Eίμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε στις Εκκλησίες;

π. Σπυρίδων Σκουτής
ΕΥΧΗ

Την Κυριακή οι Εκκλησίες, έστω με κάποιους όρους σχετικά με τον συνωστισμό, ανοίγουν τις πύλες τους. Εμείς είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε;

Είμαστε έτοιμοι όχι μόνο να επιστρέψουμε στους Ναούς αλλά και στον Χριστό;

Τι καταλάβαμε τελικά;. . . 

Είμαστε έτοιμοι να δούμε την ενορία μας, τον Ιερέα, τον Χριστό, τα Ιερά Μυστήρια, την ενοριακή ζωή γενικότερα με άλλη ματιά; Δηλαδή με την πραγματική και πνευματική διάσταση των πραγμάτων ή θα παραμείνουμε στην ίδια πνευματική νωθρότητα;;
Θα εκτιμήσουμε αυτό που χάσαμε ; Το καταλάβαμε ότι πλέον τίποτα δεν είναι σίγουρο; Ακόμα και η καμπάνα που χτυπάει δεν είναι δεδομένη στην εποχή που ζούμε.
Πώς βλέπουμε την επιστροφή μας ; Ότι επιτέλους μας άνοιξε η κυβέρνηση τις Εκκλησίες θα πούμε κάποιοι. Άλλοι θα πουν ότι ο Κύριος επέτρεψε να κλείσουν οι θύρες και τώρα που τελείωσε ο κανόνας επιστρέφουμε ώστε να δούμε κάποια πράγματα διαφορετικά, για να πάψουμε να Τον βλέπουμε πλέον ως είδωλο αλλά να Τον βιώσουμε ως σχέση ζωής.
Στερηθήκαμε Εκείνον για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τα πράγματα καλύτερα. Τόσα χρόνια τυπικότητα και καμία αλλαγή. Χιλιάδες στόματα άνοιγαν το Πάσχα για τη Θεία Κοινωνία αλλά ταυτοχρόνως πολλές καρδιές έμεναν θεληματικά κλειστές διότι έβλεπαν το Ιερό Μυστήριο που ο Χριστός προσφέρει τον εαυτό Του σαν έθιμο και όχι ως ζωή.
Τουλάχιστον ένα καλό από τον εγκλεισμό ήταν ότι δεν μπορούσαμε να κουτσομπολεύσουμε αυτούς που μπαίνανε μέσα στον Ναό για την ενδυμασία τους. Εύχομαι τώρα που θα επιστρέψουμε να αφήσουμε και αυτό το χούι πίσω και να βλέπουμε στο πρόσωπο του αδερφού μας τον Χριστό και μόνο.

Χρόνια τώρα πάμε να κλείσουμε Ιερά Μυστήρια στις συναντήσεις μας με τους ιερείς αλλά ποτέ δεν ρωτήσαμε για τη Θεολογία και την ουσία του πράγματος. Το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν ο στολισμός της κολυμπήθρας και όχι η πνευματική κατάσταση του παιδιού μας. Μας ενδιέφερε το καλό νυφικό, τα όμορφα τούλια και τα bachelor parties άλλα όχι ο στολισμός της σχέσης μας με τον άνθρωπο που θα βαδίσουμε μαζί έχοντας συνοδοιπόρο τον Χριστό μέχρι θανάτου.
Απίστευτα χρηματικά ποσά σε λουλούδια, στολισμούς, φολκλόρ..και ο Χριστός ήταν απλά το σύμβολο του concept που θέλουμε να κάνουμε.
Τι θα πει ο κόσμος ! Το σόι! Το όνομα που θα δώσουμε στο παίδι για να μην στεναχωρηθεί ο παππούς ή η γιαγιά! Εκατοντάδες καλεσμένοι στον γάμο ακόμα και άγνωστοι για να μην στεναχωρήσουμε τα σόγια ....
Πηγαίναμε να κλείσουμε το μνημόσυνο και ρωτούσαμε μόνο την ημερομηνία και την ακριβή ώρα που θα διαβαστούν τα ονόματα και φυσικά αν ο χώρος στο αρχονταρίκι του Ναού χωράει τους καλεσμένους μας. Για προετοιμασία , εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία ούτε λόγος.
Φωνάζαμε τον Ιερέα για ”ιδιωτική” Θεία Λειτουργία και το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν τα κεράσματα και όχι η Θεία Κοινωνία και ο προσφερόμενος Χριστός.
Πόσες φορές όταν λέγαμε ότι πανηγυρίζει ο τάδε Ναός, ο λογισμός μας ήταν στην χοροεσπερίδα και τα κοψίδια μετά τον Εσπερινό αντί στα τροπάρια ;
Πόσες φόρς όταν γινόταν κάτι στην ενορία το πρώτο πράγμα που λέγαμε αμέσως ήταν "ο παπάς φταίει!!!" χωρίς καν να κουβεντιάσουμε το πρόβλημα μαζί του;
Πόσες φορές χτύπαγε η καμπάνα την Κυριακή και πολλοί έλεγαν μέσα τους “Έλεος ρε πάτερ! Μια Κυριακή μας έμεινε ! Και δεν μπορούμε να κοιμηθούμε!”
Όταν όμως σίγησαν οι καμπάνες φωνάξαμε “Γιατί;”.
Οι συνομιλίες που κάνουμε με τους ανθρώπους που είναι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι και έρχονται να κάνουνε Μυστήρια έχουν 99% φολκλόρ και 1% Χριστό και όταν πας να μιλήσεις για αυτό το 1% σου λένε : “Πάτερ έχουμε δουλειά, λοιπόν τα λέμε την ημερομηνία που κλείσαμε για τον γάμο ή τη βάπτιση”.
Και ξαφνικά μας ενόχλησε η κλειστή πόρτα. Τόσα χρόνια όμως κλειστό ήταν το στόμα μας για τον Χριστό μόνο για τον χρυσό το ανοίγαμε.
Χρόνια τώρα με όλα αυτά κλειστή την είχαμε την πόρτα της καρδιάς μας στον Χριστό. Απλά τώρα μας ξίνισε...

 Και ο Χριστός που είναι ; ; ; ; ;

Και ξαφνικά παραχωρεί και σου λέει ;

Κάτσε σπίτι από τη μία από αγάπη προς τον αδερφό σου αλλά από την άλλη σκέψου και σύνελθε διότι η πορεία που έχεις χαράξει δεν πάει στον ουρανό αλλά στον γκρεμό.
Και έρχεται ένας ΙΟΣ (covid-19) και σε κάνει άνθρωπε αγνώριστο...
Έρχεται ένας ΙΟΣ (covid-19), ένας πειρασμός και σου λέει ότι τα δεδομένα ξέχασέ τα. Δεν είσαι βασιλιάς. Αντί να στηριχτούμε στον Θεάνθρωπο στηριχθήκαμε στον χωματένιο άνθρωπο και γευτήκαμε το αποτέλεσμα του σκότους και του θανάτου.
Δεν μας έκλεισε ο Κορονοϊός αλλά η κορώνα του εγωϊσμού μας που είχαμε ως δόξα και τιμή και αποδείχτηκε σκάρτη.

Ήρθε λοιπόν η ώρα μας...

Να ανοίξουν οι πόρτες στις Εκκλησίες αλλά ταυτόχρονα να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Χριστό και να κλείσουμε μια για πάντα την πόρτα της κοσμικής ψευτο-πνευματικότητας, της μισαλλοδοξίας και των άκρων.
Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Χριστό και βασικά να σπάσουμε τους μεντεσέδες για να μην ξανακλείσει πότε.
Ήρθε ακόμα και οι δική μας ώρα, των παπάδων. Να αφήσουμε τη γραφειοκρατία και τα μάρμαρα και να ασχοληθούμε περισσότερο με τις καρδιές των ανθρώπων και την κατήχηση του ποιμνίου.
Ήρθε η ώρα να μην βλέπουμε την Εκκλησία σαν κτήριο θρησκευτικών ή εθιμοτυπικών υποθέσεων αλλά ως δρόμο για τη Βασιλεία των Ουρανών, ως το νοσοκομείο για να γιατρέψουμε τις πληγές μας.
Nα μην περιμένουμε να ανοίξουν οι Εκκλησίες όπως οι καφετέριες που θα πάμε εκεί όμορφα και ωραία να πιούμε τον καφέ μας, αλλά να περιμένουμε το άνοιγμα των Ιερών Ναών ως άνοιγμα της αγκαλιάς του Χριστού, που ως Πατέρας ανοίγει την αγκαλιά Του και εμείς τα παιδιά Του να τρέξουμε κοντά του με ανοιχτές καρδιές.
Ο συνειδητοποιημένος Ορθόδοξος Χριστιανός βλέπει πάντα το φως ακόμα και στα σκοτάδια. Για τον συνειδητοποιημένο πνευματικά άνθρωπο πλήρης κανονικότητα είναι όχι μόνο η επιστροφή στους Ναού αλλά η επιστροφή στον στίβο της ασκήσεως και στο θέλημα του Κυρίου.
Ο μοναδικός εχθρός μας είναι ο κακός εαυτός μας, αυτός ο εαυτός που αρνούμαστε να αλλάξουμε, που έχει σχέση με το σκότος και όχι με τον Χριστό.

Αγαπητοί μου, καλό μας έκανε η κλεισούρα, αρκεί να κολυμπήσαμε βαθιά στην καρδιά μας και να συλλέξαμε τις πληγές που τώρα θα τις πάμε στην Εκκλησία ώστε τα καρφιά να γίνουν λουλούδια.

Με το καλό το άνοιγμα των Εκκλησιών και το άλλαγμα των καρδιών..

ΑΜΗΝ.

Παρακαλώ, και:

Διψάς; Κυριακή της Σαμαρείτισσας, 4η Κυριακή από το Πάσχα

Και εδώ & εδώ παρακαλώ.