Η προσκύνηση της τιμίας αλυσίδας του αγίου και ενδόξου αποστόλου Πέτρου (16 Ιανουαρίου)

 

"Ν": Κάποιοι ορθόδοξοι χριστιανοί εξ Αμερικής, ευαισθητοποιημένοι ιδιαίτερα για το θέμα της θανατικής ποινής (που και κατ' εμέ είναι απαράδεκτη από πλευράς του χριστιανισμού), έχουν επισημάνει ότι η σημερινή εορτή μπορεί να καθιερωθεί ως ημέρα κατά της θανατικής ποινής και γενικά κατά των απάνθρωπων νόμων και ποινών. Με το σκεπτικό αυτό δημοσιεύουμε το συναξάρι & κάποια υμνογραφικά της ημέρας. Από τον διαδικτυακό Συναξαριστή. Άγιοι της ίδιας ημέρας εδώ.

Σὴν προσκυνοῦντα Πέτρε σειρὰν τιμίαν,
Σειρὰς μακρᾶς λῦσόν με τῶν ἐγκλημάτων.
Σειρὴν προσκυνέω Πέτρου δεκάτῃ ἑνὶ ἕκτῃ.

Την ημέρα αυτή τελούμε την προσκύνηση της τιμίας αλυσίδας του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, με την οποία τον έδεσε και τον έριξε στην φυλακή ο τετράρχης Ηρώδης, σύμφωνα με την εξιστόρηση του Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων (12ο κεφάλαιο των Πράξεων).

Ο Ηρώδης έβαλε τους Ιουδαίους και συνέλαβαν τον Απόστολο Πέτρο κατά τις ημέρες της εορτής των αζύμων. Και όταν τον έπιασε, τον έβαλε στην φυλακή. Τη νύκτα, πριν την ημέρα κατά την οποία ο Ηρώδης έμελλε να τον παρουσιάσει στον λαό, ο Απόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξύ δύο στρατιωτών και φρουροί φύλαγαν μπροστά στο κελί του. Ξαφνικά ήλθε Άγγελος Κυρίου και έλαμψε φως στο κελί. Αφού κτύπησε την πλευρά του Πέτρου, τον ξύπνησε και του είπε: «Σήκω γρήγορα». Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του.

Κάποιοι Χριστιανοί ευσεβείς διαφύλαξαν αυτή την αλυσίδα διαδοχικά από γενεά σε γενεά, μέχρι που την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και την εναπέθεσαν στο ναό του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται μέσα στη μεγάλη Εκκλησία, όπου ετελείτο και η Σύναξη του Αποστόλου.

Συμπληρωματικά στοιχεία από Τι & πώς

Η Ορθόδοξη Εκκλησία θέσπισε, κατά τους πρωτοβυζαντινούς χρόνους, την εορτή «προσκυνήσεως της τιμίας αλύσεως του αγίου και πανευφήμου αποστόλου Πέτρου» και όρισε να τελείται αυτή στις 16 Ιανουαρίου. Η υπόθεση της εν λόγω σημαντικής εορτής παρουσιάζεται εν συντομία και ως ακολούθως στο λειτουργικό βιβλίο «Ωρολόγιον το Μέγα» (εδώ σε νεοελληνική παράφραση):

«Ο Ηρώδης Αγρίππας, εγγονός του Ηρώδη του Μεγάλου και βασιλεύς των Ιουδαίων, καταληφθείς από μανία εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού, κατέσφαξε στην Ιερουσαλήμ το έτος 43 μ. Χ. τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Βλέποντας κατόπιν ότι αυτό το έγκλημά του ικανοποίησε πολύ τους Ιουδαίους, συνέλαβε με τον ίδιο τρόπο και τον απόστολο Πέτρο, τον έκλεισε στην φυλακή και τον κρατούσε εκεί αιχμάλωτο μέχρι να περάσει το νομικό Πάσχα, για να τον παραδώσει μετά κι αυτόν στον όχλο ως έτοιμο σφάγιο. 

Αλλ’ όμως, ένας άγγελος Κυρίου ελευθέρωσε τον Απόστολο με θαυματουργικό τρόπο από την αλυσίδα που τον κρατούσε δεμένο και τον διέσωσε (Πράξ. ιβ΄, 1-19). Η αλυσίδα αυτή, με την οποία ήταν δεμένος ο απόστολος Πέτρος, είχε λάβει από το πανίερο σώμα του αγιαστική και ιαματική χάρη, η οποία μεταδιδόταν στους Χριστιανούς που την προσκυνούσαν με πίστη».

Η αλυσίδα του αποστόλου Πέτρου φυλασσόταν στα Ιεροσόλυμα έως το έτος 439 μ. Χ.. Τότε ο πατριάρχης των Ιεροσολύμων Ιουβενάλιος τη δώρισε στην αυτοκράτειρα Ευδοκία, την ευσεβέστατη σύζυγο του Θεοδοσίου του Μικρού, που ήταν εκεί εξόριστη. Η Ευδοκία μετέφερε την αλυσίδα στην Κωνσταντινούπολη, και το μεν ένα τμήμα της το εναπόθεσε μέσα στον ναό της Αγίας Σοφίας, ενώ το άλλο το έστειλε ως πολύτιμο δώρο στη Ρώμη, όπου βρίσκεται και τιμάται έως σήμερα.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Τήν Ῥώμην μή λιπών, πρός ἡμᾶς ἐπεδήμησας, δι᾽ ὧν ἐφόρεσας τιμίων Ἁλύσεων, τῶν Ἀποστόλων Πρωτόθρονε· ἃς ἐν πίστει προσκυνοῦντες δεόμεθα· ταῖς πρός Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Ἡ πέτρα Χριστός, τήν πέτραν τῆς πίστεως, δοξάζει φαιδρῶς, τῶν μαθητῶν τόν πρωτόθρονον· συγκαλεῖ γάρ ἅπαντας, ἑορτάσαι Πέτρου τά θαύματα, τῆς τιμίας Ἁλύσεως· καί νέμει πταισμάτων τήν συγχώρησιν.

Έτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὸν Κορυφαῖον καὶ πρῶτον τῶν Ἀποστόλων, τῆς ἀληθείας τὸν ἔνθεον ὑποφήτην, Πέτρον τὸν μέγιστον εὐφημήσωμεν, καὶ τὴν αὐτοῦ ἐν πίστει, ἀσπασώμεθα, Ἅλυσιν, πταισμάτων τὴν λύσιν κομιζόμενοι.

Δείτε επίσης 

Επιστημονικές επιβεβαιώσεις της αυθεντικότητας ιερών λειψάνων και κειμηλίων (δεν αναφέρεται στο συγκεκριμένο ιερό κειμήλιο, αλλά είναι ενδεικτικό του ζητήματος της γνησιότητας των ιερών κειμηλίων γενικώς)