Πέμπτη 11 Απριλίου 2024

«Έμφυλα στερεότυπα» – «σεξιστικά πρότυπα»


Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η ανάγκη για ένα μάθημα οικογενειακής αγωγής 


Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης (*)

Αέναη επΑνάσταση

«“Έχουμε αναγκαστεί να μάθουμε πράγματα για τη σεξουαλική αγωγή που μέχρι τώρα δεν μας τα είχε διδάξει κανένας και έχουμε λάθος αντιλήψεις, λάθος πρότυπα”, είπε μαθητής» (από την ανάρτηση «10-03-21 Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: από πέρυσι πιλοτικά και από τον Σεπτέμβριο σε όλα τα σχολεία», https://www.minedu.gov.gr/news/48038-10-03-21-seksoualiki-diapaidagogisi-mia-anagki-pou-exei-ginei-pragmatikotita).

Ποια είναι αυτά τα «λάθος πρότυπα» και οι «λάθος αντιλήψεις» που πιστεύει το παιδί ότι έχουν καλλιεργηθεί στη νέα γενιά, από τα οποία την απαλλάσσει η σχολική σεξουαλική αγωγή; Μήπως ο υπερσεξουαλισμός που κυριαρχεί παντού, η εμπορευματοποίηση της σεξουαλικότητας για λόγους διαφήμισης ή τηλεθέασης, οι ημίγυμνοι «ποπ σταρς», τα ανορεξικά μοντέλα, το κυνήγι της μόδας, η εναλλαγή ερωτικών συντρόφων χωρίς όρια, με αποκλειστικό στόχο τη σωματική ηδονή, όλα αυτά άραγε επισημαίνονται ως «λάθος πρότυπα»; Ή μήπως, αντίθετα, ως λάθος πρότυπα αφήνονται να θεωρηθούν η σεμνότητα, η διαφύλαξη της αγνότητας για να προσφερθεί το σώμα μας ανέγγιχτο στον ή στη σύζυγό μας, η σύνδεση της σεξουαλικότητας με την αγάπη και τη δημιουργία οικογένειας;

Γίνεται καθόλου λόγος για γάμο και οικογένεια ως καταξίωση του έρωτα και της σεξουαλικότητας; Αναφέρεται καν ως ένα θετικό στοιχείο στη ζωή τους η συζυγία, η μητρότητα και η πατρότητα; Επισημαίνεται ως θετική στάση η συζυγική πίστη και ως πρόβλημα η συζυγική απιστία;

Επισημαίνεται ότι η ημίγυμνη και «αισθησιακή» εμφάνιση υποβαθμίζει την προσωπικότητα του ανθρώπου και τον μετατρέπει σε αντικείμενο, αντί για ανθρώπινο πρόσωπο, στα μάτια του άλλου; Επισημαίνεται ότι τα μικρά παιδιά, καθώς και οι έφηβοι (αγόρια και κορίτσια), μετατρέπονται σε σεξουαλικά αντικείμενα – ακόμη και στα μάτια ενηλίκων – όταν ντύνονται προκλητικά; Επισημαίνονται οι κίνδυνοι για την υγεία και τη γονιμότητα των κοριτσιών που αφήνουν γυμνή την κοιλιά τους, ιδίως τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες που η ατμόσφαιρα ψυχραίνει;

Αν σε όλα τα παραπάνω η απάντηση είναι «όχι», τι ακριβώς προσφέρει στα παιδιά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού σχολείου η περίφημη και διεθνώς επιβαλλόμενη σεξουαλική αγωγή;

Τη λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος και την ανάπτυξη της σεξουαλικότητας κατά την εφηβεία, μπορούν τα παιδιά να τα πληροφορηθούν και μέσω του μαθήματος της βιολογίας, όπως τόσες και τόσες γενιές. Το ίδιο ισχύει και για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Τις «επιστημονικές ονομασίες» των γεννητικών οργάνων μπορούν να τη μάθουν επίσης μέσω της βιολογίας, στο γυμνάσιο. Ποιος λόγος υπάρχει να την πληροφορηθούν στο δημοτικό;

Η προστασία τους από κάθε είδους επίβουλους παιδόφιλους ασφαλώς είναι αναγκαία, αλλά:

(α) Το λογικό θα ήταν να ευαισθητοποιηθούν και να επιμορφωθούν οι γονείς για το θέμα, ώστε να θωρακίζουν και να προστατεύουν τα παιδιά τους, και όχι τα παιδιά, για να «αυτοπροστατεύονται» ερήμην των γονέων. Η πρακτική αυτή εμφανώς θεωρεί τους γονείς όχι μόνον ανίκανους και αναρμόδιους να προστατεύουν τα παιδιά τους, αλλά και κατ’ αρχάς ύποπτους για πιθανή σεξουαλική κακοποίησή τους.

(β) Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό αν αυτό συνδυαζόταν με μια αγωγή σεμνότητας και με ένα μάθημα οικογενειακής αγωγής και όχι σεξουαλικής αγωγής σε τόσο μικρές ηλικίες (βλ. παρακάτω).

Ο καταιγισμός πληροφοριών για τις παραλλαγές του σεξουαλικού προσανατολισμού και η υποβολή της ιδέας ότι μπορεί να μην ταυτίζονται με το «βιολογικό φύλο τους» και ότι όλες οι διαφοροποιήσεις της σεξουαλικής ταυτότητας είναι υγιείς και φυσιολογικές, δεν χρειάζεται να σχολιαστεί καν. Περιττεύει επίσης να υπογραμμίσουμε ότι δεν χρειάζεται όλη αυτή η εξαντλητική «πληροφόρηση» για να μάθουν τα παιδάκια να σέβονται τον συμμαθητή και γενικά τον συνάνθρωπό τους, όποιος κι αν είναι.

Μητέρα και πατέρας: ξεπερασμένα «σεξιστικά» πρότυπα;

Ας επιτραπεί να παρατηρήσουμε εδώ ότι η μητέρα και ο πατέρας μας, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν αποτελούν συντηρητικά και ξεπερασμένα πρότυπα, ακατάλληλα για την εποχή μας, αλλά διαχρονικά πρότυπα, που διαμόρφωσαν καλούς ανθρώπους, με σεβασμό προς τον εαυτό τους και τους άλλους, αγάπη στον συνάνθρωπο, φιλομάθεια, εργατικότητα, διάθεση προσφοράς στην οικογένειά τους, στην κοινωνία και την πατρίδα και πίστη στον Θεό, η οποία τους οδήγησε στην ηθική και πνευματική εξέλιξη. Όλοι οι άνθρωποι του παρελθόντος, αλλά και της γενιάς μας (γυναίκες και άνδρες), όσοι διέθεταν και διαθέτουν τις αρετές αυτές, μεγάλωσαν σε παραδοσιακές οικογένειες, στις οποίες άνδρες και γυναίκες αναλάμβαναν συγκεκριμένους ρόλους, διαφορετικούς κατά κανόνα, που όμως αλληλοσυμπληρώνονταν και συμπορεύονταν.

Φυσικά στην κοινωνία του παρελθόντος δυστυχώς υπήρχαν και άφθονες περιπτώσεις ανθρώπων με προβληματική συμπεριφορά (όπως και σήμερα), οι οποίοι μετέτρεπαν τους πιο αδύναμους σε δυστυχισμένα θύματα, συχνά και μέσα στην οικογένειά τους. Όμως επίσης πάντα υπήρχαν συνετοί και σοφοί άνθρωποι (μεταξύ αυτών και οι άγιοι και αγίες της Ορθοδοξίας, που είναι κορυφαίοι διδάσκαλοι του πολιτισμού μας), που αγωνίζονταν για τη διόρθωση των χαρακτήρων και την επίλυση των προσωπικών, κοινωνικών, οικογενειακών και φυσικά και ηθικών προβλημάτων, και πάρα πολλές φορές τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά και αξιοθαύμαστα.

Όλα αυτά τα θετικά στοιχεία, που περιλαμβάνονται στην πολιτισμική μας κληρονομιά και την πνευματική μας παράδοση, αγνοούνται εντελώς και παραλείπονται πλήρως από το εκπαιδευτικό υλικό που βλέπουμε να προσφέρει κατ’ εξοχήν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ευ ζην», στο οποίο κατά βάσιν περιλαμβάνεται η «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση». Ολόκληρος ο πολιτισμός μας, με τη σοφία των αρχαίων προγόνων μας, του ευαγγελίου και των αγίων, αλλά και με τη λαϊκή και βιωματική σοφία των άμεσων προγόνων μας, ανδρών και γυναικών, τοποθετείται στον κάλαθο των αχρήστων ως πολιτισμός στερεοτυπικός και ακατάλληλος για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας.

Φυσικά, αξίες θεμελιώδεις για τον πολιτισμό μας, όπως η σεμνότητα, η σωματική και πνευματική αγνότητα (ανδρών και γυναικών) μέχρι το γάμο (που σημαίνει ολοκληρωτικό ερωτικό δόσιμο στο «ένα και μοναδικό» πρόσωπο που θα είναι συνοδοιπόρος μας στη ζωή) και η δημιουργία οικογένειας μέσω του γάμου (και μάλιστα του χριστιανικού γάμου, που δεν τελειώνει με το πέρας της εκκλησιαστικής τελετής αλλά συνεχίζεται ως ταξίδι αγάπης, αλληλοσεβασμού και αμοιβαίας υποστήριξης των δύο συζύγων εφ’ όρου ζωής), είναι αντίθετες με το μοντέρνο «παγκόσμιο αξιακό σύστημα» που καλλιεργούν τα συγκεκριμένα «εργαστήρια δεξιοτήτων», γι’ αυτό και, όπως είναι φυσικό, δεν γίνεται κανείς απολύτως λόγος γι’ αυτές. Το να ελπίζουμε να παρουσιάζουν και καθαρά χριστιανικές αξίες, όπως η αγιότητα ή η επιλογή του μοναχισμού, για παράδειγμα, θα ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Άλλωστε δεν τις καταλαβαίνουν καν οι σημαιοφόροι της «μοντέρνας παιδαγωγικής», αλλά τις συγχέουν με μεσαιωνικές προκαταλήψεις, απάνθρωπη σκληρότητα και μίσος προς το σώμα, πράγματα που καμία σχέση δεν έχουν με την Ορθοδοξία.

Η ανάγκη για  ένα μάθημα οικογενειακής αγωγής

 

Είναι αξιοσημείωτο ότι, ενώ το διεθνές πολιτικό και κοινωνικό σύστημα επιμένει ότι το παιδί μας πρέπει να διδάσκεται σεξουαλική αγωγή από το νηπιαγωγείο, κανείς υπουργός Παιδείας δεν έχει προτείνει να ενταχθεί στα σχολεία ένα μάθημα οικογενειακής αγωγής. Δηλαδή ένα μάθημα, στο οποίο το παιδί, από μικρή ηλικία, με μοντέρνο τρόπο (δηλ. με τον τρόπο της αγάπης και της καλλιέργειας προτύπων, που πρότειναν και οι Τρεις Ιεράρχες ήδη από τον 4ο αιώνα μ.Χ.):

·         Θα μαθαίνει να αγαπά τους γονείς του, να τους σέβεται, να τους βοηθάει αναλόγως της ηλικίας του και φυσικά να τους υπακούει. Θα μαθαίνει να αγαπά, να σέβεται και να υπακούει τους δασκάλους του, να σέβεται τους μεγαλύτερους, να βοηθάει τους ηλικιωμένους και όχι να περιμένει να δει «αν θα το σεβαστούν» όλοι οι παραπάνω, για να κρίνει μετά «αν αξίζουν τον δικό του σεβασμό».

·         Θα μαθαίνει να αγαπά τ’ αδέρφια του, να προστατεύει τα μικρότερα και να βασίζεται στα μεγαλύτερα. Να είναι ευγενικό, να μιλάει όμορφα και όχι χυδαία, να ακούει όμορφα τραγούδια και να παίζει όμορφα παιχνίδια, που μπορεί να έχουν και ηρωικό στοιχείο, αλλά δεν θα έχουν βία, χυδαιότητα, παράνοια και σκοτάδι (όπως πλείστα και εθιστικά ηλεκτρονικά παιχνίδια, από τα οποία η Πολιτεία δεν κάνει καμία προσπάθεια να απομακρύνει τα παιδιά).

·         Θα μαθαίνει επίσης να σέβεται το άλλο φύλο, να αγαπάει αληθινά, να συμπεριφέρεται με τρυφερότητα, καλοσύνη, κατανόηση και συγχωρητικότητα στο μελλοντικό του ταίρι (με το οποίο θα είναι σύζυγοι για μια ζωή, πέρα από τις αντιξοότητες, και όχι ευκαιριακοί «σύντροφοι»), αλλά και στα παιδιά που πιθανόν θα αποχτήσουν και θα είναι ο ευλογημένος καρπός της αγάπης τους.

Ρομαντικά πράγματα, σε μια χυδαία εποχή. Κι όμως πιστεύουμε πως αυτά αποζητά στην πραγματικότητα ο άνθρωπος για να μην υποφέρει μέσα στη μοναξιά και τη μιζέρια.

Θα ζητάμε πολλά, αν ονειρευόμαστε ότι θα μαθαίνει και να αγαπά την πατρίδα του και να πιστεύει ή έστω να σέβεται τον Θεό των πατέρων του (ο οποίος για μας εδώ είναι ο Ιησούς Χριστός); Ας μην το «τερματίσουμε» φτάνοντας μέχρις εκεί. Αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος, έχοντας για «πατρίδα» και «θρησκεία» το Facebook και τις προσφορές των πολυκαταστημάτων, έχει καταντήσει άπατρις και ανέστιος – ξεριζωμένος και εξόριστος ακόμη και στη γη των προγόνων του.

Η πραγματική ανάγκη που υπάρχει στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι μαθήματα ή «εργαστήρια» σεξουαλικής αγωγής, αλλά ένα μάθημα οικογενειακής αγωγής, που θα διδάσκει στα παιδιά ανθρώπινες σχέσεις και όχι σεξουαλικές σχέσεις. Και για ένα τέτοιο μάθημα υπάρχει ένα πλήρες πνευματικό οπλοστάσιο στο θησαυροφυλάκιο του πολιτισμού και της παράδοσής μας, αρκεί να κάνουν τον κόπο να το αξιοποιήσουν οι αρμόδιοι – ή να αναθέσουν την αξιοποίησή του σε ειδήμονες.

Το περίφημο «δημοκρατικό σχολείο», που επαγγέλλεται η ελληνική κυβέρνηση, ας αφουγκραστεί επιτέλους την αγωνία των οικογενειών, όπως κάνει για τα μάθημα των Θρησκευτικών. Το περίφημο «συμπεριληπτικό σχολείο», για το οποίο υπερηφανεύεται η κυβέρνηση, δεν «συμπεριλαμβάνει» εκείνους που διαφωνούν για πολύ σοβαρούς λόγους συνείδησης με την ιδεολογική γραμμή του! Τους καταπιέζει και τους εξαναγκάζει να παραδώσουν τα παιδιά τους σε μια ιδεολογική εκπαίδευση που δεν θέλουν!

Και σημειώνουμε ότι δεν αναφερόμαστε σε οικογένειες βαρβάρων, που επιθυμούν να αναθρέψουν τα παιδιά τους ως βίαιους και αδίστακτους σεξιστές, αλλά για οικογένειες φιλήσυχων ανθρώπων, που είναι φορείς του ίδιου του δικού μας πολιτισμού, του πολιτισμού που άνθισε στον δικό μας τόπο εδώ και αιώνες και προάγει όλα τα πραγματικά αιτήματα του σύγχρονου ανθρώπου για αγάπη, χαρά και ελευθερία. Αυτός ο πολιτισμός είναι καιρός να ληφθεί υπόψιν και οι φορείς του, που συνεχίζουν να τον μεταφέρουν στην εποχή μας, να γίνουν σεβαστοί.

Αν συμβεί αυτό, και ιδιαίτερα αν αξιοποιηθεί το αξιακό σύστημα του πολιτισμού μας στην ελληνική Παιδεία, τα θετικά αποτελέσματα, σε λίγα μόλις χρόνια, θα γίνουν φανερά στην κοινωνία, στη ζωή των οικογενειών και στην ψυχική υγεία των σημερινών παιδιών και εφήβων και των αυριανών ενηλίκων.

 ***

(*) Ο Θ.Ρηγινιώτης είναι θεολόγος και, μεταξύ άλλων, υπεύθυνος της Θεματικής Ομάδας Πολιτισμού της ΝΙΚΗΣ και μέλος της Θεματικής Ομάδας Παιδείας.

Επίσης:

Οικογένεια: Ένα απλό όνειρο (Α΄)
Οικογένεια: Ένα απλό όνειρο (Β΄)

Σεξ στην εφηβεία

Σεξουαλική «αγωγή» μέσω πορνογραφίας – Οι επιπτώσεις στα παιδιά 

"Γιατί σταμάτησα να βλέπω πορνό"

Μην είσαι sexy… 

Έφηβοι, έρωτας, σχέσεις και γάμος... Αναζητώντας την αγάπη, την αιωνιότητα και τη ζωή!

Η πιο sexy απ' όλες...

Βοηθώντας τα παιδιά μας να τα βγάλουν πέρα με την «Ιδεολογία των φύλων»

Πώς να κάνετε ένα παιδί “τρανς”

Συμπλήρωμα: 

Κύπρος: Άναψε φωτιές το βιβλίο Βιολογίας της Γ’ Γυμνασίου

Κύπρος: Αντιδράσεις για τη δήλωση της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Δέσπως Μιχαηλίδου «Τα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς» (για τη "σεξουαλική διαπαιδαγώγηση")

«Παλιά τις άκουγες μόνο από νταβατζήδες. Τώρα, τις ακούς και στα διαλείμματα του σχολείου».

Ἡ κοινωνική προεργασία τῆς παιδεραστίας

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου