Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Σερβία, γ΄: Πληθυσμός, θρησκεία, επιστήμες, οικονομία, τουριστικοί προορισμοί κ.ά.


Συνέχεια από εδώ.
Από τη Βικιπαίδεια.
 
Δημογραφικά

Εθνοτικός χάρτης της Σερβίας, απογραφή 2011 (σε επέπεδο δήμου)
 
Κατά την απογραφή του 2011, η Σερβία (με εξαίρεση το Κοσσυφοπέδιο) είχε συνολικό πληθυσμό 7.186.862 και η πυκνότητα πληθυσμού είναι 92,8 κατοίκοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Η απογραφή δεν έγινε στο Κοσσυφοπέδιο, που έκανε τη δική του απογραφή, που αριθμούσε συνολικό πληθυσμό 1.739.825, εξαιρουμένου του κατοικούμενου από Σέρβους Βόρειοτ Κοσσυφοπέδιου, καθώς οι Σέρβοι της εν λόγω περιοχής (περίπου 50.000) μποϊκόταραν την απογραφή.
Η Σερβία έχει υποστεί μια δημογραφική κρίση από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, με ποσοστό θανάτων που υπερβαίνει συνεχώς το ποσοστό γεννήσεων και συνολικό ποσοστό γονιμότητας 1,44 παιδιά ανά μητέρα, ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο. [156] Η Σερβία έχει κατά συνέπεια ένα από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς στον κόσμο, με μέσο όρο ηλικίας τα 42,2 χρόνια και ο πληθυσμός της συρρικνώνεται με ένα από τυς ταχύτερους ρυθμούς στον κόσμο. Το ένα πέμπτο του συνόλου των νοικοκυριών αποτελείται από ένα μόνο άτομο και μόνο το ένα τέταρτο από τέσσερα ή περισσότερα άτομα. Το μέσο προσδόκιμο ζωής στη Σερβία κατά τη γέννηση είναι 74,2 χρόνια.
Τη δεκαετία του 1990 η Σερβία είχε το μεγαλύτερο πληθυσμό προσφύγων στην Ευρώπη. Πρόσφυγες και εσωτερικά εκτοπισμένα άτομα στη Σερβία αποτελούσαν μεταξύ 7% και 7,5% του πληθυσμού της - περίπου μισό εκατομμύριο πρόσφυγες κατέφυγαν στη χώρα μετά τη σειρά των Γιουγκοσλαβικών πολέμων, κυρίως από την Κροατία (και σε μικρότερο βαθμό από τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη) και οι εσωτερικά εκτοπισμένοι από το Κοσσυφοπέδιο. [162] Εν τω μεταξύ υπολογίζεται ότι 300.000 άνθρωποι έφυγαν από τη Σερβία τη δεκαετία του 1990, εκ των οποίων το 20% είχε τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Οι Σέρβοι με 5.988.150 είναι η μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα στη Σερβία, αντιπροσωπεύοντας το 83% του συνολικού πληθυσμού (με εξαίρεση το Κοσσυφοπέδιο). Με πληθυσμό 253.899 οι Ούγγροι αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα στη Σερβία, συγκεντρωμένοι κυρίως στη βόρεια Βοϊβοντίνα και αντιπροσωπεύουν το 3,5% του πληθυσμού της χώρας (13% στη Βοϊβοντίνα). Ο πληθυσμός των Ρομά ανέρχεται σε 147.604 (2,1 %), σύμφωνα με την απογραφή του 2011, αλλά ανεπίσημες εκτιμήσεις τοποθετούν τον πραγματικό αριθμό τους μεταξύ 400.000 και 500.000. Οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι με 145.278 (2 %) είναι συγκεντρωμένοι στη Ράσκα (Σαντζάκ), στα νοτιοδυτικά. Άλλες μειονοτικές ομάδες περιλαμβάνουν Κροάτες (0,8 %), Σλοβάκους (0,7 %), Αλβανούς, Μαυροβούνιους, Βλάχζους, Ρουμάνους, Σλαβομακεδόνες και Βούλγαρους. Οι Κινέζοι, που υπολογίζονται σε περίπου 15.000, είναι η μόνη σημαντική μειονότητα μεταναστών. Η Βοϊβοντίνα έχει πολυεθνική και πολυπολιτισμική ταυτότητα. Υπάρχουν εκεί πάνω από 26 εθνοτικές ομάδες με έξι επίσημες γλώσσες.
Η πλειοψηφία του πληθυσμού, ή 59,4%, διαμένει σε αστικές περιοχές και 16,1% μόνο στο Βελιγράδι. Το Βελιγράδι είναι η μόνη πόλη με περισσότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους και υπάρχουν τέσσερις ακόμη με πάνω από 100.000 κατοίκους.

Κατάταξη Πόλη Πληθυσμός 1991 Πληθυσμός 2002 Πληθυσμός 2011
1 Βελιγράδι 1.130.241 1.120.092 1.166.763
2 Νόβι Σαντ 177.055 191.405 250.439
3 Νις 173.250 173.724 183.164
4 Κραγκούγιεβατς 144.608 146.373 150.835
5 Σουμπότιτσα 98.873 99.981 97.910
6 Ζρένιανιν 80.174 79.773 76.511
7 Πάντσεβο 71.668 77.087 76.203
8 Τσάτσακ 69.625 73.217 73.331
9 Νόβι Παζάρ 50.149 54.604 66.527
10 Κράλιεβο 56.643 57.411 64.175
11 Σμεντέρεβο 61.990 62.805 64.175
12 Λέσκοβατς 61.487 63.185 60.288
13 Βάλιεβο 58.172 61.035 58.932
14 Κρούσεβατς 57.871 57.347 58.745
15 Βράνιε 51.122 55.052 55.138
16 Σάμπατς 53.604 55.163 53.919
17 Ούζιτσε 53.279 54.717 52.646
18 Σόμπορ 48.145 51.471 47.623
19 Ποζάρεβατς 41.160 41.736 44.183
20 Σρέμσκα Μιτρόβιτσα 38.162 39.084 41.624
21 Πίροτ 39.850 40.632 38.785
22 Ζάγετσαρ 39.160 39.491 38.165
23 Κίκιντα 42.707 41.825 38.065
24 Γιάγκοντινα 36.662 35.589 37.282
25 Βρσατς 35.586 36.623 36.040
26 Μπορ 40.325 39.387 34.160
27 Ρούμα 28.135 32.229 30.076

Θρησκεία

Το Σύνταγμα της Σερβίας την ορίζει ως κοσμικό κράτος με εγγυημένη τη θρησκευτική ελευθερία. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί με 6.079.396 αποτελούν το 84,5% του πληθυσμού της χώρας. Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μεγαλύτερη και η παραδοσιακή εκκλησία της χώρας, πιστοί της οποίας είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Σέρβων. Άλλες Ορθόδοξες Χριστιανικές κοινότητες στη Σερβία περιλαμβάνουν τους Μαυροβούνιους, τους Ρουμάνους, τους Βλάχους, τους Σλαβομακεδόνες και τους Βούλγαρους.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί αριθμούν 356.957 στη Σερβία, ή περίπου το 6% του πληθυσμού, κυρίως στη Βοϊβοντίνα (ειδικά το βόρειο τμήμα της), που έχει μειονοτικές εθνοτικές ομάδες, όπως οι Ούγγροι, οι Κροάτες, οι Μπούνιεβτσι (προερχόμενοι από την Ερζεγοβίνη), καθώς και μερικοί Σλοβάκοι και Τσέχοι.
Ο Προτεσταντισμός αντιπροσωπεύει περίπου το 1% του πληθυσμού της χώρας, κυρίως μεταξύ των Σλοβάκων της Βοϊβοντίνα και των Μεταρρυθμιστών Ούγγρων. Στην Ανατολική Καθολική Εκκλησία ["Ν": δηλ. Ουνία] ανήκουν περίπου 25.000 πολίτες (0,37% του πληθυσμού), ως επί το πλείστον Ρουθηνοί στη Βοϊβοντίνα.
Οι Μουσουλμάνοι, με 222.282 ή 3% του πληθυσμού, αποτελούν την τρίτη μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα. Το Ισλάμ έχει ιστορικά έντονη παρουσία στις νότιες περιοχές της Σερβίας, κυρίως στη νότια Ράσκα. Οι Βόσνιοι είναι η μεγαλύτερη ισλαμική κοινότητα στη Σερβία. Εκτιμάται ότι περί το ένα τρίτο των Ρομά της χώρας είναι Μουσουλμάνοι.
Υπάρχουν μόνο 578 Εβραίοι το θρήσκευμα στη Σερβία. Άθεοι ήταν 80.053 ή 1,1% του πληθυσμού και επιπλέον 4.070 δηλώθηκαν ως αγνωστικιστές.

Γλώσσα
 
Σερβικό Λατινικό Αλφάβητο
 
Επίσημη γλώσσα είναι η Σερβική, μια τυποποιημένη μορφή της Σερβοκροατικής, μητρική του 88% του πληθυσμού. Η Σερβική είναι η μόνη πραγματικά δίγραφη ευρωπαϊκή γλώσσα, χρησιμοποιώντας τόσο το Κυριλλικό όσο και το Λατινικό αλφάβητο. Η Σερβική Κυριλλική ορίζεται στο Σύνταγμα ως η «επίσημη γραφή», σε σύγκριση με το καθεστώς της Λατινικής «γραφής σε επίσημη χρήση». Επινοήθηκε το 1814 από το Σέρβο φιλόλογο Βουκ Κάρατζιτς, που δημιούργησε το αλφάβητο με φθογγική αρχές. Ερευνα από το 2014 έδειξε ότι το 47% του σερβικού πληθυσμού ευνοεί το Λατινικό αλφάβητο, το 36% το Κυριλλικό και το 17% δεν έχει καμία προτίμηση.
Αναγνωρισμένες μειονοτικές γλώσσες είναι: η Ουγγρική, η Σλοβακική, η Αλβανική, η Ρουμανική, η Βουλγαρική και η Ρουθηνική, καθώς και οι άλλες τυποποιημένες μορφές της Σερβοκροατικής: Βοσνιακή και Κροατική. Όλες αυτές οι γλώσσες είναι σε επίσημη χρήση σε δήμους ή πόλεις, όπου η αντίστοιχη εθνοτική μειονότητα υπερβαίνει το 15% του συνολικού πληθυσμού. Στη Βοϊβοντίνα η επαρχιακή διοίκηση χρησιμοποιεί, εκτός της Σερβικής, πέντε ακόμη γλώσσες (Ουγγρική, Σλοβακική, Κροατική, Ρουμανική και Ρουθηνική).

Οικονομία
 
Νόβι Μπέογκραντ, κύρια οικονομική ζώνη της Σερβίας
 
Η Σερβία έχει μια αναδυόμενη οικονομία της αγοράς στην κατηγορία ανώτερου-μεσαίου εισοδήματος. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το Σερβικό ονομαστικό ΑΕΠ το 2015 εκτιμάται επίσημα σε 36,56 δισ. $ ή $ 5.102 κατά κεφαλή, ενώ του ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης ήταν 97,27 δισ. $ ή $ 13.577 κατά κεφαλή. Στη οικονομία επικρατούν οι υπηρεσίες που αντιπροσωπεύουν το 60,3% του ΑΕΠ, ακολουθούμενες από τη βιομηχανία με 31,8% του ΑΕΠ και τη γεωργία με 7,9% του ΑΕΠ. Επίσημο νόμισμα της Σερβίας είναι το Σερβικό δηνάριο. Το Χρηματιστήριο του Βελιγραδίου είναι το μόνο της χώρας, με κεφαλαιοποίηση των 8,65 δισ. $ (τον Αύγουστο του 2014) και κύριο δείκτη τον BELEX15, που αντιπροσωπεύει 15 μετοχές.
Η οικονομία έχει επηρεαστεί από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Μετά από οκτώ χρόνια ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης (μέσος όρος 4,45% ανά έτος) η Σερβία εισήλθε στην ύφεση το 2009 με αρνητική ανάπτυξη -3% και πάλι το 2012 με -1,5%. Καθώς η κυβέρνηση αντιμετώπιζε τις επιπτώσεις της κρίσης το δημόσιο χρέος διπλασιάστηκε μέσα σε 4 χρόνια: από την προ της κρίσης επίπεδα του 29,2% σε 63,8% του ΑΕΠ.

Η έδρα της NIS στο Νόβι Σαντ

Το ενεργό εργατικό δυναμικό το 2014 ανερχόταν σε 1.703.000, εκ των οποίων το 59,6% απασχολείτο στον τομέα των υπηρεσιών, το 23,9% στον τομέα της γεωργίας και 16,5% στη βιομηχανία. Ο μέσος μηνιαίος καθαρός μισθός στον Ιούνιο του 2014 ήταν 44.883 δηνάρια (US $ 528.50). Η ανεργία παραμένει οξύ πρόβλημα, με ποσοστό 17,9% το 2015.
Από το 2000 η ​​Σερβία έχει προσελκύσει πάνω από $ 25 δισ. σε άμεσες ξένες επενδύσεις. Εταιρείες μπλου-τσιπ με επενδύσεις στη Σερβία είναι οι FIAT, Siemens, Bosch, Philip Morris, Michelin, Coca-Cola, Carlsberg και άλλες. Στον τομέα της ενέργειας έχουν κάνει μεγάλες επενδύσεις οι Ρωσικοί ενεργειακοί γίγαντες Gazprom και Lukoil.
Η Σερβία έχει αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο: οι εισαγωγές υπερβαίνουν τις εξαγωγές κατά 28,9%. Οι εξαγωγές της Σερβίας, ωστόσο, σημείωσαν σταθερή αύξηση τη διετία 2011-2013 φθάνοντας τα 14,61 δισ. $ το 2013. Η χώρα έχει συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με τις χώρες της ΕΖΕΣ και της ΚΕΣΕΕ, προτιμησιακό εμπορικό καθεστώς με την Ευρωπαϊκή Ένωση, Γενικευμένο Σύστημα Προτιμήσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες και μεμονωμένες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με τη Ρωσία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν και την Τουρκία.

Αγροτική οικονομία 

Περίπου 60 % του εδάφους της Σερβίας είναι καλλιεργήσιμο. Σπαρμένοι αγροί στη Μπάτσκα
 
Η Σερβία έχει πολύ ευνοϊκές φυσικές συνθήκες (έδαφος και κλίμα) για ποικιλία γεωργικών προϊόντων. Έχει 50.560 τετ. χλμ. γεωργικής γης (7 στρέμματα ανά κάτοικο), εκ των οποίων 32.940 καλλιεργήσιμης γης (4,5 στρέμματα ανά κάτοικο). Το 2013 η Σερβία εξήγαγε γεωργικά προϊόντα και τρόφιμα αξίας 2,8 δισ. $, και η αναλογία εξαγωγών-εισαγωγών ήταν 180%. Οι γεωργικές εξαγωγές αποτελούν το ένα πέμπτο του συνόλου των εξαγωγών της Σερβίας στην παγκόσμια αγορά. Η Σερβία είναι ένας από τους μεγαλύτερος προμηθευτές κατεψυγμένων φρούτων στην ΕΕ (1η στη γαλλική αγορά και 2η στη γερμανική). Η γεωργική παραγωγή είναι σημαντικότερη στη Βοϊβοντίνα, στην εύφορη πεδιάδα της Παννονίας. Άλλες γεωργικές περιοχές είναι οι Μάτσβα, Πομοράβλιε, Τάμναβα, Ράσινα και Γιαμπλάνιτσα. Από την αγροτική παραγωγή το 70% είναι από τον τομέα των καλλιεργειών και το 30% από την κτηνοτροφία. Η Σερβία είναι πρώτη στον κόσμο στην παραγωγή δαμάσκηνων (582.485 τόνοι, με δεύτερη την Κίνα), η δεύτερη σε σμέουρα (89.602 τόνοι) και επίσης σημαντικός παραγωγός καλαμποκιού (6,48 εκατομμύρια τόνοι, 32η στον κόσμο) και σιταριού (2,07 εκατομμύρια τόνοι, 35η στον κόσμο). Άλλα σημαντικά γεωργικά προϊόντα είναι: ηλίανθος, ζαχαρότευτλα, σόγια, πατάτες, μήλα, χοιρινό κρέας, βόειο κρέας, τα πουλερικά και γαλακτοκομικά.
Στη Σερβία υπάρχουν 560 τετ. χλμ. αμπελώνων, που παράγουν περίπου 230 εκατομμύρια λίτρα κρασιού ετησίως. Οι πιο γνωστές περιοχές αμπελοκαλλιέργειας βρίσκονται στη Βοϊβοντίνα και στη Σουμάντιγια.

Βιομηχανία
 
Το Fiat 500L, συναρμολογημένο στο εργοστάσιο FAS (Fiat Automobili Srbija) στο Κραγκούγιεβατς
 
Η βιομηχανία είναι ο τομέας της οικονομίας που επλήγη περισσότερο από την επιβολή κυρώσεων και το εμπορικό εμπάργκο των Ηνωμένων Εθνών και τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ τη δεκαετία του 1990 και τη μετάβαση στην οικονομία της αγοράς τη δεκαετία του 2000. Η βιομηχανική παραγωγή συρρικνώθηκε δραματικά: το 2013 ήταν ακόμη μόνο το μισό εκείνης του 1989. Κύριοι βιομηχανικοί τομείς είναι: αυτοκινήτων, ορυχείων, μη σιδηρούχων μετάλλων, επεξεργασίας τροφίμων, ηλεκτρονικών ειδών, φαρμακευτικών προϊόντων και ρούχων.
Στην αυτοκινητοβιομηχανία (με επικεφαλής τη FIAT) δεσπόζει το σύμπλεγμα που βρίσκεται στο Κραγκούγιεβατς και τη γύρω περιοχή και συμβάλλει στος εξαγωγές με περίπου $ 2 δισ. εξορυκτική βιομηχανία της Σερβίας είναι συγκριτικά ισχυρή: Η Σερβία είναι ο 18ος μεγαλύτερος παραγωγός άνθρακα στον κόσμο (7ος στην Ευρώπη), που προέρχεται από μεγάλα αποθέματα στις λεκάνες Koλούμπαρα και Kόστολατς. Είναι επίσης ο 23ος μεγαλύτερος παγκοσμίως (3ος στην Ευρώπη) παραγωγός χαλκού, που εξορύσσεται από την RTB Bor, μεγάλη εγχώρια εταιρεία εξόρυξης χαλκού, ενώ σημαντική εξόρυξη χρυσού έχει αναπτυχθεί γύρω από το Μάζντανπεκ. Η Σερβία κατασκευάζει έξυπνα κινητά Intel ονομάζονται «Tesla smartphone».
Η βιομηχανία τροφίμων είναι ονομαστή τόσο σε περιφερειακό όσο και σε διεθνές επίπεδο και αποτελεί ένα από τα ισχυρά σημεία της οικονομίας. Μερικές από τις διεθνείς φίρμες έχουν εγκαταστήσει μονάδες παραγωγής στη Σερβία: η PepsiCo και η Nestlé στον τομέα επεξεργασίας τροφίμων, η Coca-Cola (Βελιγράδι), η Heineken (Nόβι Σαντ) και η Carlsberg (Μπάτσκα Παλάνκα) στη βιομηχανία ποτών και η Nordzucker στη βιομηχανία ζάχαρης. Η βιομηχανία ειδών ένδυσης και κλωστοϋφαντουργίας έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια με σημαντικές επενδύσεις από ξένες εταιρείες: Benneton στη Νις, Geox στη Βράνιε, Calzedonia στο Σόμπορ, Falke στο Λέσκοβατς και άλλες.Η βιομηχανία ηλεκτρονικών ειδών της Σεβίας κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1980 και σήμερα είναι μόνο το ένα τρίτο από αυτό που ήταν τότε, αλλά έχει γνωρίσει κάποια ανάκαμψη την τελευταία δεκαετία με επενδύσεις εταιρειών όπως η Siemens (ανεμογεννήτριες) στη Σουμπότιτσα, η Panasonic (συσκευές φωτισμού) σε Σβίλαζνατς και η Gorenje (ηλεκτρικές οικιακές συσκευές) στο Βάλιεβο. Η φαρμακευτική βιομηχανία της Σερβίας περιλαμβάνει 20 κατασκευαστές γενόσημων φαρμάκων, εκ των οποίων η Hemofarm στο Βρσατς και η Galenika στο Βελιγράδι αντιπροσωπεύουν το 80% του όγκου παραγωγής. Η εγχώρια παραγωγή καλύπτει πάνω από το 60% της τοπικής ζήτησης.

Ενέργεια
 
Ο Υδροηλεκτρικός Σταθμός Ι στις Σιδηρές Πύλες

Ο τομέας της ενέργειας είναι από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους για την οικονομία της χώρας. Η Σερβία είναι καθαρός εξαγωγέας ηλεκτρικής ενέργειας και εισαγωγέας των βασικών καυσίμων (όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο).
Η Σερβία έχει αφθονία ενός φυσικού και σχετικά σημαντικού καυσίμου (άνθρακας), αλλά όχι επαρκή από τα άλλα (πετρέλαιο και φυσικό αέριο). Τα αποδεδειγμένα αποθέματα λιγνίτη της Σερβίας των 5,5 δισ. τόνων είναι τα 5α μεγαλύτερα στον κόσμο (δεύτερα στην Ευρώπη, μετά τη Γερμανία). Ο άνθρακας βρίσκεται σε δύο μεγάλες εναποθέσεις: Κολύμπαρα (4 δισ. τόνοι αποθεμάτων) και Kόστολατς (1,5 δισ. τόνοι). Αν και είναι μικροί σε παγκόσμια κλίμακα, οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου της Σερβίας (77.400 εκατομμύρια τόννοι και 48.100 εκατομμύρια κυβικά μέτρα αντίστοιχα) έχουν κάποια περιφερειακή σημασία, δεδομένου ότι είναι οι μεγαλύτεροι στην περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας, καθώς και των Βαλκανίων (εκτός της Ρουμανίας). Σχεδόν το 90% του πετρελαίου και του φυσικού αέριου που έχει ανακαλύφθεί πρέπει να βρίσκεται στο Βανάτο και αυτά τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι από τα μεγαλύτερα στη λεκάνη της Παννονίας, αλλά μεσαία σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το 2012 στη Σερβία ήταν 36,06 δισ. κιλοβατώρες (KWh), ενώ η τελική κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας ανήλθε σε 35,5 δισ. κιλοβατώρες (KWh). [208] Το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται προέρχεται από θερμικές μονάδες ισχύος (72,7% του συνόλου της ηλεκτρικής ενέργειας) και σε μικρότερο βαθμό από εγκαταστάσεις υδροηλεκτρικής ισχύος (27,3%). Υπάρχουν 6 λιγνιτικές που θερμοηλεκτρικές μονάδες, με εγκατεστημένη ισχύ 3.936 MW, μεγαλύτερες από τις οποίες είναι η 1.502 MW-Nikola Tesla 1 και η 1.160 MW-Nikola Tesla 2, και οι δύο στο Ομπρένοβατς. Η συνολική εγκατεστημένη ισχύς των 9 μονάδων υδροηλεκτρικής ισχύος είναι 2.831 MW, μεγαλύτερη από τις οποίες είναι η Τζέρνταπ|Đerdap 1 με ισχύ 1.026 MW. Εκτός από αυτά, υπάρχουν θερμοηλεκτρικά εργοστάσια που λειτουργούν με μαζούτ και φυσικό αέριο, με εγκατεστημένη ισχύ 353 MW. Το σύνολο της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας συγκεντρώνεται στην Elektroprivreda Srbije (EPS), δημόσια επιχείρηση ηλεκτρικής ενέργειας.

Η τρέχουσα παραγωγή πετρελαίου στη Σερβία ανέρχεται σε πάνω από 1,1 εκατομμύρια τόνους και καλύπτει περίπου το 43% των αναγκών της χώρας, ενώ το υπόλοιπο εισάγεται. Η εθνική εταιρεία πετρελαίου, Naftna Industrija Srbije (NIS), εξαγοράστηκε το 2008 από τη Gazprom Neft. Η εταιρεία έχει ήδη ολοκληρώσει εκσυγχρονισμό 700 εκατομ. $ του διυλιστηρίου πετρελαίου στο Πάντσεβο (δυναμικότητας 4,8 εκατομμυρίων τόνων) και σήμερα είναι στη φάση μετατροπής του διυλιστηρίου πετρελαίου στο Νόβι Σαντ σε διυλιστήριο μόνο λιπαντικών. Διαχειρίζεται επίσης το δίκτυο των 334 πρατηρίων καυσίμων της Σερβίας (74% της εγχώριας αγοράς) και επιπλέον 36 πρατήρια στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, 31 στη Βουλγαρία και 28 στη Ρουμανία. Υπάρχουν 155 χιλιόμετρα αγωγών αργού πετρελαίου, που συνδέουν τα διυλιστήρια του Πάντσεβο και του Νόβι Σαντ, ως τμήμα του διακρατικού αγωγού πετρελαίου Adria.
Η Σερβία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ξένες πηγές φυσικού αερίου, με μόνο το 17% να προέρχεται από την εγχώρια παραγωγή (συνολικά 491 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το 2012) και το υπόλοιπο να εισάγεται, κυρίως από τη Ρωσία (μέσω αγωγών αερίου που διασχίζουν την Ουκρανία και την Ουγγαρία). Η Srbijagas, η δημόσια επιχείρηση φυσικού αερίου, λειτουργεί το σύστημα μεταφοράς φυσικού αερίου που αποτελείται από 3.177 χιλιόμετρα κορμού και περιφερειακών αγωγών φυσικού αερίου και μια υπόγεια εγκατάσταση αποθήκευσης αερίου 450 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων στο Μπανάτσκι Ντβορ.

Μεταφορές
 
Δίκτυο αυτοκινητοδρόμων της Σερβίας
  σε λειτουργία
  υπό κσατασκευή
  προγραμματισμένο
 
Σερβικοί Σιδηρόδρομοι
 
Αεροδρόμιο Βελιγραδίου Νίκολα Τέσλα
 
Η Σερβία κατέχει στρατηγική θέση για τις μεταφοράς αφού η ραχοκοκαλιά της χώρας, η Κοιλάδα του Μοράβα, αποτελεί μακράν τον ευκολότερο χερσαίο δρόμο από την ηπειρωτική Ευρώπη προς τη Μικρά Ασία και την Εγγύς Ανατολή.
Το οδικό δίκτυο δέχεται το μεγαλύτερο μέρος της κυκλοφορίας στη χώρα. Το συνολικό μήκος του οδικού δικτύου είναι 40.845 χιλιόμετρα, εκ των οποίων 1.372 χιλιόμετρα είναι "Κατηγορίας 1α" (δηλαδή μεγάλες εθνικές οδοί, συμπεριλαμβανομένων 675 χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμων), 4.153 "Κατηγορίας 1β", 11.540 "Κατηγορίας 2" (περιφερειακές οδοί) και 23.780 "δημοτικοί δρόμοι". Το οδικό δίκτυο, εκτός από το μεγαλύτερο μέρος του "Κατηγορίας 1α", είναι συγκριτικά χαμηλότερης ποιότητας για τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα, λόγω της έλλειψης οικονομικών πόρων για τη συντήρησή του τα τελευταία 20 χρόνια.
Υπάρχουν 241 χλμ. αυτοκινητοδρόμων (autoputevi) υπό κατασκευή, που όλα αναμένεται να ολοκληρωθούν το 2017: δύο τμήματα μήκους 40 χλμ. του αυτοκινητοδρόμου Α1 (από τα νότια του Λέσκοβατς ως το Μπουγιάνοβατς), 102 χλμ. του Α2 (μεταξύ Ομπρένοβατς και Τσάτσακ) και 70 χλμ. του Α4 (ανατολικά της Νις προς τα βουλγαρικά σύνορα). Οι εργασίες για την κατασκευή του υπόλοιπου Α2 (τμήματα 52 χλμ. Βελιγραδίου-Ομπρένοβατς και Τσάτσακ-Πόζεγκα) θα ολοκληρωθούν το 2018 και το 2019, αντίστοιχα. Το δίκτυο υπεραστικών μεταφορών είναι πολύ εκτεταμένο: σχεδόν όλα τα μέρη της χώρας συνδέονται με λεωφορεία, από τις μεγαλύτερες πόλεις μέχρι τα χωριά. Επιπλέον υπάρχουν διεθνή δρομολόγια (κυρίως προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης με πολλόυς Σέρβους απόδημους). Τόσο εγχώριες όσο και διεθνείς γραμμές εξυπηρετούνται από περισσότερες από 100 εταιρείες λεωφορείων, μεγαλύτερες των οποίων είναι οι Lasta και Νις-Ekspres. Το 2011 υπήρχαν 1.677.510 επιβατικά αυτοκίνητα ή 1 ανά 4,3 κατοίκους.

Η Σερβία έχει 3.819 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών, εκ των οποίων 1.279 είναι με ηλεκτροκίνηση και 283 με διπλή γραμμή. Μεγαλύτερος σιδηροδρομικός κόμβος είναι το Βελιγράδι (και σε μικρότερο βαθμό η Νις), ενώ οι πιο σημαντικές γραμμές είναι: Βελιγράδι-Μπαρ (Μαυροβούνιο), Βελιγράδι-Ζάγκρεμπ (Κροατία) / Βελιγράδι-Νις-Σόφια (Βουλγαρία) (τμήμα του Πανευρωπαϊκού Διαδρόμου Χ), Βελιγράδι-Σουμπότιτσα-Βουδαπέστη (Ουγγαρία) και Νις-Θεσσαλονίκη (Ελλάδα). Αν και ακόμα σημαντικός τρόπος εμπορευματικών μεταφορών, οι σιδηρόδρομοι αντιμετωπίζουν αυξανόμενα προβλήματα με τη συντήρηση της υποδομής και τη μείωση των ταχυτήτων. Όλες οι υπηρεσίες σιδηροδρομικών μεταφορών γίνονται από τη δημόσια εταιρεία των Σερβικών Σιδηροδρόμων. Υπάρχουν μόνο δύο διεθνή αεροδρόμια με τακτική επιβατικές πτήσεις. Το Αεροδρόμιο Βελιγραδίου Νίκολα Τέσλα που εξυπηρέτησε 4.770.000 επιβάτες το 2015 και είναι κομβικό σημείο του εθνικού αερομεταφορέα Air Serbia, που μετέφερε περίπου 2.550.000 επιβάτες το 2015 και το «Αεροδρόμιο της Νις Κωνσταντίνος ο Μέγας» εξυπηρετεί κυρίως αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους.
Η Σερβία έχει αναπτυγμένες εσωτερικές πλωτές μεταφορές, δεδομένου ότι υπάρχουν 1.716 χιλιόμετρα εσωτερικών πλωτών οδών (1.043 χιλιόμετρα πλωτών ποταμών και 673 χιλιόμετρα πλωτών καναλιών), που σχεδόν όλα βρίσκονται στο βόρειο τρίτο της χώρας. Η σημαντικότερη εσωτερική πλωτή οδός είναι ο Δούναβης (τμήμα του Πανευρωπαϊκού Διαδρόμου VII). Άλλοι πλωτοί ποταμοί είναι οι Σάβος, Τίσα, Μπέγκα και Τίμις, που συνδέουν τη Σερβία με τη Βόρεια και τη Δυτική Ευρώπη μέσω του Καναλιού Ρήνου-Μάιν-Δούναβη και της Βόρειας Θάλασσας, με την Ανατολική Ευρώπη μέσω των Τίσα, Μπέγκα, Δούναβη και της Μαύρης Θάλασσας και με τη Νότια Ευρώπη μέσω του ποταμού Σάβου. Περισσότεροι από 2,1 εκατομμύρια τόνους εμπορευμάτων μεταφέρθηκαν στα ποτάμια και τις διώρυγες της Σερβίας το 2011, ενώ τα μεγαλύτερα ποτάμια λιμάνια είναι τα Βελιγράδι, Νόβι Σαντ, Πάντσεβο, Σμεντέρεβο, Πράχοβο και Σάμπατς.

Τουρισμός

Η Σερβία δεν είναι μαζικός τουριστικός προορισμός, αλλά παρ' όλα αυτά έχει ένα ευρύ φάσμα τουριστικών προϊόντων. Το 2015 συνολικά πάνω από 2,4 εκατομμύρια τουρίστες καταγράφηκαν σε καταλύματα, εκ των οποίων περίπου 1,1 εκατομμύρια ήταν ξένοι. Τα έσοδα σε ξένο συνάλλαγμα από τον τουρισμό υπολογίστηκαν σε 1,14 δισ. $. Ο τουρισμός στη Σερβία είναι επίσημα αναγνωρισμένος ως πρωταρχικός τομέας για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Αντιπροσώπευε περίπου το 6% του ΑΕΠ το 2015 και απασχολεί περίπου 75.000 άτομα, περίπου το 3% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Τα τελευταία χρόνια η Σερβία σημείωσε σημαντική αύξηση του αριθμού των ξένων τουριστών (περίπου 10-15% αύξηση ανά έτος).
Ο τουρισμός εστιάζεται κυρίως στα βουνά και στις ιαματικές πηγές της χώρας, που ως επί το πλείστον τα επισκέπτονται εγχώριοι τουρίστες, καθώς και στο Βελιγράδι, που είναι επιλογή των ξένων τουριστών. Τα πιο διάσημα ορεινά θέρετρα είναι το Κοπαονίκ, ο Αίμος και το Ζλάτιμπορ. Υπάρχουν επίσης πολλές ιαματικές πηγές στη Σερβία, οι μεγαλύτερες από τις οποίες είναι οι Βρνιάσκα Μπάνια, Σόκο Μπάνια και Μπάνια Κοβιλιάτσα. Ο ολιγοήμερος (City-break) και ο συνεδριακός τουρισμός αναπτύσσεται στο Βελιγράδι (που το επισκέφθηκαν 517.401 ξένοι τουρίστες το 2013, περισσότερο από το μισό του συνόλου των ξένων επισκεπτών στη χώρα) και σε μικρότερο βαθμό το Νόβι Σαντ. Άλλα τουριστικά προϊόντα που προσφέρει η Σερβία είναι τα θαύματα της φύσης όπως το «Τζαβόλια Βάρος» (Πόλη του Διαβόλου), Χριστιανικό προσκύνημα στα πολλά Ορθόδοξα μοναστήρια σε όλη τη χώρα και κρουαζιέρες κατά μήκος του Δούναβη. Υπάρχουν αρκετά διεθνώς δημοφιλή μουσικά φεστιβάλ που πραγματοποιούνται στη Σερβία, όπως EXIT (με 25-30.000 ξένους επισκέπτες που προέρχονται από 60 διαφορετικές χώρες) και το Φεστιβάλ Τρομπέτας της Γκούτσα.

Ολιγοήμεροι προορισμοί

Bελιγράδι

Οδός Κνεζ Μιχαήλοβα
 
Το Βελιγράδι είναι μια ιδιαίτερη πρωτεύουσα για μια εξερεύνηση του Σαββατοκύριακου. Ένα συναρπαστικό μείγμα πλούσιας και ποικίλης ιστορίας, πολιτισμού, αρχιτεκτονικής και αστικού πνεύματος. Μερικές από τις πιο ελκυστικές περιοχές του, το Φρούριο του Βελιγραδίου - το παλαιότερο πολιτιστικό και ιστορικό μνημείο, η Σκαντάρλιγια-μποέμ συνοικία στο κέντρο της πόλης, η Οδός Κνεζ Μιχαήλοβα, τα Παλιά και τα Νέα Ανάκτορα, το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, η Εκκλησία του Αγίου Σάββα, το Ζεμούν και πολλά άλλα, κάνουν το Βελιγράδι πολιτιστικό κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Εκκλησία Ρούζιτσα
 
Η συμβολή του Σάβου και του Δούναβη είναι μια φυσική όαση στην καρδιά μιας σύγχρονης πόλης, αυτό το σπουδαίο σημείο, δίπλα στο μνημείο του Νικητή, παρέχει την πιο όμορφη θέα του Βελιγραδίου. Οι όχθες του ποταμού δεν κοιμούνται ποτέ: σε εστιατόρια εν πλω και καφετέριες οι επισκέπτες μπορούν να πάρουν ένα φλιτζάνι καφέ, να φάνε σπεσιαλιτέ ψαριών, να ακούσουν μουσική και να διασκεδάσουν. Το Ζεμούν είναι ρομαντικό και ποιητικό με τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια, το δρόμο δίπλα στο Δούναβη, τις πλωτές καφετέριες και το διάσημο Πύργο Γκάρντος.
Νέο επίκεντρο της αστικής κουλτούρας, της ψυχαγωγίας και του λαϊφστάιλ είναι η Σαβαμάλα, με μοντέρνα εστιατόρια, κλαμπ, μπαρ και γκαλερί. Η σύγχρονη σκηνή του ντιζάιν έχει πολλά δημοφιλή σημεία: Belgrade Design District, KC Grad, Mikser House, Supermarket Concept Store και αστικές εμπορικές περιοχές, που συνεχώς προσελκύουν τη διεθνή προσοχή με τοπικά προϊόντα και μάρκες ντιζάιν. Το Βελιγράδι περπατιέται πολύ εύκολα: όλα τα σημαντικά για ένα σαββατοκύριακο στην πόλη βρίσκονται σε κοντινή απόσταση με τα πόδια και επιπλέον αξιοθέατα βλέπονται εύκολα με οργανωμένες περιηγήσεις.

Nόβι Σαντ

Κεντρική πλατεία του Nόβι Σαντ
 
Το Φρούριο Πετροβαραζντίν κατά το Φεστιβάλ ΕΧΙΤ
 
Η πόλη του Νόβι Σαντ έχει την αναγκαία ποικιλομορφία ενός σύγχρονου τουριστικού κέντρου, που έχει στόχο και τη δυνατότητα να μπει στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Βρίσκεται στο Δούναβη, στη διασταύρωση των σημαντικότερων δρόμων, κοντά στην οροσειρά Φρούσκα Γκόρα με 17 πολιτιστικά και ιστορικά σημαντικά μοναστήρια, και περιβάλλεται από αγροκτήματα χαρακτηριστικά της Βοϊβοντίνα. Επιπλέον υπάρχουν το 17ου αιώνα Φρούριο Πετροβαραζντίν, το ελκυστικό κέντρο της παλιάς πόλης, πολλά μουσεία, η περίφημη Εκθεση του Νόβι Σαντ καθώς και πολλά παγκοσμίου φήμης φεστιβάλ και εκδηλώσεις.

Φρούριο Πετροβαραζντίν

Το Φρούριο Πετροβαραζντίν, που καλύπτει μια έκταση 1220 στρεμμάτων και χτίστηκε το 17ο και 18ο αιώνα, αποτελεί πολιτιστικό-ιστορικό μνημείο. Μέσα στο φρούριο βρίσκεταιτο Μουσείο της Πόλης του Νόβι Σαντ, η Ακαδημία Τεχνών, το Αστεροσκοπείο καθώς και τα Αρχεία της πόλης και εδώ, παραδοσιακά, το μήνα Ιούλιο λαμβάνει χώρα το Μουσικό Φεστιβάλ ΕΧΙΤ, που έχει ανακηρυχθεί το καλύτερο στην Ευρώπη.
Η αρχιτεκτονική της πόλης αντιπροσωπεύει ένα μείγμα πολλών διαφορετικών ρυθμών.

Φεστιβάλ EXIT

Το παλαιότερο σπίτι «Στο Ασπρο Λιοντάρι» χτίστηκε λίγο πριν το 1740. Οι δρόμοι της πόλης διαθέτουν πολλά ωραία μέγαρα από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα: «Tανουρτζίτσεβα», «Mενράτοβα», «Βάτικαν», «Kλάζνοβα», κ.α. καθώς και θρησκευτική αρχιτεκτονική διαφόρων δογμάτων.
Η Φρούσκα Γκόρα με το εθνικό πάρκο της περίπου 250 τετ. χλμ., όπου βρίσκονται 17 Ορθόδοξα μοναστήρια (που ιδρύθηκαν από το 15ο ως το 18ο αιώνα ως ευσεβή κληροδοτήματα των Σέρβων δεσποτών), με δασωμένες εκτάσεις, σπάνια φυτό και άγρια ζωή, φυσικά καταφύγια, πολλές λίμνες (14 συνολικά), ορεινά μονοπάτια (περίπου 800 χιλιόμετρα σηματοδοτημένα μονοπάτια), γεμάτη ορειβατικά καταφύγιο και με ένα ξενοδοχείο, βρίσκεται εν μέρει στην περιφέρεια του Νόβι Σαντ και αποτελεί έναν από τους πιο ευχάριστους τουριστικούς προορισμούς στις χαλαρωτικές περιοχές περιοχές του Δούναβη.

Νις

O Πύργος των Κρανίων της Νις

Η πόλη της Νις, στα νοτιοανατολικά της Σερβίας, είναι μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης και είναι επί αιώνες σημαντική γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Δύο χιλιετίες πριν είχε χρησιμοποιηθεί ως σύνδεσμος μεταξύ του σημερινού Βελιγραδίου και της Κωνσταντινούπολης. Από ιστορική άποψη είναι πιο γνωστή ως η γενέτειρα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Είναι μια πόλη με χαώδη ιστορία που καλύπτει πολλούς αιώνες - μεγάλο μέρος από αυτούς σκοτεινοί, αλλά αναμφισβήτητα ιστορικά σημαντική. Η Νις είναι σημαντική πόλη για την ιστορία της Σερβίας και μια καλή βάση για μερικά από τα καλύτερα αρχαία ερείπια της χώρας.
Στην καρδιά της πόλης είναι το Φρούριο της Νις. Αυτό το οικοδόμημα του 18ου αιώνα βρίσκεται κατά μήκος της ακτής του Ποταμού Νίσαβα, πάνω στα ερείπια της αρχαίας ρωμαϊκής στρατιωτικής στρατόπεδο της Ναϊσσού. Το κάστρο χτίστηκε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας (1386 - 1878) και θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα οικοδομήματα στην περιοχή των Βαλκανίων. Χρησιμοποιήθηκε ως οπλοστάσιο, χαμάμ (λουτρό) και φυλακή. Μεγάλο μέρος του αρχικού κτιρίου στέκεται ακόμα. Πρόκειται για ένα ελεύθερο αξιοθέατο. όπου οι άνθρωποι είναι ευπρόσδεκτοι να περπατήσουν στα μονοπάτια και να δουν τις υπόλοιπες κατασκευές στο εσωτερικό του, όπου υπάρχουν εστιατόρια, πωλητές παγωτών και σκηνές, όπου πραγματοποιούνται κάθε χρόνο τον Αύγουστοτα τα κύρια προγράμματα του Τζαζ Φεστιβάλ της Πόλης της Νις.
Η μποέμ συνοικία της Νις είναι το «Καζαντζίσκο σοκάτσε», που σημαίνει «Δρόμος των Γανωματάδων» ή «Δρόμος των Χαλκωματάδων», και βρίσκεται στην παλιά πόλη, σε ένα δρόμο που ήταν γεμάτος με εργαστήρια χειροτεχνίας. Σήμερα αποτελεί μια φιλική προς τους πεζούς ζώνη εστιατορίων και καφέ. Πολλά από τα κτίρια εδώ χρονολογούνται από την Τουρκοκρατία.
Το όνομα του Πύργου των Κρανίων (Brace Tasković) δεν είναι απλώς μεταφορά. Είναι στην πραγματικότητα ένας πύργος από κρανία, ύψους περίπου 3 μέτρων, που χτίστηκε από τους Τούρκους με διαταγή του Χουρσίτ Πασά. Τα κρανία είναι εκείνα των Σέρβων που σκοτώθηκαν από τους Τούρκους στη Μάχη του Τσέγκαρ κατά την Πρώτη Σερβική Επανάσταση του 1809. Ο αρχικός πύργος είχε 952 κρανία και τοποθετήθηκε σε έναν από τους δρόμους που οδηγούσαν στη Νις ως προειδοποίηση προς το Σερβικό λαό. Σήμερα ο πύργος περιέχει μόνο 58 κρανία. Ο πύργος είναι επισκέψιμος μέσα από ένα παρεκκλήσι που χρονολογείται από το 1892.

Σουμπότιτσα

Η Πλατεία της Σουμπότιτσα
 
Η πόλη της Σουμπότιτσα βρίσκεται στα βόρεια της Δημοκρατίας της Σερβίας, κατά μήκος των κύριων ευρωπαϊκών διαδρόμους και ανάμεσα σε δυο ποταμούς, το Δούναβη και τον Τίσα. Πλούσιο κεφάλαιο πολιτιστικής κληρονομιάς, πλούσια διακοσμημένα κτίρια, πολυπολιτισμικό πνεύμα και ευρωπαϊκή γοητεία - αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν αυτή την πόλη ξεχωριστή. Η Σουμπότιτσα είναι γνωστή για τη χαλαρή ατμόσφαιρα, το καλό φαγητό και την ποιότητα των κρασιών της. Φεστιβάλ, εκδηλώσεις, συναυλίες, ζωντανή πολιτιστική ζωή όλο το χρόνο είναι ένας ακόμη λόγος να επισκεφθεί κανείς την πόλη. Μαζί με αυτά η Σουμπότιτσα προσφέρει πολλά ενδιαφέροντα μέρη για ξεκούραση και αναψυχή, για δραστηριότητες γύρω από τις λίμνες, σε αγροκτήματα με άλογα, αγροικίες, σε δάση και περιοχές κυνηγιού.

Λίμνη Πάλιτς
 
Η λίμνη Πάλιτς και ο ομώνυμος οικισμός είναι 8 χιλιόμετρα ανατολικά της Σουμπότιτσα. Εξαιρετικές εγκαταστάσεις από τις αρχές του 20ου αιώνα: ο Πύργος του Νερού, η Μεγάλη Βεράντα, το Λίντο των Γυναικών και το Mουσικό Περίπτερο, το υπέροχο πάρκο, η γνωστό λίμνη, η ειρήνη και η ησυχία κάνουν το Πάλιτς ιδανικό χώρο για ξεκούραση και χαλάρωση. Σήμερα το Πάλιτς διαθέτει ξενοδοχεία υψηλής κατηγορίας, ανακαινισμένες πολυτελείς και άνετες βίλες στο λεγόμενο «στυλ Πάλιτς», πολλά καταλύματα και πανσιόν. Εξαιρετικά εστιατόρια και καφέ, χώροι αθλητισμού και ψυχαγωγίας, τρεις οργανωμένες παραλίες, μια θερμική πισίνα, ένας ζωολογικό κήπος, ποδηλατόδρομοι, μονοπάτια, ένα σύνολο πολύπλευρων εκδηλώσεων, δυναμική πολιτιστική ζωή και δυνατότητες ψυχαγωγίας αποτελούν τη συνολική προσφορά του Τουριστικού Κέντρου του Πάλιτς.

Βρσατς

Καθεδρικός των Μαρτύρων στο Βρσατς
 
Το Βρσατς, μια πόλη 40.000 κατοίκων, είναι μια από τις παλαιότερες και ωραιότερες πόλεις στη Βοϊβοντίνα. Βρίσκεται στο άκρο της Πεδιάδας της Παννονίας, στις πλαγιές του Ορους Βρσατς, μόλις 14 χιλιόμετρα από τα ρουμανικά σύνορα.Η ιστορία, ο πολιτισμός και η παράδοση του Βρσατς είναι στενά συνδεδεμένα με την κουλτούρα του κρασιού και αυτός είναι ο κύριος λόγος να έρθει κανείς στο «Δρόμο του Κρασιού».
Στο Βρσατς μην παραλείψετε να επισκεφθείτε: το Επισκοπικό Μέγαρο και το Δημαρχείο του 18ου αιώνα, τον Καθολικό Καθεδρικό Ναό «Αγ. Γεράρδου» του 1863, την Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Nικολάου του 1785, τον Πύργο του Βρσατς του 14ου αιώνα, το μουσείο κλπ. Πρέπει επίσης να επισκεφθείτε το περίφημο θέατρο «Στέριγια». Μπορείτε επίσης να αποδράσετε στην πράσινη όαση στο κεντρικό πάρκο, που είναι το παλαιότερο στη Βοϊβοντίνα και χρονολογείται από το 1797. Ιδανικό μέρος για ένα διάλειμμα είναι η πλατεία του Βρσατς, γεμάτη καφετέριες, με σημαντικό μείγμα διαφόρων αρχιτεκτονικών ρυθμών του 18ου και του 19ου αιώνα.
Το Βρσατς περιβάλλεται από βουνά που φέρνουν δροσερό ​​αέρα. Πάνω από 17.500 στρέμματα αμπελώνων είναι φυτεμένα στις πλαγιές του Ορους Βρσατς. Η εταιρεία «Vršacki Vinogradi» (Αμπελώνες Βρσατς) είναι ανοικτή για την περιήγηση στα πιο ευρύχωρα κελάρια κρασιού της Κεντρικής Ευρώπης. Κοντά από τα χωριά Γκουντούριτσα και Βελίκο Σρέντιστε διατηρούν την παράδοση του κρασιού και πολλά σπίτια έχουν ιδιωτικά οινοποιεία. Η περιήγηση του «Δρόμου του Κρασιού» προσφέρει γευσιγνωσία και επισκέψεις σε οινοποιεία. Για επισκέπτες εραστές της περιπέτειας προσφέρεται πανοραμική πτήση με μια από τις καλύτερες Ακαδημίες Πτήσεων στην Ευρώπη.

Ορεινά θέρετρα

Κοπαονίκ

Το Κοπαονίκ είναι ένα από τα μεγαλύτερα χιονοδρομικά κέντρα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη
 
Κοπαονίκ, το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο και εθνικό πάρκο
 
Το Κοπαονίκ, η μεγαλύτερη οροσειρά της κεντρικής Σερβίας, απλώνει την ευρεία κορυφογραμμή του, μήκους 83 χιλιομέτρων, στην κατεύθυνση από την ορεινή περιοχή πάνω από τη Μιτρόβιτσα προς τα βόρειοδυτικά με σειρά κορυφών υψηλότερων των 1600 μ., στο υψηλότερο μέρος του ορεινού όγκου που ονομάζεται Ράβνι Κοπαονίκ (Επίπεδο Κοπαονίκ) με τις κορυφές: Γκόμπελια (1934 μ.), Kαρμάν Βούτσακ (1936 μ.), Σούβο Ρούντιστε (1976 μ.) και Πάντσιτσεβ Βρχ (Κορυφή Πάντσιτσεβ) (2017 μ.).
Το βόρειο άκρο του ορεινού όγκου χωρίζεται από τον ορεινό όγκο του βουνού Ζέλινα από τους ποταμούς Γιοσάνιτσκα Ρέκα και Kόζνιτσκα Ρέκα.
Η γεωλογία της περιοχής χρονολογείται πριν από 70 εκατομμύρια χρόνια, όταν τα παλαιότερα ιζηματογενή πετρώματα εκτέθηκαν στις ισχυρές τεκτονικές κινήσεις και στην ηφαιστειακή δραστηριότητα, που προκάλεσαν καθοδικές και ανοδικές κινήσεις των μαγματικών βράχων. Για το λόγο αυτό το Κοπαονίκ διακρίνεται για τη γεωλογική του δομή πετρωμάτων ποικίλης αρχής και ηλικίας (γρανίτες, σερπεντίνες, σχιστόλιθοι,μάρμαρα, ανδεσίτες, ασβεστόλιθοι). Οι μετέπειτα διεργασίες διάβρωσης τις επόμενες χιλιετίες δημιούργησαν το σημερινό περίγραμμα του ανάγλυφου του Κοπαονίκ. Το Εθνικό Πάρκο του Κοπαονίκ ιδρύθηκε το 1981. Δάση φυλλοβόλων και αυτοφυών κωνοφόρων αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της δασοκάλυψης. Το Κοπαονίκ έχει πολλά είδη πουλιών, όπως η πετροπέρδικα, ο γκιώνης, ο αετομάχος και ο κορυδαλλός o δενδρόβιος. Η διάβρωση του εδάφους είναι μεγάλη απειλή, καθώς υπάρχει πολλή υλοτομία και αποψίλωση των δασών στο πάρκο. Αθλητισμός και αναψυχή αποτελούν βασικούς παράγοντες για τον τουρισμό του Κοπαονίκ. Το Κοπαονίκ είναι κυρίως προορισμός για σκι και χιονοσανίδα. Υπάρχουν διάφορες άλλες δραστηριότητες, όπως το τένις. Άλλα χαρακτηριστικά που προσελκύουν τουρίστες είναι ένα πολυτελές ξενοδοχείο και η ψυχαγωγία. Το Κοπαονίκ έχει πολλές καφετέριες, μπαρ και νυχτερινά κέντρα.

Zλάτιμπορ

Το ορεινό θέρετρο Zλάτιμπορ
 
Το Ζλάτιμπορ είναι μια σημαντική τουριστική περιοχή της Σερβίας, με δυνατότητες υγιεινού τουρισμού, σκι και πεζοπορίας. Η κύρια πόλη της περιοχής είναι το Ούζιτσε, που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού, και το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής ανήκει στο Δήμο Τσαγέτινα. Η πόλη του Ζλάτιμπορ προέκυψε από μια ομάδα εξοχικών κατοικιών σε ένα πλήρως αναπτυγμένο αστικό χώρο.
Ευρισκόμενο σε υψόμετρο λίγο πάνω από 1.000 μέτρα, το Ζλάτιμπορ είναι υγιεινό θέρετρο, που χαρακτηρίζεται από δροσερό αλπικό κλίμα, καθαρό αέρα, μεγάλες περιόδους ηλιοφάνειας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και έντονη χιονοκάλυψη το χειμώνα. Οι τουριστικές εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν μοντέρνα ξενοδοχεία, κέντρα διακοπών και εξοχικές κατοικίες, αθλητικές εγκαταστάσεις και πίστες σκι. Τα τελευταία χρόνια το τουριστικό προϊόν του Ζλάτιμπορ συμπληρώνεται με πολύ και διαφοροποιημένο περιεχόμενο. Έχει κατασκευασθεί μεγάλος αριθμός αθλητικών χώρων, ανοικτών και κλειστών πισινών και αναβατήρων και διαδρομών για σκι, η λίμνη, ένα νέο εμπορικό κέντρο, αγορά, στάση λεωφορείου και άλλα. Επίσης, μεγάλος αριθμός νέων ξενοδοχείων, καταφυγίων, ενοικιαζόμενων δωματίων και εστιατορίων.
Το Ζλάτιμπορ προσφέρει διακοπές και αναψυχή μέσω διάφορων μορφών ψυχαγωγικού, αθλητικού, κυνηγετικού, ιατρικού και συνεδριακό τουρισμού. Περίπου 200.000 επισκέπτες το χρόνο πραγματοποιούν περίπου 1.000.000 διανυκτερεύσεις στο Ζλάτιμπορ.

Ζλάταρ

Μπρουκεντάλιες στο Ζλάταρ
 
Το Ορος Ζλάταρ βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Λιμ, Mιλέσεβκα και Μπίστριτσα. Η ψηλότερη κορυφή του είναι η Γκόλο Μπρντό (1627 μέτρα). Τα χαρακτηριστικά του είναι ευωδιαστά λιβάδια και καθαρές λίμνες που περιβάλλονται από πεύκα και σημύδες, συνδυασμός μεσογειακού και ορεινού κλίματος, πολλές ηλιόλουστες ημέρες, καθαρός αέρας, ατελείωτες αξιοθέατα.
Λόγω της μορφολογίας, του κλίματος, της πανίδας και της αυθεντικής φύσης του το όρος Ζλάταρ είναι ένα από τους κύριους τουριστικούς προορισμύς. Βρίσκουμε εκεί αθλητισμό και διασκέδαση, αναψυχή, υγεία και ευεξία, το κυνήγι, συνέδρια, εκδρομές, και αγροτουρισμό. Στο Ζλάταρ βρίσκεται το «Ινστιτούτο για την πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση των καρδιαγγειακών παθήσεων και της αρτηριακής πίεσης του αίματος». Το χειμώνα είναι διαθέσιμη για τους επισκέπτες μια πίστα μήκους 800 μέτρων με σκι-λιφτ 420 μέτρων, σε απόσταση 200 ​​μέτρων από το ξενοδοχείο «Πανόραμα». Υπάρχει δυνατότητα ενοικίασης εξοπλισμού για σκι. Όχι μακριά από το βουνό Zλάταρ, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν το φαράγγι του ποταμού Ούβατς, όπου ζουν πολύ αρχαία είδη πουλιών των Βαλκανίων - όπως το όρνιο. Αυτό το φυσικό καταφύγιο, καθώς και το τοπίο του βιότοπου, κρυστάλλινα νερά πλούσια σε ψάρια, ράφτινγκ και φωτοτουρισμός προσελκύουν πολλούς επισκέπτες. Τρεις τεχνητές λίμνες, Ζλάταρσκο, Σγένιτσα και Ραντόινσκο και τα μοναστήρια Mιλέσεβα και Μπάνια, η ξύλινη εκκλησία στη Κουτσάν και το Ραντιγέβιτσι ολοκληρώνουν το τουριστικό προϊόν του βουνού Zλάταρ.

Δούναβης
 
Το Φρούριο του Γκόλουμπατς στο Δούναβη
 
Ο Δούναβης είναι ο δημοφιλέστερος ποταμός στον κόσμο για ποτάμιες κρουαζιέρες και είναι σημαντικό στοιχείο της τουριστικής βιομηχανίας της Σερβίας, με τα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα της - Βελιγράδι και Νόβι Σαντ - να βρίσκονται στις όχθες του.
Κατά μήκος της 588 χιλιομέτρων πορείας του μέσω της Σερβίας ο Δούναβης περνά μέσα από τις γραφικές πεδιάδες της Βοϊβοντίνα και τα εθνικά πάρκα Φρούσκα Γκόρα και Τζέρνταπ. Εκτός από το φυσικό του πλούτο, υπάρχουν στις όχθες του πολλές τοποθεσίες πολιτιστικής και ιστορικής αξίας, όπως το Σμεντέρεβο και το Γκόλουμπατς και αρχαιολογικοί χώροι, όπως το Βιμινάκιουμ και το Λεπένσκι Βιρ.

Θαύματα της φύσης
 
Πόλη του Διαβόλου

Πόλη του Διαβόλου Το Τζαβόλια Βάρος (Πόλη του Διαβόλου) είναι ένας ιδιόρρυθμος σχηματισμός βράχων, που βρίσκεται στη νότια Σερβία στο βουνό Ράνταν κοντά στην Κουρσούμλιγια. Διαθέτει 202 εξωτικούς σχηματισμούς που περιγράφονται ως γαιοπυραμίδες ή «πύργοι», όπως τους λένε οι ντόπιοι. Εχουν ύψος 2-15 μέτρα ύψος και 4-6 μέτρα πλάτος στη βάση τους. Αυτοί οι σχηματισμοί δημιουργήθηκαν από την έντονη αποσάθρωση του εδάφους, όπου συνέβαινε έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα εκατομμύρια χρόνια πριν.Οι περισσότεροι από τους πύργους έχουν «καπάκια» ή «κεφαλές» ανδεσίτη, που τους προστατεύει από περαιτέρω διάβρωση.
Από το 1959 το Τζαβόλια Βάρος προστατεύεται από το κράτος και την απόφαση της Σερβικής Κυβέρνησης το 1995 να το ανακηρύξει σημαντικό μνημείο της φύσης, υποκείμενο σε 1ης κατηγορίας προστασία.
Δύο φυσικές πηγές βρίσκονται κάτω από τους σχηματισμούς και έχουν υψηλή συγκέντρωση μετάλλων. Η «Τζαβόλια βοντά» (Νερό του διαβόλου), με εξαιρετικά όξινο νερό (ρΗ 1,5) και υψηλή συγκέντρωση μετάλλων (15 g / l νερού) και η «Τσρβένο βρέλο» (Κόκκινο Πηγάδι).

Ερημος Ντελίμπλατσκα

Ερημος Ντελίμπλατσκα
 
Η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ηπειρωτική αμμώδης έκταση. Η χλωρίδα αποτελείται από 1.000 είδη φυτών που ανήκουν στις κοινότητες της άμμου, της στέπας, του δάσους, του έλους και των υδρόφυτων. Το μεγαλύτερο μέρος της είναι καλυμμένο με δάση ακακίας και πεύκου. Τα πιο χαρακτηριστικά είδη της άγριας ζωής στο κεντρικό τμήμα της είναι: η παιώνια της στέπας, η βελανιδιά, το ενδημικό έντομο τεντύρια και ο γέρβιλος (μικρό τρωκτικό) της στέπας, ενώ η περιοχή του Δούναβη είναι το σπίτι για να Λαγγόνες και χιλιάδες αποδημητικά πουλιά.
Μια από τα τελευταία ερήμους της Ευρώπης, που εκτείνεται σε πάνω από 300 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η Ντελίμπλατσκα δημιουργήθηκε από τον άνεμο που μετέφερε την άμμο.
Η απουσία επιφανειακών νερών και ο θυελλώδης άνεμος «κοσάβα» που πνέει με ταχύτητες τυφώνα 180 χιλιομέτρων την ώρα συμβάλλουν στην πραγματική αίσθηση της ερήμου. Λόγω ποικιλία χλωρίδας και πανίδας της αυτή η περιοχή ανακηρύχθηκε το ειδικό καταφύγιο της φύσης. Οι αμμοθίνες της περιβάλλονται από γόνιμους λόφους κίτρινης ασβεστώδους αργίλου με πολλά είδη φυτών και ζώων. Αυτό είναι πραγματικός παράδεισος για τους εξερευνητές της φύσης που αναζητούν μια περιπέτεια στο πραγματικά μοναδικό οικοσύστημα.

Στατιστικές


Φωτογραφίες
  • Πλαγιές για σκι στον Αίμο.
  • Φαράγγι Ούβατς.
  • Φελίξ Ρομουλιάνα, Μνημείο κληρονομιάς της UNESCO.
  • Μονή Στουντένιτσα, Μνημείο κληρονομιάς της UNESCO.
  • Σάργκσνσκα όσμιτσα, αναβιωμένος μνημειακός σιδηρόδρομος μικρού πλάτους.
  • Ντρβένγκραντ, παραδοσιακό χωριό, που κατασκεύασε ο σκηνοθέτης Εμίρ Κουστουρίτσα για ταινία του.
  • Φεστιβάλ Τρομπέτας της Γκούτσα.
  • Πόλη της Νις.
  • Φαράγγι Οβτσαρ-Κάλμπαρ

Εκπαίδευση και επιστήμη
 
Μιλουτίν Μιλάνκοβιτς, μαθηματικός, αστρονόμος, κλιματολόγος και γεωφυσικός, που περιελήφθη από τη NASA στην έκδοση της "Στους Ωμους Γιγάντων" και κατατάσσεται μεταξύ των κορυφαίων δέκα πέντε μυαλών όλων των εποχών στον τομέα των επιστημών της Γης
 
Εθνική Βιβλιοθήκη της Σερβίας στο Βελιγράδι
 
Matica Srpska (Σερβικό Ιδρυμα) στο Νόβι Σαντ
 
Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 το ποσοστό αλφαβητισμού στη Σερβία ανέρχεται στο 98% του πληθυσμού, ενώ ο ηλεκτρονικός αλφαβητισμός είναι 49%. Η ίδια απογραφή έδειξε τα ακόλουθα επίπεδα εκπαίδευσης: 16,2% των κατοίκων έχουν τριτοβάθμια εκπαίδευση (10,6% ανώτατη, 5.6% ανώτερη), 49% δευτεροβάθμια, 20,7% στοιχειώδη και 13,7% δεν έχουν ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Η εκπαίδευση στη Σερβία ρυθμίζεται από το Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών. Εκπαίδευση αρχίζει σε νηπιαγωγεία ή σε δημοτικά σχολεία. Οι μαθητές εγγράφονται σε δημοτικά σχολεία στην ηλικία των επτά. Η υποχρεωτική εκπαίδευση αποτελείται από οκτώ τάξεις. Οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν γυμνάσιο και σχολές επαγγελματικής κατάρτισης για άλλα τέσσερα χρόνια ή να εγγραφούν σε επαγγελματική κατάρτιση για 2 έως 3 χρόνια. Μετά την ολοκλήρωση του γυμνασίου ή της επαγγελματικής σχολής, οι μαθητές μπορούν να πάνε στο πανεπιστήμιο. Πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι επίσης διαθέσιμες στις γλώσσες των αναγνωρισμένων μειονοτήτων της Σερβίας, όπου τα μαθήματα γίνονται στα ουγγρικά, σλοβακικά, αλβανικά, ρουμανικά, ρουθηνικά, βουλγαρικά, καθώς και στα βοσνιακά και τα κροατικά.
Στη Σερβία υπάρχουν 17 πανεπιστήμια (οκτώ δημόσια πανεπιστήμια με συνολικό αριθμό 85 σχολών και εννέα ιδιωτικά με 51 σχολές). Το ακαδημαϊκό έτος 2010/2011 181.362 φοιτητές παρακολούθησαν 17 πανεπιστήμια (148.248 στα δημόσια πανεπιστήμια και 33.114 στα ιδιωτικά), ενώ 47.169 παρακολούθησαν 81 «ανώτερες σχολές». Δημόσια πανεπιστήμια στη Σερβία είναι: το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου (το παλαιότερ, που ιδρύθηκε το 1808, και το μεγαλύτερο με 89.827 φοιτητές), το Πανεπιστήμιο του Νόβι Σαντ (που ιδρύθηκε το 1960 και με 47.826 φοιτητές), το Πανεπιστήμιο της Νις (που ιδρύθηκε το 1965, με 27.000 φοιτητές), το Πανεπιστήμιο του Κραγκούγιεβατς (ιδρύθηκε το 1976, με 14.000 μαθητές), το Πανεπιστήμιο της Πρίστινα-Κόσοβσκα Μιτρόβιτσα (ιδρύθηκε στην Πρίστινα το 1969 αλλά το 1999 μετάφέρθηκε στη Βόρεια Κόσοβσκα Μιτρόβιτσα]], το Δημόσιο Πανεπιστήμιο του Νόβι Παζάρ (2006, 4500 φοιτητές), καθώς και δύο εξειδικευμένα πανεπιστήμια - το Πανεπιστήμιο των Τεχνών και η στρατιωτική ακαδημία. Μεγαλύτερα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι το Πανεπιστήμιο Τζον Ναίσμπιτ και το Πανεπιστήμιο Σινγκίντουνουμ στο Βελιγράδι και το Πανεπιστήμιο Eντουκονς στο Νόβι Σαντ. Δημόσια πανεπιστήμια τείνουν να είναι ποιοτικά καλύτερα και επομένως με καλύτερη φήμη από τα ιδιωτικά. Tο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου (καταταχθέν στη σειρά 301-400 της Κατάταξης Πανεπιστημίων του Κόσμου της Σαγκάης, τρίτο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη μετά από εκείνα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης) και το Πανεπιστήμιο του Νόβι Σαντ γενικά θεωρούνται ως τα καλύτερα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα.
Η Σερβία δαπάνησε 0,64% του ΑΕΠ για επιστημονική έρευνα το 2012, που είναι ένα από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη. Η χώρα έχει μακρά ιστορία αριστείας στα μαθηματικά και τις επιστήμες των υπολογιστών, που έχει δημιουργήσει μια μεγάλη δεξαμενή ταλαντούχων μηχανικών, αν και οι οικονομικές κυρώσεις της δεκαετίας του 1990 και οι χρόνιες ανεπαρκείς επενδύσεις στην έρευνα ανάγκασαν πολλές επαγγελματίες επιστήμονες να εγκαταλείψουν τη χώρα. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί τομείς στους οποίους η Σερβία εξακολουθεί να υπερέχει, όπως ο αναπτυσσόμενος τομέας της τεχνολογίας των πληροφοριών, που περιλαμβάνει την ανάπτυξη λογισμικού, καθώς και την εξωτερική ανάθεση (outsourcing). Ο τομέας αυτός πραγματοποίησε $ 200 εκατομ. εξαγωγές το 2011, τόσο από διεθνείς επενδυτές και από σημαντικό αριθμός δυναμικών ντόπιων επιχειρήσεων. Το 2005 o παγκόσμιoς γίγαντας της τεχνολογίας Microsoft ίδρυσε το Κέντρο Ανάπτυξης Microsoft, ένα από τα τέσσερα τέτοια κέντρα της στον κόσμο. Ανάμεσα στα επιστημονικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στη Σερβία, μεγαλύτερα είναι το Μιχαήλο Πούπιν και το Πυρηνικό Ινστιτούτο Βίντσα στο Βελιγράδι. Η Σερβική Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών προωθεί την επιστήμης και τις τέχνες από την ίδρυσή της το 1841. Με ένα ισχυρό επιστημονικό και τεχνολογικό οικοσύστημα, η Σερβία έχει αναδείξει σειρά καταξιωμένων επιστημόνων που έχουν συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας.
  • Ο Νίκολα Τέσλα, ηλεκτρολόγος μηχανικός και εφευρέτης, περισότερο γνωστός για τη συνεισφορά του στο σχεδιασμό των σύγχρονων δικτύων εναλλασσόμενου ρεύματος (AC), συμπεριλαμβανομένου του επαγωγικού κινητήρα εναλλασσόμενου ρεύματος. Το τέσλα είναι η μονάδα πυκνότητας μαγνητικής ροής του SI και πήρε το όνομά του από τον Τέσλα.
  • Ο Μιχαήλο Πούπιν ανακάλυψε ένα μέσο σημαντικής επέκτασης του φάσματος των τηλεφωνικών επικοινωνιών σε μεγάλες αποστάσεις με την τοποθέτηση πηνίων φόρτωσης (γνωστά ως πηνία Πούπιν) σε προκαθορισμένα διαστήματα κατά μήκος του καλωδίου μετάδοσης (γνωστή ως «πουπινοποίηση»).
  • Ο Μιλουτίν Μιλάνκοβιτς είναι γνωστός για τη θεωρία του των εποχών των παγετώνων, που υποστηρίζει μια σχέση μεταξύ των μακροπρόθεσμων αλλαγών του κλίματος της Γης και των περιοδικών μεταβολών της τροχιάς της, γνωστών σήμερα ως «κύκλων Μιλάνκοβιτς».
  • Ο Μιχαήλο Πέτροβιτς είναι γνωστή για τη σημαντική συμβολή του στις διαφορικές εξισώσεις και στη φαινομενολογία καθώς και για την εφεύρεση ενός από τους πρώτους αναλογικούς υπολογιστές.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ στην αμέσως επόμενη ανάρτηση.
στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου