να αφήσει το παιδάκι και θα φύγει». Η κυρία Μαρίνα κρατάει με το χέρι της το μέτωπό της. Οσα χρόνια κι αν είσαι εδώ, μερικά πράγματα δεν τα συνηθίζεις ποτέ. «Το κρατούσε απ' το χέρι», λέει. «Κι αυτό δεν μιλούσε. Μόνο είχε σηκώσει το κεφαλάκι του και την κοίταζε. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Εφυγα. Είχα να πάρω γάλα στα δικά μου τα παιδιά».
Ο άνθρωπος που μου λέει την ιστορία την διηγείται σαν κάτι συνηθισμένο. Ο Στ. Σιφνιός είναι υπεύθυνος της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS. «Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία», λέει. «Και ο εισαγγελέας έστειλε το παιδί σ' εμάς».
Ολα αυτά δεν έγιναν σε κάποιο βιβλίο του Ντίκενς. Εγιναν σε μια συνοικία της Αθήνας. Η μαμά της Αννας δεν είναι τρελή. Είναι μια κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και πανικοβλήθηκε. Σαν την ιστορία της, υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιες ακόμη ιστορίες. Σήμερα στην Ελλάδα πεντακόσιοι γονείς είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση, που ζήτησαν στα Παιδικά Χωριά SOS να αφήσουν εκεί το παιδί τους.
«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση. Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π. Βασταρούχα. «Τώρα τα μισά αιτήματα είναι από γονείς σε απόλυτη φτώχεια. Οκτώ στις δέκα φορές είναι Ελληνες, τις πιο πολλές φορές μονογονεϊκές οικογένειες, συνήθως χωρίς άλλους συγγενείς».
Η κυρία Μαρίνα εδώ και 19 χρόνια είναι μητέρα στα Χωριά SOS. Εκείνη ζει την ιστορία από την άλλη πλευρά. «Το καινούργιο παιδάκι το φέρνει στο σπίτι μας η μαμά του», λέει. «Του δείχνει το κρεβάτι του, του δείχνει το δωμάτιό του, του δείχνει εμένα. Και μετά, «σ' αγαπάω» λέει, και φεύγει. Και το παιδάκι μένει στην πόρτα». Το ακούω στη φωνή της.
Στέκονται και κοιτάζουν
Η κυρία Μαρίνα κάνει προσπάθεια για να συνεχίσει. «Κανένα τους δεν φωνάζει», λέει. «Στέκονται στην πόρτα και κοιτάζουν μέχρι να χαθεί η μαμά τους. Αν είναι αδελφάκια, δύο ή πιο πολλά, εκείνο το βράδυ δεν μπορείς να τα χωρίσεις. Τα βάζεις το καθένα στο κρεβάτι του και δέκα λεπτά μετά γίνονται ένα κουβάρι, μαζεύονται όλα μαζί ξανά, να αγγίζουν το ένα το άλλο».
Κανονικά, τα Χωριά SOS δεν δέχονται παιδιά που η οικογένειά τους είναι απλώς φτωχή. Γι' αυτές τις οικογένειες υπάρχει πρόγραμμα στήριξης στο σπίτι. Αλλά η απόλυτη φτώχεια δεν πάει σχεδόν ποτέ μόνη της. «Ηρθε ένα κοριτσάκι εδώ και νόμιζα πως έχει πρόβλημα. Τριών χρόνων, δεν ήξερε ούτε 15 λέξεις», λέει η κοινωνική λειτουργός. «Το είδαν οι γιατροί και είπαν πως η υγεία του είναι μια χαρά. Ο μπαμπάς του στις λαϊκές, η μαμά του τυφλή, το είχαν εγκαταλείψει το παιδί. Οταν δεν σου μιλάει κανείς, πώς να μάθεις λέξεις;». Η φτώχεια οδηγεί στην παραμέληση, ακόμα και στην κακοποίηση. Κάποιοι άνθρωποι, πριν φτάσει το παιδί τους εκεί, διαλέγουν την άλλη λύση. Οσο ακραία κι αν φαίνεται σ' εμάς.
«Έβγαινα απ' το Χωριό να πάρω γάλα για τα δικά μου τα παιδιά», λέει η κυρία Μαρίνα. «Στην κεντρική πύλη ήταν μια γυναίκα μ' ένα κοριτσάκι. Δεν ήξερε ότι εγώ είμαι μητέρα SOS, δεν με είδε καν. Κρατούσε το παιδί της όρθια και του μιλούσε. «Μη νομίζεις πως η μαμά δεν σ' αγαπάει. Σε λατρεύει η μαμά, αλλά δεν έχει να σου δώσει φαγητό. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι εδώ...». Νόμιζε πως θα μπει μέσα, θα βρει κάποιον να αφήσει το παιδάκι και θα φύγει». Η κυρία Μαρίνα κρατάει με το χέρι της το μέτωπό της. Οσα χρόνια κι αν είσαι εδώ, μερικά πράγματα δεν τα συνηθίζεις ποτέ. «Το κρατούσε απ' το χέρι», λέει. «Κι αυτό δεν μιλούσε. Μόνο είχε σηκώσει το κεφαλάκι του και την κοίταζε. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Εφυγα. Είχα να πάρω γάλα στα δικά μου τα παιδιά».
Πηγή του αρχικού blog: Της Μαριλης Μαργωμενου απο Καθημερινή/Αντέγραψα από...
ΙΙ
ΚΕΡΚΥΡΑ: Οι... ηθικοί αυτουργοί του θανάτου της Ανδριάνας Γαρδικιώτη !!!
Νύχτα Αυγούστου και ο μήνας είχε εννιά. Βιαστικός ετοίμαζα βαλίτσες για το ταξιδάκι αναψυχής στην Κωνσταντινούπολη.
Πρέπει να ήταν 11.30 όταν χτύπησε το κινητό. Στην άλλη γραμμή ήταν ο Α. ως συνήθως αγχωμένος, λαχανιασμένος αλλά και ικανοποιημένος από τη νέα επιτυχία των ανδρών της υπηρεσίας του, στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Θεσσαλονίκης. Του Μιχάλη Λαγάνη
Οι «φωστήρες» του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. ένα μήνα μετά φρόντισαν να την εντάξουν κι αυτή στο γενικότερο πλαίσιο περικοπών, αλλά αυτή η κουβέντα δεν είναι της παρούσης. «Έλα ρε... Έχω "μεγάλο ψάρι" αυτή τη φορά. Dj σε γάμους και βαφτίσεις με σακκούλες dvd με παιδική πορνογραφία. Άσε που μόλις μας πήρε
χαμπάρι κλειδώθηκε στο διαμέρισμα και παίξαμε μπουνιές για να τον
κάνουμε καλά».
χαμπάρι κλειδώθηκε στο διαμέρισμα και παίξαμε μπουνιές για να τον
κάνουμε καλά».
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του και ο αρχικός ενθουσιασμός μετατράπηκε στο μόνιμο παράπονό του.. «Δε βαριέσαι.. Σε δύο ημέρες έξω θα είναι και αυτός, όπως και όλοι οι υπόλοιποι».
Η ελληνική νομοθεσία δεν προβλέπει την προφυλάκιση στις περιπτώσεις που κάποιος συλλαμβάνεται για κατοχή και διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας.
Η ελληνική νομοθεσία δεν προβλέπει την προφυλάκιση στις περιπτώσεις που κάποιος συλλαμβάνεται για κατοχή και διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας.
Έτσι και ο 35χρονος πήγε Εισαγγελέα, Ανακριτή, πλήρωσε εγγύηση 3.000 ευρώ και αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και την εμφάνισή του μία φορά το μήνα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του.
Εγώ πήγα το ταξιδάκι μου στην Πόλη, ο Α. ένα μήνα μετά μάζεψε τα «μπογαλάκια» του από την καταργηθείσα Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Θεσσαλονίκης και μετατέθηκε... στις βάρδιες στα γήπεδα ποδοσφαίρου.
Εγώ πήγα το ταξιδάκι μου στην Πόλη, ο Α. ένα μήνα μετά μάζεψε τα «μπογαλάκια» του από την καταργηθείσα Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Θεσσαλονίκης και μετατέθηκε... στις βάρδιες στα γήπεδα ποδοσφαίρου.
Εκεί τον πέτυχα την Κυριακή το μεσημέρι, έχοντας διαβάσει στο διαδίκτυο ότι ο 35χρονος dj από το Κιλκίς, που έσφαξε τη νεαρή φοιτήτρια στη Καστοριά, είχε συλληφθεί τον περασμένο Αύγουστο στη Θεσσαλονίκη για κατοχή και διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας.
«Από τότε φαινόταν ότι με τον τύπο κάτι δεν πάει καλά. Τη νύχτα που τον συλλάβαμε, όση ώρα εμείς προσπαθούσαμε ν΄ ανοίξουμε την κλειδωμένη πόρτα, εκείνος έσκισε την τσόχα του καναπέ και προσπάθησε να κρύψει τους σκληρούς δίσκους και τα cd's. Αλλά ρε Μιχάλη να ταν μόνο αυτό .Το ξέρεις ότι ο τύπος είχε κάνει φυλακή για βιασμό;».
Κόντεψε να μου φύγει το ακουστικό από το χέρι.. Ώστε δεν ήταν απλή φήμη ...«Φήμη; Ποια φήμη; Ο τύπος πριν από χρόνια είχε καταδικαστεί για το βιασμό μιας φοιτήτριας. Έκανε 1.5.χρόνο φυλακή και βγήκε», μου λέει ο Α. σα να το θεωρούσε ήδη γνωστό. «Μα καλά, η Εισαγγελέας και ο Ανακριτής την ήξεραν αυτή τη λεπτομέρεια;», ρωτάω ο ανίδεος.. «Πως δεν το ήξεραν. Αφού είχαμε στείλει συνοδευτική επιστολή μαζί με το διαβιβαστικό».
Προφανώς ήταν ασήμαντα για τους εκπροσώπους της ελληνικής δικαιοσύνης ήταν και το πτυσσόμενο ρόπαλο, το σπρέι πιπεριού, και τα αμέτρητα αρχεία με βιασμούς βρεφών και νηπίων. «Αλλά στο ξαναλέω», επέμεινε ο Α. «Με την κατηγορία που τον βάρυνε ούτως ή άλλως θα αφηνόταν ελεύθερος με τη δικάσιμο να ορίζεται ύστερα από ένα χρόνο, τουλάχιστον». Όσοι για την άτυχη 22χρονη. Οι αστυνομικοί είχαν βρει κάποια βίντεο με
λίγο εξεζητημένες προσωπικές στιγμές του ζευγαριού στο κινητό του 35χρονου, αλλά από τη στιγμή που δεν ήταν ανήλικη δεν συνέτρεχε κάποιος λόγος για περαιτέρω έρευνα.
λίγο εξεζητημένες προσωπικές στιγμές του ζευγαριού στο κινητό του 35χρονου, αλλά από τη στιγμή που δεν ήταν ανήλικη δεν συνέτρεχε κάποιος λόγος για περαιτέρω έρευνα.
Εκείνες τις δύο νύχτες του Αυγούστου δε, στα κρατητήρια της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης, τον 35χρονο τον είχε επισκεπτεί μόνο ο πατέρας του...
Ο Στάθης Ευσταθιού θα λογοδοτήσει ενώπιον της δικαιοσύνης και ίσως των Ερινυών που θα τον κυνηγούν για την άγρια δολοφονία της 22χρονης φοιτήτριας. Οι ηθικοί αυτουργοί όχι μόνο του συγκεκριμένου, αλλά και
άλλων ειδεχθών εγκλημάτων θα «συλληφθούν» ποτέ;
άλλων ειδεχθών εγκλημάτων θα «συλληφθούν» ποτέ;
ΙΙΙ
Αφγανιστάν: Γυναίκα που ήταν θύμα βιασμού αποφυλακίστηκε αλλά πρέπει να παντρευτεί το βιαστή της
Αφγανιστάν: Γυναίκα που ήταν θύμα βιασμού αποφυλακίστηκε αλλά πρέπει να παντρευτεί το βιαστή της
Ο Αφγανός πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι διέταξε σήμερα την απελευθέρωση μιας Αφγανής που είχε φυλακιστεί για “μοιχεία”, ενώ ήταν θύμα βιασμού, αλλά αυτή μάλλον θα πρέπει να παντρευτεί τον βιαστή της, από τον οποίο έχει αποκτήσει ένα παιδί, σύμφωνα με την αφγανική προεδρία .Περίπου 5.000 άνθρωποι υπέγραψαν μια αίτηση ζητώντας την απελευθέρωση της Γκιουλνάζ, που φυτοζωούσε επί δύο χρόνια στη φυλακή, μετά τον βιασμό της από έναν συγγενή στην κατοικία της.
Η γυναίκα αυτή μεγάλωνε το παιδί της στο κελί της στην Καμπούλ.
Μετά την έντονη κατακραυγή που προκλήθηκε από την υπόθεση αυτή ο κ. Καρζάι συγκάλεσε σύνοδο αξιωματούχων του δικαστικού σώματος, οι οποίοι αποφάσισαν να δώσουν χάρη στη γυναίκα, δήλωσε ένας εκπρόσωπος της αφγανικής προεδρίας, ο Αϊμάλ Φαϊζί.
Αλλά, σύμφωνα με τον κ. Φαϊζί οι εν λόγω αξιωματούχοι εκτίμησαν επίσης ότι η Γκιουλνάζ θα πρέπει να παντρευτεί τον βιαστή της, για να μην κινδυνεύσει μετά την απελευθέρωσή της, λόγω του στιγματισμού που πλήττει τα θύματα βιασμού στη χώρα αυτή.
“Έχει συναινέσει στο γάμο αυτό, αλλά μόνο αν η αδελφή (του βιαστή της) παντρευτεί τον αδελφό της”, πρόσθεσε, εξηγώντας ότι αυτή η απαίτηση έχει ως στόχο να εξασφαλίσει ότι ο σύζυγός της δεν θα την κακοποιήσει σεξουαλικά στο μέλλον.
Βαμπίρ, Λυκάνθρωποι και ζόμπι στην αρρωστημένη (αλλά ευτυχώς... πολιτισμένη) εποχή μας
(*) Χρησιμοποιώ το κωδικό αυτό όνομα (X-mas) με προβληματισμό. Το ορθόδοξο αντίβαρο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου