Η Τσικνοπέμπτη και τ' Αγιοπότηρο

 
 Ευχαριστιακό δείπνο απ' τις κατακόμβες της Ρώμης, 3ος αι.

"Ν": Η παρακάτω ερμηνεία έχει νόημα (και τη θεωρούμε ωραία) για τον ορθόδοξο λαό μας, για το πώς μετακινήθηκε η σημασία των εθίμων στην πορεία του χρόνου. Ιστορικά θεωρούμε αξιόπιστη την ερμηνεία ότι οι ρίζες του εθίμου της Τσικνοπέμπτης (όπως και του καρναβαλιού) βρίσκονται στα αρχαια ελληνικά δρώμενα.
Να σημειώσουμε και ότι η Τετάρτη και η Παρασκευή πριν και μετά την Τσικνοπέμπτη είναι ημέρες νηστείας, που, κατά την παράδοση, ανήκουν στη Μεγάλη Σαρακοστή, την οποία συμπληρώνουν ώστε να έχει 50 ημέρες.
Και μεθαυριο είναι το Ψυχοσάββατο, μην ξεχάσουμε τους κεκοιμημένους μας, παρακαλώ... 
 
Του αρχιμανδρίτη π. Ιάσονος Κεσέν 
ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
 
Δεν υπάρχει καμια γιορτή στο έτος που να μην έχει να κάνει με τη Λειτουργία, με την Κοινωνία, με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ό, τι συμβαίνει στη Παράδοσή μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχετίζεται με τη Μυσταγωγία, η οποία πριν απ' το τραπέζι που καθόμαστε να φάμε, έχει προηγηθεί. Βαφτιζόμαστε ή παντρευόμαστε και μετά πάμε και τρώμε, όλοι μαζί, γύρω από ένα τραπέζι, αφού πρώτα μες την Εκκλησία λειτουργηθήκαμε στην κοινή προσευχή και ομολογία. Αυτός δηλαδή που μας ενώνει, ο Χριστός, είναι Αυτός που μας χάρισε τη ζωή που δεν τελειώνει.

Στις μέρες μας βέβαια χάνεται κάπως το νόημα, μπήκε κι η διαφήμιση στη μέση, και χάθηκε ο πνευματικός μας μπούσουλας. Μεταφέρουμε τη Γιορτή στο τραπέζι κι αφήνουμε στην άκρη την πνευματική γιορτή που στο τραπέζι οδηγεί. Το τραπέζι θα τελειώσει, θα μαζέψουμε τα πιάτα και ο καθένας με μια καλή ανάμνηση θα γυρίσει στο σπίτι του. Η Θ. Λειτουργία που γίνεται πριν το τραπέζι όμως υπόσχεται ότι η χαρά δεν θα μείνει στην ανάμνηση, η χαρά μας, η λειτουργημένη, είναι αθάνατη.

Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο, η Τσικνοπέπτη έχει να κάνει με τ' Αγιοπότηρο, με τη Θ. Λειτουργία, όπως και κάθε πράγμα μες την Εκκλησία. Απ' τα παλιά τα χρόνια, η σημερινή ημέρα είναι μέρα που τρώμε κρέας γιατί έπειτα αρχίζει η τυρινή βδομάδα που τρώμε μόνο γαλακτοκομικά ώστε ομαλά στη Σαρακοστή να μπούμε. Σίγουρα, πριν απ' τη σημερινή γιορτή δε συναντηθήκαμε λειτουργικά. Η σημερινή γιορτή όμως έχει αξία γι' αυτούς που ζουν λειτουργικά που σημαίνει ότι θα αγωνιστούν τις μέρες της Σαρακοστής που έρχονται για να φτάσουν στ' Αγιοπότηρο της Κυριακής του Πάσχα.

Όταν φεύγει τ' Αγιοπότηρο κι ο στόχος ο πνευματικός τότε οι γιορτές δεν έχουν αξία πέρα απ' την πρόσκαιρη χαρά που χαρίζουν (σημαντική αλλά πάνω απ' όλα πρόσκαιρη). Ο Θεός μας έταξε για τη Χαρά της Βασιλείας Του. Κι η Χαρά του Χριστού ούτε στην στην ανάμνηση μένει, ούτε στις όμορφες εμπειρίες: για τον Χριστό δεν υπάρχει παρελθόν... υπάρχει μόνο παρόν που γεύεται το μέλλον.

Παρακαλώ και:

Άγιος Παρθένιος Λαμψάκου, άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης & άλλοι άγιοι των ημερών, 6-8 του Φλεβάρη 
Ο παπάς και οι μασκαράδες...
ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ (μια Θεολογική θεώρηση)
Ηθικισμός στην Ορθοδοξία; Όχι ευχαριστώ!...
Η αμαρτία (χωρίς ηθικισμούς)
Τι είναι το Τριώδιο;