Η Παναγία γνώρισε στη ζωή της, τον πόνο και την θλίψη του
θανάτου. Γι’ αυτό και μπορεί να καταλάβει αυτούς που πονούν, αυτούς που
θλίβονται, αυτούς που βρίσκονται στο κρεβάτι της ασθενείας. Ο πόνος, αδελφοί
μου, μας αγγίζει όλους. Οι άνθρωποι πονούν σωματικά από ασθένειες και
δοκιμασίες. Πονούν ψυχολογικά από συκοφαντίες, εγκατάλειψη, ασθένειες και
θανάτους προσφιλών προσώπων. Πονούν πνευματικά, κυρίως όσοι αγαπούν τον Θεό και
τον συνάνθρωπο και συναισθάνονται ότι με τις αμαρτίες τους λυπούν τον Θεό και
αδικούν τον αδελφό τους. Τον πόνο, τις θλίψεις και τον θάνατο τα έφερε ο ίδιος
ο άνθρωπος στη ζωή του, με την εγωιστική παρακοή του στο θέλημα του Θεού.
Από
αυτήν την οδύνη της αμαρτωλής ζωής, ήλθε να μας λυτρώσει ο Σωτήρας μας Χριστός. Εισήλθε μέσα στην τραγική πραγματικότητα του πόνου και του
θανάτου και με την Σταύρωση και την Ανάστασή Του κατήργησε την δύναμη του
θανάτου.
Όποιος πιστεύει στον
Χριστό δεν φοβάται τον θάνατο και βλέπει τον πόνο μέσα από άλλη οπτική ματιά.
Ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος, καρκινοπαθής ο ίδιος, έλεγε
μιλώντας βιωματικά: «Χαίρομαι που με τίμησε ο Θεός και μου έδωσε αυτό το δώρο
της ασθένειας και δεν θέλω να μου το στερήσει. Δόξα τω Θεώ, ο Θεός το επιτρέπει,
για να βοηθηθώ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Έτσι δίνουμε εξετάσεις στην
υπομονή...». Πραγματικά, αγαπητοί μου αδελφοί, οι Άγιοι της Εκκλησίας, έχοντας
ως πρότυπό τους τον εσταυρωμένο Χριστό, πορεύτηκαν και πορεύονται τον δρόμο της
επίγειας ζωής, με συνοδοιπόρο τις ασθένειες, τις θλίψεις και τις δοκιμασίες.
Δεν άφησαν την ψυχή τους να ολιγοπιστήσει αλλά χρησιμοποίησαν τον πόνο ως
φάρμακο πνευματικό για να φέρνουν την καρδιά τους σε αυτογνωσία και κατάνυξη,
για να βιώνουν την υπομονή και την ταπείνωση και μέσω του φρονήματος της
μετανοίας, να αυξάνουν την ελπίδα, την πίστη και την αγάπη τους προς τον Θεό.
Ο πόνος μας βοηθά να ανακαλύψουμε το αληθινό μας πρόσωπο και
να πετάξουμε τα εγωϊστικά και υποκριτικά προσωπεία μας. Τις ώρες του πόνου και
των θλίψεων, ο άνθρωπος ανοίγει την καρδιά του προς τον Θεό, αρχίζει να
προσεύχεται και να μετανοεί για τις αμαρτίες του. Η ψυχή μαλακώνει και μαθαίνει
να εμπιστεύεται και να αγαπά και τον Θεό και τους ανθρώπους. Αγαπητοί εν Χριστώ
αδελφοί. Κανείς από εμάς τους χοϊκούς [=χωματένιους] ανθρώπους δεν μπορεί να καυχηθεί, πως θα
μείνει μακριά από τον πόνο και τις θλίψεις. Ο Κύριος, μας τόνισε, πως σε αυτόν
τον κόσμο θα δοκιμάσουμε την θλίψη. Αλλά ποτέ να μην χάσουμε το θάρρος και την
ελπίδα μας. Αυτός, ο Κύριος και Θεός μας, νίκησε και κατήργησε το φαρμακερό
κεντρί του πόνου και του θανάτου. Η Εκκλησία μας γνωρίζει, ότι μερικές φορές
λυγίζουμε κάτω από το βάρος των ποικίλων δοκιμασιών. Γι’ αυτό και σήμερα μας
δίνει ελπίδα και παρηγορία, εορτάζοντας την σεπτή Κοίμηση της Παναγίας.
Και αυτή πόνεσε. Κι αυτή γνώρισε τον θάνατο. Όποιος λοιπόν
πονά, όποιος δοκιμάζεται, ας προστρέξει σήμερα στην Παναγία μας και ας ζητήσει
με όλη την δύναμη του νου και της καρδιάς, την κραταιά προστασία της και την
θαυματουργική βοήθειά της. Αυτή είναι η πνευματική μας Μητέρα και δεν μας
εγκαταλείπει ποτέ. Με βεβαιότητα ψάλλουμε κατανυκτικά: «Στην γέννα σου την
παρθενία εφύλαξες, στην κοίμησή σου τον κόσμο δεν τον άφησες, Θεοτόκε. Μίσεψες
στη ζωή, γιατί είσαι μητέρα της ζωής και λυτρώνεις με τις πρεσβείες σου τις ψυχές
μας από τον θάνατο». Είσαι πάντα μαζί μας σε όλα τα ανθρώπινα πράγματα. Στο
γάμο, στη γέννηση των παιδιών μας, στον θάνατο. Στις αρρώστιες, στα
«κατορθώματα», στις λύπες και στις χαρές μας. Πάντα δίπλα μας με αγάπη και
στοργή, διακριτικά αλλά ουσιαστικά. Σε ατομικές και ομαδικές ή εθνικές ανάγκες.
Συμπαραστάτης και βοηθός χωρίς όρους και όρια, σε αμαρτωλούς και δίκαιους,
ανεξάρτητα από έθνος.
 |
| Η εικόνα της Παναγίας Umilenie (Ευσπλαγχνία), αγαπημένη εικόνα του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ |
Μητέρα των ανθρώπων που στέκει με περίσσιο ενδιαφέρον στα
προβλήματά μας, Μητέρα του Υιού του Θεού στον οποίο μεταφέρει τις ανάγκες μας,
τις αστοχίες και τις επιτυχίες μας για να τις ευλογήσει και να λάβουμε
παρηγοριά. Ο άνθρωπος λαχταρά κυρίως για ζωή, αιώνια και πραγματική. Τα γήινα
αγαθά που συσσωρεύουμε αχόρταγα αυτό μαρτυρούν αλλά δεν μπορούν να μας την
προσφέρουν, η φθορά και ο θάνατος κυριαρχούν τελικά πάνω στα φυσικά φαινόμενα
και στα ανθρώπινα έργα. Εκείνη έγινε Μητέρα της Ζωής και μεταφέρθηκε στη Ζωή.
Χαρίζει Ζωή, πηγάζει Ζωή, ξεδιψάει τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο, μας αναγεννά για
την Ζωή. Εμείς προστρέχουμε στην Παναγία άλλοτε με αισθήματα ευγνωμοσύνης και
ευχαριστίας, άλλοτε με πόνο, σπαραγμό και απόγνωση, άλλοτε με βαθύ παράπονο.
Εκείνη καρτερικά και με ιδιαίτερη αγάπη παρακολουθεί την δική μας δέηση και
«ουδείς κατησχυμένος εκπορεύεται» από την Μητέρα, αλλά ενεργεί κατά «το
συμφέρον της αιτήσεως». Πλήθος οι Ναοί και τα ’Ξωκκλήσια τα αφιερωμένα στην
Παναγία Μητέρα του Θεού, πλήθος και τα Μοναστήρια.
Ακόμη και ολόκληρη πολιτεία, η πολιτεία του Άθω, το περιβόλι της Παναγίας. Για να λατρεύεται ακατάπαυτα, για να υμνείται σε όλες τις γενιές.
Για να προστρέχουμε όλοι, για να υπάρχει τόπος για όλους, για να μας σκεπάζει
όλους. Ας μην παύσουμε ποτέ να παρακαλούμε την Παναγία μας, να μεσιτεύει στον
Υιό της, ώστε κι εμείς οι κουρασμένοι οδοιπόροι της ζωής να απολαύσουμε το
έλεος και την ανάπαυση της άφατης και ευσπλαχνικής θεϊκής Του αγάπης. Εύχομαι ο
Κύριός μας, δια πρεσβειών της Παναχράντου Μητρός Του, να ευλογεί τις
οικογένειές μας και τα σπίτια μας. Αμήν.
Δείτε τις ενότητές μας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου