Φωτιά στην Παναγία των Παρισίων, ένα από τα πιο εμβληματικά μνημεία του κοσμοκρατορικού Καθολικισμού...

Ανθολογούμε από τη Βικιπαίδεια, όπου μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την ιστορία του ναού:

Η Παναγία των Παρισίων, γνωστή και ως Νοτρ Νταμ ντε Παρί ή απλούστερα Νοτρ Νταμ, είναι ο μητροπολιτικός Ρωμαιοκαθολικός ναός της πόλης του Παρισιού και αποτελεί ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του λεγόμενου οξυκόρυφου ή γοτθικού ρυθμού. Βρίσκεται στη νησίδα ιλ ντε λα Σιτέ του ποταμού Σηκουάνα, στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας. 
Η κατασκευή του άρχισε το 1163 και τον θεμέλιο λίθο έθεσε ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ και ο Βασιλεύς Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας. Ο Ναός αποπερατώθηκε περί τα μέσα του 13ου αιώνα.
Τα τελευταία χρόνια ο ναός είχε πολλά προβλήματα συντήρησης, και καθώς η κρατική επιχορήγηση δεν ήταν επαρκής, έκανε έρανο σε ιδιώτες, ώστε να μπορέσει να καλύψει τα έξοδα. Στις 15 Απριλίου 2019, κατά τη διάρκεια αποκατάστασης του ναού, ξέσπασε πυρκαγιά η οποία οδήγησε σε κατάρρευση της οροφής και του κεντρικού οβελού της εκκλησίας.

Συμπληρώνουμε από εδώ, όπου επίσης αρκετά στοιχεία:

Χρειάστηκαν περίπου 170 χρόνια για να ολοκληρωθεί (1345), ενώ κατά τη Γαλλική Επανάσταση καταστράφηκε ολοσχερώς και ανακαινίστηκε κατά την περίοδο 1841-1864. Το αποτέλεσμα είναι ένα θεόρατο κτίριο, μήκους 128 μέτρων, με δύο ψηλούς πύργους 69 μέτρων, η χωρητικότητα του οποίου αγγίζει τα 9.000 άτομα.
Μέσα στο ναό οι πιστοί έψαλαν δύο φορές τον ύμνο Te Deum, μία στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μία στο τέλος του Β΄, για να ευχαριστήσουν το Θεό για τη λήξη τους. 

Τώρα το ταπεινό μας σχόλιο:
Τα μνημεία ενίοτε καταστρέφονται. Η Παναγία των Παρισίων είχε καταστραφεί ξανά, όπως είδαμε. Ζημιές έχει πάθει και η Αγιά Σοφιά, ήδη κατά τα βυζαντινά χρόνια, ενώ ο άγιος Δημήτριος της Θεσσαλονίκης επίσης κάηκε στη Μεγάλη Πυρκαγιά και ξαναχτίστηκε, ο δε Παρθενώνας (Παναγία Αθηνιώτισσα) επίσης σχεδόν καταστράφηκε, όχι βέβαια από τους χριστιανούς (που τον τίμησαν πολύ, τιμώντας την Παναγία σ' αυτόν), αλλά από τους απέναντι, ιδίως από τα κανόνια του Μοροζίνι τον 17ο αιώνα (τότε λειτουργούσε ως τζαμί υπό τους Οθωμανούς)... Μάλιστα, μετά την "απελευθέρωση" από τους Τούρκους, η δυτική ηγεσία του πρώτου ελληνικού κράτους δεν τον επανέφερε στη ζωντανή χρήση του ως ορθόδοξου ναού, αλλά τον μεταμόρφωσε - συγχωρέστε μας - σε αρχαιολογικό ερείπιο.

Σχετικά με την τωρινή σοβαρή, αλλά μερική (όχι ολική) καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων, θα γράψουμε με σεβασμό τα εξής:
Συμπονούμε τους αδελφούς μας Γάλλους για τη ζημιά στο πολυαγαπημένο και όντως ιστορικό μνημείο τους. Συμπονούμε επίσης τους αρχαιολόγους και τους φιλότεχνους που λυπούνται γι' αυτό.
Θα θέλαμε μόνο να διορθώσουμε μια αναφορά που θεωρούμε εσφαλμένη: ότι η Παναγία των Παρισίων είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του χριστιανισμού.

Δύο από τα περίφημα "γκαργκόιλς" (γαλλικά: gargouille, αγγλικά gargoyle), 
που κοσμούν το ναό και έχουν προκαλέσει πολλές συζητήσεις 
για τη φύση και τους συμβολισμούς τους...

Ας μας επιτραπεί να επισημάνουμε ότι δεν είναι έτσι. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του Καθολικισμού, που δεν είναι "ο χριστιανισμός", αλλά μια από τις πλέον φρικτές και ολέθριες αιρέσεις που εμφανίστηκαν επί της γης, η οποία διέστρεψε 100% το χριστιανισμό και τον μεταμόρφωσε σε φονικό όπλο μιας απάνθρωπης και ανελέητης θρησκευτικής, αλλά και πολιτικής, εξουσίας.
Είναι μνημείο ενός πολιτισμού βασανιστών, αποικιοκρατών, ιμπεριαλιστών, εκπροσώπων του σκοταδισμού και της θρησκοληψίας (δηλ. όλων των χαρακτηριστικών, που ΨΕΥΔΩΣ ορισμένοι αποδίδουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία), από τον οποίο - παρότι στις τάξεις του υπήρξαν και έντιμοι άνθρωποι, πολλοί από τους οποίους μάλιστα αντιτάχθηκαν στη διαφθορά - τίποτα καλό δεν είδε η ανθρωπότητα.
Κάτι αντίστοιχο έχουμε να πούμε και για τον Πύργο του Άιφελ, και τους οβελίσκους που βρίσκονται διάσπαρτοι τήδε κακείσε, στη Γαλλία, στην Ουάσιγκτον κ.λ.π., και που προέρχονται πάλι από θρησκευτικές παραδόσεις (αθεϊστικές, μασωνικές κ.τ.λ. - και ο αθεϊσμός αποτελεί θρησκευτική κουλτούρα, με τον τρόπο του) και δεν είναι απλώς "μνημεία τέχνης"... 
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Νοτρ Νταμ δεν είναι πολύ σημαντικό ιστορικό μνημείο. Και οι πυραμίδες είναι, κι ας τις έχτισαν δούλοι. Ας επιτραπεί μόνο εδώ να πούμε ότι τα Μετέωρα π.χ. τα έχτισαν ελεύθεροι άνθρωποι, για να μείνουν οι ίδιοι, και όχι δούλοι κάτω από το μαστίγιο και την απειλή των αφεντάδων τους.
Γι' αυτό, συμπονούμε τους αδελφούς μας, όπως είπαμε, αλλά εμείς εδώ, σ' αυτή τη μπλογκονησίδα, δε λυπόμαστε για το μνημείο. Αυτό το μνημείο δεν μας αφορά, δεν είναι μνημείο αγάπης και φωτός, αλλά βίας και σκότους.
Αμφιβάλλουμε ακόμη κι αν αληθινά τιμάται η Παναγία σε τέτοιους χώρους, πέρα από την αναμφίβολα ειλικρινή πίστη των απλών ρωμαιοκαθολικών πιστών φυσικά...

Για να γίνει αντιληπτή η άποψή μας - ΔΕΝ προέρχεται από φανατισμό, αλλά από ιστορική συνείδηση - παραπέμπουμε στις αναρτήσεις μας:

Επιστολή ορθόδοξου χριστιανού προς τους αδελφούς μας Ινδιάνους

Εδώ θα διαβάσετε το παρακάτω, που, αν δεν καταλαβαίνετε τη δική μας λύπη (μια και την Ορθοδοξία αρνούνται πεισματικά να την καταλάβουν ορισμένοι, ό,τι κι αν γίνει), θα καταλάβετε τουλάχιστον των ιθαγενών της Αμερικής:

Απόψε, στις 16 Σεπτεμβρίου 2009, είδα στην τηλεόραση ένα ντοκιμανταίρ, που παρουσίαζε τη ζωή μιας από τις αυτόχθονες φυλές, που ζουν στην περιοχή του Αμαζόνιου. Για τις φυλές αυτές στην Ελλάδα ξέρουμε πολύ λίγα: ότι είναι αρχαίες, ότι οι πρόγονοί τους ήταν σοφοί και γενναίοι πολεμιστές, με καλά οργανωμένα κράτη και σπουδαίους πολιτισμούς, και ότι από το 15^ο αιώνα διάφοροι λευκοί πολέμαρχοι οδήγησαν σιδηρόφρακτους πολεμιστές που ήρθαν από τη θάλασσα και έσφαξαν τους ανθρώπους των φυλών αυτών, λεηλάτησαν τους θησαυρούς τους, κατέστρεψαν τις πόλεις και τα χωριά τους και άρπαξαν τη γη τους. Σ’ αυτή τη γη, την αρπαγμένη από τους Ινδιάνους, βρίσκονται τώρα όλα τα κράτη της ηπείρου που ονομάζεται Αμερική, Βόρεια, Κεντρική και Νότια. (...)
Στο ντοκιμανταίρ που ανέφερα πριν, είδα κάτι που πλήγωσε βαθιά την καρδιά μου: κάποιοι Ινδιάνοι στάθηκαν στην ακτή του ωκεανού, εκεί όπου οι λευκοί εισβολείς είχαν βγει από τη θάλασσα και είχαν στήσει ένα γιγάντιο σταυρό πριν αρχίσουν το έργο του αφανισμού των Ινδιάνων. Οι σημερινοί Ινδιάνοι είπαν στους ανθρώπους που γύριζαν το ντοκιμανταίρ: «Απ’ αυτό το σημείο οι λευκοί άρχισαν να αρπάζουν τη γη μας. Ο σταυρός είναι το πνεύμα της καταστροφής, το πνεύμα της εξολόθρευσης. Αυτό έχουμε μάθει».

Για την επίσκεψη του Πάπα στη Λέσβο (παρακαλώ, οπωσδήποτε να το διαβάσετε)
Θρήνος για την Ευρώπη!...  
Η νόσος του δυτικού ανθρώπου και η θεραπεία της (όπου και αναφορές στο αρχαίο ορθόδοξο παρελθόν της δυτ. Ευρώπης)

Η Ορθοδοξία ως πολιτισμική κληρονομιά

Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότητας
Το Ορθόδοξο Παρίσι
Η Ορθοδοξία στη Γαλλία (και γενικά στη Δύση)
Ρώσοι άγιοι της Γαλλίας κατά των Ναζί
Δυο ορθόδοξα μοναστήρια στη Γαλλία
Ένας άστεγος & δυο παπάδες τροφοδότες των φτωχών (συνεχιστές του ανθρωπιστικού έργου της αγίας Μαρίας του Παρισιού)

Ευχόμαστε από καρδιάς να γίνει το καλύτερο για την πολιτισμική κληρονομιά του γαλλικού λαού - και ευχόμαστε επίσης επιστροφή στον αληθινό χριστιανισμό, την Ορθοδοξία, την οποία ήδη κάποιοι Γάλλοι αδελφοί μας έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν.
Καλή ανάσταση.