Οκτώβρης μπήκε, με γιορτές!...

1 Οκτωβρίου

Παναγία η Γοργοϋπήκοος (μονή Δοχειαρίου, Άγιο Όρος - από εδώ & εδώ)

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Η γνωστότερη μετά την "Πορταΐτισσα" θαυματουργή εικόνα του Αγίου Όρους που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου από το 1646. Είναι αρχαία τοιχογραφία της Παναγίας που βρίσκεται εξωτερικά στον ανατολικό τοίχο της τράπεζας και προς τα δεξιά της εισόδου της. Οι πατέρες της Μονής αναφέρουν ότι είχε αγιογραφηθεί από την εποχή του κτήτορος της Μονής Νεοφύτου, τον 11ο αιώνα. Εκεί, όπως αναφέρεται στο ιστορικό της Μονής, "λάμπει ως πολύφωτος σελήνη, σαν άριστος κυβερνήτης και σοφός οικονόμος το διακυβερνά", φυλάσσοντας από κάθε προσβολή και επήρεια τους ασκομένους σε αυτό οσίους πατέρες, αλλά και όσους προστρέχουν σ' εκείνη με πίστη, ζητώντας την βοήθεια της. Και γενικά διαφυλάττει και γοργώς και προθύμως υπακούει και ελεεί όλους, όσοι την ευλαβούμαστε και την επικαλούμαστε με πίστη.

Όπως αναφέρει στο Συναξάρι ο όσιος Νικόδημος, στη Μονή του Δοχειαρίου, στο δεξί μέρος της Τραπέζης του Μοναστηρίου, βρισκόταν μια παλαιά εικόνα της Παναγίας. Το έτος 1646, που ήταν ένα έτος πολύ δύσκολο για την Ιερά Μονή, διότι δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώσει τους καθορισμένους φόρους στους Τούρκους κατακτητές, ο τραπεζάριος του Μοναστηριού, περνούσε μπροστά από αυτήν την εικόνα συνεχώς, ακόμα και τη νύχτα βαστάζοντας στα χέρια του αναμμένα δαδιά. Μια βραδιά, εκείνο το έτος, λοιπόν, καθώς περνούσε και πάλι μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, ακούει φωνή να βγαίνει από την εικόνα και να του λέει: "Να μην ξαναπεράσεις από εδώ με δαδιά καπνίζοντας την εικόνα μου". Ο μοναχός νομίζοντας ότι κάποιος άνθρωπος φώναξε, καταφρόνησε τη φωνή και δεν έδωσε σημασία. Μετά από λίγες ημέρες, κι ενώ εκείνος συνέχιζε να περνάει μπροστά από την εικόνα με αναμμένα τα δαδιά, ακούει και πάλι τη φωνή να του λέει: '"Ώ Μοναχέ αμόναχε, έως πότε θα συνεχίσεις να καπνίζεις τη μορφή μου και να με μαυρίζεις ατιμώντας με;". Και συγχρόνως με τη φωνή έχασε ο ταλαίπωρος το φως του κι έμεινε τυφλός." Έτσι καταλαβαίνοντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή καταφρόνησε την πρώτη φωνή και δεν υπάκουσε, κατασκεύασε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσε συνεχώς να του συγχωρέσει αυτό το εξ' απροσεξίας αμάρτημα και να του χαρίσει το φως του, ώστε βλέποντας την Αγία Εικόνα της να την δοξάζει και να την ευχαριστεί πάντοτε. Και η Παναγία μας, εισάκουσε την προσευχή του και του είπε: "Ιδού, από σήμερα σου χαρίζω το φως και πρόσεξε στο εξής να μην περάσεις με αναμμένα δαδιά, γιατί εγώ είμαι η Κυρία της Μονής αυτής και γοργά υπακούω σ' εκείνους που με επικαλούνται και τους χαρίζω τα προς σωτηρία αιτήματά τους, διότι καλούμαι Γοργοϋπήκοος".

Πολύ σύντομα το θαύμα αυτό και η υπόσχεση της Θεοτόκου έγιναν γνωστά σε όλο το Όρος και η εικόνα της αυτή έγινε παναφιορειτικό προσκύνημα. Η εικόνα συμπεριλήφθηκε σε παρεκκλήσι που κτίστηκε προς τα δεξιά της. Από τότε η Αγία αυτή εικόνα ονομάζεται Γοργοεπήκοος (Γοργοϋπήκοος), γιατί πραγματικά με τα θαυμαστά έργα της συνεχώς αποδεικνύει ότι γρήγορα υπακούει σ' εκείνους που προστρέχουν σ' αυτήν με ευλάβεια και πίστη.



Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ

Και πραγματικά η χάρη της ενεργεί πάμπολλα θαύματα όχι μόνο στο Άγιο Όρος, αλλά και έξω από αυτό, σε πόλεις και χωριά, σε ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και σε άλλα μέρη, όπου την ευλαβούνται και την επικαλούνται. Η Παναγία η Γοργοεπήκοος είναι πολύ θαυματουργή, ιατρεύει διάφορες ασθένειες, χαρίζει παιδιά σε άτεκνα ζευγάρια, φανερώνει απολεσθέντα αντικείμενα, προστατεύει όσους κινδυνεύουν στη θάλασσα, λυτρώνει όσους αιχμαλωτίζονται, θεραπεύει από τον πονοκέφαλο και την κόπωση, ανορθεί τους παραλύτους, χαρίζει το φως στους τυφλούς, θεραπεύει από θανατηφόρες ασθένειες, διώκει τις ακρίδες από τα χωράφια και άλλα πολλά θαυμαστά που βρίσκονται γραμμένα στη Μονή Δοχειαρίου, ως θαυματουργές επεμβάσεις της Παναγίας της Γοργοεπηκόου.

Έτσι βοηθάει και σώζει γρήγορα όσους με πίστη καταφεύγουν σε αυτή και την επικαλούνται και την τιμούν ως Γοργοεπήκοο (Γοργοϋπήκοο). Έκτοτε πολλές εικόνες, εκκλησίες, αλλά και μονές τιμούν την Παναγία την Γοργοεπήκοο (Γοργοϋπήκοο). Γιατί πραγματικά αισθανόμαστε πόσο μεγάλη ανάγκη έχουμε από τις πρεσβείες, τις μεσιτείες και την μητρική προστασία Της στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Η Μητέρα του Κυρίου μας μεριμνά γοργά για τη σωτηρία όλων μας και αναδίδει χάρη σε όλους όσους την επικαλούνται με πίστη, ελπίδα και αγάπη. Ας την επικαλούμαστε πάντοτε, ας ψάλλουμε την παράκληση της και ας την πανηγυρίζουμε την ημέρα της εορτής της, την 1η Οκτωβρίου.

Ο παρακλητικός κανόνας της Παναγίας Γοργοϋπηκόου, ποίημα του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη

1 Οκτ.: Η εορτή της Αγίας Σκέπης και της Παναγίας Γοργοϋπηκόου (ένα εξαιρετικό άρθρο του καθηγητή Μιλτ. Κωνσταντίνου)

Οι μεγάλοι άγιοι μουσικοί και ποιητές (& φίλοι της Παναγίας) Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Κουκουζέλης οι Υμνογράφοι: Κλικ εδώ!
Kαι: Ιωάννης ο Κουκουζέλης, ο "αγγελόφωνος"



Όσιος Σάββας ο εν Βησερία Ρωσίας ο Στυλίτης, ο Θαυματουργός (1381 - 1461)

Στο Συναξαριστή του Διαδικτύου (& εδώ) δεν αναφέρονται τα βιογραφικά στοιχεία του μεγάλου αυτού στυλίτη αγίου. Τα λαμβάνουμε από την εκπομπή «Το Συναξάρι του Όρθρου», στο ραδιοσταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας, με το θεολόγο Γιώργο Μπάρλα, που τα παρουσίασε το πρωί της 1ης Οκτωβρίου 2014. Παραθέτουμε μια περίληψη:
 
Ρώσος μεγάλος ασκητής του 14ου – 15ου αιώνα. Από παιδί ήταν ευσεβής και ζούσε με ευλάβεια και ασκητικότητα. Μεγαλώνοντας έγινε μοναχός σε διάφορα μοναστήρια της Ρωσίας και διακρίθηκε για το ήθος, την ταπείνωση και την πνευματικότητά του.
Όταν έφτασε σε μεγάλο πνευματικό ύψος, προτίμησε την κατά μόνας άσκηση, για μεγαλύτερη ησυχία και αφοσίωση στο έργο της νοεράς προσευχής. Στην περιοχή όπου ασκήτεψε αρχικά, έγινε γνωστό ότι έφτασε ένας άγνωστος ερημίτης και ο επίσκοπος έστειλε ανθρώπους να τον γνωρίσουν και να μάθουν γιατί δεν πήγε να τον συναντήσει και να πάρει την άδειά του. Ο άγιος απάντησε ευγενικά: «Δεν το έκανα για να σε αποφύγω, σεβαστέ μου επίσκοπε, αλλά θέλοντας ν’ αποφύγω στο θόρυβο του κόσμου. Σε χαιρετώ και εύχομαι η ευλογία σου να προστατεύει και μένα και όλο τον κόσμο». Ο επίσκοπος εκτίμησε την ταπείνωση και την ευγένειά του, που, ενώ φαινόταν να είναι ένας έμπειρος ασκητής, δεν είχε έπαρση, αλλά υποτασσόταν στον τοπικό επίσκοπο.
Όμως ένα κοντινό μοναστήρι φάνηκε να μη βλέπει με καλό μάτι την παρουσία του στην περιοχή και ο άγιος, για να μην προσκληθούν έριδες και σκάνδαλα, σηκώθηκε και αναχώρησε. Τότε εγκαταστάθηκε στην περιοχή της Βησερίας, όπου ίδρυσε μοναστήρι και έγινε ο σοφός και άγιος πνευματικός πατέρας πολλών μοναχών και λαϊκών, φημισμένος για τα θαύματά του.
Εκεί ύψωσε ένα στύλο και ζούσε στην κορυφή του προσευχόμενος επί πέντε μέρες κάθε εβδομάδα, ενώ το Σάββατο και την Κυριακή κατέβαινε, κοινωνούσε των αχράντων μυστηρίων, έτρωγε στην κοινή τράπεζα (τραπεζαρία) με όλους τους αδελφούς και τους καθοδηγούσε πνευματικά.
Κοιμήθηκε σε ηλικία 80 ετών, αφού άφησε σημαντικές πνευματικές παρακαταθήκες στους μαθητές του, και μετά την κοίμησή του ο Θεός φανέρωσε την αγιότητά του με πλήθος θαυμάτων.

Δείτε εδώ για τον αρχαίο άγιο Συμεών το Στυλίτη (1 Σεπτ.).

Ο άγιος απόστολος Ανανίας 

Ο άγιος Μιχαήλ της μονής Ζώβης και οι μάρτυρες που θανατώθηκαν από τους Αγαρηνούς (επίκαιρο, λόγω της ανόδου του ισλαμικού φανατισμού)

2 Οκτωβρίου

Των αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης: Ο Μάγος και η Μοναχή - Η ευλογημένη απορία του αγίου Κυπριανού

Άγιος μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος ο Γαβράς: Ο "άγιος Ραφαήλ του Πόντου"

 

Άλλοι άγιοι στις 1 & 2 Οκτωβρίου