Οι δίδυμοι άγιοι Φλώρος και Λαύρος οι λιθοξόοι (18 Αυγούστου)

Συναξαριστής

Δίψει τελευτῆς τῆς ὑπὲρ Θεοῦ Λόγου, Χωροῦσι Φλῶρος καὶ Λαῦρος πρὸς τὸ φρέαρ Φλώρῳ ἀμφ' ὀγδοάτῃ δεκάτῃ φρέαρ εἰσέδυ Λαῦρος.

Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος ήταν δίδυμα αδέλφια και ήταν άρρηκτα ενωμένοι δια της θερμής πίστεως και αγάπης που είχαν προς το Χριστό. Κατάγονταν από το Βυζάντιο και είχαν διδαχθεί το χριστιανισμό και την τέχνη του λιθοξόου από τους Αγίους Πρόκλο (ή Πάτροκλο σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο) και Μάξιμο, οι όποιοι υπέστησαν και μαρτυρικό θάνατο για το Χριστό. Μετά το θάνατο των διδασκάλων τους, ο Φλώρος και ο Λαύρος αναχώρησαν στην Ιλλυρία και διάλεξαν σαν τόπο διαμονής τους την πόλη Ουλπιανά. Στην πόλη αυτή εργάζονταν την τέχνη τους, αλλά συγχρόνως μέσω αυτής προσπαθούσαν για την εξάπλωση του Ευαγγελίου. Εκεί υπήρχε και κάποιος Ιερέας ειδώλων, ονομαζόμενος Μερέντιος. Ο γιος αυτού Αθανάσιος από το ένα του μάτι έπαθε τύφλωση, που από την ιατρική επιστήμη δε βρήκε θεραπεία. Τότε πλησίασε τους δύο τεχνίτες αδελφούς, οι οποίοι με την επίκληση του ονόματος του Χριστού θεράπευσαν το μάτι του γιου του ειδωλολάτρη Ιερέα, με αποτέλεσμα να πιστέψουν και οι δύο στο Χριστό. Αυτό μόλις το έμαθε ο έπαρχος Λύκων, συνέλαβε τους δύο αδελφούς και, αφού τους βασάνισε φρικτά, τους έριξε μέσα σε ένα πηγάδι, όπου και παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, οι δύο τεχνίτες αδελφοί μπήκαν στην αιώνια πόλη, «ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός» (Προς Εβραίους Επιστολή, ια' 10). Της οποίας, δηλαδή, τεχνίτης και κτίστης είναι αυτός ο Θεός. Τα λείψανα αυτών τα συνέλεξαν πιστοί Χριστιανοί και τα μετέφεραν στη Βασιλεύουσα. Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.   Εὐσεβείας τοὶς τρόποις ἐγγυμναζόμενοι, τοῦ μαρτυρίου τὴν τρῖβον διαπεράτε καλῶς, ὡς αὐτάδελφοι κλεινοὶ Χριστὸν δοξάσαντες, ὅθεν γεραίρομεν ὑμᾶς, ὡς γενναίους Ἀθλητᾶς, Φλῶρε καὶ Λαῦρε βοῶντες. Ἀπὸ παντοίας ἀνάγκης, ρύσασθε πάντας ἠμᾶς Ἅγιοι. "Ν": Οι άγιοι τιμώνται ιδιαίτερα στο νησί της Νάξου, που έχει μεγάλη και αρχαία παράδοση στην τέχνη του λίθου: Η Νάξος έχει μια ιστορική παράδοση στην τέχνη της πέτρας και ιδιαίτερα του μαρμάρου από την εποχή του Κυκλαδικού Πολιτισμού. Το πιο πρόσφατο όμως δείγμα, πραγματικά μεγάλου μεγέθους, μαρμαροτεχνικής είναι η Απείρανθος στο σύνολο της. Τα μόρσα, τα πλακόστρωτα, τα φουρούσια ακόμα και πολλά διακοσμητικά ή και σκεύη φτιαχνόταν από μάρμαρο. Όπου και να περπατήσει κανείς στην Απείρανθο βλέπει μάρμαρο (από εδώ, όπου και περισσότερα). Για την τιμη των αγίων στη Νάξο βρήκαμε το εξης: Οι Φλώριοι της Απειράνθου και οι Φλώρες της Κορώνου στην Νάξο Ορεινός Αξιώτης Ένα από τα πολλά παράξενα και διαφορετικά που έχει να παρουσιάσει η ποικιλομορφία και μοναδικότητα του πολιτισμού και της λαογραφίας της Ορεινής Νάξου αφορά δύο ονόματα, ένα γυναικείο και ένα αντρικό. Στην Απείρανθο συναντάμε το αντρικό όνομα Φλώριος που κατά περίεργο τρόπο δεν συναντάται πουθενά άλλου στην Νάξο και στην Κόρωνο είναι αρκετά διαδεδομένο το γυναικείο όνομα Φλώρα. Τόσο στην Απείρανθο δεν συναντάμε το Φλώρα όσο και στην Κόρωνο δεν συναντάμε το Φλώριος. Αν και τα δύο ονόματα γιορτάζουν στις 18 Αυγούστου την ημέρα των Αγίων Φλώρου και Λαύρου, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η προέλευση τους να είναι διαφορετική. Δηλαδή και τα δύο ονόματα να τιμούν κοινό άγιο πριν το σχίσμα των δύο εκκλησιών πράγμα που επιβεβαιώνει το ότι οι Φλώρες της Κορώνου, τόσο στις ταυτότητες τους, όσο και στα επίσημα έγραφα πριν το 1940 αναφέρονται ως Φλωρεντίες. Στη Νάξο δεν υπάρχει εκκλησία αφιερωμένη στον Αϊ Φλώρο, υπάρχει μια τοιχογραφία στον βυζαντινό ναό του Αγίου Γεωργίου του Διασορίτη στην περιοχή της Τραγαίας και μια εικόνα στην Απείρανθο όπου και γίνεται πανηγύρι την προηγούμενη μέρα της γιορτής μετά τον εσπερινό. Δείτε επίσης:   Άγιοι Παύλος και Ιουλιανή και οι μαζί μ' αυτούς μαρτυρήσαντες Στρατόνικος, Κοδράτος και Ακάκιος οι δήμιοι (17 Αυγούστου) Άγιοι στις 18 Αυγούστου  Ο άγιος Ματθαίος του Ρεθύμνου (18 Αυγούστου) και ο Κρυπτοχριστιανισμός στην Κρήτη