ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Για ποιους υπάρχει "ο θεός τών κενών";

Μειώνεται ή αυξάνει για τους αληθινά πιστούς με την αύξηση τής γνώσεως;

Ένα από τα αγαπημένα επιχειρήματα τών Αθεϊστών εναντίον τών πιστών, είναι το επιχείρημα τού "θεού τών κενών", δηλαδή ενός φανταστικού "θεού", που καλύπτει τα γνωσιακά κενά τών πιστών, και που υποχωρεί καθώς η επιστημονική γνώση αυξάνεται, και τα μυστικά λειτουργίας τού κόσμου λύνονται. Όμως υπάρχουν κάποια "κενά" σε αυτό το σκεπτικό τών Αθεϊστών!

(Στην εικόνα το μυστηριώδες "Κενό τού Βοώτη" που υπάρχει στο σύμπαν).

ΟΟΔΕ

1. Τι ισχυρίζονται για τον "θεό τών κενών"

Φιλοσοφούν λοιπόν κάποιοι Αθεϊστές, ότι η πίστη τών θρήσκων οφείλεται στην προσπάθειά τους να καλύψουν το γνωσιακό κενό που έχουν για τη λειτουργία τού σύμπαντος.

Λένε, ότι καθώς ένας άνθρωπος δεν μπορεί να εξηγήσει κάποια φαινόμενα στον κόσμο, τα αποδίδει στην ύπαρξη ενός "φανταστικού θεού", για τον οποίο μπορεί να πει: "Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, ΑΡΑ το έχει κάνει ο Θεός".

"Ίσως επεμβαίνει ο Θεός και κάνει διορθώσεις" είπε ο Νεύτων στα όρια τών δυνατοτήτων του στις εξισώσεις του για τη βαρύτητα, όταν έφθασε στα όρια τών δυνατοτήτων του, να επιλύσει τις εξισώσεις.

Καθώς όμως η επιστήμη προχωράει να εξηγήσει μία-μία, τις λειτουργίες τού κόσμου, και η γνώση τών ανθρώπων αυξάνει για το πώς λειτουργούν τα πράγματα, τότε υποχωρεί και η ανάγκη τών πιστών, να αποδίδουν στον Θεό κάποια φαινόμενα. Και τότε η επίκληση σε έναν Θεό ως εξήγηση τών φαινομένων, δεν είναι πλέον απαραίτητη, και "ο θεός υποχωρεί" από τη σκέψη τους, καθώς δεν είναι πλέον απαραίτητος για να εξηγήσουν τα πράγματα.

Λένε ότι "ο θεός είναι το διαρκώς μειούμενο πεδίο τής επιστημονικής άγνοιας", γι' αυτό όσο αυξάνει η γνώση τών ανθρώπων, η πίστη σε κάποιον θεό θα υποχωρεί, επειδή δεν θα είναι απαραίτητη.

Όμως πόσο ισχύουν πράγματι όλα αυτά;

2. Για ποιους ισχύει ο "θεός τών κενών"

Όσο παράξενη και αν φανεί αυτή η παραδοχή στους απίστους, το επιχείρημα τού "θεού τών κενών" όντως ισχύει! Όχι όμως στο βαθμό που ισχυρίζονται, και όχι για όλους! Μάλιστα το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται καν στους πιστούς!

Ίσως φανεί επίσης παράξενο σε κάποιους, αν πούμε ότι ο άγιος Βασίλειος γνώριζε ΗΔΗ από την εποχή του, από τον 4ο αιώνα μ.Χ. το φαινόμενο τού "θεού τών κενών"!

Λέει ο άγιος Βασίλειος: "να μεταφέρεις το θαυμασμό σου προς τη Σοφία του Θεού που τα τακτοποίησε όλα έτσι. Επειδή δεν ελαττώνεται η έκπληξη για τα καταπληκτικά πράγματα, όταν βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο λύνεται κάποιο από τα παράδοξα" (Βασιλείου Καισαρείας έργα. "Α΄ Ομιλία εις την Εξαήμερον". ΕΠΕ Τόμος 4. Σελ. 55-63. Και PG 29, 25A).

Τα λόγια αυτά τού αγίου Βασιλείου, δείχνουν ότι γνώριζε τον κίνδυνο, κάποιος να χάσει την πίστη του, κατανοώντας πώς λειτουργούν κάποια από τα μυστήρια τής κτίσης.

Παράλληλα όμως, γνώριζε ότι αυτό που συμβαίνει με κάποιους, ΔΕΝ συμβαίνει για τους αληθινά πιστούς, που δεν συσχετίζουν τον Θεό με το τι αυτοί κατανοούν, αλλά γνωρίζουν ότι ο Θεός βρίσκεται ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, πίσω από ΚΑΘΕ τι στη Δημιουργία, είτε γνωρίζουμε τον τρόπο που λειτουργεί, είτε όχι.

Ο Θεός, για τους αληθινά πιστούς παραμένει σταθερός και αυξανόμενος και ΟΧΙ μειούμενος!

Στην πραγματικότητα οι αληθινά πιστοί Χριστιανοί, διαχωρίζουν τον Άκτιστο Θεό από την λειτουργία τής κτιστής φύσης που Εκείνος δημιούργησε. Δεν εξαρτούν την πίστη τους, από το πόσο καλά γνωρίζουν τη λειτουργία τών πραγμάτων, αλλά γνωρίζουν ο Θεός βρίσκεται πάντα και παντού, πίσω από το κάθε τι κυριολεκτικά, ως Δημιουργός και Συντηρητής τής κτίσης.

Στην πραγματικότητα, αυτό που υποχωρεί σε κάθε αύξηση τών γνώσεως τού αληθινά πιστού Χριστιανού, δεν είναι "ο Θεός", αλλά "η δική του άγνοια" για τη δημιουργία τού Θεού. Αυτά τα δύο οι Αθεϊστές και οι επιφανειακά "πιστοί" τα συγχέουν! Έπειδή δεν διακρίνουν μεταξύ κτιστού και Ακτίστου, μεταξύ κτίσης και Θεού. Αυτοί βλέπουν τον Θεό ως ένα "εξάρτημα" τού κόσμου, που απλώς "εξηγεί" τα ανεξήγητα. Και κατά συνέπεια, ναι, όταν τα ανεξήγητα μειώνονται, μειώνεται στη σκέψη τους και "ο θεός τών κενών" τής γνώσης τους.

Ένας αληθινά πιστός Χριστιανός που γνωρίζει την πίστη του, γνωρίζει ότι ο Θεός βρίσκεται πίσω από το κάθε τι κυριολεκτικά.

"Βαστάζει τα πάντα με τον λόγο τής δύναμής του" (Εβραίους 1: 3).

Όπως είπε και ο Χριστός:

"Δύο σπουργίτια δεν πουλιούνται για ένα ασσάριο; Ούτε ένα απ' αυτά, όμως, δεν θα πέσει επάνω στη γη, χωρίς το θέλημα του Πατέρα σας. Μάλιστα, ακόμα και οι τρίχες τού κεφαλιού σας είναι όλες μετρημένες" (Ματθαίος 10: 29, 30).

Η θέση τής Χριστιανικής Εκκλησίας περί Θεού είναι ΣΑΦΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ, και δεν αλλοιώνεται ποτέ, ανεξαρτήτως τών επιστημονικών ανακαλύψεων περί τής κτίσεως! Αυτό που αλλάζει ΔΕΝ είναι η θέση μας για τον Θεό, αλλά για το πώς έπλασε την κτίση. Και δεν συγχέουμε αναλλοίωτο Θεό και μεταβαλλόμενη κτίση, ούτε συγχέουμε τις σταθερές μας θέσεις περί Θεού, με τις μεταβαλλόμενες επιστημονικές μας αντιλήψεις για τη δημιουργία Του. Τα όσα γνωρίζουμε περί Θεού, είναι αποκεκαλυμμένα. Τα όσα γνωρίζουμε περί τής κτίσεως, είναι διερευνημένα.

Ο Μέγας Βασίλειος δεν περιμένει από την Αγία Γραφή όλες τις απαντήσεις, αλλά θεωρεί αναγκαία και προεγνωσμένη από τον Θεό, την επιστημονική έρευνα:

«...πολλά απεσιώπησεν (η Γραφή), τον ημέτερον νουν γυμνάζουσα προς εντρέχειαν (διερεύνηση) εξ ολίγων αφορμήν παρεχομένη επιλογίζεσθαι (να συναγάγει)...» (ΕΠΕ 4, 72/4).

Ο σκοπός τού Θεού δηλαδή, είναι ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ δια τής Επιστημονικής έρευνας, να βρούμε τον τρόπο που ο Θεός έκτισε τον κόσμο. Και αυτό το θεωρεί θεόδοτη "εκγύμναση τού νου" μας!

Ο Θεός τών Χριστιανών και οι ίδιοι οι Χριστιανοί, κάθε άλλο, παρά φοβόμαστε την επιστημονική έρευνα!

Οι Αθεϊστές στην πραγματικότητα επιχειρηματολογούν εναντίον μίας συγκεκριμένης ομάδας πιστών: Τών επιφανειακά πιστών, που ενώ ισχυρίζονται ότι κάτι το κάνει ο Θεός, μετά μαθαίνουν ότι αυτό το "κάτι", ήταν αποτέλεσμα Φυσικών Νόμων, και έτσι χάνουν την πίστη τους στον Θεό. Όμως αυτό δεν ισχύει για τους Χριστιανούς που γνωρίζουν την πίστη τους.

Οι πιστοί Χριστιανοί που γνωρίζουν την πίστη τους, κατανοούν σαφώς, ότι ο Θεός ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΤΙΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΚΑΤΙ, λες και κάτι το έκανε λάθος εξ αρχής, και θέλει επιπλέον διόρθωση! Γνωρίζουμε σαφώς ότι όλα ο Παντογνώστης Θεός τα έθεσε εξ αρχής σε κίνηση, από την αρχή ήδη τής ύπαρξης τής κτίσεως, σε μια εξελισσόμενη πορεία ως την αιωνιότητα, μέσω φυσικών νόμων, χωρίς επιπλέον επεμβάσεις. Όλα όσα εμείς (τα εν χρόνω όντα), τα αντιλαμβανόμαστε ως επεμβάσεις, για τον Θεό είναι ήδη προεγνωσμένα και προσδιορισμένα από την αρχή τού χρόνου.

Για τον άχρονο Θεό, ο χρόνος είναι "παγωμένος", ως μία από τις διαστάσεις τής κτίσης, και ο Θεός τον βλέπει ολόκληρο ως "παρόν". Γι' αυτό είναι λάθος και η λογική τών επιφανειακά πιστών, που θέλουν τον Θεό να "επεμβαίνει στο ενδιάμεσο για να επαναρυθμίσει κάποια πράγματα", με αποτέλεσμα να χάνουν την πίστη τους, όταν αντιλαμβάνονται ότι αυτά ήταν ρυθμισμένα από κάποιους φυσικούς νόμους.

Και αυτό περί τής φυσικής ακολουθίας και εξελικτικής πορείας τών Φυσικών Νόμων, χωρίς "επιδιορθώσεις" από τον Θεό, εμείς οι Χριστιανοί, δεν περιμέναμε να μάς το διδάξει η επιστήμη. Το γνωρίζουμε εξ αρχής τής ύπαρξης τής Εκκλησίας!

Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης ξεκαθαρίζει ότι όλα έγιναν ήδη από την «αρχή» χωρίς επιπλέον διορθώσεις: «Τα πάντα ην εν πρώτη του Θεού περί την κτίσιν ορμή, οιονεί σπερματικής τινός δυνάμεως προς την του παντός γένεσιν καταβληθείσης, ενεργεία δε τα καθ' έκαστον ούπω ήν». (ΡG 44, 77D).

Ο Μέγας Βασίλειος δέχεται μία εξελικτική πορεία στην κτίση, παρουσιάζοντας την «πρώτη αρχή», «ωδίνουσαν μεν την πάντων γένεσιν, δια την εναποτεθείσαν αύτη παρά του δημιουργού δύναμιν», ανέμενε δε «τους καθήκοντας χρόνους(=κατάλληλους καιρούς), ίνα τω θείω κελεύσματι προαγάγη εαυτής εις φανερόν τα κινήματα». (ΡG 29.36Β).

Επειδή κατά τον Άγιο Γρηγόριο: «πάντων των όντων τας αφορμάς και τας αιτίας και τας δυνάμεις συλλήβδην (ταυτόχρονα) ο Θεός εν ακαρεί (ακαριαία) κατεβάλλετο». (ΡG 44, 72Β).

Το σύμπαν, κατά τον Μέγα Βασίλειο αναπτύσσεται και διαμορφώνεται μέσα στον χρόνο, έχοντας λάβει εξ αρχής όλες τις αναγκαίες δυνάμεις που θα το διαμορφώσουν ως το τέλος, σε μια εξελισσόμενη ακολουθία, ως την ολοκλήρωση τού θελήματος τού Δημιουργού: «Η της φύσεως ακολουθία εκ του πρώτου προστάγματος την αρχήν δεξαμένη, προς πάντα τον εφεξής διεξέρχεται χρόνον, μέχρις αν προς την κοινήν συντέλειαν του παντός καταντήση» (ΡG 29,1164).

Και όπως λέει επίσης ο Άγιος Γρηγόριος: «Καθάπερ διά βαθμών η φύσις, των της ζωής λέγω ιδιωμάτων, από των μικροτέρων επί το τέλειον ποιείται την άνοδον». (ΡG 44, 148C)Με μία διαβαθμισμένη κίνηση, το σύμπαν προχωρεί προς την τελειότητα τού θελήματος τού Δημιουργού. Όλα όμως έχουν μία αρχική και ανεπανάληπτη ορμή από τον Θεό, χωρίς διορθώσεις.

Εμείς οι Χριστιανοί γνωρίζουμε ότι κυριολεκτικά στο κάθε τι κτιστό, ο Θεός έχει θέσει τους "λόγους τών όντων" Του, που οδηγούν εξ αρχής τής κτίσεως το κάθε τι, στο σκοπό τής δημιουργίας του, και στην τελική έκβαση τού θείου θελήματος.

Άρα λοιπόν, όταν οι άπιστοι επιχειρηματολογούν για τον "θεό τών κενών", και τους πιστούς που στη σκέψη τους "ο θεός τών κενών υποχωρεί", αυτό να μην το λένε γενικά για τους πιστούς, αλλά για τους θρησκόληπτους μόνο! Οι αληθινοί πιστοί δεν έχουν τέτοια προβλήματα!

Και για τους αληθινά πιστούς, ο Θεός δεν είναι "προϊόν φαντασίας τής σκέψης", αλλά αληθινός και ζωντανός, και Τον γνωρίζουν προσωπικά και συνομιλούν μαζί Του σε όλους τους αιώνες. Δεν γνωρίζουμε τον Θεό επειδή φαντασθήκαμε κάτι που καλύπτει τα κενά τών γνώσεών μας, αλλά επειδή Εκείνος αποκαλύπτεται σε όσους Τον αναζητούν με πίστη και αγάπη, και καθαρίζουν την καρδιά τους, ώστε να κατοικήσει σ' αυτούς και να τους επισκεφθεί.

Και όσοι άπιστοι θεωριολογούν, ότι η επιστήμη μπορεί σήμερα να κάνει "καταγραφή" τών διεργασιών τού εγκεφάλου κατά τις θρησκευτικές εμπειρίες, και ο "θεός" βρίσκεται μόνο στον εγκέφαλο, δηλαδή στη φαντασία κάποιων που "ακούνε φωνές", πώς ξέρουν ότι η καταγραφή αυτή απεικονίζει έναν "πλασματικό θεό", και ότι αυτό δεν είναι η καταγραφή τών διεργασιών μίας πραγματικής επικοινωνίας τού εγκεφάλου με το Άκτιστο, ή με κτιστές οντότητες; Και πώς ξέρουν ότι αυτό ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις; Μήπως εδώ αυτό που πάει να γεμίσει τα κενά με αστήρικτες θεωριολογίες, είναι ο Αθεϊστικός δογματισμός;

3. Η διαδικασία κάλυψης τών "κενών" ισχύει και για τους απίστους!

Θα πρέπει τέλος να ξεκαθαρίσουμε, ότι η πρακτική να γεμίζουμε τα κενά τών γνώσεών μας "με κάτι", ΔΕΝ είναι χαρακτηριστικό μόνο τών πιστών, αλλά και τών απίστων! Ακόμα και αυτών τών Επιστημόνων!

Μήπως δεν γεμίζουν τα κενά τών γνώσεων τής ανθρωπότητας οι επιστήμονες, με ατελείς επιστημονικές θεωρίες σε όλη την ιστορία;

Εκεί που ένας απλοϊκός πιστός, θα δει την ενέργεια τού Θεού, ένας επιστήμονας θα δει μία αστήρικτη αρχικά θεωρία, την οποία θα βαλθεί στη συνέχεια να αποδείξει. Και πολύ συχνά, θα αναγκασθεί να αναθεωρήσει ή να κηρύξει αυτή τη θεωρία του ως εσφαλμένη!

Ουσιαστικά δηλαδή, καλύπτει το "κενό" τών γνώσεών του, με μία φανταστική θεωρία, για την οποία ακόμα δεν έχει τα ντοκουμέντα τής επιβεβαίωσής της. Αλλά επειδή την πιστεύει, καταγίνεται να την αποδείξει!

Μήπως αυτό θα σήμαινε ότι αυτή καθεαυτή η επιστήμη είναι εσφαλμένη;

Ομοίως, το να αναγκάζεται ένας απλοϊκός πιστός, να αναθεωρήσει την αντίληψή του για το πώς λειτουργεί ο κτιστός κόσμος, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί απόδειξη, (ούτε καν ένδειξη), ότι ο Θεός τον οποίο φαντάζεται να κάνει μια ενέργεια, βρίσκεται μόνο στη φαντασία του.

Στη φαντασία του δεν βρίσκεται ο Θεός, αλλά Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ότι ο Θεός ενεργεί. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο ένα από το άλλο.

Πράγματι, κάποιοι πιστοί σε προηγούμενους αιώνες, πίστευαν ότι ο Θεός σαν "αγγειοπλάστης" έπλασε τον άνθρωπο με λάσπη, επειδή αγγειοπλάστες γνώριζαν, και με αυτές τις εικόνες κάλυπταν τα κενά τών γνώσεών τους για την κτίση.

Σήμερα που γνωρίζουμε το DNA, τον γενετικό κώδικα με τον οποίο ο Θεός έπλασε τα βιολογικά όντα, ένας σημερινός πιστός αντιλαμβάνεται τον Θεό όχι ως "αγγειοπλάστη", αλλά ως "προγραμματιστή", που εξ αρχής προγραμμάτισε τον γενετικό κώδικα τών βιολογικών πλασμάτων, να παράγουν τη γνωστή σ' εμάς σήμερα ζωή. Δεν άλλαξε όμως ο Θεός στη σκέψη μας, αλλά Ο ΤΡΟΠΟΣ που θεωρούμε ότι ο Θεός δημιούργησε. Ο Θεός παραμένει ο ίδιος, απρόσβλητος από τη δική μας αύξηση τής γνώσης.

Μάλιστα θα λέγαμε ότι το εκπληκτικό είναι, ότι η σημερινή μας αντίληψη για έναν Θεό "προγραμματιστή", ταιριάζει περισσότερο με την εξ αρχής διατύπωση αγίων πατέρων για το "πώς" τού Θεού:

«Η της φύσεως ακολουθία εκ του πρώτου προστάγματος την αρχήν δεξαμένη, προς πάντα τον εφεξής διεξέρχεται χρόνον, μέχρις αν προς την κοινήν συντέλειαν του παντός καταντήση» (ΡG 29,1164).

Κάτι τέτοιο δεν είναι "υποχώρηση τού θεού τών κενών", προς κάτι νεότερο, αλλά αντιθέτως επιστροφή στην αρχική στην "εξ αρχής" βασική διατύπωση για τον τρόπο που ο Θεός κατασκευάζει τα πάντα.

Σίγουρα άνθρωποι σε όλη την ιστορία, αντιλήφθηκαν με εσφαλμένο τρόπο κάποιες διατυπώσεις τής Αγίας Γραφής, όπως οι "ημέρες" τής Γενέσεως, που τις θεώρησαν 24ωρες. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η Θεόπνευστη διατύπωση τής Γενέσεως ήταν λάθος, επειδή ορισμένοι την αντιλαμβάνονταν λάθος με τις περιορισμένες γνώσεις τους. Μάλιστα, ήδη εξ αρχής, πριν ακόμα μάθουμε από την Επιστήμη ότι οι ημέρες αυτές ήταν "συμβολικές περίοδοι", άγιοι πατέρες σαν τον άγιο Βασίλειο, είχαν ερμηνεύσει σωστά τις ημέρες αυτές ως συμβολικές "περιόδους".

"Ώστε είτε την πεις ημέρα, είτε αιώνα, εκφράζεις την ίδια έννοια. Είτε λοιπόν λεγόταν ημέρα εκείνη η κατάσταση, είναι μία και όχι πολλές· είτε αιώνας ονομαζόταν, θα ήταν μοναδικός και όχι πολλοστός. Έτσι λοιπόν, για να οδηγήσει την έννοια προς τη μέλλουσα ζωή, ονόμασε "μία" την εικόνα τού αιώνος, την απαρχή τών ημερών, την συνομήλικη τού φωτός, την αγία Κυριακή, την τιμημένη με την Ανάσταση τού Κυρίου". (Βασιλείου Καισσαρείας έργα. "Α΄ Ομιλία εις την Εξαήμερον". ΕΠΕ Τόμος 4. Σελ. 55-63. Τελευταίο τμήμα).

Άρα στα Ιερά μας κείμενα υπήρχαν ήδη τα εφόδια που θα οδηγούσαν τον επισταμένο μελετητή, στο σωστό συμπέρασμα, καθώς στην ίδια τη Γένεση, η λέξη: "ημέρα", χρησιμοποιείται με μεταβλητή διάρκεια, όχι μόνο ως μία εκ τών έξι δημιουργικών ημερών, αλλά και ως "ημέρα" ονομάζονται επίσης και όλες μαζί οι έξι δημιουργικές ημέρες: "Αυτή είναι η γένεση του ουρανού και της γης, όταν αυτά κτίστηκαν, κατά την ημέρα που Κύριος ο Θεός δημιούργησε τη γη και τον ουρανό" (Γένεση 2: 4).

Ομοίως, εσχατολογικές αναφορές τής Αγίας Γραφής, για "άστρα που θα πέσουν από τον ουρανό", όταν χρησιμοποιείται από Αθεϊστές ως παράδειγμα "εσφαλμένης επιστημονικής γνώσης Ιερών κειμένων", παραθεωρεί όχι μόνο τα πορίσματα τής Επιστήμης για το θέμα αυτό, ούτε μόνο τη μεταφορική έννοια τών λέξεων, (μια και ακόμα και σήμερα λέμε τους μετεωρίτες "διάττοντες αστέρες", αν και γνωρίζουμε ότι ΔΕΝ είναι αστέρια). Παραθεωρεί και τη σαφέστατη συμβολική έννοια που η ίδια η Αγία Γραφή δίνει στα άστρα τής προφητικής γραμματείας, ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται για συμβολισμό "Επισκόπων" (Αποκάλυψις 1: 20).

Η εσφαλμένη ερμηνεία ανθρώπων με περιορισμένες επιστημονικές, θρησκευτικές ή θεολογικές γνώσεις, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει "υποχώρηση τού θεού". Σημαίνει υποχώρηση τής δικής μας αγνοίας!

Το να αναπροσαρμόζει λοιπόν κάποιος άνθρωπος τις ερμηνείες που δίνει για την κτίση γύρω του, όχι μόνο δεν αποτελεί απόδειξη ότι ο Θεός είναι "φανταστικός" και "θεός τών κενών", αλλά η αναπροσαρμογή απόψεων περί τής κτίσεως (και ΟΧΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ), είναι χαρακτηριστικό τής προοδευτικής γνώσης ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, πιστού ή απίστου.

Ας μην εφαρμόζουν λοιπόν οι Αθεϊστές το χαρακτηριστικό τής προοδευτικής γνώσης ΟΛΩΝ τών ανθρώπων, ειδικά στους πιστούς, και ας μη συγχέουν τον Θεό, με την αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι, για τα κτίσματα τού Θεού.

"Δεν ελαττώνεται η έκπληξη για τα καταπληκτικά πράγματα, όταν βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο λύνεται κάποιο από τα παράδοξα" (Βασιλείου Καισσαρείας έργα. "Α΄ Ομιλία εις την Εξαήμερον". PG 29, 25A).

Ν. Μ.

Συμπλήρωμα

Οι διάφορες απόψεις του Χόκινγκ...

Επιστήμη & Θρησκεία, Ορθολογισμός & Δόγμα

Επιστήμη, Δαρβίνος και Εκκλησία

Πώς ξέρουμε σίγουρα ότι υπάρχει Θεός;