Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γ. Μεταλληνού Ελληνισμός μαχόμενος, εκδόσεις Τήνος, Αθήνα 1995. Πέρα από το άτομο.
Πατήστε εδώ:
"...Ο καθηγητής π. Ι. Ρωμανίδης έχει εύστοχα επισημάνει τη μεθοδολογική
συγγένεια του Ησυχασμού με τις θετικές επιστήμες, στο χώρο των οποίων
κατατάσσει και τη Θεολογία. Η Φιλοκαλία (αναφορά στη νηπτική παράδοση)
καταδεικνύει αυτή τη συγγένεια, παραπέμπουσα στις φανερώσεις της θεώσεως
(άφθαρτα λείψανα και θαυματουργά).Η Ορθόδοξη Ενορία (κοσμική και μοναστική) έχει αποστολή θεραπευτική. Αυτή την παράδοση όμως τον 14ο αι., όπως και σήμερα, διέσωζε πολύ περισσότερο από την κοσμική, η μοναστική ενορία και αυτής της παραδόσεως υπεραμύνονταν οι Αγιορείτες Πατέρες με αρχηγό τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά.
«Ο κεντρικός άξων της Ορθοδοξίας δεν είναι μόνον η Αγία Γραφή, τα συγγράμματα των Πατέρων και αι Τοπικαί και Οικουμενικαί Σύνοδοι, αλλά κυρίως η παράδοσις της εμπειρίας της θεωρίας (θεώσεως) από την μίαν γενεάν εις την άλλην» (π. Ι. Ρωμανίδης).
Ορθόδοξα, αυθεντία δεν είναι τα κείμενα, αλλ’ οι έχοντες
την εμπειρία της θεώσεως. Αντίθετα, η πρόταξη των κειμένων οδηγεί στην
ιδεολογικοποίηση της παραδόσεως. Αληθής θεολόγος στην Ορθοδοξία είναι ο
Θεόπτης, ο δε περί Θεού λόγος (Θεολογία) είναι καρπός της εμπειρίας της
θεώσεως. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς
τη θεολογική έριδα του 14ου αιώνα..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου