π. Χ. Παπαδόπουλος (π. Λίβυος), "Κάθε τέλος, μια αρχή - Κείμενα αυτογνωσίας για ζωή δίχως φόβο κι ενοχή"

Εκδόσεις - Βιβλιοπωλείο Αρμός

"Εγώ θα σ’ το πω απλά και ανθρώπινα, στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο, 

γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις. 

Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις. Δεν θα συμβεί ποτέ.

Μην περιμένεις να βρεθούν οι τέλειες συνθήκες για να πεις «θα ζήσω». Ζήσε σήμερα. 

Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα. 

Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγο, γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ. 

Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν. 

Μην περιμένεις να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι. 

Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά, γιατί απλά θα μείνεις άνεργος. 

Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ένα «ον» 

που κατεβαίνει από τους ουρανούς σε μορφή χολιγουντιανής ταινίας. Απλά δεν θα συμβεί ποτέ 

και θα χάσεις την ευκαιρία να Τον συναντήσεις στην καθημερινότητά σου. 

Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο. 

Ξεκίνα έστω και μόνος. Στην διαδρομή, θα συναντήσεις συνοδοιπόρους."

 

Κριτική του βιβλίου (από την ίδια σελίδα)

 

Δεν κάνω τον Κινέζο.
Δεν το παίζω Θεός.
Και δεν με χαλάει η Μοναξιά μου.

Όλα Είναι Δρόμος κι ο δρόμος έχει τη δική Του ιστορία.
Κάθε αρχή έχει και τέλος, αλλά και Κάθε Τέλος Μια Αρχή.

Σχολιάζοντας τους τίτλους των βιβλίων του π. Λίβυου (κατ' εμέ ένα συμβολικό όνομα που φιλτράρει την κενοδοξία ώστε να διατηρεί την ταπείνωση) που κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ - «Ο Κινέζος, ο Θεός και η Μοναξιά», «Όλα Είναι Δρόμος», «Κάθε Τέλος Μια Αρχή» - κι έχοντας σχολιάσει βιβλία του στο παρελθόν, δεν μπορούσα να μη σχολιάσω και το νέο αυτό πόνημα, γιατί πραγματικά πρόκειται για πόνημα αλλά και για συμπεράσματα που προκύπτουν από πόνο. Πόνο που μεταμορφώθηκε σε αγάπη ώστε να κυλήσει βαθιά μέσα μας και να μας υπενθυμίσει πως ο Θεός δεν είναι δίπλα μας αλλά μέσα μας.

Ο λόγος του π. Χαράλαμπου παραμένει αληθινός όπως και στα προηγούμενα βιβλία του. Εκτοξεύεται από τα βάθη της καρδιάς του και γίνεται ένα ηφαίστειο που ξεχειλίζει από συναισθήματα που εκφράζουν κάθε άνθρωπο. Σκάβει βαθιά μέσα του και με τα λερωμένα πνευματικά του χέρια μας φανερώνει την κρυμμένη θεολογία που βρίσκει μέσα μας και περιμένει ν’ ανακαλυφθεί-αποκαλυφθεί. Η θεολογική του εμπειρία προτιμά τον απλό λόγο, χωρίς να ερεθίζει τις εντυπώσεις, όπως συνηθίζουν πολλοί όταν τους δίνεται χώρος και χρόνος για να ακουστούν. Αυτό τον κάνει προσιτό, ανθρώπινο και θείο συνάμα.

 

Ξεχώρισα το κείμενό του με τίτλο «Σιωπηλές Απαντήσεις», όπου απαντάει πολύ απλά και σιωπηλά σ’ ένα μικρό παιδί που τον ρωτάει κάποιο «γιατί». Εκείνος, μέσα σε μια πρόταση σχεδόν έχει βάλει όλη του την αγάπη και προτίμησε να μην εντυπωσιάσει με θεωρίες και ξερή θεολογία, που σε αντίθεση με την επιστήμη κατανοείται μόνο εμπειρικά. Στην τόσο σιωπηλή λοιπόν απάντησή του, εγώ προσωπικά, ένιωσα το μεγαλείο της ιεροσύνης και του ανθρώπινου προσώπου στον άνθρωπο αυτό που ονομάζεται π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος. Η παρουσία του και η αγκαλιά του απάντησαν στο ερώτημα ενός μικρού παιδιού, σε αντίθεση με τους περισσότερους ρασοφόρους στη χώρα μας, που πιθανόν να προτιμούσαν κάποια εδάφια από την Αγία Γραφή ή κάποια αποσπάσματα από τον Ευεργετινό.

Το μόνο που θα ήθελα να του πω στο τέλος, με πολλή αγάπη βέβαια, είναι πως από δω και πέρα περιμένω κάτι διαφορετικό να μας αποκαλύψει και να μοιραστεί μαζί μας. Όχι διηγήματα, ούτε κείμενα αυτογνωσίας. Κάτι άλλο από τον θησαυρό που υπάρχει μέσα του. Γιατί μετά από κάθε αρχή και πριν από κάθε τέλος βρίσκεται η μέση. Το «ΤΩΡΑ».

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (από εδώ)

Ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Από μαθητής Γυμνασίου, ήρθε σε επαφή με εναλλακτικούς πολιτικούς, φιλοσοφικούς και μουσικούς χώρους. Αργότερα θα εισέλθει στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μελέτησε με ιδιαίτερη αγάπη και επιμέλεια θεολογία και ψυχολογία. Ασχολήθηκε με τις νέες μορφές πληροφοριακής επικοινωνίας, ιδιαιτέρως δε με το blogging δημιουργώντας πολλά blog με σημαντικότερο το π. Λίβυος. Σήμερα ζει στη νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος, μεταξύ Αστερουσίων Ορέων και Λιβυκού Πελάγους. Είναι εφημέριος στην ενορία Αγ. Ειρήνης Πύργου, όπου αναπτύσσει δραστηριότητες γύρω από την ποιμαντική προσέγγιση του σύγχρονου ανθρώπου και συγκεκριμένα των νέων. Γνωρίστε καλύτερα τον π. Λίβυο εδώ.  Δείτε επίσης, αν θέλετε: Αυτογνωσία  Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός Ζήσε πέρα από τα όρια! Η εσωτερική ειρήνη Η δικτατορία των "πρέπει" - ή αλλιώς: ζήσε με έρωτα!