ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Το Δεκαπενταύγουστο μοσχοβολά όλη η χώρα μας από την μυστική ευωδία της Θεοτόκου

Σαν την καταστολισμένη νύφη, έτσι είναι η Ελλάδα μας γεμάτη από εκκλησίες, μοναστήρια και ερημοκλήσια της Παναγίας, πνευματικά παλάτια της ταπεινής αυτής Βασίλισσας. Στο καθένα απ΄ αυτά βρίσκεται το σεβάσμιο εικόνισμά της, δεξιά από την Ωραία Πύλη, με το γυρτό κεφάλι της για ν' ακούσει τον κάθε πόνο μας, την κάθε χαρά μας.

Πόσα δάκρυα στ' άχραντα χέρια της, δάκρυα του βασανισμένου λαού μας! Το γλυκό, μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπο της δίνει ελπίδα στους απελπισμένους, χαρά στους θλιμμένους, ανάπαυση στους κουρασμένους, ειρήνη στους ταραγμένους. Το κάλλος του δεν είναι σαρκικό, αλλά κάλος πνευματικό, που φέρνει κατάνυξη σεβασμό και αγάπη. Οι ζωγράφοι που τη ζωγραφίσανε ήτανε πονεμένοι άνθρωποι, νηστευτές, εγκρατείς και ολοκάθαροι, κατά το τροπάρι που λέγει: «Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων...».

Στην Ελλάδα προσκυνείται η Παναγία με τον πρεπούμενο τρόπο· ήγουν με δάκρυα, με πόνο, με ταπεινήν αγάπη και με «χαροποιόν πένθος». Γιατί η Ελλάδα μας είναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος· και το έθνος μας βρίσκει στις σκληρές περιστάσεις του παρηγοριά και στήριγμα στη λυπημένη μητέρα του Χριστού. Σε άλλες χώρες η Παναγία τραγουδιέται με τραγούδια κοσμικά· μα εμείς την υμνολογούμε με κατάνυξη, θαρρετά μα και με συστολή, με αγάπη, μα και με σέβας, σαν μητέρα μας, μα και σαν μητέρα του Θεού μας. Ανοίγομε την καρδιά μας, για να ιδεί τι έχει μέσα και να γιάνει τις πληγές μας. Η Παναγία είναι η πικραμένη χαρά της Ορθοδοξίας· το «χαροποιόν πένθος», η «χαρμολύπη μας», «ο ποταμός ο γλυκερός του ελέους», «ο λιμήν των χειμαζομένων».

Το Δεκαπενταύγουστο μοσχοβολά όλη η χώρα μας από την μυστική ευωδία της Θεοτόκου. «Επί Σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις· αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος. Ηγιασμένε ναέ και Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ης Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων Θεός». Λίγα μόνο λόγια κλεμμένα -ιερές κλεψίες, τις ονόμαζε ο Άγιος Νικόδημος - για την Θεομάνα μας.

Εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου

Δημήτριος Γκιουζέλης

Υπεύθυνος της Θεματικής Ομάδας Τουρισμού της ΝΙΚΗΣ

"Αύγουστε καλέ μου μήνα, να 'σουν δυο φορές το χρόνο", λέγανε οι παλιοί και με τη λαϊκή σοφία τους, καταχώρησαν στην παράδοση μας τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού ως τον πιο αγαπητό μήνα όλου του χρόνου.

Πως να μην είναι άλλωστε, όταν τον μήνα Αύγουστο στο διάβα της ζωής, συναντάμε δυο πολύ μεγάλες γιορτές, τη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού και τη Θεομητορική της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου οι δυο τόσο αγαπημένες σε όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς εορτές, προβάλλουν στη λατρευτική μας ζωή, την αδιάσπαστη ένωση της Παναγίας με το Σωτήρα Χριστό. "Ο Θείος Τόκος μεταμόρφωσε το σκήνωμα Αυτού σε Κεχαριτωμένη". Ο Χριστός κατά τη Μεταμόρφωση Του έλαμψε ως ήλιος κι η Μητέρα Του ανεδείχθη "καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών" φωτίζοντας τις ζωές μας.

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μας οι κατανυκτικές φωνές των πιστών συνενώνονται, καθώς ψέλνουν θερμές Παρακλήσεις στην Υψηλότερα των ουρανών, εξυμνώντας το Σεπτό της Πρόσωπο, επικαλούμενοι τις πρεσβείες της, την προστασία της και τη μεσιτεία της στον Υιό της και Θεό μας.

Γεμίζουν οι εκκλησίες και τα μοναστήρια μας που τιμούν τη Παναγία μας, καθώς οι δρόμοι που οδηγούν στη χάρη της, στα βουνά στους κάμπους και στα νησιά μας, μοιάζουν με ανθρώπινες αλυσίδες ευγνωμοσύνης για τις αναρίθμητες ευεργεσίες της.

Πλησιάζουμε στην καρδιά του Αυγούστου, είναι αλήθεια σε δύσκολους καιρούς που ο κόσμος μας χάλασε. Σύννεφα βαριά φέρνουν κάθε μέρα άσχημα νέα, όμως δεν πρέπει να απελπιζόμαστε γιατί έχουμε την Παναγιά, μητέρα μας, παρηγοριά και στήριγμα και ευλογία, στο μαστιζόμενο από ποικίλους κινδύνους και προβλήματα κόσμο.

Η παρουσία της στη ζωή μας ευφραίνει τις ψυχές μας. Όμως, τούτες τις άγιες μέρες, μήπως πρέπει να βγούμε και 'μεις από τον μικρόκοσμο μας και να σκεφτούμε και τους άλλους; Εμείς έχουμε να φάμε, κρεβάτι να κοιμηθούμε, ρουχαλάκια να ντυθούμε. Πόσα παιδιά είναι άστεγα και πεινασμένα , μπλεγμένα στα ναρκωτικά, βρίσκονται στη φυλακή, στο περιθώριο... Πόσος κόσμος υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου. Πόσοι άνθρωποι πονάνε γιατί έχασαν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο, είναι απελπισμένοι γιατί έχασαν τη δουλειά τους ή το σπίτι τους...

Ας σκεφτούμε τους πονεμένους αδελφούς μας, όχι για να απελπιστούμε, αλλά για να μην είμαστε αχάριστοι. Να πούμε ένα, Δόξα σοι ο Θεός, μέσα από την καρδιά μας, για τις άπειρες ευεργεσίες Του, γιατί οπωσδήποτε τίποτε δεν είναι δικό μας και τίποτε δεν μας ανήκει.

Να δώσουμε χαρά στην Μάνα μας, γιατί αυτό ζητάει μόνο από εμάς, να τιμούμε τον Υιό της και Θεό μας. Με λόγια και με έργα. Να πούμε ένα "Κύριε ελέησον " ευχόμενοι για όσους έχουν ανάγκη, μαλακώνοντας την καρδιά μας, να δώσουμε με χαρά μια βοήθεια όπου μπορέσουμε.

Να κάνουμε την καρδιά μας Αύγουστο μήνα , που αυξάνουν οι καρποί , γι' αυτό λέγεται και "τραπεζοφόρος", που δεν θα είναι μόνο το τραπέζι μας γεμάτο με πλούσια αγαθά, αλλά κυρίως, η καρδιά μας, να τη στολίσουμε με τους καρπούς της αγάπης, να την αυξήσουμε, να την κάνουμε μεγάλη, για να χωρά και να αγκαλιάζει όλο τον κόσμο.

Μακάρι να αξιωθούμε, διά πρεσβειών της Παναγίας μας. Καλή Παναγία!