Από το άρθρο: Ο αγιογράφος των δρόμων (εδώ)
...Πράγματι, σε μια κοινωνία, η οποία βιώνει ως το σοβαρότερο πρόβλημά της την ανεργία, και κυριαρχείται από το άγχος πώς να αυξήσει το κατά κεφαλήν εισόδημα, το να γίνεται λόγος για άγιους και αγιότητα αποτελεί πρόκληση, αν όχι πρόσκληση σε γέλωτα και χλευασμό. Ούτως, η αγιότητα αποτελεί ένα «λησμονημένο όραμα».
Λησμονημένο γιατί κάποτε υπήρχε, γιατί αυτό ενέπνεε τον πολιτισμό μας, διότι οι άνθρωποί μας άλλοτε ζούσαν με τους αγίους και αντλούσαν από αυτούς το μέτρο του πολιτισμού τους, αυτοί ήταν οι ήρωες, οι μεγάλοι πρωταθλητές, οι «διάσημοι ποδοσφαιριστές» και «σταρ» των χρόνων τους. Τώρα έχουν μείνει μόνο τα ονόματα των αγίων μας, και αυτά «κουτσουρεμένα» και αλλοιωμένα επί το ξενικώτερον, ενώ οι άνθρωποι προτιμούν πλέον να γιορτάζουν, όχι τις μνήμες των αγίων τους, μα τα δικά τους προσωπικά γενέθλια. Σε μια τέτοια εποχή τι να πει κανείς για την αγιότητα; Ο λόγος του θα πέσει στο κενό...
Ολόκληρο εδώ.
Και:
Ο κόσμος γίνεται διαφορετικός όταν...
Νέα Υόρκη: ο Ιάπωνας ζητιάνος που έγινε ορθόδοξος χριστιανός μοναχός
12 Οκτ: Ο ποιητής που κολυμπούσε στο θεϊκό Φως (άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος) (& αγγλικά)
12 Οκτωβρίου: απελευθέρωση της Αθήνας από τους Ναζί & εορτή όλων των αγίων της Αθήνας!
13 Οκτ: Ένα κορίτσι που βασανιζόταν επί τρεις μήνες (αγία Νεομάρτυς Χρυσή)
14 Οκτ: Οσία Παρασκευή η Νέα η Επιβατηνή, η προστάτιδα των Βαλκανίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου