Των αναιρεθέντων αγίων Νηπίων
Νεώτεροι Ηρώδες
Νεώτεροι Ηρώδες
Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη
ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ αυτό του Δωδεκαημέρου έχουμε συνεχώς εορτές. Στις 25 Δεκεμβρίου εορτάσαμε τα Χριστούγεννα, στις 26 την Σύναξη της Θεοτόκου, στις 27 τη μνήμη του πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Σήμερα, 29 Δεκεμβρίου, εορτάζουμε τη μνήμη των 14.000 νηπίων που σφάγιασε ο Ηρώδης. Για το γεγονός αυτό θέλω να σας μιλήσω.
Ο Κύριός μας, ως Θεός που ήταν, μπορούσε να έρθει και να εμφανιστεί στον κόσμο σε ηλικία ώριμη. Μη σας φαίνεται αυτό παράξενο· αν ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, εμφανίσθηκε σε μεγάλη ηλικία, πολύ περισσότερο ό Χριστός, που έπλασε τον Αδάμ, μπορούσε να εμφανιστεί σε όποια ηλικία ήθελε. Εν τούτοις γεννήθηκε ως βρέφος. Γεννήθηκε ως βρέφος, για να τίμηση τα βρέφη. Ποιος φανταζόταν, ότι εκείνο το βρέφος είναι ο παγκόσμιος βασιλεύς!
Αφανής ήταν η γέννηση του Χριστού στους μεγάλους. Σε λίγη απόσταση από τη Βηθλεέμ ήταν τα ανάκτορα του Ηρώδη. Τι θα 'καναν άραγε εκείνη τη νύχτα στο παλάτι; Θα γλεντούσαν, θα διασκέδαζαν, καμιά ιδέα του μεγάλου μυστηρίου δεν είχαν. Ανάξιος ο Ηρώδης να μάθη την είδηση, έκανε τότε το πρώτο... ρεβεγιόν (όπως πολλοί σήμερα κάνουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό). Ο Χριστός δεν ειδοποίησε τον Ηρώδη και τους άλλους μεγάλους· ειδοποίησε τους βοσκούς, τους μικρούς και καταφρονεμένους. Κ' ενώ δεν αντελήφθη την θεία Γέννηση ο Ηρώδης που ήταν τόσο κοντά, το γεγονός αποκαλύφθηκε σε άλλες εκλεκτές ψυχές που κατοικούσαν πολύ μακριά από την αγία γη. Γνώρισε το μυστήριο στους μάγους της Περσίας, που ήταν επιστήμονες αστρονόμοι, μεγάλες διάνοιες. Αυτοί είδαν στον ουρανό το λαμπρό αστέρι, φόρτωσαν τις καμήλες δώρα, περπάτησαν μέρες και νύχτες, και τέλος ήρθαν και προσκύνησαν τον Κύριο στη Βηθλεέμ.
Ο Κύριός μας, ως Θεός που ήταν, μπορούσε να έρθει και να εμφανιστεί στον κόσμο σε ηλικία ώριμη. Μη σας φαίνεται αυτό παράξενο· αν ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, εμφανίσθηκε σε μεγάλη ηλικία, πολύ περισσότερο ό Χριστός, που έπλασε τον Αδάμ, μπορούσε να εμφανιστεί σε όποια ηλικία ήθελε. Εν τούτοις γεννήθηκε ως βρέφος. Γεννήθηκε ως βρέφος, για να τίμηση τα βρέφη. Ποιος φανταζόταν, ότι εκείνο το βρέφος είναι ο παγκόσμιος βασιλεύς!
Αφανής ήταν η γέννηση του Χριστού στους μεγάλους. Σε λίγη απόσταση από τη Βηθλεέμ ήταν τα ανάκτορα του Ηρώδη. Τι θα 'καναν άραγε εκείνη τη νύχτα στο παλάτι; Θα γλεντούσαν, θα διασκέδαζαν, καμιά ιδέα του μεγάλου μυστηρίου δεν είχαν. Ανάξιος ο Ηρώδης να μάθη την είδηση, έκανε τότε το πρώτο... ρεβεγιόν (όπως πολλοί σήμερα κάνουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό). Ο Χριστός δεν ειδοποίησε τον Ηρώδη και τους άλλους μεγάλους· ειδοποίησε τους βοσκούς, τους μικρούς και καταφρονεμένους. Κ' ενώ δεν αντελήφθη την θεία Γέννηση ο Ηρώδης που ήταν τόσο κοντά, το γεγονός αποκαλύφθηκε σε άλλες εκλεκτές ψυχές που κατοικούσαν πολύ μακριά από την αγία γη. Γνώρισε το μυστήριο στους μάγους της Περσίας, που ήταν επιστήμονες αστρονόμοι, μεγάλες διάνοιες. Αυτοί είδαν στον ουρανό το λαμπρό αστέρι, φόρτωσαν τις καμήλες δώρα, περπάτησαν μέρες και νύχτες, και τέλος ήρθαν και προσκύνησαν τον Κύριο στη Βηθλεέμ.
 |
| Φωτο από αυτό το άρθρο, για την ερμηνεία της εικόνας των Χριστουγέννων |
Πονηρός όμως ο Ηρώδης. Όταν προηγουμένως έμαθε πως ήρθαν στα Ιεροσόλυμα οι μάγοι, τους κάλεσε και κρύβοντας το σκοπό του τους είπε, μόλις βρουν το νέο βασιλέα, να τον ειδοποιήσουν να πάει κι αυτός να τον προσκύνηση. Αλλά οι μάγοι ειδοποιήθηκαν να φύγουν χωρίς να περάσουν από τον Ηρώδη. Κι αυτός, όταν κατάλαβε πως τον γέλασαν, «εθυμώθη λίαν», θύμωσε πολύ (Ματθ. 2,16).
Ήταν ανόητος. Φοβήθηκε πως θα χάση τη βασιλεία; Ήταν όμως ήδη τότε γέρος· μέχρι να μεγαλώσει ο νεογέννητος Χριστός, να γίνη είκοσι χρονών, αυτός θα πέθαινε, θα έλιωναν και τα κόκαλά του. Ανόητος επίσης, γιατί η βασιλεία του Χριστού δεν είναι όπως οι άλλες που στηρίζονται στη βία και τα όπλα. Η βασιλεία του Χριστού δεν έχει βία. Ο θρόνος της είναι στις καρδιές, είναι βασιλεία αιώνιος της οποίας «ουκ έσται τέλος» (Λουκ. 1,33· Σύμβολο της πίστεως).
Ο Ηρώδης, μοχθηρά ψυχή, έπνιξε με τα χέρια του την πρώτη του γυναίκα, σκότωσε τον κουνιάδο του και πολλούς άλλους, σκότωσε ακόμη και τα παιδιά του, για να μην του πάρουν την εξουσία. Γι' αυτό ήταν λαομίσητος.
Αλλά τώρα έφτασε στο μεγαλύτερο έγκλημα. Έγινε σφαγεύς 14.000 νηπίων, πιστεύοντας ότι μέσα σ' αυτά θα είναι και ο Υιός της Παρθένου. Απέτυχε όμως το σχέδιό του. Ένας άγγελος ειδοποίησε τους μάγους να φύγουν από άλλο δρόμο στην πατρίδα τους, κ' ένας άλλος τον δίκαιο Ιωσήφ να φυγή στην Αίγυπτο. Έτσι ο Χριστός έγινε ο πρώτος πρόσφυγας.
Θυμωμένος ο Ηρώδης διέταξε στρατιωτικά αποσπάσματα να θερίσουν την περιοχή της Βηθλεέμ. Όπως η αλεπού μπαίνει στα κοτέτσια, όπως το τσακάλι ανοίγει τους τάφους, όπως ο λύκος ορμά στα μαντριά, έτσι οι στρατιώτες έμπαιναν στα σπίτια. Άρπαζαν τα βρέφη από τις αγκαλιές των μανάδων, που θρηνούσαν, και τα έσφαζαν μπροστά τους.
Ήταν ανόητος. Φοβήθηκε πως θα χάση τη βασιλεία; Ήταν όμως ήδη τότε γέρος· μέχρι να μεγαλώσει ο νεογέννητος Χριστός, να γίνη είκοσι χρονών, αυτός θα πέθαινε, θα έλιωναν και τα κόκαλά του. Ανόητος επίσης, γιατί η βασιλεία του Χριστού δεν είναι όπως οι άλλες που στηρίζονται στη βία και τα όπλα. Η βασιλεία του Χριστού δεν έχει βία. Ο θρόνος της είναι στις καρδιές, είναι βασιλεία αιώνιος της οποίας «ουκ έσται τέλος» (Λουκ. 1,33· Σύμβολο της πίστεως).
Ο Ηρώδης, μοχθηρά ψυχή, έπνιξε με τα χέρια του την πρώτη του γυναίκα, σκότωσε τον κουνιάδο του και πολλούς άλλους, σκότωσε ακόμη και τα παιδιά του, για να μην του πάρουν την εξουσία. Γι' αυτό ήταν λαομίσητος.
Αλλά τώρα έφτασε στο μεγαλύτερο έγκλημα. Έγινε σφαγεύς 14.000 νηπίων, πιστεύοντας ότι μέσα σ' αυτά θα είναι και ο Υιός της Παρθένου. Απέτυχε όμως το σχέδιό του. Ένας άγγελος ειδοποίησε τους μάγους να φύγουν από άλλο δρόμο στην πατρίδα τους, κ' ένας άλλος τον δίκαιο Ιωσήφ να φυγή στην Αίγυπτο. Έτσι ο Χριστός έγινε ο πρώτος πρόσφυγας.
Θυμωμένος ο Ηρώδης διέταξε στρατιωτικά αποσπάσματα να θερίσουν την περιοχή της Βηθλεέμ. Όπως η αλεπού μπαίνει στα κοτέτσια, όπως το τσακάλι ανοίγει τους τάφους, όπως ο λύκος ορμά στα μαντριά, έτσι οι στρατιώτες έμπαιναν στα σπίτια. Άρπαζαν τα βρέφη από τις αγκαλιές των μανάδων, που θρηνούσαν, και τα έσφαζαν μπροστά τους.
 |
| Η σφαγή των νηπίων. Από εδώ, όπου ο παρακλητικός κανόνας (προσευχή) προς αυτά |
Άδικος ο Θεός! θα πει κάποιος αυθάδης. Δεν έστελνε ένα αστροπελέκι να κάψει τον Ηρώδη και το στρατό του;...
Απαντώ. Τα παιδιά αυτά είναι μακάρια [=ευτυχισμένα, ευλογημένα]. Κι όσοι γονείς είχατε παιδάκια και πέθαναν μικρά, μην τα κλαίτε. Να κλαίτε εκείνο το γέρο, που έφαγε την αμαρτία με την κουτάλα αμετανόητος και θα κάνη βουτιά στην κόλαση.
—Μα τα 14.000 νήπια ήταν αβάπτιστα...
Όχι, βαπτίστηκαν. Πώς; Υπάρχουν δύο είδη βαπτίσματος: το ένα στο νερό και το άλλο στο αίμα. Τα νήπια της Βηθλεέμ βαπτίστηκαν στην κολυμβήθρα του αίματος κ' είναι τώρα άγγελοι. Μακάρι να ήμασταν κ' εμείς ανάμεσα σ' αυτά. Εγώ, αμαρτωλός όπως είμαι, επιθυμούσα να είμαι ένα από 'κείνα τα νήπια, αθώος ν' ανεβώ στον ουρανό. Τώρα τι κάνουμε; Περνούν τα χρόνια και φορτωνόμαστε νέα αμαρτήματα. Μακάρια λοιπόν αυτά τα παιδιά, οι μάρτυρες του Χριστού, πού μαζί με τον πρωτομάρτυρα Στέφανο βρίσκονται στους ουρανούς.
***
Ο Ηρώδης σκότωσε 14.000 παιδιά. Σταμάτησε άραγε το έγκλημα της παιδοκτονίας; Όχι δυστυχώς. Και σήμερα υπάρχουν Ηρώδες.
• Από Κυπρίους πρόσφυγες του Αττίλα μάθαμε, ότι όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Κύπρο σκότωσαν γέροντες, ατίμασαν γυναίκες, έσφαξαν και παιδιά. Σ' ένα χωριό σκότωσαν με οπλοπολυβόλο ολόκληρη οικογένεια. Ύστερα από τρεις μέρες άνοιξαν το σπίτι και βρήκαν ζωντανό ένα μικρό παιδάκι. Πώς έζησε;
Το ένστικτο το ώθησε να πλησίαση τη μάνα του, και έγλειφε το αίμα πού έτρεχε από την πληγή της. Οι Τούρκοι είναι νέοι Ηρώδες.
• Άλλα πόσα παιδιά σκότωσαν αυτοί; 50; 100;200; 300;... Ακούστε τώρα έναν άλλο αριθμό και θα φρίξετε. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα σκοτώνουν 300.000 μικρά παιδιά! Ποιοι είναι οι φονιάδες τους; Είναι γιατροί, με άσπρες μπλούζες, ελεεινοί εκμεταλλευτές. είναι όμως και γονείς άσπλαχνοι, πού οδηγούν εκεί τα βρέφη τους. Δύο είναι τα μεγαλύτερα αμαρτήματά μας, η βλασφημία και οι εκτρώσεις.
—Εσύ όμως δεν ξέρεις τι στοιχίζει ένα παιδί. Πού να βρούμε λεφτά να το μεγαλώσουμε;...
Ψεύτες! Έχετε χρήματα για τσιγάρα, ποτά, πολυτέλειες, αυτοκίνητα, ρεβεγιόν, θεάματα, δηλαδή για το διάβολο· για τα παιδιά δεν έχετε. Με όλ' αυτά που ξοδεύονται για περιττά πράγματα, θα μπορούσαν να συντηρηθούν πλήθος παιδιά. Και τώρα η Ελλάδα παιδιά δεν έχει, γηροκομείο κατήντησε.
• Από Κυπρίους πρόσφυγες του Αττίλα μάθαμε, ότι όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Κύπρο σκότωσαν γέροντες, ατίμασαν γυναίκες, έσφαξαν και παιδιά. Σ' ένα χωριό σκότωσαν με οπλοπολυβόλο ολόκληρη οικογένεια. Ύστερα από τρεις μέρες άνοιξαν το σπίτι και βρήκαν ζωντανό ένα μικρό παιδάκι. Πώς έζησε;
Το ένστικτο το ώθησε να πλησίαση τη μάνα του, και έγλειφε το αίμα πού έτρεχε από την πληγή της. Οι Τούρκοι είναι νέοι Ηρώδες.
• Άλλα πόσα παιδιά σκότωσαν αυτοί; 50; 100;200; 300;... Ακούστε τώρα έναν άλλο αριθμό και θα φρίξετε. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα σκοτώνουν 300.000 μικρά παιδιά! Ποιοι είναι οι φονιάδες τους; Είναι γιατροί, με άσπρες μπλούζες, ελεεινοί εκμεταλλευτές. είναι όμως και γονείς άσπλαχνοι, πού οδηγούν εκεί τα βρέφη τους. Δύο είναι τα μεγαλύτερα αμαρτήματά μας, η βλασφημία και οι εκτρώσεις.
—Εσύ όμως δεν ξέρεις τι στοιχίζει ένα παιδί. Πού να βρούμε λεφτά να το μεγαλώσουμε;...
Ψεύτες! Έχετε χρήματα για τσιγάρα, ποτά, πολυτέλειες, αυτοκίνητα, ρεβεγιόν, θεάματα, δηλαδή για το διάβολο· για τα παιδιά δεν έχετε. Με όλ' αυτά που ξοδεύονται για περιττά πράγματα, θα μπορούσαν να συντηρηθούν πλήθος παιδιά. Και τώρα η Ελλάδα παιδιά δεν έχει, γηροκομείο κατήντησε.
Ήρθε πριν δύο μήνες στο γραφείο μου ένας στρατηγός και τον ρώτησα πόσα παιδιά έχει. —Δύο, μου απαντά. —Βρε στρατηγέ, του λέω, με τόσο μισθό, μόνο δύο;... Ήταν ταπεινός. —Μου θυμίζεις την αμαρτία μου, λέει, κι άρχισε να κλαίει. — Γιατί κλαις, στρατηγέ; του λέω. —Θυμήθηκα τον πατέρα μου, άπαντα. Είμαι από ένα χωριό της Μάνης. Ο πατέρας μου φτωχός, σκάλιζε τη γη, κλάδευε αμπέλια, μάζευε ελιές, και έριχνε τα δίχτυα στον Ευρώτα να πιάσει κανένα ψαράκι να φάμε την Κυριακή. Πόσα παιδιά, λέτε, γέννησε; Δεκαπέντε· κ' εγώ είμαι ο τελευταίος! —Πώς έγινε αυτό; —Πίστευε στο Μεγαλοδύναμο, μου άπαντα. Ώ μεγαλεία του Θεού! Ποιος περίμενε, ότι το τελευταίο παιδί του πάμπτωχου Μανιάτη θα γινόταν στρατηγός; Βγήκε και ένα βιβλίο στο Παρίσι που υποστηρίζει με επιχειρήματα, ότι τα τελευταία παιδιά διακρίνονται, γίνονται επιστήμονες, εφευρέτες, στρατηγοί, ναύαρχοι....
Μέσα στα πολλά παιδιά είναι η ευλογία. Πού είναι τώρα οι πολύτεκνοι; Εξαφανίστηκαν...
Θα μου πει κάποιος· Ποιος σ' ακούει; δεν πά' να φωνάζεις... Κ' εσύ που λες έτσι, δεν αποκλείεται να είσαι ένοχος. Αν κανείς είναι ένοχος, να πάει να βρει αυστηρό πνευματικό, να πει το κρίμα του, και ό,τι του πει ο πνευματικός να το κάνη. Αλλιώς θα χαθεί, θα κολαστεί. Δεν τον σώζει τίποτε, αν δεν μετανοήσει, κλαύση και πονέσει για να βρει σωτηρία.
Αγαπητοί μου· όσοι δεν ακούνε τα λόγια του Χριστού τα σωτήρια, θα έχουν το τέλος του Ηρώδου. Ο Ηρώδης ύστερα από το φόνο των νηπίων έζησε μερικά χρόνια και μετά αρρώστησε, έπεσε στο κρεβάτι. Κάλεσε γιατρούς· πήρε φάρμακα, μα δεν πέτυχε τίποτε. Σκουλήκιασε, βρώμισε, κανείς δεν τον πλησίαζε, και πέθανε μέσ' στην ακαθαρσία. Τέτοιο ήταν το τέλος του Ηρώδου. Άλλα τέτοιο είναι και το τέλος όλων όσοι πάνε κόντρα στο θέλημα του Θεού - θα γίνουν στάχτη. Και κόντρα με το Θεό πάνε όσοι σκοτώνουν τα αθώα νήπια.
Τα αντρόγυνα αυτά ας μετανοήσουν και θα βρουν έλεος. Γιατί όλους τους συγχωρεί ο Θεός. Άλλα και όλοι, αδελφοί μου, να μετανοήσουμε. Και να σκοτώσουμε τον Ηρώδη! Όλοι τον έχουμε μέσα μας. Ηρώδης αιμοβόρος και ακάθαρτος, που τον έχουμε μέσα στην καρδιά μας, είναι ο παλαιός άνθρωπος. Ας τον φονεύσουμε λοιπόν, για να γεννηθεί ο νέος άνθρωπος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· όν, παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας· αμήν.
Μέσα στα πολλά παιδιά είναι η ευλογία. Πού είναι τώρα οι πολύτεκνοι; Εξαφανίστηκαν...
Θα μου πει κάποιος· Ποιος σ' ακούει; δεν πά' να φωνάζεις... Κ' εσύ που λες έτσι, δεν αποκλείεται να είσαι ένοχος. Αν κανείς είναι ένοχος, να πάει να βρει αυστηρό πνευματικό, να πει το κρίμα του, και ό,τι του πει ο πνευματικός να το κάνη. Αλλιώς θα χαθεί, θα κολαστεί. Δεν τον σώζει τίποτε, αν δεν μετανοήσει, κλαύση και πονέσει για να βρει σωτηρία.
Αγαπητοί μου· όσοι δεν ακούνε τα λόγια του Χριστού τα σωτήρια, θα έχουν το τέλος του Ηρώδου. Ο Ηρώδης ύστερα από το φόνο των νηπίων έζησε μερικά χρόνια και μετά αρρώστησε, έπεσε στο κρεβάτι. Κάλεσε γιατρούς· πήρε φάρμακα, μα δεν πέτυχε τίποτε. Σκουλήκιασε, βρώμισε, κανείς δεν τον πλησίαζε, και πέθανε μέσ' στην ακαθαρσία. Τέτοιο ήταν το τέλος του Ηρώδου. Άλλα τέτοιο είναι και το τέλος όλων όσοι πάνε κόντρα στο θέλημα του Θεού - θα γίνουν στάχτη. Και κόντρα με το Θεό πάνε όσοι σκοτώνουν τα αθώα νήπια.
Τα αντρόγυνα αυτά ας μετανοήσουν και θα βρουν έλεος. Γιατί όλους τους συγχωρεί ο Θεός. Άλλα και όλοι, αδελφοί μου, να μετανοήσουμε. Και να σκοτώσουμε τον Ηρώδη! Όλοι τον έχουμε μέσα μας. Ηρώδης αιμοβόρος και ακάθαρτος, που τον έχουμε μέσα στην καρδιά μας, είναι ο παλαιός άνθρωπος. Ας τον φονεύσουμε λοιπόν, για να γεννηθεί ο νέος άνθρωπος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· όν, παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας· αμήν.
Επίσκοπος Αυγουστίνος
Επισκεφτείτε:
Το απολυτίκιο (επίσημο τροπάριο) προς τιμήν των αγίων Νηπίων, από εδώ:
Είναι ποίημα του Γέροντα Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη. Λέει:
Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα, και θεία απαρχή και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν στηλιτεύοντα, και δυσωπούντα απαύστως υπέρ των ψυχών ημών.
Επεξηγήσεις:
Θύματα δεκτά: θύματα που θυσιάστηκαν σε θυσία και ο Θεός τα δέχτηκε
νεόδρεπτα: θερισμένα σε μικρή ηλικία [<δρέπω = κόβω καρπό, από κει και η λέξη δρεπάνι]
απαρχή: πρώτος καρπός που αφιερώνεται στο Θεό, μέσω του οποίου καθαγιάζεται όλη η σοδειά
νεόθυτοι άρνες: αρνάκια θυσιασμένα σε μικρή ηλικία
προσήχθητε: προσφερθήκατε
δυσωπώ: παρακαλώ για κάτι ή για κάποιον.
Και μερικά μεγαλυνάρια, από αυτό το σχετικό έργο:
Εν μαιευτηρίω των ουρανών, άγγελοι Κυρίου εγεννήθησαν νεοσσοί, εγγύς της ημέρας των πρώτων Χριστουγέννων, και της αθανασίας γάλα εθήλασαν.
Εν ταις συνοικίαις των νεφελών, εν αυλαίς και άλση, όπου χαίρει χρυσά πτηνά, παίγνια ηχούσιν αγίας συντροφίας των ιερών Νηπίων, και θείοι γέλωτες!
Άξιοι Κυρίου συμμαθηταί πανεπιστημίου της θυσίας και της ζωής, εις την κορωνίδα του απολυτηρίου ενός ημών εκάστου γέγραπται άριστα!
Ενηλικιώθητε σθεναρώς, ώριμοι ως άνδρες, της θυσίας οι γεωργοί, της χαράς ποιμένες, τεχνίται της αγάπης και μαχηταί ειρήνης, Νήπια, χαίρετε!
Πρόσκλησιν εις γάμον εν ουρανώ έλαβον καθ’ ύπνον ίνα πάγχρυσος μεταβώ, Νηπίους νυμφίους μιμούμενος εν βίω και μετ’ αυτών εις Δείπνον χαίρωμαι πάντοτε!
Τέκνα μοι παρέσχες, Υιέ Θεού, πάντα γης τα τέκνα υπ’ ευθύνην μου και στοργήν. Σύνδραμέ μου, Σώτερ, τούτον σταυρόν σηκώσω, πρεσβείαις των αρχαίων Βρεφών μαρτύρων Σου!
Ανάστασιν πάντων των επί γης, των Νηπίων τάξις αναμένει, ως άνδρες νυν, ίνα ανατείλη ως άλλος Γαλαξίας, εν σώμασιν αφθάρτοις, αγγέλων όμοια.
Ουράνιαι τάξεις αγγελικαί, Πρόδρομε Κυρίου, αποστόλων η Δωδεκάς, τα τίμια Βρέφη, μετά της Θεοτόκου, συν πάσι τοις αγίοις, κόσμον στηρίξατε!…
Άγια Νήπια της Βηθλεέμ, προσευχηθείτε στο Θεό υπέρ ημών και υπέρ όλων των παιδιών, γονέων, διδασκάλων, γιατρών και γενικά όλων εκείνων που σχετίζονται με τα παιδιά...
Βοήθειά μας τα Άγια Νήπια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://pesotithesgr.blogspot.com/2011/12/blog-post_29.html
Αμήν. Ευχαριστώ για τις αναδημοσιεύσεις! Καλή & ευλογημένη νέα χρονιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που βρήκα το blog σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική δουλειά.
Ευχές για καλή συνέχεια.
Η ΦΑΤΝΗ, Ο ΗΡΩΔΗΣ ΚΑΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρφέας: «...Και εισήλθον εις το εξακουστόν Σπήλαιον όπου με εγέννησεν η Μητέρα μου επάνω στο κρεβάτι του Μεγαλόκαρδου Οιάγρου!»
«Ορφικά-Αργοναυτικά» Λειψία 1829
Υπέρχοη η Θεοπνευστία!! Αν θέλετε αγαπητοί μου "Νεκροί", να μιλήσουμε τώρα και «Ιστορικά» για τον Ηρώδη που «έσφαξε 14000 νήπια» προκειμένου να βρει τον Ιησού σε μια πρωτάκουστη γενοκτονία στα Χρονικά, ανεκτή όμως από την "Αιωνία...Αγάπην", την οποία όμως κανείς ιστορικός της εποχής (ούτε ο Ιώσηπος, ούτε ο Φίλων, ούτε ο Τάκιττος, ούτε ο Πλούταρχος, ούτε ο Σουετώνιος) δε θεώρησε άξια αναφοράς και λόγου, τότε έχουμε καταρχήν να διαπιστώσουμε, ότι ο Ηρώδης ιστορικά είχε προ πολλού πεθάνει (τουλάχιστον 4 χρόνια πριν) στις ημέρες γέννησης του Ιησού!
Ο Ιώσηπος «Ιστορικός όντας», χρονολογεί την απογραφή- η οποία αποτέλεσε προίμιο της Σφαγής των Νηπίων- ακριβέστατα, λέγοντας ότι έγινε 37 χρόνια μετά τη συντριβή του Αντωνίου στο Άκτιο από τον Αύγουστο Οκταβιανό. Η συντριβή αυτή έγινε το Σεπτέμβρη του 31 π.Χ., οπότε μετρήστε 37 και βγείτε πάλι στο 6μ.Χ. Έτσι η περίφημη απογραφή έγινε 10 ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατο του Ηρώδη του Μεγάλου, ο οποίος πέθανε αποδεδειγμένα το 4 π.Χ. καθώς ο Ιώσηπος και πάλι μας λέει ότι ο Ηρώδης ο Μέγας απεβίωσε 750 χρόνια έπειτα από την κτίση της Ρώμης, δηλαδή το 4 π.Χ και πάλι. Άρα ουδέποτε ο ίδιος έπραξε απογραφή, και το πολύ σημαντικότερο ουδέποτε ασφαλώς έσφαξε και νήπια!!
Η αλήθεια όμως είναι ότι έσφαξε Άλλον και πολύ Κόσμο! Πώς και ποιους θα το δούμε παρακάτω ομιλώντας για την Εποχή του Οκταβιανού Αύγουστου και του Αντωνίου!....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Φίλων ο Αλεξανδρεύς έζησε καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής του Ιησού, κοντά στην Ιερουσαλήμ και συνέγραψε την Ιστορία των Ιουδαίων, η οποία καλύπτει όλη εκείνη την περίοδο! Δυστυχώς δεν ....πρόσεξε τίποτα περίεργο όταν ο Ηρώδης κατέσφαξε 14000 μωρά για χάρη του ......Μονογενή, όπως φαίνεται ότι κι ο Πατήρ του Μονογενούς Αυτού, δεν έδειξε ιδιαίτερη «Μακροθυμία» για να γλιτώσουν και τα 14000 ποταπά ανθρώπινα νήπια, που θα εσφάζοντο ένεκεν χάρης Του .....Δικού Του!!! Μάλλον η ....Αποστολή τους θα ήταν .....κομπάρσικη φαίνεται στο story, όπως όλων μας εδώ και 2000 χρόνια!!!
Και τι λέει ο Φίλων για όλα τα υπόλοιπα γεγονότα; Για την Ομιλία του στο Όρος των Ελαιών, για την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, για τα Θαύματα, για τη Σταύρωση, το Σκότος και το Σεισμό που ξέσκισε την Οικουμένη; ΤΙΠΟΤΑ!!!!..... Αλλά όλα αυτά στην ώρα τους....
.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς ήταν λοιπόν δυνατόν, ο Ηρώδης ένα εξουσιαστικό ανδρείκελο της Ρώμης, να εκτελέσει ένα τέτοιων διαστάσεων παρανοϊκό έγκλημα τη στιγμή που η παραμικρή δυσαρέσκεια της υπερκείμενης Ρωμαϊκής εξουσίας, μπορούσε να του αφαιρέσει τα βασιλικά προνόμια ταχύτερα από οποιονδήποτε υποθετικό νεγοέννητο Ιουδαίο ανταγωνιστή;...
Η αυθαίρετη σφαγή ακόμα κι ελαχίστων νηπίων, θα ήταν εξαιρετικά παράδοξο συμβάν στην επικράτεια της Ρώμης! Γιατί σύμφωνα με την τότε ισχύουσα Ρωμαϊκή νομοθεσία, δεν υπήρχε περίπτωση, ένας υστερικός υπηρέτης της Ρώμης, σε μια κρίση εξουσιαστικής παράνοιας να σφάξει 100άδες νήπια και να παραμείνει στη θέση του!
Τελευταία απόδειξη αυτής της θεόπνευστης Παράνοιας αντιφάσεων, είναι η ταυτόχρονη αναχώρηση της Αγίας Οικογένειας, καταδιωκόμενης υπό του Ηρώδους, προς δύο εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις ταυτόχρονα!! Η μία Νότια της Βηθλεέμ προς την Αίγυπτο, αλλά και από την ...άλλη, Βόρεια της Βηθλεέμ προς την Ιερουσαλήμ!
Πράγματι!! Ο θεόπνευστος Λουκάς αγνοεί τη μυθοπλασία της Σφαγής του Ηρώδη του Συναδέλφου Ματθαίου (οι οποίες βέβαια περιγραφές είναι ετεροχρονισμένες δεκαετίες) κι εξ αυτού δε βρίσκει κανένα λόγο να στείλει τον Ιησού στη διασπορά της Αιγύπτου! Αντ’ αυτού γράφει:
«...Όταν συμπληρώθησαν (στη Βηθλεέμ) οκτώ ημέρες έκαναν στο παιδί ΠΕΡΙΤΟΜΗ και του έδωσαν το όνομα Ιησούς όπως το εζήτησε ο Άγγελος! (όμως στον Ματθαίο ο Άγγελος είχε ζητήσει να καλεστεί το παιδί Εμμανουήλ! Τελικά η Εκκλησία μας απεδέχθη και τους δύο Παμακάριστους Ευαγγελιστές!) όταν συμπληρώθησαν οι σαράντα ημέρες του καθαρισμού, έφεραν το παιδί στο ναό της Ιερουσαλήμ, για να το αφιερώσουν (ως Ναζιραίο=Αφιερωμένος τη Αληθεία–βλέπε παρακάτω) στο Θεό.
Λουκάς 2.21-22
Αντίθετα ο έταιρος θεόπνευστος Ματθαίος, ο οποίος επινοεί την όλη Ιστορία, ξεχνώντας εντελώς ότι ο Ιησούς τελεί την ΠΕΡΙΤΟΜΗ γράφει:
«...όταν ανεχώρησαν οι Μάγοι (από το Στάβλο) άγγελος είπε στον Ιωσήφ. Πάρε τη Μητέρα και το παιδί και αναχωρήστε για την Αίγυπτο, γιατί ο Ηρώδης θα ζητήσει να σκοτώσει το παιδί!»
Μάθιου... 2.13
Εάν λοιπόν μετά από σαράντα ημέρες, κατά Λουκάν, η Μαρία με Ιωσήφ και Ιησού βρίσκονται στην Ιερουσαλήμ για ...Αφιέρωση στους ...«Ναζίρ» , πώς ταυτοχρόνως εκτελείται η Εντολή του Κυρίου «ΦΥΓΕTE ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ» που βρίσκεται νότια της Βηθλεέμ σε απόσταση 100αδων χιλιομέτρων;
Επειδή λοιπόν και οι....θεοπνευστίες έχουν τα όριά τους... η λεπτομέρεια αυτή έχει το δικό της διασκεδαστικό ενδιαφέρον!: Φανταστείτε το! Δύο θεόπνευστοι θνητοί και ένας Άγγελος, Ουδέποτε καταφέρνουν να στείλουν τον Υιό του Θεού σε ΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ!!... Έτσι από τότε τον ψάχνουμε εμείς οι υπόλοιποι!!....
"Εσείς οι υπόλοιποι", αγαπητέ μου αδελφέ, δεν ψάχνετε καθόλου τον Ιησού... Μάλλον ψάχνετε τρόπους να δικαιώσετε την αλαζονεία σας... Δε σας/σε κατηγορώ γι' αυτό, γιατί χρειάζεται θάρρος ο αγώνας για καθαρή καρδιά, δηλ. ο δρόμος με τον οποίο πολλοί -"σοφοί και αμαθείς"- Τον έχουν αληθινά βρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πειράζει. Εκείνος χτυπάει την πόρτα και κάποτε ίσως Του ανοίξεις. Κι Εκείνος και "εμείς οι υπόλοιποι" σας περιμένουμε.
Στο θέμα: για τον αριθμό των 14.000 δίνω ένα από τα links στην κάτω μεριά του άρθρου, οπότε μπορείς να δεις εκεί τη σχετική υπόθεση (αν ο αριθμός είναι ακριβής ή συμβολικός - όπως υποθέτουν κάποιοι). Πάντως το ευαγγέλιο (Ματθ. κεφ. 2) ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΑΡΙΘΜΟ.
Αν λοιπόν τα νήπια ήταν καμιά 40ριά, όπως λένε κάποιοι, είναι φυσικό να μην έγινε αντιληπτή η σφαγή από τους Ρωμαίους ή τον Ιώσηπο.
Ο μύθος για γέννηση του Ορφέα σε σπήλαιο και στην κλίνη του Οιάγρου μπορεί να είναι προτύπωση της γέννησης του Χριστού. Μπορεί και τυχαίο. Δεν αποδεικνύει, επίσης, τίποτα αυτό. Πολλοί άνθρωποι έχουν γεννηθεί ή πεθάνει κ.λ.π. υπό παρόμοιες -εξαιρετικές- συνθήκες, χωρίς το ένα γεγονός να αποδεικνύει πως το άλλο ήταν παραμύθι.
Ο Θεός φύλαξε το Χριστό για να σταυρωθεί, και δεν άφησε από σκληρότητα τα παιδάκια να πεθάνουν για να "σωθεί" το βασιλόπουλό Του, όπως δυστυχώς θα ήθελες να συμβεί. Η σταύρωση+ανάσταση του Χριστού προκάλεσε την αιώνια σωτηρία και των σφαγέντων νηπίων και όλων των ανθρώπων, που το επιθυμούν φυσικά, ακόμα και τη δική σου, αν και εσύ ίσως δεν την επιθυμείς... Θα ήταν πολύ απλό για το Χριστό να πεθάνει σε λίγες στιγμές σφαγμένος ως νήπιο, παρά να υποστεί τα Πάθη Του. Η Παναγία δε διέφυγε την οδύνη της μάνας που πεθαίνει το παιδί της. Μάλιστα Τον έχασε 33 ετών, αφού είχε ζήσει όλα τα βάσανα και τα όνειρα της ανατροφής και της ενηλικίωσής του. Και ήταν ο μοναχογιός της (άσχετα αν ΘΕΛΕΙΣ ή όχι να το δεχτείς - γιατί σίγουρα σου αρέσει να νομίζεις πως η Παναγία είχε κι άλλα παιδιά, κι ας είναι σαφές στην παράδοση πως τα αδέλφια του Ιησού δεν ήταν φυσικά Του αδέλφια).
Ναι, λοιπόν, η μεγάλη αγάπη του Θεού προς εσένα, προς τα νήπια όλων των εποχών, προς όλην την ανθρωπότητα είναι που φύλαξε το Χριστό ως νήπιο, για να θυσιαστεί στο σταυρό ως ενήλικας.
Σ' ευχαριστώ. Καλή συνέχεια.
Α, κάτι ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξύ των ευαγγελίων κατά Ματθαίον και Λουκάν δεν υπάρχει αντίφαση, γιατί το Ματθ. δεν αναφέρει ότι οι Μάγοι ήρθαν τη βραδιά της γέννησης του Χριστού. Δεν αναφέρει καθόλου πόσος καιρός είχε περάσει.
Σίγουρα είχαν περάσει πάνω από 40 μέρες, αφού η Παναγία είχε πάει στο Ναό. Ίσως είχαν περάσει 2 χρόνια, "κατά τον χρόνον του φαινομένου αστέρος". Απλώς ο Λουκάς παραλείπει αυτό το περιστατικό, όσο κι αν είναι σημαντικό.
Γιατί; Δεν το γνωρίζω.
Απογραφές γίνονταν κάθε 14 χρόνια. Έχουμε μία που διατάχθηκε το 8 π.Χ., αλλά έγινε τελικά το 6 π.Χ., λόγω των αντιδράσεων των Ιουδαίων. Το 6 π.Χ. ίσως είναι το έτος γέννησης του Χριστού (από 6-4 π.Χ. υπολογίζεται - είναι γνωστό ότι ο καθιερωμένος υπολογισμός, που έγινε τον 5ο αιώνα, έπεσε έξω λίγα χρόνια).
Λεπτομέρειες στη μελέτη του Νικολάου Βασιλειάδη "Αρχαιολογία και Αγία Γραφή", εκδ. Σωτήρ, Αθήνα 1999, σελ. 337-342.
Τέλος, η απόπειρα σύνδεσης του ονόματος "Ναζωραίος" με το "ναζίρ" (αφιέρωση) υπακούει στο γνωστό μύθο ότι "δεν υπήρξε Ναζαρέτ". Πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις σάς διαψεύδουν. Δε χρειάζονται σχόλια. Ευχαριστώ.
Μια εξαιρετική σύγχρονη απεικόνιση της Σφαγής (δηλ. εμένα με συγκίνησε, επειδή όλα τα μωράκια έχουν φωτοστέφανο) έχει εδώ: http://www.johnsanidopoulos.com/2011/12/14000-infants-holy-innocents-slain-by.html.
ΑπάντησηΔιαγραφήόποιος ψάχνει να βρει τον Χριστο κατα αυτόν τον
ΑπάντησηΔιαγραφήτρόπο μαλλον αγνοει μια σημαντική λεπτομέρεια. Τί σημαινει αιωνιότητα..Τα αγια νηπια χαίρονται ΑΙΩΝΙΩΣ μαζι με
τον Χριστούλη ενω ο Ηρωδης ως
ληρωδης θα χτυπιεται αιωνιως γιατι εκείνος το θέλησε..μια απορία εχω μονο. είχα διαβάσει
για ένα οραμα που είχε δει ο
πατηρ παισιος σχετικα με τα μωράκια που φονευτηκαν από τις
εκτρωσεις να βασανίζονται..κανονικά δεν θα'πρεπε όλα αυτά τα παιδάκια
να είναι μαρτυρες αφου βαπτιστηκαν με το αίμα τους.Δεν
φταιξαν και αυτά σε τίποτα και αν πούμε οτι δεν προλαβαν
να γεννηθούν γιαυτό βασανίζονται
τότε αναιρούμε πλήρως ότι η
εκτρωση είναι φόνος.Ευχαριστώ
Είναι αδιευκρίνιστο τι γίνονται οι ψυχές τους. Σίγουρα ο Θεός δεν τιμωρεί αθώους, με οποιαδήποτε έννοια κι αν εννοήσουμε την "τιμωρία" (στην Κόλαση δεν έχουμε τιμωρία εκ Θεού, αλλά αδυναμία του ανθρώπου να δεχτεί τη θεία χάρη και αγάπη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα είναι μέρος του προβλήματος για τη σωτηρία των ψυχών των αβάπτιστων βρεφών - δεν έχουν ενωθεί με το Χριστό, ούτε όμως και έχουν αμαρτίες, άρα ελπίζουμε ότι κατά το έλεος του Θεού σώζονται, χωρίς να ξέρουμε πολλά.
Το όραμα του Γέροντα δεν το ξέρω. Μήπως περισσότερο αφορούσε τις μανάδες αυτών των βρεφών; Αν ξέρει κάποιος, ας μας το γράψει.
Ευχαριστώ.
Ο Ηρώδης δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα απ' αυτά που ονειρεύτηκε ο ..."θεόπνευστος" Ματθαίος για έναν απλό λόγο. Τότε που υποτίθεται έγινε η σφαγή, ο Ηρώδης ΈΚΛΕΙΝΕ ΉΔΗ 6 ΧΡΌΝΙΑ ΠΕΘΑΜΈΝΟΣ. Ακόμα όμως κι αν δεχτούμε πως ...ξαναζωντάνεψε εκείνες τις μέρες, πάλι δεν θα γινόταν να βρει ...14.000 παιδιά και μάλιστα όλα τους αρσενικά και κάτω των 2 ετών σε ένα χωριό που στα καλύτερα του δεν είχε πάνω από ...300 κατοίκους. Άσε που οι ανασκαφές επιβεβαίωσαν αυτό που ούτως ή άλλως δήλωναν οι αρχαιολόγοι. Ότι τον 1ο αιώνα δεν υπήρχε καμιά Βηθλεέμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κοινά αποδεκτό σήμερα ότι η Χριστός γεννήθηκε 4-6 χρόνια πριν τη χρονολογία που νομίζουμε, την οποία υπολόγισε ο μαθηματικός και μοναχός Διονύσιος ο Μικρός τον 6ο αι. μ.Χ. Συνεπώς ο Ηρώδης ζούσε όταν γεννήθηκε ο Χριστός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ευαγγελιστής Ματθαίος δεν αναφέρει πόσα ήταν τα νήπια. Για τον Ηρώδη, που ήταν παράφρων εγκληματίας, είναι φυσικό να διαπράξει τέτοιο έγκλημα.
Ότι ...δεν υπήρχε Βηθλεέμ τον 1ο αι. μ.Χ.:
1) Είναι αφελές να νομίζετε ότι τα ευαγγέλια μπορεί να έγραφαν τόσο χοντρή ανακρίβεια.
2) Μάλλον μπερδεύεστε με τη θεωρία ότι δεν υπήρχε η Ναζαρέτ τον 1ο αι. μ.Χ., όχι η Βηθλεέμ.
Για το θέμα της Ναζαρέτ ισχύει η παρατήρηση 1. Όχι μόνο δε γίνεται τα ευαγγέλια να γράψουν κάτι τόσο εξόφθαλμα ανακριβές, αλλά και δεν υπήρχε λόγος να επινοήσουν ένα ανύπαρκτο χωριό ως τόπο καταγωγής του Χριστού (αφήστε δε που θα έπρεπε να υπάρχουν κάπου μαρτυρίες για τον αληθινό τόπο καταγωγής του).
Η θεωρία περί "ανύπαρκτης Ναζαρέτ έχει καταρριφθεί, γιατί έχει ανακαλυφθεί οικία της εποχής του Χριστού στον τόπο.
Ας σημειώσουμε ότι ο χριστιανισμός δε βασίζεται σε αρχαιολ. ευρήματα, αλλά στην πραγματικότητα, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να ενωθεί με το Θεό εν Χριστώ και να γίνει άγιος.
Ευχαριστώ.