Οι Πράξεις των Αποστόλων, σε νεοελληνική μετάφραση

Οι Πράξεις των Αποστόλων είναι ο 2ος τόμος του έργου του αγίου ευαγγελιστή Λουκά. Είναι φυσική συνέχεια του κατά Λουκάν ευαγγελίου και απευθύνονται και τα δύο σε κάποιον αξιωματούχο ή άρχοντα, τον Θεόφιλο, για τον οποίο όμως δεν ξέρουμε τίποτε άλλο.

Οι Πράξεις πρέπει να γράφτηκαν γύρω στο 61-63 μ.Χ., γιατί η διήγησή τους σταματάει απότομα σε γεγονότα εκείνης της εποχής. Αυτό μας δίνει ένα πολύτιμο στοιχείο για το χρόνο συγγραφής και των τριών "συνοπτικών" ευαγγελίων, κατά Ματθαίον, Μάρκον και Λουκάν, αφού αυτά γράφτηκαν πριν τις Πράξεις (το κατά Λουκάν έχει ως πηγή τα κατά Ματθαίον και Μάρκον, ενώ προσθέτει και αρκετό δικό του υλικό).

Οι Πράξεις διαβάζονται στην Εκκλησία ως αποστολικό ανάγνωσμα ("Απόστολος"), κατά τη θεία λειτουργία, την πασχάλια περίοδο.

Όπως θα δείτε, δε μιλούν για τη δράση όλων των αποστόλων, αλλά παρακολουθούν κυρίως τους αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Για τη δράση και το επίγειο τέλος των λοιπών αποστόλων γνωρίζουμε από την παράδοση, που είναι καταγεγραμμένη σε πλήθος άλλα αρχαία κείμενα, αλλά και ιστορικά έργα, όπως η Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσέβιου Καισαρείας.

Το αρχαίο κείμενο των Πράξεων (και ολόκληρη την Καινή Διαθήκη) μπορείτε να το δείτε εδώ & εδώ. Η μετάφραση που δημοσιεύουμε (σε πολύ απλή καθαρεύουσα, κατανοητή από όλους) προέρχεται από εδώ.

Ας είναι ευλογημένοι όλοι οι αδελφοί που καταχώρισαν στο Διαδίκτυο αυτά τα ανεκτίμητα κείμενα, καθώς και εκείνοι που συνέβαλαν στην παρούσα ανάρτηση.

Κεφάλαια 1-2

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Εισαγωγή

1 Εις το πρώτον βιβλίον, ω Θεόφιλε, εμίλησα δι’ όλα, όσα ο Ιησούς άρχισε να κάνη και να διδάσκη,

2 μέχρι της ημέρας που ανελήφθη, αφού έδωκε δια του Αγίου Πνεύματος εντολάς εις τους αποστόλους, που είχε διαλέξει.

3 Εις αυτούς παρουσιάσθηκε ζωντανός μετά τα πάθη του με πολλάς αποδείξεις, διότι επί σαράντα ημέρας παρουσιάζετο εις αυτούς και μιλούσε δια την βασιλείαν του Θεού.

4 Και καθ’ ον χρόνον τους συνανεστρέφετο, τους παρήγγειλε να μη φύγουν από τα Ιεροσόλυμα αλλά να περιμένουν την υπόσχεση του Πατέρα, την οποίαν, είπε, «Ακούσατε από εμέ,

5 ότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισε με νερό, αλλά σεις θα βαπτισθήτε  με Πνεύμα Άγιον, ύστερα από λίγες ημέρες».

Η ανάληψις του Χριστού

Εικ. από εδώ

6 Όταν λοιπόν ήσαν συγκεντρωμένοι τον ερωτούσαν, «Κύριε, μήπως αυτός είναι ο καιρός που θα αποκαταστήσης την βασιλείαν του Ισραήλ;».

7 Αυτός δε τους είπε, «Δεν είναι δική σας υπόθεσις να ξέρετε τους χρόνους η τους καιρούς, τους οποίους ώρισε ο Πατέρας κατά την δικήν του εξουσίαν,

8 αλλά θα λάβετε δύναμιν, όταν έλθη το Άγιον Πνεύμα επάνω σας, και θα είσθε μάρτυρές μου εις την Ιερουσαλήμ και εις ολόκληρη την Ιουδαίαν και Σαμάρειαν και μέχρι των περάτων της γης».

9 Όταν είπε αυτά, εσηκώθηκε εις τον αέρα, ενώ εκείνοι τον εκυττούσαν, και ένα σύννεφο τον απέκρυψε από τα μάτια τους.

10 Και καθώς εκυττούσαν με προσοχήν προς τον ουρανόν, ενώ αυτός ανυψώνετο, αίφνης δύο άνδρες με ενδύματα λευκά εστάθηκαν κοντά τους

11 και τους είπαν, «Άνδρες Γαλιλαίοι, γιατί στέκεσθε και κυττάζετε εις τον ουρανόν; Αυτός ο Ιησούς που ανελήφθη από σάς εις τον ουρανόν, θα έλθη κατά τον ίδιο τρόπο όπως τον είδατε να ανεβαίνη εις τον ουρανόν».

Ορίζεται δωδέκατος απόστολος

12 Τότε επέστρεψαν εις την Ιερουσαλήμ από το όρος, που καλείται όρος των Ελαιών και είναι κοντά εις την Ιερουσαλήμ, εις απόστασιν πορείας που επιτρέπεται την ημέραν του Σαββάτου.

13 Όταν εμπήκαν εις την πόλιν, ανέβηκαν εις το ανώγι, όπου έμεναν· ήσαν ο Πέτρος, ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης και ο Ανδρέας, ο Φίλιππος και ο Θωμάς, ο Βαρθολομαίος και ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος του Αλφαίου, ο Σίμων ο Ζηλωτής, και ο Ιούδας του Ιακώβου.

14 Όλοι αυτοί ήσαν προσηλωμένοι με μια ψυχή εις την προσευχήν και την δέησιν μαζί με μερικές γυναίκες και την Μαρίαν την μητέρα του Ιησού, και τους αδελφούς του.

15 Κατά τας ημέρας αυτάς εσηκώθηκε ο Πέτρος εις το μέσον των μαθητών – ήσαν δε εκεί παρόντα περί τα εκατόν είκοσι πρόσωπα –

16 και είπε, «Άνδρες αδελφοί, έπρεπε να εκπληρωθή η γραφή αυτή, την οποίαν προείπε το Πνεύμα το Άγιον δια του στόματος του Δαυΐδ δια τον Ιούδαν, ο οποίος έγινε αρχηγός εις εκείνους που συνέλαβαν τον Ιησούν,

17 διότι είχε συγκαταλεγή μ’ εμάς και έλαβε το μέρος του εις την υπηρεσίαν αυτήν.

18 Ο άνθρωπος αυτός με τα χρήματα της αδικίας απέκτησε ένα χωράφι αλλά έπεσε πρηνής, άνοιξε η κοιλιά του και εχύθηκαν όλα τα σπλάγχνα του.

19 Αυτό έγινε γνωστόν εις όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, ώστε ωνομάσθη το χωράφι εκείνο εις την δικήν τους γλώσσαν Ακελδαμά, δηλαδή χωράφι αίματος.

20 Διότι είναι γραμμένον εις το βιβλίον των Ψαλμών, Ας γίνη το αγρόκτημά του έρημον και κανείς να μη κατοική εις αυτό, και, το λειτούργημά του ας λάβη άλλος.

21 Δια τούτο, από τους άνδρας που ήσαν μαζί μας καθ’ όλον τον χρόνον που μας συναναστράφηκε ο Κύριος Ιησούς,

22 αφ’ ότου εβαπτίσθηκε από τον Ιωάννην έως την ημέραν που ανελήφθη, πρέπει ένας από αυτούς να γίνη μαζί μ’ εμάς μάρτυς της αναστάσεώς του».

23 Και επρότειναν δύο, τον Ιωσήφ, ο οποίος εκαλείτο Βαρσαββάς και ωνομάσθη Ιούστος, και τον Ματθίαν·

Ο άγ. Ματθίας (από εδώ)

24 και προσευχήθηκαν λέγοντες, «Κύριε, καρδιογνώστα όλων, φανέρωσε ποιόν από αυτούς τους δύο εδιάλεξες,

25 δια να πάρη την θέσιν εις την υπηρεσίαν αυτήν και την αποστολήν, από την οποίαν εξέπεσε ο Ιούδας δια να μεταβή εις τον δικόν του τόπον».
26 Και έρριξαν κλήρους και έπεσε ο κλήρος εις τον Ματθίαν, ο οποίος κατατάχθηκε με τους ένδεκα αποστόλους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Η δωρεά του Αγίου Πνεύματος

1 Όταν έφθασε η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν όλοι μαζί εις το ίδιο μέρος.

2 Και έξαφνα ήλθε από τον ουρανόν βοή, σαν να φυσά δυνατός άνεμος, ο οποίος εγέμισε όλο το σπίτι όπου εκάθοντο.

3 Και παρουσιάσθησαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς να διαμοιράζωνται εις αυτούς και να κάθεται εις τον καθένα μία,

4 και επληρώθησαν όλοι από Πνεύμα Άγιον και άρχισαν να μιλούν άλλας γλώσσας καθώς το Πνεύμα τους έδινε δύναμιν λόγου.

5 Κατοικούσαν δε εις την Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από κάθε έθνος υπό τον ουρανόν.

6 Όταν έγινε η βοή αυτή, εμαζεύθηκε πλήθος και ήσαν όλοι κατάπληκτοι, διότι ο καθένας τους άκουε να μιλούν την δικήν του γλώσσαν.

7 Και εξεπλήσσοντο όλοι και εθαύμαζαν και έλεγαν μεταξύ τους, «Δεν είναι όλοι αυτοί που μιλούν Γαλιλαίοι;

Η κάθοδος του Αγ. Πνεύματος (από εδώ)

8 Πως συμβαίνει λοιπόν να τους ακούμε ο καθένας μας εις την δικήν μας μητρικήν γλώσσαν;

9 Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται και οι κατοικούντες την Μεσοποταμίαν και την Ιουδαίαν και την Καππαδοκίαν, τον Πόντον και την Ασίαν,

10 την Φρυγίαν και την Παμφυλίαν, την Αίγυπτον και τα μέρη της Λιβύης, η οποία εκτείνεται προς την Κυρήνην, και οι εδώ εγκατεστημένοι Ρωμαίοι και Ιουδαίοι και προσήλυτοι, Κρήτες και Άραβες,

11 τους ακούμε να μιλούν στις δικές μας γλώσσες δια τα μεγαλεία του Θεού».

12 Εξεπλήσσοντο δε όλοι και απορούσαν και έλεγαν ο ένας εις τον άλλον, «Τι άραγε να σημαίνη αυτό;».

13 Άλλοι ειρωνεύοντο και έλεγαν, «Είναι γεμάτοι από νέο κρασί».

Ομιλία του Πέτρου κατά την Πεντηκοστήν

14 Τότε σηκώθηκε ο Πέτρος μαζί με τους ένδεκα, ύψωσε την φωνήν του και τους είπε, «Άνδρες Ιουδαίοι και όλοι σεις που κατοικείτε εις την Ιερουσαλήμ, ας γίνη τούτο γνωστόν σ’ εσάς και ακούστε προσεκτικά τα λόγια μου.

15 Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς νομίζετε, διότι είναι η τρίτη ώρα της ημέρας.

16 Αυτό είναι εκείνο που έχει λεχθή δια του προφήτου Ιωήλ,

17 Θα συμβή τούτο κατά τας εσχάτας ημέρας, λέγει ο Θεός, θα εκχύσω από το Πνεύμά μου εις κάθε άνθρωπον και θα προφητεύσουν οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας και οι νέοι σας θα ιδούν οράσεις και οι γέροντές σας θα ονειρευθούν όνειρα·

18 ακόμη και εις τους δούλους μου και εις τας δούλας μου κατά τας ημέρας εκείνας θα χύσω από το Πνεύμά μου, και θα προφητεύσουν.

19 Θα δώσω τέρατα εις τον ουρανόν άνω και σημεία εις την γην κάτω, αίμα και φωτιά και καπνώδη ατμόν.

20 Ο ήλιος θα μεταβληθή σε σκοτάδι και η σελήνη σε αίμα πριν έλθη η Ημέρα του Κυρίου, η μεγάλη και ένδοξη.

21 Και τότε ο καθένας που επικαλείται το όνομα του Κυρίου θα σωθή.

22 Άνδρες Ισραηλίται, ακούστε τα λόγια αυτά: Τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνθρωπον που απεδείχθη σ’ εσάς από τον Θεόν με θαυματουργικάς δυνάμεις και τέρατα και σημεία τα οποία έκανε δι’ αυτού ο Θεός μεταξύ σας, καθώς και σεις οι ίδιοι ξέρετε,

23 αυτόν τον Ιησούν, που σάς παραδόθηκε σύμφωνα προς την ωρισμένην απόφασιν και πρόγνωσιν του Θεού, τον εσκοτώσατε, καρφώσαντες αυτόν εις τον σταυρόν δια χειρών ανόμων.

Εικ. από εδώ

24 Αλλ’ ο Θεός τον ανέστησε διαλύσας τους πόνους του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται εις την εξουσίαν του θανάτου.

25 Διότι ο Δαυΐδ λέγει γι’ αυτόν, Έβλεπα πάντοτε τον Κύριον ενώπιόν μου, διότι βρίσκεται εις τα δεξιά μου δια να μη σαλευθώ.

26 Δια τούτο ευφράνθηκε η καρδιά μου και η γλώσσά μου αγαλλίασε, ακόμη δε και το σώμά μου θα αναπαυθή με ελπίδα,

27 διότι δεν θα εγκαταλείψης την ψυχήν μου εις τον άδην, ούτε θα επιτρέψης να ιδή ο όσιός σου φθοράν.

28 Μου εγνώρισες δρόμους ζωής, θα με γεμίσης ευφροσύνην δια της παρουσίας σου.

29 Άνδρες αδελφοί, μπορώ να σάς πω καθαρά δια τον πατριάρχην Δαυΐδ ότι και πέθανε και ετάφη και το μνήμά του είναι εδώ μέχρι της ημέρας αυτής.

30 Αλλ’ επειδή ήτο προφήτης και εγνώριζε ότι με όρκον του υποσχέθηκε ο Θεός να εγείρη από τους απογόνους του τον Χριστόν και να τον καθίση επί του θρόνου του,

31 προείδε και μίλησε δια την ανάστασιν του Χριστού, ότι δηλαδή δεν εγκατελείφθη η ψυχή του εις τον άδην ούτε το σώμά του είδε φθοράν.

32 Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, δια τον οποίον όλοι εμείς είμεθα μάρτυρες.

33 Αφού λοιπόν υψώθηκε δια της δεξιάς του Θεού και έλαβε από τον Πατέρα το Άγιον Πνεύμα σύμφωνα με την υπόσχεσιν, εξέχυσε αυτό, το οποίον τώρα βλέπετε και ακούτε.

34 Διότι ο Δαυΐδ δεν ανέβηκε εις τους ουρανούς, αλλά λέγει ο ίδιος,

35 Είπε ο Κύριος εις τον Κύριόν μου, κάθησε εις τα δεξιά μου, έως ότου κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδιών σου.

36 Ας γνωρίσουν λοιπόν καλά όλοι οι Ισραηλίται ότι ο Θεός έκανε και Κύριον και Χριστόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε».

37 Όταν άκουσαν αυτά, συγκινήθηκαν βαθειά και είπαν εις τον Πέτρον και τους άλλους αποστόλους, «Τι πρέπει να κάνωμεν, άνδρες αδελφοί;».

38 Ο δε Πέτρος τους είπε, «Μετανοήσατε και ο καθένας από σάς ας βαπτισθή εις το όνομα του Ιησού Χριστού δια την συγχώρησιν των αμαρτιών σας και θα λάβετε το χάρισμα του Αγίου Πνεύματος.

39 Διότι για σάς είναι η υπόσχεσις και για τα παιδιά σας και για όλους που βρίσκονται μακρυά, όσους προσκαλέση Κύριος ο Θεός μας».

40 Και με πολλά άλλα λόγια τους εξώρκιζε και τους προέτρεπε, λέγων, «Σωθήτε από την γενεάν αυτήν την διεστραμμένην».

41 Τότε εκείνοι που εδέχθησαν τον λόγον του με χαράν, εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν την ημέραν εκείνην περίπου τρεις χιλιάδες ψυχές.

Η θρησκευτική ζωή της χριστιανικής κοινότητος

42 Παρέμεναν δε προσηλωμένοι με πιστότητα εις την διδασκαλίαν των αποστόλων και εις την επικοινωνίαν και εις την κλάσιν του άρτου (*) και εις τας προσευχάς.

43 Είχε καταληφθή ο καθένας από φόβον και πολλά τέρατα και σημεία εγίνοντο δια των αποστόλων.

44 Όλοι δε οι πιστοί έμεναν μαζί και είχαν όλα κοινά,

45 και επωλούσαν τα κτήματά των και τας περιουσίας των και τα εμοίραζαν εις όλους κατά την ανάγκην που είχε ο καθένας.

46 Και κάθε ημέραν προσήρχοντο όλοι με μια ψυχή εις τον ναόν, έκοβαν τον άρτον εις τα σπίτια τους, και έτρωγαν με αγαλλίασιν και απλότητα καρδιάς (*),
47 δοξολογούντες τον Θεόν και αγαπώμενοι από όλον τον λαόν. Ο δε Κύριος επρόσθετε εις αυτούς κάθε ημέραν εκείνους που εσώζοντο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ (ΕΔΩ)... 

(*) έκοβαν τον άρτον (στ' αρχαία "κλώντες άρτον", πράξη που λέγεται "κλάσις του άρτου", δηλ. κόψιμο του ψωμιού) = κοινωνούσαν. Πρόκειται για τη θεία μετάληψη. Αναλυτικό άρθρο εδώ.