"Ν": Ένα σκληρό άρθρο, από κάθε άποψη. Λέει πολλά για τη δυσκολότερη διδασκαλία του Χριστού, αυτήν για την αγάπη προς τους εχθρούς.
Η Εφημερίδα
Η Τζούντι Βαν Νιεκέρκ ήταν μόλις έξι χρονών, όταν η μητέρα της αποφάσισε να εγκαταλείψει την οικογένειά της, καθώς δεν άντεχε τη βίαιη συμπεριφορά του συζύγου της.
Η μικρή Τζούντι δεν μπορούσε να φανταστεί τον Γολγοθά που θα αντιμετώπιζε, όταν έμεινε μονή με τον πατέρα της στα περίχωρα του Δουβλινου. «Τα περισσότερα παιδιά έχουν χαρούμενες αναμνήσεις. Οι δίκες μου είναι τα μαθήματα κολύμβησης και τα πικνίκ με τον πατέρα μου, αλλά δυστυχώς είναι οι μόνες» δηλώνει η Τζούντι στα 46 της.
Η φυγή της μητέρας της έκανε την συμπεριφορά του πάτερα της ακόμα πιο βίαιη και αποφάσισε να κρατήσει την κόρη του κλειδωμένη στο σπίτι και να την βάλει να ασχολείται με τις δουλειές του σπιτιού. Για χρόνια, ο πατέρας της την έδερνε και την κακοποιούσε σεξουαλικά. Μάλιστα, είχε φτάσει στο σημείο να την πυροβολήσει στο στήθος γιατί δεν υπάκουγε στις εντολές του.
Η Τζούντι με τον πατέρα της
Η Τζούντι σταμάτησε το σχολείο, καθώς ο πατέρας της πίστευε ότι αυτή έπρεπε να αναλάβει το ρόλο της νοικοκυράς του σπιτιού. Το μικρό κορίτσι έφτιαχνε πρωινό για όλους και έπλενε στο χέρι τα ρούχα της οικογένειας, προσπαθώντας να κρατήσει τον πατέρα της ευχαριστημένο. Ωστόσο, η διαστροφή του πατέρα της δεν είχε όρια, καθώς άρχισε να κακοποιεί σεξουαλικά την 11χρονη κόρη του. Η ψυχολογική της κατάσταση επιδεινώθηκε και δεν έδινε σημασία στις δουλειές του σπιτιού, με αποτέλεσμα ο πατέρας της να εξαγριωθεί: «Μου είπε ότι ήμουν κακή και δεν άξιζα την αγάπη του» διηγείται η Τζούντι και προσθέτει ότι απείλησε να την σκοτώσει, αν δεν αλλάξει συμπεριφορά. Ο διαστροφικός πατέρας δεν άργησε να πραγματοποιήσει την απειλή του και πυροβόλησε στο στήθος την νεαρή κοπέλα.
Οι γείτονες, που άκουσαν τον πυροβολισμό, ειδοποίησαν την αστυνομία και τις πρώτες βοήθειες. Η Τζούντι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση αλλά κατάφερε να ξεφύγει τον κίνδυνο. Οταν οι αστυνομικοί την ρώτησαν τι συνέβη, η νεαρή κοπέλα απάντησε ότι η ίδια πάτησε τη σκανδάλη χωρίς να το θέλει, υπό το φόβο των αντιποίνων του πατέρα της.
Ο επόμενος σταθμός του μαρτυρίου της θα ήταν και ο πιο οδυνηρός: «Έμεινα έγκυος και ήθελα να κρατήσω το μωρό για να έχω παρέα στο σπίτι, αλλά ο πατέρας μου δεν ήθελε, γιατί τότε θα μάθαινε ο κόσμος τι γινόταν στο σπίτι. Άρχισε να με χτυπάει με γροθιές στο στομάχι για να ρίξω το μωρό και με έβαζε να κάνω ζεστά μπάνια. Όταν είδε ότι δεν υπήρχε αποτέλεσμα, μου έκανε ο ίδιος έκτρωση χρησιμοποιώντας μια κρεμάστρα».
Η Τζούντι στα 14 της
Στα είκοσί της, η Τζούντι αποφάσισε να φύγει από το σπίτι. Απευθύνθηκε σε ένα γραφείο ευρέσεως εργασίας, βρήκε δουλειά και άνοιξε ένα λογαριασμό στην τράπεζα. Η κοπέλα μετακόμισε στο Λονδίνο, αλλά ένοιωθε ακόμα βαριά πάνω της τη σκιά του πατέρα της και αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Νότια Αφρική. Εκεί γνώρισε τον σύζυγό της Τίνι, στον οποίο διηγήθηκε την οδυνηρή ιστορία. Ο Τίνι την συμβούλεψε να καταθέσει μήνυση εναντίον του πατέρα της και τον Οκτώβριο του 2000 άρχισε η δίκη. Ο δικαστής καταδίκασε τον πατέρα της σε 15ετή φυλακίση, λέγοντας ότι ήταν μια από τις χειρότερες υποθέσεις που είχε εκδικάσει.
Η Τζούντι πίστευε ότι είχε τελειώσει με το παρελθόν αλλά τέσσερα χρόνια μετά έλαβε ένα μήνυμα από την αστυνομία.
Η Τζούντι με το σύζυγό της
Ο πατέρας της βρισκόταν στο νοσοκομείο, με τελικό στάδιο καρκίνου του πνεύμονα. Η Τζούντι απόφασισε να πάει να τον δει και να τον συγχωρέσει. «Όταν τον είδα στο κρεβάτι αδύναμο και φοβισμένο, θυμήθηκα μόνο τις καλές στιγμές που περάσαμε μαζί, τα πικνίκ και τα μαθήματα κολύμβησης. Αποφάσισα να τον συγχωρέσω, τον κοίταξα στα μάτια και του είπα ότι τον αγαπώ. Για πρώτη φορά στην ζωή μου, αισθάνθηκα ήρεμη».
Με τον πατέρα της στο νοσοκομείο
Δείτε και:
Η πιο φρικτή ιστορία μετάνοιας στην Ορθοδοξία (νομίζω)
Ιστοσελίδα για παιδεραστές και αιμομίκτες
Νίτσε και Φρόυντ περί χριστιανικής αγάπης
Με βάζει σε σκέψεις αυτή η τόσο 'εύκολη' συγχώρεση. Δεν ξέρω τις διεργασίες στην ανθρώπινη ψυχή , αλλά διατηρώ πλείστες επιφυλάξεις ...Μου έχει δε κάνει εντύπωση γιατί διαβάζω αρκετά συχνά ηλεκτρονικό τύπο , ότι έχω διαβάσει και άλλες τέτοιες ιστορίες (αρκετές θα μπορούσα να πω) με αιμομιξίες , που τα θύματα συγχωρούν τους θύτες - συγγενείς τους. Δεν ξέρω αν πράγματι αν συγχωρούν αληθινά και όπως θα ήθελε ο Χριστός...ή η συγχώρεσή τους κινείται σε συναισθηματικό επίπεδο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο ο Θεός ξέρει. Αλλά δεν παύει να χτυπάει ένα καμπανάκι στη δική μας τελεσίδικη απόφαση ότι "δε θα συγχωρήσουμε" όποιον μας κάνει αυτό ή εκείνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ.