Πώς από τη Γαλλική θεωρία φτάσαμε στο ρεύμα Woke

newshub.gr

Φιλοξενούμενος στο newshub.gr είναι σήμερα ο Κοινωνιολόγος, αρθρογράφος και συγγραφέας Γιώργος Ρακκάς.

Αφορμή για την παρουσία του κ. Ρακκά στο newshub.gr ήταν η βιβλιοκριτική που έκανε ο ίδιος στον συλλογικό τόμο «Η φιλοσοφία του Woke» που εξέδωσαν πρόσφατα οι Εναλλακτικές Εκδόσεις σε επιμέλεια του Γιώργου Καραμπελιά.

Μια εκδοτική προσπάθεια στην οποια, όπως αναφέρει ο κ. Ρακκάς, περιλαμβάνεται και ένα εξαιρετικό δοκίμιο του Γάλλου φιλοσόφου Ντάνι Ρομπέρ Ντιφούρ, όπου, αναλύεται διεξοδικά πως η μετέπειτα και επονομαζόμενη ‘γαλλική θεωρία’ (French theory) και ιδίως οι Ντεριντά, Ντελέζ και Φουκώ, αφού πέρασε μια φάση κανονικοποίησης στα αμερικανικά πανεπιστήμια, αποτέλεσε το θεμέλιο για το νέο πνεύμα του καπιταλισμού: σχιζοειδές, περιστρεφόμενο γύρω από έναν ρευστό ανθρωπότυπο, σε διαρκή κινητικότητα, που μεταπλάθεται ριζικά και κατά το δοκούν καθώς αυτοπραγματώνεται μέσα από τις ίδιες τις (καταναλωτικές) φαντασιώσεις του.

«Το συγκεκριμένο βιβλίο πηγαίνει τη συζήτηση περί Woke ενα βήμα παραπέρα, διότι παρουσιάζει τη φιλοσοφική δράση αυτού του ρεύματος», επισημαίνει ο κ. Ρακκάς μεταξύ άλλων.

Ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξης του ο κ. Ρακκάς λέει πως:

«Είναι μια συλλογή κειμένων από ανθρώπους του Πνεύματος, επιστήμονες και ακαδημαϊκούς, που αποδομούν το ρεύμα του Woke και εξηγούν ακριβώς το υπόστρωμα του... Το συγκεκριμένο κείμενο εξηγεί το πως φτάσαμε να είναι κυρίαρχη η Woke κουλτούρα μεταξύ των ελίτ (...) . Είναι κάτι που ως βάση αυτό που ονομάστηκε Γαλλική Θεωρία, διότι στηριζόταν στο έργο Γάλλων Φιλοσόφων που έγραψαν μετά το 1968. 

Εκεί συνέβη αυτό που οι ιστορικοί ονομάζουν μετακένωση. Δηλαδή αυτοί οι θεωρητικοί επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τα αμερικανικά πανεπιστήμια, τα οποία συστηματοποίησαν αυτή τη θεωρία και την ονόμασαν Γαλλική Θεωρία και μετά την επανασύστησαν σε όλο τον κόσμο ως τη Νέα Αλήθεια (...) Η ουσία όμως είναι ότι έχουμε να κάνουμε με φιλοσοφικές προσεγγίσεις που εστιάζουν σε έναν ριζικό ατομικισμό, ο οποίος λίγο ως πολύ αντιμετωπίζει την ένταξη του στην κοινωνία ως μια αρνητική εμπειρία».
 
Η κριτική

Eίναι δε χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρει ο κ. Ρακκάς στην κριτική του; «Ο Ντιφούρ, εξηγεί χαρακτηριστικά πως η σημερινή woke κουλτούρα εγγράφεται προγραμματικά στις θέσεις των Ντελέζ και Γκουαταρί, ενώ αναδεικνύει τις εκλεκτικές συγγένειες της φουκοϊκής σκέψης με τον νεοφιλελευθερισμό. Κυρίως όμως, εξηγεί πως αυτός ο τύπος της ριζικής εξατομίκευσης όπου ‘κάθε άνθρωπος είναι και μια αγέλη’ έχει οδηγήσει στην πολυδιάσπαση της κοινωνίας σε εγκιβωτισμένες μειονότητες που διεξάγουν έναν διαρκή πόλεμο μεταξύ τους.

Παράδοξο, που ορισμένοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι και ως ‘προοδευτικοί’, εξυμνούν αυτήν την συνθήκη που υπονομεύει κάθε εκδοχή ρεπουμπλικανισμού και ενιαίας πολιτικής κοινότητας, και μας επιστρέφει σ’ έναν φατριασμό ο οποίος πάει πίσω. Πολύ πίσω, ούτε καν στον Μεσαίωνα, αλλά… στο φυλετικό στάδιο της ανθρωπότητας όπου φυλές ζούσαν σε μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους. Είναι οι ίδιοι που εχθρεύονται μόνον τον τραμπικό φατριασμό των MAGA ρεπουμπλικάνων, και όχι το σύστημα των εγκιβωτισμένων μειονοτήτων, που πραγματοποιώντας ένα πραξικόπημα έναντι της ενιαίας κοινωνίας και πολιτικής κοινότητας, προκαλεί αντανακλαστικά και την άνοδο των τελευταίων…» σημειώνει ο κ. Ρακκάς στην κριτική του.