Παλαιὰ Διαθήκη, Ἰσλάμ, Γυναῖκες: Περὶ τῆς ἐπιλεκτικῆς ἐπίδειξης ἀμάθειας

Η Παναγία με τις αγίες της Παλαιάς Διαθήκης ("Δικαίες"), εικόνα από εδώ, όπου και αναφορά σε καθεμία τους: Αγίες και Δίκαιες Λεία, Σάρρα, Εύα, Ρεβέκκα, Ραχήλ, Μαριάμ [αδελφή του Μωυσή], Δεββώρα, Ρουθ, Αβιγαία, Ραάβ, Ιαήλ, Άννα, Αβισάγ, η Σαραφθία χήρα γυναίκα, Ιουδίθ, Σωσσάνα, Εσθήρ και Σωμανίτις. Ημέρα Μνήμης: Κυριακή των Προπατόρων.

Χρονογραφίες 

Διαβάζω κάπου:

Περι επλεκτικής χρησης των ιερων κειμενων
ενα ολο και πιο συχνό επιχειρημα της Ισλαμοφοβιας ειναι το οτι το Κορανι -λενε- κυρησσει την βια ενώ το ιερόκειμενο του Χριστιανισμου την αγαπη .. Μα θυμηθειτε πως ιερο κειμενο του χριστιανισμου δεν ειναι μονο η Καινη Διαθηκη αλλά και η ..Παλαια ..η Βιβλος.. Αγια γραφη …
η Παλαια Διαθηκη δεν ενεχει Βια ,; και πως αντιμετωπιζει την γυναικα ;
τι λεει το Λευιτικον:

Ἕνας διαδεδομένος μύθος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἑξῆς: 

«Ναί, μέν, ἡ προτροπὴ τῆς ἀγάπης διακρίνει τὴν Καινὴ Διαθήκη ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ, ἀλλὰ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μοιάζει μὲ τὸ Κοράνι ὡς πρὸς τὴν σκληρότητα καὶ μάλιστα ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῆς γυναίκας ὡς κατώτερου ὄντος. Συνεπῶς, ὁ Χριστιανισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ κατηγορεῖ τὸ Ἰσλὰμ ἐνῶ ἀποδέχεται τὰ ἴδια πράγματα μὲ αὐτό (μέσῳ τῆς Π. Δ.) γιὰ τὴ γυναίκα καὶ τὴ δικαιολόγηση τῆς βίας«.

Δὲν θὰ ἀναφέρω ἀντεπιχειρήματα ὅπως «τὸ Κοράνι γράφηκε 1000-1500 χρόνια μετὰ τὴν Π. Διαθήκη καὶ συνεπῶς δὲν ἔχει τὸ πολιτισμικό-κοινωνικὸ δικαίωμα νὰ εἶναι τὸ ἴδιο βίαιο μὲ αὐτήν, καὶ μάλιστα ὁ Χριστιανισμὸς θεωρεῖ ἀνώτερης ἀξίας τὴν Κ. Διαθήκη ἔναντι τῆς Π. Διαθήκης», οὔτε: «κοίτα ποιοὶ κατακρίνουν τὸ Χριστιανισμὸ περὶ βίας, οἱ Ἀριστεροί». Θὰ προτιμήσω νὰ ἀναφέρω ὅσα λέει ἡ Π. Διαθήκη γιὰ τὴ γυναίκα ἀλλὰ ἀποσιωπῶνται ἀπὸ τοὺς ὁπαδοὺς τῆς ὁμοιότητας Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ Κορανίου.

Πρῶτα, θὰ ἀναφερθοῦν κάποια στοιχειώδη συμπεράσματα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν ἀφήγηση τῆς Γένεσης, καὶ μετὰ θὰ ἀναφέρουμε διάφορα ἐδάφια ἄλλων βιβλίων τῆς Π. Δ. ὅπου δείχνεται ἡ ἀντίληψη γιὰ τὴ γυναίκα.

1) Στὴν Π. Δ. ἐξ ὑπαρχῆς δείχνεται ἡ ἰσότητα τῆς γυναίκας μὲ τὸν ἄντρα. Ἡ γυναίκα εἶναι «ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων» καὶ «σάρξ ἐκ τῆς σαρκός» τοῦ Ἀδάμ (ΓΕΝΕΣΗ Β’, 23). Δὲν δημιουργεῖται ἀπὸ ἕνα διαφορετικὸ καὶ κατώτερο ὑλικό, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ὑλικό (τὸ σῶμα) τοῦ Ἀδάμ.

2) Ἡ γυναίκα δημιουργεῖται ὡς βοηθός (ΓΕΝΕΣΗ Β’, 20). «Βοηθὸς» δὲν σημαίνει σὲ καμμία περίπτωση «δοῦλος» ἢ «ὑπηρέτης», γιατὶ αὐτὴ ἡ λέξη (ezer στὸ ἑβραϊκὸ κείμενο) χρησιμοποιεῖται ἀκόμη καὶ γιὰ τὸν ἴδιο τὸ Θεό (ΕΞΟΔΟΣ ιη’4. ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ λγ’ 29. ΨΑΛΜΟΙ λβ’ 20, ΨΑΛΜΟΙ ξθ’ 6, ΨΑΛΜΟΙ ρμε’ 5).

3) Ἡ δημιουργία τῆς γυναίκας ἀπὸ τὸ πλευρὸ ὑποδηλώνει τὴν ἰσοτιμία. Ἂν δημιουργεῖτο ἀπὸ ψηλότερο ἢ χαμηλότερο σημεῖο, θὰ ἦταν ἀνώτερη ἢ κατώτερη, ἀντίστοιχα, τοῦ ἄντρα.

4) Ἐπίσης, ἡ γυναίκα δὲν δημιουργεῖται οὔτε ἀπὸ τὸ μπροστινὸ μέρος τοῦ Ἀδὰμ οὔτε ἀπὸ τὸ πίσω μέρος του, γιὰ νὰ μὴ φανεῖ ὅτι ἡ γυναίκα προηγεῖται ἢ ἕπεται τοῦ ἄντρα, ἀλλὰ ὅτι βρίσκονται στὸ ἴδιο σημεῖο

5) Ὁ Θεὸς κατὰ τὴ διάπλαση τῆς γυναίκας θέτει τὸν Ἀδὰμ σὲ ὕπνωση ὥστε αὐτὸς νὰ μὴ συμμετέχει μὲ κανέναν τρόπο στὴ δημιουργία της. Γιατὶ, ἂν τυχὸν συμμετεῖχε -ἔστω καὶ μὲ τὴν ἁπλὴ λεκτικὴ συγκατάνευσή του στὴ λήψη τῆς πλευρᾶς του- αὐτὸ θὰ ἔδειχνε τὴν ἀνωτερότητά του ἔναντι τῆς γυναίκας, ἀφοῦ αὐτὸς θὰ τὴν εἶχε συνδημιουργήσει.

6) Ἡ Π.Δ. τονίζει -κατηγορώντας τοὺς Ἑβραίους- ὅτι δὲν εἶναι ἄλλος ὁ θεὸς ποὺ ἔφτιαξε τὴ γυναίκα ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ ἔφτιαξε τὸν ἄντρα, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος ἀκριβῶς Θεός (ΜΑΛΑΧΙΑΣ Β’, 15: οὐκ ἄλλος ἐποίησε, καὶ ὑπόλειμμα πνεύματος αὐτοῦ).

Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἡ γυναίκα θεωρεῖται ἰσότιμη.

α’) Ἡ γυναίκα ρωτᾶ ἀπευθείας τὸ Θεό, χωρὶς τὴ διαμεσολάβηση τοῦ ἄντρα της˙ ὁ Θεὸς τῆς ἀπαντᾶ ἀπευθείας κι ὄχι μέσῳ ἀντιπροσώπου ἢ τοῦ συζύγου της (ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕ’, 22-23).

β’ ) Ὁ Θεὸς ἀκούει τὶς γυναῖκες ὅπως τοὺς ἄντρες (π.χ. ΓΕΝΕΣΙΣ Λ’ 17 καὶ ἐπήκουσεν ὁ Θεὸς Λείας). Ὁ Θεὸς κάνει διάλογο μὲ τὶς γυναῖκες (ΓΕΝΕΣΙΣ ΙΣΤ’ 7 κ.ἑ.).

γ’ ) Ὁ Θεὸς ἐμφανίζεται καὶ σὲ γυναῖκες (π.χ. ΚΡΙΤΑΙ ΙΓ’ 3). Ἡ πρώτη ἐμφάνιση τοῦ Θεοῦ-Λόγου (τοῦ «ἀγγέλου τοῦ Κυρίου) εἶναι σὲ γυναίκα, ὄχι σὲ ἄντρα, τὴν Ἄγαρ (ΓΕΝΕΣΙΣ ΙΣΤ’ 7).

δ’ ) Ὁ «πατριαρχικὸς Θεὸς» παρομοιάζει τὸν ἑαυτό του μὲ γυναίκα-μητέρα προκειμένου νὰ καταδείξει τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸ λαό του (π.χ. ΗΣΑΐΑΣ ΞΣΤ’, 13 ὡς εἴ τινα μήτηρ παρακαλέσει, οὕτως κἀγὼ παρακαλέσω ὑμᾶς˙ ΗΣΑΐΑΣ ΜΘ’, 15 μὴ ἐπιλήσεται γυνὴ τοῦ παιδίου αὐτῆς τοῦ μὴ ἐλεῆσαι τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας αὐτῆς; εἰ δὲ καὶ ταῦτα ἐπιλάθοιτο γυνή, ἀλλ᾿ ἐγὼ οὐκ ἐπιλήσομαί σου, εἶπε Κύριος).

ε’ ) Ἀλλοῦ, χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸ λαό του τὴν παρομοίωση τῆς κοπέλας-κόρης του (π.χ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΙΔ’, 17 καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτοὺς τὸν λόγον τοῦτον· καταγάγετε ἐπ’ ὀφθαλμοὺς ὑμῶν δάκρυα ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ μὴ διαλιπέτωσαν, ὅτι συντρίμματι συνετρίβη θυγάτηρ λαοῦ μου καὶ πληγὴ ὀδυνηρὰ σφόδρα). Επίσης, παρομοιάζει τον Ισραήλ με τη γυναίκα-σύζυγό του, π.χ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ Γ’, 20.

στ’ ) Ἡ κοπέλα ρωτιέται ἀπὸ τὴν οἰκογένειά της -δὲν τὴν διατάζουν, δὲν τὴν ἀναγκάζουν- ἂν θέλει νὰ ἀναχωρήσει γιὰ τὴ χώρα τοῦ μνηστήρα της (ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΔ’ 57- 58).

ζ’ ) Ὁ Θεὸς τῆς Π.Δ. ὁρίζει ὅτι οἱ ἀνύπαντρες ὀρφανὲς ἀπὸ πατέρα κοπέλες, μποροῦν νὰ παντρευτοῦν ὅποιον αὐτές θέλουν (οὗ ἀρέσκῃ ἐναντίον αὐτῶν, ἔστωσαν γυναῖκες), ἀρκεῖ ὁ γαμπρὸς νὰ εἶναι ἀπὸ τὴν ἴδια φυλὴ ὥστε νὰ μὴν διατηρηθεῖ ἡ ἰσότητα περιουσιῶν μεταξὺ τῶν δώδεκα φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ (ΑΡΙΘΜΟΙ ΛΣΤ’, 6-7).

η’ ) Σὲ διάφορα ἐδάφια τῆς Π.Δ. γίνεται λόγος, ὄχι ἐπικριτικά, γιὰ τὸ στολισμὸ τῆς γυναίκας καὶ τῆς κοπέλας (π.χ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ Β’, 32).

θ’ ) Ὁ Θεὸς δίνει τὸ δίκαιο σὲ κοπέλες ποὺ ζητοῦσαν τὴν πατρική τους περιουσία, καὶ ὁρίζει ὅτι ἂν κάποιος δὲν ἔχει γιὸ καὶ πεθάνει, ἡ κόρη του προηγεῖται στὴ σειρὰ ἀπὸ τὸν θεῖο της, τὸν ἀδελφὸ τοῦ πατέρα της δηλαδή (ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΖ’, 8 –9).

ι’ ) Ἡ σύζυγος ἔχει δικαίωμα νὰ δίνει στὸ παιδί της, ἐνῶ ζεῖ ἀκόμη ὁ πατέρας του, ὄνομα (π.χ. ΓΕΝΕΣΙΣ Δ’, 25˙ ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΘ’, 32).

ια’ ) Ἡ σύζυγος προτρέπει τὸν ἄντρα της νὰ κοιμηθεῖ μὲ τὴ δούλη τους, κι αὐτὸς ὑπακούει (π.χ. ΓΕΝΕΣΙΣ ΙΣΤ’, 2).

ιβ’) Ὁ Θεὸς τῆς Π.Δ. λέει στὸ σύζυγο νὰ ὑπακούσει στὴ γυναίκα του σὲ ὅλα ὅσα αὐτὴ τοῦ πεῖ (ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΑ’ 12).

ιγ’ ) Ἡ σύζυγος ἔχει δικαίωμα λόγου στὴ ἐπιλογὴ συζύγου τοῦ παιδιοῦ της, καὶ ὁ σύζυγος ἀκούει τὴ γνώμη της (π.χ. ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΖ’, 46 κ.ἑ.).

ιδ’ ) Ἡ γυναίκα συνιστᾶ νομικῶς ἀξιόπιστο μάρτυρα κατηγορίας, ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἄντρας, γιατὶ ὁρίζεται ὅτι κάθε καταδικαστικὴ ἀπόφαση πρέπει νὰ στηρίζεται σὲ μαρτυρία δύο ἢ τριῶν μαρτύρων (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΙΘ’, 15), καὶ ταυτόχρονα ὁρίζεται ὅτι γιὰ τὴν καταδίκη ἑνὸς ἀπειθοῦς γιοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ μαρτυρία τοῦ πατέρα καὶ τῆς μητέρας (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΑ’, 20). Ἂν ἦταν ἀλλιῶς, δὲν θὰ χρειαζόταν ἡ μαρτυρία τῆς μητέρας.

ιε’) Ἡ ἄτεκνη χήρα κληρονομεῖ τὴν περιουσία τοῦ συζύγου της, καὶ ἔχει δικαίωμα νὰ τὴν πουλήσει (ΡΟΥΘ Δ’, 3 και 9).

ιστ’) Οἱ γυναῖκες κατέχουν δούλους (ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΘ’, 24, 29).

ιζ’ ) Ὁ Θεὸς τῆς Π.Δ. ὁρίζει ὅτι ὅποιος εἶναι νεόνυμφος δὲν θὰ λάβει μέρος σὲ πόλεμο καὶ δὲν θὰ τοῦ ἐπιβληθεῖ κανένα ἄλλο δημόσιο καθῆκον, ὥστε νὰ μείνει ἐλεύθερος ἀπὸ ὑποχρεώσεις ἐπὶ ἕνα ἔτος γιὰ νὰ δώσει χαρὰ στὴ σύζυγό του (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΔ’ 5 Ἐὰν δέ τις λάβῃ γυναῖκα προσφάτως, οὐκ ἐξελεύσεται εἰς πόλεμον, καὶ οὐκ ἐπιβληθήσεται αὐτῷ οὐδὲν πρᾶγμα˙ ἀθῷος ἔσται ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ ἐνιαυτὸν ἕνα, εὐφρανεῖ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ἣν ἔλαβεν.). Προσοχὴ στὴ διατύπωση: Ὄχι γιὰ νὰ ἀπολαύσει ὁ στρατεύσιμος τὴ νέα σύζυγό του, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀπολαύσει αὐτὴ τὸ σύζυγό της.

ιη’ ) Ὁ Θεὸς τῆς Π.Δ. ἀπαγορεύει τὴν ὕπαρξη πορνῶν (γυναικῶν) καὶ πορνεύοντων (ἀντρῶν), ἱερόδουλων καὶ προαγωγῶν, ὥστε νὰ ἀποτρέπεται ὁ ἐξευτελισμὸς τῆς γυναίκας (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΓ’ 18).

ιθ’ ) Ὁ Θεὸς εἶχε ἀποκλείσει γιὰ πάντα τοὺς Μωαβίτες ἀπὸ τὸ νὰ ἀποτελέσουν τμῆμα τοῦ λαοῦ του. Μοναδικὴ ἐξαίρεση: ὄχι ἄντρας, ἀλλὰ μιὰ γυναίκα, ἡ Ρούθ (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΓ’, 4).

κ’ ) Ὅπως κάθε γυναίκα ποὺ ἔχει περίοδο θεωρεῖται ἀκάθαρτη ὡς τὴν ἑσπέρα (βράδι, ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΙΕ’, 19) ἀκριβῶς καὶ κάθε ἄντρας ποὺ ἔχει ρεύση (ἐξέρχεται σπέρμα) εἶναι ἀκάθαρτος γιὰ τὸ ἴδιο ἀκριβῶς διάστημα (ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΙΕ’, 7)

κα’ ) Ἡ Π.Δ. καθιερώνει ἀπόλυτη ἰσότητα στὴν τιμὴ ποὺ ἀποδίδουν τὰ παιδιὰ στὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα (π.χ. ΕΞΟΔΟΣ ΚΑ’,15).

κβ’ ) Ὁρίζεται ἴδια μεταχείριση σὲ δοῦλο καὶ δούλα, ἀνεξαρτήτως φύλου (ΕΞΟΔΟΣ ΚΑ’, 26 – 27). Ἡ Π.Δ. ὁρίζει τὸ ἴδιο χρονικὸ διάστημα (ἑπτὰ χρόνια) γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τόσο τοῦ ἄντρα δούλου ὅσο καὶ τῆς γυναίκας δούλης. Μοναδικὴ ἐξαίρεση στὴν ἰσότητα δούλου-δούλας εἶναι ὑπὲρ τῆς γυναίκας: Ἂν κάποιος ἄντρας εἶχε τάξει τὸν ἑαυτό του στὸ Θεὸ καὶ μετὰ θέλησε νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ τάξιμο αὐτό, ἔπρεπε νὰ προσφέρει 50 «δίδραχμα» (shekel) ἀργυρίου στὸ Ναό, ἐνῶ μιὰ γυναίκα μόνο 30 δίδραχμα (ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΚΖ’, 3,4), πράγμα ποὺ ἔκανε τὴν ἀπαλλαγὴ μιᾶς γυναίκας ἀπὸ ὑποχρεώσεις εὐκολότερη καὶ ταχύτερη ἀπὸ ἐκείνη τοῦ ἄντρα.

κγ’ ) Ἡ Π.Δ. ὁρίζει τὴν ἴδια τιμωρία γιὰ φόνο ἄντρα καὶ γυναίκας, γιοῦ καὶ κόρης (π.χ. ΕΞΟΔΟΣ ΚΑ’, 28 -32).

κδ’ ) Ἡ Π.Δ. ὁρίζει τὴν ἴδια τιμωρία γιὰ τὸν ἄντρα ἀποστάτη καὶ τὴ γυναίκα ἀποστάτη, ποὺ ἀλλαξοπιστεῖ (π.χ. ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ Κ’, 27 · ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΙΖ’, 2- 5).

κε’ ) Ἡ Π.Δ. ὁρίζει τὴν ἴδια τιμωρία γιὰ τὸν ἄντρα ποὺ μοιχεύει ἢ τὴ γυναίκα ποὺ μοιχεύει (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΒ’, 22).

κστ’ ) Ὁ ἄντρας ποὺ βιάζει ἀνυπεράσπιστη γυναίκα θανατώνεται, ἐνῶ σὲ αὐτὴν δὲν ἐπιβάλλεται καμμία τιμωρία (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΒ’ 25-26).

κζ’ ) Ὁ σύζυγος ποὺ θέλει νὰ χωρίσει τὴ γυναίκα του καὶ ἐξ ἐπὶ τούτου τὴν συκοφαντεῖ, πληρώνει πρόστιμο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὴ διαζευχτεῖ ποτέ (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΒ’, 19).

κη’ ) Ἡ Π.Δ. ὁρίζει τὴν ἴδια ἀκριβῶς διαδικασία ἐξιλασμοῦ καὶ ἄφεσης ἁμαρτιῶν γιὰ τὸν ἄντρα καὶ τὴ γυναίκα (π.χ. ΑΡΙΘΜΟΙ Ε’, 6 – 7).

κθ’ ) Ἡ Π.Δ. ἀπαγορεύει στὸν πατέρα νὰ ἐκπορνεύει τὴν κόρη του (ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ ΙΘ’, 29).

λ’ ) Οἱ ἀλλοεθνεῖς αἰχμάλωτες: ἂν νυμφευθεῖ κάποια τέτοια γυναίκα κάποιος Ἰσραηλίτης, πρέπει προηγουμένως νὰ περιμένει ἕνα μήνα χωρὶς νὰ ἔχει σχέσεις μαζί της. Ἂν θελήσει στὸ μέλλον νὰ τὴ χωρίσει, ὑποχρεοῦται νὰ τῆς χαρίσει τὴν ἐλευθερία καὶ νὰ μὴν τὴν μεταπουλήσει ὡς δούλη (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΑ’, 13-14).

Οἱ γυναῖκες παίζουν σημαντικότατο ρόλο στὴν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης:

i) Οἱ αἰγύπτιες μαῖες ποὺ ἀρνοῦνται νὰ σκοτώσουν τὰ ἀρσενικὰ νεογέννητα μωρὰ τῶν Ἑβραίων εὐεργετοῦνται ἀπὸ τὸ Θεό (ΕΞΟΔΟΣ Α’, 21).

ii) Ἡ Ρεβέκκα μὲ τέχνασμα κατορθώνει νὰ πάρει ὁ Ἰακώβ, ὁ ἀγαπητός της γιός, τὴν εὐλογία τοῦ ἄντρα της -καὶ δὲν κατακρίνεται.

iii) Χάρη στὴ Δεββώρα νικοῦν τοὺς ἐχθρούς τους οἱ Ἰσραηλίτες. Εἶναι ἡ ἴδια ποὺ εἶναι προφήτισσα καὶ Κριτής (ὅπως οἱ ἄντρες Κριτές), δηλαδὴ ἀρχηγὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν: καὶ Δεββώρα γυνὴ προφῆτις γυνὴ Λαφιδώθ, αὕτη ἔκρινε τὸν ᾿Ισραὴλ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ. (ΚΡΙΤΑΙ Δ’ 4). Ἀποκαλεῖται καὶ «μητέρα τοῦ Ἰσραήλ»: ἐξέλιπον δυνατοὶ ἐν ᾿Ισραήλ, ἐξέλιπον, ἕως οὗ ἀνέστη Δεββώρα, ἕως οὗ ἀνέστη μήτηρ ἐν ᾿Ισραήλ. (ΚΡΙΤΑΙ Ε’ 7).

iv) Εἶναι ἡ Ἐσθὴρ ὁ ἄνθρωπος ποὺ γλιτώνει τοὺς Ἑβραίους τῆς Περσικῆς Αὐτοκρατορίας.

v) Ἡ μητέρα ἑνὸς πρώην βασιλιᾶ, ἡ Γοθολία, βασίλευσε μόνη της, ἡ ἴδια, στὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα (Δ’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΙΑ’, 3), κατὰ τὸν 9ο αἰ. π.Χ.

vi) Τρία βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης φέρουν ὀνόματα γυναικῶν (Ρούθ, Ἐσθήρ, Ἰουδήθ)

vii) Ὑπάρχουν προφήτιδες, ὅπως ἡ Μαριάμ καὶ ἡ Ὀλδά (ΕΞΟΔΟΣ ΙΕ’ 20. Δ’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΚΒ’ 14)

Ποιὰ μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ σύγκριση μὲ τὸ Κοράνι, ποὺ κάνουν οἱ ὑποτιμητὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ (ἔμμεσα) τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης; Στὸ Κοράνι, ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν ἐνδυμασία (ὑποχρεωτικὴ μπούρκα) γίνεται λόγος. Ἡ γυναίκα δὲν εἶναι ἰσάξια τοῦ ἄντρα, ἡ μαρτυρία της σὲ δικαστήριο ἀξίζει ὅσο ἡ μισὴ ἑνὸς ἄντρα. Δὲν ἔχει δικαίωμα λόγου γιὰ τὰ παιδιά της. Δὲν ἔχει δικαίωμα διαχείρισης τῆς περιουσίας τοῦ ἀποβιώσαντος συζύγου της. 

Ὑφίσταται ξυλοδαρμὸ μὲ τὴν συγκατάνευση τοῦ Ἀλλάχ. Οὔτε λόγος, βέβαια, νὰ διακυβερνήσει τὴν κοινότητα τῶν πιστῶν τοῦ Ἰσλάμ. Στὸν ἰσλαμικὸ Παράδεισο ἀγνοεῖται ἡ τύχη της (ὑπάρχουν μὲν γυναικόμορφα ὄντα τὰ ὁποῖα διατηροῦνται διαρκῶς παρθένες γιὰ σεξουαλικὴ χρήση ἀπὸ τοὺς ἄντρες, ἀλλὰ τίποτε ἀντίστοιχο γιὰ τὶς γυναῖκες). Ὁ «θεὸς» τοῦ Κορανίου δὲν παρομοιάζει τὸν ἑαυτό του μὲ γυναίκα γιὰ νὰ δείξει τὴν ἀγάπη του στοὺς ἀνθρώπους.

Θράσος χιλίων ἀμόρφωτων ἢ «μορφωμένων» πιθήκων ποὺ τὸ ἔχουν ὁρισμένοι (Ἀριστεροὶ ἢ ἂρχαιοκεντρικοί) ὅταν μιλᾶνε γιὰ τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Χριστιανοσύνης. Ἐξυψώνουν τὸ Ἰσλὰμ προκειμένου νὰ πλήξουν τὸν μισητὸ ἐχθρό τους, τὸ Χριστιανισμό.

Συμπλήρωμα:

Ενότητα άρθρων για την Παλαιά Διαθήκη

Η θέση της γυναίκας στο χριστιανισμό

Η σεξουαλική δουλεία των αιχμάλωτων γυναικων στο Ισλάμ (Traditionalist View on Sex Slavery in Islam)

Σημειώσεις για το Ισλάμ (ηλεκτρονικό βιβλίο)

ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΣΤΟΥΣ ΒΙΟΥΣ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ (διδακτορική διατριβή)

Το ήθος του Μωάμεθ
Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους
Μουσουλμάνοι που αγίασαν ως χριστιανοί
Παύλος, το χριστιανικό ανάλογο του Μωάμεθ
Η σωτηρία κατά το Ισλάμ και το Xριστιανισμό: μια σύγκριση
Σημειώσεις για το Ισλάμ (ηλεκτρονικό βιβλίο)
"ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ" - ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΙΡΑΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Έλληνες αποστάτες από το Ισλάμ (ιστολόγιο)
Το ορθόδοξο χριστιανικό αίσθημα για τους διωγμούς των χριστιανών από τους Ισλαμιστές

 
A Christian perspective on Islam
Paul, the Christian equivalent to Mohammed
From Islam to Christianity: To our brethren who converted from Islam to Protestantism or Roman Catholicism
From Islam to Christianity: Saints in the Way to the Lihgt
The Orthodox Christian sentiment regarding the persecutions of Christians by Islamists // God the Holy Trinity: ‘The Lover of Mankind’
Murdered by Muhammad - The Brutal Deaths of Islam’s Earliest Enemies

Ένα κλικ αγάπης, παρακαλώ, και στα:

Άγιος Αθηνογένης, ο ποιητής του ύμνου "Φως Ιλαρόν" (16 Ιουλίου)

Της αγίας Μαρίνας & αγίας Ελισάβετ της Ρωσίας (17 Ιουλίου)