Οι "ανάξιες χαμογελαστές αδελφές" & το "μαγαζί του Θεού"...

Ι

 
Gerontissa Dorothea
Σύλλογος Φίλων των απανταχού Κρυπτοχριστιανών

Ένας Ρωμαιοκαθολικός μας πλησίασε κάποτε με την Γερόντισσα καθώς περιμέναμε σε σταθμό τραίνων (στην Αμερική) και περίεργος για την ενδυμασία μας την ρώτησε σε ποιό τάγμα ανήκουμε.
Εκείνη με χαριτωμένο τρόπο είπε: Στις "ανάξιες χαμογελαστές αδελφές", που ο κόσμος γέμιζε θλίψη και ο Χριστός μεταμόρφωσε στους πιο χαρούμενους ανθρώπους με μαύρα ρούχα πάνω στην γη! Είμαστε ορθόδοξες μοναχές, του απάντησε!
Αυτός ακόμα έκπληκτος από την απρόσμενη απάντηση αυθόρμητα ξαναρώτησε: -Πώς μπορώ κι εγώ να είμαι χαρούμενος σας εσάς δίχως τον κίνδυνο να φαίνομαι στους γύρω μου φαιδρός και γελοίος;
-Μα είναι απλό, αδελφέ μου, του απάντησε, να σκύψετε με προσοχή μέσα σας, να σιωπήσετε, να προσευχηθείτε και θα βρείτε την Πηγή της χαράς που θα μεταμορφώσει την υπαρξή σας! Η πραγματική χαρά μόνο στην σιωπή ανθίζει!
Στην Ορθοδοξία, φίλε του Θεού, έχουμε Αγίους με αυστηρές και σοβαρές μορφές. Αγίους όμως με θλιμμένη όψη δεν έχουμε ούτε καν στις φρικτές απεικονίσεις των μαρτυρίων τους.
Αυτό να το έχετε στο μυαλό σας όταν επισκέπτεστε έναν ορθόδοξο ναό ή μοναστήρι και θα μελετάτε τις αγιογραφίες και θα αναλογίζεσθε το γιατί. Να προσπαθείτε πάντοτε να είστε χαρούμενος και να δοξολογείτε τον Θεό σε κάθε στιγμή της ζωή σας και για το κάθε τι, να αυτή θεωρώ πως αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μας από τους "χαρούμενους" του κόσμου τούτου που η χαρά τους διαρκεί όσο ένα αστείο ή μια επιτυχία. Όταν βρούμε την Πηγή της χαράς, τον Χριστό στην ζωή μας, μόνο χαρά και ειρήνη θα βασιλεύει στην ψυχή μας!
Έβγαλε και του έδωσε ένα εικονάκι με το μαρτύριο της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας κι αυτός το πήρε, το μελέτησε με προσοχή, το κράτησε στα χέρια του σαν θησαυρό και το φίλησε.
Από εκείνη την ημέρα δεν πέρασε μήνας που να μην της γράψει. Κι εκείνη όταν λαμβάνει το γράμμα του με τρυφερότητα μας λέγει: σας χαιρετά ο Αναστάσιος και παρακαλεί να εύχεσθε και και να χαίρεστε!

ΙΙ

 

Σύλλογος Φίλων...
Ιερός ναός Αγίου Νικολάου του Νέου Θηβών 
 
Μια μέρα ο Θεός, αποφάσισε να ανοίξει ένα "μαγαζί" πάνω στη Γη. Φώναξε τον πιο όμορφο και πιο ευγενικό Άγγελο και του είπε: "Θα είσαι ο υπάλληλος μου. Εσύ θα πουλάς τα προϊόντα μου!"
Μόλις μαθεύτηκε το νέο, ότι άνοιξε το "Κατάστημα του Θεού", όλοι έτρεξαν να αγοράσουν. "Τι πουλάς, όμορφε Άγγελε;" τον ρώτησε ο πρώτος "πελάτης" που έφτασε. "Κάθε καλό του Θεού!". "Και κοστίζει ακριβά;" "Όχι... καθόλου!! Τα Αγαθά του Θεού είναι όλα δωρεάν!!"
Ο πελάτης, έκπληκτος, δεν μπορούσε να το εξηγήσει... Κοίταζε με θαυμασμό το μεγάλο ράφι με τα "μπουκάλια της αγάπης", τα "πακέτα της ελπίδας", τα "κουτιά της ειρήνης", τα "βάζα της ευτυχίας και της χαράς" και άλλα πολλά...
Κάποια στιγμή, αποφασισμένος, και αφού είχε ανάγκη πάρα πολύ από όλα εκείνα που έβλεπε μπροστά του, είπε στον Άγγελο: - Δώσε μου σε παρακαλώ ένα κομμάτι από την "Συγχώρεση", ένα κομμάτι από "Ο Θεός της Αγάπης", ένα πακέτο "Ευτυχίας", ένα βαζάκι "Υπομονής", μια κουταλιά "Χιούμορ", ένα βάζο "Κουράγιο και Ελπίδα"...
Ο Άγγελος, ευγενικός, άρχισε να ετοιμάζει όλα εκείνα που του ζήτησε ο "πελάτης". Μετά από λίγο επιστρέφει με ένα μικρό - πολύ μικρό - πακετάκι... τόσο όσο είναι... και η καρδιά ενός ανθρώπου...
Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος και με το στόμα ανοικτό...
"Πως είναι δυνατόν; Όλα αυτά που ζήτησα είναι μέσα σε ένα τόσο μικρό πακετάκι;"
Ο Άγγελος, με γλυκιά φωνή, του εξηγεί: "Βεβαίως, αγαπητέ μου!!! Στο Μαγαζί του Θεού δεν πουλάμε "έτοιμα και ώριμα φρούτα"... αλλά μονάχα "μικρούς σπόρους" για να καλλιεργήσεις!!!"...

Επιδόρπιο
 
Κύριε... μήπως είστε ο Χριστός;
Τι δεν έχεις, Κύριε, να Σου το δώσω...
Η μοναστική ζωή είναι έρωτας (ηγουμένη Θεοξένη, Χρυσοπηγή Χανίων Κρήτης)