Η Ανάσταση του Χριστού - π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (όλες οι ομιλίες)

Όρος Αλατόμητον / π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

 

 

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος (1927 – 2006)



Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου» Στομίου Λαρίσης.

Σύντομη βιογραφία 

Ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον

Τήν 23ην Μαΐου 2006 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Κομνηνείου) Κισσάβου πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μετά μακράν δοκιμασίαν τῆς ὑγείας του καί ἄγων τό 79ον ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ἐγεννήθη εἰς τήν Κηφισιάν τό 1927 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, τόν Γεώργιον καί τήν Εὐφροσύνην, οἱ ὁποῖοι διεκρίνοντο διά τήν πίστιν των εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν, τήν ἀγάπην πρός τόν πλησίον, τήν τιμιότητα, τήν μεγάλην ἐργατικότητα καί ἐν γένει εἰς τήν χριστιανικήν βιοτήν καί τό ἦθος. Ὀλιγογράμματοι καί οἱ δύο, ὅμως πλούσιοι εἰς πνευματικότητα, ἀνέθρεψαν τά τέκνα των Γραμματικήν καί Ἀθανάσιον μετά ἐπιμελείας καί ὑπευθυνότητος. Τοῦτο ἀπετυπώθη εἰς τήν ζωήν τῶν τέκνων των, κατά τήν πορείαν τοῦ βίου των.

Ὁ πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἐκ μικρᾶς ἡλικίας ἔδειξε τάς ἀπαρχάς τῆς Ἱερατικῆς του κλίσεως μαζί μέ ἄλλας κλίσεις πρός τήν τέχνην καί τήν ἐπιστήμην τῆς συγχρόνου τεχνολογίας. Τελικῶς ὑπερίσχυσεν ἡ πρός τόν Θεόν ἀφιέρωσις. Τό 1960, ὅταν ἐξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης ὁ ἐφημέριος τῆς ἐνορίας του πατήρ Ἰάκωβος Σχίζας, τόν ἠκολούθησεν εἰς τήν Λάρισαν καί ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐκάρη Μοναχός, ἀκολούθως δέ ἱερεύς. Ἔτσι, μίαν δεκαετίαν εἰργάσθη ὡς βοηθός ἱεροκήρυκος εἰς τήν Λάρισαν, διαπρέψας εἰς τόν κηρυττόμενον εὐαγγελικόν λόγον καί τήν πνευματικήν καθοδήγησιν τοῦ λαοῦ τοῦ θεοῦ.



Ἀπό τό 1970 ἀπεσύρθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς μετανοίας του, χωρίς νά παύση τό κηρυκτικόν ἔργον του ἐν Λαρίσῃ καί Θεσσαλίᾳ. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐργώδους προσπαθείας του ἦτο ἡ προσέλκυσις νέων εὐσεβῶν εἰς τόν Μοναχισμόν καί τήν ἱερωσύνην καί τήν δημιουργίαν ἀδελφότητος, ἡ ὁποία διέλαμψε μέ τό ἦθος καί τήν πίστιν της κατά τόν ἀκολουθήσαντα χρόνον μέχρι τῆς σήμερον. 

Ὁ πατήρ Ἀθανάσιος ἠναλώθη εἰς τό ἔργον τῆς στηρίξεως τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας, τήν χειραγώγησιν τῆς νεότητος, τήν ἀνάπτυξιν ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως εἰς τόν λαόν καί μορφώσεως αὐτοῦ διά τῆς προσφορᾶς πλουσίου τοῦ θείου λόγου. Αὐτήν τήν στιγμήν κυκλοφοροῦν δύο χιλιάδες ὁμιλίαι του μέ ἑρμηνείαν βιβλίων τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Χρονικῶς ὑπερβαίνουν τά 35 ἔτη ἀναπτύξεως τά ἐν λόγῳ ἱερά κείμενα.

Ἡ χαρισματική δύναμις τῶν κηρυγμάτων του ἔφερε τόσους εἰς μετάνοιαν καί ἐπίγνωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας, ὥστε νά ὑπερβῆ ἡ περί τούτου φήμη τόν τόπον τῆς Θεσσαλίας. Αἱ ὁμιλίαι του ἐστάλησαν κατά χιλιάδας εἰς Ἀνατολήν καί Δύσιν καί εἶναι περιζήτητος αὐτήν τήν στιγμήν. Ἠγάπησεν ὁ πατήρ Ἀθανάσιος τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν καί τήν ζῶσαν εἰκόνα Του, τόν ἄνθρωπον, τόσον, ὥστε νά μή φεισθῇ τήν ὑγείαν του καί αὐτήν τήν ζωήν. 

Πράγματι, ὅταν νέος ἔφευγε διά τόν τόπον, ὅπου τόν ἐκάλεσεν ὁ Θεός, εἶπε: πηγαίνω ἐκεῖ εἰς τήν Λάρισαν νά διακονήσω τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, δηλ. νά πεθάνω. Αὐτό ἐξηγεῖ καί τήν μεγάλην ἀγάπην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ πρός τόν πνευματικόν του πατέρα Ἀθανάσιον. Λαόν, ὁ ὁποῖος ἐξεχύθη εἰς τάς πλαγιάς τοῦ Κισσάβου καί τόν περίβολον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου, διά νά κυκλώση τό ἱερόν σκήνωμά του, νά τό κατασπαστῇ καί τοῦ ἀντιπροσφέρῃ τά δάκρυα τῆς χαρμολύπης του, πρός τόν εὐεργέτην του καί ἱκέτην πρός τόν Θεόν ὑπέρ τῆς σωτηρίας του.

Πάτερ Ἀθανάσιε, φρούρει ἄνωθεν τόν πιστόν λαόν καί εὔχου ὑπέρ αὐτοῦ ἀγωνιζομένου.