Η παρακάτω επιστολή που δημοσιεύουμε είναι πραγματική και απευθύνεται σε υπαρκτό πρόσωπο της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Την δημοσιεύουμε γιατί περιέχει σε γενικές γραμμές τα περισσότερα «πιστεύω» των Πεντηκοστιανών. Για τα άλλα «πιστεύω» των Πεντηκοστιανών, όπως π.χ. άρνηση απόδοσης τιμής στις εικόνες ή την Παναγία, μη αποδοχή της Ιεράς Παράδοσης, εναντίωση στον νηπιοβαπτισμό κ.λ.π., είτε υπάρχουν ήδη σχετικά άρθρα στο παρόν blogspot, είτε πρόκειται να μπουν στο μέλλον. Πάντως απάντηση στην επιστολή μας, δεν λάβαμε ποτέ. Ακολουθεί η επιστολή:
Αγαπητέ Νικόλαε,
Όπως σου ανέφερα και τις προάλλες, όταν προσεγγίζω τα θέματα της Αγίας Γραφής με σκοπό το διάλογο, συνηθίζω να το πράττω με τη μέγιστη προσοχή και σοβαρότητα, επειδή όπως ομολογεί και η ίδια, μπορεί να σε οδηγήσει στη σωτηρία, μπορεί όμως να σε οδηγήσει και στην απώλεια. Γι’ αυτό και επιλέγω την γραπτή μορφή του διαλόγου, επειδή παρέχει άπειρες δυνατότητες και πλεονεκτήματα εν σχέσει με το προφορικό. Όπως π. χ. πιο σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα των απόψεων του άλλου, λόγω της δυνατότητας επανάληψης ανάγνωσης του κειμένου, διασταύρωσης των πληροφοριών και ειδικά των χωρίων της Αγίας Γραφής κ. λ. π.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα – και σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να εκφράσω το παράπονό μου – δεν έτυχα αναλόγου αντιμετωπίσεως και ειδικά από άτομα που βρίσκονται εκτός της Ορθόδοξης Πίστης της Εκκλησίας μας, πράγμα που απεύχομαι ότι μπορεί να μου συμβεί και πάλι.
Με την Εκκλησία της Πεντηκοστής δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, σχεδόν καθόλου για να είμαι ειλικρινής. Οι ελάχιστες γνώσεις που έχω γύρω από αυτή, προέρχονται από κάτι φυλλάδια που έπεσαν στα χέρια μου («το Βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος», «Ευχάριστα Νέα για τους Ασθενείς»), ελάχιστα τεύχη των εφημερίδων «Χριστιανική Αλήθεια» και «Χριστιανισμός» και από το «Εγχειρίδιο Αιρέσεων και Παραχριστιανικών Ομάδων» του μακαριστού πατέρα Αντώνη Αλεβιζόπουλου. Γι’ αυτό επικαλούμαι την επιείκεια σου, για τυχόν λάθη, παραλείψεις και παρερμηνείες που τυχόν υπάρχουν στα γραπτά μου καθώς επίσης και την επισήμανση από μέρους σου των τυχών λαθών, παραλείψεων και παρερμηνειών.
Διαβάζοντας λοιπόν τα παραπάνω έντυπα διαπίστωσα ότι κεντρικό σημείο της διδασκαλίας των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, είναι το βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα, κατ’ αναλογία με το γεγονός που συνέβη στους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής. Και σαν απόδειξη φέρεται πρωτίστως και κυρίως το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» και δευτερευόντως το χάρισμα της προφητείας ή της ίασης των ασθενειών.
Όπως σου ανέφερα και τις προάλλες, όταν προσεγγίζω τα θέματα της Αγίας Γραφής με σκοπό το διάλογο, συνηθίζω να το πράττω με τη μέγιστη προσοχή και σοβαρότητα, επειδή όπως ομολογεί και η ίδια, μπορεί να σε οδηγήσει στη σωτηρία, μπορεί όμως να σε οδηγήσει και στην απώλεια. Γι’ αυτό και επιλέγω την γραπτή μορφή του διαλόγου, επειδή παρέχει άπειρες δυνατότητες και πλεονεκτήματα εν σχέσει με το προφορικό. Όπως π. χ. πιο σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα των απόψεων του άλλου, λόγω της δυνατότητας επανάληψης ανάγνωσης του κειμένου, διασταύρωσης των πληροφοριών και ειδικά των χωρίων της Αγίας Γραφής κ. λ. π.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα – και σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να εκφράσω το παράπονό μου – δεν έτυχα αναλόγου αντιμετωπίσεως και ειδικά από άτομα που βρίσκονται εκτός της Ορθόδοξης Πίστης της Εκκλησίας μας, πράγμα που απεύχομαι ότι μπορεί να μου συμβεί και πάλι.
Με την Εκκλησία της Πεντηκοστής δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, σχεδόν καθόλου για να είμαι ειλικρινής. Οι ελάχιστες γνώσεις που έχω γύρω από αυτή, προέρχονται από κάτι φυλλάδια που έπεσαν στα χέρια μου («το Βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος», «Ευχάριστα Νέα για τους Ασθενείς»), ελάχιστα τεύχη των εφημερίδων «Χριστιανική Αλήθεια» και «Χριστιανισμός» και από το «Εγχειρίδιο Αιρέσεων και Παραχριστιανικών Ομάδων» του μακαριστού πατέρα Αντώνη Αλεβιζόπουλου. Γι’ αυτό επικαλούμαι την επιείκεια σου, για τυχόν λάθη, παραλείψεις και παρερμηνείες που τυχόν υπάρχουν στα γραπτά μου καθώς επίσης και την επισήμανση από μέρους σου των τυχών λαθών, παραλείψεων και παρερμηνειών.
Διαβάζοντας λοιπόν τα παραπάνω έντυπα διαπίστωσα ότι κεντρικό σημείο της διδασκαλίας των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, είναι το βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα, κατ’ αναλογία με το γεγονός που συνέβη στους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής. Και σαν απόδειξη φέρεται πρωτίστως και κυρίως το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» και δευτερευόντως το χάρισμα της προφητείας ή της ίασης των ασθενειών.
Γράφει π.χ. το φυλλάδιο «το Βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος», σελίδα 5 – 6, έκδοση της Εκκλησίας του Θεού της Προφητείας:
«Στην περικοπή της Καινής Διαθήκης, όπου αναφέρεται για πρώτη φορά η βάπτιση των μαθητών με Άγιο Πνεύμα, εμφανίζεται ένα κοινό φαινόμενο – το ότι «λαλώσι ξένας γλώσσας» ως το ΑΡΧΙΚΟ σημείο ή μαρτυρία. Γι’ αυτό, λοιπόν, πιστεύουμε ότι οι Γραφές δικαιώνουν πλήρως την πίστη μας και τις διδασκαλίες μας ότι σήμερα το Βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα, λαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο που το ελάμβαναν οι πρώτοι Χριστιανοί και ότι ΑΡΧΙΚΗ απόδειξη θα είναι «να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσι» (Πράξεις αποστόλων Β΄ 4). [Σημείωση "Νεκρού": για τις παραπομπές στην Καινή Διαθήκη μπες εδώ].
Και σ’ αυτό το σημείο έχω τις αντιρρήσεις μου, επιφυλάξεις μου και απορίες, όσον αφορά δηλαδή το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» και το κεντρικό ρόλο που παίζει στους πιστούς της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Γιατί:
1. ΧΑΡΙΣΜΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
1. ΧΑΡΙΣΜΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
Πράγματι διαβάζοντας κάποιος τη Καινή Διαθήκη, όταν γίνεται αναφορά των διαφόρων χαρισμάτων του Πνεύματος, πουθενά, μα πουθενά δεν διαφαίνεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος του χαρίσματος αυτού. Πάντοτε αναφέρεται υποβαθμισμένο καταλαμβάνοντας τις τελευταίες θέσεις των χαρισμάτων. Έτσι στην Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή κεφάλαιο 12, στίχος 28 ο Παύλος κατατάσσει τη «γλωσσολαλιά» στο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ σκαλί των χαρισμάτων:
«Και ο Θεός ετοποθέτησε εις την εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα έρχονται οι θαυματουργικαί δυνάμεις, έπειτα τα θεραπευτικά χαρίσματα, παροχαί βοηθείας, διοικητικαί ικανότητες, διάφορα είδη γλωσσολαλιών».
Στην δε προς Ρωμαίους επιστολή του, όταν αναφέρεται στα διάφορα χαρίσματα ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗ «ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ»:
«Διότι όπως εις ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη, αλλά όλα τα μέλη δεν έχουν την ίδια λειτουργία, έτσι εμείς οι πολλοί αποτελούμε ένα σώμα εν Χριστώ και ο καθένας είμαστε μέλη ο ένας του άλλου. Έχοντες δε χαρίσματα διαφορετικά, σύμφωνα με τη χάρη που μας δόθηκε, ας τα χρησιμοποιήσουμε, εάν προφητεία, ανάλογα με την πίστη μας, εάν υπηρεσία, εις το έργο της υπηρεσίας, ο διδάσκαλος, εις την διδασκαλία, εκείνος που παρηγορεί, εις την παρηγορία, εκείνος που δίνει κάτι, ας το κάνει με γενναιοδωρία, εκείνος που είναι προϊστάμενος, ας εργάζεται με ζήλο, εκείνος που ελεεί, ας ελεεί με χαρά». Ρωμαίους, κεφάλαιο 12, στίχοι 4 – 8.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Που λοιπόν διαφαίνεται η υπεροχή του χαρίσματος της «γλωσσολαλιάς»;
2.ΑΛΛΗ Η «ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ» ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗ Η
«ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ» ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ.
Όπως αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων την ημέρα της Πεντηκοστής οι Απόστολοι ούτε σε έκσταση έπεσαν, ούτε μίλησαν άγνωστες και ακατανόητες γλώσσες:
«Δεν είναι όλοι αυτοί που μιλούν Γαλιλαίοι; Πως συμβαίνει λοιπόν να τους ακούμε ο καθένας μας στη δική μας μητρική γλώσσα; Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται ... τους ακούμε να μιλούν στις δικές μας γλώσσες για τα μεγαλεία του Θεού». Πράξεις, κεφάλαιο 2, στίχοι 7 – 12.
Αντίθετα στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής οι συμμετέχοντες και σε έκσταση πέφτουν (σημείο που συνέβαινε και συμβαίνει και σε οπαδούς εξωχριστιανικών θρησκευμάτων π.χ. Πυθία, δερβίσηδες του Μωαμεθανισμού, οπαδοί του «βουντού» της Αϊτής κ.λ.π.), και κραυγάζουν λέγοντας άγνωστα και ακατανόητα πράγματα, γεγονός που διαπίστωσα «ιδίοις όμμασι», προσκεκλημένος από πρώην πιστή της Εκκλησίας της Πεντηκοστής στο χώρο σας που βρίσκεται πίσω από το Super Market Βερόπουλος [1].
Αξιοπρόσεκτο επίσης είναι, πως η Καινή Διαθήκη σημειώνει, ότι το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» δόθηκε για την διάδοση του Ευαγγελίου και όχι για επίδειξη όπως δυστυχώς γίνεται στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο Παύλος, η «γλωσσολαλιά» είναι σημάδι για τους απίστους και όχι για τους πιστούς: «Ώστε οι «γλωσσολαλιές» είναι σημείο όχι δια εκείνους που πιστεύουν αλλά δια τους απίστους». Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή κεφάλαιο 14, στίχος 22.
Αξιοπρόσεκτο επίσης είναι, πως η Καινή Διαθήκη σημειώνει, ότι το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» δόθηκε για την διάδοση του Ευαγγελίου και όχι για επίδειξη όπως δυστυχώς γίνεται στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο Παύλος, η «γλωσσολαλιά» είναι σημάδι για τους απίστους και όχι για τους πιστούς: «Ώστε οι «γλωσσολαλιές» είναι σημείο όχι δια εκείνους που πιστεύουν αλλά δια τους απίστους». Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή κεφάλαιο 14, στίχος 22.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν λοιπόν άπιστοι στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής ή θεωρείτε ως απίστους όλους εμάς τους υπόλοιπους Χριστιανούς;
3.ΙΔΙΟ ΣΦΑΛΜΑ ΑΠΟ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ «ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ», ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΠΟ ΠΑΥΛΟ.
Στην πρώτη εκκλησία της Κορίνθου πράγματι κατά τη διάρκεια των συνάξεών τους επικρατούσε τέτοια αταξία και γινόταν τέτοια κακή χρήση του χαρίσματος της «γλωσσολαλιάς» – παρόμοια με αυτή που συμβαίνει στις συνάξεις των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής – , ώστε αναγκάζεται ο Παύλος, στην Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του, να αφιερώσει ολόκληρο κεφάλαιο – το 14 – για να ελέγξει την ανάρμοστη αυτή συμπεριφορά τους. Χαρακτηριστικός είναι ο στίχος 23 ο οποίος περιγράφει επακριβώς και τα συναισθήματα που ένοιωσα, παρευρισκόμενος στη σύναξή σας:
«Εάν λοιπόν συνέλθει όλη η εκκλησία στο ίδιο μέρος και όλοι γλωσσολαλούν, και μπουν μέσα απλοϊκοί άνθρωποι η άπιστοι, δεν θα πουν ότι είστε τρελοί;» Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή, κεφάλαιο 14, στίχος 23.
Αξίζει άλλωστε να σημειώσουμε σ’ αυτό το σημείο, ότι ο Παύλος απαξιεί τόσο πολύ το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς», αφού, όπως λέει και ο ίδιος, αν και είχε και αυτός, το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς», δεν του έκανε ποτέ χρήση. Είναι πολύ όμορφοι και κατατοπιστικοί οι παρακάτω στίχοι, ώστε να μην αφήνουν καμιά αμφιβολία ή παρερμηνεία σχετικά με την βαρύτητα του χαρίσματος αυτού:
«Ευχαριστώ τον Θεό μου, διότι περισσότερο από όλους σας έχω το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Αλλά εις την εκκλησία προτιμώ να πω πέντε λόγια με το νου μου, για να διδάξω και άλλους, παρά μύρια λόγια με το χάρισμα της γλωσσολαλιάς.» Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή, κεφάλαιο 14, στίχοι 18 – 19.
4. ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΚΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.
Το γεγονός της Πεντηκοστής ήταν μοναδικό και δεν επαναλαμβάνεται. Ο Πέτρος στις Πράξεις, βγαίνοντας να μιλήσει στο πλήθος για το γεγονός αυτό λέει χαρακτηριστικά: «Αυτό (δηλαδή το γεγονός της Πεντηκοστής), είναι αυτό που είχε ειπωθεί από τον προφήτη Ιωήλ». Πράξεις κεφάλαιο 2, στίχος 16. Πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου δεν περιμένουμε άλλη έκχυση η δεύτερη Πεντηκοστή, αλλά την έκχυση του πνεύματος του αντίχριστου δηλαδή δαιμονικού πνεύματος:
«Κανένας να μην σας εξαπατήσει με κανένα τρόπο. Γιατί δεν θα έρθει εκείνη η ημέρα (δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία) αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία και δεν φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γιος της απώλειας» Δευτέρα Επιστολή προς Θεσσαλονικείς, κεφάλαιο 2, στίχος 3.
Ένα άλλο σημείο που με ξένισε, διαβάζοντας τα διάφορα έντυπα της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, είναι η ευκολία με την οποία διάφοροι πήραν το Άγιο Πνεύμα ή σώθηκαν από το Χριστό. Υπάρχουν δηλαδή διηγήσεις που – συγγνώμη για την έκφραση – φτάνουν στα όρια του γελοίου και δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Π.χ.:
«Κάποια κυρία σώθηκε μιλώντας διά τηλεφώνου! με κάποια πιστή της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, είδε το Χριστό, άκουσε φτερουγίσματα αγγέλων, είδε μια βαριά πέτρα να φεύγει από το στήθος της και να πηγαίνει προς τον ουρανό, και άλλα τέτοιου είδους κωμικά!»
Ή διηγήσεις για τη σχέση των πιστών της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, με το Άγιο Πνεύμα. Π.χ. γράφει κάποιος: «Και μου είπε το Άγιο Πνεύμα, είσαι προσβεβλημένος; Και του είπα, όχι Κύριε κ.λ.π., κ.λ.π. [2]». Τι είναι το Άγιο Πνεύμα; Ο φίλος μας, ο μπάρμπας μας, ο παππούς μας; Τι αστειότητες είναι αυτές; Με ξένισε επίσης η ψυχολογική πίεση που ασκείται σε νεοπροσύλητους, να έχουν οπωσδήποτε πνευματικές εμπειρίες και ιδιαίτερα αυτό της «γλωσσολαλιάς», γιατί αλλιώς δεν μπορούν να συγκαταλεχθούν μεταξύ των εκλεκτών. Εδώ βέβαια ελλοχεύει και ο κίνδυνος της προσποίησης της δήθεν «γλωσσολαλιάς». Τη δυσκολία αυτή αναγνωρίζουν και βασικοί παράγοντες της Εκκλησίας της Πεντηκοστής.
Ο L. Steiner, διευθυντής της Ελβετικής Πεντηκοστιανής ιεραποστολής, παρατηρεί:
«Αυτή η λανθασμένη διδασκαλία περί βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος είναι αιτία πολλών αιρέσεων και παρεκτροπών στη κίνηση των πεντηκοστιανών … ο αριθμός εκείνων που δεν βοηθήθηκαν (δηλαδή δεν έλαβαν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος), είναι μεγαλύτερος από όσο φαντάζεται κανείς. Η διόρθωση της διδασκαλίας περί του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος είναι ανάγκη απολύτου προτεραιότητας» (παραπομπή: Reimer – Eggenberger 154), αναφορά από το «Εγχειρίδιο Αιρέσεων και Παραχριστιανικών Ομάδων» του μακαριστού πατέρα Αντώνη Αλεβιζόπουλου σελίδα 174 – 175.
Θα έπρεπε επίσης να σε προβληματίσει η ύπαρξη του πλήθους των ομάδων της Εκκλησίας της Πεντηκοστής. Όπως γνωρίζουμε από τη Γραφή η διάσπαση είναι ίδιον του Αντίχριστου και όχι του Χριστού.
5. ΠΕΡΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ
5. ΠΕΡΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ
Στην εφημερίδα «Χριστιανισμός», που είναι η επίσημη εφημερίδα της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής και στην οποία εσύ ανήκεις, αριθμός φύλλου195, Φεβρουάριος 2000, σελίδα 1, γράφει για τα νέα της Εκκλησίας της Αλβανίας. Γράφει λοιπόν σε ένα σημείο:
«Μόλις φτάσαμε μας περίμεναν ο αδελφός Τόνυ με την ευλογημένη σύζυγό του Μαίρη που μόλις απέκτησαν ένα χαριτωμένο αγοράκι, τον Εμμανουήλ. Αμέσως έφτασαν και τα μικρά μας αδέλφια να μας υποδεχτούν και καθίσαμε έξω στο γήπεδο και γνωριστήκαμε. Τα αδέλφια μας διηγήθηκαν τις θαυμαστές ενέργειες που έχει κάνει ο Κύριος στη ζωή τους. Τα περισσότερα απ’ αυτά είναι βαφτισμένα με Πνεύμα Άγιο και ο Κύριος τα ενισχύει με προφητείες και χαρίσματα».
Και στη σελίδα 2, γράφει για ένα επτάχρονο κοκαλιάρικο κοριτσάκι που είναι προφήτισσα.
Διαβάζοντας κάποιος τα παραπάνω συμπεραίνει ότι στην Εκκλησίας της Πεντηκοστής προλέγονται κατά κόρον μελλοντικά γεγονότα, τα οποία βεβαίως επαληθεύονται, γι’ αυτό άλλωστε λέγονται και προφητείες. Θα ήθελα λοιπόν αγαπητέ Νικόλαε, να με καταστήσεις και εμένα κοινωνό των επομένων προφητειών από τις μελλοντικές συναθροίσεις σας, ούτως ώστε να έχω και ιδίαν αντίληψη περί εκπλήρωσης των γεγονότων αυτών. Διαφορετικά όλα αυτά θα παραμείνουν στην σφαίρα του υποκειμενικού και του φανταστικού και δεν θα αποτελούν αντικείμενο σοβαρής και αντικειμενικής κριτικής.
[1] Επειδή κρατώ ημερολόγιο, μπορώ να αναφέρω και το όνομα της πρώην πιστής της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, αλλά και την μέρα και την ώρα που παραβρέθηκα στον εν λόγω χώρο. Για λόγους καθαρά δεοντολογικούς αποφεύγω την αναφορά του ονόματος.
[2] Τα έντυπα που αναφέρουν τις παραπάνω εμπειρίες, βρίσκονται στα χέρια μου και μπορούν να σου δοθούν για επαλήθευση.
[1] Επειδή κρατώ ημερολόγιο, μπορώ να αναφέρω και το όνομα της πρώην πιστής της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, αλλά και την μέρα και την ώρα που παραβρέθηκα στον εν λόγω χώρο. Για λόγους καθαρά δεοντολογικούς αποφεύγω την αναφορά του ονόματος.
[2] Τα έντυπα που αναφέρουν τις παραπάνω εμπειρίες, βρίσκονται στα χέρια μου και μπορούν να σου δοθούν για επαλήθευση.
***
Δες επίσης: Πρόσκληση στους Πεντηκοστιανούς (βιβλίο Αμερικανού πρώην πεντηκοστιανού, και τώρα ορθόδοξου μοναχού). Αγγλικά εδώ.
Επίσης: ένα πολύ σημαντικό αναλυτικό άρθρο του π. Σεραφείμ Ρόουζ για το κίνημα του πεντηκοστιανισμού και τις προεκτάσεις του, καθώς και τις επιρροές που ασκεί σε κύκλους ρωμαιοκαθολικών, αλλά ΚΑΙ ορθόδοξων χριστιανών.
Επίσης: ένα πολύ σημαντικό αναλυτικό άρθρο του π. Σεραφείμ Ρόουζ για το κίνημα του πεντηκοστιανισμού και τις προεκτάσεις του, καθώς και τις επιρροές που ασκεί σε κύκλους ρωμαιοκαθολικών, αλλά ΚΑΙ ορθόδοξων χριστιανών.
Για την ελληνική πεντηκοστιανική ΕΑΕΠ δες εδώ.
[Οι φωτο είναι από το Αντιαιρετικό Εγκόλπιο].
Στην προσπάθειά του να αναιρέσει και να καταδικάσει τις πρακτικές των Πεντηκοστιανών, ο «Αντιαιρετικός» οδηγείται σε μεθοδεύσεις, οι οποίες στο τέλος, δικαιώνουν εκείνους που αντικρούει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μεθόδευση του Αντιαιρετικού, συνίσταται στην επιλεκτική παράθεση εδαφίων του 14ου κεφαλαίου της πρώτης επιστολής του Παύλου προς τους Κορίνθιους, προκειμένου να στηρίξει την περίεργη θέση του πως ο Παύλος «απαξιεί το χάρισμα της γλωσσολαλιάς», λες και ο Παύλος θα ήταν ποτέ δυνατόν να απαξιεί ένα χάρισμα που δόθηκε, υποτίθεται, με θαυματουργικό τρόπο στην Εκκλησία.
Ο «Αντιαιρετικός» παραλείπει το 4ο εδάφιο όπου ο Παύλος παραδέχεται πως «ὁ λαλῶν γλώσσῃ ἑαυτὸν οἰκοδομεῖ», όπως και το αμέσως επόμενο εδάφιο, όπου ο Παύλος εκφράζει την επιθυμία του, όλοι οι χριστιανοί της Κορίνθου να λαλούν γλώσσες «θέλω δὲ πάντας ὑμᾶς λαλεῖν γλώσσαις». Ο Παύλος απλώς, θεωρεί την γλωσσολαλιά υποδεέστερη της διερμηνείας και της προφητείας και γι’ αυτό ζητά από τους πιστούς, να ζητούν από το Θεό στην προσευχή τους να τους δίνεται το χάρισμα της διερμηνείας, ώστε να μπορούν να μεταφράζουν την γλωσσολαλιά, (η οποία είναι λαλιά του αγίου πνεύματος) για να γίνεται κατανοητή. Το πρόβλημα της Εκκλησίας στην Κόρινθο, δεν ήταν ότι οι χριστιανοί «λαλούσαν γλώσσες», αλλά το ότι το φαινόμενο αυτό, χωρίς την διερμηνεία και την προφητεία, κατέληγε να σκανδαλίζει τους απίστους με την χαοτική του φύση, χωρίς να τους ωφελεί.
Στο παραπάνω πλαίσιο, ο «Αντιαιρετικός» διαπιστώνει «ίδιο σφάλμα των Πεντηκοστιανών και των χριστιανών της Κορίνθου». Αν αυτό όμως είναι το πρόβλημα, το σφάλμα δεν είναι επί της ουσίας, αλλά επί της διαδικασίας. Η γλωσσολαλιά δεν καταδικάζεται από τον Παύλο, αλλ’ αντιθέτως προτρέπονται οι πιστοί στην εξάσκησή της κατ’ ιδίαν - και στην πρόοδό τους στα χαρίσματα της διερμηνείας και της προφητείας. Πουθενά δεν αναφέρεται από τον Παύλο πως «η γλωσσολαλιά δόθηκε για την διάδοση του Ευαγγελίου» (όλες οι φυλές μιλούσαν λατινικά ή ελληνικά), αλλ’ αντιθέτως αναφέρεται πως δόθηκε ως «σημείο για τους απίστους» («ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις») – και φυσικά, πουθενά δεν λέει πως «το γεγονός της Πεντηκοστής ήταν μοναδικό και δεν επαναλαμβάνεται».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι λοιπόν έτσι τα πράγματα, καλό θα ήταν κάποιος να μας απαντήσει, για ποιον λόγο η Εκκλησία έπαψε σχεδόν αμέσως να εξασκεί τα χαρίσματα της γλωσσολαλιάς, της διερμηνείας και της προφητείας, ενάντια στις υποδείξεις του Παύλου - και για ποιο λόγο αρνείται και σήμερα την επιταγή «θέλω δὲ πάντας ὑμᾶς λαλεῖν γλώσσαις». Τι να βάρυνε άραγε στην επιλογή της;
Αγαπητέ αδελφέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου.
Η Εκκλησία έπαψε να εξασκεί το χάρισμα της γλωσσολαλίας, γιατί έπαψε να εμφανίζεται στους χριστιανούς. Την παύση αυτή τη διαπίστωσαν ήδη οι άγιοι Πατέρες και ο άγιος Αυγουστίνος π.χ. την ερμηνεύει υποθέτοντας ότι η γλωσσολαλία υπήρχε στην 1η Εκκλησία για να υποδηλώσει ότι το ευαγγέλιο πρέπει να κηρυχθεί σε όλες τις γλώσσες, και μετά σταμάτησε, γιατί η κήρυξη αυτή είχε δρομολογηθεί.
Ο Παύλος δεν απορρίπτει το χάρισμα, ούτε ο συντάκτης του άρθρου, αλλά ούτε και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Απορρίπτει την άκριτη αποδοχή κάθε χαρίσματος ως αγιοπνευματικού - αυτό είναι το πρόβλημα με τους πεντηκοστιανούς. Μη έχοντας την επιστήμη της διάκρισης των πνευμάτων, αλλά και το λειτούργημα της πνευματικής πατρότητας, ΠΩΣ ξέρουν ότι το "πνεύμα" που τους επισκέπτεται είναι το Άγ. Πνεύμα;
Οι πεντηκοστιανοί που φεύγουν από τις τάξεις τους και γίνονται ορθόδοξοι θεωρούν ότι δεν πρόκειται για το Άγ. Πνεύμα. Επίσης, το παραλήρημα που παρατηρείται στη "χαρισματική κίνηση" γενικώς διαφέρει εντελώς από την εμπειρία της θείας χάρης όπως εμφανίζεται διαχρονικά στον αρχαίο και τον ορθόδοξο χριστιανισμό. Αυτό θα πρέπει να προβληματίσει και εκείνους, και εσένα, ασχέτως από τις πεποιθήσεις σου, όποιες κι αν είναι...
Εγώ ξέρω πως υπάρχουν οι 10 εντολές.*
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε αυτές, δεν υπάρχει κάπου η εντολή "να έχεις γλωσσολαλιά" ή "να έχεις προορατικό χάρισμα αντί γλωσσολαλιάς".
Άμα κάποιος ακολουθεί τις εντολές, αν ακολουθεί την διδασκαλία του Χριστού, αν ζει με αγάπη και ταπείνωση,
τι σημασία έχει αν λατρεύει τον Θεό στην Εκκλησία της Πεντηκοστής, ή στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ή αν γλωσσολαλεί ή όχι.;
*Κάποιες από αυτές είναι πολύ δύσκολες, πχ η πρώτη που λέει πως πάνω από όλα βάζουμε τον Θεό (που είναι Αγάπη) και μετά βάζουμε τα υπόλοιπα όπως πχ τις διάφορες ανάγκες μας (ανάγκες όπως να αρέσουμε στους ανθρώπους, να έχουμε την προσοχή τους, να έχουμε δόξα, να φουσκώνουμε τίγκα το στομάχι με φαγητά, να θέλουμε άνεση, κλπ)
Σε μια αίρεση, δε λατρεύω στην πραγματικότητα το Θεό, αλλά πλαστά ομοιώματά του, επινοημένα από ανθρώπους... Άρα οι 10 εντολές δεν εφαρμόζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός βέβαια μπορεί πάντα να σώσει έναν αγαθό και ταπεινό άνθρωπο, έστω και αιρετικό (δεν είμαστε εμείς οι κριτές των συνανθρώπων μας), αλλά η "πνευματικότητα" των αιρέσεων είναι αμφίβολης ποιότητας.
Συγκεκριμένα οι πεντηκοστιανοί είναι μια ακραία αίρεση, που με τον κατακλυσμό μεταφυσικών εμπειριών -που αποζητούν μάλιστα- πιο πολύ φαίνεται να είναι παγιδευμένοι κοντά στο διάβολο παρά να πλησιάζουν το Θεό... Αυτές οι μορφές πνευματικότητας είναι πολύ διαφορετικές από τη γνήσια και δοκιμασμένη πνευματικότητα των αγίων της αρχαίας και της ορθόδοξης Εκκλησίας.
Είναι λοιπόν σοβαρό πρόβλημα αυτό, γιατί "ανοίγονται" σε πνεύματα που νομίζουν πως είναι το Άγιο Πνεύμα, αλλά μπορεί να είναι "κάποιος άλλος".
Προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ "Η Ορθοδοξία & η Θρησκεία του Μέλλοντος" (υπάρχει ολόκληρο και στο Διαδίκτυο), καθώς και το "Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν" το πρώην πεντηκοστιανού Αλεξίου Trader, τώρα ορθόδοξου μοναχού (δείτε γι' αυτό εδώ: http://o-nekros.blogspot.com/2010/11/blog-post_24.html). Ίσως λυθούν κάποιες απορίες σας.
Σας ευχαριστώ για την επικοινωνία και εύχομαι ο Χριστός να σας ευλογεί.
Υπάρχει η ερώτηση
ΑπάντησηΔιαγραφή(Άμα κάποιος ακολουθεί τις εντολές, αν ακολουθεί την διδασκαλία του Χριστού, αν ζει με αγάπη και ταπείνωση,
τι σημασία έχει αν λατρεύει τον Θεό στην Εκκλησία της Πεντηκοστής, ή στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ή αν γλωσσολαλεί ή όχι.;)
Η απάντηση είναι ότι αν κάποιος κάνει τα παραπάνω με τρόπο ουσιαστικά αληθινό, τότε είναι Χριστιανός Ορθόδοξος μη αιρετικός και λατρεύει τον Ένα και μοναδικό Θεό.
Κυριε νεκρε μπορειτε να μου απαντισετε γιατι στην ορθοδοξει εκκλησια προσκινουν εικονες ανω στην Καινη Διαθηκη δεν βλεπουμαι πουθενα να πρεσκινουν εικονες ουτε να μας προτρεπουν να το κανουμαι.?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιπως μπορεις να μου εξηγισεις χωρις πολλα πολλα ??
Ευχαρίστως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς πολλά πολλά λοιπόν, στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε ανθρώπους που ζητούν βοήθεια από τον Κύριο να Τον προσκυνούν, επειδή - λυγίζοντας από το βάρος του πόνου, της αγωνίας ή της αμαρτίας τους- έτσι εκδήλωναν την απεγνωσμένη ικεσία τους να τους βοηθήσει. Ακόμη και η πόρνη που Του άλειψε τα πόδια με μύρο, προσκύνημα έκανε (έπεσε στα πόδια Του). Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, φυσικά, δεν είχαν την άποψη ότι ο Ιησούς είναι Θεός, αλλά έπεφταν στα πόδια του ικετεύοντάς Τον.
Το ίδιο έκαναν και ο εκατόνταρχος Κορνήλιος στον Πέτρο (Πράξεις των αποστόλων, 10, 25) και ο δεσμοφύλακας των Φιλίππων στους Παύλο και Σίλα (Πράξ. 16, 29: προσέπεσε = έπεσε στα πόδια τους). Όλοι αυτοί ικέτευαν για βοήθεια στη σωτηρία τους.
Ακριβώς το ίδιο κάνουμε, αγαπητέ αδελφέ, όταν προσκυνούμε, όχι βέβαια τις εικόνες, αλλά το Χριστό και τους αγίους Του, μέσω των εικόνων (όπως εσύ ασφαλώς έχεις φωτογραφίες των αγαπημένων σου, που στην καρδιά σου αντιπροσωπεύουν εκείνους, όταν δεν είναι σωματικά παρόντες). Λυγίζοντας από το βάρος που κουβαλάμε, προσπίπτουμε (πέφτουμε στα πόδια τους) ικετεύοντας για βοήθεια. Αυτό και τίποτε άλλο.
Ασφαλώς κάθε άγιος, αν ήταν σωματικά παρών, δε θα μας άφηνε να πέσουμε στα πόδια του. Εμείς όμως το κάνουμε, γιατί πέφτουμε από το βάρος της αμαρτίας, των βασάνων, της λαχτάρας μας για σωτηρία.
Όπως δε βλέπω κάτι μεμπτό στην πράξη των ανθρώπων που προσέπεφταν στον Κύριο ή στην πράξη του Κορνήλιου ή του δεσμοφύλακα - ίσα ίσα, ταπείνωσαν τον εαυτό τους - έτσι δε νομίζω πως υπάρχει κάτι μεμπτό στην αντίστοιχη πράξη των ορθόδοξων χριστιανών. Ίσως μάλιστα η φανατική ιδέα των προτεσταντών, ότι "ΔΕΝ πρέπει" να προσκυνούμε, ούτε να ασπαζόμαστε (φιλάμε) τις εικόνες, κρύβει κάποιον ανομολόγητο εγωισμό (τη φωτογραφία του παιδιού μας "επιτρέπεται" να τη φιλάμε, την εικόνα του Χριστού όχι)...
Εννοείται ότι ΔΕ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ τις εικόνες, ούτε τους αγίους ή την Παναγία ή το σταυρό κ.λ.π. ΜΟΝΟ τον Τριαδικό Θεό λατρεύουμε.
Για περισσότερα ως προς τις εικόνες και τους αγίους κ.λ.π. μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.oodegr.com/oode/orthod/orthod.htm
Σας προτρέπω επίσης να διαβάσετε τα βιβλία των Μάθιου Γκάλατιν "Διψώντας για το Θεό" και π. Πίτερ Γκίλκουιστ "Καλώς ήρθατε στο σπίτι σας", όπου εξηγούν αρκετά τέτοια ζητήματα.
Σας ευχαριστώ. Ο Θεός μαζί σας.
συις πράξεις των αποστόλων στο
ΑπάντησηΔιαγραφήΘ' 16-18 αναφερει οτι ο ανανίας
Βαπτισε τον παυλο καθως και αναφέρεται ο αποστολος Φιλλιπος
οτι Βαπτιζε χριστιανους Οι Προτεστάντες υποστηρίζουν οτι
αφου βαπτιζαν οι αποστολοι που
δεν ηταν ιερεις το ίδιο μπορουμε να κανουμε και εμείς
αφου ολοι ως χριστιανοι εχουμε το αποστολικο αξιωμα
Γιατι είναι προνομιο μονο των
ιερέων να τελουν μυστηρια;
Αντίθετα, οι απόστολοι ήταν ιερείς, γιατί είχαν λάβει την ιεροσύνη με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή. Γι' αυτό και μπορούσαν να τελούν πράξεις που δε μπορούσαν να τελέσουν όλοι οι χριστιανοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ανανίας ήταν απόστολος. Ο Φίλιππος που βάπτισε τους Σαμαρείτες ήταν ο διάκονος, όχι ο ομώνυμος απόστολος (πάλι όμως χειροτονημένος). Αλλά, παρότι τους βάπτισε, δε μπορούσε να τους μεταδώσει το Άγιο Πνεύμα (χρίσμα), αλλά ήρθαν οι απόστολοι από τα Ιεροσόλυμα και το έκαναν.
Στην Καινή Διαθήκη είναι φανερό ότι η πρώτη Εκκλησία είχε ιερείς και επισκόπους. Μπορείτε να δείτε ένα σχετικό άρθρο εδώ: http://antiairetikos.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html, ενώ για το θέμα υπάρχουν άρθρα και στο πολύ καλό ιστολόγιο διαλόγου με προτεστάντες exprotestant.blogspot.gr.
σας ευχαριστω πολυ για τα
ΑπάντησηΔιαγραφήκατατοπιστικα αρθρα με τους διαλογους που μου παραθεσατε.
προσφατα, εντελώς τυχαια μπηκα στο blog του κυριου οικονομίδη
με το ψευδωνυμο σπορέας.Εμεινα
αναυδη με τα λεγόμενα αυτου
του κυρίου ο οποιος ουτε λιγο
ουτε πολύ θεωρει το αγιο φως
απάτη των παπάδων και μαλιστα
τους προκαλει να βαλουν κρυφη
καμερα μεσα στον παναγιο ταφο.
αμφισβητει και τα θαυματα αναφερεται
στον αγιο δημητριο τον μυροβλυτη χλευαζοντας το μυρο
θεωρωντας το προιον των παπαδων .Ανθρωπος του εγραψε παρακαλωντας τον να του συστησει εναν παπα να εξομολογηθεί και η απαντησή του
ηταν να μιλησει νοερα στον
Ιησού μεσα στο δωματιο του και
να μην τυχον και παει σε παπα
γιατι θα κολασθεί!!Ας βρεθει
καποιος ιερεας να γραψει με
επιχειρηματα σε αυτόν το κυριο
γιατι παρασυρει πολλους ανθρώπους σε ασχημα μονοπάτια
προσπαθησα με τις λιγοστες
μου θεολογικές γνωσεις να του
απαντησω αναλόγως αλλα απαντηση
σοβαρη δεν πήρα. Κρίμα γιατι
νομιζα οτι επροκειτο για αλλον
άνθρωπο.
Το blog http://exprotestant.blogspot.gr έχει κάνει αρκετούς διαλόγους. Το ίδιο και η ΟΟΔΕ (oodegr.com - δείτε ενότητα "Πεντηκοστιανοί" στην αρχική σελίδα). Ίσως μια προσευχή γι' αυτούς τους "ιεραποστόλους" των αιρέσεων έχει σοβαρότερα αποτελέσματα από το διάλογο, και μάλιστα μέσω Ίντερνετ, δηλ. δημόσια. Και σίγουρα χρειάζεται κατάρτιση για την Αγία Γραφή (διάβασμά της) και για τους βίους και τη διδασκαλία των αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που ουσιαστικά έχουν απαντήσει σε όλα αυτά προ πολλού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι ο Χριστός να σας ευλογεί. Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.