«Ήταν έξι το απόγευμα.. Είχε ήδη βραδιάσει, όταν μια άγνωστη για μένα κοπέλα χτύπησε την πόρτα του σπιτιού μου επίμονα για να την ανοίξω. Τη δέχθηκα και ρώτησα τι θα ήθελε. «Πάτερ, θέλω να μου διαβάσετε μια ευχή». Το πρόσωπό της ήταν ταραγμένο, μιλούσε απότομα. Δε μου είπε πολλά πράγματα, απλά μου ζήτησε να προσευχηθώ γι’ αυτήν.
Πήγαμε στην Εκκλησία και της διάβασα μια ευχή. Έφυγε αμίλητη χωρίς να μου δώσει περαιτέρω πληροφορίες για τη ζωή της, ούτε και να μοιραστεί τον λόγο που ήθελε να της διαβάσω την ευχή. Μετά από τρεις μέρες, ξαναήρθε. Ζητούσε και πάλι να προσευχηθώ γι’ αυτήν. Μπήκαμε στον Ναό, της διάβασα μια ευχή και, όταν τελείωσα, με ρώτησε: «Πάτερ, με φοβάστε;». «Όχι», της απάντησα. Το πρόσωπό της ήταν πιο ήρεμο από την προηγούμενη φορά. Έφυγε και πάλι αμίλητη με σκυμμένο το κεφάλι.
Πέρασαν τρεις μέρες και ξαναήρθε αργά την νύχτα. Όταν της διάβασα την ευχή, την παρακάλεσα να μην έρχεται τόσο αργά. Με κοίταξε και είδα τα μάτια της γεμάτα δάκρυα... Μου είπε: «Πάτερ, είμαι ιερόδουλη, αυτή είναι η δουλειά μου. Δεν κυκλοφορώ τη μέρα, γιατί όλος ο κόσμος γνωρίζει ποια είμαι και ντρέπομαι να κυκλοφορώ. Γι’ αυτό ήρθα και ξαναήρθα βράδυ. Έρχομαι σε εσάς, γιατί νιώθω καλά όταν μπαίνω στην Εκκλησία. Θέλω να σας πω ότι την πρώτη φορά που ήρθα ένιωσα μια ανεξήγητη δύναμη μέσα μου και εκείνο το βράδυ δεν έκανα την αμαρτία. Δεν έχω σχέση με την Εκκλησία, ούτε είμαι Ορθόδοξη.»
Από τότε έφυγε και δεν την ξαναείδα. Κάποιες φορές ρωτούσα τον φύλακα αν βλέπει την κοπέλα αυτή να κυκλοφορεί στην πόλη μας και μου απαντούσε αρνητικά. Πέρασαν έξι μήνες και ένα απόγευμα ξαναήρθε, υποβασταζόμενη από μια φίλη της. Χαμογέλασε όταν με είδε. Την αναγνώρισα αμέσως. Την έφερα και την έβαλα να ξαπλώσει σε έναν πάγκο που είχαμε μέσα στην Εκκλησία. Όπως μου εξήγησε η φίλη της, ζήτησε την βοήθειά της και της είπε:»Θέλω να με πας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, που χτυπούν πολλές καμπάνες. Σήμερα θέλω να με πας, όχι αύριο!». Την κοίταξα και μου είπε: «Την ευχή σου, πάτερ, την ευχή σου.» Σκέφτηκα αμέσως και την ρώτησα: «Μήπως θέλεις να σε βαπτίσω, να γίνεις Χριστιανή;» Μου απάντησε: «Ναι, πάτερ, θα μου δώσεις πολλή χαρά αν με βαπτίσεις. Θα με βοηθήσει ο Θεός.»
Ξεκίνησα την προετοιμασία για τη βάπτιση. Της έδωσα και φόρεσε έναν χιτώνα. Αφού διάβασα τον Κατηχητικό Λόγο, τη βάπτισα «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» και της έδωσα το όνομα Γεωργία. Της φόρεσα και έναν Σταυρό και, στη συνέχεια, έβγαλα τη Θεία Κοινωνία που έχουμε στο Αρτοφόριο και την κοινώνησα. Το πρόσωπό της ήταν ήρεμο και χαρούμενο.
«Πάτερ, μου είπε, σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Δοξάζω τον Θεό για αυτή την ώρα, που με αξίωσε να βαπτιστώ. Οι γιατροί κουράστηκαν με την αρρώστια μου και μου είπαν να πάω στο σπίτι. Παρακαλώ τον Θεό να με συγχωρέσει για όλα αυτά που έκανα στη ζωή μου. Σε παρακαλώ, πάτερ, θέλω τον χιτώνα αυτό να τον πάρω μαζί μου για να μου τον φορέσουν όταν πεθάνω. Δε θέλω τίποτα άλλο!».
Θαύμασα ακούγοντας αυτά τα λόγια και της έδωσα τον χιτώνα. Η φίλη της με ευχαρίστησε, πήρε τη Γεωργία και φύγανε. Καθώς φεύγανε, είδα την ώρα. Ήταν 6:30 το απόγευμα. Πέρασαν δύο ώρες και ήρθαν να με ενημερώσουν ότι κοιμήθηκε η Γεωργία η ιερόδουλη. Την κάλεσε ο Θεός στη Βασιλεία των Ουρανών!
Ο Θεός μας είναι δίκαιος, την προετοίμαζε με τρόπο που το μυαλό μας δεν μπορεί να συλλάβει. Ο κόσμος την έβριζε, όλοι την είχαν για σκουπίδι. Όχι όμως ο Δημιουργός της. Τη θάψαμε με τον χιτώνα της βάπτισης και με τον σταυρό της. Τι ωραία που ήταν η Γεωργία μας! Άλλη η δικαιοσύνη του Θεού και άλλη των ανθρώπων. Ο Θεός δε θέλει να χαθεί ούτε μια ψυχή αρκεί να τον αναγνωρίσει ως Σωτήρα και Λυτρωτή».
Το γεγονός της βάπτισης και του θανάτου της Γεωργίας μας εξιστόρησε με επιστολή του ο π. Χαρίτων Musungayi από την Γκόμα του Ανατολικού Κονγκό (Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό). ["Ν": Ας μνημονεύουμε την αδελφή μας μαζί με τους δικούς μας κεκοιμημένους, παρακαλώ, αδελφοί - και όσους θυμόμαστε, γνωστούς και "αγνώστους". Ευχαριστώ. Δόξα τω Θεώ.].
Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός"
Σχόλιο του ιστολογίου "Ορθόδοξη Ιεραποστολή": Στηρίξτε οικονομικά το ιεραποστολικό έργο :
http://ierapostolos.gr/support.php
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν γνωρίζουν τον Ιησού Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία Του. Έχουμε εμείς ευθύνες; Μήπως είμαστε εντελώς αδιάφοροι, επειδή «πετάμε» σε «ύψη πνευματικά», ώστε να αδιαφορούμε για τη σωτηρία των άλλων ανθρώπων;
π. Χαρίτων Musungayi: «Είχαμε να διασχίσουμε ποτάμια, λίμνες, δάση»
Επιστολή του π. Χαρίτωνος Musungayi, Πατριαρχικού Επιτρόπου Γκόμας, δημοσιεύει (12 Νοεμβρίου 2019) η Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, όπου, όπως αναφέρεται χαρακτηριτικα:
«Κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας, με τη βοήθεια του Θεού, έκτος από τις Θειες Λειτουργιές, είχαμε να κάνουμε ομιλίες με τους πιστούς και τους κατηχούμενους όπου τους βρίσκαμε, να διασχίσουμε ποτάμια, λίμνες, δάση για το όνομα του Θεού μας. Καταφέραμε να βαπτιστούμε τους πρώτους Χριστιανούς, 19 νεοφώτιστους στην Γκόμα και τελέσαμε και το μυστήριο του Γάμου».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
«Με τη χάρη του Παναγίου Θεού και την ευλογία του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου, ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2018 η Ιερά Επισκοπή Γκόμα και στις αρχές του χρόνου τοποθετήθηκα Πατριαρχικός Επίτροπος στην Επισκοπή.
Η Ιερά επισκοπή Γκόμα βρίσκεται στον Ανατολικό Κονγκό και αποτελείται από δυο επαρχίες, του Βόρειου Κίβου και του Νότιου Κίβου. Η περιοχή αυτή με 124.553 τ.χλμ. έκταση και 12.427.000 κατοίκους, αποτελεί την πιο πονεμένη περιοχή του Κονγκό με 25 χρόνια πόλεμου, αρρώστιες όπως η θανατηφόρα επιδημία του Έμπολα και πολλούς θανάτους, περιοχή με απελπισμένες και καταδικασμένες ψυχές. Σ' αυτή την περιοχή ανέτειλε το φως της ορθοδοξίας, για να φέρει ελπίδα, γαλήνη, δύναμη και ζωή στις ταπεινές αυτές ψυχές με την ίδρυση της επισκοπής. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.
Με την ευλογία του Πατριάρχη, φτάσαμε στην ιεραποστολική μας έδρα, στην πόλη Γκόμα, πρωτεύουσα του Βόρειου Κίβου που είναι το Κέντρο της επισκοπής μας. Τι βρήκαμε; Ούτε σπίτι να μείνουμε, ούτε εκκλησία, αλλά μόνο τις καλές ψυχές περίπου 35 κατηχουμένων και πολλά δάκρυα χαράς και ελπίδας από τις πονεμένες ψυχές που μας περίμεναν με αγωνία να ακούσουν τον θείο λόγο, να δουν να γίνει μια θεία λειτουργία, να παραμένει αναμμένη η φλόγα της ελπίδας τους.
Κάναμε το γύρο της επισκοπής μας, να έχουμε μια γενική ιδέα της κατάστασης, να ενημερωθούμε από τους συνεργάτες που βρίσκονται επί τόπου και να κανονίσουμε την πορεία μας. Ξεκινήσαμε από τη πόλη Μπουκάβου, πρωτεύουσα της επαρχίας Νότιου Κίβου, όπου μας περίμενε με αγωνία μια ομάδα κατηχουμένων στους οποίους μεταφέραμε τις ευχές του Πατριάρχου μας και τους μοιράσαμε διάφορα βιβλία για να μελετήσουν για την ορθοδοξία.
Επόμενο βήμα, στην πόλη Καμανιόλα όπου συναντήσαμε το π. Δημήτριο Ριζίκι, εφημέριο της ενορίας Αγίου Βασιλείου Ουβίρα και τους ενορίτες του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Καμανιόλας, όπου τελείται κατά καιρούς Θεία Λειτουργία από τον π. Δημήτριο. Η ενορία αποτελείται από σχεδόν 200 πιστούς και κατηχούμενους.
Έπειτα πήγαμε στη πόλη Ουβίρα, στην ενορία του π. Δημητρίου, στον Άγιο Βασίλειο, μεγάλο ναό με σχολικό κτίριο όπου μας περίμενε πλήθος διψασμένος κόσμος. Να επισημάνουμε ότι τα κτήρια που βρίσκονται εκεί κτιστήκαν από το π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη κατά τα ιεραποστολικά του χρόνια στην περιοχή.
Τέλος πήγαμε στην ιερά μητρόπολη Μπουρούντι και Ρουάντα [φωτο], να συναντήσουμε το Σεβασμιότατο Ιννοκέντιο για να μας φωτίσει με την εμπειρία του διότι για καιρό είχε την πνευματική ευθύνη της περιοχής αυτής.
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας, με τη βοήθεια του Θεού, έκτος από τις Θειες Λειτουργιές, είχαμε να κάνουμε ομιλίες με τους πιστούς και τους κατηχούμενους όπου τους βρίσκαμε, να διασχίσουμε ποτάμια, λίμνες, δάση για το όνομα του Θεού μας. Καταφέραμε να βαπτιστούμε τους πρώτους Χριστιανούς, 19 νεοφώτιστους στην Γκόμα και τελέσαμε και το μυστήριο του Γάμου.
Μέγας είναι ο Παντοδύναμος Θεός μας! Εκείνη τη μέρα που μας φώτισε ο Θεός να βαπτιστούμε τους πρώτους μας χριστιανούς στη Γκόμα, είχαμε ένα επεισόδιο.
Κατεβήκαμε με τους κατηχούμενους στη λίμνη Κίβου, όπου θα γίνονταν η βάπτιση, και ενώ ξεκινούσαμε, οι κάτοικοι της περιοχής που έβλεπαν για πρώτη φορά ιερέα με μαύρα ράσα, νόμιζαν ότι ήμασταν μάγοι και κάλεσαν την αστυνομία. Ήρθε η αστυνομία, δε μας πείραξε, ούτε μας ρώτησε κάτι, απλά μας παρατηρούσε μαζί με τους κατοίκους και έλεγαν: δεν είναι μάγοι, φοράνε σταυρούς, Χριστιανοί πρέπει να είναι, όχι σαν τους άλλους. Παρά τα δυνατά κύματα της λίμνης, τελέσαμε το μυστήριο της βαπτίσεως. Όταν τελειώσαμε τη βάπτιση, οι κάτοικοι που είχαν καλέσει την αστυνομία μάς παρακαλούσαν ταπεινά να τους βαπτιστούμε. Τους είπαμε πως θέλει κατήχηση και, αν όλα πάνε καλά, θα γίνει.
Η επισκοπή μας έχει 12 ενορίες, δύο πρεσβυτέρους, τρεις ναούς και ένα σχολείο. Το κέντρο της επισκοπής μας δεν έχει τίποτα. Υπάρχει πάρα πολλή δουλειά, που πρέπει να γίνει κυρίως σε αυτή την πονεμένη περιοχή με την βοήθεια του Θεού και τις ευχές του Μακαριότατου.
π. Χαρίτων Musungayi
Πατριαρχικός Επίτροπος Γκόμας
Δείτε επίσης:
Orthodox Christian Initiative for Africa
Η πιο sexy απ' όλες...
Η πορνοποίηση μιας γενιάς
Παπάδες και πόρνες (ή: ιερείς & εργαζόμενοι στο σεξ)
Έρωτας, σεξ, γάμος και μοναχισμός
ΗΠΑ: Πρώην πόρνη πολυτελείας στο δρόμο του Χριστού
ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑ
Δωρεάν πορνεία, αγάπη & αγιότητα
Μαρία Αιγυπτία: «εκ του θηρίου…θεός»
Μετανόησε και προσκόμισε στον Κύριο τα δάκρυά σου σαν μύρο μετανοίας
Η παρεξηγημένη αγιότητα
Ένα σκάνδαλο, πολλές αμαρτίες και ένας άγιος...
Το σεξ, ο (άγιος) πνευματικός & η συνεχής θεία Μετάληψη
Σώμα και σαρκικό φρόνημα
Ήταν δυο πόρνες (μια φορά) - Επειδή κανένας δεν είναι για πέταμα
Μάρτιος, ο μήνας της Παναγίας... & των αγίων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου