Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

The "God" of Western Theology - Ο “Θεός” της δυτικής θεολογίας...


By Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos and Agios Vlasios
ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ

An internationally known Greek composer, when asked by a journalist "have you ever called upon God?", responded very bluntly: "No. I came from nothing and I am going to nothing. When I complete my cycle I will become dust. If this becomes an astral substance, it has no meaning, because I will not know about it. I would have already merged with universal harmony."
This answer raises many questions not only from an Orthodox perspective, but also a philosophical and social one. It speaks of a zero preceding the creation of man and a zero following his death. There is no personal God who created the world and man, and there is even no personal life of man after his death. The only thing that exists is an existence between two zeros. How can this be understood? One observes the complete absence of personhood, not only of God but also of man. Also the zero, the nothing, cannot be understood outside of existence. What does "I came from nothing and I am going to nothing" mean? This means that "nothing" is compared to something. And how can there be a personal life between two non-existent zeros, two "nothings".
 
Click here
Unfortunately all this confusion was created by the "God" of Western theology, who in reality is non-existent, without existence. Socrates, Plato and Aristotle, in order to fight against the gods of mythology, which were in fact the gods of the democratic society of Athens, built the god of metaphysics and ideology, which became associated with the theories of philosophers and the rulers of the oligarchy. Thus, the god of metaphysics is completely blissful (eudaemonistic), impersonal, a being who has within him complex abstract ideas. The whole world is the result of the fall from this world of ideas, and materiality was made as a punishment for the soul of man, which moved away from this god. Therefore, the god of bliss attracts to himself all fallen ideas, all minds. Within this perspective, God is not a person, He does not have personal relationships with beings, material is waste, and the salvation of man is abstract and an impersonal infiltration into the world of abstract ideas, of impersonal being.
Click here
These theories were conveyed to the West by the divine Augustine and a god of metaphysics was created by the influence of Frankish feudal rulers in the West, who perfectly served the racist plans of the feudal Franks to terrify and bully people. The entire western Middle Ages, as well as the so-called Renaissance, from another perspective, undertook to support this non-existent god in order to tame the people. It was a religious tool for the feudal subjugation of the people.
Many in the West rebelled against this western god with absolute denial of his existence. But the absolute denial of God leads to the absolute denial of man as a person. Eventually Marxism fought against the god of western metaphysics, without coming to know the God of Revelation in the Orthodox East. We Orthodox do not believe in the god of metaphysics, who gave rise to all dictatorial and freedomless religious and political regimes, but in the personal God of Revelation, Who gives meaning and beauty to human life.
We encourage our composers, who compose with notes the sufferings and visions of Romiosini, to teach about the God of Romiosini, and not be contradictory in life, since on the one side they are against social injustice and on the other they recognize the unjust god of all capitalists throughout the centuries, ignoring the God of Romiosini, who "justly allows the sun to rise".

Source: Ekklesiastiki Paremvasi, "Ο 'Θεός' της δυτικής θεολογίας", June 1998. Translated by John Sanidopoulos.
 
   
I Love Therefore I Am, book for life & teachings of elder Sophrony (here)


O "Θεός" της δυτικής θεολογίας

π. Ιερόθεου Βλάχου, μητροπολίτη Ναυπάκτου
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Ένας γνωστός, διεθνώς, Έλληνας μουσικοσυνθέτης σε ερώτηση δημοσιογράφου “δεν έχετε επικαλεσθή ποτέ τον Θεό;” απάντησε πολύ ωμά: “Όχι. Έρχομαι από το τίποτα και πάω στο τίποτα. Όταν θα κάνω τον κύκλο μου, θα γίνω σκόνη. Αν αυτή γίνει αστρική ουσία, δεν έχει καμμία σημασία, εγώ δεν θα το ξέρω. Θα έχω ήδη συνενωθεί με την παγκόσμια αρμονία”.

Η απάντηση αυτή δημιουργεί πολλά ερωτηματικά όχι μόνο από ορθοδόξου πλευράς αλλά και από φιλοσοφικής και κοινωνικής. Πρόκειται για ένα μηδέν που προηγείται της δημιουργίας του ανθρώπου και για ένα μηδέν που ακολουθεί μετά τον θάνατό του. Δεν υπάρχει προσωπικός Θεός δημιουργός του κόσμου και του ανθρώπου, δεν υπάρχει ακόμη προσωπική ζωή του ανθρώπου μετά τον θάνατό του. Το μόνο που υπάρχει είναι μια ύπαρξη μεταξύ δυο μηδενικών. Πώς μπορεί αυτό να κατανοηθή; Παρατηρεί κανείς την πλήρη ανυπαρξία του προσώπου τόσο στον Θεό όσο και στον άνθρωπο. Αλλά και το μηδέν, το τίποτα δεν μπορεί να κατανοηθή έξω από το υπάρχον. Τί θα πη “έρχομαι από το τίποτα και πάω στο τίποτα”; Το τίποτε νοείται συγκρινόμενο με κάτι. Και πώς μπορεί να υπάρχη προσωπική ζωή μεταξύ δυο ανυπάρκτων μηδενικών, δύο “τίποτα”;

Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία Φωτο: Το εξώφυλλο του κλασικού έργου του π. Ιερόθεου Βλάχου Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία (σημαντικά αποσπάσματα εδώ).

Δυστυχώς όλη αυτήν την σύγχυση δημιούργησε ο “Θεός” της δυτικής θεολογίας, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ανύπαρκτος, μη υπαρκτός. Ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης για να πολεμήσουν τους θεούς της μυθολογίας, που ήταν στην πραγματικότητα οι θεοί της δημοκρατικής κοινωνίας των Αθηνών, κατασκεύασαν τον θεό της μεταφυσικής και της ιδεολογίας, που συνδεόταν με τις θεωρίες των φιλοσόφων και των αρχόντων της ολιγαρχίας. Έτσι, ο θεός της μεταφυσικής είναι απόλυτα ευδαιμονικός, είναι απρόσωπος, ένα όν που μέσα του έχει ένα συγκρότημα αφηρημένων ιδεών. Όλος ο κόσμος είναι αποτέλεσμα της πτώσεως από αυτόν τον κόσμο των ιδεών, η δε ύλη κατασκευάσθηκε για τιμωρία της ψυχής του ανθρώπου, που κινήθηκε μακρυά από τον θεό. Επομένως, ο θεός της ευδαιμονίας ελκύει προς τον εαυτό του όλες τις πεπτωκυίες ιδέες, όλα τα νοητά. Με αυτήν την προοπτική ο Θεός δεν είναι πρόσωπο, δεν έχει προσωπικές σχέσεις με τα όντα, η ύλη είναι αποβλητέα, και η σωτηρία του ανθρώπου είναι αφηρημένη και απρόσωπη είσδυση στον κόσμο των αφηρημένων ιδεών, του απροσώπου όντος.

Αυτές τις θεωρίες μετέφερε στην Δύση ο ιερός Αυγουστίνος και δημιουργήθηκε με την επήρεια των Φράγκων φεουδαρχών ηγεμόνων στην Δύση ο θεός της μεταφυσικής, ο οποίος εξυπηρετούσε άριστα τα ρατσιστικά σχέδια των φεουδαρχών Φράγκων για να φοβήσουν τον λαό και να τον καταδυναστεύουν. Όλος ο δυτικός μεσαίωνας, αλλά και η λεγομένη αναγέννηση, από άλλη προοπτική, αναλαμβάνουν να υποστηρίξουν αυτόν τον ανύπαρκτο θεό, για να τιθασεύσουν τον λαό. Πρόκειται για ένα θρησκευτικό εργαλείο των φεουδαρχών για υποδούλωση του λαού.

Πολλοί δυτικοί επαναστάτησαν εναντίον αυτού του δυτικού θεού με την απόλυτη άρνησή του. Αλλά η απόλυτη άρνηση του Θεού οδηγεί και στην απόλυτη άρνηση του ανθρώπου ως προσώπου. Τελικά ο Μαρξισμός πολέμησε αυτόν τον θεό της μεταφυσικής της Δύσης, χωρίς να γνωρίση τον Θεό της αποκαλύψεως της Ορθοδόξου Ανατολής. Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν πιστεύουμε στον θεό της μεταφυσικής, που εξέθρεψε όλα τα δικτατορικά και ανελεύθερα θρησκευτικά και πολιτικά καθεστώτα, αλλά στον προσωπικό Θεό της Αποκαλύψεως, που δίνει νόημα και ομορφιά στην ανθρώπινη ζωή.

Απαιτούμε από τους μουσικοσυνθέτες μας, που εκφράζουν με νότες τον καϋμό και τα οράματα της Ρωμηοσύνης, να διδαχθούν και για τον Θεό της Ρωμηοσύνης, και όχι να είναι αντιφατικοί στην ζωή, αφού από τη μια είναι εναντίον της κοινωνικής αδικίας και από την άλλη γνωρίζουν τον άδικο θεό όλων των καπιταλιστών διαμέσου των αιώνων, αγνοώντας τον Θεό της Ρωμηοσύνης, τον της “δικαιοσύνης ήλιον νοητόν”.
Εμπειρική δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας
Κλικ εδώ
 
Προ(σ)κλήσεις:
 
Ενότητες:
στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου