Η κυρά Σαρακοστή

Από τις Απόκριες στη Μεγάλη Σαρακοστή

 

Εισαγωγή του blog μας: Οι παλιότερες γενιές διασκέδαζαν τις Απόκριες (κάνοντας και τα λάθη τους), αλλά όλο το χρόνο πήγαιναν στην εκκλησία, προσεύχονταν, νήστευαν, μεταλάβαιναν, άναβαν το καντήλι τους, γιόρταζαν τους αγίους και γενικά ζούσαν μια ζωή, όχι αναμάρτητη, αλλά με αρκετά ουσιαστική σχέση με το Χριστό, την Παναγία και τους αγίους μας. Αυτή η σχέση έδινε ποιότητα στη ζωή τους και τους έφερνε στον ουρανό. Οι περισσότεροι από εμάς όλο το χρόνο αδιαφορούμε για τη σχέση μας με το Θεό, πηγαίνουμε στην εκκλησία από κοινωνική υποχρέωση ή δεν πηγαίνουμε ποτέ, ή ίσως και να κοροϊδεύουμε την εκκλησία και αυτούς που την παίρνουν στα σοβαρά… Δεν ξέρουμε, αλλά ούτε προσπαθούμε να μάθουμε τι είναι χριστιανική ζωή και πώς ο άνθρωπος πλησιάζει το Θεό και ενώνεται μαζί Του. Είμαστε βαφτισμένοι, αλλά ζούμε σχεδόν σαν αβάπτιστοι.

Έλα λοιπόν, αδελφέ, στην εκκλησία, μάθε να ζεις χριστιανικά (κάνε την αρχή, ήρεμα, με μικρά βήματα, σα να πρωτομαθαίνεις να περπατάς) και τότε θα βρεις το δρόμο σου και θα λυθούν και οι απορίες σου για την αμαρτία και τη σωτηρία. Αλλιώς δε θα καταλάβεις ποτέ το νόημα και την αληθινή ομορφιά της Αποκριάς, της Καθαρής Δευτέρας, της Σαρακοστής και της Ανάστασης.

Καλή Σαρακοστή, και ελπίζω να τα πούμε κάποια Τετάρτη στην Προηγιασμένη και κάποια Παρασκευή στους Χαιρετισμούς. Γίνονται στο σπίτι σου (στην εκκλησία) και η πρόσκληση είναι ανοιχτή. Άλλωστε μια απ’ τις Κυριακές της Αποκριάς διαβάσμε και την παραβολή του ασώτου, το πιο ελπιδοφόρο κάλεσμα του Χριστού προς τον καθένα μας (όλοι μας είμαστε άσωτοι, αλλά σώζονται εκείνοι που επιστρέφουν). Το ήξερες;

Το παρακάτω από την Πεμπτουσία:

 

– Όλο το σπίτι μοσχοβολούσε ζυμάρι… Ακόμα νομίζω πως νιώθω αυτή τη μυρωδιά  καθώς τα μάτια μου ήταν καρφωμένα στην κυρά-Σαρακοστή που ψηνόταν.
– Μα γιαγιά εμείς στο σχολείο τη ζωγραφίζουμε στο χαρτί…

 

– Εγώ, Μανολάκη μου, είχα τη χαρά να την τρώω σαν ψωμάκι, ένα ποδαράκι της κάθε φορά, για επτά βδομάδες… Και ξέρεις βλέπαμε όλη την κυρά-Σαρακοστή στο σπίτι και ξέραμε όταν άρχιζε η μεγάλη Σαρακοστή με την καθαρή Δευτέρα πως μετά από επτά βδομάδες θα έρθει το Πάσχα, η Ανάσταση του Χριστού μας… Ήταν το ημερολόγιό μας.
– Δηλαδή τη ζυμώνατε σαν το ψωμί;
– Η γιαγιά μου την έπλαθε με αλεύρι και νερό, όπως θα κάνουμε και μεις τώρα…
Τα μάτια του Μανολάκη άστραψαν… Μετά από λίγο τα χέρια του τσαλαβουτούσαν στο ζυμάρι της γιαγιάς. Τι ζυμάρι, τι πλαστελίνη! Ήξερε πολύ καλά την τέχνη…
– Λοιπόν, το κεφαλάκι χωρίς αυτιά και στόμα…
– Γιαγιά, θα πλάσω εγώ κι ένα σταυρουδάκι να της δώσουμε να κρατάει, συμπλήρωσε ο Μανόλης, προσπαθώντας να ξεκολλήσει τα ζυμάρια από τα χέρια του.

 

Η γιαγιά μ' ένα μαχαιράκι χάραξε  στο ζυμαρένιο σώμα της ψωμένιας κούκλας τα χέρια της τα σταυρωμένα και μετά ένα-ένα φτιάχνανε με τον Μανόλη τα μικρά επτά ποδαράκια, που τα κολλούσαν στο κάτω μέρος του σώματος της κυρα-Σαρακοστής.
– Για να δούμε, Μανόλη, τα καταφέραμε καλά;
Εκείνη την ώρα  μπήκε η μαμά στην κουζίνα κι ο Μανόλης την τράβηξε μ΄ ενθουσιασμό  πετυχημένου καλλιτέχνη…
– Μαμά η κυρά-Σαρακοστή δε μιλάει, γιατί δεν έχει στόμα, αφού νηστεύει και προσεύχεται… Δεν ακούει, γιατί δεν έχει αυτιά, αφού δε θέλει ν΄ ακούει παρά μόνο την προσευχή της.
– Γι΄ αυτό κρατάει και σταυρό;  τόλμησε να ρωτήσει η μαμά.
– Μα είναι η κυρά-Σαρακοστή με τα επτά πόδια, τις βδομάδες της…  Κόβουμε ένα κάθε βδομάδα και όταν τελειώσουν θα έρθει το Πάσχα… Βλέπεις και τα χέρια της που είναι σταυρωμένα;
O Μανόλης λαχάνιαζε από ενθουσιασμό και τα ζυμαριασμένα χέρια του  «στόλιζαν» ό,τι ακουμπούσαν.
Η γιαγιά έκλεισε το μάτι στη μαμά με νόημα και…
– Έλα, Μανόλη μου, να πούμε το ποιηματάκι της κυρα-Σαρακοστής, να τη φουρνίσουμε, να πλυθούμε και να καθαρίσουμε ό,τι λερώσαμε, για να τη στολίσουμε στο καθαρό μας τραπέζι.
Όλη τη μέρα ο Μανόλης έλεγε και ξανάλεγε:

Την κυρα-Σαρακοστή,
που είναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχνουν
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της κρατούσε
στην ποδιά της τον σταυρό
και το στόμα της ξεχνούσαν,
γιατί νήστευε καιρό.
Και μετρούσανε τις μέρες
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν ένα τη βδομάδα
μέχρι να 'ρθει η Πασχαλιά.

Και ξέρετε κάτι; Βρήκε και μουσική και το τραγουδούσε σαν το «δε περνάς κυρά Μαρία». Την άλλη μέρα  την κυρα-Σαρακοστή την τραγουδούσε όλο το σχολείο… ("Ν": στο αρχικό blog μπορείτε να το ακούσετε κάτω από το post).

Καλή Σαρακοστή να έχουμε!

*****

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ

Ν η σ τ ε ύ ε ι ς; Απόδειξέ το μέσα από τα έργα σου…
Ε ά ν δεις φτωχό, να τον ελεήσεις.
Ε ά ν δεις εχθρό, να συμφιλιωθείς μαζί του.
Ε ά ν δεις μια όμορφη γυναίκα, να μην την κοιτάξεις.
Ας μη νηστεύει μόνον το στόμα… αλλά και το μάτι και η ακοή και τα χέρια και τα πόδια και όλα τα μέλη του σώματος.
Τα χέρια, από την αρπαγή και την πλεονεξία.
Τα πόδια, από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα.
Τα μάτια, να μην πέφτουν λάγνα πάνω σε όμορφα πρόσωπα ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη άλλων.
Δεν τρως κρέας;
Τα μάτια σου, ας μη φάνε την ακολασία.
Η ακοή σου, ας μη δέχεται κακολογίες και διαβολές.
Το στόμα, ας νηστεύσει από αισχρά λόγια και λοιδορίες.
Αφού δεν είμαστε σαν τα ζώα, γιατί πρέπει να δαγκώνουμε και να τρώμε τους αδελφούς μας;

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (από εδώ)

Δείτε και:

Μεγάλη Σαρακοστή: να μην ξεχάσω...
Νηστεία: ελεύθερη άσκηση ή ένας χριστιανικός καταναγκασμός;
Μεγάλη Σαρακοστή: μεταξύ χαρμολύπης και του τελευταίου σήριαλ...
Ένα μυστήριο που μας κυνηγάει από παιδιά 
Ας νηστέψουμε και από τα ΜΜΕ
Τι είναι η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία

Φωτο από εδώ

Και:

Μεγάλη Τεσσαρακοστή: πορεία χαρμολύπης
"Ομιλία προτρεπτική προς νηστεία (όπου γίνεται σύντομος λόγος και περί της γενέσεως του κόσμου)"
Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Υπέρ των αμαρτωλών
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!
Ζήσε πέρα από τα όρια!
Η εσωτερική ειρήνη
Ηθικισμός; Όχι ευχαριστώ (ενότητα στο blog μας)

Ιστολόγιο για τη νηστεία (και όχι μόνο) - και με πολλές συνταγές

Και στις 23 Φεβρουαρίου: Άγιος Πολύκαρπος Σμύρνης, ο μαθητής των Αποστόλων και δάσκαλος της Ασίας (& άλλοι άγιοι)