Θωμαή Στεφανοπούλου / Facebook
"Όταν οι πολίτες αγαπούν την πατρίδα, η πατρίς ευημερεί και οι πολίτες ευτυχούν. Όταν οι πολίτες αδιαφορούν διά την πατρίδα, η πατρίς περιπίπτει εις μαρασμόν και οι πολίτες εις δυστυχίαν."
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ. ["Ν": Σωζόμενοι στίχοι από την τραγωδία του "Φιλοκτήτης". Στα αρχαία: «πατρίς καλῶς πράσσουσα τό τυχόντ’ ἀεί μείζω τίθησι, δυστυχοῦσα δ’ ἀσθενῆ» (fr. 798 N2). Δες εδώ (σελ. 8-9 του pdf), εδώ (σελ. 29) και εδώ (σελ. 10, με τη συγκεκριμένη ερμηνεία)].
Η σοφή ρήση του αρχαίου ποιητή με έκανε να αναρωτηθώ για τα αισθήματα ημών των Ελλήνων σήμερα για την πατρίδα μας.
Το ότι έχουμε ως έθνος εχθρούς που μας μισούν είναι αναμφισβήτητο.
Το ότι εχθρότητα προς το έθνος ή εγκληματική αδιαφορία δείχνουν και οι εκάστοτε κυβερνώντες κι αυτό είναι εμφανές.
Εμείς ως λαός όμως αγαπούμε τη πατρίδα;
Διότι ξεπεράσαμε το στάδιο του μαρασμού κατά τον Ευριπίδη και οδεύουμε ολοταχώς στο στάδιο του αφανισμού.
Αυτό σημαίνει ότι ξεπέσαμε πολύ. Κι όχι μόνο γιατί κάναμε λάθη στις επιλογές μας, αλλά κυρίως γιατί δεν αγαπούμε την πατρίδα. Ή δεν την αγαπούμε αρκετά για να την φυλάττουμε από τους επιβούλους.
Συνηθίσαμε - μας συνήθισαν - στο κυνήγι της προσωπικής / ατομικής ευημερίας, η οποία δεν συνδέεται καθόλου με την ευημερία της πατρίδας. Λες και η πατρίδα είναι έννοια που "κείται μακράν" και δεν μας επηρεάζει.
Η πατρίδα μπορεί να μπαίνει σε πλειστηριασμό, μπορεί να εκχωρείται, μπορεί να πωλείται, αλλά ο καθένας να αξιώνει να είναι πετυχημένος και ευτυχισμένος μέσα σε μια τέτοια πατρίδα.
Το κακό που έχει πέσει πάνω μας τις τελευταίες δεκαετίες με αποκορύφωμα την μαύρη καμμένη γη και την απόλυτη σημερινή καταστροφή είναι αποτέλεσμα της ΜΗ ΑΓΑΠΗΣ μας για τον τόπο που μας γέννησε. Για την γη των πατέρων και των παππούδων μας. Για την ένδοξη και ματωμένη ιστορία μας.
Χάλασε η σκέψη, σκλήρυνε η καρδιά, μουδιασμένη σχεδόν αναίσθητη η εθνική μας συνείδηση.
Σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό πριν λίγο καιρό είχε γίνει ένα είδος γκάλοπ στους ακροατές με την εξής υποθετική ερώτηση: Αν σας έδιναν ένα εκατομμύριο ευρώ, αλλά σας έλεγαν ότι θα έπαιρναν ένα ακατοίκητο νησί οι Τούρκοι, θα δεχόσασταν;
Δυστυχώς, προς μεγάλη μας έκπληξη, ήταν πάρα πολλοί αυτοί που είπαν ΝΑΙ και πολλοί εκείνοι που έλεγαν ότι δεν θα τους πείραζε να πάρουν και ένα κατοικημένο!
Έχω την αίσθηση ότι σε περίπτωση που τους ρωτούσαν αν τους πειράζει ο Ερντογάν να διοικεί την Ελλάδα, πάλι δεν θα είχαν πρόβλημα!
Έτσι δεν έχουν πρόβλημα να τους διοικούν απάτριδες, άθεοι, θεομάχοι, αφορισμένοι, και αν δήλωναν κάποιοι πολιτικοί ακόμα και σατανιστές αλλά έδιναν μάρκετ πας και επιδόματα, πάλι δεν θα τους πείραζε.
Οπότε τι ψάχνουμε να βρούμε; Τα εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραμμένα στρέμματα γης και οι εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραμμένες ζωές Ελλήνων σήμερα είναι αποτέλεσμα αυτού που απουσιάζει παντελώς από τις καρδιές των περισσότερων. Της φυσικής, της ιερής αγάπης για την πατρίδα.
Δεν λέω φυσικά ότι όσοι άνθρωποι κάηκαν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Μην τα μπερδεύουμε. Μα την αμαρτία των πολλών την πληρώνει όλο το έθνος. Η τιμωρία ως συνέπεια πέφτει επί δικαίων και αδίκων.
Και την τιμωρία που είναι η διάλυση και η καταστροφή δεν την δίνει ο Θεός. Όχι.
Την έχουμε επιλέξει προ πολλού εμείς, διακαώς μάλιστα.
Η σωτηρία της πατρίδας λοιπόν δεν θα έρθει από έναν άξιο και δίκαιο κυβερνήτη αν πρώτα δεν αλλάξουν οι καρδιές των Ελλήνων. Δεν τον αξίζουμε έναν τέτοιον κυβερνήτη. Πρώτα εμείς θα τον πετροβολήσουμε όντες τέτοιοι διεφθαρμένοι.
Μετάνοια χρειάζεται. Εθνική μετάνοια και συντριβή. Να ευγνωμονούμε τον άγιο Θεό αν μας την δώσει έστω και με θλίψεις και δεινά. Γιατί μόνο τότε θα σωθεί η πατρίδα και το έθνος.
Διαφορετικά δεν έχουμε λόγο να υπάρχουμε έτσι χαλασμένοι και εκμαυλισμένοι, περίγελος της οικουμένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου