ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: "Πρώτη φορά ακούμε το Όνομά Του. Δεν Τον ξέρουμε!"...

Ειρήνη Σολδάτου

Εκτός από το 1-2% που κάνουν σκληρό αγώνα με τον εαυτό τους και τον κόσμο

για να εξελιχθούν πνευματικά,

να αρέσουν στον Κύριο και να κερδίσουν με το σπαθί τους και την Χάρη Του την αιώνια Βασιλεία Του,

όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι

είμαστε ψεύτες και υποκριτές στην πίστη μας καθώς δεν θέλουμε ή δεν αντέχουμε να το παραδεχθούμε.

Ζούμε την ζωή μας όπως μας καπνίσει,

σύμφωνα με τις επιθυμίες μας,

τα θέλω μας,

τις εμμονές μας,

τα πάθη μας,

την αντίληψή μας περί ευδαιμονίας και καλοπέρασης.

Δεν τηρούμε ούτε στο

ελάχιστο τις εντολές Του Θεού.

Τον έχουμε απαρνηθεί έμπρακτα

με τον τρόπο ζωής

που επιλέξαμε.

Η Διδασκαλία Του είναι για εμάς

κενό νεκρό γράμμα κλεισμένο

στο Ευαγγέλιο και ξεχασμένο σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης μας.

Ο εκκλησιασμός μας είτε δεν υφίσταται είτε είναι υποκριτικός

έναντι Του Θεού,

του εαυτού μας και του κόσμου.

Βαυκαλιζόμαστε με την σκέψη ότι είμαστε καλοί Χριστιανοί και απέχουμε από αυτό

όσο η Γη από τον Ήλιο.

Ξεπουλάμε εύκολα τις αξίες και τα ανθρώπινα ιδανικά στον βωμό του κέρδους,

της απληστίας και του βολέματος.

Πατάμε πάνω σε άλλους για να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε.

Ο εαυτούλης μας πάνω από όλα.

Οι άλλοι να πάνε να πνιγούν,

πρόβλημά τους.

Το μυαλό μας κολλημένο και παραδομένο στην ύλη,

στην επιβίωση,

στην καθημερινότητα χωρίς καμία επαφή με το Θεϊκό Πνεύμα.

Η μιζέρια των σχέσεών μας,

μας ωθεί να ασχολούμαστε μόνον με τα ανθρώπινα (ερωμένες, ερωμένοι,σύζυγοι, πεθερές, αδέρφια, κουτσομπολιά, συκοφαντίες, αντιζηλίες, καυγάδες, έριδες, εγωϊσμοί, ανταγωνισμοί) εντός και εκτός οικογένειας.

Ζούμε τρώγοντας τις σάρκες μας

και τις σάρκες τους.

Παθολογική ανάγκη

να αρέσουμε και να είμαστε αποδεκτοί από το πλήθος.

Ενασχόληση μέχρι βλακείας με την εμφάνιση.

Δεν δίνουμε δεκάρα

για την συνέχεια της ζωής

μετά θάνατον.

Ζούμε σαν να τελειώνουν

όλα εδώ

και σαν να μην υπάρχει αύριο.

Χριστός;