Αδάμ, πού να είσαι; Χωρίς ντροπή και γυμνοί στον κήπο,
που δεν γνώρισε ποτέ την βροχή,
Κυβερνήτες του βασιλείου, γεμάτοι χαρά -- ποτέ δεν στιγματίστηκαν από κανέναν πόνο
Αυτό το πρωινό όλα τριγύρω τους μοιάζει να γιορτάζει
τη ζωή που μόλις έχουν ξεκινήσει,
Και στην αυτού μεγαλειότητα τον βασιλιά και τη βασίλισσα έρχονται περπατώντας στον ήλιο
Αλλά ο άρχοντας της εξαπάτησης τώρα ξεκινά
με τη δική του ανατομή της Λέξης
Και με όλη του τη δεξιοτεχνία και τη λεπτότητα το ερπετό διαστρεβλώνει τις απλές αλήθειες που αυτοί έχουν ακούσει,
Την ώρα που κρατά ισορροπία ο κόσμος
που έχει τοποθετηθεί στη διοίκησή τους
Και όλα τα αγέννητα παιδιά τους πεθαίνουν
όσο αμφότεροι υποκλίνονται στο χέρι του Διαβόλου.
Και λίγο πριν το βράδυ στη δροσιά της ημέρας,
Αυτοί ακούν τη φωνή του Θεού και αυτός περπατά
Και αυτοί δεν δύνανται να υπομείνουν την παρουσία Του,
κι έτσι αυτοί προσπαθούν να κρυφτούν,
Αλλά αυτοί ακόμα ακούν τον ήχο όσο Αυτός καλεί:
"Αδάμ, Αδάμ, πού να είσαι;
Αδάμ, Αδάμ, πού να είσαι;
πού να είσαι;"
Στην ασφυκτική ζέστη του καλοκαιριού
τώρα ο κηπουρός και η γυναίκα του είναι στο χωράφι
Και φαίνεται πως τα αγκάθια και τα γαϊδουράγκαθα είναι
η μόνη σοδειά που προσπάθησε αυτός ποτέ να καλλιεργήσει
Αυτός τρώει το φαγητό του με θλίψη ως την ώρα που βυθίζεται στη σκόνη απ'όπου προήλθε
Αλλά κατά τη διάρκεια όλων των ετών αυτός μπορεί να ακούσει τον Δημιουργό να καλεί το όνομά του.
"Αδάμ, Αδάμ, πού να είσαι;
Αδάμ, Αδάμ, πού να είσαι;"
Και μολονότι η κατάρα έχει ήδη σπάσει
Οι γιοί του Αδάμ είναι ακόμα δέσμιοι των φόβων τους
Ορμώντας χαωδώς προς την καταστροφή
με τα δάκτυλά τους στ' αυτιά τους
Την ώρα που η φωνή του Πατέρα καλεί με σπουδή
που δεν έχω ξανακούσει ποτέ πιο πριν
"Δεν θα μπεις μέσα τώρα, από το σκοτάδι,
πριν είναι η ώρα τελικώς να κλείσουμε τη θύρα!"
"Αδάμ, Αδάμ, πού να είσαι;
Αδάμ, Αδάμ, πού να είσαι;
Αδάμ, Αδάμ, σ' αγαπώ!"
Και:
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός για τον Παράδεισο, το Δέντρο, την Πτώση...
Η έφηβη και ο άγιος: μια ιστορία για το σεβασμό, την αγάπη & την αιωνιότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου