Τα Θρησκευτικά, η θρησκειολογία και η ευθύνη της Εκκλησίας (όπως τη νομίζω)...

 

Από εδώ
 
Την "τιμητική" του έχει ο υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης. Κάτι ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, κάτι το μάθημα των θρησκευτικών, ο κ. Φίλης είναι συνεχώς στο μάτι του κυκλώνα.
«Για ιστορικούς λόγους, το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό, συνιστά αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι» αναφέρει ο υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή.
Ο υπουργός σημειώνει ότι «είναι αναγκαία η αναμόρφωση των Θρησκευτικών, ώστε, να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών, με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας» και ενημερώνει ότι «το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, θεσμικά αρμόδιο, επεξεργάζεται σχετικές προτάσεις».
Το έγγραφο του υπουργού Παιδείας διαβιβάστηκε στη Βουλή μετά από ερώτηση που είχε καταθέσει ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Νίκος Νικολόπουλος ύστερα από τη συνάντηση του υπουργού Παιδείας με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, αλλά και από συνέντευξη της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου.

 

Το σχόλιό μας:

 

Το ρεπορτάζ λέει όμως:

Ο υπουργός σημειώνει ότι «είναι αναγκαία η αναμόρφωση των Θρησκευτικών, ώστε, να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών, με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας» και ενημερώνει ότι «το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, θεσμικά αρμόδιο, επεξεργάζεται σχετικές προτάσεις».

Αυτό αφήνει περιθώρια να μαθαίνει πάλι την Ορθοδοξία ο μαθητής, έστω και αν μαθαίνει και άλλες θρησκείες.

Το σχόλιό μου: Ναι, ας γίνει. Ας γίνει, επιτέλους, να ξεμπερδεύουμε. Έτσι, ώστε να κλείσουν τα στόματά τους οι κάθε λογής φανατικοί εχθροί του Χριστού και του ανθρώπου και να λήξει αυτό το ρεζιλίκι με τις ψευδείς απαλλαγές, που καταντούν αρνησιθρησκία (ποια αρνησιθρησκία; μήπως χριστιανοί είναι οι έφηβοί μας ή μήπως ξέρουν και οι ίδιοι τι είναι σ' αυτή τη δίνη, στην οποία τους έχουν / έχουμε ρίξει;)! Πολλοί δεν θέλουν να διδάσκονται την Ορθοδοξία, διότι (όπως ισχυρίζονται) "έχουν συνειδησιακό πρόβλημα"... Έ, ας μαθαίνουν όλες τις θρησκείες, που δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα!...

Για να λυτρωθούμε, επίσης, από το μαρτύριο του "καταργείται - δεν καταργείται, γίνεται πολυθρησκευτικό - παραμένει ομολογιακό, απαλλασσόμαστε ή όχι, αιτιολογημένα ή αναιτολόγητα" κτλ κτλ, που έχει καταντήσει κωμωδία!

Εκτός αυτών, είναι προτιμότερο να διδάσκεται η νεολαία τις θρησκείες στο σχολείο, παρά να τις διδάσκεται από τους ποικίλους προπαγανδιστές και διαφημιστές τους, μέσα στη σύγχυση και την αγωνία των προβληματισμών, των πειραματισμών και της δίχως εμπειρία έρευνας κάθε έφηβου. Η διδασκαλία αυτή, αν γίνεται παράλληλα με την παρουσίαση της Ορθοδοξίας (υπογραμμίζοντας και τις χαώδεις διαφορές μεταξύ των θρησκειών, όχι "στρώνοντάς τις" για να φανούν οι θρησκείες δήθεν ίδιες) θα καταδείξει περίτρανα ότι η αλήθεια βρίσκεται στο Χριστό και ο Χριστός βρίσκεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία, την ακριβή συνέχεια της αρχαίας Εκκλησίας.

Ασφαλώς, πάλι θεολόγοι θα γράψουν τα βιβλία και θεολόγοι θα τα διδάσκουν, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχουν άλλοι να το κάνουν.

Τέλος, μαζί με όλα αυτά, ας ξυπνήσει επιτέλους και η διοικούσα Εκκλησία από το λήθαργό της, ας καταλάβει ότι το Κράτος και το σχολείο είναι ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ αθεϊστικά και ας οργανώσει την κατήχηση των "πιστών" (όπως κατ' ευφημισμόν λέγονται στον τύπο κτλ οι πολλοί χριστιανοί ποικίλων αποχρώσεων). Ας ξυπνήσει! Αλλά δυστυχώς (και συγχωρέστε με που το γράφω έτσι) δεν βλέπουμε να ξυπνάει ακόμα και αν βροντούν κανόνια!!

Αν η Εκκλησία έκανε αυτό που πρέπει, δε θα μας ένοιαζε καθόλου η μορφή του μαθήματος. Αλλά δυστυχώς οι θεολόγοι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν και κατήχηση στα ακατήχητα και πνευματικώς ΟΡΦΑΝΑ παιδιά, αντί να παραδίδουν απλώς το γνωστικό μάθημά τους...

(Ας μη μιλήσω για την ιεραποστολική ευθύνη καθενός από εμάς απέναντι στον κάθε πλανημένο ή περιπλανώμενο συνάνθρωπό μας, έφηβο, παιδί ή ενήλικα, Έλληνα ή αλλοδαπό - άλλη μια πονεμένη ιστορία, που συντελεί στο να περιμένουμε από το Κράτος να κάνει και ιεραποστολή, μέσω των Θρησκευτικών...).

Καταλαβαίνω ότι κάθε άποψη έχει τα ερείσματά της και δε διεκδικούμε εδώ κάποιο φανταστικό αλάθητο. Όπως αντιλαμβάνεστε, πάντως, αγαπητοί αδελφοί μπλογκοναύτες, ο ιστότοπος τούτος διαφωνεί με το να αρχίσουν οι αρχιερείς (ή οποιοσδήποτε άλλος χριστιανικός κύκλος) να πιέζουν για να παραμείνει το μάθημα "ομολογιακό" (και να συνεχίσει να αποτελεί μήλο της έριδος, οι δε θεολόγοι να γίνονται σακος του μποξ). Το σχολείο είναι του Κράτους, όχι της Εκκλησίας. Ας αφήσει λοιπόν η Εκκλησία το Κράτος να κάνει τη δουλειά του όπως ξέρει αυτό και ας κάνει επιτέλους και εκείνη τη δική της, αντί να επιμένει να κάνει το Κράτος το κατηχητικό έργο της Εκκλησίας!

Δε βλέπουμε, ωστόσο, να διαμαρτύρεται η Εκκλησία για τη φρικτή πίεση που επιβάλλει το εκπαιδευτικό σύστημα στους μαθητές ή για την πνευματική αλλοτρίωση που υφίσταται ο νέος άνθρωπος από όλα τα μέσα στην κοινωνία. Δεν αγωνίζεται δηλαδή η Εκκλησία, δεν πιέζει, ώστε το Κράτος να προστατεύσει το νέο και γενικά τον πολίτη από τη διαφθορά, την αλλοτρίωση και το την ψυχική εξάντληση, αλλά και την ανεργία κτλ. Φωνάζει μόνο όταν "θίγονται τα δικά της" (Θρησκευτικά) ή όταν μπαίνει στη μέση το σεξ (σύμφωνο συμβίωσης, ομοφυλοφιλία και πάει λέγοντας).

Φυσικά και γι' αυτά πρέπει να μιλήσει, αλλά όχι να τηρείται, για όλα τα άλλα, σιγή ιχθύος! Γιατί δε φωνάζει και δε χτυπάει το χέρι στο τραπέζι, που το Κράτος εξαθλίωσε τον πολίτη (οικονομικά, κοινωνικά και πνευματικά); Γιατί δεν φωνάζει για το ξεπούλημα της χώρας; Αυτά δεν είναι προβλήματα των ορθόδοξων χριστιανών;

Αν δηλαδή πρέπει οι χριστιανοι να πιέσουμε κάποιον για πνευματικά θέματα, νομίζω πως αυτός πρέπει να είναι πρωτίστως (αν όχι αποκλειστικά) η θεσμική Εκκλησία - για να πράξει αυτά που οφείλει να πράττει - και δευτερευόντως (ή καθόλου) το Κράτος, που ούτως ή άλλως είναι παραδομένο "αλλού" και σε "άλλους". Στο Κράτος πρέπει ασφαλώς να ασκούνται πιέσεις, αλλά για να κάνει αυτά που πρέπει να κάνει το Κράτος, όχι αυτά που πρέπει να κάνει η Εκκλησία.

Αυτά και σας ευχαριστώ για την κατανόηση.