... Στη ΝΙΚΗ ουδέποτε είπαμε ότι η μόνη αιτία της ιστορικής αυτοκτονίας της πατρίδας μας και του λαού μας είναι η «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» και η συναφής ατζέντα (το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί δεν αποδέχομαι ότι πρόκειται για διαπαιδαγώγηση). Βέβαια το συγκεκριμένο θέμα είναι τεράστιας σημασίας, γιατί αποσκοπεί στην αλλοίωση όχι μόνο του ήθους, αλλά της ίδιας της προσωπικότητας των ανθρώπων, στοχεύοντας μάλιστα υπόγεια, με έναν επιστημονικοφανή μανδύα, στα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας, τα παιδιά.
Όμως έχουμε τοποθετηθεί πολλές φορές και διά μακρών και στο θέμα της οικονομικής υποβάθμισης του ελληνικού λαού, στο εξωφρενικό σκάνδαλο του πλειστηριασμού των σπιτιών λόγω κόκκινων δανείων, στην ιδιωτικοποίηση του νερού, στην κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, στη μειοδοτική στάση των κυβερνήσεων της πατρίδας μας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων και των Σκοπίων, στην ολιγωρία ανακήρυξης ΑΟΖ, στην υποβάθμιση της ελληνικής παραγωγής ενέργειας από το ίδιο το κράτος μας, στη βία με ανήλικους δράστες, στις αδυναμίες της σχολικής εκπαίδευσης, στην υποβάθμιση του πρωτογενούς τομέα, στον τουρισμό και σε πλείστα όσα θέματα (ναι, και στην εργαλειοποίηση της πανδημίας, αν κάποιος αναρωτιέται), τα οποία συνθέτουν ένα ψηφιδωτό (παζλ) που χαρτογραφεί το διάτρητο ελληνικό κράτος, ένα «κράτος – σκαντζόχοιρο», γεμάτο αγκάθια, που σε αγκυλώνει και σε πληγώνει όπου κι αν το αγγίξεις.
Τόσο εδώ, στον τοπικό τύπο της πόλης μας, όσο και στην ιστοσελίδα του Κινήματός μας, στην ενότητα «Θέσεις» και στις ενότητες «Άρθρα» και «Άρθρα φίλων», μπορεί ο ενδιαφερόμενος να ανακαλύψει και να μελετήσει πολλά από αυτά.
Βελούδινος ολοκληρωτισμός και σεξουαλική αγωγή
Τώρα, λίγες σοβαρές σκέψεις για τη «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» των παιδιών. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται το παιδί, ο έφηβος, ο ενήλικας (άνδρας και γυναίκα), η οικογένεια και η κοινωνία ολόκληρη δεν είναι προγράμματα σεξουαλικής αγωγής, αλλά οικογενειακής αγωγής. «Παραδόξως» καμιά κυβέρνηση και κανείς υπουργός Παιδείας δεν έχει εντάξει κάτι τέτοιο στην εκπαίδευση! Τα παιδιά, οι έφηβοι και στη συνέχεια οι ενήλικες είναι εγκαταλελειμμένοι σε σπασμένες ζωές, σε σπασμένες σχέσεις, ευκαιριακές, επιφανειακές και προσωρινές, δεν διδάσκονται, ούτε παροτρύνονται να αγαπούν, να δεσμεύονται, να διακινδυνεύουν – γιατί όχι; – και εντέλει απομένουν «sans famille» (χωρίς οικογένεια), εγκλωβισμένοι στο δίπολο εργαζόμενοι – καταναλωτές.
Λέγεται ότι κάθε ολοκληρωτισμός, που επιθυμεί να ελέγξει την ανθρώπινη ζωή, το πράττει ελέγχοντας κατά βάσιν τη σεξουαλικότητα. Αυτό καταλογίζεται και στον μεσαιωνικό παπισμό. Ακριβώς το ίδιο επιχειρεί και ο σύγχρονος διεθνής ολοκληρωτισμός των τραπεζών και των πολυεθνικών, που έχει χαρακτηριστεί «βελούδινος ολοκληρωτισμός»: έχει αφαιρέσει από τον άνθρωπο την ιδιωτικότητά του, ώστε να μπορεί να ελέγξει, να διαμορφώσει και να κατευθύνει κατά βούλησιν την ίδια τη ζωή και την προσωπικότητά του.
Αυτή η αφαίρεση της ιδιωτικότητας έχει επιτευχθεί με την εξάπλωση χωρίς περιορισμό των «σελίδων κοινωνικής δικτύωσης», καθώς και με την κατάργηση της έννοιας της αιδούς (της ντροπής δηλαδή), ώστε ο καθένας, από μικρή ηλικία, να επιδεικνύει ασύστολα τη σεξουαλικότητά του – με το ανάλογο ντύσιμο, χορό, τραγούδι, τηλεοπτικές σειρές κ.τ.λ. – χωρίς να ντρέπεται.
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι πολλά πρόσωπα και ομάδες έχουν επιδοθεί σε οργισμένο και φανατικό αγώνα για να πετύχουν τον εξοβελισμό και περιορισμό της θρησκείας – ενός εξ ορισμού κοινωνικού φαινομένου, που μεταφέρει αξίες και μηνύματα σχέσεων και μάλιστα, στον χριστιανισμό, μηνύματα αγάπης, συγχώρησης, ανιδιοτέλειας κ.τ.λ. – στη σφαίρα της αυστηρά προσωπικής ζωής και απαιτούν την εξαφάνιση της θρησκείας από τον δημόσιο χώρο, ενώ συγχρόνως η σεξουαλικότητα – που πάντα ανήκε στην ιδιωτική σφαίρα, περιβαλλόταν με ιερότητα και ήταν το μέσον δημιουργίας της οικογένειας – μετακύλησε στη δημόσια σφαίρα και κατακλύζει πλέον κάθε σπιθαμή της πραγματικότητας που μας περιβάλλει!
Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι παρά μια αχαλίνωτη σεξουαλική πείνα, η οποία οδηγεί τον άνθρωπο σε εμμονή με το σεξ. Συνδυάζοντας τα παραπάνω με την υποβάθμιση του θεσμού του γάμου και την απολυτοποίηση της επαγγελματικής σταδιοδρομίας ως του υψηλότερου και σχεδόν του μοναδικού στόχου της ανθρώπινης ζωής, καταλήγουμε σε ανθρώπους απομονωμένους, που δυσκολεύονται να δομήσουν μόνιμες ερωτικές σχέσεις, φοβούνται να διακινδυνεύσουν τον μετασχηματισμό του έρωτα σε αγάπη (άλλωστε αγνοούν πώς γίνεται κάτι τέτοιο, αφού είναι αποκομμένοι από την πολιτισμική τους παράδοση), δεν δημιουργούν οικογένεια, αλλά διαμορφώνονται ως εξατομικευμένοι εργαζόμενοι και καταναλωτές, στην υπηρεσία του «συστήματος».
«ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα» και «ρευστότητα φύλου»
Το επόμενο βήμα στην επίτευξη του πλήρους ελέγχου της ανθρώπινης ζωής, μετά την αδυναμία δημιουργίας σταθερής, δεμένης και συνεπώς ισχυρής οικογένειας, είναι η διάδοση της ομοφυλοφιλίας, η οποία θα οδηγήσει στην πλήρη αποδόμηση της ίδιας της ταυτότητας των ανθρώπων, μετατρέποντάς τους σε κάτι άλλο από αυτό που φυσιολογικά είναι.
Ακριβώς αυτόν το σκοπό εξυπηρετεί η λεγόμενη «ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα», δηλαδή η επιβολή της εσφαλμένης ιδέας ότι το φύλο δεν αποτελεί βιολογική κατάσταση, αλλά κοινωνική κατασκευή, που μπορεί να είναι ρευστή και να λάβει διάφορες παραλλαγές, και ότι οι άνθρωποι δήθεν «γεννιούνται άφυλοι» και πρέπει να ενθαρρύνονται από τη νηπιακή τους ακόμη ηλικία να επιλέγουν οι ίδιοι το φύλο που προτιμούν, και μάλιστα όχι μόνο μεταξύ των δύο γνωστών φύλων (αρσενικού και θηλυκού), αλλά μεταξύ πολλών ενδιάμεσων παραλλαγών, που πιθανόν και να αυξηθούν κατά βούλησιν.
Η απάτη αυτή επιβάλλεται διά της βίας: στο εξωτερικό διώκονται καθηγητές, αποβάλλονται μαθητές, αποκλείονται χρήστες του Facebookκ.λ.π., επειδή απλώς εξέφρασαν την πεποίθηση ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα και όχι πολλά. Γονείς κινδυνεύουν να χάσουν την επιμέλεια των παιδιών τους, επειδή αρνούνται τη συμμετοχή τους στα «εκπαιδευτικά προγράμματα» που θα τα εξοικειώσουν με το παραμύθι περί «πολλών φύλων».
Η ύπαρξη συνανθρώπων μας που ελκύονται ερωτικά από άτομα του ίδιου φύλου είναι κάτι γνωστό από παλιά. Η διαφήμιση όμως της ύπαρξης αυτού του είδους της ερωτικής έλξης και η παρουσίασή της σε κάθε δυνατή ευκαιρία και με κάθε μέσον – σε συνδυασμό με τα ψεύδη περί «ρευστότητας» του φύλου – την υπερτονίζει και οδηγεί τον εφηβικό και παιδικό πληθυσμό ολόκληρου του δυτικού κόσμου (δηλ. τον πληθυσμό που δεν έχει ακόμη πλήρως ανεπτυγμένη ή συνειδητοποιημένη τη σεξουαλικότητά του) σε σύγχυση ταυτότητας.
Η κοινωνία του μέλλοντος (που ήδη έχει ανατείλει) είναι μια «κυψέλη»: άφυλοι εργάτες και καταναλωτές, άτομα – αριθμημένα και ταξινομημένα – στη διάθεση εκείνων που διαθέτουν τα τεχνολογικά μέσα για να τους ελέγχουν μαζικά και να τους χειραγωγούν σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής και του τρόπου σκέψης τους.
Αν αυτό δεν αποτελεί μείζον κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα, τότε μάλλον δεν αναγνωρίζουμε στην πολιτική την αποστολή να προστατεύει τα πρόσωπα και την κοινωνία, αλλά την έχουμε κι εκείνη υποβαθμίσει σε μηχανισμό χειραγώγησης των μαζών. Ακριβώς αυτό είναι ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός, σε μια παγκόσμια δυστοπία που θα τη ζήλευαν τόσο ο Μακιαβέλι όσο και ο Όργουελ.
Σταματώ εδώ, πιστεύοντας πως είμαι σαφής. Για περισσότερες λεπτομέρειες, αν χρειάζονται, παραπέμπω κάθε ενδιαφερόμενο στα παλαιότερα άρθρα του γράφοντος:
«Σεξουαλική αγωγή ή οικογενειακή αγωγή;», https://rethemnos.gr/sexoyaliki-agogi-i-oikogeneiaki-agog/
«Σεξ στην εφηβεία», https://www.sophia-ntrekou.gr/2013/06/blog-post.html
«Οικογένεια: ένα απλό όνειρο», μέρος Α΄ και μέρος Β΄ (παράρτημα για την εργασία των γυναικών και τα ενδοοικογενειακά προβλήματα) στην ιστοσελίδα «Αντίφωνο».
«Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής», https://www.sophia-ntrekou.gr/2014/03/O-politismos-tis-nekrokefalis.html
Και τώρα οι «τίτλοι» μου: θεολόγος, εκπαιδευτικός (επί 20 έτη), μελετητής του λαϊκού πολιτισμού αλλά και της σύγχρονης νεανικής κουλτούρας, γονιός, νοήμων άνθρωπος.
Με αγάπη και περίσκεψη
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Υποψήφιος βουλευτής Ρεθύμνου με τη ΝΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου