Κατά θεία συγκυρία, η Παγκόσμια Ημέρα για τους Ανθρώπους με Αναπηρία (3Δεκεμβρίου) συμπίπτει, με διαφορά φέτος (2019) δύο ημερών, με τη 14η Κυριακή του Ευαγγελιστή Λουκά ("ΙΔ΄ Λουκά"), δηλ. τη 14η Κυριακή, κατά την οποία, στη θεία λειτουργία, διαβάζεται απόσπασμα από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (περισσότερα στην ανάρτησή μας Όλες οι Κυριακές δεν είναι ίδιες).
Το απόσπασμα αυτό αναφέρεται ακριβώς σε ένα ΑμεΑ και στη συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων προς αυτόν, ενώ διασώζει επίσης ένα σπουδαίο διάλογό του με τον Ιησού Χριστό. Η στάση του αυτή σχολιάζεται εδώ και γίνεται αντιπαραβολή με τις δικές μας ανάγκες και τη δική μας στάση στη ζωή...
Ορισμένες σκέψεις που μου προκάλεσε, εδώ και χρόνια, η συγκεκριμένη περικοπή και θα ’θελα να τις
μοιραστώ με τους φίλους μπλογκοναύτες, διερχόμενους ή ναυαγήσαντες στη μπλογκονησίδα μας:
*****
Ένας τυφλός ζητιάνος άκουσε πως πλησίαζε ο Χριστός κι άρχισε
να φωνάζει: «Ιησού, υιέ του Δαβίδ*, ελέησόν με!». Οι άνθρωποι που ήταν εκεί τον
μάλωναν! Αυτός όμως φώναζε πιο δυνατά: «Ιησού, ελέησόν με!». Και ο Χριστός, μετά
από ένα σύντομο διάλογο μαζί του, του έδωσε το φως του (κατά Λουκάν, κεφ. 18,
στίχ. 35-43, και Μάρκον κεφ. 10, 46-52).
(* «Υιός του Δαβίδ» = απόγονος του Δαβίδ. Οι προφήτες στην
Παλαιά Διαθήκη είχαν πει πως ο Χριστός – ο Μεσσίας, ο Σωτήρας – θα είναι απόγονος
του μεγάλου αγίου προφήτη και βασιλιά Δαβίδ. Έτσι, «υιό του Δαβίδ» έλεγαν τον
Ιησού εκείνοι που πίστευαν πως Αυτός είναι ο Χριστός, για τον οποίο είχαν
μιλήσει, αιώνες πριν, οι προφήτες).
Μου προκαλεί φρίκη το ότι οι άνθρωποι ΕΒΛΕΠΑΝ το πρόβλημα
του τυφλού και προφανώς καταλάβαιναν τι θα ζητούσε από το Χριστό, κι όμως τον
μάλωναν για να μη φωνάζει και να παραμείνει τυφλός! Και πολλοί απ’ αυτούς ίσως
γκρίνιαζαν και κάθε μέρα που τον έβλεπαν εκεί να ζητιανεύει. Κατά τα άλλα, όλοι
αυτοί είχαν μαζευτεί εκεί για να δουν το Χριστό…
Τέτοια περιστατικά συναντάμε κι άλλα στο ευαγγέλιο. Δυστυχώς
όμως τα βλέπουμε συνεχώς και στη σημερινή ζωή: αν κάποιος αποφασίσει να
πλησιάσει το Θεό και αρχίσει να προσεύχεται, να πηγαίνει στην εκκλησία, να
νηστεύει, να εξομολογείται και να μεταλαβαίνει, οι κοντινοί του άνθρωποι θα
σκεφτούν πως… δε ζει φυσιολογικά και θα προσπαθήσουν να τον πείσουν να
σταματήσει!
Αν βέβαια λέει πως προσπαθεί να πλησιάσει το Θεό κάνοντας
γιόγκα ή να «αυξήσει τη συνειδητότητά του» κ.τ.λ., θα θεωρηθεί φυσιολογικό και
μοντέρνο, αφού ο ινδουισμός και ο βουδισμός προπαγανδίζονται σήμερα με όλα τα
μέσα, κολακεύοντας τον ανθρώπινο εγωισμό, ότι μπορεί να φτάσει σε υψηλό
πνευματικό επίπεδο χωρίς να υπακούσει σε κανένα και θέτοντας ο ίδιος (αν και
δεν έχει γνώσεις και πείρα) τους όρους του ταξιδιού του…
Επίσης, αν αποφασίσει να συγχωρεί και να αγαπά τους εχθρούς
του και να νοιάζεται περισσότερο για τους άλλους, παρά για το συμφέρον του, θα
έχει παρόμοιες αρνητικές αντιδράσεις. Αν όμως κυνηγάει ερωτικές εμπειρίες,
απολαύσεις, χρήμα και εξουσία, όλα «πάνε καλά» και είναι φυσιολογικά.
Έτσι εκπληρώνεται μια τρομερή κουβέντα που είχε πει ο
Χριστός: ότι εχθροί του ανθρώπου θα γίνουν οι άνθρωποι του σπιτιού του, που –
παρασυρμένοι – θα τον εμποδίζουν να ζήσει ως υπεύθυνος χριστιανός!
"Ἂς εἴμαστε κι ἐμεῖς προσεκτικοί, διότι
μερικὲς φορὲς κάποιοι ἄνθρωποι εἴτε ἀπὸ ἄγνοια εἴτε ἀπὸ προκατάληψη δὲν δίνουν
σωστὲς συμβουλές. Λένε: «Τί κάνεις στὴν ἐκκλησία τόσην ὥρα; Καλόγερος θὰ
γίνεις;... Πῶς θὰ προχωρήσεις στὴ ζωή; Μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι;... Κάνε καὶ μερικὲς
ὑποχωρήσεις»... Ἀλίμονο ἂν στεκόμαστε ἐμπόδιο στοὺς ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ
πλησιάσουν καὶ νὰ γνωρίσουν τὸν Χριστό. Εἰδικότερα οἱ γονεῖς, οἱ δάσκαλοι κι οἱ
παιδαγωγοὶ ἂς φροντίζουμε νὰ διευκολύνουμε τὸν δρόμο τῶν νέων ἀνθρώπων ποὺ ἀναζητοῦν
στήριγμα καὶ ἐλπίδα κοντὰ στὸ Χριστό..." (από εδώ)
Πολλοί γονείς θ’ ανησυχούσαν αν έβλεπαν το παιδί τους να
εξομολογείται (βέβαια οι περισσότεροι φροντίζουν να μην πάει ΠΟΤΕ το παιδί τους
εκεί), ενώ όταν ξενυχτάει στα μπαράκια, συχνά και ρισκάροντας τη ζωή του, «όλα
είναι ok». Έτσι δεν
πρέπει να ζει ένας έφηβος; Όχι με το Χριστό, «προς Θεού» όχι με το Χριστό…
Το πιο δύσκολο είναι πως ο χριστιανός, αν είναι πράγματι
χριστιανός, θα αγαπάει, θα συγχωρεί και θα προσεύχεται και γι’ αυτούς που τον
εμποδίζουν να ζήσει χριστιανικά.
Εδώ έχουμε ακούσει το νεαρό ηθοποιό Νίκο Αναδιώτη, στην εκπομπή «ΟΛΑ», να λέει ότι εξομολογείται. Ο παρουσιαστής (ο γνωστός Θέμος, αείμνηστος πλέον), απόρησε:
«Καλά, πας και τα λες στον παπά;». Ο νέος άντρας απάντησε πως αυτό είναι το
καλύτερο πράγμα που κάνει και πως το συστήνει σε όλους.
Επίσης, ο Αμερικανός ηθοποιός Τζόναθαν Τζάκσον (Jonathan Jackson), που είναι ορθόδοξος
χριστιανός και πήρε το Βραβείο Emmy, δήλωσε κατά την απονομή πως ευχαριστεί τους μοναχούς του
Αγίου Όρους, που προσεύχονται για όλο τον κόσμο. Παρόμοια περιστατικά υπάρχουν
πολλά, με ανθρώπους όλων των τομέων, και φανερώνουν πως το να είμαι χριστιανός
δεν σημαίνει πως θα κλειστώ μέσα και θα σταματήσω κάθε δραστηριότητα.
Χρειάζεται όμως ανοιχτό μυαλό και λίγη έρευνα.
Έρευνα σε τι πράγμα; Στο πώς γίνεται κάποιος όταν στα σοβαρά
ακολουθήσει το δρόμο του Χριστού.
Η απάντηση: γίνεται άγιος. Ας δούμε τους σημερινούς αγίους,
τους μεγάλους γέροντες Πορφύριο, Παΐσιο, Ιάκωβο της Εύβοιας και ένα σωρό
άλλους. Ας δούμε το σύγχρονο
μάρτυρα Ευγένιο Ροντιόνωφ (που πέθανε για την πίστη του το 1996, σε ηλικία 19
ετών, και έκτοτε τα θαύματά του είναι αναρίθμητα), τους μεγάλους αγίους ιεραποστόλους
π. Κοσμά Γρηγοριάτη του Κογκό, π. Δανιήλ Συσόεφ της Μόσχας (και οι δύο πέθαναν
βίαια κατά την αποστολή τους, αφού είχαν βοηθήσει ποικιλότροπα πλήθος
ανθρώπους). Τη Δήμητρα Κόντου και πολλούς άλλους αγιασμένους ΑμεΑ της εποχής μας, αλλά και του παρελθόντος…
Όλα αυτά είναι η φανέρωση του Χριστού, ως Θεού, στη σημερινή
καθημερινή ζωή, δίπλα και μέσα στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Υποθέτω πως
και στην πόλη σου, ίσως και στη γειτονιά σου ή στην οικογένειά σου, φίλε
αναγνώστη, ίσως υπάρχει κάποιος παρόμοιος χριστιανός, που πιθανόν τον βλέπεις
με κάποια περιφρόνηση (ιδίως αν είναι ολιγογράμματος), αλλά, αν τον
παρατηρήσεις με προσοχή, κάτι θα μάθεις για το Θεό, την αλήθεια, την αγάπη, τη
συγχώρεση, την πνευματική ειρήνη και την αιωνιότητα.
Και:
Η ιστορία του Τυφλού, για παιδιά
Μοναχή Φιλαρέτη, η αχθοφόρος του πόνου
Εκεί όπου δε φαίνεται ο Θεός...
Πώς να περάσεις τη νύχτα
Σχιζοφρένεια ή πίστη στον Ι. Χριστό δι' αγάπης ενεργουμένη;
Η θρησκεία της χαράς - Γελαστοί άγιοι
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!
ΖΗΣΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ!
Τα χίλια "δεν μπορώ" (ένα συγκλονιστικό κείμενο για τον αυτισμό)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου