Αγία Αργυρή, η πολύαθλος νεομάρτυς της Κωνσταντινουπόλεως

Η αγία Αργυρή, με την πολύχρονη φυλάκιση και το άφθαρτο σκήνωμα, συγκαταλέγεται στις μεγάλες αγίες μάρτυρες της Τουρκοκρατίας, μαζί με τις αγίες Χρυσή, Ακυλίνα και Κυράννα, τις οποίες σας προτρέπουμε να γνωρίσετε. Πρόκειται για ηρωικά έφηβα κορίτσια, που έζησαν όχι στα αρχαία χρόνια, αλλά αρκετά κοντά στη δική μας εποχή: τα πιο σπουδαία και απελευθερωτικά πρότυπα για τις σύγχρονες αιχμάλωτες έφηβες κοπέλες, αλλά και για τα έφηβα (και όχι μόνο) παλικάρια μας.
   

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός 
Σύνδεσμος Κληρικών Χίου, e-ΜΗΤΕΡΙΚΟ
 
Ανάμεσα στους πολυάριθμους νεομάρτυρες που θυσίασαν τη ζωή, την ομορφιά και τη νεότητά τους για την αγάπη του Ιησού Χριστού συναριθμείται και η τιμωμένη από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 30 Απριλίου ένδοξος και πολύαθλος νεομάρτυς Αγία Αργυρή, η οποία εκοιμήθη εν Κυρίῳ ύστερα από τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη επί δεκαέξι συναπτά έτη στις φυλακές του Χάσκιοϊ (Πικριδίου) της Κωνσταντινουπόλεως.
 
Η Αγία Αργυρή γεννήθηκε το 1688 στην Προύσα της μικρασιατικής Βιθυνίας. Οι γονείς της, ο Γεώργιος και η Σωσάννα, ήταν ευσεβείς και ενάρετοι και τη διαπαιδαγώγησαν με τα νάματα της χριστιανικής πίστεως. Όταν μεγάλωσε η ευσεβής και ενάρετη Αργυρή, άρχισε να διακρίνεται για τη σωματική της ωραιότητα, γεγονός που προκάλεσε την ακόλαστη σαρκική επιθυμία ενός νεαρού Τούρκου, ονόματι Χασάν, ο οποίος ήταν ο γιος του δικαστού της Προύσας. Μάλιστα το σπίτι του βρισκόταν κοντά στο σπίτι της ενάρετης και όμορφης μοναχοκόρης. Ο ερωτομανής αλλόθρησκος συνάντησε μία ημέρα την Αργυρή στον δρόμο και της αποκάλυψε το ερωτικό του πάθος. 

Εκείνη απομακρύνθηκε, αλλά ο νεαρός Τούρκος κυριευμένος από δυνατή ερωτική έλξη, συνέχισε να την ενοχλεί επιδιώκοντας να την πείσει να αλλαξοπιστήσει και να συνάψει μαζί του ερωτική σχέση. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να απειλήσει τους γονείς της ότι κινδυνεύει η ζωή της μονάκριβης κόρης τους, εάν δεν υποκύψει στις σαρκικές του επιθυμίες και δεν αλλαξοπιστήσει. 

Τα θλιβερά αυτά γεγονότα τρομοκράτησαν τους ευσεβείς γονείς, οι οποίοι έσπευσαν να την παντρέψουν με έναν χριστιανό νέο. Έτσι μετά από λίγες ημέρες ορίσθηκε ο γάμος της Αργυρής με τον ομόδοξό της. Αλλά ενώ η νεόνυμφος οδηγούνταν από τον σύζυγό της στην εκκλησία, για να τελέσει σύμφωνα με το έθιμο παράκληση, εμφανίσθηκε ο ερωτομανής αλλόθρησκος μαζί με είκοσι άλλους Τούρκους και αφού την άρπαξαν μπροστά στα μάτια των γονέων και των συγγενών της, την οδήγησαν στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι είχε υποσχεθεί να αλλαξοπιστήσει και να παντρευτεί τον νεαρό Τούρκο. Μάλιστα έξι Τούρκοι διαβεβαίωσαν γραπτώς αυτή την ανυπόστατη κατηγορία.


 
Η Αργυρή διαμαρτυρήθηκε στον δικαστή, ο οποίος ήταν ο πατέρας του ερωτομανούς αλλόθρησκου, ότι πρόκειται για συκοφαντία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όμως μάταια προσπαθούσε η ενάρετη κόρη να πείσει τον δικαστή ότι όλη αυτή η κατηγορία εναντίον της ήταν μία σκευωρία, αφού οργισμένος ο δικαστής αποφάσισε τη φυλάκισή της. Αλλά η Αργυρή υπέμεινε τον εγκλεισμό της στη φυλακή χωρίς να φοβηθεί και να λυγίζει, αφού η αγάπη και η πίστη της στον Νυμφίο Χριστό την είχε ενισχύσει ψυχικά τόσο πολύ, ώστε υπέμεινε τη φυλάκισή της με καρτερία και γενναιοψυχία. 

Οι γονείς της προσπάθησαν να διασώσουν και να απελευθερώσουν την κόρη τους, ζητώντας μέσω του Μητροπολίτου Προύσης την παρέμβαση του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να μεταβούν οι ίδιοι στην Κωνσταντινούπολη και να διαμαρτυρηθούν στην τουρκική κυβέρνηση, αλλά το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να μεταφερθεί η Αργυρή από τη φυλακή σε δωμάτιο του σπιτιού του δικαστού μέχρι να ορισθεί η δίκη σε ανώτατο δικαστήριο της Κωνσταντινουπόλεως. 

Όταν όμως έγινε η δίκη στην Κωνσταντινούπολη, ο δικαστής επικύρωσε τη δικαστική απόφαση του κριτού της Προύσας, σύμφωνα με την οποία ή θα αλλαξοπιστούσε η χριστιανή Αργυρή και θα παντρευόταν τον ερωτομανή Τούρκο ή θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής της μέσα στη φυλακή. Όμως και πάλι η ενάρετη μονάκριβη κόρη έμεινε σταθερή και αλύγιστη στην πίστη της στον Ιησού Χριστό και προτίμησε να κλεισθεί σε ισόβια δεσμά παρά να προδώσει την προσήλωσή της στον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό.


 
Έτσι οδηγήθηκε αλυσοδεμένη στη φυλακή του Χάσκιοϊ και μάλιστα αναγκάσθηκε να ζει ανάμεσα σε αισχρές και ανήθικες γυναίκες, στις οποίες δόθηκε η εντολή να τη βασανίζουν ανελέητα ώστε να μην αντέξει τα βασανιστήρια και έτσι να υποχρεωθεί να αλλαξοπιστήσει. 

Η Αργυρή υπέμεινε τα βασανιστήρια με ξεχωριστή γενναιότητα και παρά τις σκληρότατες δοκιμασίες δεν υπέκυψε, αλλά απεναντίας με τη βοήθεια της προσευχής της στον Κύριο και της νηστείας έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της στον Νυμφίο Χριστό. Είναι ενδεικτικό ότι ούτε η υβριστική συμπεριφορά των ανήθικων γυναικών της φυλακής, ούτε οι συνεχείς ξυλοδαρμοί και οι άλλες βιαιότητες, ούτε οι πειρασμοί που δέχθηκε μέσα στη φυλακή, έκαμψαν το αγωνιστικό φρόνημα της πολυάθλου μάρτυρος του Χριστού, η οποία με πολλή χαρά και καρτερία υπέμεινε τα βασανιστήρια για την αγάπη του Χριστού και τη δόξα του πάντιμου ονόματός Του. 

Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά και η ευχαρίστησή της μέσα στη φυλακή, ώστε τη θεωρούσε βασιλικό παλάτι και πνευματική παλαίστρα που την οδηγούσε στην αιώνια χαρά της Βασιλείας των Ουρανών. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι αρνήθηκε ακόμη και την πρόταση του χριστιανού Μανώλη Κιουρτζίμπαση να την απελευθερώσει από τα ισόβια δεσμά της φυλακής. Όμως οι κακουχίες σε συνδυασμό και με την πνευματική της άσκηση είχαν οδηγήσει στην εξασθένηση των σωματικών της δυνάμεων. Έτσι όταν κατάλαβε ότι πλησίαζε το τέλος της επίγειας βιοτής της, θέλησε να ενωθεί με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. 

Η επιθυμία της αυτή πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια ενός ηλικιωμένου φυλακισμένου, ο οποίος είχε τη δυνατότητα να κινείται με περισσότερη ελευθερία. Η πολύαθλος Αργυρή αποκάλυψε την επιθυμία της στον γέροντα, ο οποίος κατόπιν βρήκε τον προϊστάμενο της εκκλησίας της φυλακής και τον ενημέρωσε σχετικά. Τότε ο ιερέας έβαλε μέσα σε μία σταφίδα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και την έδωσε στον γέροντα. Αυτός στη συνέχεια μετέφερε τη σταφίδα με τα Άχραντα Μυστήρια στην αλυσοδεμένη Αργυρή και αφού η ένδοξος και πολύαθλος νεομάρτυς του Χριστού προσευχήθηκε και κοινώνησε, παρέδωσε την πάναγνη ψυχή της στον δικαιοκρίτη Κύριο. Έτσι μετά από τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη επί δεκαέξι συναπτά έτη, έλαβε τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος και της δικαιοσύνης.


 
Μετά από την προς Κύριον εκδημία της, το πολυβασανισμένο σώμα της ενταφιάσθηκε στο περιώνυμο Αρχοντικό Νεκροταφείο, το οποίο βρίσκεται στον περίβολο του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής στο Χάσκιοϊ (Πικρίδιο) της Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος στην πρώτη του μορφή χρονολογείται από τον 15ο αιώνα, ενώ ο νέος ναός ανοικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1724 -1752 και ανακαινίσθηκε το 1833. 

Μετά από τρία έτη πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή του ιερού σκηνώματός της, το οποίο βρέθηκε ακέραιο και ευωδιάζον. Μάλιστα ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Παΐσιος Β΄, ο οποίος έμεινε εκστατικός από την αφθαρσία και την ευωδία του ιερού σκηνώματος της Αγίας Αργυρής, αποφάσισε την εναπόθεσή του σε ιδιαίτερη λάρνακα, ενώ με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου ορίσθηκε η μνήμη της να εορτάζεται κατ’ έτος πανηγυρικά στις 30 Απριλίου με την τέλεση Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας και με τη λιτάνευση του ιερού της λειψάνου. 

Ο Πατριάρχης Παΐσιος Β΄ φρόντισε μάλιστα αμέσως μετά την ανακομιδή του ιερού της σκηνώματος στο να ενταχθεί επισήμως η Αγία νεομάρτυς Αργυρή στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφού οι εκδηλώσεις των χριστιανών προς τιμήν της ήταν ιδιαίτερα πληθωρικές. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί η περίπτωση μίας ευλαβούς χριστιανής, η οποία αφού προσκύνησε τη λάρνακα, θέλησε να λάβει για ευλογία ένα δάκτυλο από το χέρι της Αγίας. Η ασεβής ενέργειά της είχε ως συνέπεια να θαμπώσουν τα μάτια της και να μην βλέπει απολύτως τίποτα. Στη συνέχεια αφού ομολόγησε την αμαρτία της και ζήτησε συγχώρηση, επέστρεψε το δάκτυλο από το χέρι της Αγίας και αφού έμεινε για σαράντα ημέρες κοντά στη λάρνακα προσευχόμενη και νηστεύοντας, θεραπεύθηκε και τότε επέστρεψε υγιής στο σπίτι της. 

Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1955 το ακέφαλο ιερό σκήνωμα της Αγίας Αργυρής φυλασσόταν μέσα σε ξύλινη λάρνακα στο αριστερό κλίτος του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής Χάσκιοϊ (Πικριδίου), αφού η τιμία κάρα της είχε αφαιρεθεί από Ρώσο μοναχό κατά την ημέρα της ανακομιδής και μεταφέρθηκε στη Ρωσία, όπου και εορτάζεται η μνήμη της. Όμως κατά τη διάρκεια των θλιβερών γεγονότων τον Σεπτέμβριο του 1955, όπου ο τουρκικός όχλος εισέβαλε στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής, αλλά και σε άλλους ναούς της Κωνσταντινουπόλεως λεηλατώντας και καταστρέφοντας, αποτεφρώθηκε μαζί με τη λάρνακα και το ιερό σκήνωμα της Αγίας Αργυρής. Διασώθηκε μόνο τμήμα από την αριστερή χείρα της, το οποίο φυλάσσεται στον αναστηλωμένο πλέον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής, όπου κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου, ημέρα της προς Κύριον εκδημίας της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής, τιμάται πανηγυρικά η μνήμη της. ["Ν": Η αγία γιορτάζεται κυρίως στις 5 Απριλίου. 30 Απριλίου τιμάται η ανακομιδή των λειψάνων της]


 
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί η χρονολογική ανακρίβεια και σύγχυση που επικρατεί αναφορικά με την ημερομηνία τελευτής της εκ Προύσης της μικρασιατικής Βιθυνίας και εν Πικριδίῳ της Κωνσταντινουπόλεως αθλησάσης Αγίας ενδόξου νεομάρτυρος Αργυρής. Ο λόγιος Σκοπελίτης μοναχός Καισάριος Δαπόντες (1713-1784), ο οποίος συνέταξε το Μαρτύριο της Αγίας που εμπεριέχεται στο Νέο Μαρτυρολόγιο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, αλλά και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνστάντιος Α΄ ο από Σιναίου αναφέρουν ως ημερομηνία τελευτής της Αγίας την 30η Απριλίου του 1725. 

Την ίδια ημερομηνία αναφέρουν ο εκ Πικριδίου δικηγόρος Φίλιππος Φιλιππίδης στη θρησκευτική, ιστορική και εποικοδομητική πραγματεία του «Η Νεομάρτυς Αργυρή 1688 -1721», καθώς και ο Ιωάννης Περαντώνης στο «Λεξικό των Νεομαρτύρων», αλλά όχι ως ημερομηνία τελευτής, αλλά ως ημερομηνία ανακομιδής των λειψάνων της Αγίας. Ως ημερομηνία της προς Κύριον εκδημίας της αναφέρουν οι Φίλιππος Φιλιππίδης και Ιωάννης Περαντώνης την 5η Απριλίου του 1721. Ιστορικά τεκμηριωμένη και ορθή θεωρείται η χρονολογία της 30ης Απριλίου 1725 ως ημέρας τελευτής της Αγίας, αφού η ανακομιδή των ιερών της λειψάνων έγινε επί των ημερών του Πατριάρχου Παϊσίου Β΄, ο οποίος εξελέγη Πατριάρχης το έτος 1726. 

Το γεγονός αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό του Φιλίππου Φιλιππίδου στην πραγματεία του περί της Αγίας ότι η ανακομιδή των λειψάνων της πραγματοποιήθηκε στις 30 Απριλίου 1725 με την παρουσία του Πατριάρχου Παϊσίου Β΄. Επιπλέον ο συγγράψας το μαρτύριο της Αγίας, λόγιος μοναχός Καισάριος Δαπόντες, ήταν εν ζωή το 1725, γεγονός που επιβεβαιώνει την ορθότητα της χρονολογίας της 30ης Απριλίου 1725, ως ημερομηνίας της προς Κύριον εκδημίας της ενδόξου και πολυάθλου νεομάρτυρος Αγίας Αργυρής.






Η πρώτη ασματική ακολουθία προς τιμήν της Αγίας εποιήθη από ανώνυμους λογίους κληρικούς και ιεροψάλτες κατ’ εντολήν του Οικουμενικού Πατριάρχου Παϊσίου Β΄, ο οποίος παρέστη στην ανακομιδή του αφθάρτου και ευωδιάζοντος ιερού σκηνώματός της και εισηγήθηκε την επίσημη ένταξή της στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η ακολουθία αυτή εξεδόθη το 1912 στην Κωνσταντινούπολη με δαπάνη του δικηγόρου Φιλίππου Φιλιππίδου, επανεκδόθη δε το 1997 από τις Εκδόσεις Επέκταση και με την επιμέλεια του εκ Πικριδίου της Κωνσταντινουπόλεως Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου π. Γεωργίου Τσέτση. 

Η πρώτη συνταχθείσα ακολουθία της Αγίας Αργυρής μαζί και με την ποιηθείσα προς τιμήν της ακολουθία υπό του αοιδίμου χαρισματικού Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γερασίμου Μοναχού του Μικραγιαννανίτου συμπεριελήφθησαν στο εκδοθέν το έτος 2007 βιβλίο «Η Νεομάρτυς Αγία Αργυρή», το οποίο επιμελήθηκε η εκ Πύργων Θερμής Λέσβου εκλεκτή φιλόλογος, πεζογράφος και ποιήτρια, αλλά και διατελέσασα Λυκειάρχης κ. Χρυσούλα Χατζηγιαννιού. Η ευσεβής αυτή φιλόλογος από ευλάβεια προς την πολύαθλο νεομάρτυρα Αγία Αργυρή ζήτησε από τον Ιερομόναχο Αθανάσιο τον Σιμωνοπετρίτη, Υμνογράφο της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, τη σύνταξη Παρακλητικού Κανόνος προς τιμήν της Αγίας, ο οποίος εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος το 2004 και παρατίθεται στο σχετικό βιβλίο της. 

Η ευλάβεια της κ. Χρυσούλας Χατζηγιαννιού, αλλά και της αδελφής της, Ειρήνης, στο πρόσωπο της Αγίας ενδόξου νεομάρτυρος Αργυρής οδήγησε και στην ανέγερση με δική τους δαπάνη παρεκκλησίου επ’ ονόματι της Αγίας στο παραθαλάσσιο χωριό Παναγιούδα της Λέσβου. Το νεόδμητο παρεκκλήσιο εγκαινιάσθηκε με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα το Σάββατο 2 Αυγούστου 2003 υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιακώβου Γ΄ και αφιερώθηκε στον ανεγερθέντα το 1896 Ιερό Ενοριακό Ναό του Γενεσίου Θεοτόκου Παναγιούδας. 

Στο παρεκκλήσιο της Αγίας Αργυρής έχει φιλοτεχνηθεί τοιχογραφία της Αγίας που ιστορήθηκε κατόπιν επιθυμίας και υπόδειξης της ίδιας της νεομάρτυρος, η οποία παρουσιάσθηκε κατ’ όναρ στον εφημέριο του χωριού Παναγιούδα, π. Θεολόγο Σακαλή, και του ζήτησε να αγιογραφηθεί η εικόνα της κρατώντας στο χέρι της δύο στεφάνια γάμου, όπως και έγινε. Ναός επ' ονόματι της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής υπάρχει και στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο χωριό Κάινα Αποκορώνου Χανίων, ο οποίος ανεγέρθηκε με δαπάνη της Άννας Νικολουδάκη εις μνήμην της αδελφής της Αργυρώς.



Στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς, όπου επικρατεί η διαφθορά και αναζητούνται πρότυπα εναρέτου χριστιανικού βίου, προβάλλει η ένδοξος και πολύαθλος νεομάρτυς του Χριστού Αγία Αργυρή ως ολόλαμπρο παράδειγμα αρετής και αγνότητος, αλλά και ως πνευματικός οδοδείκτης που θα διδάσκει, θα εμπνέει και θα καθοδηγεί τους σημερινούς Έλληνες με την ακλόνητη και σταθερή της πίστη στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.







Βιβλιογραφία

* Ασματική Ακολουθία της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής της εν Πικριδίῳ Κωνσταντινουπόλεως, Εκδόσεις Επέκταση, 1997.

* Δαπόντε Καισαρίου, Μαρτύριον Αγίας Αργυρής, Νέον Μαρτυρολόγιον, Εκδοτικός Οίκος «Αστήρ», Δ΄ Έκδοσις, Αθήναι 1993.

* Φιλιππίδου Φιλίππου Στεφ., Η Νεομάρτυς Αργυρή (1688 -1721), Εν Κωνσταντινουπόλει, 1912.

* Χατζηγιαννιού Χρυσούλας Παν., Η Νεομάρτυς Αγία Αργυρή, Αθήναι 2007.

Εικόνες

[1] Τοιχογραφία της Αγίας ενδόξου νεομάρτυρος Αργυρής στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο χωριό Παναγιούδα της Λέσβου. Ιστορήθηκε καθ’ υπόδειξη της ίδιας της Αγίας.

[2] Παλαιά φορητή εικόνα της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής. Ανήκει σε ιδιωτική συλλογή.

[3] Φορητή εικόνα της Αγίας Αργυρής δια χειρός Σώζοντος Γιαννούδη στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[4] Ο τάφος της Αγίας Αργυρής. Κατά την εκσκαφή του τάφου της μετά από τρία έτη από την προς Κύριον εκδημία της βρέθηκε το ιερό σκήνωμα ακέραιο και ευωδιάζον.

[6] Η εκ Προύσης της Μικράς Ασίας και εν Κωνσταντινουπόλει αθλήσασα Αγία νεομάρτυς Αργυρή. Φορητή εικόνα του Αγιογραφικού Οίκου Κατερίνης "Μελέτιος ο Υμνωδός".

[7] Ο Ιερός Ναός της Αγίας Αργυρής Παναγιούδας Λέσβου.

[8] Το παρεκκλήσιο της Αγίας Αργυρής στο χωριό Παναγιούδα Λέσβου ανεγέρθηκε με δαπάνη των αδελφών Ειρήνης και Χρυσούλας Χατζηγιαννιού και εγκαινιάσθηκε στις 2 Αυγούστου 2003.

[9] Το εσωτερικό του Ιερού Ναού Αγίας Αργυρής Παναγιούδας Λέσβου.

[10] Η πρόσοψη του Ιερού Ναού Αγίας Αργυρής Παναγιούδας Λέσβου.

[11] Η λειψανοθήκη της Αγίας νεομάρτυρος Αργυρής στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Πικριδίου (Χάσκιοϊ).

[12] Ο ιστορικός Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής στο Πικρίδιο (Χάσκιοϊ) της Κωνσταντινουπόλεως. Στον περίβολο του ναού ενταφιάσθηκε η Αγία νεομάρτυς Αργυρή. www.tatavla.org

[13] Άποψη από το εσωτερικό του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής Πικριδίου (Χάσκιοϊ), όπου κατ' έτος στις 30 Απριλίου τιμάται πανηγυρικά η μνήμη της Αγίας Αργυρής. www.tatavla.org

[14] Ο τάφος της Αγίας Αργυρής στον περίβολο του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Πικριδίου (Χάσκιοϊ). www.tatavla.org

[15] Τοιχογραφία της Αγίας Αργυρής δια χειρός Γεωργίου Κτιστάκη στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης Γαλατσίου Αθηνών. Αποτελεί αφιέρωμα των αδελφών Χρυσούλας και Ειρήνης Χατζηγιαννιού. 

Δείτε επίσης:

Η σύγχρονη μάρτυρας Ελένη της Αττάλειας († 15 Μαρτίου 2013)
Σύγχρονοι μάρτυρες
Νεομάρτυρες
Γάμος χριστιανής με μουσουλμάνο
Η Ορθοδοξία στην Τουρκία
29 Μαΐου: “Επίθεση” στους Τούρκους!...

Το ορθόδοξο χριστιανικό αίσθημα για τους διωγμούς των χριστιανών από τους Ισλαμιστές
Η τιμωρία της αποστασίας από το Ισλάμ
Μουσουλμάνοι που αγίασαν ως χριστιανοί
Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους
Ισλάμ (ενότητα στο blog μας)
Μεταστροφές από το Ισλάμ

Türkçe dilinde Ortodokslukla ilgili metinler - Orthodoxy in Turkish - Ορθοδοξία στα τουρκικά
Öz Ortodoksluk doktrinleri ve emanetleri
Ortodokslar Toplulugu
Women Saints Who Suffered Under Islam

Αλλά και:

1 Μαΐου: η μεγάλη νύχτα των Μαγισσών (Βαλπούργια Νύχτα)...

Άγιοι στις 30 Απριλίου:
Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος, αδελφός Ιωάννου του Θεολόγου (εικ., έργο του αγιογράφου Μ. Χατζημιχαήλ, από εδώ)
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, Επίσκοπος Σταυρουπόλεως
Όσιος Κλήμης ο υμνογράφος
Άγιος Δονάτος επίσκοπος Ευροίας Ηπείρου
Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Αργυρής
Άγιος Μάξιμος
Εύρεση των ιερών λειψάνων του Αγίου Βασιλέως επισκόπου Αμασείας
Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου Νεομάρτυρα του Βυζαντίου
Άγιος Erconwald επίσκοπος Λονδίνου
Άγιοι Ισίδωρος, Ηλίας και Παύλος οι Μάρτυρες
Άγιος Αφροδίσιος ο Ιερομάρτυρας και οι συν αυτώ τριάντα Μάρτυρες
Ανακομιδή Ιερών λειψάνων του Αγίου Νικήτα, Αρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ
Άγιος Σίμων, Μητροπολίτης Μόσχας

"Αυτή είναι η επιλογή μου" (ταινία κινουμένων σχεδίων)

 

Μια μικρή ρωσική διδακτική, αλλά και συναρπαστική ιστορία. Από το διαδικτυακό κανάλι της ενορίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών Θεσσαλονίκης. Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο. Επιμέλεια: Pankrestos.
Το κανάλι τους στο ΥΤ εδώ.
Άλλες ταινίες κινουμένων σχεδίων εδώ. Μια από τις αγαπημένες μου εδώ.
Ενότητα για ταινίες στο blog μας εδώ.

Η συγκλονιστική ιστορία των αγίων Ιάσονα και Σωσίπατρου, Κέρκυρας, των 7 αγίων πρώην ληστών & Χριστοδούλου του Αιθίοπος!...

Άγιοι που γιορτάζουν στις 29 Απριλίου

 


Κλικ εδώ!!

Άλλοι άγιοι στις 28, τις 29 & τις 30 Απριλίου

 

Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος, αδελφός του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

 

Σύγχρονος κάτοικος της Αιθιοπίας, Υεμένης ή Τζιμπουτί. Από αυτή τη συλλογή (μπείτε).

Ο άγιος Χριστόδουλος ο Αιθίοπας μάς υπενθυμίζει ότι οι κάτοικοι της Αφρικής περιμένουν, παρότι είναι αλήθεια ότι εκεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή σημειώνει θαυμαστή πρόοδο. Δόξα τω Θεώ. Αλλά υπάρχουν ακόμη δούλοι - και όχι μόνο - που περιμένουν την Εκκλησία μας...

Και: Ο Αφρικανός γέροντας π. Ειρηναίος Ματζίμπι († Οκτώβριος 2013)
Πρωτοπόροι Έλληνες ιεραπόστολοι στην Αφρική
Ιερείς της Μαύρης Αφρικής 
Ο Φίλος & Φωτιστής της Αφρικανικής Γης 
10 Ιεραποστολικά Βίντεο
«Άναψα τα καρβουνάκια στην άκρη του γεμιστήρα του καλάσνικοφ, έβαλα το λιβάνι και θύμιασα τους ανθρώπους»...
Ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας  (εικ.)

Φυλετικές διακρίσεις και Ορθοδοξία (& τρεις άγνωστοι μαύροι άγιοι!)

Ιστολόγια:

Ορθόδοξη Ιεραποστολή
Αδελφότητα Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής
Στον Ορθόδοξο Αμπελώνα της Αφρικής

Θύρα 7 και Θύρα του Μνημείου

Φωτο από εδώ

Χρήστος Γιανναράς
Πάσχα 1991: από το βιβλίο Εορτολογικά Παλινωδούμενα

Εκδ. Ακρίτας, σελ. 92-98

Από το αφιέρωμα Όσιος Εφραίμ Σύρος - Περί απογνώσεως

Όρθιο μαλλί, κοκαλωμένο, ξυρισμένοι κρόταφοι, μαύρο γυαλί, πρόσωπο δίχως βλέμμα. Μπουφάν κατάστιχτο μεταλλικές αιχμές, κολλητό παντελόνι. Τόπος συνάθροισης πάντοτε κάποια θύρα. Θύρα 7, θύρα 9, θύρα 14. Η θύρα μυρίζει αχνιστό αίμα, όμως η συνάθροιση εκεί «και τα μυαλά στο κάγκελο». Να χτυπηθούν με τη μάζωξη μιας άλλης θύρας, να χτυπηθούν για το τίποτα – μόνο για να δηλώσουν με πράξη ότι κάθε θύρα ανοίγει στο κενό, είναι άνοιγμα στο τίποτα. Η ώρα του αγώνα μυσταγωγία. Αδιάφοροι για το θέαμα – δεν ενδιαφέρουν τα γκολ, ούτε περιμένουν νίκη. Κοπαδιαστά, πιασμένοι από τους ώμους, χοροπηδούν πάνω στις κερκίδες χορεύοντας την απόγνωση. Η καταστροφή παραμονεύει να ξεχυθεί σαν πυρετός μέσα από αυτή τη λατρεία του κενού. Οι δηλωσίες της απόγνωσης θα ξεχυθούν στους δρόμους, τρόμος και φόβος καταστροφής κάθε εξωραϊσμένης προθήκης των δικών μας φανταχτερών συμβάσεων.

Συντρόφια, μέσα στην καλογυαλισμένη αστραφτερή κουρελαρία του καταναλωτικού μας κενού, πρωτοπόροι εσείς της απόγνωσης, θέλω να σας μιλήσω για την Ανάσταση. Έχετε την ετοιμότητα γι αυτό το λόγο, όμως εγώ δεν έχω τη γλώσσα. Βοηθήστε με.

Περιθωριακή πρωτοπορία της απεγνωσμένης νεολαίας σήμερα. Γιατί θέλω να μιλήσω μαζί τους την Ανάσταση; Για να βρω γλώσσα πραγματική, γλώσσα που ν’ ανατριχιάζει στην ψηλάφηση της αμεσότητας. Για τους πολλούς, τους καλοβολεμένους αστούς, εμάς τους τακτοποιημένους μπροστά στη βραδινή τηλεόραση, έρμαια επιλογής της πιο αποτελεσματικής οδοντόπαστας, του πιο δραστικού απορρυπαντικού, του πιο κατακτητικού αρώματος, για μας η γεύση του θανάτου απωθημένη, η αίσθηση της Ανάστασης απροσπέλαστη. Ρημαγμένοι αστοί, ψυχές επίπεδες, σιδερωμένες από τα καθημερινά πρωτοσέλιδα των παραισθησιογόνων της πολιτικής, χαρτοκοπτικές φιγούρες της καλοφαγίας, των προοδευτικών ιδεών και των signe αμφιέσεων, δεν υπάρχει θύρα για μας, δεν υπάρχει άνοιγμα στο κενό, στη γεύση του θανάτου. Γι αυτό και λογαριάζουμε την Ανάσταση του Χριστού ρομαντικό παραμύθι ή έστω νοηματικό σύμβολο, κάτι ανάλογό με τον νεκρό Άδωνι και την ανοιξιάτικη αφύπνισή του: κάποια υποτύπωση ελπίδας ότι ο τροχός της τυχαιότητας θα γυρίζει πάντα σε καλύτερες μέρες.

Πάσχα των αστών, Πάσχα της ανεπίγνωστης νέκρας, δίχως απόγνωση θανάτου και γι’ αυτό δίχως ρίγος Ανάστασης. Σας είδα την κοινωνική μας ελίτ χθες στον Επιτάφιο, διαλέξατε καλό μαγαζί με ρομαντική χορωδία και γερούς μπάσους στο «Αι γενεαί πάσαι». Μείνατε για λίγο στην περιφορά αντί για το σινεμά που θα διασκέδαζε εξίσου την κορεσμένη πλήξη σας. Θα σας δω κι απόψε για λίγα λεπτά στον περίβολο της εκκλησιάς, με ένα άσπρο κερί για το έθιμο, σαν εκτοπλάσματα του τόπου που σας γέννησε, άσχετοι τουρίστες στο πανηγύρι της αναστάσιμης χαράς, δίχως σταυροκόπημα, γιατί δεν ταιριάζει σε σας τους προοδευτικούς. Σας αγαπώ, θλιβεροί μου φίλοι, μα μυρίζετε πτώμα κι ο νους σας λάσπωσε σε μόνη την αναμονή της μαγειρίτσας. Με σάς αποκλείεται να συνεννοηθώ για την Ανάσταση, την Ανάσταση την ψηλαφητή και χειροπιαστή, που είναι ζωή αιώνια.

 

Φωτο εδώθε

Θέλω τα συντρόφια της περιθωριακής απόγνωσης, αυτούς τους καβαλλάρηδες του θανάτου, της σούζας, της κόντρας, να μιλήσω μαζί τους με τη γλώσσα του θανάτου το ρίγος της Ανάστασης. Και τα μυαλά στο κάγκελο.

Ξέχνα το δάσκαλο, φίλε, που σου έμαθε τα αρχαία ελληνικά του ψυγείου. Κάνε απόψυξη στη γλώσσα σου και ρούφα το μέλι από τα λόγια που θα σού πω:

Λοιπόν, «ουδέ ισχυρότερον της απογνώσεως. Αύτη ου γιγνώσκει ηττηθήναι υπό τινος. Ότε ο άνθρωπος εν τη διανοία εαυτού κόψει την ελπίδα εκ της ζωής αυτού, ουδέν θαρσαλεώτερον. Και ουκ έστι θλίψις ης τινος η φήμη εξασθενήσαι το φρόνημα αυτού ποιεί. Διότι πάσα θλίψις γινομένη, υποκάτωθεν του θανάτου εστί. Και αυτός έκυψε δέξασθαι καθ’ εαυτού θάνατον».

Άκουσες; Καμιά θλίψη δεν μετράει κάτω από την σύνθλιψη στη θύρα 7, όταν συνειδητά «κύψεις δέξασθαι κατά σεαυτού τον θάνατον». «Ουδέν θαρσαλεώτερον», φίλε, από τη συνειδητή απόγνωση. Πίσω από το μαύρο γυαλί, στον ίλιγγο της σούζας με τη μηχανή, λάμπει ο απελπισμός σου. Απελπισμός για την πτωμαΐνη της καταναλωτικής ευζωΐας, αηδία και απελπισμός για το φανατισμό και τη στράτευση των μικρονοϊκών στο σιχαμερό πια πολιτικό παιχνίδι. Απόγνωση από την ψευτιά των «προοδευτικών», τα σημαδεμένα τραπουλόχαρτα της φτηνής ανάγκης να ζητιανεύεις αναγνώριση και επιτυχία. Μείνε απελπισμένος, φίλε, εκεί, στη θύρα της επαναστατημένης άρνησης. Θύρα του μνημείου και, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα δεις έκθαμβος «τον λίθον αποκυλισθέντα από της θύρας του μνημείου». Εσύ έξω από τη θύρα και, μέσα, ψηλαφητά ζωντανός, με σημάδια θανάτου στις παλάμες και στην πλευρά, Αυτός που σε έχει ερωτευθεί τρελά, εσένα, μοναδικά και ανεπανάληπτα. Μέσα από τη θύρα εσύ, υποκάτωθεν του θανάτου, κι απ’ έξω η ζωοποιός δύναμη του Εραστή σου και η φωνή Του, ρομφαία έγερσης: «Λάζαρε, δεύρο έξω!».

Να πεις τη ζωή και το θάνατο, να φτάσεις στο μεδούλι της ύπαρξης με τις 200 λέξεις των περιθωριακών της απόγνωσης; Ναι, δεν υπάρχει άλλη γλώσσα – αναγνώστη μου, βοήθεια! Λέξεις παχυλές, λιπαρά νοήματα σαν καταστολισμένες λαμπάδες και σοκολατένια αυγά και ξέχειλες μαγειρίτσες δεν χωράνε την Ανάσταση. Ποιοι μας «προάγουν», ποιοι μας οδηγούν στην Ανάσταση; Τελώνες, πόρνες, ληστές και άσωτοι, οι περιθωριακοί της απόγνωσης. «Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν». Βγάλτε και τη μετάνοια από την κατάψυξη, φίλοι. Δεν σημαίνει μετάνοιωμα, σημαίνει Ανάσταση: Να αλλάξει ο νους, να καταλαβαίνει τη ζωή με τα μέτρα της ζωής, με τα μέτρα του έρωτα, όχι σαν βιολογική επιβίωση.

Ο δίκαιος καταλαβαίνει για ζωή τη νομικίστικη αρετή του, ο προοδευτικός την φαντασιωτική του υστερία για βελτιώσεις της θνητής επιβίωσης. Κοινωνικοί στόχοι, δικαιώματα, οικονομική ανάπτυξη, κολοκύθια στο πάτερο μπροστά στο θάνατο. Μόνο ο απελπισμένος απ’ όλα καταλαβαίνει για ζωή τη ζωή: Να είσαι εσύ, μοναδικός και ανεπανάληπτος, αέναα ερωτευμένος με το Νυμφίο, το νυμφαγωγό της ζωής, που έκυψε δέξασθαι καθ εαυτού θάνατο σταυρικό, από παραφορά έρωτα για κάθε απεγνωσμένο. Και ανέστη εκ νεκρών, γιατί μετάπλασε και τον βιολογικό θάνατο σε προσωπικό έρωτα. Η δική σου αμοιβαιότητα στον έρωτά Του είναι επίσης ανάσταση, ζωή πέρα από χρόνο, χώρο και φθορά. Ακούς; Υπάρχουμε όχι όσο λειτουργούν τα βιολογικά μας κύτταρα, αλλά όσο ατελείωτα διαρκεί ο έρωτάς μας. Ακούς; Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη!

Φρίξε, φρικιό της απόγνωσης, φρίξε στο μυστικό ρίγος του αναπάντεχου έρωτα. «Αυτός ημών ηράσθη πρώτος. Ημών εχθρών και πολεμίων υπαρχόντων. Και ουκ ηράσθη μόνον, αλλά και ητιμάσθη υπέρ ημών και εραπίσθη και εσταυρώθη και εν νεκροίς ελογίσθη. Και διά απάντων τον περί ημάς αυτού παρέστησεν έρωταν».

Κλικ εδώ & εδώ

Πέρα από τις 200 λέξεις της απεγνωσμένης νέκρας αρχίζει ο διάλογος της Σόνιας της πόρνης με το Ρασκόλνικοφ, τον «προοδευτικό» φονιά στο Έγκλημα και Τιμωρία. Του διαβάζει η Σόνια – ρώσικο παρανόμι της Σοφίας – στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο την ανάσταση τού Λαζάρου. Διάλογος φονιά με πόρνη και το θέμα – ποιο άλλο; – η Ανάσταση.

Συγχωράτε με, φίλοι, αλλά η Ανάσταση δεν είναι για μάς τους βολεμένους, με τις σίγουρες ιδεολογικές πεποιθήσεις, το βιβλιάριο επιταγών στην τσέπη, τις ελπίδες στο κόμμα και στις προοπτικές κοινωνικών μεταλλαγών. Εμείς ψάχνουμε για το πραγματικό μόνο σε χώρους παραισθήσεων: στις νομικές κατοχυρώσεις των δικαιωμάτων μας, στις συνδικαλιστικές θωρακίσεις των διεκδικήσεών μας. Λογαριάζουμε για πραγματικό αυτό που μας πληροφορούν οι απατηλές μας αισθήσεις και η διαλεκτική μας οξύνοια. Θλιβερές μαριονέτες των βιολογικών μας λειτουργιών, ξέρουμε για θάνατο μόνο το ευθύγραμμο καρδιογράφημα, γι’ αυτό και δεν υποψιαζόμαστε τίποτα για τη ζωή.

Μόνο εκεί, στις θύρες τής απόγνωσης, στη θύρα του μνημείου, που χάσκει ανοιχτή όπως το στόμα του κήτους, σε κείνη την κόψη ανθοβολεί η Ανάσταση: ο αναστημένος πατάει με το θάνατο το θάνατο – θανάτω θάνατον πατήσας – και βεβαιώνει πως μοναδικό σημάδι της Ανάστασης, μοναδικό «σημείον», είναι η κάθοδος στον Άδη, στην κοιλία τους κήτους, στα βάθη της αβύσσου – μοναδικό σημείο ο Ιωνάς. Ξέρετε τον Ιωνά, φίλοι μου; Θα χαρώ πολύ να σας κάνω τις συστάσεις: Μέγα Σάββατο πρωΐ, ραντεβού με τον Ιωνά στον Μέγα Εσπερινό. Έτσι: πρωί στον εσπερινό, βγάζοντας τη γλώσσα στη γραμμική διαδοχή του χρόνου.

Φίλοι ροκαμπίληδες και χεβυμεταλλάδες, ποιος αλήθεια σας πρωτομίλησε για τον Θεό; Σίγουρα σας τον περάσαμε για σιγουριά, τόσο θωρακισμένη όσο και όλες οι νεκρές έννοιες τής λογικής μας. Κάτι σαν υπέρτατο μπάτσο, εγγύηση της έννομης αποχαύνωσης, με γκλομπ που κοπανάει κατακέφαλα κάθε ατίθαση παρεκτροπή της σάπιας ηρεμίας μας.

Όμως εσείς, παιδιά του Ιωνά, βγαλμένα μέσα από την κοιλιά του κήτους, απλώστε τα χέρια και ψηλαφίστε στη θύρα της απόγνωσης το μοναδικό έγκυρο σημάδι: ο Θεός είναι αβεβαιότητα, ο Θεός είναι ρίσκο, γνωρίζουμε τον Θεό παλεύοντας μία σχέση, όχι κατανοώντας ένα νόημα. Πετάξτε την έννοια, κρατήστε το όνομα – μιλάμε για επώνυμο έρωτα, όχι για φαντάσματα νοημάτων. Δεν σας λέω το όνομα, φοβάμαι μη σας το σερβίρω σαν ιδέα. Ελάτε να χορέψουμε απόψε, χοροπηδώντας κοπαδιαστά με τους πεθαμένους, που είναι πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς, τους δικούς μας εγγύτατους ζωντανούς της ζωτικής απόγνωσης, να τραγουδήσουμε το όνομα που ανέστη στη δική μας μάζωξη, στη δική μας θύρα, τη θύρα του μνημείου. Όσοι γεύτηκαν το τι θα πει «υποκάτωθεν τού θανάτου», όλοι όσοι ζουν, γιατί συνειδητά παραιτήθηκαν από τις παρηγόριες των ψευδαισθήσεων, όλοι θα είναι εκεί. Οι περιθωριακοί πρωτοπόροι, ληστές, πόρνες, τελώνες και άσωτοι, αναστημένοι όλοι στο πανηγύρι του έρωτα για τον Αναστημένο. Όλοι οι απελπισμένοι από όλα, θα χορέψουμε την Ανάσταση, θα χορέψουμε την απόγνωση που ανθοβολάει ζωή, μεταλλάζοντας το θάνατο σε έρωτα.

Το γλέντι θα αρχίσει αργά, όταν σκορπίσουν τα τουριστικά εκτοπλάσματα της ανέορτης εθιμοτυπίας, οι χοντρονοικοκυραίοι, που θα ’ρθούν εκεί μόνο σαν για απεριτίφ πριν από τη μαγειρίτσα ή οι ασταυροκόπητοι προοδευτικοί, πιο πεθαμένοι κι απ’ τους πεθαμένους. Να σκορπίσουν αυτοί, οι παρασιτικοί, και θα αρχίσει το γλέντι, το πανηγύρι της Ανάστασης.

Ραντεβού, φίλοι, στη δική μας θύρα, εκεί που μοσχοβολάει Ανάσταση. Μέρα όγδοη της Κυριακής, ραντεβού στην Ανάσταση.

 

Και:

Φρικιά στην Εκκλησία
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!
Ζήσε πέρα από τα όρια!
Η εσωτερική ειρήνη
Είσαι ο άνθρωπός μου;
Τα πνεύματα των νεκρών κι εμείς
Η χριστιανική Βίβλος των Νεκρών
 
Οι άγιοι αναρχικοί 
Κάτι τύποι με μαύρα που ζουν στον κόσμο τους...
"Νεκρός για τον κόσμο" τι σημαίνει;
Άντε και πίστεψα - τώρα τι κάνουμε;
Ο νέος που καταράστηκε το Θεό
Επιστολή προς τους αδελφούς μας Ινδιάνους  
Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής
Νεκροκεφαλές - Κρανία - Σκέλεθρα...

Διάλογος Active Member και Ιησού Χριστού
Ο Μπαγάσας του Νικόλα του Άσιμου (και ο ίδιος ο Άσιμος)
Ένα μυστήριο που μας κυνηγάει από παιδιά
"Δε μας παρατάς με το Γέροντα!!" - Η έφηβη & ο άγιος: μια ιστορία για την αγάπη, το σεβασμό και την αιωνιότητα 

Ελεωνόρα Ζουγανέλη, "Έλα": σαν προσευχή του μοντέρνου ανθρώπου ...
Η θρησκεία της χαράς - Γελαστοί άγιοι
«Ου προσκυνούμεν!»: οι άγιοι Τρεις Παίδες του Μεγάλου Σαββάτου (& περί του Αγίου Φωτός)

Orthodox Holy Week & Easter of Mayans (in Guatemala) & Seychelles

THE NEW FACE OF MAYAN CHRISTIANITY
ORTHODOX HOLY WEEK & EASTER OF MAYANS IN GUATEMALA

NATIVE AMERICANS MET ORTHODOXY

America of my heart

Latin America of my heart

Christianity among the Mayan Native Americans is undergoing a dramatic change in places like Guatemala and Southern Mexico. This shifting of religious identity is part of a larger trend that is enveloping much of Latin America.

According to the Pew Research Center report, published in November of 2014, “historical data suggests that for most of the 20th Century, from 1900 through the 1960′s, at least 90% of Latin America’s population was Roman Catholic.” Remarkably, however, in just one lifetime, the Pewsurvey indicates that only “69% of adults across the region identify as Roman Catholic.”

Up until recently, Orthodox Christianity did not play much of a role in this changing landscape. Most of our parishes consisted of immigrant colonies, established mainly to perpetuate the customs, languages  and traditions of their respective ethnic cultures  and mother churches in Europe.

The title of a recent article in the Huffington Post by Carol Kuruvilla, however, announces a major shift in this approach to the church’s mission: “The Greek Orthodox Church In Latin America Is Not Very Greek.” Embracing this change and adapting to this new reality, Archbishop Athenagoras, since his 1996 appointment by Patriarch Bartholomew to shepherd the Central American Church, has reached out to the indigenous people of this vast region, encompassing Mexico, Central America, Columbia, Venezuela, and the Caribbean Islands. Of his 52 active clergy, only 3 are of Greek descent. 

The enthusiastic reception by His Eminence Athenagoras of many thousands of Mayan Christians into the Orthodox fold has transformed his church into a unity of diverse people, sharing one faith, but speaking many native dialects, as on the day of Pentecost. On a recent visit to the village of Aguacate, he was able to begin Holy Week with the Mayan faithful, who now comprise the vast majority of his growing flock in Central America.

Photos:

Eastern Orthodox Church in Guatemala

Easter 2015

Archbishop Athenagoras begins Holy Week with his Mayan flock

 The Mayan faithful celebrate Palm Sunday with Palm Crosses in hand

Archbishop Athenagoras greets his Mayan flock in Aguacate

Source:

The word from guatemala

Mayan Orthodoxy

JESSE BRANDOW: MISSIONARY TO GUATELAMA & MEXIKO

MAYAN ORTHODOXY – GOOGLE PLUS

MAYAN ORTHODOXY – YOU TUBE

Click:

Latin America: Peoples in Search of Orthodoxy

Native American Pathways to Orthodoxy

Father Symeon de la Jara: On a Righteous Path from Peru to Mount Athos

(tag) 

ORTHODOX EASTER CELEBRATION IN SEYCHELLES

Ex2x2lettersfromgreece.wordpress.com

Mayotte of my heart

Seychelles Islands

Father Sergios Janosevic & 

Deacon Father Simon-Petros Nellist

of Seychelles Islands

Africa of my heart

The Orthodox faithful in Seychelles celebrated the Resurrection of Our Lord Jesus Christ on Sunday, 15th of April, in a service at the conference room in Berjaya Beau Vallon hotel.

The divine liturgy was celebrated by Seychelles’ first Orthodox priest, Father Sergios (Janosevic) and archdeacon Father Simon-Petros (Nellist), both of the Greek Orthodox Patriarchate of Alexandria and All Africa.

This year for Easter Liturgy we had more faithful than ever, almost all received Holy Communion. Among many children we welcomed wit lit candle, one year old baby- girl Irina, who had her first Holy Communion.

The liturgy was attended by the Ambassador of the Russian Federation to Seychelles, Mikhail Kalinin as well as Seychellois, Russian, Ukrainian, Greek, Serbian, Bulgarian, Ethiopian and Egyptian faithful living in Seychelles, and a number of Russian tourists spending their Easter holiday in the islands.

“Let all of you then enter into the joy of our Lord. The first and second enjoy your reward….All of you enjoy the banquet of faith. All of you enjoy the richness of His goodness,” said Father Sergios during the Catechetical Homily of St John, the Chrysostom, Archbishop of Constantinople.

The victory of the Resurrection of Christ was then proclaimed.

“Let no one grieve over sins for forgiveness has dawned from the tomb. Let no one fear death; for the Death of our Saviour has set us free. He has destroyed it by enduring it.”

Father Simon-Petros, who is British, and formerly worked for many years in Seychelles, was ordained an archdeacon in 2010. With the blessing of His Eminence, Archbishop Dimitrios of Tanzania and Seychelles, Father Simon-Petros came to assist in the Paschal celebration, and conveyed good wishes from His Eminence to the faithful in Seychelles. During the liturgy father read the Easter message from the  Pope and Patriarch of Alexandria and All Africa Theodoros II, who spoke of the need for peace between religions, especially in the Middle East and Sub-Saharan Africa.

“Christ is risen! The joyous announcement of the Resurrection of Our Lord finds the Middle East, the place where God as Creator communed with man, still struggling with great sacrifices to look for justice, the eye of God on Earth, said the message of Patriarch Theodoros II.

The Patriarch’s message also lamented the spread of religious fundamentalism and the  violence that it spreads, together with the lack of tolerance between different religious groups in Africa.

It is time for everyone to realize that a multicultural society essentially means a multi-religious society. In this society, peace is not possible without peace between religions. And peace between religions cannot exist without dialogue between religions. If someone think that real peace of religions, as an essential factor for world peace, is an illusion, they have only to consider that they doubt the almighty will of Gog to reveal the human race in its genuine dimensions, to place the human race on its authentic pedestal; the almighty will of God which was factually certified by the incarnation and Resurection of the Son and Word of God so that the human race be redeemed from spiritual death; said the Patriarch.

After the Liturgy, the faithful joined together for festive celebrations at the Coral Strand Hotel that were sponsored by the establishment, with many traditional Russian specialties and refreshments served. All faithful stayed long hours together talking in joyous Easter mood.

Christ is Risen , indeed He is Risen !

Father Sergios Janosevic

SOURCE:
http://www.spc.rs/eng/orthodox_easter_celebration_seychelles


Click:

Orthodox mission in tropical Africa
Icons and the Black Church: The Time Has Come (& Orthodoxy in Uganda - Black Orthodoxy)
Orthodoxy in the Heart of Africa - in the Ends of the Earth!

Greek Orthodox Patriarchate of Alexandria and All Africa

Introduction to Apostle to Zaire - The Life and Legacy of Blessed Father Cosmas of Grigoriou

We are Going to Live in Paradise: Orthodoxy in Congo

Orthodox Missionary Fraternity

Find an Orthodox Church in...
«I lit the charcoal briquettes at the one end of a magazine of bullets from a kalashnikov, placed the incense on top of them and censed the people accompanying me»