Αρχικός τίτλος: Για την Ανάσταση του Χριστού και της πατρίδας
Ο συνδυασμός της πολιτικής με το Ευαγγέλιο είναι «εκτός εποχής», όχι μόνο τώρα, αλλά πάντα – ακόμη και την εποχή του Χριστού, καθώς και την εποχή των Ρωμαίων, την εποχή των παππούδων μας κ.λ.π. «Εντός εποχής» ήταν και είναι ο συνδυασμός της πολιτικής με τα ψέματα, τις απάτες, την αδικία και την αλαζονεία. Όμως κατά βάθος οι άνθρωποι ονειρεύονται κάποιον που θα τη συνδυάσει με το Ευαγγέλιο και τις αξίες που εκφράζει εκείνο. Το ονειρεύονται, αλλά (στην κατάσταση που τους έχουν φέρει) έχουν πάψει να το ελπίζουν.
Κάποτε ένας δημοσιογράφος αναρωτήθηκε αν η ΝΙΚΗ, σε περίπτωση που κυβερνήσει, προτίθεται να νομοθετήσει με βάση το Ευαγγέλιο.
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν επιτρέπεται να είναι άλλη, από ένα ξεκάθαρο και επιτακτικό ΝΑΙ! Με μια άμεση διευκρίνιση: νομοθέτηση με βάση το Ευαγγέλιο δεν σημαίνει θρησκόληπτη και ιεροεξεταστική επιβολή ευσεβιστικών πεποιθήσεων (το Ευαγγέλιο δεν κηρύττει κάτι τέτοιο), αλλά νομοθέτηση βασισμένη στις αξίες που πραγματικά διδάσκει το Ευαγγέλιο: εντιμότητα, δικαιοσύνη, ταπεινότητα, ανιδιοτέλεια, επιείκεια, αμεροληψία, αγάπη προς πάντες.
Μήπως υπάρχει κάποιος που διαφωνεί ότι αυτές οι αρχές είναι απαραίτητες για μια πολιτική συμπεριφορά ωφέλιμη για κάθε λαό και κάθε χώρα; Ή μήπως κάποιος διαφωνεί ότι οι αρχές αυτές λείπουν από την πολιτική και ότι ακριβώς η έλλειψή τους είναι η αιτία για τις βαθιές και μόνιμα αθεράπευτες πληγές που κάνουν την κοινωνία να υποφέρει;
Συνεπώς, μόνο μια νομοθεσία βασισμένη στο Ευαγγέλιο είναι πραγματικά ωφέλιμη για τον άνθρωπο και την κοινωνία. Η απόπειρα των δυτικών κρατών να νομοθετούν με βάση τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γνωστές στον νεότερο δυτικό κόσμο από την εποχή του Διαφωτισμού, και πάλι στο Ευαγγέλιο βασίζεται: ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη, ελευθερία έκφρασης (ο Χριστός δεν εμπόδισε κανέναν να του πει τη γνώμη του), φροντίδα για τους αδύναμους, σεβασμό στις γυναίκες και τα παιδιά, κατανόηση και δεύτερες ευκαιρίες για τους αμαρτωλούς κ.λ.π. θα συναντήσεις παντού στο Ευαγγέλιο. Θα συναντήσεις όμως και άλλα στοιχεία, που αναδεικνύουν τον άνθρωπο στο μέγιστο των πνευματικών και ηθικών δυνατοτήτων του, τα οποία σήμερα ο δυτικός κόσμος αναζητά με λαδοφάναρο στη σοφία του Θιβέτ ή των Ιθαγενών της Αμερικής, αφού έχει λησμονήσει το φως των ίδιων των δικών του διδασκάλων, των αγίων της Ορθοδοξίας (ανατολικών και δυτικών).
***
Ας δούμε συγκεκριμένα τι διδάσκει το Ευαγγέλιο, που το έχουμε θέσει στη ΝΙΚΗ ως βάση των πολιτικών αρχών μας. Παραθέτω κυρίως από τη νεοελληνική «Μετάφραση των Τεσσάρων Καθηγητών».
Η διδασκαλία του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου:
«Οι όχλοι τον ρωτούσαν: “Τι να κάνουμε, λοιπόν;”. Κι εκείνος τους απαντούσε: “Όποιος έχει δύο χιτώνες ας δώσει τον έναν σ’ αυτόν που δεν έχει, κι όποιος έχει τρόφιμα ας κάνει το ίδιο”. Ήρθαν επίσης και τελώνες (φοροεισπράκτορες) να βαφτιστούν και του είπαν:“Διδάσκαλε, τι να κάνουμε;”. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: “Να μην απαιτείτε περισσότερα απ’ ό,τι σας παραχωρεί ο νόμος”. Τον ρωτούσαν ακόμη και στρατιώτες: “Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε;” Και τους έλεγε: “Μην παίρνετε λεφτά από κανέναν με ψεύτικες κατηγορίες, ούτε με τη βία, αλλά να αρκείστε στο μισθό σας”» (ευαγγέλιο κατά Λουκάν, 3, 10-14).
Από τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού:
«Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών τα κατεξουσιάζουν και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας, και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου» (δηλ. ο ίδιος ο Χριστός) «δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους» (κατά Μάρκον, 10, 42-45 – εδώ περιγράφεται ο αληθινός χριστιανός πολιτικός).
«Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. (…) Αν δανείζετε σ’ όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέψουν, ποια εύνοια περιμένετε από τον Θεό; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν τους ομοίους τους, για να τα πάρουν πίσω. Αντίθετα, εσείς ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτα. (…) Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι και ο Θεός Πατέρας σας» (κατά Λουκάν, 6, 31-36 – συγκρίνετε τα παραπάνω με τον τοκογλυφικό τρόπο που λειτουργεί σήμερα το δανειοδοτικό σύστημα των τραπεζών και των funds).
Ολόκληρη η κοινωνική πολιτική: «“Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφθήκατε, φυλακισμένος και ήρθατε να με δείτε”. Τότε θα του απαντήσουν οι δίκαιοι:“Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σε είδαμε ξένος και σε περιμαζέψαμε ή γυμνό και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήρθαμε να σε επισκεφθούμε;”. Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλιάς (δηλ. ο Χριστός): “Σας βεβαιώνω πως, αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδελφούς μου, τα κάνατε για μένα”» (κατά Ματθαίον 25, 35-40).
«Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζουν ο σκόρος και η σκουριά και κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά και όπου κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας» (Ματθαίον, 6, 19-21).
***
Μπορούμε να εντοπίσουμε πολλά ακόμη παρόμοια σημεία.
Αν επεκτείνουμε την αναζήτησή μας σε ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, θα συναντήσουμε διαμάντια πολιτικής και κοινωνικής ευαισθησίας, όπως τα παρακάτω:
«Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άνδρας και γυναίκα. Όλοι σας είστε ένας εν Χριστώ Ιησού» (απόστολος Παύλος, επιστολή προς Γαλάτας, 3, 28).
«Σε κανένα να μη χρωστάτε τίποτε, παρά μόνο το να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όποιος αγαπά, έχει τηρήσει το σύνολο των εντολών του Θεού. Γιατί το “ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις”» (ό,τι ανήκει σε άλλον) «και γενικά οι εντολές, συνοψίζονται στη μία ετούτη: “να αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου”. Η αγάπη ποτέ δεν κάνει κακό στον άλλο. Η αγάπη είναι η τέλεια εκπλήρωση των εντολών του Θεού» (Προς Ρωμαίους, 13, 8-10).
«Ο καρπός της δικαιοσύνης σπέρνεται ειρηνικά από όσους επιζητούν την ειρήνη» (Επιστολή αγίου Ιακώβου, 3, 18).
«Ακούστε με τώρα κι εσείς οι πλούσιοι. Κλάψτε με γοερές κραυγές για τα βάσανά σας, που όπου να ’ναι έρχονται. Ο πλούτος σας σάπισε και τα ρούχα σας τα έφαγε ο σκόρος. Το χρυσάφι και το ασήμι σκούριασαν και η σκουριά τους θα είναι μαρτυρική κατάθεση εναντίον σας και θα καταφάει στις σάρκες σας σαν τη φωτιά. Κι ενώ πλησιάζει η κρίση, εσείς μαζεύετε θησαυρούς. Ακούστε! Κραυγάζει ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας κι εσείς τους τον στερήσατε και οι κραυγές των θεριστών έφτασαν ως τα αφτιά του παντοδύναμου Κυρίου. Ζήσατε πάνω στη γη με απολαύσεις και σπατάλες. Παχύνατε σαν τα ζώα, που τα πάνε για σφάξιμο. Καταδικάσατε και φονεύσατε τον αθώο. Δεν σας πρόβαλε καμιά αντίσταση» (Επιστολή Ιακώβου, 5, 1-6).
Οι βασικές αρχές της παιδείας, όπως θα τις αντλούσαμε από τη διδασκαλία του αποστόλου Πέτρου: «Γι’ αυτό ακριβώς να καταβάλετε κάθε προσπάθεια για να πλουτίσετε την πίστη σας με την αρετή, την αρετή με τη γνώση, τη γνώση με την αυτοκυριαρχία, την αυτοκυριαρχία με την υπομονή, την υπομονή με την ευσέβεια. Την ευσέβεια με την αγάπη για τους αδελφούς, την αγάπη για τους αδελφούς με την αγάπη για όλους» (δεύτερη Επιστολή Πέτρου, 1, 5-7).
***
Το Ευαγγέλιο δεν είναι πολιτικό κείμενο, αλλά πνευματικό. Στοχεύει στην τελειοποίηση του ανθρώπου, δηλαδή την ένωσή του με τον Θεό εν Χριστώ. Όμως,όταν ο άνθρωπος βαδίζει στο δρόμο που το Ευαγγέλιο διδάσκει, είναι ο καταλληλότερος διαχειριστής των πολιτικών και κοινωνικών υποθέσεων. Αν κάποιος διαφωνεί, είναι συγχωρημένος (δηλαδή «χωράει» κι εκείνος στην αγάπη μας, «συν-χωρείται») – όμως αμφιβάλλω αν θα βρει κάποια άλλη βάση πολιτικών αρχών, ωφελιμότερη για τον άνθρωπο από το Ευαγγέλιο.
Ας δούμε ως παράδειγμα εφαρμογής των ευαγγελικών αρχών στην κοινωνία, πώς συμπεριφέρθηκαν ο Μέγας Βασίλειος και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (από τους Τρεις Ιεράρχες). Όχι μόνο επιστράτευσαν όλες τις δυνάμεις τους για να βοηθήσουν τους φτωχούς και αδυνάτους, αλλά και κατάγγειλαν την κοινωνική αδικία όπου κι αν βρισκόταν, σε όσο ψηλά κλιμάκια της κοινωνίας, του κράτους, ακόμη και της ίδιας της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και συγκρούστηκαν με την εξουσία της εποχής τους, ο δε Χρυσόστομος πέθανε στο δρόμο προς τη δεύτερη εξορία του, αφού οι στρατιώτες είχαν πάρει εντολή από το αυτοκρατορικό παλάτι να μην τον αφήσουν να φτάσει ζωντανός.
Προτάσεις για τα επιμέρους ζητήματα και προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας και το λαό μας (την Παιδεία, την Υγεία, την Οικονομία, την Άμυνα, την Εξωτερική Πολιτική, το Δημογραφικό και όλα) η ΝΙΚΗ έχει καταθέσει κατ’ επανάληψιν στη Βουλή και μπορεί ο ενδιαφερόμενος να τις αναζητήσει στις ιστοσελίδες της: https://nikh.gr και https://www.youtube.com/c/NIKH-Greece.
Το ερώτημα είναι ποια εγγύηση έχει ο ελληνικός λαός ότι, αν μας ψηφίσει, θα διαχειριστούμε τις υποθέσεις του κράτους με εντιμότητα, δικαιοσύνη και ανιδιοτέλεια, και ποιο κίνητρο έχουμε να το κάνουμε αυτό, αντί να φροντίσουμε να γεμίσουμε τις τσέπες μας και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, όπως δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει γύρω μας. Η εγγύηση και το κίνητρο για όλα αυτά είναι ακριβώς η πίστη στο Χριστό και η αποδοχή όλων των παραπάνω ως βασικών πολιτικών αρχών μας.
Το άλλο ερώτημα είναι αν ο ελληνικός λαός πιστεύει στη δική του δύναμη, ώστε να τολμήσει να φέρει στην εξουσία μια κυβέρνηση από πολιτικούς έντιμους, αδιάφθορους και ανιδιοτελείς. Αν θα τολμήσει να ρίξει το καθεστώς της διαφθοράς, της ανιδιοτέλειας και της αναξιοκρατίας, που πολλούς τους εξυπηρετεί (κακά τα ψέματα), αλλά έχει διαλύσει τη χώρα και την κοινωνία. Εμείς τολμήσαμε, με τη δύναμη του Θεού υψώσαμε τη σημαία για χάρη του λαού μας και προχωράμε. Εσύ θα τολμήσεις; Ψάξε, μελέτησε, μάθε τι κάνει η ΝΙΚΗ καθημερινά στη Βουλή και απλώς πράξε κατά συνείδησιν. Για να συμβαδίσει μια μέρα η Ανάσταση του Χριστού με την Ανάσταση της πατρίδας μας.
Διαβάστε παρακαλώ και:
Περιμένοντας και την Ανάσταση της πατρίδας
ΟΙ «ΕΠΤΑ» ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
Αναζητώντας τη Ρωμιοσύνη (ως νέα πολιτική και πολιτισμική πρόταση)
Η Ρωμιοσύνη ενάντια στον ολοκληρωτισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων
Τι μας αφορά πιο πολύ; Η Άλωση της Βαστίλης ή της Κωνσταντινούπολης;
«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου