Κυριακή του Ασώτου, η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου. Στις εκκλησίες διαβάζεται ένα από τα πιο σκανδαλιστικά κομμάτια του ευαγγελίου, η παραβολή του ασώτου υιού. Γι' αυτήν ανεβάσαμε παλαιότερα την ανάρτηση Όπου κι αν έχεις πέσει, σε περιμένει. Έλα πίσω!
Τώρα αναδημοσιεύουμε το παρακάτω εξαιρετικό σχόλιο, από το ιστολόγιο Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες:
Ήρθε με υφάκι ο
μικρός, πήρε τα λεφτά που «του ανήκουν» (άκου θράσος το παλιόπαιδο) και την
έκανε από το σπίτι του γέρου. Μόλις τα έφαγε όλα και έμεινε ταπί, μπροστά στο
αδιέξοδο, πήρε την απόφαση να γυρίσει. Κι Εσύ εκεί, να τον περιμένεις. Γιατί;
Τη ζωή του ήθελε να κάνει. Ας τα λουστεί τώρα. Άσε που αυτό που έκανες ήταν αντιπαιδαγωγικό.
Τον κακομαθαίνεις. Κι αν κάνει σε λίγο τα ίδια; Δίκιο είχε ο μεγάλος σου γιος
και θύμωσε. Δεν είναι σωστό. Να έρχεται πίσω ο μικρός και να τα συγχωρείς όλα
και να τον κάνεις πάλι γιο σου!! Ε, αυτό πάει πολύ…
Αλλά, πιο πολύ
ήθελα, Θεέ μου, να σε ρωτήσω το εξής: Εκεί όπως τον έβλεπες να έρχεται δεν σου
βγήκε μια δικαίωση, ένας θυμός; Δεν σου πέρασε από το μυαλό το «έρχεσαι, ε….
τώρα θα δεις, αχάριστε»; Δεν σου ήρθε να του τα πεις ένα χεράκι; Την ώρα που
τον αγκάλιαζες, δεν σου βγήκε να τον στήσεις απέναντι και να του πεις με οργή,
ως πατέρας θιγμένος και ζημιωμένος, «εμείς οι δυο πρέπει να πούμε δυο
κουβεντούλες»;
Εμένα δεν με
βλέπεις κάτω από το σταυρό Σου; Μαζί με άλλους Χριστιανούς να περιμένουμε
δικαίωση από το θάνατο αυτού του καθάρματος; Καλά τώρα…. Σοβαρά μιλάς; Επειδή
σου είπε ένα «μνήσθητι», του λες με σιγουριά «από σήμερα είσαι μαζί μου στον
Παράδεισο»; Έτσι τον φαντάζεσαι, Θεέ μου, τον Παράδεισο; Ξέρεις τι έχει κανείς
αυτός ο ελεεινός σε εμάς; Ξέρεις για τις κλοπές, τους φόνους, τις αδικίες του;
Δεν βλέπεις τα χριστιανικά μας μάτια που βράζουν για εκδίκηση;
Άλλωστε, αυτός πεθαίνει πλέον. Πες του «θα ήθελα να κάνω κάτι για σένα, αλλά δεν έχουμε χρόνο να μου αποδείξεις ότι σωφρονίστηκες». Πες του μια παρηγοριά, μια ευχή. Μίλα του λογικά. Ε, όχι και «από σήμερα είσαι μαζί μου….». Τι σημαίνει ότι είδες τη μετάνοια στην καρδιά του; Δεν καταλαβαίνεις ότι σε εκμεταλλεύεται κι αυτός, όπως και ο μικρότερος γιος;
 |
| Από εδώ |
Συγχωρείς,
συγχωρείς, συγχωρείς, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς…. Πού θα πάει αυτή η ιστορία; Δεν
βλέπεις εμάς που συνεχίζουμε το έργο σου; Δεν καταλαβαίνεις, Θεέ μου, ότι και η
αγάπη πρέπει να έχει όρια;
Υ.Γ.: Ευχαριστώ τους μαθητές μου που καθημερινά μου δίνουν
αφορμές γι’ αυτό το κείμενο. Τους εύχομαι να εγκαταλείψουν τη θρησκεία και να
τρελαθούν με έναν τέτοιο Θεό….
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Δρ. Θεολογίας – Καθηγητής
Επισκεφτείτε και:
..Συνεχίζοντας το συλλογισμό του παιδιού -- Αλλά να μου Πείς Θεέ μου,αυτός ο Ληστής ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ,ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ,υπέφερε,κατά κάποιο τρόπο μαρτύρησε,οπότε λογικό,καλά Έκανες και τον έσωσες.ΆΛΛη είναι η απορία μας.Τα παιδιά που πεθαίνουν αβάφτιστα που πάνε;;;Τα παιδιά απο εκτρώσεις;;;δεν πάνε στον παράδεισο;;; Δεν είναι αθώες ψυχούλες;;Οι χιλιάδες άνθρωποι ,αθώοι που πΕΘΑΙΝΟΥΝ καθημερινά και υποφέρουν,χωρίς τα φταίνε,τα χιλιοκακοποιημένα παιδιά,τα βασανισμένα,που δεν υποφέρουν ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ για την Αγάπη σου αλλά υποφέρουν ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΙΣ να τα ρωτήσει ΑΝ ΑΝΤΕΧΟΥν,οι άνθρωποι που ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ,ΑΠΟ ΑΠΟΓΝΩΣΗ και όχι από εγωισμό οπως λένε για τον Ιούδα,αν και δεν ξέρω ΕΣΥ ξέρεις,απο τι αυτοκτόνησε κι αυτός ο καψερός,όλοι οι ανθρωποι που υποφερουν υπερ των δυνάμεών τους και αντί να γινουν καλύτεροι ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΟΥΝ απο την κακοπάθεια,ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΕΣ ΘΕΕ ΜΟΥ ,ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΟΥΝ ΕΠΙ ΓΗΣ;;; ΜΠΟΡΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ,ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΌΡΙΑ,ΟΜΩΣ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩς ΕΧΟΥΝ!!!! ΜΕ ΝΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ,ΜΙΑ ΣΥΓΧΙΣΜΕΝΗ ΔΟΥΛΗ ΣΟΥ....ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΛΛΟΙ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαντικές και σεβαστές οι σκέψεις σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζετε όμως ασφαλώς, αδελφή, ότι είναι βασική διδασκαλία των αγίων πατέρων ότι ο Θεός δεν δίνει στον άνθρωπο δοκιμασία μεγαύτερη απ' όσο μπορεί στην πραγματικότητα να αντέξει ο άνθρωπος...
Πρέπει ωστόσο να προσθέσω ότι για κάθε άνθρωπο που λυγίζει έχω ευθύνη κι εγώ και όλοι οι άλλοι. Δε βοηθάμε. Είμαστε Εκκλησία, σώμα Χριστού, αλλά κάθε άλλο παρά ένα σώμα είμαστε. Άρα, εκείνος που λυγίζει ίσως σωθεί και κατακριθώ εγώ που τον άφησα να περάσει μόνος του τις δοκιμασίες του και λύγισε.
Ο Θεός πάντως δεν αδικεί και δε θ' αδικήσει και στο τέλος κανένα. Και βοηθάει στον αγώνα, μόνο που δεν έρχεται αμέσως όπως θα θέλαμε εμείς.
Πολλές φορές πάντως έρχεται διά των ανθρώπων. Και ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σίγουρα ο πνευματικός μας...
Διαβάστε, σας παρακαλώ, τον "Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη" του γέροντα Σωφρόνιου, που μοιράζεται κάποιες από τις δικές σας σκέψεις. Ομοίως το "Εκεί που δε φαίνεται ο Θεός" του Μεσογαίας Νικολάου, αλλά και το "Γίνονται θαύματα σήμερα;" (εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη), όπου θα δείτε όχι θαύματα με την κοινή έννοια, αλλά σύγχρονους ανθρώπους που αγωνίζονται και νικούν μέσα σε υπεράνθρωπες δοκιμασίες τους, και ενώνονται με το Θεό...
Ο Θεός να σας έχει καλά. Ευχαριστώ.
σας ευχαριστώ για τις προτάσεις.Το εκεί που δε φαίνεται ο Θεός το είχα διαβασει,το βρήκα ομορφο και αισιοδοξο αλλα δεν έπαυε η αισιοδοξία του να ηταν σε φιλοσοφικό επίπεδο.Άλλοι υπέφεραν.Βέβαια ο Θεός ξέρει.Και όταν λέω στο πάνω σχόλιο με ντροπή,το εννοώ.Ντρέπομαι γι αυτά που λέω,που δείχνω ασέβεια και μη εμπιστοσύνη στο Θεό και όχι μονο αυτό αλλά και αγανακτώ και μπερδεύομαι.Αλλά τι να κάνουμε είμαι άνθρωπος ούτε αγία ούτε Θεός.Εκείνος που είναι ας ελεήσει.Θα διαβάσω τα βιβλία.Σας ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφή