"Η ζωή μετά", ταινία του Κλιντ Ίστγουντ

Hereafter του Κλιντ Ίστγουντ 

και 

αχαλίνωτη προπαγάνδα μεντιουμισμού....

 

Δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο από τους μπερδεμένους Χολυγουντιανούς, που κολυμπάνε σ' έναν ωκεανό σύγχυσης, γεμάτο νεοεποχίτικη μαγεία & πνευματισμό.

Το θέμα είναι ότι και στις ορθόδοξες χώρες σπάνια γίνεται μια ταινία που να κοιτάζει αυτά τα μεγάλα θέματα με ορθόδοξη ματιά - και μάλιστα το σενάριό της να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Εμείς, βλέπεις, ντρεπόμαστε να κάνουμε τέχνη βάζοντας μέσα την ορθόδοξη κληρονομιά μας, εκτός από φολκλόρ. Δεν είναι της μόδας κάτι τέτοιο, ούτε θα αρέσει στους ντόπιους "προοδευτικούς" κύκλους και στα ξένα αφεντικά μας. Η ενασχόληση με ζητήματα όπως ο κόσμος των πνευμάτων καταντάει κι εδώ σε νεοεποχίτικα πάρτυ, με Χαρδαβέλα ή χωρίς...

Ευτυχώς υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις, ίσως όλες ξένες, όπως ο κλασικός (παλιός) "Αντρέι Ρουμπλώφ" του μεγάλου Αντρέι Ταρκόσφκι, το περίφημο "Νησί" [δείτε την εδώ], το "Μοναστήρι" και κάποια ρωσικά κινούμενα σχέδια...

Ας μη γκρινιάζω λοιπόν για τη νοθεία της αλήθειας που εμφανίζεται στις ξένες ταινίες - ας κάνουμε εμείς δικές μας, με την πνευματική μας κληρονομιά ανόθευτη.

Δηλαδή την ταινία να τη δούμε; Φυσικά, δείτε την, αν θέλετε (δεν είμαι πνευματικός κανενός για να του πω τι να δει και τι όχι - πάντως η συνάδελφος παρακάτω αντιπροτείνει μπουγάτσες με καλό παρεάκι), αλλά ΜΗΝ επηρεαστείτε, παρακαλώ, προσπαθήστε το πολύ αυτό. Και υπόψιν απευθύνομαι στους ενήλικες - ένας έφηβος ή παιδί κινδυνεύει πιο εύκολα να επηρεαστεί, άρα χρειάζεται μεγαλύτερο αγώνα για να μείνει ανεπηρέαστος. Πειρασμοί είναι αυτοί, τι να κάνουμε;

Αν κάποιος ενδιαφέρεται, θα δει συνοπτικά την ορθόδοξη θέση για τη μετά θάνατον κατάσταση και την επικοινωνία με τους νεκρούς στο post μας: Τα πνεύματα των νεκρών και εμείς. Για μια αποτίμηση της ξένης αντιμετώπισης του θέματος (αυτής που κυριαρχεί στη δύση - με μέντιουμ κ.τ.λ.) ας διαβάσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το κλασικό βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ Η ψυχή μετά το θάνατο - Οι μεταθανάτιες εμπειρίες στο φως της ορθόδοξης διδασκαλίας.

Παρακάτω ανεβάζω μια κριτική για την πρόσφατη ταινία τού (κατά τα άλλα φυσικά ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΥ) Clint Eastwood, από τη Σαλογραία.

Επειδή και οι Αμερικάνοι είναι αδελφοί μας, τους αφιερώνω τα άρθρα Ορθόδοξοι άγιοι και δίκαιοι της Αμερικανικής Γης & Άγιοι της Αλάσκας.

Νεκρός για τον κόσμο

Η Σαλογραία γράφει:

Αγαπημένο μου,
το ξέρεις ότι ο Κλίνταρος υπήρξε μια συμπάθειά μου, παιδιόθεν...

Είχα δει τη σχετικά πρόσφατη ταινία του "Γκραν Τορίνο" και την είχα βρει  χριστιανική σε πολλά της σημεία, με καταπληκτικό, απροσδόκητο φινάλε.

Διαβάζοντας ότι η τελευταία του δημιουργία
-η  μεταφρασμένη στα Ελληνικά ως "Ζωή Μετά" (Hereafter)-
εξέφραζε προβληματισμό πάνω στη μεταθάνατον εμπειρία, την παρακολούθησα.

Λοιπόν, αγνοώ πώς θα αξιολογούσε ο βαθυστόχαστος Χάρης Καλογερόπουλος ή ο Δανίκας, αλλά η ταπεινότητά μου, με άριστα το δέκα, θα του έβαζε έξι -άντε το πολύ εφτά- μόνο για τη σκηνοθεσία και την ηθοποιία -που μου φάνηκε επαγγελματικότατη.

Το σενάριο το βρήκα ασθενές, ιδιαίτερα στο φινάλε και -κυρίως- με ενόχλησε στο ξεδίπλωμά του,  η συνεχής προπαγάνδα της χρήσης μεντιουμιστικής πρακτικής,  προκειμένου να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι με την ψυχή του νεκρού - και όχι μόνον...

Στο στόρυ, βέβαια, υπήρχαν τα "κακά' μέντιουμ -"οι απατεώνες"- αλλά υπήρχε και το "καλό" μέντιουμ, που όταν έπιανε -αρχικά- για ελάχιστα δευτερόλεπτα το χέρι του ενδιαφερόμενου, ένιωθε -το μέντιουμ- ένα εσωτερικό "τράνταγμα" και στη συνέχεια περιέγραφε στον απέναντι όλα τα τραυματικά γεγονότα της περασμένης ζωής του,  σαν να τα έβλεπε σε τηλεόραση - "χαρτί και καλαμάρι"!

Τότε πάθαινε "λαλά" ο δύστυχος -ορθολογιστικά αναθρεμμένος- πελάτης, ενίοτε και κατέρρεε...

(Την αλήθεια ουδείς αντέχει να την ακούει, ειδικά όταν του την πετάνε -απνευστί- οι  εξαποδοί, στο "Δόξα Πατρί", και τυγχάνει για τοιούτο ψυχολογικό-πνευματικό σοκ, απροετοίμαστος...).

Δυστυχώς οι Νεοποχίτες  του Πλανητάρχη προάγουν την πνευματιστική πλάνη με γεωμετρική πρόοδο, προωθώντας τέτοιες ταινίες.
Αν θες την ταπεινή μου συμβουλή, ωστόσο, ΜΗΝ τα πετάξεις τα λεφτουδάκια σου, προκειμένου να δεις το φιλμάκι της συφοράς...

Καλύτερα να πας με καλή παρέα σε κανα ζεστό στέκι και να φας μπουγάτσες!

Φιλιά
με αγάπη Χριστού, ζωηρή σαν σπουργίτι  κεφάτο, που χοροπηδάει  στις γλάστρες του μπαλκονιού σου...

Για να μην πηγαίνετε αδιάβαστοι, ανεβάζω ένα trailer.