Garrett Thomas
omofylofilia.gr - Μια εναλλακτική για την ομοφυλοφιλία
Ήταν ένα κρύο, φθινοπωρινό απόγευμα περί τα τέλη Οκτωβρίου ή αρχές Νοεμβρίου – δε θυμάμαι. Ο αέρας πιρούνιαζε, ένα προειδοποιητικό σήμα για τον επερχόμενο βαρύ χειμώνα. Θυμάμαι ότι καθόμουν στο αμάξι μου, τρέμοντας και ανησυχώντας. Σχεδόν δεν μπορούσα να αναπνεύσω – τόση αγωνία είχα. Ετοιμαζόμουν να συναντήσω έναν ιερέα που είχα γνωρίσει λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Ήταν εφημέριος στην ενορία, όπου είχα αρχίσει να πηγαίνω πρόσφατα, αφ’ ότου μετακόμισα πολλά χιλιόμετρα μακριά, σε νέα πόλη και νέα κοινότητα. Δεν ήξερα ακόμη κανέναν, εκτός από την οικογένειά μου.
Ξεκίνησα να εκκλησιάζομαι στην ενορία του και απολάμβανα τα κηρύγματά του. Έμοιαζε μάλλον προσιτός και προστατευτικός – ένας καλός ακροατής. Έτσι, μετά από δύο εβδομάδες, αποφάσισα να του ζητήσω να βγούμε σε ένα ουδέτερο μέρος, να τσιμπήσουμε κάτι και να μιλήσουμε. Είχα χίλια θέματα με τα οποία πάλευα εκείνη τη στιγμή, θέματα που χρειαζόμουν να βγάλω από μέσα μου. Ευγενικά συμφώνησε να με συναντήσει και να με γνωρίσει κάπως καλύτερα.
Φτάσαμε, παραγγείλαμε και κάθισα αμήχανα σε ένα τραπέζι στη γωνία. Ήμασταν λοιπόν σ’ αυτό το ήσυχο μαγαζί, δυο άγνωστοι, κουβεντιάζοντας περί ανέμων και υδάτων, καθώς έκανα κύκλους γύρω από το θέμα, τον κύριο λόγο για τον οποίο εξ αρχής του ζήτησα να συναντηθούμε.
Βρισκόμουν σε ένα σταυροδρόμι με την πίστη και τη σεξουαλικότητά μου. Ήθελα να συνεχίσω τη ζωή μου ως ακόλουθος του Χριστού, αλλά δεν μπορούσα να βάλω τη σεξουαλικότητά μου σε μία τάξη. Πίστευα επί μακρόν (και έτσι μου είχαν πει) ότι, αν ακολουθούσα το Χριστό, θα το έπαιρνε αυτό από μένα και θα με «γιάτρευε» κατά τον τρόπο που τόσο πολύ επιθυμούσα. Και εδώ, στην καινούργια πόλη, ενώ γνώριζα τόσο λίγο κόσμο, χρειαζόμουν να μιλήσω σε κάποιον γι’ αυτό. Τρελαινόμουν μέσα μου. Μόνος. Έρημος. Μπερδεμένος. Σε τέλμα για το τι πρέπει να κάνω στη συνέχεια. Επειδή, ειλικρινά, ο προσανατολισμός μου δεν άλλαζε, κι αυτό με τρόμαζε.
Και έτσι, μπήκα στο θέμα. Του είχα πει γιατί ζήτησα να συναντηθούμε και ότι ήθελα να κουβεντιάσουμε μερικά θέματα. Του είχα πει ότι ήμουν ομοφυλόφιλος, αλλά είχα από καιρό σταματήσει να βγαίνω με άντρες. Του είπα ότι ο προσανατολισμός και οι έλξεις μου δεν αλλάζουν όπως νόμιζα ότι θα άλλαζαν, και δεν είχα ιδέα πώς θα έπρεπε να συνεχίσω τη ζωή μου, μέχρι να μου φύγει αυτό. Του είπα ότι δεν ήξερα ούτε πώς πρέπει να σκέφτομαι γι’ αυτά τα πράγματα.
Με άκουσε υπομονετικά και ήσυχα, καθώς κοιτούσα με ελπίδα και προσδοκία ότι αυτός ο άντρας θα μου μιλήσει σοφά και θα μου μεταδώσει μια αίσθηση χάριτος και ελέους.
Έκανα λάθος. Γρήγορα και με σαφήνεια ανακοίνωσε την ετυμηγορία του για όλα όσα είχα πει, με ύφος απόλυτο, ότι το να είσαι ομοφυλόφιλος δεν είναι συμβατό με το Χριστιανισμό, και ότι μέχρι να γίνω ετεροφυλόφιλος με ετερόφυλες μόνο έλξεις, η ίδια η σωτηρία μου ήταν σε κίνδυνο, και ότι κανένας Χριστιανός δεν παλεύει με την ομοφυλοφιλία, επειδή η ίδια η ύπαρξή της δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι πιστός.
Καθόμουν εκεί, σ’ αυτή την brasserie, λυπημένος, και – αν είναι δυνατόν – ακόμη πιο απελπισμένος από ό,τι ήμουν όταν μπήκα. Τον ευχαρίστησα ευγενικά για το χρόνο του και για τις σκέψεις του, και χώρισαν οι δρόμοι μας.
Εκείνη η συνάντηση ήταν το ξεκίνημα μιας πολύ σκοτεινής φάσης της ζωής μου, μιας περιόδου που δεν ήξερα ποιος ήμουν, όταν άρχιζα να συνειδητοποιώ ότι η πολυπάθητη εξάλειψη των έλξεών μου ίσως δεν έρθει ποτέ.
Είναι καλός ο Θεός; Είναι αγαθός; Με μισεί; Ποιος είμαι; σκεφτόμουν τόσον καιρό.
Οι αρκετοί επόμενοι μήνες ήταν γεμάτοι σύγχυση για μένα και το μέλλον μου. Τελικά, μέσω άλλων ανδρών που με οδήγησαν, με νοιάστηκαν και με αγάπησαν, βγήκα από τη σκοτεινή θέση. Αλλά από εκείνη τη συνάντηση με τον ιερέα, πάντοτε αναρωτιέμαι: γιατί δε μίλησε αγιογραφικά; Με λόγια που ταυτόχρονα θα ήταν πιστά στην αλήθεια, καθώς και στην αγάπη και την πραγματικότητα και τη χάρη και τις λέξεις που μεταδίδουν ζωή.
Αυτά είναι τα πράγματα που εύχομαι να άκουγα εκείνη τη μέρα στην brasserie:
- Εύχομαι να με είχε ευχαριστήσει που ανοίχτηκα σε έναν σχεδόν άγνωστο για κάποια από τα πιο προσωπικά και επώδυνα θέματα της ζωής μου, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο θα ήταν αυτό.
- Εύχομαι να μου υπενθύμιζε ότι ο Θεός είναι μεγαλύτερος από κάθε πρόκληση που είχα ή θα έχω ποτέ, συμπεριλαμβανομένης της πεπτωκυίας σεξουαλικότητάς μου.
- Εύχομαι να μου έλεγε ότι δεν ήμουν ένα ατύχημα, μια εκτροπή, μια αποτυχία, ένα μαύρο πρόβατο, αλλά ότι, όπως όλα τα μέλη της Εκκλησίας, πάλευα ακόμη με τα αποτελέσματα της πτώσεως μαζί με όλους τους άλλους που παλεύουν με τη δική τους σάρκα.
- Εύχομαι να μου έλεγε ότι ήμουν ελεύθερος να θέσω δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με το τι ζητάει η πίστη μας από κάποιον με τέτοιον προσανατολισμό.
- Εύχομαι να μου έλεγε ότι ήμουν αγαπητός στο Θεό και τους ανθρώπους του.
- Εύχομαι να μου έλεγε, με δάκρυα αν χρειαζόταν, αυτό που ήδη ήξερα ότι ήταν πολύ πιθανό για τη ζωή μου: ότι η αγαμία ίσως ήταν η μελλοντική μου κλήση, που ζητείται από όλους τους ανύπαντρους Χριστιανούς, συμπεριλαμβανομένων των μακροχρόνια μόνων ετεροφυλόφιλων ανδρών και γυναικών, των χήρων και των χηρών, και εκείνων που έχουν χωρίσει χωρίς δυνατότητα νέου γάμου.
- Εύχομαι να μου έλεγε ότι η Εκκλησία ήταν ένα ασφαλές μέρος, όπου μπορούσα να είμαι ειλικρινής και ευάλωτος, όπου μπορούσα να μοιραστώ την ιστορία μου, όχι με φόβο, αλλά με τη γνώση ότι θα με αγαπούσαν.
- Εύχομαι να μου έλεγε ότι η ύπαρξη ενός πειρασμού ή μιας έλξης δεν είναι το ίδιο πράγμα με την τέλεση της αμαρτίας.
- Εύχομαι να μου έλεγε ότι ο Θεός μπορεί να αφαιρέσει ή να μην αφαιρέσει τον ομοφυλοφιλικό μου προσανατολισμό. Και ότι ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί η ζωή μου, δε χρειάζεται να επενδύω την ελπίδα μου στην ετεροφυλοφιλία, για να ζήσω μια ικανοποιητική ζωή γεμάτη αγάπη. Και ότι δε χρειάζεται να περιμένω να φύγουν οι έλξεις μου, για να αρχίσω να υπηρετώ το Θεό με τη ζωή μου.
Δεν έχω καμία πικρία κατά του ιερέα. Δεν πιστεύω ότι ήθελε να δώσει την εντύπωση που έδωσε. Απλά σκέφτομαι ότι δεν ήξερε πώς να ανταποκριθεί στην περίπτωσή μου, επειδή ίσως δεν είχε ποτέ αντιμετωπίσει κάποιον σαν κι εμένα κατά το διάστημα που ήταν κληρικός.
Αλλά, δεν μπορούμε να το λέμε αυτό τώρα. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, είτε κληρικοί είτε λαϊκοί, για το ενδεχόμενο -όχι τόσο αν, αλλά- όταν ένας φίλος ή συνάδελφος ή μέλος της οικογένειάς μας μάς θέσει δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με τη χριστιανική πίστη και τη σεξουαλικότητα. Αυτές οι συζητήσεις μπορούν να είναι δύσκολες και αμήχανες. Το να λες σε κάποιον ότι ίσως ποτέ να μην μπορέσει να ‘χει ό,τι βαθιά ποθεί είναι βέβαιο πως θα είναι σκληρό. Αλλά να θυμάσαι, το ευαγγέλιο καλεί τον καθένα μας να θυσιαστεί, αν και ο καθένας θυσιάζεται με διαφορετικό τρόπο. Είναι εντάξει να το αντιμετωπίσεις με δάκρυα και με συναίσθημα. Τέτοιες ειλικρινείς συζητήσεις μπορούν να είναι απίστευτα δύσκολες να τις καταπιείς, ακόμη κι αν δεν είσαι το πρόσωπο που πρέπει να τις ακούσει.
Τέλος πάντων, σε ενθαρρύνω να αναζητήσεις τις δύσκολες ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με τη σεξουαλικότητα, ούτως ώστε, όταν σε προσεγγίσουν, να μπορείς να μοιραστείς την αγάπη του Χριστού, μαζί με την αλήθεια των Γραφών, σε ό,τι αφορά τη σεξουαλικότητα. Προσπάθησε να μην πιαστείς απληροφόρητος και δώσεις τέτοιες λανθασμένες απαντήσεις και γίνεις η αφορμή αυτός που είναι ήδη καταρρακωμένος να σηκωθεί και να φύγει και να οδηγηθεί σε περισσότερη απελπισία και σε περισσότερη αμφιβολία.
Ο Θεός είναι καλός. Σίγουρα με αγαπάει. Δεν είμαι λάθος ή εκτροπή. Η πτώση με επηρέασε και το ευαγγέλιο θέτει όντως απαιτήσεις για μένα – απαιτήσεις σχετικά με το τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω με τη σεξουαλικότητά μου. Αλλά η ζωή μου δεν προσδιορίζεται από το αν θα φύγει αυτό ποτέ, σ’ αυτή την πλευρά της αιωνιότητας. Προσδιορίζεται από το γεγονός ότι εξαγοράστηκα με τιμή (Α΄ Κορινθίους 6:20) και ότι, είτε φύγει αυτό είτε δε φύγει, είμαι δικός Του και είναι Δικός μου.
Δείτε επίσης:
«Δεν είμαι η αμαρτία μου» - Ένας ορθόδοξος χριστιανός της Αμερικής για την ομοφυλοφιλία
Ένας αγωνιζόμενος ομοφυλόφιλος ορθόδοξος χριστιανός
Αιτιολογία της γυναικείας ομοφυλοφιλίας
Αυτογνωσία
Ζήσε πέρα από τα όρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου