Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Αγρυπνία στον άγιο Ελισσαίο με τον άγ. Νικόλαο Πλανά & τον Παπαδιαμάντη...


Εισαγωγή του blog μας: Ξημερώνοντας του αγίου προφήτη Ελισσαίου (14 Ιουνίου), είναι αδύνατο να μη θυμηθούμε τον άγιο Νικόλαο Πλανά, το θαυματουργό φτωχόπαπα της Αθήνας, που λειτουργούσε στο ταπεινό εκκλησάκι του προφήτη στην Αθήνα.
Αναδημοσιεύουμε ένα όμορφο αφιέρωμα στο ιστορικό προσκύνημα, από την ιστοσελίδα Ρωμνιός, την οποία σας καλούμε και να επισκεφτείτε.
Στη συνέχεια θα αναφερθούμε στη ζωή του προφήτη Ελισσαίου. Ας έχουμε την ευχή όλων των αγιασμένων ψυχών που μνημονεύονται σ' αυτό το αφιέρωμα...


 


Είναι το εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι, Πλάκα.
Εκεί λειτουργούσε ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, εκεί εκκλησιαζόταν ο Παπαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης.
Στην εκκλησία αυτή έχει τραβηχτεί η γνωστή φωτογραφία με τον Παπαδιαμάντη που καθόταν στην καρέκλα. ["Ν": ίσως εννοεί αυτήν που δημοσιεύεται λίγο πιο κάτω].

Γίνονται εργασίες συντήρησης, γι’ αυτό και έχει αυτήν την μορφή τώρα.

«Πολὺν καιρὸ μετά, χρόνια μετά, στὶς ἀγρυπνίες
τοῦ προφήτη Ἐλισσαίου
κάτι θὰ εἷχε ἡ ψυχή του ἐννοήσει
ἀπὸ τὴν τάξη καὶ τὴ ζυγαριὰ τοῦ κόσμου
γιατὶ ἀλλιῶς δὲν ἐξηγεῖται
πῶς ἀπ᾿ τὰ ψίχουλα ποὺ τοῦ κληρώσανε στὴ μοιρασιά του
τὰ μισὰ νὰ τὰ σκορπάει στὰ πουλιὰ
καὶ τ᾿ἄλλα στοὺς Ἀγγέλους τῆς ὁλονυχτίας.»
 

[Μάνος Ελευθερίου «Αγρυπνία για το σκοτεινό τρυγόνι στην εκκλησία του προφήτη Ελισσαίου» (βλ. εδώ)]

Το εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου είναι μια μικρή και απλή μονόκλιτη βασιλική, κτισμένη επί Τουρκοκρατίας, που ανήκε στην αρχοντική Αθηναϊκή οικογένεια Χωματιανού-Λογοθέτη.

Το Αρχοντικό Λογοθέτη, κτίσμα της Τουρκοκρατίας, βρίσκεται στο Μοναστηράκι της Αθήνας, απέναντι από τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, στην Οδό Άρεως 14. Μια καμάρα της πύλης του αρχοντικού, μια βρύση, ένα λίθινο εξωτερικό κλιμακοστάσιο, που οδηγούσε στο ανώγειο του σπιτιού και μια αυλή, περιτριγυρισμένη από μεταγενέστερα κτίσματα, είναι ό,τι απέμεινε σήμερα από αυτό το αθηναϊκό αρχοντικό της Τουρκοκρατίας. Μέσα στην αυλή της παλιάς οικίας του Λογοθέτη βρίσκεται και το εκκλησάκι του Αγίου Ελισαίου, που ανήκε στην οικογένεια.


Ο ναός το 19ο αιώνα (από εδώ)

Ο ναϊσκος του Προφήτη Ελισσαίου [στα νεότερα χρόνια πολλές φορές αναφερόμενος κι ως ναός του Αγίου Ελισσαίου] θεωρείται κτίσμα της Τουρκοκρατίας, αν και δεν μπορεί να υπολογιστεί ποιας ακριβώς περιόδου [υπολογίζεται πως είναι του 17ου αιώνα]. Πρώτη φορά όμως μνημονεύεται στο σχέδιο των Αθηνών του 1832 των Schaubert και Κλεάνθη.

Ο μεταγενέστερος ιδιοκτήτης του ναού επιχείρησε (και ώς ένα βαθμό πέτυχε) την κατεδάφιση μεγάλου τμήματός του, στο διάστημα 1943-1944, προκειμένου να αξιοποιήσει το οικόπεδο, παρά τις διαμαρτυρίες πολλών αρχιτεκτόνων και αρχαιολόγων. Αργότερα η ιδιοκτησία απαλλοτριώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και παραχωρήθηκε στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.

Ο μικρός ναός του αγίου Προφήτου Ελισσαίου έχει τη δική του δυναμική στον τόπο των Αθηνών. Εκεί λειτουργούσε ο άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, εκεί χειροτονήθηκε ιερεύς στις 2 Μαρτίου του 1884.

Απέραντη στοργή και αγάπη μοίρασε ο άγιος Νικόλαος, ο παπά Πλανάς, από τη Ναξο, που έζησε στο άστυ των Αθηνών, για να αγιασθεί και να πλημμυρίσει τήν πόλη, με το άρωμα του αγιασμού και της χάρης του. Αυτός ο ταπεινός ιερέας, που αγιάσθηκε εν ταπεινότητι και διά της ταπεινότητος, ψάλλοντας και υμνώντας και υπηρετώντας, με υποδειγματικό ζήλο, επιμόνως, σταθερά, με τις ατέλειωτες εκείνες λειτουργίες στις εκκλησίες, στα ξωκκλήσια και στα παρεκκλήσια, μέσα στο ψύχος και τον καύσωνα της ημέρας. «Ψαλώ τω Θεώ μου, έως υπάρχω» ψιθύριζε, λοπόν, μέχρι το τέλος του βίου του, αυτός ο ταπεινός ιερεύς, ο άγιος Νικόλαος, συνομήλικος του κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, που μαζί αγίασαν το κέντρο των Αθηνών, εκεί στο εκκλησάκι του αγίου Ελισσαίου, στην οδό Άρεως στην Πλάκα, με τις ολονύχτιες αγρυπνίες.

Συνομήλικοι οι δυο τους, κατά ένα παράδοξο τρόπο, βρέθηκαν υπό την σκέπη του αγίου Ελισσαίου, σ' εκείνες τις ιστορικές αγρυπνίες, κατά το ήθος των κολλυβάδων και της Αγιορείτικης παράδοσης, όπως την ανέδειξε η Φιλοκαλική Αναγέννηση, στην οποία ιδιαιτέρως και εξόχως είχε μαθητεύσει ο Παπαδιαμάντης, είτε στη μονή της Ευαγγελίστριας στη Σκιάθο είτε μέσα από την επαφή του με την Αγιορείτικη παράδοση. 



Παρακαλώ διαβάστε: Ο παπά Νικόλας Πλανάς μέσα από τη γραφίδα του Παπαδιαμάντη (από εκεί η φωτο)

Στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως αναφέραμε και παραπάνω, ο ναός συνδέθηκε με σημαντικούς εκπροσώπους των νεοελληνικών γραμμάτων που σύχναζαν εκεί, μεταξύ των οποίων ο συγγραφέας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, που υπήρξε ιεροψάλτης του ναού, και ο επίσης Σκιαθίτης εξαδέλφός του, Αλεξανδρος Μωραϊτίδης. Μαζί πέρασαν εκεί τις κατανυκτικές ώρες της αγρυπνίας ψάλλοντας. Δεξιός ψαλτης ο πρώτος, αριστερός ο δεύτερος, Αλεξανδρος Μωραϊτιδης.


Ο Παπαδιαμάντης πέθανε το 1911, αλλά οι αγρυπνίες συνεχίστηκαν από τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, ο οποίος το 1925, τέσσερα χρόνια πριν πεθάνει, πρόλαβε και εξέδωσε την Ακολουθία του Αγίου Ελισσαίου ["Ν": δηλ. το υμνογραφικό έργο που ψάλλεται στη γιορτή του]. Απ’ όσα γράφει στον πρόλογο, φαίνεται ότι οι αγρυπνίες ξεκίνησαν γύρω στο 1885 και σύντομα άρχισαν να συμμετέχουν ο ίδιος και ο Παπαδιαμάντης. Αγρυπνίες γίνονταν σε όλες τις μεγάλες γιορτές, δεσποτικές και θεομητορικές ["Ν": δηλ. γιορτές του Χριστού και της Παναγίας]. Μάλιστα στο διήγημα «Ιστορία μιας τυρόπηττας» ο Μωραϊτίδης γράφει ότι τους οδήγησε για πρώτη φορά στις αγρυπνίες του Αγίου Ελισσαίου «ο Θεοφάνης, ένας ευλαβέστατος χριστιανός, γηγενής Αθηναίος».

Είναι τόσο έντονη αυτή η διασύνδεση των δυο εξαδέλφων με το ναΐσκο, ώστε την εποχή που πραγματοποιούνταν η κατεδάφισή του, οι αντιδρώντες σε αυτήν επικαλούνταν συναισθηματικά στην τότε επιστολογραφία κι αρθρογραφία τους, πέραν των όσων ιστορικών επιχειρημάτων, και την μνήμη των δυο Αλεξάνδρων. Κι ήταν τέτοια η ακτινοβολία του Παπαδιαμάντη, ώστε εκκλησιάζονταν εκεί μόνο και μόνο για να τον ακούσουν σημαντικές μορφές των γραμμάτων της εποχής, όπως ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Γιάννης Βλαχογιάννης, ο Γεράσιμος Βώκος κ.ά.

Στην οδό Άρεως, λοιπόν, με τον αριθμό 14, πίσω από μία μικρή πύλη και μόνο κατά την ώρα που θα σημαίνει ο όρθρος, κάποιο σκαλάκι θα σε οδηγήσει στο μέρος εκείνο που, αν σταθείς τυχερός και δεν πέσεις πάνω σε μεγαλόσχημους και περγαμηνούχους, τότε θα νιώσεις σαν από μόνο του, όπως τότε, τις ώρες που τα "νερά ιερουργούσαν ακόμη μες στον ύπνο του, [και] Εκείνος φανταζόταν μουσικές που είχε κρυμμένες στα δίχτυα της ψυχής του".

Σήμερα, εν έτει 2014, ο συγκεκριμένος Ιερός Ναός με την τόσο μεγάλη ιστορία, βρίσκεται υπό την φροντίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Συγκεκριμένα, γίνονται εργασίες συντηρήσεως και ανακατασκευής, οι οποίες εκπονήθηκαν από το τμήμα Βυζαντινών Μελετών του Υπουργείου Πολιτισμού.





ΠΗΓΕΣ


– ΝΙΚΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ "Ο άγιος Νικόλαος παπά Πλανάς, ο κύρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και οι αγρυπνίες στόν άγιο Ελισσαίο"
– ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΑΡΚΑ "Αγρυπνίες στον Προφήτη Ελισσαίο"
Ο ναός του Αγίου Ελισσαίου
http://www.eie.gr/archaeologia/gr/arxeio_more.aspx?id=92



Βίος του αγίου ενδόξου προφήτου Ελισσαίου

Ρωμιοσύνη



Στιχηρό του Προφήτου, ήχος πλ. Β΄

Χαίροις Ἐλισσαίε πάνσοφε, σὺ γὰρ καθάρας τὸν νοῦν,
ἡδόνων τῶν τοῦ σώματος, ὑπεδέξω ἔνδοξε,
τὰς αὐγὰς τὰς τοῦ Πνεύματος, τοῖς ἐφεξῆς τὲ πάσι μετέδωκας
καὶ ὅλος ὤφθης, φωτοειδέστατος, ὅθεν ἐσκήνωσας,
πρὸς τὸ φῶς τὸ ἄδυτον, ὑπὲρ ἡμῶν, πάντοτε δεόμενος,
τῶν εὐφημούντων σε.

Στη χορεία των Προφητών του Ισραήλ εξέχουσα θέση κατέχει και ο Προφήτης Ελισσαίος. Συνδέθηκε στενά με τον Προφήτη Ηλία το Θεσβίτη, ο οποίος και τον έχρισε Προφήτη κατά θεία εντολή. Ο Προφήτης Ελισσαίος γεννήθηκε στα Γάλγαλα, όπου είχε σκηνώσει πρώτα ο Ισραηλιτικός λαός, αφού διαπέρασε τον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί ο Ιησούς του Ναυή έστησε θυσιαστήριο από δώδεκα λίθους, τους οποίους έλαβε από τον Ιορδάνη, σε ανάμνηση της θαυμαστής διάβασης του Ισραηλιτικού λαού και εκεί γιόρτασε το πρώτο Πάσχα στη γη Χαναάν.

Για τη γέννηση του Προφήτου Ελισσαίου στα Γάλγαλα ο "Συναξαριστής" του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη (τ. Β΄ σ. 203) αναφέρει ότι, όταν γεννήθηκε ο Προφήτης Ελισσαίος, η χρυσή δαμάλα (αγελάδα), που προσκυνούσαν εκεί, βόησε τόσο δυνατά που ακούστηκε στην Ιερουσαλήμ. Ο λαός ανατρίχιασε στο άκουσμα αυτό και ο Αρχιερέας αφού κοίταξε τις δύο πέτρες που κρέμονταν στο στήθος του, από τις οποίες η μία ονομαζόταν Δήλωση και άλλη Αλήθεια, σηκώθηκε όρθιος και σε στάση προσευχής, ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό και φώναξε: «Αυτή τη στιγμή προφήτης μεγάλος γεννάται, ο οποίος θα συντρίψει και κρημνίσει τα γλυπτά και τα χωνευτά είδωλα». Ο κόσμος, όταν άκουσε αυτή την προφητεία, έσκυψε φοβισμένος το κεφάλι του και προσευχήθηκε θερμά.

Ο Ελισσαίος από μικρό παιδί αγαπούσε τη γη και την καλλιεργούσε με αληθινή αγάπη. Τα δέντρα, τα φυτά, η φύση ολόκληρη τον συντρόφευε στις προσευχές του και στον ασκητικό του αγώνα.

Ο Προφήτης Ηλίας μετά τα συγκλονιστικά γεγονότα της ζωής του, που τον είχαν συνταράξει, βρισκόταν απομονωμένος σε σπηλιά στις ψηλές πλαγιές του όρους Χωρήβ. Διψούσε η κουρασμένη του ψυχή να δει το Θεό, να ακούσει τη φωνή του. Και πράγματι ο Θεός του μίλησε: «Τι θέλεις εδώ Ηλιού;» Και ο Προφήτης του απάντησε με συγκίνηση: «Κύριε, σε λαχταράει η ψυχή μου. Δε βλέπεις τι γίνεται γύρω μας; Ο λαός σου εγκατέλειπε τη διαθήκη Σου. Γκρέμισαν τα θυσιαστήριά Σου, έσφαξαν σαν αρνιά με το μαχαίρι τους Προφήτες Σου και έμεινα εγώ μόνος. Κύριε και ζητούν και τη ζωή μου ακόμα να μου πάρουν…». Και η φωνή του Θεού είπε: «Πήγαινε πίσω στο δρόμο προς την έρημο της Δαμασκού και θα φτάσεις εκεί… και θα χρίσεις τον Ελισσαιέ, υιό Σαφάτ, Προφήτη, διότι αυτός θα συνεχίσει το έργο σου…».

Ο Προφήτης Ηλίας ξεκίνησε να εκτελέσει το πρόσταγμα του Θεού. Βρήκε τον Ελισσαιέ να οργώνει τη γη. Ο προφήτης Ηλίας τον πλησίασε και τον καλούσε με τον τρόπο του κοντά του. Ο Ελισσαίος αμέσως, πήγε, φίλησε τον πατέρα του αποχαιρετώντας τον, έσφαξε όλα τα βόδια του, τα έψησε και τα πρόσφερε στους φτωχούς του λαού. Ελεύθερος πλέον ακολούθησε τον Προφήτη Ηλία. Παρακολουθούσε κάθε λόγο του και κάθε ενέργεια του με προσοχή. Ήθελε να νιώσει βαθιά τη ζωή του Προφήτου, για να μπορέσει να βαδίσει στον ίδιο δρόμο (Γ΄ Βασιλειών 19, 7-21 ["Ν": Τα βιβλία Γ΄ & Δ΄ Βασιλειών και ολόκληρη την Παλ. Διαθήκη μπορείτε να διαβάσετε εδώ & με νεοελληνική μετάφραση εδώ]).


Όταν ήρθε ο ώρα να φύγει από αυτόν τον κόσμο ο Ηλίας βρίσκονταν στην πόλη Βαιθήλ. Οι εμπνευσμένοι από το Θεό, της πόλης αυτής, πλησίασαν με συγκίνηση τον Ελισσαίο και του είπαν: «Η φωνή του Θεού μας λέει ότι σήμερα ο Κύριος θα πάρει με σύννεφο τον Ηλία, το γνωρίζεις;». Και ο Ελισσαίος τους είπε ότι το αισθανόταν. Με αποφασιστικότητα είπε στην Ηλία ότι δεν θα τον αφήσει μόνο του ούτε στιγμή, λέγοντας: «Ζει Κύριος και ζει η ψυχή σου». Έτσι τον ακολούθησε στην Ιεριχώ και από εκεί στον Ιορδάνη. Εκεί, παρόντων πενήντα εμπνευσμένων προφητών από την Ιερουσαλήμ, ο Ηλιού πήρε στο χέρι τη μηλωτή του ("Ν": δηλ. παλτό από μαλλί "μήλου" = προβάτου), την άπλωσε και χτύπησε με αυτή τα νερά του Ιορδάνου ποταμού. Και τα νερά αμέσως σταμάτησαν, χωρίστηκαν σε δύο, άνοιξαν δρόμο και διάβηκαν και οι δύο απέναντι. Τότε ο Ηλιού του είπε: «Κάποια στιγμή θα αναληφθώ στους ουρανούς, εκεί δεν μπορείς να με ακολουθήσεις, μπορείς όμως να μου ζητήσεις ότι θέλεις». Ο Ελισσαίος αισθάνθηκε ρίγη να περνούν το κορμί του, βούρκωσαν τα μάτια του και είπε με λαχτάρα: «Τη χάρη, που έλαβες εσύ από το Θεό, θέλω να την αφήσεις διπλή σε εμένα». Τότε ο Ηλίας αποκρίθηκε: «Αν δεις την ανάληψή μου στους ουρανούς, θα αποκτήσεις διπλή τη χάρη». 
 

Εικ. από εδώ

Προχώρησαν κουβεντιάζοντας, στην όχθη του ποταμού. Ξαφνικά ένα άρμα από φωτιά, άρπαξε τον Ηλία και εν μέσω θορύβου τον ανέβαζε προς τον ουρανό. Θαμπώθηκε ο Ελισσαίος και ξέσπασε φωνάζοντας: «Πάτερ, Πάτερ άρμα Ισραὴλ και ιππέας αυτού…». Είδε τη μηλωτή του να πέφτει από το άρμα πάνω του. Την ίδια στιγμή αισθάνθηκε θεϊκή δύναμη να πλημμυρίζει την ψυχή του. Πήρε στα χέρια του ευλαβικά το πολύτιμο δώρο και κτύπησε με αυτή τα νερά του Ιορδάνου ποταμού, ζητώντας από το Θεό τη δύναμη του Ηλία και αμέσως άνοιξαν τα ύδατα και διήλθε τον Ιορδάνη. Οι προφήτες που παρακολουθούσαν έκπληκτοι τα φαινόμενα είπαν: «Αληθινά το πνεύμα του Ηλία αναπαύθηκε στον Ελισσαίο». Τον πλησίασαν, έσκυψαν ευλαβικά και τον προσκύνησαν (Δ΄ Βασιλ. β΄ 1-25).

Ο Θεός έκανε πολλά θαύματα μέσω του Προφήτου Ελισσαίου. Ακολουθούν δύο πολύ χαρακτηριστικά θαύματα. Τα νερά της Ιεριχούς, τα οποία έκαναν άτεκνους τους ανθρώπους και τα ζώα που τα έπιναν, τα γιάτρεψε ρίχνοντας αλάτι σε αυτά και λέγοντας «Τάδε λέει Κύριος, ἰατρεύω τὰ νερὰ αὐτὰ». Επίσης ανέστησε δύο νεκρούς, έναν ενώ ήταν ζωντανός (ο προφήτης), τον υιό της Σωμανίτιδας, και άλλον μετά την κοίμησή του (αναστήθηκε όταν το σώμα του άγγιξε τα οστά του αγίου, Δ΄ Βασιλέων 13, 21).


Εικ. από εδώ

Ο Προφήτης Ελισσαίος θεράπευσε τον Νεεμάν, πολύτιμο συνεργάτη του βασιλιά της Συρίας από τη λέπρα. Μετά από επιστολή του Σύριου βασιλιά προς το βασιλιά του Ισραήλ απαιτώντας να θεραπευθεί ο Νεεμάν, έχοντας ακούσει για τον Προφήτη του Θεού που θεραπεύει από τις αρρώστιες, ολόκληρα άρματα, μακρά συνοδεία, φορτωμένα με άφθονα και πολύτιμα δώρα ξεκίνησε για την Παλαιστίνη. Ο άρχων της Συρίας πήγε στο ταπεινό σπίτι του Προφήτου και στάθηκε στην πόρτα του με όλα τα άρματα και τα πλούσια εφόδια. Μα πριν κατέβει άνθρωπος του Ελισσαίου τον πλησίασε και του έδωσε τη συνταγή της θεραπείας του: «Πήγαινε στον Ιορδάνη ποταμό και κάνε λουτρό επτά φορές και θα γίνει εντελώς καλά».

Ο Νεεμάν θύμωσε, θεωρώντας ότι τον κορόιδεψε και ξεκίνησε για να φύγει. Όμως οι υπηρέτες του τον έπεισαν να μείνει και να πράξει αυτό που του είπε ο Προφήτης. Πράγματι πήγε στον Ιορδάνη ποταμό, πλύθηκε και η λέπρα σαν λέπια ψαριού έπεσε από πάνω του και έγινε το σώμα του καθαρό και υγιές. Με δάκρυα στα μάτια γύρισε στο σπίτι του Προφήτη Ελισσαίου, του εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του και ομολόγησε: «Πείσθηκα αδιάσειστα ότι μόνος αληθινός Θεός είναι ο Θεός του Ισραήλ. Η ευγνωμοσύνη μου θα είναι παντοτινή προς εσένα. Όλα τα δώρα είναι δικά σου. Είμαι δούλος σου». Όμως ο Προφήτης αρνήθηκε τα δώρα, γνωρίζοντας ότι η ευγνωμοσύνη οφείλεται στο Θεό, ενώ με την πράξη του δοξάστηκε το όνομα του Θεού.

Ωστόσο ο υπηρέτης του, Γιεζί, θαμπώθηκε από τα δώρα και επέδειξε φιλαργυρία, φιλοχρηματία και παρακοή. Έτρεξε στο Νεεμάν και του ζήτησε χρήματα και στολές, λέγοντας ψέματα ότι τα ζήτησε ο Προφήτης. Ο Νεεμάν αμέσως με χαρά έδωσε διπλάσια από όσα του ζήτησε και εκείνος τα πήρε και τα κράτησε για τον εαυτό του. Όταν γύρισε στο σπίτι είπε ψέματα στον Ελισσαίο και εκείνος αφού τον επέπληξε σκληρά για την πράξη του, την οποία γνώριζε, αφού το πνεύμα του είχε παρακολουθήσει την αμαρτία του υπηρέτη, του μετέδωσε τη λέπρα του Νεεμάν. Αμέσως ο Γιεζί αισθάνθηκε ένα τρομερό κλονισμό και με φρίκη είδε όλο του το κορμί να γεμίζει με λέπρα (Δ΄ Βασιλ. 5). ["Ν": Αυτά τα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης φαίνονται σκληρά σε μας, που ζούμε κατά τα χρόνια της Καινής Διαθήκης, την εποχή της χάριτος. Θα ήθελα να διαβάσετε το post Η σκληρότητα του προφήτη Ηλία και η τιμωρία του. Όμως η λέπρα του Γιεζί ίσως ήταν ένα μέσο παιδαγωγίας, για να μετανοήσει και να σωθεί η ψυχή του τελικά].

Όταν κοιμήθηκε ο Προφήτης Ελισσαίος ενταφιάστηκε στη Σεβαστούπολη που βρίσκεται στη Σαμάρεια. Στο έργο του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσίθεου «Δωδεκάβιβλος» σημειώνεται ότι στον έβδομο χρόνο του Θεοδοσίου του Μικρού, το έτος 415, μεταφέρθηκε στην Αλεξάνδρεια το λείψανο του Προφήτου Ελισσαίου και κατετέθη στην Μονή Παύλου του Λεπρού. Από την Αλεξάνδρεια μεταφέρθηκαν τα λείψανά του και κατατέθηκαν στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων των Μεγάλων στην Κωνσταντινούπολη. Η κατάθεση αυτή εορτάζεται 20 Ιουνίου. Την ίδια ημέρα εορτάζεται η κατάθεση των λειψάνων και περιβολαίων των Αγίων Αποστόλων Λουκά, Ανδρέου και Θωμά και του Μάρτυρος Λαζάρου, τα οποία κατατέθηκαν επίσης στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων των Μεγάλων στην Κωνσταντινούπολη. Σπουδαίο είναι το γεγονός ότι ο Προφήτης Ελισσαίος προφήτευσε για την παρουσία του Χριστού.

Πηγή υλικού
Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής του Προφήτου Ελισσαίου εν Ιεριχοί, Αρχιμ. Ανθίμου, "Βίος και Ακολουθία του Αγίου ενδόξου Προφήτου Ελισσαίου", Ιεροσόλυμα 2000

Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων

Διαβάστε, παρακαλώ, και την ανάρτησή μας:


Αθήνα, πόλη των αγίων!...

Άγιοι στις 14 Ιουνίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου