Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2024

π. Νικόλαος Λουδοβίκος, τέσσερα βίντεο για εσάς

O μόνος Ευρωπαϊκός λαός που έχει αρνηθεί τον εαυτό του

“Οδηγός αυτοκτονίας για οικογένειες...” - ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2024

Αμαρτία: από την Ενοχή στην Μετάνοια 

Η απο-πιθηκοποίηση του τεχνο-ανθρώπου

 

Χρυσοστομικά & επίκαιρα από την Αέναη επΑνάσταση


Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος - Η προσωπικότητα ενός πολυπαθούς αγίου (Μελέτη στην ζωή του)

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο αγωνιστής κατά της εξουσίας και διδάσκαλος της ανθρωπότητας

Ο ιερός Χρυσόστομος και η πολιτική εξουσία 

Σημαντικές πτυχές του ποιμαντικού έργου του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου 

Η ηθική της ελληνικής γλώσσας στον Ιερό Χρυσόστομο - Γεώργιος Μπαμπινιώτης 

Χαρακτηρισμός της προσωπικότητας και του έργου του Χρυσοστόμου

Χαρίσματα και προτερήματα της Ιερωσύνης κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο

Χειροτονία Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Άνοδος στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως

Καταδίκη και εξορία Αγίου Χρυσοστόμου 10 Ιουνίου 404 μ.Χ.

Οι τελευταίες ημέρες ζωής του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Και άλλα:

Αέναη επΑνάσταση - Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος


Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2024

Κίνηση Εκπαιδευτικών Μ.Α.Ζ.Ι: μια υγιής προσπάθεια!

Η κίνηση εκπαιδευτικών Μέτωπο για την Αυτοδιάθεση, τη Ζωή και την Ισότητα (Μ.Α.Ζ.Ι.) φαίνεται να είναι μια υγιής & αξιόλογη πρωτοβουλία αγώνα για το σχολείο, την παιδεία και τα παιδιά μας.

Σας προσκαλούμε να τη γνωρίσετε και πιστεύουμε ότι αξίζει τη στήριξη όλων μας.

Η ιστοσελίδα του Μ.Α.Ζ.Ι.

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Διαδικτυακό κανάλι

Σελίδα στο Facebook

Το πρώτο συνέδριο της «NIKHΣ» στη Θεσσαλονίκη – Δ. Νατσιός: Εφαλτήριο για να ανεβούμε ψηλότερα

Δόξα τω Θεώ, οι ανησυχίες μας για την έκβαση του Συνδερίου της ΝΙΚΗΣ, προς το παρόν, δε βγήκαν αληθινές. Είπαμε, "ευελπιστούμε για το καλύτερο, αλλά είμαστε προετοιμασμένοι για το χειρότερο". Το σύστημα υποσκάπτει, τα πάθη μας υποσκάπτουν, μάχες έπονται και μόνο με το σταυρό στο χέρι υπάρχει ελπίδα. Όμως πιστεύουμε ακράδαντα ότι όντως υπάρχει ελπίδα.

ΝΙΚΗφόρος Ενημέρωση

 

"Το πρώτο συνέδριο πραγματοποίησε το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα της Νίκης στη Θεσσαλονίκη ( Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης), όπου στις δηλώσεις ο πρόεδρος του κινήματος Δημήτρης Νατσιός τόνισε ότι το συνέδριο είναι το εφαλτήριο για να ανέβει η Νίκη ψηλότερα και να απαλλαγεί η χώρα από την αποτυχημένη, όπως τη χαρακτήρισε, κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Το συνέδριο διεξήχθη στην Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης.
Ο Πρόεδρος κ. Νατσιός στην εναρκτήρια ομιλία του στο συνέδριο ανέφερε για την επικαιροποίηση του καταστατικού και την υπερψήφιση του, όπως και για την εκλογή των οργάνων του κινήματος.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας ο κ. Νατσιός έκανε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση, σε ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά, είπε ότι είναι μια τρισάθλια, όπως είπε χαρακτηριστικά, κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία συνομιλεί με την Τουρκία αυτή τη στιγμή και μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει με ορίζοντα τον χρόνο των προεδρικών εκλογών". 

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2024

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: Ο ασυμβίβαστος ομολογητής της Εκκλησίας μας (11 Νοεμβρίου)

Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου - Καθηγητού | Romfea

Βίντεο Από την Καρδιά της Ερήμου. Επιμέλεια: Ιερομόναχος π. Ευφρόσυνος Σαββαΐτης, αφήγηση: Πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη.


Μια από τις πιο σεβαστές τάξεις των αγίων της Εκκλησίας μας είναι οι ομολογητές.

Σε αυτή την τάξη ανήκουν οι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι έδωσαν τη μαρτυρία της πίστεώς τους, χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειες της ομολογίας τους αυτής.

Δε θα ήταν υπερβολικό να υποστηρίξουμε πως η Εκκλησία μας είναι απόλυτα στηριγμένη στους αγώνες των αγίων ομολογητών Της, στη δισχιλιόχρονη πορεία Της στην ιστορία.

Ένας από τους μεγάλους ομολογητές της Ορθοδοξίας είναι και ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο οποίος έδρασε σε μια πολύ ταραγμένη για την Εκκλησία ιστορική περίοδο.

Πρόκειται για την φοβερή εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε τη βυζαντινή κοινωνία για περισσότερο από έναν αιώνα, με αφόρητες διώξεις των ορθοδόξων από τους εικονομάχους αυτοκράτορες (726-843).

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 759 από ευγενείς και ευσεβείς γονείς, οι οποίοι φρόντισαν να του δώσουν εκτός από την ευσέβεια και κατά κόσμον παιδεία, την οποία ο ίδιος αργότερα την χρησιμοποίησε για την Εκκλησία. Σπούδασε με επιμέλεια την ελληνική φιλοσοφία και τους Πατέρες της Εκκλησίας.

Από μικρός αγαπούσε το Χριστό και λαχταρούσε να προσφέρει σε Αυτόν τη ζωή του. Έφηβος ακόμη, άφησε την καριέρα του ανώτερου κρατικού υπαλλήλου και αποσύρθηκε το 781 σε μοναστήρι στην Προύσα της Μ. Ασίας, όπου ηγούμενος ήταν ο θείος του Πλάτων.

Αυτός τον μύησε στην ορθόδοξη πνευματικότητα και τον ενέπνευσε να αφιερώσει τη ζωή του για την προάσπιση της αλήθεια και της αυθεντικότητας της Εκκλησίας. Το 789 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον πατριάρχη Ταράσιο και το 794 ανέλαβε τη θέση του ηγουμένου της Μονής.

Δεν πρόλαβε να χαρεί την ηγουμενία του, διότι δύο χρόνια μετά ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο ΣΤ΄ (780-797) χώρισε τη σεμνή σύζυγό του Μαρία για χάρη μιας άλλης γυναίκας της Θεοδότης. Αφού έκλεισε σε μοναστήρι τη Μαρία, νυμφεύτηκε το ίδιο βράδυ κρυφά στα ανάκτορα τη Θεοδότη. Το μυστήριο τέλεσε ο ιερέας της Αγίας Σοφίας Ιωσήφ. Την επόμενη ημέρα έγινε η στέψη της ως βασίλισσα!

Η Θεοδότη ήταν εξαδέλφη του αγίου Θεοδώρου. Αυτό δεν τον εμπόδισε να ελέγξει την παρανομία του αυτοκράτορα και τη γελοιοποίηση του ιερού μυστηρίου του γάμου.

Ζήτησε εξηγήσεις από τον πατριάρχη Ταράσιο γιατί δεν τιμώρησε τον ιερέα Ιωσήφ, και επειδή δεν πήρε επαρκείς εξηγήσεις διέκοψε το μνημόσυνό του. Οι κολακείες του αυτοκρατορικού ζεύγους δεν απέδωσαν και για τούτο άρχισαν οι διώξεις εναντίον του.

Εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη ως το 797, όπου ο Κωνσταντίνος εκθρονίστηκε και τυφλώθηκε από τη μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία (797-802). Το 798 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε ηγούμενος της περίφημης Μονής του Στουδίου.

Ευτύχησε να έχει στην ηγουμενία του περισσότερους από χίλιους μοναχούς. Μετέβαλλε τη Μονή σε κέντρο κοινωνικής ευποιΐας και πνευματικής ακτινοβολίας. Μεταξύ των άλλων στη Μονή γινόταν και αντιγραφή αρχαίων κωδίκων. Τότε αντιγράφηκαν και έφτασαν ως εμάς τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων.

Αλλά και πάλι το 808 αναγκάστηκε να έρθει σε σύγκρουση με τον πατριάρχη Νικηφόρο, ο οποίος αποκατέστησε τον Ιωσήφ, κατ’ απαίτηση του αυτοκράτορα Νικηφόρου Α΄ (86-815) και διότι θεώρησε την εκλογή του αντικανονική. Εξορίστηκε αυτή τη φορά στη Χάλκη και διαλύθηκε η περίφημη Μονή του Στουδίου και αναστάλθηκε το κολοσσιαίο πνευματικό της έργο.

Το 811 επέστρεψε από την εξορία, αλλά τέσσερα χρόνια μετά, το 815 ανέβηκε στο αυτοκρατορικό θρόνο ο Λέων Ε΄ ο Αρμένιος, ο οποίος εγκαινίασε τη δεύτερη
εικονομαχική περίοδο.

Στις 25 Μαρτίου του 815, Κυριακή των Βαΐων, ο άγιος Θεόδωρος αψηφώντας το διάταγμα για την καθήλωση και καταστροφή των Ιερών Εικόνων, μαζί με ιερείς, μοναχούς και ευσεβείς λαϊκούς, πήραν τις Ιερές Εικόνες και τις περιέφεραν στην Κωνσταντινούπολη.

Έτσι για μια κόμη φορά ο άγιος Θεόδωρος θα αντιμετωπίσει την αυθαιρεσία της εξουσίας και θα διωχθεί.

Αφού τον συνέλαβαν, τον ξυλοκόπησαν άγρια, τον κακοποίησαν και τον έστειλαν για τρίτη φορά εξορία, αυτή τη φορά στη Σμύρνη. Τον φυλάκισαν στα υγρά και σκοτεινά υπόγεια του μητροπολιτικού μεγάρου της πόλεως, όπου τον μαστίγωναν ανηλεώς καθημερινά και του στερούσαν ακόμη και το ψωμί και το νερό! Εκεί κλονίστηκε σοβαρά η υγεία του.

Το 820 επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Β΄ του Τραυλού (820-829) ανακλήθηκε από την εξορία. Όμως το 824 ήρθε σε σύγκρουση με τον Μιχαήλ για τον παράνομο γάμο και αυτού του αυτοκράτορα. Για μια ακόμη φορά ακολουθούμενος από ορισμένους στουδίτες μοναχούς, αναγκάστηκε να φύγει και πάλι από την αγαπημένη του Μονή, για την οποία τόσο κοπίασε. Βαριά άρρωστος άφησε τα εγκόσμια την 11η Νοεμβρίου του 826, αφού ζήτησε από τους μοναχούς να του διαβάσουν τον 118ο Ψαλμό.

Παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Κύριο σε ηλικία 67 ετών.

Παρ’ όλες τις διώξεις και τις εξορίες του έγραψε σπουδαιότατα θεολογικά έργα. Διακρίθηκε επίσης ως σπουδαίος ποιητής και υμνογράφος, ο οποίος συνέθεσε τους περισσότερους ύμνους του Τριωδίου. 

Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ασυμβίβαστου χριστιανού με τον αμαρτωλό και πτωτικό κόσμο. Εκφράζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο το ασυμβίβαστο της Εκκλησίας με την αμαρτία και το αντιχριστιανικό πνεύμα.

Αν και μοναχός προασπίστηκε τον ιερό θεσμό του γάμου, τον οποίο είχαν καταπατήσει οι ισχυροί της εποχής του. Προασπίσθηκε επίσης την αγία και αμώμητη πίστη της Ορθοδοξίας, η οποία είναι συνώνυμη με τη σωτηρία. Νομίζουμε ότι και η εποχή μας έχει ανάγκη αγίων και ομολογητών, σαν τον άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη για να μπορέσουμε να βγούμε από το φοβερό πνευματικό τέλμα, στο οποίο έχουμε βυθισθεί!

Πρόσωπα που καθαγιάζουν τις μέρες μας & αναβαθμίζουν τη ζωή μας...

 

Το θαύμα του αγίου Μηνά στο Ελ Αλαμέιν, για το οποίο βλ. και εδώ


Ο άγιος χριστιανών και Τούρκων! (άγ. Αρσένιος ο Καππαδόκης, 10 Νοε)

Ο στρατιώτης με τ' άσπρα γένια (άγιος Μηνάς)!...
 


Άγιος Μηνάς, ο νοικοκύρης της Καστοριάς

Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης ο Ομολογητής (11 Νοε)

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: Ο ασυμβίβαστος ομολογητής της Εκκλησίας μας

Ο άγιος μάρτυς Δράκων (11 Νοε)

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων (12 Νοε)

Ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης (12 Νοε) & η προφητεία του για τον Αντίχριστο
 

Γαλλία: ο άγιος Μαρτίνος της Τουρ, ο Ελεήμων και Θαυματουργός (12 Νοεμβρίου)

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (13 Νοε) [εικ.]

Γεωργία: οι εκατό χιλιάδες άγιοι Μάρτυρες της Τυφλίδας! (13 Νοε) 

Ο άγιος νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ο Υδραίος († 14 Νοεμβρίου 1800)
 

Ο τόπος του μαρτυρίου και ο τάφος του Αγ. Φιλίππου (14 Νοεμβρίου)

Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ, ο πατέρας της σλαβικής Φιλοκαλίας (15 Νοεμβρίου) 
 

Μνήμη του πατριάρχη Σερβίας Παύλου (†15 Νοε 2009) 
   
Των Αγίων Ημερών, Άγιοι και Μνήμες (15-21 Νοεμβρίου)
 

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ κατά τον ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ


ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 10,25-37]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ
 
 

«Καὶ ἰδοὺ νομικὸς τΙς ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; (:Ἐκεῖ ποὺ κάθονταν, ἰδοὺ σηκώθηκε κάποιος νομοδιδάσκαλος γιὰ νὰ δοκιμάσει τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἀποδείξει ὅτι δὲν γνώριζε ὁ Ἰησοῦς τὸν νόμο καὶ Τοῦ εἶπε: ''Διδάσκαλε, ποιό ἔργο ἀρετῆς ἢ ποιά θυσία πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴ μακάρια καὶ αἰώνια ζωή;''). Ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν, Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης [τῆς] καρδίας σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύϊ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (: Καὶ ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: ''Στὸν νόμο τί ἔχει γραφεῖ; Ἐσὺ ποὺ σπουδάζεις καὶ ἐρευνᾷς τὸν νόμο, τί διαβάζεις ἐκεῖ γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό; Καὶ πῶς τὸ ἀντιλαμβάνεσαι;''. 
 
Ὁ νομικὸς τότε τοῦ ἀποκρίθηκε: ''Στὸν νόμο εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς: ''Νὰ ἀγαπᾷς τὸν Κύριο καὶ Θεό σου μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά, ὥστε σὲ Αὐτὸν νὰ εἶσαι ὁλοκληρωτικὰ παραδομένος, μὲ ὅλα τὰ βάθη τῆς ἐσωτερικῆς καὶ πνευματικῆς ὑπάρξεώς σου· καὶ μὲ ὅλη σου τὴν ψυχή, ὥστε Αὐτὸν νὰ ποθεῖς, μὲ ὅλο τὸ συναίσθημά σου· καὶ μὲ ὅλη τὴ θέληση καὶ τὴ δύναμή σου, ὥστε καθετὶ ποὺ θὰ κάνεις νὰ εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ θέλημά Του. Καὶ μὲ ὅλη σου τὴ δύναμη καὶ μὲ δραστηριότητα ἀκούραστη νὰ ἐργάζεσαι γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θελήματός Του. Νὰ Τὸν ἀγαπᾷς καὶ μὲ τὸν νοῦ σου ὁλόκληρο, ὥστε Αὐτὸν πάντοτε νὰ σκέφτεσαι. Νὰ ἀγαπᾷς ἐπίσης καὶ τὸν πλησίον σου, τὸν συνάνθρωπό σου, ὅσο καὶ ὅπως ἀγαπᾷς τὸν ἑαυτό σου)» [Λουκᾶ, 10,25-27].

Λέγοντας «καιρὸν» ἐννοεῖ ἐκεῖνον κατὰ τὸν ὁποῖο διέμενε ὁ Σωτῆρας στὴ γῆ, Αὐτὸς ποὺ εἶναι παντοῦ παρών, καὶ δὲν ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὰ πατρικά Του. Νομικὸ βέβαια ἐδῶ ὁ εὐαγγελιστής, ὀνομάζει τὸν γνώστη τῶν νόμων, σύμφωνα μὲ τὴ συνήθεια τῶν Ἰουδαίων, δηλαδὴ ἐκεῖνον ποὺ νομίζει ὅτι γνωρίζει τὸν νόμο, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν τὸν γνωρίζει ἀκόμα. Αὐτὸς νόμισε ὅτι θὰ συναρπάσει τὸν Χριστό. Καὶ σὲ ποιούς, θὰ σᾶς πῶ. Κάποιοι λογοποιοὶ ποὺ ἦταν συνηθισμένοι στὶς ἀθυροστομίες, περιφέρονταν σὲ ὅλη τὴ χώρα τῶν Ἰουδαίων, ἀκόμα καὶ σὲ αὐτὴν τὴν Ἱερουσαλήμ, κατηγορῶντας τὸν Χριστὸ καὶ λέγοντας, ὅτι ἡ ἐντολὴ βέβαια ποὺ δόθηκε μέσῳ τοῦ Μωυσῆ εἶναι ἀνώφελη, Αὐτὸς ὅμως φέρνει καινούργιες διδασκαλίες. Ὑπῆρχαν ὅμως καὶ κάποιοι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἤδη πιστέψει, οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦσαν στὰ λεγόμενα ἐκείνων, ἀποδεχόμενοι παντοῦ τὸ εὐαγγελικὸ καὶ σωτήριο κήρυγμα.

Θέλοντας λοιπὸν ὁ νομικός, δηλαδὴ νομίζοντας ὅτι θὰ παγιδεύσει τὸν Χριστὸ νὰ πεῖ κάτι ἐναντίον τοῦ Μωυσῆ, δηλαδὴ ἐναντίον τῶν ἐντολῶν ποὺ εἶχε παραδώσει ὁ Μωυσῆς, λέγοντας ὅτι ἡ δική Του διδασκαλία εἶναι ἀνώτερη, πλησίασε Αὐτόν, πειράζοντάς Τον καὶ λέγοντας: «Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;». Τὸν πλησιάζει μὲ ὑποκρισία καὶ ὕφος προσποιητό, καὶ ὑποκρινόμενος ὅτι τὸν τιμᾷ, τὸν ὀνομάζει διδάσκαλο, ὥστε μὲ τὰ καλόλογά του νὰ μὴ γίνει ἀντιληπτὸ τὸ δόλιο πείραγμά του. Ἀλλὰ θὰ μποροῦσε κάποιος ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν τὸ μυστήριο τῆς Ἐνσάρκου οἰκονομίας νὰ τοῦ πεῖ: «Ἐὰν γνώριζες καλὰ τὸν νόμο καὶ τὸ βαθύτερο νόημα τῆς διδασκαλίας ποὺ εἶναι κρυμμένη σὲ αὐτόν, δὲν θὰ ἀγνοοῦσες ὅτι Αὐτὸς τὸν ὁποῖο ἐπιχειρεῖς νὰ πειράξεις, γνωρίζει τὰ ἀπόκρυφα καὶ μπορεῖ νὰ δεῖ καθαρὰ τίς καρδιὲς αὐτῶν ποὺ Τὸν πλησιάζουν. Τὸν ἀποκαλεῖς διδάσκαλο, ἐνῶ δὲν ἀνέχεσαι νὰ μάθεις. Ὑποκρίνεσαι ὅτι Τὸν τιμᾷς, περιμένοντας νὰ Τὸν παγιδεύσεις».

Πρόσεχε, σὲ παρακαλῶ, πάλι τὴν κακοήθεια στὰ λόγια τοῦ νομικοῦ. Γιατί ἐνῶ μποροῦσε νὰ πεῖ: «Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ σωθῶ;», δηλαδὴ «νὰ ἀρέσω στὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβω τὴν ἀμοιβὴ ἀπὸ Αὐτόν;». Ὅμως ἐκεῖνα τὰ ἀφήνει καὶ χρησιμοποιεῖ μᾶλλον τὰ λόγια τοῦ Σωτῆρα, ρίχνοντας στὸ δικό του κεφάλι τὰ γέλια. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ὁ Σωτῆρας τῶν ὅλων Χριστὸς συνήθιζε νὰ μιλᾷ συχνὰ γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ σὲ ἐκείνους ποὺ Τὸν πλησίαζαν, μιλῶντας, ὅπως εἶπα, ὁ περιαυτολόγος νομικός, χρησιμοποιεῖ τὰ δικά Του λόγια.

Ὅμως ἂν ἤσουν πραγματικὰ φιλομαθής, νομικέ, θὰ εἶχε ἀκούσει ἀπὸ Αὐτὸν αὐτὰ ποὺ ὁδηγοῦν στὴν αἰώνια ζωή, ἐπειδὴ ὅμως Τὸν πειράζεις μὲ κακὴ πρόθεση, δὲν θὰ ἀκούσεις τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνο αὐτὰ ποὺ ἔχουν νομοθετηθεῖ ἀπὸ παλαιὰ τὰ χρόνια μέσῳ τοῦ Μωυσῆ, τὰ ὁποῖα προφανῶς δὲν εἶχαν τὴν αἰώνια ζωὴ ὡς ἀνταμοιβή, ἀλλὰ μόνο αὐτὴν ποὺ εἶναι δοσμένη ἐδῶ καὶ τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰ κακὰ καὶ τὴν ἀνταπόδοση τῶν καλύτερων. Γιατί λέγει ὁ προφήτης Ἠσαΐας: «Καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα (:Ἐὰν λοιπὸν θελήσετε καὶ μὲ ἀκούσετε καὶ συμμορφωθεῖτε πρὸς τίς ἐντολές μου, θὰ φάγετε πλούσια τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. Ἐὰν ὅμως δὲν θελήσετε καὶ δὲν μὲ ὑπακούσετε καὶ ἀπομακρυνθεῖτε ἀπὸ ἐμένα, ἡ μάχαιρα τῶν ἐχθρῶν σας θὰ σᾶς καταφάει". Τὸ στόμα τοῦ Κυρίου εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο διεκήρυξε αὐτὰ καὶ θὰ γίνουν ὅπως τὰ εἶπε)» [Ἠσ. 1,19-20].

«Εἶπεν δὲ αὐτῷ, ᾽Ορθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. ὁ δὲ θέλων δικαιῶσαι ἑαυτὸν εἶπεν πρὸς τὸν ᾽Ιησοῦν, Καὶ τίς ἐστίν μου πλησίον; (:Του εἶπε τότε ὁ Κύριος: "Σωστὴ ἀπάντηση ἔδωσες. Νὰ κάνεις πάντοτε αὐτὸ ποὺ εἶπες, καὶ θὰ κληρονομήσεις τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ζήσεις σὲ αὐτή". Ὁ νομοδιδάσκαλος ὅμως θέλοντας νὰ δικαιολογήσει τὸν ἑαυτό του, ἐπειδὴ ὅπως ἀποδείχθηκε, ἔθεσε στὸν Ἰησοῦ ἕνα ἐρώτημα πάνω στὸ ὁποῖο τοῦ ἦταν γνωστὴ ἡ ἀπάντηση, εἶπε στὸν Ἰησοῦ: ''Καὶ ποιόν πρέπει νὰ θεωρῶ πλησίον μου σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφή;'')» [Λουκ. 10,28-29].

Πλὴν ὅμως, ὅταν ὁ νομικὸς ἀνέφερε ὅσα ἀναγράφονται στὸν νόμο, ἐπιτιμῶντας τὴν πονηρία καὶ ἐλέγχοντας τὸ δύστροπο ἀλαζονικὸ φρόνημά του, ὁ Χριστὸς ποὺ τὰ γνωρίζει ὅλα εἶπε: «Σωστὰ ἀπάντησες. Αὐτὸ νὰ κάνεις καὶ θὰ ζήσεις». Ἔχασε τὸ θήραμά του ὁ νομικός, σχίσθηκε τὸ δίχτυ τῆς ἀπάτης. Ἄς ποῦμε λοιπὸν πρὸς αὐτὸν τὰ λόγια τοῦ Ἰερεμία: «Εὑρέθης καὶ ἐλήφθης, ὅτι τῷ Κυρίῳ ἀντέστης (:Βρέθηκες ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς σου ἀδύνατος πλέον, κυριεύτηκες ἀπὸ αὐτούς· καὶ τοῦτο, διότι ἐσὺ πεισματικὰ ἀντιστάθηκες στὸν Κύριο)» [Ἰερ. 27,24].

Ἀφοῦ ἀπέτυχε στὸ κυνήγι, κυλίστηκε στὴ φιλοδοξία. Ἀπὸ τὴν ἀπάτη στὴν ὑπερηφάνεια, δανείζοντάς τον κατὰ κάποιο τρόπο οἱ κακίες μεταξύ τους. Γιατί ρώτησε ὄχι ἐπειδὴ ἤθελε νὰ μάθει, ἀλλὰ ὅπως λέγει ὁ εὐαγγελιστής, γιὰ νὰ δικαιώσει τὸν ἑαυτό του. Πρόσεχε λοιπὸν πῶς μὲ ἐγωισμὸ καὶ μαζὶ καὶ μὲ ὑπεροψία, φώναζε μὲ ἀναίδεια: «Καὶ ποιός εἶναι ὁ πλησίον μου;». «Ποιός εἶναι αὐτός», λέγει, «γιὰ νὰ τὸν ἀγαπήσω σὰν τὸν ἑαυτό μου; Εἶμαι ἀνώτερος ὅλων, εἶμαι νομικός, κρίνῳ τους πάντες, δὲν κρίνομαι ἀπὸ κανένα· δικάζω καὶ δὲν δικάζομαι· διαφέρω ἀπὸ ὅλους· ὅλοι ἔχουν τὴν ἀνάγκη μου, ἐγὼ δὲν ἔχω τὴν ἀνάγκη κανενός· ποιός λοιπὸν εἶναι ὁ πλησίον μου, γιὰ νὰ τὸν ἀγαπήσω σὰν τὸν ἑαυτό μου;». 
 
Κανένας πάλι, νομικέ, δὲν εἶναι σὰν ἐσένα; Τοποθετεῖς τὸν ἑαυτό σου πέρα ἀπὸ ὅλους; Κατέβασε τὰ φρύδιά σου· θυμήσου τὸν Παροιμιαστὴ ποὺ λέγει: «Κακὸς μεθ᾿ ὕβρεως πράσσει κακά, οἱ δὲ ἑαυτῶν ἐπιγνώμονες σοφοί (:Ὁ ἀμετανόητος κακὸς ἄνθρωπος διαπράττει μὲ θρασύτητα τὸ κακὸ καὶ καυχᾷται γι᾿ αὐτό. Ὅσοι ὅμως ἔχουν αὐτογνωσία εἶναι σοφοὶ καὶ ταπεινόφρονες)» [Παροιμ. 13,10].

Πραγματικὰ τὸ νόημα τῆς ζωῆς βρίσκεται σὲ αὐτό, στὸ νὰ ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον, χωρὶς νὰ ἐναλλάσσονται ἀπὸ ἐμᾶς, ἀλλὰ ἐπεκτείνοντας αὐτοὺς πέρα ἀπὸ τὰ ἰουδαϊκὰ μέτρα, καὶ ἐντάσσοντας τὴν ἐπέκταση στὸ νόημα τῶν ἐντολῶν ποὺ ἔχουν λεχθεῖ. Γιατί τὸ νὰ ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας καὶ τὴν ψυχή μας καὶ τὴ δύναμή μας, ἀποκλείει τὴν ἀγάπη πρὸς τὰ χρήματα, πρὸς τὴν ἡδονὴ καὶ πρὸς τὴν κενοδοξία, μᾶς βγάζει ἀπὸ τὴν κοσμικὴ διάθεση, μᾶς κάνει ἐκλεκτοὺς ἀπὸ τὸν κόσμο, μᾶς ἑνώνει μὲ τὸν Χριστὸ καὶ γιὰ νὰ μιλήσουμε γενικά μᾶς κάνει ἀπὸ Ἰουδαίους, Χριστιανούς. Καὶ ἡ καλῶς νοούμενη ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, ὅταν δὲν ἀπευθύνεται μόνο πρός τὸν ὁμοεθνῆ, ἀλλὰ πρὸς κάθε ὁμογενῆ, γίνεται ἀκόλουθος τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, προσλαμβάνοντας καί τὸ κατὰ μίμηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ νὰ τὸν ἀγαπᾶμε ὄχι μόνο ὅπως τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ καὶ περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας, ὥστε νὰ θυσιάζουμε τὴ ζωή μας γιὰ τοὺς φίλους, πρᾶγμα βέβαια ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος.

Καὶ ἐπαινέθηκε βέβαια ὁ νομικὸς γιὰ τὴν καλὴ ἀπάντησή του, ὅμως ἐκδήλωσε τὸ πάθος τῆς ἀλαζονείας του, λέγοντας ὅτι κανένας δὲν εἶναι πλησίον του, γιατί κανεὶς δὲν ἦταν ἐφάμιλλος μὲ αὐτὸν ὡς πρὸς τὴ δικαιοσύνη. Πίστευε δηλαδὴ αὐτὰ ποὺ πίστευε καὶ ὁ Φαρισαῖος ἐκεῖνος ποὺ ἔλεγε: «Ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοὶ ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης (:Σὲ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, διότι δὲν εἶμαι ὅπως οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοὶ ἢ καὶ ὅπως αὐτὸς ὁ τελώνης)» [Λουκᾶ 18,11], μὴ γνωρίζοντας ὅτι αὐτὸ βλάπτει τὴ δικαιοσύνη, τὸ νὰ μὴν κάνει ἀπὸ ἀγάπη αὐτὸ ποὺ κάνει. Συλλαμβάνεται λοιπὸν καὶ αὐτὸς φτωχὸς ἀπὸ ἀγάπη, ὁπωσδήποτε βέβαια καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ ὅπως εἶναι φανερὸ καί τῆς πρὸς τὸν πλησίον, ἀφοῦ θεωρεῖ ὅτι δὲν ὑπάρχει κάποιος πλησίον γι᾿ αυτόν. Καὶ εἶναι φανερὸ ὅτι, ἀφοῦ δὲν ἀγαπᾷ τὸν ἀδελφὸ ποὺ τὸν ἔχει δεῖ, δὲν μπορεῖ νὰ ἀγαπᾷ τὸν Θεό, τὸν ὁποῖο δὲν ἔχει δεῖ.

«Ὑπολαβὼν ὁ ᾽Ιησοῦς εἶπεν, ῎ανθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ᾽Ιερουσαλὴμ εἰς ᾽Ιεριχὼ καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν, οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ. κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τίς κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν· ὁμοίως δὲ καὶ Λευίτης [γενόμενος] κατὰ τὸν τόπον ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθεν. Σαμαρίτης δέ τις ὁδεύων ἦλθεν κατ᾽ αὐτὸν καὶ ἰδὼν ἐσπλαγχνίσθη (: Τότε ὁ Ἰησοῦς μὲ τὴν ἀφορμὴ αὐτὴ πῆρε τὸν λόγο καὶ εἶπε: Κάποιος ἄνθρωπος κατέβαινε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα στὴν Ἰεριχὼ κι ἔπεσε σὲ ἐνέδρα λῃστῶν. Αὐτοὶ δὲν ἀρκέστηκαν μόνο νὰ τοῦ πάρουν τὰ χρήματά του, ἀλλὰ καὶ τὸν ἔγδυσαν, τὸν τραυμάτισαν, τὸν γέμισαν μὲ πληγὲς καὶ ἔφυγαν, ἀφοῦ τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένο. 
Κατὰ σύμπτωση τότε κατέβαινε στὸν δρόμο ἐκεῖνο κάποιος ἱερέας, καὶ ἐνῶ τὸν εἶδε, τὸν προσπέρασε ἀπὸ τὸ ἀπέναντι μέρος τοῦ δρόμου χωρὶς νὰ τοῦ δώσει σημασία ἢ κάποια βοήθεια. Τὸ ἴδιο καὶ κάποιος Λευίτης ποὺ περνοῦσε ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο, ἐνῶ πλησίασε καὶ εἶδε τὸν πληγωμένο, ἀπομακρύνθηκε ἀμέσως καὶ τὸν προσπέρασε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὸ ἀπέναντι μέρος τοῦ δρόμου. Ἕνας Σαμαρείτης ὅμως ποὺ περνοῦσε ἀπὸ τὸ δρόμο ἐκεῖνο, ἦλθε στὸ μέρος ὅπου ἦταν ξαπλωμένος, καὶ ὅταν τὸν εἶδε τὸν σπλαχνίστηκε καὶ τὸν πόνεσε)» [Λουκ. 10,29-33].

Πρόσεχε πῶς παρουσιάζει ὁ Σωτῆρας ποιός εἶναι ὁ πλησίον, καθαρίζοντάς τον ὄχι ἀπὸ τὸ γένος, οὔτε ἐξετάζοντας τὴν ἀρετή του, ἀλλὰ συνδέοντάς τον μὲ τὴ φύση, διηγούμενος γιὰ ἐκεῖνον ποὺ ἔπαθε δεινὰ ἀπὸ λῃστές, στὸν ὁποῖο ταιριάζει φιλανθρωπία ἀπὸ κάθε ἄνθρωπο, γιατί αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ ἴδια ἡ φύση. Δείχνεται ὅμως μὲ τὴν παραβολὴ καὶ τοῦτο, ὅτι βρίσκει τὸν ἀπὸ τὴ φύση τοῦ πλησίον αὐτὸς ποὺ δὲν εἶναι ὑπερήφανος, παρὰ ὁ ὑπερόπτης. Γιατί ὁ Σαμαρείτης παρουσιάζεται ἀνώτερος ἀπὸ τὸν ἱερέα καὶ τὸν Λευίτη. Γιατί αὐτοί, ἐνῶ κείτονταν μισοπεθαμένος καὶ μὲ πολὺ μεγάλες κακώσεις, τὸν προσπέρασαν, χωρὶς νὰ αἰσθανθοῦν γι᾿ αὐτὸν τίποτε τὸ ἀνθρώπινο, χωρὶς νὰ στάξουν τὸ λάδι τῆς ἀγάπης, ἀλλὰ ἐκδηλώνοντας μᾶλλον ἄσπλαχνο καὶ σκληρὸ φρόνημα, ἐνῶ ὁ ἀλλογενὴς ποὺ ἀνῆκε στοὺς Σαμαρεῖτες ἐκτέλεσε τὸν νόμο τῆς ἀγάπης. Ἄκουε βέβαια καὶ τὴν παραβολή:

«Καὶ προσελθὼν κατέδησεν τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐκβαλὼν ἔδωκεν δύο δηνάρια τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν, Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ τι ἂν προσδαπανήσῃς ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι (:Τὸν πλησίασε τότε καὶ τοῦ ἔδεσε μὲ ἐπιδέσμους τὰ τραύματά του ἀφοῦ προηγουμένως τὰ ἔπλυνε καὶ τὰ ἄλειψε μὲ λάδι καὶ μὲ κρασί. Κι ἔπειτα τὸν ἀνέβασε στὸ ζῶο του, τὸν πῆγε σὲ κάποιο πανδοχεῖο καὶ τὸν περιποιήθηκε, διακόπτοντας ἔτσι τὸ ταξίδι του. Τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωί, φεύγοντας ἀπὸ τὸ πανδοχεῖο ποὺ εἶχε διανυκτερεύσει, ἔβγαλε δύο δηνάρια, τὰ ἔδωσε στὸν ξενοδόχο καὶ τοῦ εἶπε: Περιποιήσου τον γιὰ νὰ γίνει καλά. Καὶ ὅ,τι παραπάνω ξοδέψεις, ἐγὼ καθὼς θὰ ἐπιστρέφω στὴν πατρίδα μου καὶ θὰ ξαναπεράσω ἀπὸ ἐδῶ, θά σοῦ τὰ πληρώσω)» [Λουκ. 10,34-35].

Κατὰ ἄλλη ἑρμηνεία: Ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ ἔχει γραφεῖ: «Καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς (:Ὦ, τὸν ταλαίπωρο τὸν ἄνθρωπο! Ἐνῶ ἔχει λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἀνυπολόγιστη τιμὴ τῆς λογικῆς του φύσεως, δὲν τὸ κατανόησε καὶ δὲν συνετίστηκε, ἀλλὰ ἐξισώθηκε μὲ τὰ ἄλογα καὶ ἀνόητα κτήνη καὶ ἔγινε ὅμοιος μὲ αὐτὰ κατὰ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς καὶ τὰ ἔνστικτα)» [Ψαλμ. 48,21], καὶ κυριεύτηκε ἀπὸ κάθε ζωώδη καὶ ἀκόλαστη ἐπιθυμία, ἀφοῦ ἔγινε ἀπαρχὴ τοῦ γένους μας ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος δὲν γνώρισε ἁμαρτία, ἔδειξε πρῶτος στὸν ἑαυτό Του νὰ ὑπερβοῦμε αὐτὰ τὰ κτηνώδη πάθη· γιατί Αὐτὸς ἀνέλαβε τίς ἀδυναμίες μας καὶ βάσταξε τίς ἀρρώστιες μας. Γι᾿ αὐτὸ εἶπε ὅτι ἐκεῖνον ποὺ θεραπεύθηκε τὸν ἀνέβασε στὸ δικό του ὑποζύγιο. Γιατί μᾶς ἔφερε στὸν ἑαυτό Του, ἐπειδὴ εἴμαστε μέλη τοῦ σώματός Του. Ἀλλὰ καὶ σὲ πανδοχεῖο τὸν πῆγε· πανδοχεῖο βέβαια ὀνομάζει τὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέχεται καὶ χωρεῖ ὅλους.

Γιατί δὲν θὰ ἀκούσουμε πιὰ σύμφωνα μὲ τὴ στενότητα τῆς νομικῆς σκιᾶς καὶ τῆς τυπικῆς λατρείας: «Οὐκ εἰσελεύσεται Ἀμμανίτης καὶ Μωαβίτης εἰς ἐκκλησίαν Κυρίου· καὶ ἕως δεκάτης γενεᾶς οὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὴν ἐκκλησίαν Κυρίου καὶ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα (:στὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου συνάθροιση δὲν ἐπιτρέπεται νὰ προσέλθει Ἀμμανίτης καὶ Μωαβίτης καὶ ἕως δεκάτης ἀκόμη γενεᾶς. Στὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα δὲν θὰ εἰσέλθει κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς σὲ συγκέντρωση Κυρίου)» [Δευτ. 23,4], ἀλλὰ «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος (:Λοιπόν, πηγαίνετε τώρα καὶ διδάξατε σὲ ὅλα τὰ ἔθνη τὴν ἀλήθεια. Καὶ αὐτοὺς ποὺ θὰ πιστέψουν καὶ θὰ γίνουν μαθητές σας, βαπτίστε τους στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος)» [Ματθ. 28,19] καὶ «ἀλλ᾿ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι (:ἀλλὰ σὲ κάθε ἔθνος, καθένας ποὺ εὐλαβεῖται τὸν Θεὸ καὶ ἐφαρμόζει δικαιοσύνη στὴ ζωή του, γίνεται δεκτὸς ἀπὸ Αὐτόν)» [Πράξ. 10,35].

Καὶ ἀφοῦ τὸν ὁδήγησε στὸ πανδοχεῖο, ζήτησε νὰ τύχει μεγαλύτερης φροντίδας. Καὶ πράγματι ὅταν συγκροτήθηκε ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ νεκρωμένα ἀπὸ τὴν πολυθεΐα ἔθνη, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἦταν σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ ἔχει γραφεῖ, ποὺ κατοικοῦσε καὶ περπατοῦσε μέσα σὲ αὐτὴν καὶ δώριζε κάθε πνευματικὸ χάρισμα.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ στὸν προϊστάμενο τοῦ πανδοχείου (αὐτὸς μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὅτι ἀποτελεῖ τύπο τῶν ἀποστόλων καί τῶν μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς ποιμένων καὶ διδασκάλων), ἀνεβαίνοντας στὸν οὐρανό, ἔδωσε δύο δηνάρια, γιὰ νὰ φροντίσει μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια τὸν ἄρρωστο. Καὶ ἐπιπρόσθετα τοῦ εἶπε: «Ἐὰν δαπανήσει καὶ περισσότερα, ὅταν ἐπανέλθω ἐγὼ θά σοῦ τὰ δώσω». Δύο δηνάρια ὀνομάζει τίς δύο Διαθῆκες, καὶ ἐκείνη ποὺ δόθηκε μὲ τὸν νόμο τοῦ Μωυσῆ καὶ τῶν προφητῶν καὶ αὐτὴ ποὺ δόθηκε μὲ τὰ Εὐαγγέλια καὶ τίς ἀποστολικὲς διατάξεις, ποὺ καὶ οἱ δύο ἦταν ἑνὸς Θεοῦ, καὶ ἔφεραν μία εἰκόνα τοῦ οὐράνιου καὶ ἑνὸς βασιλέως, ὅπως καὶ τὰ δηνάρια, καὶ σφράγιζαν καὶ ἀποτύπωναν μέσα στὶς καρδιές μας, μὲ τὰ ἱερὰ λόγια, τὸν ἴδιο χαρακτῆρα, γιατί καὶ μέσα σὲ αὐτὲς εἶχε μιλήσει τὸ ἴδιο Πνεῦμα.

Ἄς χαθοῦν ὁ Μάνης, καὶ πρὶν ἀπὸ αὐτὸν ὁ Μαρκίων, οἱ ἀθεότατοι, οἱ ὁποῖοι ἀποδίδουν αὐτὲς σὲ διάφορους θεούς· γιατί ἑνὸς βασιλεία εἶναι τὰ δύο δηνάρια, καὶ μαζὶ καὶ τὰ δύο καὶ ἰσότιμα δόθηκαν στὸν προϊστάμενο τοῦ πανδοχείου ἀπὸ τὸν Χριστό, τὰ ὁποῖα, παίρνοντάς τα οἱ ποιμένες τῶν ἁγιότατων ἐκκλησιῶν, τὰ αὔξησαν μὲ τοὺς κόπους καὶ τοὺς ἱδρῶτες τῶν διδασκαλιῶν, καὶ τὰ δαπάνησαν μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ μὲ τὴ δαπάνη τὰ αὔξησαν περισσότερο (γιατί τέτοιο εἶναι τὸ νοητὸ ἀργύριο, ἐνῶ δαπανᾷται, δὲ μειώνεται, ἀλλὰ αὐξάνεται, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ὁ λόγος τῆς διδασκαλίας) καὶ ὅταν θὰ ἐπανέλθει ὁ Κύριος, κατὰ τὴν τελευταία ἡμέρα, θὰ πεῖ ὁ καθένας: Κύριε, δύο δηνάρια μοῦ ἔδωσες· Νὰ ξοδεύοντάς τα μέσα στὸ ποίμνιό μου, ἔχω κερδίσει καὶ ἄλλα δύο, μὲ τὰ ὁποῖα αὔξησα τὸ ποίμνιο. Καὶ ἀπαντῶντας θὰ πεῖ: «Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σὲ καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου (:Εὖγε δοῦλε, ἀγαθὲ καὶ πιστέ! Σὲ λίγα ὑπῆρξες πιστός, σὲ πολλὰ θὰ σὲ ἐγκαταστήσω. Εἴσελθε γιὰ νὰ λάβεις μέρος στὴ χαρὰ τοῦ Κυρίου σου)» [Ματθ. 25,16-21].

«Τίς τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; ὁ δὲ εἶπεν, Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾽ αὐτοῦ. εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς, Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως (:Λοιπόν, ρώτησε συμπερασματικὰ ὁ Ἰησοῦς, ποιός ἀπὸ τοὺς τρεῖς αὐτοὺς σοῦ φαίνεται ὅτι ἔκανε τὸ καθῆκον του πρὸς τὸν συνάνθρωπο καὶ ἀποδείχθηκε στὴν πράξη πλησίον καὶ ἀδελφὸς ἐκείνου ποὺ ἔπεσε στὰ χέρια τῶν λῃστῶν; Καὶ αὐτὸς εἶπε: '' Πλησίον'' του ἀποδείχθηκε αὐτὸς ποὺ τὸν σπλαχνίστηκε καὶ τὸν ἐλέησε. Τοῦ εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς: "Πήγαινε καὶ κάνε κι ἐσὺ τὸ ἴδιο")».

Δεῖχνε δηλαδὴ συμπάθεια σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ πάσχει, χωρὶς νὰ ἐξετάζεις ἂν αὐτὸς εἶναι συγγενής σου ἢ συμπατριώτης σου, καὶ χωρὶς νὰ λογαριάζεις τίς θυσίες καὶ τοὺς κόπους καὶ τίς δαπάνες ποὺ θὰ ὑποστεῖς γιὰ νὰ βοηθήσεις καὶ νὰ συντρέξεις αὐτὸν ποὺ πάσχει, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸς εἶναι ἐχθρός σου. Ἔτσι καὶ ὁ Χριστός, ποὺ οἱ ἐχθροί του Τὸν ἔβριζαν «Σαμαρείτη», στὴν καταπληγωμένη καὶ μισοπεθαμένη ἀπὸ τίς ἁμαρτίες ἀνθρωπότητα ἔγινε ὁ καλὸς καὶ ἀγαθὸς Σαμαρείτης. Καὶ γιὰ νὰ τὴ θεραπεύσει ἀπὸ τίς πληγές της, ὄχι μόνο ὑπέστῃ κόπους, ἀλλὰ ὑποβλήθηκε καὶ σὲ θάνατο σταυρικό)» [Λουκᾶ, 10,36-37]· [ἐρμην. απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].

Εὔλογα ὁ Κύριος ρώτησε ποιόν ἀπὸ τοὺς τρεῖς θεώρησε ὅτι ἔγινε πλησίον ἐκείνου ποὺ ἔπαθε. Καὶ αὐτὸς ἀπάντησε: «Ἐκεῖνος ποὺ τοῦ ἔδειξε εὐσπλαχνία. Γιατί οὔτε ὁ ἱερέας, οὔτε ὁ Λευίτης, ἔγινε πλησίον ἐκείνου ποὺ ἔπαθε, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ τοῦ ἔδειξε εὐσπλαχνία». Καὶ ὁ Κύριος σὲ αὐτὰ ἀπάντησε: «Πήγαινε καὶ κάνε κι ἐσὺ τὸ ἴδιο». Γιατί εἶναι ἀνώφελο τὸ ἀξίωμα τῆς ἰεροσύνης σὲ ἐκείνους ποὺ τὸ ἔλαβαν, καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι νομομαθεὶς μὲ τὸ νὰ ὀνομάζονται νομομαθείς, ἐὰν δὲν εὐδοκιμοῦν μὲ τὰ ἴδια τὰ ἔργα τους. Νὰ λοιπὸν ἔχει πλεχθεῖ τὸ στεφάνι τῆς ἀγάπης σὲ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἀγάπησε τὸν πλησίον. Αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης, ἀλλὰ ὄχι ἀξιοκαταφρόνητος.

Γι᾿ αὐτὸ ὁμολόγησε ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν μαθητῶν, δηλαδὴ ὁ μακάριος Πέτρος, λέγοντας τὰ ἑξῆς: «Ἐπ᾿ ἀληθείας καταλαμβάνομαι ὅτι οὐκ ἔστι προσωπολήπτης ὁ Θεός, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι (:Ἀλήθεια, καταλαβαίνω τώρα πολὺ καλά, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι προσωπολήπτης. Ἀλλὰ σὲ κάθε ἔθνος, καθένας, ποὺ εὐλαβεῖται τὸν Θεὸ καὶ ἐφαρμόζει δικαιοσύνη στὴ ζωή του, γίνεται δεκτὸς ἀπὸ Αὐτόν)» [Πράξ. 10,34-35]· γιατί ὁ Κύριος ποὺ ἀγαπᾷ τὴν ἀρετή, δέχεται ὅλους ἐκείνους ποὺ εἶναι ἐραστὲς τῶν ἀγαθῶν ἔργων καὶ τοὺς ἀσπάζεται καὶ τοὺς θεωρεῖ γνήσιους καὶ τοὺς καθιστὰ ἄξιους τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν.

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

Νίκος Αναδιώτης της "Νίκης": μαθητικές στολές, Ευρωβουλή, δύο (και μόνον) φύλα - "Βλέπω 14χρονες με ένα μπουστάκι μόνο"


Ο ευρωβουλευτής Νίκος Αναδιώτης θέλει μαθητικές στολές: "Δεν είναι ωραίο να βλέπουμε 13χρονα κορίτσια με έξω την κοιλιά"

"Υπερασπίζομαι την άποψή μου ότι το δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώνει με μητέρα και πατέρα, είναι πολύ σπουδαίο και πρέπει να το υπερασπιστούμε" είπε ο Νίκος Αναδιώτης της "Νίκης"


Thetoc (εκεί και το βίντεο με τη συνέντευξη)

Συνέντευξη στην εκπομπή του Alpha "Happy Day" έδωσε ο ευρωβουλευτής της Νίκης, Νίκος Αναδιώτης, μιλώντας για τη αμοιβή του στην Ευρωβουλή, αλλά και για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.

Μεταξύ άλλων ο Νίκος Αναδιώτης αναφέρθηκε και στο τρίτο φύλο, ενώ εξέφρασε την επιθυμία να επιστρέψουν οι μαθητικές στολές στα σχολεία.

"Δέχομαι κριτική όταν λέω ότι δεν αποδέχομαι το τρίτο φύλο. Ο άνθρωπος γεννήθηκε με δύο φύλα και δεν αποδέχομαι περισσότερο αριθμό από αυτό. Υπερασπίζομαι την άποψη μου ότι το δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώνει με μητέρα και πατέρα, είναι πολύ σπουδαίο και πρέπει να το υπερασπιστούμε. Θα έλεγα, επίσης, ότι τα παιδιά στο σχολείο θα ήθελα να έχουν ίδια αμφίεση. Δεν νομίζω ότι είναι ωραία εικόνα να βλέπουμε 13χρονα κορίτσια με κοντά μπλουζάκια, με έξω την κοιλιά τους. Απορώ πώς δεν κρυώνουν, μία αμφίεση που δεν ταιριάζει στην ηλικία τους", τόνισε.

"Δεν ξέρω αν η κοινωνία είναι έτοιμη να επανέλθει σε παλαιότερα έτη, να φορούν όλα τα παιδιά μια μαθητική στολή. Δεν ξέρω αν θα έκανε κακό αυτό στην κοινωνία. Θα έκανε σε όλους διακριτή την ηλικία τους. Θα καταλάβαινες πως αυτή είναι μια μαθήτρια", συμπλήρωσε.

Όταν ρωτήθηκε για την αμοιβή του ευρωβουλευτή, είπε: "Η αμοιβή μου ως ευρωβουλευτής είναι παραπάνω από του μέσου Έλληνα. Δεν θα αλλάξουμε τρόπο ζωής σαν οικογένεια γιατί σήμερα είσαι, αύριο δεν είσαι. Ρώτησα τη σύζυγό μου αν θα πάμε τα παιδιά μας σε ιδιωτικό σχολείο και ήταν αρνητική. Θα ήταν δύσκολο για τα παιδιά να διαχειριστούν μία αλλαγή ξανά στη ζωή τους. Δηλαδή να ανέβουμε βιοτικό βιοτικό και μετά ξαφνικά να γυρίσουμε πάλι πίσω".

Όπως παραδέχθηκε, μετά την εκλογή του συζήτησε με τη σύζυγό του το ενδεχόμενο να μετακομίσουν οικογενειακώς μόνιμα στις Βρυξέλλες. "Μας πέρασε από το μυαλό με τη σύζυγό μου να πάμε όλοι μαζί στις Βρυξέλλες αλλά αποφασίσαμε από κοινού με τη Βασιλική ότι τα προτερήματα που θέλουμε να έχουμε σαν ζωή και σαν οικογένεια είναι στο Αίγιο. Θα ξεκινήσουμε έτσι κι έχει ο Θεός". 

Νίκος Αναδιώτης: "Δεν υπάρχει τρίτο φύλο, να επανέλθει η μαθητική στολή - Βλέπω 14χρονες με ένα μπουστάκι μόνο"

Νίκος Αναδιώτης: Υπάρχει το αρσενικό, το θηλυκό και δεν υπάρχει το ουδέτερο [βίντεο]

Άλλες τηλεοπτικές συνεντεύξεις του Νίκου Αναδιώτη

Ερώτηση του Νίκου Αναδιώτη για την παιδική εγκληματικότητα στον επίτροπο Glenn Micallef  
 
Παρεμβάσεις του Ν. Αναδιώτη στο Ευρωκοινοβούλιο

Διαβάστε επίσης

''Σου έρχονται φοβίες μερικές φορές...''


''Σου έρχονται φοβίες μερικές φορές...'' ~ Αγίου Πορφυρίου

Σου έρχονται φοβίες μερικές φορές, όπως μου λες, γιατί δεν αγαπάς πολύ τον Χριστό. Αυτό είναι όλο. Άντε, πήγαινε τώρα…


~ Αγίου Γέροντος Πορφυρίου, “Ανθολόγιο συμβουλών”,
(εκδ. Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής).

***

Το να ακολουθεί κάποιος τον Χριστό...

Να ακολουθεί κάποιος τον Χριστό, σημαίνει να πάσχει, για να θεραπευθεί, και να σωθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα...
Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά...

~ Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Πνεύματος κοινωνία

Actress Juliette Binoche Acclaims Saint Paisios the Athonite and Byzantine Iconography In Award Speech

 

ΕΛΛΗΝΙΚΑ: Ζιλιέτ Μπινός: «Ο Άγιος Παΐσιος γεμίζει τη διαδρομή μου»

The 65th Thessaloniki Film Festival welcomed two of the most prolific stars of contemporary cinema, Juliette Binoche and Ralph Fiennes, on Friday, November 1st 2024, at the Olympion theater. The two renowned actors received the Festival’s honorary Golden Alexander award prior to the screening of the monumental film *The English Patient* (1996), which marked their second collaboration (their first was in 1992's *Wuthering Heights*) and garnered Juliette Binoche an Academy Award for Best Supporting Actress, and Ralph Fiennes a nomination for the Academy Award for Best Actor. ...
 

 


See also

Saint Paisios the Athonite

Greek Television Series on the Life of Saint Paisios (Episodes 1 - 3)

 

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2024

Για το 1ο Συνέδριο της ΝΙΚΗΣ (Θεσσαλονίκη 9-10 Νοεμβρίου 2024): ΚΡΑΤΑΤΕ ΓΕΡΑ, για πίστη & πατρίδα!

 

 

   

 

Ν: Το σχόλιό μας

ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ, προσπαθούμε και ευελπιστούμε για το καλύτερο, αλλά είμαστε προετοιμασμένοι για το χειρότερο. Θα προσπαθήσουν να μας διαλύσουν, αυτό το ξέρουμε. Η Διχόνοια, το μόνιμο σαράκι της φυλής μας, καραδοκεί. Ήδη έχουν αρχίσει να υποσκάπτουν και πιθανόν να δούμε "δικούς μας" να "διαμαρτύρονται" και να αποχωρούν και χθεσινούς "φίλους μας" να γίνονται εχθροί. Το έχουμε ξαναδεί και σίγουρα θα το ξαναδούμε και μελλοντικά (θυμηθείτε τους διχασμούς στην Επανάσταση του 1821).

Εμείς - Εσείς - σταθερά, με το σταυρό και την καρδιά ψηλά.

Πιστεύω ότι θ' ακούσουμε από τα παπαγαλάκια ΜΜΕ ότι "Η ΝΙΚΗ διαλύεται", "εσωτερικές διαμάχες", "σκάνδαλα"! Αλλά η "ΝΙΚΗ" θα έρθει συν Χριστώ από εκείνους που θα παραμείνουν σταθεροί μέσα από τη Φωτιά, εν πίστει και αγάπη.

Η απάντησή μας:

Ο Ψαλμός 2 (κατά τον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, υπέρ των συνερχομένων σε συνέδρια - ο άγιος Αρσένιος γιορτάζει στις 10 Νοεμβρίου, 2η μέρα του Συνεδρίου)

1 Ἰνατί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;
2 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ.
3 Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν.
4 ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς.
5 τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς.
6 ᾿Εγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ
7 διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε.
8 αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς.
9 ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς.
10 καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν.
11 δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ.
12 δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας.
13 ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ.

9 Νοεμβρίου γιορτάζει - μεταξύ άλλων - ο άγιος Νεκτάριος. 10 Νοεμβρίου ο άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Μαζί με τον άγιο Δημήτριο και όλους τους αγίους της Θεσσαλονίκης μας, με τον άγιο Ιωάννη Βατάτζη και υπό την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, καλόν αγώνα, καλή δύναμη, για πίστη και πατρίδα και για όλη την οικουμένη, μέχρι την τελική ΝΙΚΗ!

****

"Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐ­­στιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκεί­νῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται. εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς­ σου σκανδαλίζει σε, ἔκκο­ψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀ­φ­­θαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός" (Ματθ. 18, 7-9).  

 ****

"Ῥυσθῆναι, πειρατηρίων παντοίων, καὶ σκανδάλων τοῦ ἐχθροῦ ὀλεθρίων, καὶ ἀναγκῶν καὶ στενώσεων πλείστων, τὸν Πανοικτίρμονα Λόγον ἱκέτευε, Νεκτάριε θαυματουργέ, τοὺς προστρέχοντας πίστει τῇ σκέπῃ σου" (από την Παράκληση προς τον άγιο Νεκτάριο).

(Εικ. από εδώ)

Τα παιδιά, ο φύλακας άγγελος & ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο...

Τα παιδιά...


''Τα παιδιά έχουν επικοινωνία και με τον Θεό και με τον Φύλακα Άγγελό τους, που είναι συνέχεια δίπλα τους...''

~ Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο...


«Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο είναι να του φανερώσει στη ζωή του κάποιον, που να γνωρίζει εμπειρικά τον Θεό...».

~ Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Από τους αγίους αγγέλους στον άγιο Νεκτάριο (8+9 Νοεμβρίου)!...

 

"Άγγελοί μου, τι ωραία είναι αυτή η φορεσιά που φοράτε!"
"Έτσι θα γίνει και η δική σας φορεσιά στον άλλον αιώνα". 

Μια εντυπωσιακή διήγηση από τον π. Μάρκελλο Καρακαλληνό (από την ανάρτηση «Η ευχή θα είναι ο μεγαλύτερος βοηθός κι έπειτα ο άγγελος» !!! ).
 
Οι άγιοι αρχάγγελοι Γαβριήλ, Μιχαήλ και Ραφαήλ. Αριστερά ο Γαβριήλ με την εικόνα της Θεοτόκου, προς την οποία έφερε τον Ευαγγελισμό. Στη μέση ο Μιχαήλ, που, κατά την παράδοση, είναι εκείνος που παίρνει τις ψυχές (στην εικ. υψώνει την ψυχούλα στον ουρανό με το αριστερό του χέρι). Δεξιά ο Ραφαήλ με τον περίφημο ιχθύ (ψάρι) για τον οποίο δες παρακάτω, στο link. Εικ. από εδώ.

Ένα κλικ αγάπης στα:

Την ίδια μέρα (8 Νοε) γιορτάζουν:
 
 
Και αγγλικά:
 
Στη γλώσσα σόνα (της Ζιμπάμπουε):

Ndiani Mikaeri Ngirozi Huru? (mwedzi waMbudzi, 8)

9 Νοεμβρίου 
 
 
 
Ενότητα στο ιστολόγιό μας για τον άγιο Νεκτάριο
 
Η μεγάλη ασκήτρια της Λέσβου & ο άγιος μεταφραστής (οσία Θεοκτίστη και άγιος Συμεών ο Μεταφραστής, 9 Νοε.)

Άλλοι άγιοι στις 7 & στις 9 Νοεμβρίου (της 8ης Νοε. τους αναφέραμε)
 
Έτη πολλά και ευλογημένα με τις πρεσβείες των αγίων και των αγίων αγγέλων σε όλο τον κόσμο, αδελφοί μου.