Προσκυνητής
"...Τι είναι αυτά που λέτε; Ο Θεός την αγαπάει την ελευθερία. Όπου το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία, όπως λέει ο Απόστολος. Με το ζόρι δεν θέλει να γίνεται τίποτε! Κανέναν δεν τραβάει κοντά Του με το ζόρι! Δεν δεσμεύει κανέναν. Καλούμε να 'ρθούν στο σπίτι μας, επειδή το θέλουν.
Έτσι και ο Χριστός κάλεσε τους Ιουδαίους. Δεν αποκλείει κανέναν. Όλους, μας υπόσχεται να μας αναπαύσει κοντά Του.
«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι· καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11, 28). Και όταν εμείς δεν πηγαίνουμε κοντά Του, δεν μας τραβάει με το ζόρι.
"...Τι είναι αυτά που λέτε; Ο Θεός την αγαπάει την ελευθερία. Όπου το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία, όπως λέει ο Απόστολος. Με το ζόρι δεν θέλει να γίνεται τίποτε! Κανέναν δεν τραβάει κοντά Του με το ζόρι! Δεν δεσμεύει κανέναν. Καλούμε να 'ρθούν στο σπίτι μας, επειδή το θέλουν.
Έτσι και ο Χριστός κάλεσε τους Ιουδαίους. Δεν αποκλείει κανέναν. Όλους, μας υπόσχεται να μας αναπαύσει κοντά Του.
«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι· καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11, 28). Και όταν εμείς δεν πηγαίνουμε κοντά Του, δεν μας τραβάει με το ζόρι.
Προσωπική μου εμπειρία με τον γέροντα Παΐσιο, αρχές της δεκαετίας του 80...
- Βρε παιδί μου, μού λέει, δεν πάμε καλά γιατί κλείνουμε λάθος τη λέξη ΕΓΩ.
- Δηλαδή, γέροντα;
- Να, εμείς το κλείνουμε ΕΓΩ, ΕΣΥ, ΑΥΤΟΣ, ενώ το σωστό είναι ΑΥΤΟΣ, ΕΣΥ, ΕΓΩ !
Και θαύμασα τότε ..."φιλολογικώς", την ευφυολογία του. Πολλοί από εμάς που τον βλέπαμε τότε αρκετές φορές τον χρόνο, γιατί πεταγόμαστε ένα 24ωρο στο Άγιο Όρος, 1979 κι αργότερα, δεν είχαμε καταλάβει συνειδητά την Αγιότητα του, και το διηγιόμουν σε όλους τούς φίλους μου. Πολλά χρόνια όμως αργότερα (ευτυχώς ζούσε, αν και άρρωστος ακόμη), κατάλαβα, "παιδαγωγικώ τω τρόπω " γιατί το είπε σε εμένα [ή και σε μένα] αυτό...
Μεγάλος προορατικός και διακριτικός Γέροντας ! Την ευχή του να έχουμε...
*****
«Σας έχω φίλους, βρε, δεν το
καταλαβαίνετε; Σας θέλω να χαίρεστε μαζί
μου, τη ζωή»
"...Λοιπόν, έτσι πράγματι να βλέπουμε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν.
Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το
καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε, εγώ δεν βαστάω την
κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί
μου, τη ζωή». Κατάλαβες;Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διαφόρους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.
Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν,
που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει
όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο
Χριστό.
Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιον θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλουμε να το
λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει το
Χριστό, όταν ο Χριστός σκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί,
θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι
είναι ο Χριστός, αγαπήσατε τον Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της Αγάπης
Αυτού. Ο Χριστός είναι το παν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των
εφετών, είναι το παν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία.
Και μακράν του Χριστού: η θλίψη, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στενοχώρια,
οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι,
ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί
και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι
και μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε
το Χριστό. Διαβάστε να δείτε. Ασκητές, που γνώρισαν το Χριστό, δεν
ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε έβγαιναν έξω να κάνουνε πιο πέρα,
ήθελαν να’ναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους.
Ο Χριστός είναι το παν."
Επιδόρπιο:
Ο μεγάλος άγιος της Γεωργίας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής († 1995)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου