"Ν": Σε μια εποχή γεμάτη βιβλία που "δείχνουν μονοπάτια" αυτοβελτίωσης και πραγματικής ή υποτιθέμενης σοφίας, είναι απαραίτητα και βιβλία που αντλούν από τη σοφία της δικής μας παράδοσης και μπορούν να δείξουν το όντως δικό μας μονοπάτι.
Για τον ίδιο συγγραφέα είναι και εκείνη η ανάρτησή μας.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Βήματα
Είναι ωραίο ένας νέος άνθρωπος να αξιοποιεί την ειδικότητά του παίρνοντας θέση για τα προβλήματα της ζωής η οποία να μην είναι politically correct, για να μη θίξει δήθεν την αχρωματοψία των καιρών. Αυτό νιώσαμε διαβάζοντας το νέο βιβλίο του ψυχολόγου και συγγραφέα Ελευθέριου Ελευθεριάδη, γνωστού από το προφίλ e-psyxologos.gr και από τις ωραίες παρεμβάσεις του με κείμενα μικρά, ζεστά, με έντονο προσωπικό και την ίδια στιγμή διαλογικό χαρακτήρα. Το «Πάλι απ’ την αρχή - Κείμενα για το καθημερινό και αιώνιο» (εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ) μας βοηθούν σαν ένα μικρό ημερολόγιο να καταγράψουμε κι εμείς σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς για την καθημερινότητά μας. Να εκφράσουμε αυτό που μας καίει ή που ντρεπόμαστε να αποκαλύψουμε.
Γιατί ο συγγραφέας γράφει για να πάρουμε θέση. Να δούμε τον εαυτό μας. Να μην ντραπούμε. Να βάλουμε τον εαυτό μας σε μία διαδικασία αυτοκριτικής. «Για μένα μιλάει» αυτό το κείμενο, σίγουρα θα αναφωνήσουμε σε κάποιες, λίγες ή πολλές δεν έχει σημασία, σελίδες του. Και δεν μένει εκεί ο συγγραφέας.
Προτρεπτικά, με έναν κοφτό, συμπονετικό, αλλά και ειλικρινή λόγο, μας δείχνει ότι νόημα στην ζωή έχει η απόφασή μας να αλλάξουμε. Η απόφασή μας ότι ο κόσμος δεν εξαρτάται από εμάς, όμως ο δικός μας εαυτός εξαρτάται από το πώς βλέπουμε τον κόσμο και την ζωή.
Και αν θέλουμε κάτι διαφορετικό στην ζωή μας, χρειάζεται να ξαναδούμε τον συχνά ψεύτικο κόσμο που έχουμε χτίσει γύρω από εμάς. Να κατανοήσουμε ότι τα πάντα ξεκινούν από την αγάπη. Να εντοπίσουμε τους φόβους μας. ΝΑ μην νικηθούμε από το αίσθημα ότι δε γίνεται τίποτα. Να εκτιμήσουμε αυτόν ή αυτήν που έχουμε δίπλα μας. Να γίνουμε διαθέσιμοι, πέρα από τα προγράμματα και τις υποχρεώσεις μας. Να ακούσουμε τον μέσα κόσμο μας που χάσαμε!
Και όλα αυτά μέσα από την σχέση με τον Θεό, τον Αιώνιο που μας οδηγεί στο αιώνιο. Δεν απαγορεύει η πίστη την σύνδεση με την ψυχολογία. Ούτε η αυθεντική ψυχολογία απορρίπτει την πίστη που βοηθά τον άνθρωπο να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή. Όχι μιζεριάζοντας, όχι γκρινιάζοντας για τα γονίδια, τους άλλους, τις συνθήκες, αλλά παλεύοντας!
«Τρία πράγματα δεν μπορεί να κάνει ο διάολος: να είναι ταπεινός, να συγχωρεί και να αγαπά τους άλλους... κοίτα αυτά τα τρία να καλλιεργήσεις» (σελ. 13).
«Σήμερα η μέρα είναι για σένα. Δεν το αξίζεις απλά. Το έχεις ανάγκη. Έχεις ανάγκη, σήμερα, να πάρεις τη μέρα για τον εαυτό σου» (σελ. 15)
«Όλοι μας άνθρωποι. Όλοι αμαρτωλοί. Όλοι. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όλοι μια απ’ τα ίδια. Γι’ αυτό, φύλαγε λόγια και άσε τους άλλους. Φύλαγε λόγια, φίλε μου. Φύλαγε λόγια και κοίτα τα δικά σου» (σελ. 25)
«Βγάλ’ το από μέσα σου. Εξωτερίκευσε αυτό που σαν σαράκι τρώει τα σωθικά σου... Μη σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Μη σε νοιάζει τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Καθένας την καμπούρα του... Βγάλ’ το από μέσα σου... Βγάλ’ το, μπας κι ελαφρώσεις λίγο την ψυχή σου» (σελ. 32)
«Το συναίσθημά σου να μην το εμπιστεύεσαι πολύ... Οι υπερευαίσθητοι είναι αυτοί που στη ζωή παιδεύονται περισσότερο από όλους» (σελ. 36)
«Θέλω να φανταστείς ένα χωράφι... Ξεκινάς να το καλλιεργείς. Στα πρώτα τσαπίσματα, δυσκολεύεσαι. Είναι σκληρό το χώμα. Τι κάνεις; Τα παρατάς; Όχι βέβαια. Συνεχίζεις με πιο πολύ ζήλο, με μεγαλύτερη επιμονή. Μέχρι να τα καταφέρεις. Μέχρι το χώμα του να μαλακώσει. Το ίδιο να κάνεις και στη σχέση σου. Μην τα παρατάς, λοιπόν, με την πρώτη δυσκολία» (σελ. 52)
«Αν θέλεις να προφυλαχθείς από πτώσεις, σφάλματα, αμαρτίες και λάθη, πρόσεχε καλά τις σκέψεις σου. Τις σκέψεις που επιτρέπεις να μπούνε μέσα στο μυαλό σου. Άπαξ και πιάσεις με μια σκέψη τη συζήτηση, να ξέρεις πως το έχεις χάσει το παιχνίδι» (σελ. 53)
«Ο φόβος είναι η μεγαλύτερη σκλαβιά. Η χειρότερη μορφή της» (σελ. 59) «Το γεγονός ότι συγχωρείς κάποιον δεν σημαίνει πως τον δέχεσαι και πίσω. Το γεγονός ότι συγχωρείς κάποιον δεν σημαίνει πως στο ίδιο κρεβάτι μπορείς πάλι μαζί του να πλαγιάσεις. Να συγχωρείς όμως. Με όλη σου την καρδιά να συγχωρείς...» (σελ. 97)
«Ο Θεός έχει τρεις απαντήσεις στα όσα του ζητάμε. Ναι. Όχι. Περίμενε... Το περίμενε είναι αυτό που έχουμε πραγματικά ανάγκη. Το περίμενε είναι που μαλακώνει την καρδιά. Το περίμενε είναι που διαμορφώνει ήθος. Το περίμενε είναι που σε βοηθά να πετάξεις από πάνω σου τον κακό, γκρινιάρικο, μίζερο, απαίδευτο εαυτό» (σελ. 99)
«Δεν είσαι έρμαιο των επιθυμιών σου. Και δεν σημαίνει πως ό,τι νιώθεις είναι και σωστό. Βάλ’ το καλό στον νου σου. Η ψυχή ελέγχει τα θέλω σου και όχι τα θέλω σου την ψυχή σου» (σελ. 117)
«Πρόσεχε μην ψηλώσει ο νους σου. Πρόσεχε μην πιστέψεις πως είσαι κάτι ξεχωριστό, κάτι ανώτερο από τους άλλους ανθρώπους» (σελ. 130)
«Ξέρεις ποια είναι η πιο δύσκολη ερώτηση; Το: για ποιο λόγο ζεις;» (σελ. 149)
«Σταμάτα να μου λες τις άνθρωπος είσαι. Πες μου επιτέλους τι άνθρωπος θέλεις να γίνεις» (σελ. 160)
Ωραίος λόγος, καθημερινός, γήινος, όχι θεωρητικός αλλά πρακτικός, ψυχολογικός αλλά και πνευματικός, πατερικός, μας βοηθά να εντοπίσουμε τα μικρά που μας διαφεύγουν στην καθημερινότητά μας, να ανοιχτούμε προς το αιώνιο!
Τα βιβλία του συγγραφέα (από εδώ)
"Ν": Θυμήθηκα τώρα και το Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης, που αξίζει να το δείτε, αν δεν το έχετε διαβάσει. Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου