ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Κλάους Κένεθ, ο πνευματικός ταξιδιώτης & αναζητητής και το μαργαριτάρι του...

Από τις εκδόσεις Εν Πλω

Θα μπορούσε να ήταν ένα συγκλονιστικό και απίστευτο μυθιστόρημα με μοναδική πλοκή και δράση. Είναι όμως μια πέρα για πέρα αληθινή μαρτυρία μιας πολυτάραχης ζωής: εφιαλτικά παιδικά χρόνια, πόλεμος, προσφυγιά, οικογενειακή διάλυση, παρανομία, αναρχία, ναρκωτικά, αλκοόλ, ανατολικές θρησκείες, αποκρυφισμός, λατρεία του κακού! Όλα αυτά μαζί στη ζωή ενός ανθρώπου μέχρι τη μεγάλη συνάντησή του με τον Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ και την Ορθοδοξία! Ο Γερμανός συγγραφέας Κλάους Κένεθ μιλά στον Μάκη Παπαγεωργίου, με αφορμή την β΄ έκδοση της αυτοβιογραφίας του «Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς» από τις Εκδόσεις Εν πλω. Ένα βιβλίο best-seller αλλιώτικο και συνταρακτικό, μεταφρασμένο ήδη σε 7 γλώσσες, που αγαπήθηκε από χιλιάδες αναγνώστες και στη χώρα μας.

Κύριε Κένεθ, ζήσατε πολύ σκληρά παιδικά χρόνια, με αποτέλεσμα να αποστραφείτε τον Χριστιανισμό και να ασπασθείτε τις ανατολικές θρησκείες και τον αποκρυφισμό. Στις μέρες μας είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι σ΄ αυτούς τους χώρους μπορούν να βρουν τις απαντήσεις για την πορεία της ζωής τους. Τι θα λέγατε σ’ αυτούς τους ανθρώπους;

Όλες αυτές οι θρησκείες και φιλοσοφίες είναι μία «ανθρωπο-δημιούργητη» ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο και απαλλαγή από τα βάσανα. Είναι φυσικό κάθε άνθρωπος να ψάχνει τέτοιες προσφορές. Αλλά ποτέ στο κύλισμα της ιστορίας δεν έδωσαν λύση στο πρόβλημα του πόνου, της αδικίας ή των βασάνων, διότι δεν είναι παρά μόνο «ιδέες», και μάλιστα ιδέες διαστρεβλωμένες από την καρδιά του μεταπτωτικού ανθρώπου. Δεν μπορείς όμως να αλλάξεις την καρδιά με απλές ιδέες, διότι -όπως λένε και οι γραφές- η καρδιά του μεταπτωτικού ανθρώπου είναι σάπια.

Μόνο ο Χριστός αναποδογύρισε την πυραμίδα των ανθρώπινων αξιών (ο πρώτος θα είναι τελευταίος, αγάπη για τους εχθρούς, αξία (!) του πόνου, κ.λπ.). Αυτό ακούγεται εντελώς «τρελό» και ηχεί σαν απαράδεκτο στα «φυσικά» αυτιά. Κανένας άλλος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να έχει τέτοιες «περίεργες» ιδέες: γεγονός που αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι ο Χριστός ήταν Θεός. Και προς μεγάλη έκπληξη αυτό το αναποδογύρισμα αποδεικνύεται ευεργετικό! Γι’ αυτό και πρέπει κανείς, αντί να κάθεται να συζητά αυτές τις «περίεργες» ιδέες Του, να ξεκινά την εφαρμογή τους.

Μετά από δύο και πλέον συνταρακτικές δεκαετίες της ζωής σας, συναντάτε τον Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ και μεταμορφώνεσθε! Από τότε βιώνετε βαθιά την Ορθοδοξία. Ποια βιώματα έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη σας από την επικοινωνία σας με τον Γέροντα Σωφρόνιο;

Η μεγαλύτερη εμπειρία με τον π. Σωφρόνιο (φωτο) ήταν η αγάπη του. Ήταν η «ενσάρκωση της αγάπης». Μου έδωσε τόσο πολύ αγάπη που διαρκεί ακόμη και σήμερα, 25 χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία μας. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την κρύπτη, όπου έχει ενταφιαστεί, η καρδιά μου πάλλεται από χαρά, διότι «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» (Α΄ Κορ. 13, 8) – όχι η οποιαδήποτε αγάπη, αλλά αγάπη τέτοια σαν αυτή του Γέροντα. Όλα όσα άκουσα από το στόμα του δεν είναι δυνατό να ισοζυγιαστούν με την αγάπη που μου έδειξε.

Μια άλλη ανάμνηση που έχω από εκείνον είναι ο τρόπος που τελούσε τη Θεία Λειτουργία. Το έκανε με τέτοια ευλάβεια για την παρουσία του Χριστού, ώστε κάθε φορά που συμμετείχα σε Θεία Λειτουργία του, ένιωθα ότι ανερχόμουν στα ουράνια. Ήταν κάτι ολότελα «επέκεινα» των γήινων πραγμάτων. Ο τρόπος που ιερουργούσε ο Γέροντας μας εισήγαγε στον Παράδεισο – και τόσο πολύ συγκινούμουν που ήθελα να γίνω κι εγώ ο ίδιος ιερέας.

Είχαμε πράγματι μια σχέση πολύ ξεχωριστή και υπήρχαν φορές, που ερχόταν στο δωμάτιό μου στο μοναστήρι, για ώρες ολόκληρες! Αυτή η χωρίς όρια δύναμη της αγάπης του, αποτελεί ακόμα και σήμερα την κινητήρια ενέργειά που με βοηθά να εμβαθύνω στην ορθοδοξία (η οποία τελικά είναι «αγάπη»), και να μιλώ για το Ευαγγέλιο ακόμα και σ’ εκείνους τους ορθόδοξους πιστούς, που δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν τι θησαυρό διαθέτουν!

Περάσατε από πολλά στάδια και εμπειρίες. Θα μπορούσαμε να κάνουμε την υπόθεση ότι η «στάση» σας στην Ορθοδοξία είναι απλώς άλλος ένας προσωρινός σταθμός σε μια ατέρμονη αναζήτηση;

Εάν είχα βρει κάτι καλύτερο από τότε, βεβαίως και θα είχα αλλάξει. Αλλά έχω βρει «τον πολύτιμο μαργαρίτη» (Ματθ. 13, 46 ["Ν": μαργαρίτης = μαργαριτάρι, γι' αυτό και ο τίτλος]) και το γνωρίζω διότι η προσωπική μου εμπειρία μαρτυρεί αναμφίβολα περί τούτου. Από τότε που γνώρισα τον Χριστό και την Ορθοδοξία είμαι ένας από τους ευτυχέστερους ανθρώπους της Ευρώπης. Αν ήξεραν οι Έλληνες (και όλοι οι λαοί) τι εστί ορθοδοξία! Δεν είναι ένα σύνολο τελετουργιών, δεν είναι μια παράδοση ή ένας διοικητικός οργανισμός κ.ο.κ. Είναι ο ορατός Χριστός, η ορατή αγάπη – κι είναι κάτι τόσο μοναδικό όσο και ο ίδιος ο Θεός. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο δρόμος της Ορθοδοξίας δεν είναι πάντοτε εύκολος.

Λέτε στο βιβλίο σας: «Πάντοτε έτρεχα να ξεφύγω από το Θεό, από τους ανθρώπους και τον εαυτό μου. Ήταν ένα ταξίδι στην κόλαση, γεμάτο μίσος και θάνατο». Αφού ο Χριστός λέει ότι είμαστε ελεύθεροι να Τον ακολουθήσουμε ή όχι, γιατί η ζωή χωρίς Εκείνον δεν μπορεί να είναι ζωή αγάπης, χαράς και ελευθερίας;

Όπως μπορεί κανείς να διαβάσει στο βιβλίο μου, δοκίμασα τα πάντα: ό,τι προσέφερε ο «κόσμος» δίχως Θεό (δηλ. δίχως αγάπη). Και ό,τι μου προσφέρει ο «κόσμος» με οδήγησε σε υποκατάστατα της αγάπης, που άφηναν την ψυχή μου πάντοτε άδεια και στεγνή. Υπάρχουν κάποια είδη «διασκέδασης», κάποιες μικρές «χαρές» και άλλα υποκατάστατα (στην τέχνη, τη μουσική, κ.λπ.) που ο Θεός βεβαίως τα επιτρέπει, προκειμένου να ξυπνήσει στον άνθρωπο την «αληθινή» αγάπη και αναζήτηση για την αδιάκοπη πνευματική ικανοποίηση. Αλλά χωρίς τον Θεό όλα αυτά οδηγούν σε πάθη και τα πάθη είναι ακριβώς το αντίθετο της ελευθερίας. Αυτό ήταν κάτι που πάντοτε βίωνα με τόσο μεγάλο πόνο.

Η ζωή σας θα μπορούσε να ήταν ένα απίστευτο μυθιστόρημα. Είναι όμως μια συγκλονιστική και πέρα για πέρα αληθινή μαρτυρία. Ίσως κάποιοι αμφισβητήσουν όσα λέτε για τον εαυτό σας και να σας χαρακτηρίσουν και ανισόρροπο, ιδίως όταν συνδυάσουν τη συμπόρευσή σας με τον Χριστό. Τι θα τους απαντούσατε; Τι θα απαντούσατε ακόμα και στους χριστιανούς που αμφισβητούν την ιστορία σας και θεωρούν όλα αυτά κάπως υπερβολικά;

Κλικ εδώ

Ναι, ένας εκδότης μάλιστα στο Λονδίνο είπε ότι αυτή η ιστορία είναι «πιο περίεργη και από μυθιστόρημα». Θα μπορούσα να σας πω πολύ περισσότερες περίεργες ιστορίες από τη ζωή μου, και μάλιστα πιο περίεργες κι απ’ ό,τι έχετε ποτέ ακούσει, αλλά αυτές αφορούν μάλλον τον κοινωνικό και ψυχολογικό τομέα – είναι άχρηστες για τον χώρο της πνευματικότητας. Υπάρχουν άνθρωποι που με κατηγορούν ότι ψεύδομαι. Τι μπορείς να κάνεις; Θα ήθελα να τους δείξω την αγάπη μου, να έρθουν και να ζήσουν για λίγο μαζί μου για να δουν και να πεισθούν από μόνοι τους: λέει την αλήθεια ο Klaus ή ψεύδεται; Αγάπη και ζωή είναι η καλύτερη απάντηση. Και -πιστέψτε με- η απάντηση αυτή δίνεται συχνά στη συναναστροφή μου με τους άλλους ανθρώπους. Ο καθένας έχει δικαίωμα να αμφισβητεί, αρκεί να έχει κάποιο λόγο γι’ αυτό – και η δική μου ιστορία πράγματι δεν είναι τόσο συνηθισμένη. Όμως όταν κάποιος παραμένει πεισματικά αμετακίνητος στην άποψή του, χωρίς να αναζητά την αλήθεια, στο τέλος κάνει κακό στον εαυτό του. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε όλοι την αγάπη, την αγάπη του Χριστού!