Κυριακή 31 Ιουλίου 2022

Οι νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες και η υλοποίηση του οράματος μιας Οργουελικής κοινωνίας

 

Η φωτο από το άρθρο του Ελευθ. Ανδρώνη Δεν έχεις να πληρώσεις καύσιμα, ρεύμα και διατροφή; – Ναι, άλλα έχεις πλέον ψηφιακή ταυτότητα!

 Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ

***

Όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα από τον Υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης κ. Πιερρακάκη, ευρίσκονται σε εξέλιξη οι διαδικασίες του διαγωνισμού για τη νέα ηλεκτρονική ταυτότητα, η οποία θα είναι υποχρεωτική. Ταυτόχρονα, ανακοινώθηκε και ο «προσωπικός αριθμός του Πολίτη».

Ο αριθμός αυτός θα είναι ο ΑΦΜ με τρία επιπλέον ψηφία, θα χορηγείται μία φορά σε φυσικά πρόσωπα και θα απενεργοποιείται μετά θάνατον. Θα αναγράφεται στις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες που θα λειτουργούν με τεχνολογία RFID. 

Υπάρχει μεγάλη προϊστορία στο θέμα. Η πάλαι ποτέ «κάρτα του πολίτη», που ανακοινώθηκε πανηγυρικά προ δωδεκαετίας από τον Γεώργιο Παπανδρέου, στηρίχθηκε ανεξαιρέτως από όλες τις μετέπειτα αριστεροδεξιές κυβερνήσεις, περνώντας σε στάδιο υλοποίησης σήμερα από τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό βέβαια επαληθεύει το γεγονός ότι υπάρχει διαχρονική πίεση υλοποίησης της ατζέντας κάποιων «οραματιστών», στους οποίους υποτάσσονται όλα τα κυβερνώντα κόμματα. Το ίδιο συνέβη με τα επαίσχυντα μνημόνια, το ίδιο συμβαίνει με διατάξεις και «ντιρεκτίβες» από διεθνείς Οργανισμούς ή Forums, που καταπατούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και προσωπική ελευθερία. Η «δεξιά» και «αριστερή» κομματοκρατία δεν έχει πρόβλημα να ευθυγραμμιστεί πιστά στις βασικές εντολές.

Ποιος ήταν ο κοινός «οραματισμός» του Γιώργου-Geoffrey Παπανδρέου και της σημερινής Νέας Δημοκρατίας; Με τις δικές τους λέξεις,η νέα ταυτότητα με τον αριθμό του πολίτη:

  • προσφέρει εξυπηρέτηση προς τους πολίτες,
  • συμβάλλει στην πάταξη της γραφειοκρατίας,
  • παρέχει δήθεν «δικαίωμα στη ζωή».

Άραγε ποια είναι η αλήθεια για την επίκληση τόσο σπουδαίων πλεονεκτημάτων;

Α) Η «εξυπηρέτηση προς τους πολίτες» δεν είναι απλώς το να κάνεις μία αίτηση από το σπίτι αντί να πας σε ένα ΚΕΠ. Σημαίνει, κυρίως, απλοποίηση στις ήδη υπάρχουσες διαδικασίες. Εάν η πολυπλοκότητα στις διαδικασίες παραμένει, αλλά απλώς μεταφέρεται σε ένα ψηφιακό περιβάλλον, αυτό δεν λέγεται εξυπηρέτηση. Επί παραδείγματι, αν επισκεφθεί κανείς την ιστοσελίδα του ΕΦΚΑ, ο πολίτης προσπαθεί να επιλέξει ανάμεσα σε δεκάδες συνδέσμους χωρίς συνοχή, με περιπτώσεις και υποπεριπτώσεις, χωρίς καμμία δόση φιλικής εξυπηρέτησης προς τον χρήστη ή αποτελεσματικών οδηγιών, ούτε με επαρκή τηλεφωνική εξυπηρέτηση. 

Οι υπηρεσίες πανηγυρίζουν την ψηφιοποίηση, οι δε συμπολίτες μας που δεν γνωρίζουν (και δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν) από υπολογιστές, πληρώνουν σε τρίτους μεσολαβητές για την εξυπηρέτησή τους. Με απλά λόγια, ο πολίτης παραμένει ο παρείσακτος της διαδικασίας και όχι ο κεντρικός της αποδέκτης.

Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει αρνηθεί, από την πρώτη στιγμή ίδρυσης του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης μέχρι σήμερα, ότι δρα «παράλληλα» στον τομέα απλοποίησης διαδικασιών και ηλεκτρονικής υλοποίησης («ψηφιοποίησης»). Δηλαδή, ξοδεύει κρατικό προϋπολογισμό εφαρμόζοντας ψηφιοποίηση με τις παλιές διαδικασίες, ενώ όταν αλλάξει πράγματι τις διαδικασίες θα ξοδέψει εκ νέου κονδύλια για να τις ψηφιοποιήσει. Εμείς γνωρίζουμε ότι ένας σώφρων νοικοκύρης με παλαιό σπίτι δεν ξοδεύει για να το ανακαινίσει και «παράλληλα» για να το γκρεμίσει και ξαναχτίσει.

Β)  Η «πάταξη της γραφειοκρατίας» μας βρίσκει όλους σύμφωνους. Όμως αυτή δεν επιτυγχάνεται με την ακόμη πιο έντονη αριθμοποίηση του προσώπου, δηλαδή με την αντικατάσταση τεσσάρων ή πέντε αριθμών από έναν. Μετά από ποικίλους πειραματισμούς των εκάστοτε κυβερνήσεων με αριθμούς ταυτότητας, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, δημοτολογίου κλπ, έχουμε σήμερα τη νέα «σωτηρία» με έναν ενιαίο κωδικό. Ας μην ξεχνούμε ότι ο αρχικός οραματισμός του νυν υπουργού για την υλοποίηση της ηλεκτρονικής ταυτότητας στην Ελλάδα ήταν εμπνευσμένος από το σύστημα της Εσθονίας, όπου ως γνωστόν ξέσπασε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ανεπαρκούς ασφάλειας -και δυνητικά διαρροής προσωπικών δεδομένων- σε υλοποίηση ηλεκτρονικής ταυτότητας.

Σε μία εποχή που έχουμε παραδώσει την ιδιωτικότητά μας εθελοντικά, μοιραζόμενοι στο παγκόσμιο κοινό των social media προσωπικές στιγμές, φωτογραφίες, θέσεις, αντιλήψεις, προτιμήσεις, hobby, και εν γένει ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, η προστασία των προσωπικών δεδομένων είναι ένα μέγα διακύβευμα. Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να σταθεί φύλακας της προσωπικής ελευθερίας και προστάτης της ιδιωτικότητας των πολιτών της. 

Βασική αρχή στην προστασία δεδομένων είναι ότι αυτός που ζητά δεδομένα, ζητά μόνο τα απολύτως απαραίτητα προκειμένου να είναι σωστός στις υποχρεώσεις του. Γιατί επομένως το κράτος ζητά σε έναν ενιαίο κωδικό να εμπλέκει την υποχρεωτική ταυτοποίηση ενός προσώπου με επιμέρους οικονομικές, φορολογικές, ασφαλιστικές, ιατρικές κλπ πληροφορίες; Ποιος θα έχει πρόσβαση; Πού τελικώς θα μπει φρένο στο απόρρητο της προσωπικότητας; 

Γ) Για το «δικαίωμα στη ζωή», κάθε σκεπτόμενος πολίτης διερωτάται γιατί οι κυβερνώντες δεν θεωρούν το «δικαίωμα στη ζωή» ως ένα αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, παρά μάλλον ένα προαιρετικό προνόμιο, που απορρέει από την υποχρεωτική συμμετοχή/συμμόρφωση σε μία ιδιότυπη αριθμοποίηση της προσωπικότητας. Με το απάνθρωπο και φασίζον πρόσφατο «COVIDpass» μάθαμε εκτενέστερα ότι ως «δικαίωμα στη ζωή» εννοούν πράγματι το «προνόμιο συμμόρφωσης». 

Παρακολουθώντας το πιλοτικό social credit system της Κίνας -και μάλιστα προ COVID εποχής- όπου οι πολίτες τιμωρούνταν ή επιβραβεύονταν από το κράτος για τις προτιμήσεις τους, ακόμα και για τις αγορές τους, μπορεί να πάρει εύκολα μία γεύση του που ακριβώς είναι το όριο! Ειδικότερα μάλιστα στην μετά COVΙD εποχή (προτού καν βγουν τα εμβόλια) όλοι βιώσαμε την άρνηση σε πρόσβαση καταστημάτων, υπηρεσιών ή απλά βγάζοντας μία βόλτα τον σκύλο. Η «Κίνα» μας κτυπάει την πόρτα και αυτό δεν είναι αφορμή για πανηγυρισμό. 

Εν κατακλείδι, η ηλεκτρονική ταυτότητα με τον έναν μοναδικό αριθμό, αλλάζει το status quo διότι περνάμε από την απλή ταυτοποίηση στο δικαίωμα πρόσβασης σε υπηρεσίες και αγαθά, καταργώντας την ιδιωτικότητα του πολίτη και αφήνοντας ίχνη πίσω από κάθε ενέργεια του πολίτη, με θεατή τον Μεγάλο Αδελφό.Και εν πάση περιπτώσει, ποιος πολίτης επιθυμεί να προβιβάσει τον κ. Μητσοτάκη ή τον κ. Τσίπρα σε «μεγάλο αδελφό» του;

Η δική μας πρόταση

  • Σε άμεσο επίπεδο, η ΝΙΚΗ απαιτεί από τώρα, να παραμείνει προαιρετική η οποιαδήποτε ηλεκτρονική ταυτότητα ή μέλλουσα «κάρτα του Πολίτη» και να μην αφαιρεθεί από τον πολίτη το δημοκρατικό δικαίωμα πρόσβασης σε υπηρεσίες και αγαθά σε όσους αρνηθούν να την παραλάβουν.
  • Σε γενικό επίπεδο, η μεν πάταξη της γραφειοκρατίας μάς βρίσκει σύμφωνους, η αριθμοποίηση του προσώπου όμως όχι. Η ΝΙΚΗ, με σεβασμό στην προστασία της ιδιωτικότητας και της ελευθερίας του πολίτη, καθώς και των ευαίσθητων προσωπικών του δεδομένων, έχει πρόταση για την μορφοποίηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, με τρόπο που θέτει τον πολίτη στο τιμόνι του οχήματος της εξυπηρέτησης και όχι στις σύγχρονες ηλεκτρονικές φυλακές του Οργουελισμού. Κάθε υπουργείο οφείλει να έχει εκείνα τα στοιχεία τα οποία το αφορούν, χωρίς αναμείξεις και αδικαιολόγητη πρόσβαση σε κάθε πτυχή της ζωής του πολίτη.
  • Ας σημειωθεί περαιτέρω ότι μας βρίσκει προβληματισμένους η από 27/7/22 θέση σε λειτουργία της ηλεκτρονικής εφαρμογής που θα δίνει την δυνατότητα στους πολίτες να έχουν στο κινητό τους τηλέφωνο την υπάρχουσα ταυτότητα και το δίπλωμα οδηγήσεως. Επί της ουσίας η εφαρμογή του κινητού που έδωσε την δυνατότητα αποθήκευσης του πιστοποιητικού «COVIDPass» μετεξελίσσεται σε πύλη όχι απλής ταυτοποίησης αλλά δικαιώματος (η μη) του πολίτη σε υπηρεσίες και συναλλαγές.Βέβαια, σε πρώτη φάση, η εν λόγω εφαρμογή θα είναι προσωρινή και προαιρετική, όταν όμως περάσουμε σύντομα στην τελική νέα ηλεκτρονική ταυτότητα που απορρέει από τον διαγωνισμό που βρίσκεται σε εκκρεμότητα, από όσο γνωρίζουμε θα είναι και υποχρεωτική. Επομένως είναι προπομπός μίας μελλοντικής κατάστασης που θυμίζει σκοτεινές περιόδους της ιστορίας. Όπως δεν θα αφήναμε το παιδί μας να μπει στο αυτοκίνητο ενός αγνώστου που υπόσχεται να το φέρει σπίτι, ας είμαστε σε επαγρύπνηση ώστε να μην εκχωρούμε την ελευθερία και την ιδιωτικότητά μας σε αγνώστους για λίγη παραπάνω ευκολία.

Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

Ιησούς Χριστός: η μεθυσμένη αγάπη ― Για σένα!...


Χριστιανική Φοιτητική Δράση

Μεθύουσα ἀγάπη 


Ὁ Κύριος πρός τό Πάθος πορευόμενος… 

Ὁ μέγας Πατριάρχης Ἰακώβ, λίγο πρίν σπάσει τά δεσμά αὐτῆς τῆς ζωῆς, μέ τό φῶς τῶν ματιῶν του ἀπαμβλυμένο ἀπό τό γῆρας, ζητᾶ κοντά τά δώδεκα παιδιά του. Νά τά εὐλογήσει θέλει, γιά τελευταία φορά πού τά βλέπει…
Ἔρχεται καί ἡ σειρά τοῦ Ἰούδα [γιου του Ιακώβ, απόγονος του οποίου ήταν ο Χριστός]. Ὁ γέρων Ἰακώβ ἀπευθύνεται στό παιδί του, ἀλλά τό βλέμμα του στυλώνεται προφητικό στά βάθη τῶν αἰώνων. 1.800 χρόνια τόν χωρίζουν ἀπό τόν Χριστό, ὅμως αὐτός Τόν ἀτενίζει καθαρά, γόνο κατά σάρκα τοῦ Ἰούδα, ἀλλά Μεσσία Λυτρωτή τοῦ κόσμου. Τόν βλέπει σά λιοντάρι πού ἔπεσε νά κοιμηθεῖ, καί ποιός τολμᾶ νά τό ξυπνήσει; Ὅποτε θέλει θά ξυπνήσει, μόνο του. Αὐτεξουσίως ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ θά ἀναστηθεῖ, ≪ὡς δυνατός κεκραιπαληκὼς ἐξ οἴνου≫ (Ψαλ. οζ΄ [77] 65). Θά σπάσει τά δεσμά τοῦ θανάτου καί τοῦ ἅδου καί θά ἐγερθεῖ, ὅπως τό λιοντάρι ἀπό τόν ὕπνο του, ὅπως ὁ δυνατός ἐκεῖνος ἄνδρας πού μέθυσε καί ὕπνωσε, καί τώρα τοῦ περνᾶ ἡ μέθη…

Τόν βλέπει καθαρά ὁ Πατριάρχης πῶς σφαγιάζει τόν ἑαυτό Του γιά ἐκείνους πού ἀγάπησε: ≪Πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τήν στολήν αὐτοῦ καί ἐν αἵματι σταφυλῆς τήν περιβολήν αὐτοῦ≫ (Γεν. μθ΄ [49] 11). Θά πλύνει τήν ἐνδυμασία Του μέσα στόν οἶνο, καί τή στολή Του μέσα στό σάν αἷμα κρασί τοῦ σταφυλιοῦ. Μέσα στό Αἷμα τῆς ἀπολυτρωτικῆς Του θυσίας θά βαπτισθεῖ.
Καί τώρα Τόν παρατηρεῖ ἀκόμα πιό καθαρά ὁ μέγας Πατριάρχης. Ἑστιάζει στούς ὀφθαλμούς Του…
Ὤ γέροντα Ἰακώβ, πῶς τά δικά σου μάτια, θολωμένα ἀπ᾿ τά χρόνια, δυνάμωσαν τόσο, ὥστε νά καταφέρνεις νά δεῖς τά δικά Του; Καί πῶς οἱ ὀφθαλμοί σου ἄντεξαν σ᾿ αὐτή τή θεωρία καί δέν ἐσκότασαν παντελῶς: 

Πές μας λοιπόν, ἅγιε Πατριάρχα, πῶς ἦταν τά μάτια Του;
≪Χαροποιοί οἱ ὀφθαλμοί αὐτοῦ ἀπό οἴνου, καί λευκοί οἱ ὀδόντες αὐτοῦ ἤ γάλα≫ (στίχ. 12).
Τί λές, Γέροντα;
≪Χαροποιοί οἱ ὀφθαλμοί αὐτοῦ ἀπό οἴνου≫! Ἤπιε κρασί, δυνατό κρασί, γερό ποτήρι… Ποτήρι πού τοῦ ᾿δωσε ὁ Πατέρας νά πιεῖ. ≪Καί τό ποτήριόν σου μεθύσκων με ὡσεί κράτιστον≫ (Ψαλ. κβ΄ [22] 5). Καί μέθυσε. Καί τά μάτια Του ἔγιναν μάτια μεθυσμένου…
Πῶς εἶναι τά μάτια τοῦ μεθυσμένου!…
Κοκκινωπά, ὑγρά, σπινθηροβόλα. Νά στραφταλίζουν ἀπό ὀξύτητα. Νά καῖνε ἀπό ἔξαψη. Ν᾿ ἀνοίγουν καί νά κλείνουν ἥσυχα, εὐφρόσυνα, ἀπό ἀγαλλίαση. Νά ξεχειλίζουν χαρά καί εὐθυμία.
Καί τό χαμόγελό Του πλατύ, εὐφρόσυνο, γλυκό, τέτοιο πού νά φαίνονται τά δόντια καθαρά, λευκά, σάν γάλα, καί πιό πολύ ἀπό γάλα. Ὁ Μεσσίας Χριστός ἔτσι πορεύεται πρός τό Πάθος. Σάν τόν μεθυσμένο πού ἔχει περιέλθει σέ εὐθυμία.

Χριστός μεθύων… 

Καθώς θά Τόν ἀτενίσεις καί φέτος τόν Κύριό σου νά ≪ἐπεἰγεται τοῦ παθεῖν≫ (1), νά βιάζεται νά προσφέρει τήν ὕψιστη θυσία Του ἐπί τοῦ Σταυροῦ, θυμήσου τήν προφητεία αὐτή τοῦ Ἰακώβ πού ἡ Ἐκκλησία μας ἀναγινώσκει στόν ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων. Θυμήσου ὅτι αὐτή Του ἡ βιασύνη γίνεται ≪ἀγαθότητι≫, ἀπό ἀβυσσαλέα ἀγάπη πρός ἐσένα, τό πλάσμα τῶν χειρῶν Του, γιά τή σωτηρία σου. Μιά ἀγάπη πού Ἐκεῖνον τόν μεθᾶ. Μέθη! Κρασί. Ἔξαψη. Πυρετός. Γιά σένα. Πυρετός ἀγάπης. Μέθη νηφάλια. Ἔξαψη εὐφρόσυνη. 

Καί καθώς θά Τόν ἀκούσεις στό Δεῖπνο τό Μυστικό νά λέει στούς μαθητές Του ≪ἐπιθυμία ἐπεθύμησα τοῦτο τό Πάσχα φαγεῖν μεθ᾿ ὑμῶν πρό τοῦ με παθεῖν≫ (Λουκ. κβ΄ 15), κι ὅταν ἀκόμα σηκώσει στά πανάχραντα χέρια Του τό Ποτήριο καί ἀπευθύνει τά λόγια ≪πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τό αἷμά μου, τό τῆς καινῆς διαθήκης, τό ὑπέρ ὑμῶν καί πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν≫ (2), τότε, σ᾿ αὐτήν ἀκριβῶς τή στιγμή ἀπόδωσε τή ρήση αὐτή τοῦ Ἰακώβ περί τοῦ Κυρίου. Πρόσλαβε τήν ψυχική Του διάθεση. Ἐννόησε τήν ἔξαψη τοῦ ἁγίου Του προσώπου. Ἀτένισε μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς σου τούς ἀχράντους ὀφθαλμούς Του. Ἑρμήνευσε τήν ὑγρότητά τους. Προσπάθησε ν΄ἀντιληφθεῖς τόν κρατήρα τοῦ ἡφαιστείου πού καίει στή θεϊκή Του καρδιά γιά σένα…
Κι ὅταν πάλι Τόν ἀτενίσεις στόν ἀνάντη δρόμο μέ τόν Σταυρό ἐπί τοῦ ὤμου, θυμήσου τόν λόγο τῆς Γραφῆς: ≪ὅς ἀντἰ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν≫ (Ἑβρ. ιβ΄ 2), ἀπό τή χαρά ὅτι θά ἔσωζε ἐσένα ὑπέμεινε Σταυρό. Καί τότε θά ἐννοήσεις ἀκόμα ἐνεργέστερα τί σημαίνει ὅτι οἱ ὀφθαλμοί Του ἦταν ≪χαροποιοί ἀπό οἴνου≫.
Ὅλα τώρα ἐξηγοῦνται. Μέ τήν ἀγάπη Του. Ἔτσι ἐξηγοῦνται. Τή μεθυσμένη ἀγάπη.
Γιά σένα…

1. Ὄρθρος Μ. Δευτέρας, Κάθισμα.
2. Θεία Λειτουργία Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Λόγοι συστάσεως.


Πηγή: Περιοδικό «Η Δρἀση μας», τ.587, Απρίλιος 2021.

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022

Η αγία Μαρκέλλα & το μήνυμα κατά της παιδικής κακοποίησης

 

ΕΥΧΗ

Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή την εορτή της αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας της Χίου («Χιοπολίτιδος», δηλ. καταγόμενης από τη Χίο), η μνήμη της οποίας τιμάται στις 22 Ιουλίου.

Η αγία Μαρκέλλα δολοφονήθηκε με πρωτοφανή αγριότητα από τον ίδιο της τον πατέρα, ο οποίος ήταν κατειλημμένος από σεξουαλικό πόθο γι’ αυτήν! Το κορίτσι αντιστάθηκε στις επιθυμίες του μέχρι θανάτου και τελικά εκείνος την καταδίωξε στην παραλία και την κατέσφαξε ανάμεσα στα βράχια, όπου είχε παγιδευτεί! Οι Χιώτες βεβαιώνουν ότι κάθε χρόνο, την ημέρα της μνήμης της, τα νερά στο σημείο της σφαγής της κοκκινίζουν από μόνα τους, σαν να θέλουν να τιμήσουν το αγνό, παρθενικό αίμα που τόσο άδικα και τραγικά χύθηκε σ’ αυτά.

Η αγία χαρακτηρίζεται «παρθενομάρτυς», γιατί «παρθένος» στην αρχαία ελληνική γλώσσα δεν σημαίνει μόνο τον άνθρωπο που είναι σεξουαλικά άθικτος και αγνός, αλλά σημαίνει και κοπέλα (νεαρή γυναίκα, κυρίως έφηβη, φυσικά άγαμη, δηλ. ανύπαντρη). Μια χριστιανή κοπέλα, που δεν έχει παντρευτεί, θεωρείται αυτονόητο ότι είναι σωματικά αγνή, γι’ αυτό και η λέξη «κόρη» (κοπέλα) και «παρθένος» έγιναν ταυτόσημες. Έτσι ονομάζονται «παρθενομάρτυρες» όλες οι νέες και άγαμες γυναίκες που μαρτύρησαν για την πίστη τους στο Χριστό και στη διδασκαλία Του, όπως η αγία Μαρίνα, η αγία Κυριακή, η αγία Παρασκευή, η αγία Χριστίνα, η αγία Βαρβάρα κ.ά. Οι τέσσερις πρώτες που αναφέραμε γιορτάζουν μέσα στον Ιούλιο.

Η εορτή της αγίας Μαρκέλλας (παρουσιάζοντας το παράδειγμα προς αποφυγήν ενός πατέρα που είχε χάσει τα λογικά του από σαρκικό πόθο για την κόρη του, τόσο πολύ ώστε τελικά την κυνήγησε και τη σκότωσε χειρότερα από τον τρόπο με τον οποίο σφάζουν ένα αρνάκι) μεταφέρει μέσα στους αιώνες ένα συγκλονιστικό μήνυμα κατά της παιδικής κακοποίησης. Το στοιχείο της ιστορίας της που περισσότερο από κάθε άλλο εντυπώθηκε στους ανθρώπους είναι ακριβώς αυτό: ο σοκαριστικός τρόπος του θανάτου της και ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας της.

Το ίδιο ισχύει και για την εορτή της αγίας μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου), όπου το στοιχείο που κυρίως είχε εντυπωθεί στους ανθρώπους από τη ζωή της είναι το γεγονός ότι ο ίδιος της ο πατέρας την πρόδωσε στους Ρωμαίους ως χριστιανή, επέτρεψε να την υποβάλλουν σε ανατριχιαστικά βασανιστήρια και τελικά ο ίδιος ζήτησε και την αποκεφάλισε με το χέρι του – για να σκοτωθεί από έναν κεραυνό λίγες μέρες αργότερα, γι’ αυτό και η αγία Βαρβάρα στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί ως προστάτιδα αγία του Πυροβολικού.

Άλλες δύο αγίες που θανατώθηκαν από τον πατέρα τους (λιγότερο γνωστές όμως) είναι η αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα (με φρικτά βασανιστήρια, επειδή ήταν χριστιανή – εορτάζει στις 24 Ιουλίου) και η αγία Φιλοθέη του Άρτζες (Ρουμανίας), 7 Δεκεμβρίου [εικ.]. Ορφανή από μητέρα και με μια μητριά που την κακομεταχειριζόταν, η αγία τραυματίστηκε θανάσιμα από τον πατέρα της (μάλλον χωρίς εκείνος να έχει την πρόθεση να τη σκοτώσει), επειδή μοίραζε στους φτωχούς το περισσότερο από το φαγητό που της έδινε η μητριά της να του πάει στα χωράφια, όπου εργαζόταν. Ήταν μόλις 12 ετών!

Ας αναφέρουμε και δύο έγγαμες αγίες που έπεσαν θύματα ενδοοικογενειακής βίας και επίσης τιμώνται από την Εκκλησία ως μάρτυρες: είναι οι αγίες Θωμαΐδες. Η αγία Θωμαΐς της Λέσβου (3 Ιανουαρίου) πέθανε μετά από ξυλοδαρμό, από τον σύζυγό της, ενώ η ομώνυμή της αγία Θωμαΐς της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου (14 Απριλίου) δολοφονήθηκε από τον πεθερό της, επειδή αντιστεκόταν στις ερωτικές επιθυμίες του!

Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ότι η ενδοοικογενειακή βία και η παιδική κακοποίηση έχει επισημανθεί από τους χριστιανούς και καταγγελθεί μέσω των συναξαρίων (δηλ. των βιογραφιών των αγίων), ενώ έχουμε θύματα αυτής της βίας, γυναίκες, που τιμώνται  κάθε χρόνο από την Εκκλησία ως αγίες και μάρτυρες.

Να υπογραμμίσουμε βεβαίως ότι ένας άνθρωπος αγιάζει μέσα από την πίστη και την αγάπη του. Όχι μέσα από το μίσος και την εκδικητικότητα. Οι αγίες αυτές αγίασαν λόγω της πίστης τους, της αγάπης τους και των ηθικών αρχών τους και όχι απλώς επειδή έπεσαν θύματα αυτής της εγκληματικής συμπεριφοράς. Το ίδιο ισχύει για όλους τους μάρτυρες, που προτίμησαν βασανιστήρια και θάνατο παρά να προδώσουν την πίστη τους και τις ηθικές αρχές τους. Οι περισσότεροι από αυτούς θα ήταν άγιοι έτσι κι αλλιώς, γιατί ζούσαν αγία ζωή – αλλά αυτή η αγία ζωή τους έγινε αφορμή να δοκιμαστούν μέχρι θανάτου, να θυσιάσουν τη ζωή τους και, σύμφωνα με εμάς τους χριστιανούς, να κερδίσουν την αιωνιότητα.

Η εικόνα με το μαρτύριο της αγίας και το σημείο της δολοφονίας της προέρχεται από εδώ.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2022

Η Siemens εδώ και εβδομάδες ήθελε ανεμογεννήτριες στην (καμένη) Δαδιά;

 

Το αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα The Press Project. Στο Διαδίκτυο βρίσκεται παντού. Παρακαλώ, ρίξτε μια ματιά. Βάζουμε το ερωτηματικό στον τίτλο αυτής της ανάρτησης, για να είμαστε δίκαιοι, επειδή οι ανεμογεννήτριες είναι να τοποθετηθούν "δίπλα" στο Εθνικό Πάρκο και όχι μέσα. Όμως δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι πρόκειται για σύμπτωση. ΔΕΝ κατηγορούμε τη Siemens, αλλά όποιον είναι ο φυσικός και ηθικός αυτουργός και, φυσικά, το όλο σύστημα που εκτρέφει τέτοια φαινόμενα. Τι θα γίνει, πού θα πάει αυτός ο τόπος; Τώρα σίγουρα άρχισαν να το αναρωτιούνται και οι γύπες.


Η εφημερίδα Δημοκρατία στο σημερινό πρωτοσέλιδο κάνει λόγο για «επένδυση που ετοιμάζει η SIEMENS στη διακεκαυμένη ζώνη».

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, «υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον της εν λόγω εταιρείας για τοποθέτηση ανεμογεννητριών στις θέσεις Πλατοράχη και Θυμαριά που βρίσκονται στα όρια των καμένων του Εθνικού Πάρκου». Συγκεκριμένα, άδεια για την κατασκευή και τη λειτουργία αιολικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας δίπλα στο Εθνικό Πάρκο Δαδιάς έχει ζητήσει η θυγατρική της Siemens, Siemens Renewable Energy Α.Ε., μέσω της οποίας ο γερμανικός κολοσσός δραστηριοποιείται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Η φωτιά στον Έβρο, στο δάσος της Δαδιάς, συνεχίζει να καίει για 7η ημέρα ενώ με το πρώτο φως της ημέρας ξεκίνησαν οι ρίψεις νερού από εναέρια μέσα. Ο μέχρι στιγμής απολογισμός είναι ανατριχιαστικός καθώς έχουν γίνει στάχτη έχουν γίνει περισσότερα από 34.000 στρέμματα. Οι προσπάθειες κατάσβεσης της φωτιάς επικεντρώνονται στο ενεργό νοτιοδυτικό μέτωπο. Την Τρίτη σημειώθηκε και μια νέα μεγάλη αναζωπύρωση στο νοτιοδυτικό μέτωπο, που οδηγεί προς το πυροφυλάκιο της Λευκίμμης.

Στο ρεπορτάζ της η Δημοκρατία, αναφέρει πως σύμφωνα με έγγραφο, στις 6 Ιουλίου συνεδρίασε η Επιτροπή Αγροτικής Οικονομίας και Περιβάλλοντος του Περιφερειακού Συμβουλίου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για να αποφασίσει εάν θα εγκρίνει τους όρους που περιέχει η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου. Η γνωμοδότηση, που δημοσιεύτηκε στη Δι@ύγεια στις 20 Ιουλίου, αναφέρει πως η Siemens έχει ζητήσει να κατασκευάσει σταθμό, ισχύος 49MW, στη θέση «Πλατοράχη», κι έναν υποσταθμό 33/150kV στη θέση «Θυμαριά», αλλά και να πραγματοποιήσει έργα βελτίωσης-διάνοιξης εσωτερικής οδοποιίας ώστε να διασυνδέονται τα έργα. Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση, το έργο του γερμανικού κολοσσού χωροθετείται 4 χλμ. δυτικά του Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς – Λευκίμμης – Σουφλίου και 10 χλμ. νότια από το Δέλτα Εβρου.

Να σημειωθεί πως ο περιβαλλοντικός νόμος του Κώστα Χατζηδάκη, που ψηφίστηκε το 2020, έβαλε το πλαίσιο για την κατάργηση των 36 φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών και τη σύσταση ενός ενιαίου Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ). Αργότερα, με υπουργικές αποφάσεις που υπέγραψε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Αμυράς, ένας από τους φορείς που καταργήθηκαν ήταν και ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς.

Συγκλονιστικό είναι και έγγραφο της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης που δημοσιεύει η εφημερίδα, το οποίο ζητούσε τη διάθεση προσωπικού, οχημάτων και μηχανημάτων έργου, στις 22 Ιουλίου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει μόλις την προηγούμενη ημέρα στο δάσος της Δαδιάς.

Σύμφωνα με όσα αποκαλύπτονται στο έγγραφο, το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος είχε εκδώσει στις 20 Ιουλίου, δηλαδή μία μέρα πριν από την καταστροφική πυρκαγιά, «Ιδιαίτερο Προειδοποιητικό Σήμα» και καλούσε για «Λήψη μέτρων λόγω υψηλής επικινδυνότητας εκδήλωσης και εξάπλωσης δασικών πυρκαγιών» και για τους Δήμους Αλεξανδρούπολης, Σουφλίου και Σαμοθράκης. Το Αρχηγείο της Πυροσβεστικής, μάλιστα, επισήμαινε ότι, σύμφωνα με τον χάρτη, η επικινδυνότητα ήταν εξαιρετικά υψηλή (κατηγορία 4) για την Τετάρτη 20 Ιουλίου και την Πέμπτη 21 Ιουλίου.

Ο χάρτης προέρχεται από την ανάρτηση Φωτιά στη Δαδιά: Έτοιμες οι Ανεμογεννήτριες της Siemens Μητσοτάκη! Κατάλαβες γιατί άφησε μόλις 4 δασοφύλακες για 800.000 στρέμματα Natura

Απεβίωσε ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Ματθαίος Γιωσαφάτ (27 Ιουλίου 2022)

Θεωρώ απαραίτητο - ή, αν θέλετε, είναι μια δική μου ανάγκη - να αναφερθώ στο γεγονός και να ευχηθώ να αναπαύσει ο Κύριος την ψυχή του. Παρακαλώ, ας ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη του.

Ήταν εβραϊκής καταγωγής και, κατά δήλωσή του, δεν πίστευε στο Θεό, αλλά ευχόταν να υπήρχε Θεός. Αλλά ο Θεός μπορεί να σώσει όποιον αφήνει περιθώρια σωτηρίας και το ευχόμαστε για το συνάνθρωπό μας. Παρακαλώ, επισκεφθείτε αυτό το εκτεταμένο αφιέρωμα (για το οποίο ευχαριστούμε την αδελφή μας Σοφία), όπου θα δείτε πολλές, κατ' εμέ σημαντικές, δηλώσεις του.

Προσωπικά, διαβάζοντας το βιβλίο του "Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια" ένιωσα ότι άνοιξαν τα μάτια μου στον τομέα αυτόν, γιατί μου εξήγησε ζητήματα που είχα ζήσει στη δική μου οικογένεια. Το συνιστώ.

Φυσικά κάποια από αυτά που λέει δεν θα αρέσουν σε όλους. Ήταν ένας κοσμικός άνθρωπος, όχι χριστιανός. Ούτε βέβαια και απολυτοποιούμε όλα αυτά. Επίσης αν είχαμε μελετήσει τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας για τις οικογενειακές και γενικά τις ανθρώπινες σχέσεις, τα πάθη και φυσικά τη σύνδεση με το Θεό, και τα είχαμε κάνει πράξη, είμαι πεπεισμένος ότι δεν θα χρειαζόμασταν τη σύγχρονη ψυχανάλυση. Άλλωστε και ο εκλιπών δίνει τεράστια σημασία στην αγάπη! Αλλά πού είναι η αγάπη;

Γιατί πιστεύουμε στο Θεό, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Γιατί συγκεκριμένα είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί, εδώ.

Από το παραπάνω αφιέρωμα επιλέγω αυτό το βίντεο (Ματθαίος Γιωσαφάτ και π. Φιλόθεος Φάρος):

Πώς ο Χριστός προσκαλεί τον άνθρωπο

«Ἐγώ, τὸ παιδὶ καὶ τὰ Χριστούγεννα»



Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 14ο, στίχοι 16 ἔως 24, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 14-12-2014. "Ν": Είναι η παραβολή του μεγάλου δείπνου, για την οποία δείτε εδώ & εδώ.

Θά σᾶς περιγράψω ἕνα περιστατικό ἐπίκαιρο καί δημοσιογραφικό. Ὁ τίτλος του εἶναι: «Ἐγώ καί τό παιδί». Ἄν θέλετε στό «ἐγώ» βάλτε ὁποιονδήποτε ἀπό σᾶς. Κυριακή πρωί, κουρασμένοι καί τσακισμένοι ἀπ᾿ τόν κόπο καί τόν μόχθο τῆς ἑβδομάδας, μέ δεκάδες προβλήματα στίς πλάτες μας, μπαίνουμε στήν Ἐκκλησία νά πάρουμε μία ἀνάσα καί τήν παίρνουμε. Ὕμνοι, ἡσυχία, προσευχές καί αἰσθανόμαστε ὄμορφα καί μακάρι νά φθάναμε καί σέ μία κατάσταση, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, «νηφαλίου μέθης». 

Ἀλλά προσέξτε, ἡ ἱστορία λέει, ἤ τό περιστατικό, «Ἐγώ καί τό παιδί». Ἔχω πλάι μου καί ἕνα παιδί, τό ὁποῖο μοῦ λέει: «Ἄκουσες τί εἶπε τώρα τό κείμενο; Λέει: κάποιος ἔκανε τραπέζι. Ποιός εἶναι αὐτός; Ποιός ἦταν ὁ δοῦλος του; Πῶς τούς κάλεσε; Πόσους κάλεσε; Ποιόν τρόπο εἶχε; Καί τί σημαίνει: πολλοί εἶναι κλητοί καί ὀλίγοι ἐκλεκτοί;». 

Καί ἤμουν στή νηφάλια μέθη. Καί ἔχω δύο δρόμους νά ἀκολουθήσω. Ἤ νά πῶ πού αὐτό τό παιδί μέ βάζει σέ πειρασμό νά χάσω τή νηφάλια μέθη καί νά σκεφτῶ καί νά μπῶ σέ πειρασμό. Ἤ νά πῶ μήπως πίσω ἀπ᾿ τά ἐρωτήματα τοῦ παιδιοῦ κρύβεται ἕνας μεγάλος μελλοντικός θεολόγος καί Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, πού κινεῖ τό μυαλό του γιά νά βρεῖ τίς ἀλήθειες; Γιά νά μποῦμε λιγάκι στήν ἱστορία αὐτή.

Νά μπῶ στά ἐρωτήματα τοῦ παιδιοῦ. Τό κείμενο λέει: «ἄνθρωπός τις», δέν λέει τίποτα ἄλλο. Ἀνώνυμο τό πρόσωπο. Κρύβεται πίσω ἡ προβαλλόμενη, ἀλλά κρυπτόμενη ἀνωνυμία τοῦ Θεοῦ. Θυμηθεῖτε τί εἶχε πεῖ ὁ Θεός στόν Μωυσῆ, ὅταν τοῦ εἶπε: «ποιός εἶσαι;». Εἶπε «ἐγώ εἶμαι αὐτός πού εἶμαι. Ἐγώ εἰμι ὁ Ὤν». Καί εἶπε καί δέν εἶπε. Ὁ Χριστός πού ἀποκαλύπτεται, ὁ Χριστός πού κρύβεται. Καί ποιός ἦταν ὁ ὑπηρέτης του; Καί ἀπ᾿ ὅ,τι φαίνεται ἦταν φτωχός αὐτός ὁ ἄνθρωπός τις. Δέν εἶχε καί πολλούς ὑπηρέτες, ἕνα δοῦλο εἶχε ὅλο καί ὅλο. Ἔ, γιά νά τό καταλάβω, θά πάω στόν προφήτη Ἡσαΐα, πού ὁμιλώντας γιά τόν Χριστό, λέει ὅτι ἦταν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ. Εἶχε ἕναν πού ἔκανε ὅλη αὐτή τή δουλειά. Ὁ Χριστός, βλέπετε, καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ὅλοι κρυμμένοι στήν ἀνωνυμία καί σέ πολύ ταπεινά σχήματα.

Καί πῶς γίνεται αὐτή ἡ πρόσκληση, πῶς τούς καλεῖ; Μέ ποιά ἀνακοίνωση; Δημοσιογραφική, κινηματογραφική; Τίποτα ἀπ᾿ ὅλα αὐτά. Τούς καλεῖ προσωπικά, ἕναν πρός ἕνα. Μετράω τόν ἕναν πρός ἕνα καί βρίσκω τρεῖς, στήν ἀρχή. Καί μοῦ λέει τό παιδάκι μόνο τρεῖς εἶναι, ἐδῶ ἡ κοινωνία εἶναι ὁλόκληρη ἡ κοινωνία. Ἦταν ἕνας, δύο, τρεῖς καί μάλιστα αὐτοί οἱ τρεῖς ἀρνήθηκαν. Δέν στεκόμαστε ἐκεῖ, πᾶμε παρακάτω. Μετά λέει στόν δοῦλο του νά βγεῖ στίς πλατεῖες, στούς δρόμους, βλέπετε ἐπεκτείνεται σέ μιά γεωγραφία. Καί δέν κάνει, προσέξτε, δημοσιογραφική ἀνακοίνωση, καλεῖ ὅλους ἕναν πρός ἕνα μέ συγκεκριμένες ἰδιότητες, τυφλούς, χωλούς, ξηρούς. Καί εἶναι μόνο αὐτοί, μπορεῖ νά ὑπάρχουν κι ἄλλοι, ἄλλοι πού ξεχάστηκαν. Ναί, σωστό.

Ὁ Χριστός καλεῖ τούς πάντες. Κι αὐτοί πού ξεχάστηκαν; Βγαίνει ὁ δοῦλος στούς δρόμους καί προσέξτε τό κείμενο, λέει «ἀνάγκασον» αὐτούς. «Ἄ, μέ τό ζόρι, δηλαδή, θά ἔρθουν στό τραπέζι;» λέει τό παιδάκι. Ὄχι, τούς βάζει μέσα τους τέτοια δομή, τή δώρισε ἀπ᾿ τήν ἀρχή ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο, νά ἔχουμε τήν ἀνάγκη τοῦ νά ἀγαποῦμε. Ἀνάγκη σημαίνει νά στρεφόμαστε σ᾿ Αὐτόν. Εἶναι μία δομή. Ὅπως ἔχουμε ἀνάγκη νά φᾶμε καί νά πιοῦμε καί εἶναι δοσμένο σάν δῶρο, διεγείρει ὁ Χριστός μέσα μας αὐτή τήν ἀνάγκη. Αὐτό τό κάνει μέ ἕνα μυστικό τρόπο. Κι ἐκεῖ πού εἶναι οἱ ἄνθρωποι χαμένοι καί δέν ξέρουν τίποτε, διεγείρει καί αὐτή τήν ἀνάγκη. Εἶναι ἐκεῖ τά ὅρια πού ἀκουμπάει ὁ Θεός, χωρίς νά καταστρατηγεῖ τήν ἐλευθερία μας καί δημιούργησε τήν ἀνάγκη.

Καί δίνω ἀπαντήσεις στό παιδί καί λέει: «πόσοι ἦταν αὐτοί;». Ὅλοι ἦταν ἀπ᾿ ὅ,τι φαίνεται. Καί ἀπ᾿ ὅ,τι φαίνεται εἶχε πολύ χῶρο τό τραπέζι. Καί τελικό ἐρώτημα τοῦ παιδιοῦ, «ἔ, τότε γιατί ὅλοι εἶναι κλητοί καί ὀλίγοι ἐκλεκτοί;». Εἶναι σωστό τό ἐρώτημα τώρα. Γιατί μερικοί νά εἶναι οἱ ἐκλεκτοί; Καί εἶπα στό παιδάκι, «ἀφοῦ πρόσεξες τό κείμενο πού ἄκουσες πρίν ἀπό λίγο, θά ἄκουσες καί τόν Ἀπόστολο, πού εἶπε σέ μιά φάση συγκεκριμένη “νεκρώσατε οὖν τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς”. Γιά νά καταλάβεις τά ὑπόλοιπα, θά πρέπει νά νεκρώσεις τά μέλη σου ἐπί τῆς γῆς. Καί τότε οἱ πολλοί πού καλοῦνται, γίνονται ἐκλεκτοί. Ὅσοι νέκρωσαν τά πάθη τους, γίνονται ἐκλεκτοί». Καί τότε ἀρχίζει νά μοῦ λύνεται καί τό ἐρώτημα. Τό παιδί μέ βάζει σέ πειρασμό; Εἶναι δαιμονική ἡ κουβέντα πού κάνει μέσα στή Λειτουργία; Ἤ εἶναι ὁ μελλοντικός θεοφόρος Πατέρας; Καί ἡ ἀπάντηση ἔρχεται μέσα ἀπ᾿ τά κείμενα αὐτά. Ἄν καθαρίσει τά πάθη του, κρύβεται μέσα στό παιδί καί στά ἐρωτήματά του ἕνας θεοφόρος Πατέρας. Ἄν θέλει ἁπλῶς νά μέ πειράξει, κρύβεται ἕνας πειρασμός καί θά γίνει δαιμονιώδης ἀναζητητής τῶν προβλημάτων τοῦ κόσμου.

Ἐγώ καί τό παιδί. Ἐμεῖς καί ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀνώνυμος, ὁ κρυμμένος προσωπικός Θεός, μπαίνει μέσα μας καί μᾶς ἀλλάζει. Κυριακή τῶν Προπατόρων. Καί ἡ Ἐκκλησία μας κινεῖται μέσα ἀπό αὐτούς τούς ρυθμούς. Καί ἑτοιμαζόμαστε γιά τά Χριστούγεννα. Μά νομίζω, ὄχι λάθος εἶναι, ὄχι νομίζω, σίγουρα σᾶς λέω, αὐτά εἶναι τά Χριστούγεννα. Ἄν πάρετε αὐτές τίς ἀπαντήσεις καί βγεῖτε ἀπό μία ἀφηρημένη, νηφάλια μέθη καί μπεῖτε σέ μία πράξη ζωῆς, ὅπου μέσα ἐκεῖ θά βρεῖτε καί τή νηφάλια μέθη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2022

Πυρκαγιά στη Δαδιά

 

"Ν": Σκεφτόμουν να ανεβάσω κάποια ανάρτηση για το δάσος της Δαδιάς (όχι ότι δεν αξίζουν οι υπόλοιπες πυρόπληκτες περιοχές, αλλά η ανάρτηση αυτή είναι & ένα στεφάνι τιμής & θλίψης εκ μέρους μας για όλες). Όμως έλαβα από το WWF το παρακάτω μήνυμα και θεωρώ πως είναι κατάλληλο για ενημέρωση. Παρακαλώ, αν θέλετε, διαβάστε το και μπείτε και στο σύνδεσμο που δίνει στο τέλος για να θαυμάσετε... ή να κλάψετε. Ευχαριστώ. (Η φωτο από εδώ).

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, 25.000 στρέμματα ενός μοναδικού δάσους, παγκόσμιας οικολογικής σημασίας, έχουν καεί, καθώς για 7η συνεχόμενη ημέρα, η πυρκαγιά στο Εθνικό Πάρκο Δαδιάς- Λευκίμης- Σουφλίου συνεχίζει την καταστροφική της πορεία. 

 

Στο δάσος της Δαδιάς δουλεύουμε εδώ και 30 χρόνια, αναγνωρίζοντας τη ζωτική σημασία του για τις τοπικές κοινότητες και την τεράστια οικολογική του αξία για την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και όλη την Ευρώπη. Πέρα από την αναμφισβήτητη αξία της, είναι μια περιοχή με την οποία είμαστε συναισθηματικά συνδεδεμένοι, καθώς το πρόγραμμα της Δαδιάς είναι ουσιαστικά αυτό που καθιέρωσε την παρουσία μας στην Ελλάδα.

 

Η ομάδα μας βρίσκεται στο μέτωπο από την πρώτη στιγμή της πυρκαγιάς, συνδράμοντας τόσο στο έργο της πυρόσβεσης αλλά και συμβουλευτικά, δίνοντας κάθε δυνατή βοήθεια - όπου τους ζητηθεί - στους αρμόδιους φορείς της περιοχής.

 

Παρά τη μεγάλη κινητοποίηση δυνάμεων και φορέων και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες της Πυροσβεστικής, της δασικής υπηρεσίας, του στρατού, των εθελοντών δασοπυροσβεστών, των τοπικών φορέων και οργανώσεων και των κατοίκων της περιοχής, η φωτιά καίει τον μεγάλο πυρήνα του Πάρκου, και επιβεβαιώνει τους μεγαλύτερους φόβους μας: ένας παγκόσμιας σημασίας οικολογικός θησαυρός, μια από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές στη χώρα μας και πανευρωπαϊκά, καίγεται επί μέρες και μάλιστα χωρίς ακραίες συνθήκες. Nα υπογραμμιστεί μάλιστα ότι φέτος είχε προηγηθεί έγκαιρη συντήρηση δασικών δρόμων και αντιπυρικών ζωνών.

 

Το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς - Λευκίμης - Σουφλίου είναι από τις παλαιότερες προστατευόμενες περιοχές στην Ελλάδα και φιλοξενεί 3 από τα συνολικά 4 είδη γύπα της Ευρώπης, καθώς και τον μοναδικό αναπαραγόμενο πληθυσμό (30-35 ζευγάρια) μαυρόγυπα σε ολόκληρη τη βαλκανική χερσόνησο. Στην παρούσα φάση, από τις βασικότερες μας έγνοιες είναι η προστασία του πληθυσμού και της αποικίας του μαυρόγυπα. Η πιθανή απώλεια των μεγάλων δέντρων που στηρίζουν τις φωλιές και η καταστροφή του δάσους που τις περιβάλλει θα είναι κάτι αδιανόητο.

 

Καθώς η μάχη με τις αναζωπυρώσεις συνεχίζεται, θα ήταν ανεύθυνο να προβούμε σε οριστικό απολογισμό και βιαστικά συμπεράσματα. Το πάθημα όμως όλων των τελευταίων ετών πρέπει επιτέλους να γίνει μάθημα, αλλά και αφορμή να αλλάξουν όλες οι αστοχίες στον επίσημο σχεδιασμό της πρόληψης και της αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών, ιδιαίτερα σε αμιγώς δασικές περιοχές.

 

Ας ευχηθούμε όλοι ότι η επόμενη μέρα, θα βρει το δάσος της Δαδιάς λαβωμένο αλλά όχι θανάσιμα τραυματισμένο.

 

Μπορείς να μάθεις περισσότερα για την απίστευτη οικολογική αξία της περιοχής και τη δράση μας εδώ. Θα σε κρατάμε ενήμερο για τις εξελίξεις.

 

Δημήτρης Καραβέλλας

Γενικός Διευθυντής

 

Επίσης: Μαθαίνοντας από τη χώρα των γυπών - Το πρόγραμμα της Δαδιάς σε αριθμούς

Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

«Ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς»

 

Αδελφότης Θεολόγων "Ο Σωτήρ"

«Ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς», σαλπίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν ὑπέροχο ὕμνο τῆς ἀγάπης (Α΄ Κορ. ιγ΄ [13] 5).Ἕνα ἀπὸ τὰ γνωρίσματα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης εἶναι ὅτι δὲν ζητεῖ τὸ δικό της συμφέρον. «Ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς», σαλπίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν ὑπέροχο ὕμνο τῆς ἀγάπης (Α΄ Κορ. ιγ΄ [13] 5).

Αὐτὸς ποὺ ἔχει ἀγάπη ἀληθινὴ δὲν ἐπιδιώκει τὸ δικό του συμφέρον, τὴ δική του ἄνεση καὶ δόξα, τὴ δική του τέρψη καὶ εὐχαρίστηση, «ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἐκκέχυται, περὶ τοῦτον ἐπτόηται, περὶ τοῦτον σωφρόνως μαίνεται», ἑρμηνεύει ὁ ἀρχαῖος συγγραφέας Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς. Στρέφεται ὅλος μὲ ὁρμὴ καὶ ξεχύνεται πρὸς τὸν ἀδελφό του, γιὰ νὰ τοῦ δείξει θυσιαστικὴ τὴν ἀγάπη του. Ἐνῶ δια­τηρεῖ τὴ διαύγεια τοῦ νοῦ του, ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀγάπη ποὺ δείχνει στὸν ἀδελφό του, μοιάζει σὰν νὰ κυριεύθηκε ἀπὸ ἕνα εἶδος μανίας καὶ τρέλας. Παραβλέπει τελείως τὸ ἀτομικὸ συμφέρον του καὶ προτάσσει τὸ συμφέρον τῶν πολλῶν, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ συμφέρον, ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, ἵνα σωθῶσι» (Α΄ Κορ. ι΄ [10] 33). Δὲν ζητῶ ἐκεῖνο ποὺ συμφέρει ἐμένα, ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ συμφέρει τοὺς πολλούς, ὥστε τελικὰ νὰ σωθοῦν.

Ἡ τέλεια ἀγάπη δὲν ἔχει μέσα της τὸ μικρόβιο τῆς ἰδιοτέλειας, τῆς φιλαυτίας, τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, τῶν ἰδίων συμφερόντων. Τὰ ἐλατήριά της εἶναι ἁγνά. Ἐκδηλώνεται μὲ σεβασμὸ καὶ ἐκτίμηση πρὸς τοὺς ἄλλους, μὲ πηγαία στοργὴ καὶ καλοσύνη. «Τοῦτο κανὼν χριστιανοῦ τελειοτάτου, τοῦτο ὅρος ἠκριβωμένος, αὕτη ἡ κορυφὴ ἡ ἀνωτάτω, τὸ τὰ κοινῇ συμφέροντα ζητεῖν», λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος (PG 61, 208). Αὐτὸ εἶναι γνώρισμα τῆς τελειότητας τοῦ Χριστιανοῦ, αὐτὸς εἶναι ὁ ἐπιτυχέστερος ὁρισμὸς τῆς ἀγάπης, αὐτὴ εἶναι ἡ ὑψηλότερη κορυφὴ τῶν ἀρετῶν, τὸ νὰ μὴ ζητεῖ κανεὶς τὸ δικό του συμφέρον.

Στὴν ἐποχή μας ἡ τέλεια ἀγάπη εἶναι δυσεύρετη ἀρετή. Διότι οἱ περισσότεροι ἐνδιαφέρονται μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Προκρίνουν τὸ δικό τους συμφέρον: «Οἱ πάντες τὰ ἑαυτῶν ζητοῦσι» (Φιλιπ. β΄ 21). Τὸν πλησίον τους τὸν ἔχουν διαγράψει ἀπὸ τὰ ἐνδιαφέροντά τους. Τοὺς ἀκοῦμε νὰ λένε καμιὰ φορά: «Δὲν μὲ νοιάζει γιὰ τοὺς ἄλλους». «Ἂς καοῦν οἱ ἄλλοι, ἐγὼ νὰ εἶμαι καλά».

Ὅμως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν μᾶς λέει «νὰ μὴ νοιαζόμαστε γιὰ τοὺς ἄλλους», ἀλλὰ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο: Νὰ μὴν ἐπιδιώκουμε ὁ καθένας μόνο τὰ δικά του συμφέρον­τα, ἀλλὰ νὰ ἐπιζητοῦμε ὁ καθένας καὶ τὰ συμφέροντα τῶν ἄλλων: «Μὴ τὰ ἑαυτῶν ἕκαστος σκοπεῖτε, ἀλλὰ καὶ τὰ ἑτέρων ἕκαστος» (Φιλιπ. β΄ 4).

Ὅπως ὁ Κύριός μας «οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν» (Ρωμ. ιε΄ [15] 3), ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ἐνηνθρώπησε, «διῆλθε» τὸν δημόσιο βίο Του «εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου» (Πράξ. ι΄ [10] 38), θυσιάστηκε στὸν Σταυρό, σήκωσε ἐπάνω Του τὶς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου, ἔτσι κι ἐμεῖς νὰ ὑπερνικήσουμε τὴ φιλαυτία μας καὶ νὰ δείχνουμε θυσιαστικὴ ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εὐχόταν νὰ γίνει αὐτὸς ἀκόμη καὶ ἀνάθεμα, γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ συμπατριῶτες του Ἰουδαῖοι: «Ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα» (Ρωμ. θ΄ 3). Θὰ εὐχόμουν νὰ χωρισθῶ ἐγὼ ἀπὸ τὸν Χριστό, ἐὰν ἦταν δυνατὸν νὰ γίνει αὐτό, γιὰ χάρη τῶν ἀδελφῶν μου Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι εἶναι συγγενεῖς μου ἀπὸ σαρκικὴ καταγωγή. Οἱ συμπατριῶτες του τὸν θεωροῦσαν ἄσπονδο ἐχθρὸ τοῦ ἔθνους, κι αὐτὸς ἦταν διατεθειμένος νὰ θυσιασθεῖ ὑπὲρ τῶν συμπατριωτῶν του!

Ὁ Μωυσῆς παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ του λέγοντας: Ἂν θέλεις νὰ συγχωρήσεις τὴν ἁμαρτία τους, συγχώρησέ την. «Εἰ δὲ μή, ἐξάλειψόν με ἐκ τῆς βίβλου σου, ἧς ἔγραψας» (Ἐξ. λβ΄ [32] 32). Εἰδάλλως σβῆσε καὶ μένα ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς, ὅπου μὲ ἔγραψες.

Τέτοια εἶναι τὰ σπλάχνα τῶν Ἁγίων. Ἡ ἀγάπη τους φθάνει μέχρι τὴ θυσία. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ ἀληθινὰ τοὺς ἄλλους γίνεται ὅμοιος μὲ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης. Παραιτεῖται καὶ ἀπὸ νόμιμα δικαιώματά του χάριν τῶν ἄλλων. Ἂν πρόκειται περὶ τιμῆς, τοὺς δίνει τὸ προβάδισμα. Ἂν πρόκειται περὶ πρωτείων, χαίρεται νὰ βρίσκον­ται οἱ ἀδελφοί του στὴν πρώτη θέση. Ἂν πρόκειται περὶ κέρδους, προτιμᾶ νὰ χάσει αὐτός, γιὰ νὰ κερδίσουν οἱ ἄλλοι.

Ἀλλὰ θυσιαζόμενος γιὰ τοὺς ἄλλους, νιώθει τόσο μεγάλη ἐσωτερικὴ χαρὰ καὶ ἱκανοποίηση, ποὺ δὲν μπορεῖ καμιὰ ἄλλη χαρὰ νὰ τὴν ἀντισταθμίσει. Διότι βιώνει τὴν «μείζονα ἀγάπη» ποὺ ξέρει νὰ γίνεται θυσία γιὰ τοὺς ἄλλους. «Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰω. ιε΄ [15] 13). Αὐτὴ εἶναι ἀληθινὴ ἀγάπη. Εἶναι ἀγάπη στὸν ἴδιο τὸν Θεό.

Ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε κι ἐμεῖς ἀρχον­τικὴ ἀγάπη, ἂς ἀνακρίνουμε τὸν ἑαυτό μας μὲ βάση τὸν λόγο τοῦ θείου Παύλου: «Ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς». Κι ἂν βροῦμε ὅτι ὑστεροῦμε, ἂς ἐπιδιώξουμε, μὲ τοῦ Θεοῦ τὴν Χάρι καὶ τὴν εὐλογία, νὰ ἀποκτήσουμε τὴν τέλεια ἀγάπη. Θὰ εἴμαστε πανευτυχεῖς καὶ μακάριοι καὶ στὴν παρούσα ζωὴ καὶ στὴν μέλλουσα.

Θαύματα της Αγίας Άννας σε Τούρκους στο Βόρρι της Προποντίδας

 

Ρωμιοί της Πόλης

Από τον Μαρμαρά είχαν φέρει στην Αγία Άννα [στο Βόρρι της Προποντίδας] έναν τρελλό να γίνη καλά. Είχε τρέλλα μεγάλης μορφής. Έπαιρνε την μητέρα του και την βουτούσε στην θάλασσα να την πνίξη.

Κάποια μέρα, την ώρα που γινότανε ο αγιασμός, ο άρρωστος με την εικόνα επάνω στο κεφάλι του τον τραβούσε προς την θάλασσα.

Πέρασαν μπροστά από έναν Τούρκο. Τότε λέει ο Τούρκος, έχουν οι γκιαούρηδες ένα ξύλο και τους κτυπά.

Αμέσως η εικόνα άφησε τον άρρωστο και έπιασε τον Τούρκο.

Εκείνος τότε φοβήθηκε πολύ που είπε:
– Σε πιστεύω και σε προσκυνώ, Αγία Άννα, ήμαρτον, συγχώρεσέ με.

Κατόπιν ρωτάει τον παπά τι να φέρη στην Αγία Άννα. Εκείνος του είπε ό,τι θέλεις.

Πράγματι, ο Τούρκος έφερε ό,τι του είπε ο παπάς.

Προς ένδειξιν ευγνωμοσύνης του εις την Μεγαλόχαρη, εβαπτίσθη χριστιανός.

Επίσης και ο τρελλός έγινε καλά.

***

Δυο Τούρκοι ψάρευαν στην παραλία του χωριού Βόρρι κοντά στο Μοναστήρι.

Την ώρα εκείνη η Αγία Άννα είχε έναν άρρωστο και τον πήγαινε στην θάλασσα.

Τότε λέει ο ένας Τούρκος στον άλλον (ο Τούρκος που είπε τα λόγια αυτά λεγόταν Ναζιφάκης [μάλλος Τουρκοκρητικός]):
– Έχουν οι γκιαούρηδες δυό τάβλες καρφωμένες και ένα τσίγκο και κτυπάνε και κοροϊδεύουν τον κόσμο!

Τότε φεύγει η εικόνα της Αγίας Άννης ως εκ θαύματος, από τα χέρια του αρρώστου και άρχισε να κτυπά τον Τούρκο και του έκανε το κορμί γεμάτο πληγές.

Από το κτύπημα τότε εκείνος ζήτησε συγχώρεση από την Αγία Άννα και ότι θα έφερνε ένα δοχείο λάδι στην γιορτή της.

Το κορμί του δεν γιατρευότανε από τις πληγές γι’ αυτό ζήτησε από μία χριστιανή να πάη το λάδι στην Αγία Άννα και να του φέρη λίγο αγιασμό να περάσουν οι πληγές του.

Η χριστιανή όμως δεν του πήγε τον αγιασμό, φοβούμενη μην τον πετάξη. Του πήγε όμως λίγο νερό από το πηγάδι που είχε στο προαύλιο το Μοναστήρι.

Εκείνος όμως το θεώρησε για αγιασμό και το έβαζε στις πληγές του και έτσι έγινε καλά.

Από τότε της πήγαινε ο ίδιος το λάδι που της είχε τάξει.

***

Ένας Τούρκος ονομαζόμενος Έτεμ έκλεψε ένα τραπεζομάντηλο από την Αγία Άννα και το έκανε νυκτικό του παιδιού του.

Μόλις το φόρεσε το αγοράκι και ξάπλωσε, πήρε φωτιά το νυκτικό χωρίς να πάθη το παιδί τίποτα απολύτως, αλλά φοβήθηκε τόσο πολύ που αρρώστησε βαρειά.

Τότε η μητέρα του παιδιού πήγε σε μία χριστιανή, την Ξαφένια και την παρακάλεσε να της πάη λίγο από το αγίασμα της Αγίας Άννης, μήπως και γίνη καλά το παιδί της.

Η χριστιανή φοβήθηκε να της πάη αγίασμα της Τουρκάλας, της πήρε όμως λίγο νερό από το πηγάδι που είχε το Μοναστήρι στο προαύλιό του. Εκείνη όμως το νόμισε για αγιασμό και το έδωσε στο παιδί της και πράγματι έγινε καλά.

Από τότε το παιδί το έστελναν στο ελληνικό σχολείο και έκανε παρέα μόνο με τα παιδιά των χριστιανών. Ήθελαν να το κάνουν χριστιανό, αλλά έγινε ο διωγμός των Ελλήνων και έτσι παρέμεινε Τούρκος.

Από τα τόσα θαύματα που είχε κάνει η Αγία Άννα, οι Τούρκοι την προσκυνούσαν και την εδόξαζαν. Και όταν έγινε ο πρώτος διωγμός των Ελλήνων, το 1912, και έφυγαν οι χριστιανοί από το χωριό Βόρρι και έμειναν μόνο Τούρκοι, το καντήλι της Αγίας Άννης ποτέ δεν έσβησε.Το άναβαν οι Τούρκοι.

Σήμερα η θαυματουργός εικόνα της Αγίας Άννας από το Βόρρι της Προποντίδας βρίσκεται στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης και Αγίας Άννας στον προσφυγικό συνοικισμό Αιγίου στην λεωφόρο Νικολάου Πλαστήρα.

Aπό την ανάρτηση «Αγία Άννα και θαυματόβρυτος αυτής εικών», Αἴγιον, 1980 η οποία βρίσκεται στην ηλ. διεύθυνση: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/agia_anna_2.htm#02

Και:

Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους
Μουσουλμάνοι που αγίασαν ως χριστιανοί

Η Παναγία δακρύζει στο σπίτι ενός Τούρκου στο Παρίσι!...

Ζευγάρι Τούρκων ήρθε να ευχαριστήσει την Παναγιά Τσαμπίκα για το παιδί τους...

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ (βιβλίο)

Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας ανά τους αιώνες

Τα ψωμιά του αγίου Σπυρίδωνα (& ενός αγά στο Ηράκλειο της Κρήτης)

Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

Επιστροφή στην ευλογημένη ελληνική γη!

 

Κίνημα "Νίκη" / Άρθρα φίλων

Ο Θεός, στο βιβλίο της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης, μας περιγράφει τη δημιουργία της βλάστησης και την ωφέλεια που προέρχεται από αυτή. Πόσο ωραία περιγράφει η Παλαιά Διαθήκη τη δημιουργία του φυτικού πλούτου! Ο Θεός μεριμνά προκειμένου να ετοιμάσει με τη δημιουργική Του πανσοφία όλες τις προϋποθέσεις για να μπορεί να τραφεί ο άνθρωπος με βάση τον φυτικό πλούτο.

Και στην Καινή Διαθήκη ο Θεός χρησιμοποίησε πολλές εικόνες από τη γεωργική και κτηνοτροφική ζωή. Χρησιμοποίησε παραβολές με αγροτικές σκηνές και εκτός από τα πνευματικά διδάγματα, διακήρυξε πόσο η αγροτική οικονομία έχει σπουδαιότητα και είναι ωφέλιμη στη ζωή του ανθρώπου.

Δυστυχώς, εμείς λησμονήσαμε τη γη μας, τα ευλογημένα χωράφια μας τα οποία πρόσφεραν τόσα πολλά, έθρεψαν και ζωογόνησαν γενιές γενεών Ελλήνων. Συνεπαρμένοι από μια ψεύτικη εικόνα ευμάρειας και πολυτελούς διαβίωσης, εγκαταλείψαμε την αγροτική μας οικονομία, με αποτέλεσμα να ασφυκτιούμε στις πόλεις για λίγη ανόθευτη τροφή, να συνωστιζόμαστε σε αυτές για ένα μεροκάματο και να τρεφόμαστε με είδη εισαγόμενα, πολλές φορές κακής ποιότητας, τα οποία πριν από μερικά χρόνια παρήγαγε η πατρίδα μας.

Να το ομολογήσουμε! Όπου η γη παραμένει ακαλλιέργητη, σβήνουν σχεδόν και οι άλλες τέχνες, στην ξηρά και στη θάλασσα, ακριβώς όπως διαπίστωσε στην αρχαιότητα ο Ξενοφών.

Οι ειδικοί σήμερα επισημαίνουν, ότι η παραγωγή αγροτικών προϊόντων στην Ελλάδα χρόνο με τον χρόνο μειώνεται και ο βαθμός εξάρτησης της χώρας μας από εισαγωγές αγροτικών προϊόντων συνέχεια μεγαλώνει την τελευταία δεκαπενταετία.

Οδυρόμαστε και διαμαρτυρόμαστε σήμερα επειδή εξαρτιόμαστε από τη «μεγαλοψυχία» ή την τοκογλυφία των ξένων για δανεικά, ενώ εδώ και πολλά χρόνια είμαστε απολύτως εξαρτημένοι από εισαγωγές για να καλύψουμε τις διατροφικές ανάγκες μας.  

Κι όλα αυτά γιατί εγκαταλείψαμε τα ευλογημένα χωράφια μας, ντρεπόμαστε να πάρουμε την αξίνα και να καλλιεργήσουμε τη γη μας. Πονάει κανείς όταν βλέπει τη γη να είναι χέρσα και ακαλλιέργητη..!  

Τι  πρέπει  να  κάνουμε;

Ένας διαπρεπής καθηγητής σε ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών τον Ιούνιο του 2008, ο αείμνηστος Σπύρος Κυριάκης, ανέφερε τα εξής: «Πρέπει να έχουμε νέο δόγμα για την οικονομία μας: αυτάρκεια ασφαλών τροφίμων, εξαγωγικές δυνατότητες και προστασία του περιβάλλοντος (τρόφιμα-νερό-δάση-ευημερία). Η οικονομία μας δεν αντέχει πια το συναλλαγματικό «βάρος» για την κάλυψη των αναγκών μας σε ζωικά τρόφιμα».

Το βλέπουμε, το ζούμε. Η ανεργία φθάνει σε υψηλά ποσοστά και οι Έλληνες πεινάνε, στερούνται, υποφέρουν. Μην περιμένουμε να μας λυπηθούν οι ξένοι, οι λεγόμενοι φίλοι και προστάτες μας. Το ακούσαμε: «Ή θα πουλήσετε και θα πουληθείτε ή θα πεθάνετε», μας είπαν.

Υπάρχουν λοιπόν, πολλοί, καλοί και αναγκαιότατοι λόγοι για να επιστρέψουμε στη γεωργία και την κτηνοτροφία, που εγκαταλείψαμε. Οπωσδήποτε η Ελλάδα μετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα και στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της, διαθέτει όμως και περιθώρια ευελιξίας στις επιλογές της. Η Ελλάδα έχει τις προϋποθέσεις για γεωργοκτηνοτροφική ανάπτυξη.

Είναι άμεση και επιτακτική η ανάγκη να υπάρχει στη χώρα μας αυτάρκεια βασικών διατροφικών αναγκών του λαού μας κυρίως σε κρέας, γάλα, δημητριακά, σε ζωοτροφές αλλά και προσπάθεια αξιοποίησης των προϊόντων αλιείας, ιχθυοκαλλιέργειας, ελιάς, οσπρίων, οπωροκηπευτικών. Ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος χρειάζονται στήριξη, διαφώτιση, επιμόρφωση, καθοδήγηση και πάνω από όλα εμψύχωση για να είναι παραγωγικοί και αξιοπρεπείς. 

Φίλοι μου, ελάτε όλοι μας να αγαπήσουμε την ευλογημένη γη μας, τα χρυσοφόρα χωράφια μας, την ελληνική κτηνοτροφία μας. Ας παρακινήσουμε τόσους ανέργους να ασχοληθούν με την αγροτική ζωή και εργασία. 

Η εργασία  είναι  τιμή  και  η  καλλιέργεια  της  γης  ευλογία.

Το  ψωμί  μας,  η  ευμάρειά  μας,  η  οικονομική  μας  ανάσα  βρίσκονται στα χέρσα, στα εγκαταλελειμμένα χωράφια μας και στην ποιμενική  ζωή, τα οποία έχουν μια ένδοξη παράδοση στην πατρίδα μας.

Ας οργανώσουμε την καλλιέργεια της γης, ας εμπνεύσουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν τη γεωργική και κτηνοτροφική ζωή. 

Μπορούμε μόνοι μας ως Έλληνες να ζήσουμε· μπορούμε να ανακάμψουμε το κύμα της ανεργίας. Δεν μας χρειάζονται οι ξένοι. Εκείνοι δεν θέλουν την ευτυχία μας. Την υποδούλωσή μας θέλουν, την εξαχρείωσή μας, τον αφανισμό μας ως Ορθοδόξων και Ελλήνων. Θα ζήσουμε με την εργασία μας και θα μεγαλουργήσουμε. Δεν θα μας αφήσει ο Θεός μας. 

Η μητέρα μας Εκκλησία κάθε μέρα εύχεται «υπέρ ευφορίας των καρπών της γης…». Ο Μεγάλος Γεωργός ευλογεί και αμείβει τον κόπο και τον ιδρώτα του κουρασμένου γεωργού. Μην αποθαρρυνόμαστε. Ας στρέψουμε τη θέλησή μας, την προσοχή μας και την φιλοπονία μας στην ευλογημένη γη μας κι ας ζητάμε την ευλογία του Ουράνιου Πατέρα μας, και, έτσι, η ανεργία και οι υλικές ανάγκες μας θα θεραπευθούν. 

Προτεινόμενα

Σάββατο 23 Ιουλίου 2022

Οι προσδοκίες των ανθρώπων και η προσδοκία του Θεού

 

/ Ευχή

Εικ. από εδώ 

Ένας χρόνος στο πλανήτη Γη είναι το σύνολο 365 ημερών (366 ημέρες για τα δίσεχτα έτη κάθε 4 χρόνια), που και αυτές με την σειρά τους, διαιρούνται σε 24 ώρες κάθε ημέρα, άρα συνολικά ολόκληρες 8.760 ώρες. Αν θα θέλαμε να ορίσουμε τις εβδομάδες ενός χρόνου, θα βλέπαμε ότι χοντρικά είναι 52 και τέλος αν θέλαμε να βρίσκαμε και τα δευτερόλεπτα που περνούν σε ένα χρόνο, ομιλούμε για εκατομμύρια δευτερόλεπτα, αφού ένα έτος των 365 ημερών διαθέτει ακριβώς 31.536.000 (ενώ σε ένα δίσεκτο χρόνο 366 ημερών, έχουμε ακόμη 86.400 δευτερόλεπτα,  που αθροιστικά μεγαλώνει το σύνολο σε 31.622.400).

Ένα έτος όταν το ζεις και το μετράς με τους δείκτες του ρολογιού καθημερινά, αυτό που ονομάζουμε "φυσικό χρόνο" είναι αρκετά  αργό και μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν όμως το έτος το κοιτάξουμε στο τέλος του, στη νέα χρονιά ή σε βάθος δεκαετίας, μας φαίνεται πολύ βραχύ και γρήγορο χρονικό διάστημα, με τον λεγόμενο "υπαρξιακό χρόνο".  Πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί, ότι η ζωή είναι φωτογραφικές στιγμές που αποτυπώνονται στη μνήμη και την καρδιά του ανθρώπου. Όσο περισσότερες καλές στιγμές έχουν συμβεί σε ένα έτος, τόσο αυτό θεωρείται καλό και επιτυχημένο και το αντίθετο, όσο κακές στιγμές σε ένα χρόνο υπάρχουν, τόσο ο χρόνος αυτός αξιολογείται αρνητικά και ευχόμαστε συνήθως να μη ξαναγυρίσει και επαναληφθεί στο μέλλον ποτέ.

Οι άνθρωποι, οι κυβερνήσεις, οι οργανισμοί, οι επιχειρήσεις, τα Μ.Μ.Ε., το διαδίκτυο κ.α, στο τέλος κάθε χρόνου, συντάσσουν απολογισμούς και προϋπολογισμούς, κάνουν απογραφές, βγάζουν στατιστικές. Αξιολογούν και καταμετρούν τα θετικά και αρνητικά, τα υπέρ και τα κατά, μετρούν κέρδη και ζημιές. Κυρίως όμως το ανθρώπινο έτος, εύχεται και έχει προσδοκίες. Αν θέλουμε να πολλαπλασιάσουμε τα 7,45 δισεκατομμύρια ανθρώπων που ζουν αυτή την στιγμή στο πλανήτη (σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφών των ΗΠΑ), επί τόσες ευχές ανταλλάσσει σε κάθε Πρωτοχρονιά, το νούμερο θα ήταν ασύλληπτο! Το σίγουρο είναι, ότι όλοι κάτι προσμένουν, μία αλλαγή, μία βελτίωση, μία κατάκτηση ενός στόχου που ακόμη δεν έχει επιτευχθεί, μία αναπλήρωση σε κάτι που έχει χαθεί κτλ. Ευτυχισμένος άνθρωπος θεωρείται, αυτός που δεν θέλει να αλλάξει ή να βελτιωθεί κάτι, αλλά να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση στην οποία βρίσκεται και να μη χαθεί κάτι ή κάποιος, γύρω από αυτόν.

Όλα τα παραπάνω τα εξετάσαμε ανθρωποκεντρικά. Είχαμε κέντρο τον άνθρωπο και τον χρόνο γύρω από αυτόν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ο Θεός είναι άχρονος. Ο χρόνος αφορά και επηρεάζει την κτίση και την δημιουργία Του, επομένως και την κορωνίδα της που είναι ο άνθρωπος. Επομένως, αν και αρκετά ρεαλιστική η περιγραφή μας, δεν είναι πλήρης και ούτε αντικειμενική, γιατί δεν εξετάσαμε θεοκεντρικά τον χρόνο. Δεν το είδαμε από τα μάτια και την σκοπιά του πνευματικού ανθρώπου και επειδή υπάρχει σύγχυση για το ποιος είναι ή δεν είναι πνευματικός άνθρωπος, καλύτερα να το ορίσουμε πιο συγκεκριμένα, από την σκοπιά ενός Αγίου.

Ένας Άγιος λοιπόν αξιοποιεί συνεχώς τον χρόνο, για να είναι ενωμένος με τον Θεό. Είτε μέσω της προσευχής, είτε μέσω της λατρείας και της ασκήσεως, είτε μέσω της μελέτης και της φιλανθρωπίας, πάντοτε αξιοποιείται ο χρόνος πνευματικά σε σχέση με το εδώ και τώρα. Ο Άγιος γνωρίζει πολύ καλά, ότι το χθες υπάρχει για να το βλέπουμε και να μετανοούμε, το σήμερα είναι δωρεά του Θεού για να πραγματοποιηθεί η μετάνοια μας και ταυτόχρονα να καλλιεργήσουμε τα χαρίσματα και τις αρετές και τέλος το μέλλον είναι μόνο του Θεού, αβέβαιο για εμάς επομένως πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι για την αναχώρησή μας από αυτόν τον κόσμο. Ο Άγιος ζει την κάθε μέρα ως μοναδική και τελευταία, γι αυτό πάντα φροντίζει κατά την Ακολουθία του Αποδείπνου αλλά και κάθε στιγμή, να συγχωρείται και να συγχωρεί βάζοντας μετάνοια, γιατί μπορεί την επόμενη χρονική στιγμή να βρίσκεται ήδη στην αγκαλιά Του Θεού. Βασική Προοπτική του Αγίου είναι η Βασιλεία των Ουρανών, την οποία προγεύεται στο εδώ και τώρα.

Ο Άγιος λοιπόν δεν υποτιμά τα πράγματα και τις αγωνίες του κόσμου, ίσα-ίσα προσεύχεται και αγωνίζεται για αυτές. Προσωπικά όμως, φροντίζει να μεταμορφώνει εν Χριστώ τις προτεραιότητες του μέσα στην πορεία για κάθαρση-φωτισμό-θέωση, στα απολύτως αναγκαία (αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και βιολογικά και οντολογικά) και απαλλάσσεται από τις χιλιάδες πλασματικές ανάγκες, που αποπροσανατολίζουν την πορεία μας, προς τον Ουρανό και μακροπρόθεσμα μας γίνονται "βαρίδια". Ο Άγιος γνωρίζει ότι οι επιθυμίες και οι ηδονές, φέρνουν οδύνες. Ενώ οι οδύνες, όταν γίνονται εν Χριστώ, είναι η δόξα και η τιμή, που μας ομοιάζουν με Εκείνον και μετατρέπονται ως χαρά και δοξολογία, όταν υπάρχουν στη ζωή μας και λογίζονται ως θλίψη και θεοεγκατάλειψη όταν περάσει έστω μία μέρα χωρίς αυτές!  

Κλείνοντας το άρθρο μας, διαπιστώνουμε ότι έχουμε πολλά να κερδίσουμε, όταν σκεπτόμαστε και μιμηθούμε τους Αγίους στη προσωπική μας πορεία, μέσα στο χρόνο, σε αυτό που ονομάζουμε ζωή. Αρκεί να διακρίνουμε ότι δεν φέρνει ο χρόνος τα αγαθά, άλλος είναι ο χορηγός, ο ίδιος ο Θεός και σε αυτόν πρέπει να καταφύγουμε και να τα ζητήσουμε, αφού προηγουμένως δοξολογήσουμε και ευχαριστήσουμε, για όλες τις ευεργεσίες έχουμε γευτεί μέχρι τώρα. Έχουμε να ωφεληθούμε πολύ, όταν ζητούμε κυρίως τον Θεό στη ζωή μας και όχι μόνο κάποιες  υλοποιήσεις υλικών επιθυμιών, όπως συνήθως κάνουμε. Έχουμε τον Θεό, έχουμε τα πάντα. Χάσαμε τον Θεό και όλα να τα κερδίσουμε δεν έχουμε τίποτα!

Αγαπητοί μας αναγνώστες, ευχόμαστε από καρδιάς αυτό το έτος να είναι η χρονιά που οι αμαρτίες και τα πάθη μας θα υποχωρήσουν και οι αρετές και τα χαρίσματα θα μας κοσμήσουν. Αμήν!

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022

Το 1821 διδάσκει... την αξία της αγέννητης ζωής!

 

Αφήστε με να ζήσω!

Εισαγωγή


  (Πηγή: https://vimeo.com/507443208)

Το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!», δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με το μεγαλύτερο γεγονός του Ελληνισμού, στη σύγχρονη ιστορία, την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και τα 200 χρόνια από αυτή. Συνέλεξε λοιπόν αγωνιστές - προσωπικότητες που οι γονείς τους, σε κόντρα των δυσκολιών τους, δεν λύγισαν στην ευκολία της έκτρωσης, αλλά έφεραν στον κόσμο, στην Ελλάδα μας, αυτούς που λίγο αργότερα, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση της Πατρίδας μας. Ίσως και σήμερα, να υπήρχαν άξιοι ηγέτες να μας κυβερνούν, αν εμείς, απλά, τους αφήναμε να ζήσουν…  

 
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο γέρος του Μοριά

(Επεισόδιο Α')

Αν κάποια κοπέλα αισθανθεί κυνηγημένη από κινδύνους ή και υποχρεώσεις, ίσως το τελευταίο που θα ήθελε να μπει στη ζωή της θα ήταν ένα μωρό και αν πήγαινε να μπει... ίσως και να σκεφτόταν ακόμα και να το αποφύγει…

 

(Βίντεο: https://vimeo.com/508465254)

Ο γέρος του Μοριά, ήρθε στον κόσμο «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής... εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως ο ίδιος περιγράφει στα Απομνημονεύματά του.

Ήταν μια εποχή που ο Μοριάς ήταν και πάλι ανάστατος εξαιτίας των "Ορλοφικών". Ρωσικά στρατεύματα σταλμένα από την τσαρίνα Αικατερίνα τη Β΄, υπό τους αδελφούς Ορλώφ είχαν βγεί με καράβια στο Μοριά και πολεμούσαν τους Τούρκους.

Ο πατέρας του, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, ήταν αρματολός και κλέφτης και όλη η οικογένεια ήταν αναγκασμένη να μετακινείται συνεχώς και να κρύβεται.

Η μητέρα του, Ζαμπία Κωτσάκη, είχε μόλις ξεφύγει από μια επιδρομή των Τούρκων και περιπλανιόταν μόνη της στα βουνά στην περιοχή νότια του Βασιλικού.

Εκεί, κάτω από ένα δέντρο, δίπλα σε έναν θάμνο, γέννησε μόνη της, χωρίς καμία βοήθεια, τον Θοδωράκη. Αμέσως μετά τη γέννα, πήρε το μωρό στην αγκαλιά της και συνέχισε να προχωρά για να μη τη βρουν, καταδιωγμένη στον ίδιο της τον τόπο. Τον τόπο που αυτό το μωρό έμελλε να ελευθερώσει…

(Πηγή: https://messinia.mobi)

Η Ιστορία ανέδειξε στη συνείδηση των Ελλήνων τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ως την σημαντικότερη ιστορική προσωπικότητα, το σύμβολο της αδελφοποίησης της ελληνικής φυλής, τον ήρωα της εθνικής παλιγγενεσίας, τον θρύλο της επανάστασης.


Διονύσιος Σολωμός, ο εθνικός μας ποιητής

(Επεισόδιο Β')

Αν το να μείνει μια κοπέλα έγκυος από έναν παντρεμένο άντρα και μάλιστα προϊστάμενό της ίσως να φαντάζει λόγος έκτρωσης. Πώς θα μπορούσε μια φτωχή κοπέλα, μόνη, να μεγαλώσει ένα μωρό, και να δώσει σε αυτό το παιδί αυτά που χρειάζονται ώστε να γίνει ένας μεγάλος…

 

 
(Βίντεο: https://vimeo.com/509282956)

Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1798 στη Ζάκυνθο, ως εξώγαμο τέκνο του κόντε Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη.

Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία, με τη συνοδεία του Ιταλού δασκάλου του Ρώσση. Επτά χρόνια αργότερα πήρε το απολυτήριο από το Λύκειο της Κρεμόνας και γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Πάβιας, απ' όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής. Παράλληλα με τις σπουδές στη νομική, για την οποία ουδέποτε ενδιαφέρθηκε, άρχισε να γράφει στίχους στην ιταλική γλώσσα. Τον Μάιο του 1823, σε μια περίοδο ιδιαίτερης έξαρσης της Ελληνικής Επανάστασης, έγραψε το εκτεταμένο ποίημα «Ύμνος εις την Ελευθερία», οι δύο πρώτες στροφές του οποίου, σε μουσική Νικολάου Μάντζαρου, αποτελούν τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας και της Κύπρου.

 (Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/112)

Η Ιστορία ανέδειξε τον ποιητή Διονύσιο Σολωμό, ως αρχηγέτη της Επτανησιακής Σχολής, ως μια από τις κορυφαίες πνευματικές φυσιογνωμίες του Νεότερου Ελληνισμού.


Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα

(Επεισόδιο Γ')

Αν μια νέα κοπέλα που ο άντρας της μπαίνει -άγνωστο για πόσο- στη φυλακή, το τελευταίο που θα σκεφτόταν θα ήταν να φέρει στον κόσμο ένα μωρό. Πώς θα το μεγάλωνε μόνη της, πώς θα έφερνε στο κόσμο το παιδί ενός φυλακισμένου;

 

 
(Βίντεο: https://vimeo.com/510208374)

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα ήταν κόρη του Υδραίου πλοίαρχου Σταυριανού Πινότση και της Σκεύως (Παρασκευής) Κοκκίνη. Γεννήθηκε πάνω στο βρώμικο πάτωμα των φυλακών της Κωνσταντινούπολης, στις 11 Μαΐου 1771....

Ο πατέρας της, συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση της Πελοποννήσου, το 1769-1770, κατά την περίοδο των Ορλοφικών. Μετά το άδοξο τέλος της επανάστασης, ο πλοίαρχος Πινότσης κρύφτηκε, για να αποφύγει τη σύλληψη. Αφού πέρασε ο καιρός, και οι Τούρκοι έπαψαν να τον αναζητούν, αλλά δεν πείραξαν και την οικογένεια του, άρχισε ξανά τις εμπορικές του δραστηριότητες και τα ταξίδια....

Σε ένα από αυτά, την άνοιξη του 1771 βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον έριξαν στις φυλακές. Τον βασάνισαν επανειλημμένα, για να ομολογήσει την συμμετοχή του στην ανταρσία και από τα φρικτά βασανιστήρια, έπεσε βαριά άρρωστος. 

Η γυναίκα του Σκεύω, ετοιμόγεννη, αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη να ελευθερώσει τον άντρα της, αφού πρώτα πούλησε μέρος της περιουσίας της. Κατόρθωσε να εξασφαλίσει την άδεια να τον επισκέπτεται και να μένει κοντά του. Μέσα στη φυλακή, ένιωσε τους πρώτους πόνους του τοκετού, από την συγκίνηση και την κούραση. Γέννησε την ηρωίδα, έχοντας για «μαμές», τον συγκρατούμενο του συζύγου της, τον Μανιάτη καπετάνιο Παναγιώτη Μούρτζινο, και τον Τούρκο δεσμοφύλακα. Η νεογέννητη, βαπτίστηκε μέσα στη φυλακή από τον Μούρτζινο, που της έδωσε το όνομα την μητέρας του, Λασκαρίνα.  

(Πηγή: http://www.mixanitouxronou.com)

Η Ιστορία ανέδειξε την Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα ως την μεγαλύτερη ηρωίδα του ’21. Έπαιξε  πρωταγωνιστικό ρόλο στον Απελευθερωτικό Αγώνα.


Παπαφλέσσας, ο μπουρλοτιέρης των ψυχών

(Επεισόδιο Δ')

Αν φαντάζει άπιαστος αριθμός το 28 για μια υπερπολύτεκνη οικογένεια. Ίσως θα έλεγε κάποιος σήμερα στη μητέρα «τί τα θες και τα "κρατάς" τόσα παιδιά;» Δεν σου έχουν μιλήσει για προφύλαξη ή ακόμα και για έκτρωση;

 

 
(Βίντεο: https://vimeo.com/511212958)
 
 
Ο Γρηγόριος Φλέσσας, (γνωστός σε όλους μας ως Παπαφλέσσας), γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας το 1788. Ήταν κληρικός, πολιτικός και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Δικαίος και ήταν τελευταίο παιδί, από δεύτερο γάμο, του Δημητρίου Δικαίου, ο οποίος είχε συνολικά 28 παιδιά. Φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας, την οποία δεν ολοκλήρωσε, και το 1816 μόνασε στο μοναστήρι της Παναγίας της Βελανιδιάς στην Καλαμάτα. Αργότερα, έχοντας έρθει σε σύγκρουση με τον επίσκοπο Μονεμβασιάς, έφυγε και πήγε στο μοναστήρι της Ρεκίτσας.

Στην Ζάκυνθο γνωρίστηκε με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ενώ αργότερα στην Κωνσταντινούπολη χειροτονήθηκε Αρχιμανδρίτης από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’. Στην Κωνσταντινούπολη γνωρίστηκε με τον Αναγνωσταρά, ο οποίος τον μύησε στη Φιλική Εταιρεία, στις 21 Ιουνίου του 1818. Στα έγγραφα της Εταιρείας υπέγραφε με το όνομα Αρμόδιος και ως διακριτικά έβαζε τα αρχικά Α.Μ.

(Πηγή: https://messinia.mobi)

Η Ιστορία ανέδειξε τον Παπαφλέσσα ως τον «μπουρλοτιέρη των ψυχών». Ίσως πάνω σε μια δική του τρέλα στήθηκε όλη η Επανάσταση του ’21.


Γεώργιος Καραϊσκάκης

(Επεισόδιο Ε')

Αν για κάποιους το να μείνει μια νεαρή κοπέλα έγκυος από έναν άγνωστο, από μια παράνομη σχέση, ίσως να είναι αιτία διακοπής μιας εγκυμοσύνης. Η ζωή του παιδιού της, του νέου ανθρώπου, θα προδιαγράφονταν ανούσια, δυστυχισμένη… αποτυχημένη.


 (Βίντεο: https://vimeo.com/517300527)
 
 
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1780 (ή 1782) στο Μαυρομάτι Καρδίτσας και ήταν καρπός της σχέσης του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου και της μοναχής Ζωής Ντιμισκή, αδελφής του κλέφτη Κώστα Ντιμισκή και εξαδέλφης του οπλαρχηγού Γώγου Μπακόλα. Μεγάλωσε με τους θετούς γονείς του, μία οικογένεια Σαρακατσάνων, αφού η μητέρα του τον εγκατέλειψε μη αντέχοντας τον διασυρμό μιας παράνομης σχέσης. Η μητέρα του πέθανε όταν ο Καραϊσκάκης ήταν οκτώ ετών. Από εκείνη ο «γιος της καλογριάς» κληρονόμησε τον ανυπότακτο χαρακτήρα του.

(Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/1259)

Η Ιστορία ανέδειξε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ως μία από τις πιο ηγετικές μορφές της Ελληνικής Επανάστασης, που έδρασε κυρίως στη Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα).

Επίλογος

(Βίντεο: https://vimeo.com/517300884)  
   

…και πόσες ακόμα τέτοιες ιστορίες, διαδραματίστηκαν μέσα στην Επανάσταση ΄21 που εξυμνούν και αποδεικνύουν την αξία της κάθε αγέννητης ζωής…!

Η Επανάσταση του ’21, η Επανάσταση της ανάστασης του Ελληνικού Έθνους, που έγινε για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία, είναι ένα «ευαγγέλιο» για τη ζωή του σύγχρονου Έλληνα. Ένα από τα κεφάλαια του «ευαγγελίου» αυτού είναι και η αξία που αναγνώριζαν οι ΕΛΛΗΝΕΣ στο νέο άνθρωπο, που θα ερχόταν στην ζωή τους. Είχαν βαθιά στην καρδιά τους ριζωμένη την πεποίθηση ότι ΑΥΤΟΣ ο νέος άνθρωπος που θα γεννιόταν, μπορεί να είναι ΑΥΤΟΣ ο ποθούμενος ελευθερωτής της ΠΑΤΡΙΔΟΣ τους.