Σύντομο βιογραφικό από τις εκδόσεις Αρμός, όπου και βιβλία του:
Ο Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης είναι μια πνευματική μορφή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Γεννήθηκε το έτος 1945 στην Δημητσάνα Αρκαδίας και ακολούθησε τον δρόμο του μοναχισμού, για να δοθεί στον Θεό και τον άνθρωπο. Έλαβε ανθρωπιστική παιδεία με σπουδές στην Θεολογία καί την Βυζαντινή Φιλολοφία του Πανεπιστημίου Αθηνών, αξιοποιώντας τις γνώσεις του στην υπηρεσία των ανθρώπων.
Έχει μεταφράσει τον Ρωμανό τον Μελωδό και η πνευματική του δραστηριότητα είναι ανεξάντλητη. Ο λόγος του είναι ένας λόγος τιμής και αρχοντιάς, θαλπωρής και παραμυθίας, ελπίδας και χάριτος. Είναι ένας λόγος που εμπνέει και ενθουσιάζει, που διδάσκει και ξεκουράζει και που ενώνει τον Θεό με τον άνθρωπο. Ο πατήρ Ανανίας Κουστένης, όπως ο Θεοφάνης, μας παίρνει απαλά από το χεράκι και μας υψώνει πνευματικά και ψυχικά, φέρνοντας στην καρδιά το φως και την δροσιά της άνοιξης. Είναι η λεβέντικη και συνάμα ταπεινή ελληνική ψυχή με την αστείρευτη καλοσύνη και την αφειδώλευτη αγάπη. Γι' αυτό και η μετάφραση του Θεοφάνους δεν είναι απλώς η απόδοση της "Χρονογραφίας" στην Νέα Ελληνική. Είναι κατάθεση ψυχής, είναι ταξίδι στον Βυζαντινό κόσμο, είναι προσφορά στην πνευματική μας κληρονομιά!
Το παράδειγμα - Τα βιβλία του π. Ανανία Κουστένη (από εδώ)
Ίσως και να είναι φυσικό. Ακριβώς όπως στον έρωτα. Στην αρχή, θέλεις τον ερωτευόμενο δικό σου, αποκλειστικά δικό σου. Μετά από λίγο όμως, -και εφόσον καταφέρεις να μετουσιώσεις τον προσωπικό σου έρωτα σε συμπαντικό-, θέλεις να τον κοινωνήσεις σε όλους. Αφού άξιζε τον έρωτά σου, σίγουρα αξίζει να γνωριστεί και από άλλους, όσο γίνεται περισσότερους.
Και ο έρωτας μπορεί να αφορά άνθρωπο, αντικείμενο τέχνης, λουλούδι, στιγμή, βιβλίο κοκ. Αυτό έχω πάθει εδώ και μέρες που διαβάζω τα βιβλία του π. Ανανία. Έχω αφήσει στην άκρη όλα μου τα αναγνώσματα, ο νους μου είναι συνέχεια σ' αυτά τα βιβλία, γυρεύω τον ελεύθερο χρόνο ή παρατώ κάποιες δουλειές, γιατί αδημονώ να προστρέξω στην αγκάλη τους. Μέχρι τώρα δεν έγραψα τίποτα, αλλά τώρα δεν μπορώ παρά να το μοιραστώ. Με ξεδιψούν και με διψούν ταυτόχρονα. Πώς γίνεται αυτό; Έλα μου ντε... Έρωτας, δεν το είπαμε;
Καταρχάς τα βιβλία αυτά δεν είναι προϊόν συγγραφής, αλλά προφορικού λόγου. Καρπός απομαγνητοφώνησης των ομιλιών του Αρχιμανδρίτη. Σε άλλη περίπτωση αυτό θα μπορούσε να αποβεί ιδιαίτερα προβληματικό περνώντας σε έντυπο κείμενο.
Να μην διαβάζεται. Εδώ όμως, τουναντίον, σε συνεπαίρνει η χάρη του ολοζώντανου παλλόμενου λόγου του εξαίρετου αφηγητή, που προφανώς εκτός από το χάρισμα της αφήγησης, διαθέτει και αυτό της μνήμης, αλλά και της μεταποίησης του παλαιού λόγου που έχει αφομοιώσει σε σύγχρονο. Μόνο μ' έναν τρόπο το καταφέρνει κάποιος αυτό. Προηγουμένως έχει κάνει εντελώς δικά του, αυτά που διηγείται και ξέρει σε ποιους απευθύνεται. Είναι εντός τόπου και χρόνου.
Αν περιγράψω
τον εαυτό μου ως ένα πλάσμα αφάνταστα πεινασμένο που κάθομαι σ'
ένα τραπέζι και περιμένω χρόνια το αγαπημένο μου φαγητό, που δεν έρχεται
και ούτε κι εγώ γνωρίζω ακριβώς ποιο είναι, ο λόγος του π. Ανανία
έχει καταφτάσει ως το εκλεκτότερο έδεσμα, στην κατάλληλη στιγμή, με το
σερβίρισμα που μου ταιριάζει, στη σωστή θερμοκρασία και ποσότητα.
Τι είναι αυτό, λοιπόν, που τόσο με έχει συνεπάρει και επιτέλους τώρα μπορώ να το μοιραστώ; Είναι
το Παράδειγμα. Το καλό παράδειγμα. Χωρίς σάλτσες και φιοριτούρες,
ρομαντισμούς και ηθικοδιδασκαλίες. Το ατόφιο παράδειγμα μέσα από
γεγονότα της ζωής ανθρώπων αγίων, ιστορικών προσώπων και ηρώων, δίκαιων
ψυχών, που ο αφηγητής ανασύρει από την ιστορία του τόπου μας, την
Εκκλησιαστική ιστορία και τα συναξάρια, και μας το προσφέρει βιώνοντάς
το.
Βιβλιαράκια μικρά, σε κομψότατες εκδόσεις, Ακτή, Λευκωσία. Συνοπτικές περιγραφές που επικεντρώνουν στο καίριο και σημαντικό, αποφεύγοντας τις φλυαρίες. Δεν έχουμε χρόνο για φλύαρα λόγια. Δεν έχουμε αντοχές για ανούσια και γλυκερά κηρύγματα. Και επιζητούμε αυτός που μιλά ή γράφει να νιώθει αυτά που λέει. Να τα πιστεύει, να τα υπερασπίζεται και να τα συνδέει με τη δική μας πραγματικότητα στο σήμερα. Αυτό το στοίχημα κερδίζουν τα συγκεκριμένα βιβλία.
Μέσα στο χάος της πληροφόρησης, της σύγχυσης στην οποία μας έφεραν οι προοδευτικοί και οι αδιάβαστοι, της υπερευαισθητοποίησης και μαλθακότητας της εύκολης ζωής μας, του άκρατου εξισωτισμού και της ισοπέδωσης των ιερών και των όσιων, εθνικών και θρησκευτικών, τα βιβλία αυτά μας δίνουν ξανά έναν μπούσουλα, φωτίζουν το σωστό δρόμο, διαλύουν τις παρεξηγήσεις του μυαλού μας και των πολλών θεωριών, επεξηγούν δυσερμήνευτα νοήματα με απλό τρόπο, εμπεδώνουν σε στέρεες βάσεις αυτό που μπορεί να πιστεύουμε ή να διαισθανόμαστε ως αληθές.
Ο π. Ανανίας, μέσα από τα πολυάριθμα αναγνώσματά του, -πράγμα ολοφάνερο, αλλά ουδόλως επιδεικτικό-, επιλέγει να ανασύρει για χάρη μας και να μας προσφέρει το καλύτερο και πλέον αξιοζήλευτο παράδειγμα κάθε φορά.
Διαβάζοντας, παρηγορείται η ψυχή, συναισθάνεται τις αδυναμίες της, ενθαρρύνεται, μα και ανεβάζει λίγο πιο ψηλά τους στόχους της, αν δεν τους βάζει και για πρώτη της φορά. Μέσα στο τόσο εκκωφαντικό κακό που μας περικυκλώνει από παντού, αυτά τα βιβλία μας βάζουν μέσα στο σιωπηλό κόσμο του καλού, που ήταν και θα παραμένει ασύγκριτα ισχυρότερος.
Συχνά πυκνά παρεισφρύει ο καημός του ιερωμένου για την πατρίδα μας και τα δεινά της. Έτσι είναι, και πώς αλλιώς, αφού πονά για όλα αυτά που ζούμε όλοι μας; Κι επειδή όλοι μας πονάμε, και πεινάμε και διψάμε το καλό, το αγαθό, τον Χριστό και τους αγίους Του και τους αγγέλους Του και την Παναγία, κι επειδή πολλοί σαν κι εμένα είμαστε ακόμα νήπια και γεμάτοι περισπασμούς, είναι σπουδαίο το δώρο αυτών των λόγων μέσα στα μικρά αυτά βιβλιαράκια, γιατί είναι η αποκρυστάλλωση χρόνιας μελέτης συσσωρευμένης γνώσης και σοφίας, αλλά και περίσσιας αγάπης για όλους τους προαπελθώντας άξιους προς μίμηση ανθρώπους και για μας που αποζητούμε το παράδειγμά τους. Ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» στον Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, την ευχούλα του να έχουμε, κι ένα στις εκδόσεις Ακτή. Εγώ τα βιβλία τα αγόρασα από το βιβλιοπωλείο του Αρμού, πιθανόν να υπάρχουν και αλλού. Σημειώνω πως θα ήταν καλό στα στοιχεία του εκδότη να μπει και ένα τηλέφωνο, για όσους θέλουν πληροφορίες, γιατί υπάρχει μόνον η ταχυδρομική διεύθυνση, καθώς επίσης και πληροφορίες για το κάθε βιβλίο σε μια ιστοσελίδα. (πηγή)
Πολλά συγχαρητήρια για αυτή την ανάρτηση! Τις τελευταίες μέρες έχω πέσει με τα μούτρα στις ομιλίες του, που πολλοί έχουν ανεβάσει στο youtube (ας είναι καλά!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπουδαίος ο πατέρας Ανανίας! Είναι ίσως ο μοναδικός εκκλησιαστικός πνευματικός άνθρωπος που μπορεί να αρτύει το λόγο του με εξαρχειώτικες εκφράσεις κάνοντας εκπληκτικούς συνειρμούς σε αναρίθμητα πεδία γνώσης. Που μπορεί να συνδυάζει τον Νικηφόρο Βρεττάκο με τον Καποδίστρια. Τον Τάσο Λειβαδίτη με τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό... Ο Θεός να του δίνει χρόνια και δύναμη και να έχουμε την ευχή του! Προτρέπω όλους να ακούσουν τις ομιλίες του.. Τους περιμένουν πολλές και αναπάντεχα θετικές εκπλήξεις, καθώς ο πατήρ Ανανίας είναι ένας χείμαρρος, που τα λόγια του εγκαρδιώνουν, διδάσκουν, φωτίζουν, διασκεδάζουν..
Επίσης, να έχουμε την ευλογία του αγίου Διονυσίου του πατριώτη μου που σήμερα γιορτάζει!
* Κυριότερα όμως, τα λόγια του π. Ανανία αναπαύουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικός και αξιαγάπητος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Γιάννη Θεοδωρόπουλου.
Τα τελευταία όμως δραματικά γεγονότα που συνέβησαν στο Volgograd της Ρωσίας, με τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, και κρίνοντας, ότι αυτό που συμβαίνει στην γειτονιά σου πιθανόν να συμβεί και στο σπίτι σου, μου επιβάλουν και πάλι να ασχοληθώ με τα γεγονότα αυτά. Μπορεί τα αίτια των γεγονότων να μην έχουν σχέση με τη θρησκεία, αλλά ο θρησκευτικός φανατισμός καθίσταται το καλύτερο εκτελεστικό όργανο για την διεκδίκηση των εκάστοτε επιδιώξεων. Μιλάμε βεβαίως για τις δύο αδελφές θρησκείες τον Χριστιανισμό και τον Ισλαμισμό. Οι οποίες, ενώ διακηρύττουν ότι είναι οι θρησκείες της αγάπης και της ειρήνης. Δυστυχώς τα γεγονότα αποδεικνύουν, ότι, οι αναχρονιστικές τους θεωρίες, και μη φιλοσοφημένη δομή τους, στα χέρια αυτών που επιδιώκουν ανώμαλες καταστάσεις, τις έχουν καταστήσει παράλογες και αιμοβόρες.
Ο Πούτιν παραλογίζεται, διότι ενώ μέχρι πρότινος, αλλά ακόμη και σήμερα έχει ένα λαό με υψηλή παιδεία, αποστασιοποιημένο από τις θεοκρατίες, έχει βάλει σκοπό να αναστήσει τον βρικόλακα της Βυζαντινής θεοκρατίας. Αυτό όμως θα προκαλέσει με τη σειρά του τον ανταγωνισμό με το Ισλάμ, και άντε κ. Πούτιν να μετράς τα θύματα των καμικάζι τρομοκρατών.
Η λύση του προβλήματος είναι μία : παιδεία και ένας νέος διαφωτισμός , ώστε και ο τελευταίος πολίτης να εμπεδώσει ότι οι θρησκείες δεν συμβαδίζουν με την λογική και απευθύνονται σε βλάκες, και μετά να αναρωτηθεί μήπως είναι και αυτός βλάκας.
Όταν ο άνθρωπος διέπεται από λογική, έχει την απαιτούμενη μόρφωση, και διαθέτη συνείδηση που του ελέγχει και κατευθύνει τις πράξεις του, θεωρείτε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, και δεν έχει ανάγκη καμία θρησκεία, να του υποδείξει πως θα διάγει βίον ενάρετο.
Για όσους όμως έχουν ανάγκη τη θρησκεία, Πρέπει να καταλάβουν ότι μετά θάνατο δεν υπάρχει τίποτα, ούτε ψυχή, ούτε μετά θάνατο ζωή, ούτε κόλαση, ούτε παράδεισος με πιλάφια, και ουρί, ούτε άγγελοι, ούτε δαίμονες, όλα αυτά είναι θρησκευτικά παραμύθια, και είναι μεγάλη βλακεία να πιστεύει κάποιος ότι αν ζωστεί τα εκρηκτικά και σκοτωθεί θα εξασφαλίσει τον παράδεισο. Ένα είναι σίγουρο, θα πραγματοποιήσει τους σκοπούς αυτών που τον έζωσαν με τα εκρηκτικά. Αλλά και αυτός κάνει μεγάλη βλακεία που ξεκινά από το λιμάνι γονατιστός μέχρι την Παναγία της Τήνου να νομίζει ότι θα θεραπευθεί, ένα είναι σίγουρο ότι όταν φθάσει, στο παγκάρι που είναι δίπλα στην εικόνα θα καταθέσει τον οβολό του.
Αν θέλουν λοιπόν τα Ιερατεία να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους Όπως η δημοκρατία κρίνεται και επικρίνεται με αποτέλεσμα να βελτιώνεται, όπως τα συντάγματα συνεχώς αναθεωρούνται και προσαρμόζονται στα σύγχρονα δεδομένα, έτσι και οι θρησκείες να πάψουν να είναι δογματικές, να δέχονται τη κριτική, και να προσαρμόζονται συνεχώς στις απαιτήσεις και τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Ειδικά σήμερα που η τεχνολογία και γνώση καλπάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, θα αποτελέσουν έγκλημα, εις βάρος των γενιών που έρχονται, οι μεσαιωνικές δοξασίες τους.
Γι’ αυτούς τους λόγους είναι λοιπόν καιρός για επιστροφή στους Φιλοσόφους μας, που αρθρώνοντας λόγο που εγκλείει σεβασμό για τους άλλους, και αποσκοπεί στη διαμόρφωση προσωπικότητας με ελευθερία σκέψης - έκφρασης και με αίσθημα ευθύνης, πεντακόσια χρόνια π. χ. δίδαξαν αλλά και Φιλοσόφησαν ιδέες και ηθικές αξίες, που οδηγούν στην εξιδανίκευση του ανθρώπου. Χωρίς θαύματα και άλλα κομπογιαννίτικα τερτίπια.
Στους Φιλοσόφους, των οποίων τα διασωθέντα – από την λαίλαπα της θεοκρατίας - συγγράμματα φωτίζουν τους δρόμους που οδηγούν σε πολίτες ελεύθερα σκεπτόμενους. Πολίτες με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, Άρα το να διάγουν οι πολίτες βίον ''ενάρετο'' είναι θέμα καθαρά φιλοσοφικό και όχι θρησκευτικό.
Κοιτα....αγαπητέ! Οι ισχυρισμοί σου πρεπει πράγματι να μεινουν ασ χολίαστοι...ως ανόητοι!!!Δε μπορω να σε πεισω ότι έχεις άδικο, αλλά και παλι δε μπορώ και να μη μπω στο πειρασμο....να αντιδρασω με θεια οργη.....και σαρκασμο!!! ΧΑΧαΧα!! Θα θελες να ειν ετσι! Ο ανθρωπος φυσει κ ενστίκτω τεινει προς την θρησκεία! Και η θρησκεια μας ειν - ξερω οτι θα διαφωνησεις- η πιο "πολιτισμενη" , αλλα το θεμα στη θρησκεία, δεν ειν ο πολιτισμος! Ειν η ανθρωπινη μεταμόρφωση απο αυτην κιόλας τη ζωη σε θεια εικονα, ζωντανη κ εμψυχη του Θεού, αυτο μονο στην ορθοδοξια γινεται.....οι αλλες θρησκειες δεν εχουν Αγιο Πνευμα, αλλα ακαθαρτο πνευμα. Οσον αφορα την παιδεια, καλως ή κακως , ξεκινησε, σ ολους τους πολιτισμους, απο τουα κολπους, τα σπλαχνα, της θρησκείας! Μυθολογια, ομηρικά έπη, Ησιόδεια έπη, Βιβλος, σε μας..... Στους Ινδους κ Κινεζους, απο τα δικα τους θρησκευτικά κείμενα, τη δικη τους μυθολογία κ τη δικη τους φιλοσοφια,που ειδικα σε αυφους τους λαους αποτελει κομματι της θρησκειας τους! Η φιλοσοφια τουα ειν θρησκευτικη κ οχι ανεξαρτητη όπως των Δυτικών! Η συγρονη φιλοσοφια ειν ειτε άθεη ειτα μασωνικη- αποκρυφιστική, ακομα κ η αρνηση του θειου, πως να το κανουμε, αφορα το "θειο" , οχι τον ανθρωπο, ακομα κ οι αθεοι, θελω να πω, χωρις να το καταλαβαινουν, τοποθετουνται απενα τι στην πιστη, εστω κ απορρίπτωντάς την, ασχολουνται κατΑα καποιο τροπο μαζι της , κανεις δε μπορει να ξεφυγει απο αυτην! Οι μονοι που δεν ασχολουνται ειν οι αδιάφοροι-α αίσθητοι! Αν δεν υπαρχει θεος, η ηθικη δεν εχει κανενα νόημα! Ποιος εφτιαξε την ψυχη σου? Η τυχη ή ο εαυτός σου? Η ψυχη εχει βαθος....ανεξερευνητο!!Η διαφορα της πιστης μας....που ολοι παρερμηνευουν ειν οτι τηρωντας το θέλημα του Θεου, του μοιάζουμε, ωφελούμε την ψυχη μας, ενω παραβαινοντας το διαστρεφουμε την φυση της ψυχης κ γινόμαστε κτηνη, δεν υπαρχει ανθρωπος χωρις λαθη αλλα η συνειδητη αμαρτια, κ επιμονη σ αυφη ειν κατι το αφυσικο γ την ψυχη, επισης ολοι μεσω της επαφης με το Θεο , μεταμορφώνονται αγιάζονται, ενόσω ζουν, οι εντολες ειν η αγαπη του Θεου, η τιμωρια δημουργειται απο την κακια . Μας. Οι εντολες γ μας, δεν ειν αυθαιρετες γι τον λογο οτι η ψυχη συγκενευει με το Θεο, κ για να διατηρηση κ αυξησει τη συγγενεια , μπορει αν θελει να διαλεξει τον καθαρο δρομο, Απο κει κ περα, γ τ ανθρωπι α παθη κ τις βιαιοτητες τις ιστοριας δεν Ευθυνεται ο Θεος, Σκεψου, αν δεν υπαρχει θεος, ποιος σε επλασε? Τι νοημα κ σκοπο εχει η ζωη? Πως θα νικησεις το σκοταδι του θανατου? Πωα θα νικησεις τη φθορα κ ματαιοτητα του κόσμου?Σκεψου κ μετανόησε! Δεν σχω να πω κατι αλλο, ουτε θα απαντησω σε τυχοβ απαντηση σου, απλα αντέδρασα! Ο Θεος βοηθός!Κ ξερω οτι δε μπορω να σε πεισω! Μη νομιζεια οτι το προσπαθω! Τουλάζιστον σκεψου καποια πραγματα....μα ησυχια κ χρονο....μη βιαστεις να βρεις τις απαντησεις
ΔιαγραφήΑγαπητέ αδελφέ (συγγνώμη, αλλά η αναχρονισστική και μεσαιωνική - κατ' εσάς - θρησκεία μου με κάνει να σας βλέπω έτσι, εσείς πιθανόν να μην το θέλετε και έχετε κάθε δικαίωμα), το αθεϊστικό και "ορθολογιστικό" (δήθεν) κρεσέντο σας καταρρίπτεται εν ριπή οφθαλμού από το γεγονός ότι άνθρωποι όλων των εποχών, διάγοντας ορθόδοξο βίο έρχονται σε κατάσταση ένωσης με το Θεό και γίνονται γνώστες όλων των πνευματικών καταστάσεων αλλά και θαυματουργοί, και εν ζωή και μετά θάνατον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι αυτό δεν το πιστεύετε δε σημαίνει ότι "φιλοσοφείτε", γιατί κι εγώ "φιλοσοφών" μπορώ να πιστεύω ό,τι θέλω. Σημειωτέρον ότι η ορθοδοξία έχει στις τάξεις της πολλούς από τους μεγαλύτερους στοχαστές όλων των εποχών, όπως ο Μ. Βασίλειος, ο Χρυσόστομος, ο Μάξιμος Ομολογητής, και πλήθος άλλοι, που δεν υπάρχει λόγος να τους κατονομάσω.
Αντίθετα, δεν επιτρέπεται να θεωρήσουμε π.χ. μεγάλους στοχαστές πολλούς από τους διάσημους διανοητές της Δύσης, όπως ο Ακινάτης, ο Νίτσε, ο Έγελος, ο Σοπενάουερ και πολλοί άλλοι - οξύνοες αναμφίβολα. Αλλά η οξύνοιά τους δεν τους οδήγησε στην αγιότητα, ούτε στο να διδάξουν την αγιότητα.
Από τα θέματα που θίγετε, ας σχολιάσω κάποια.
"Αδελφές θρησκείες" μπορεί να θεωρήσει το Χριστιανισμό και το Ισλάμ μόνο όποιος αγνοεί πλήρως το χριστιανισμό. Οι επιρροές του Ισλάμ από το Χριστιανισμό είναι επιφανειακές και δεν καθόρισαν καθόλου την ταυτότητά του. Αδελφή θρησκεία με τον Ιουδαϊσμό, ναι, είναι το Ισλάμ (όχι όμως και ο χριστιανισμός).
"Μη φιλοσοφημένη δομή" δεν έχουν οι θρησκείες, ιδίως ο χριστιανισμός, με τους δεκάδες Πατέρες της Εκκλησίας που ήταν και φιλόσοφοι και επιστήμονες, για την εποχή τους (ακόμη και σήμερα έχουμε πολλούς).
Ο "βρικόλακα της Βυζαντινής θεοκρατίας": βρικόλακες και θεοκρατίες υπήρξαν και στην αρχαία Ελλάδα αλλά και σε κάθε εποχή και σε κάθε λαό. Αυτό δεν ακυρώνει την παιδεία, τη σοφία, την αρετή αλλά και την αγιότητα που επίσης υπήρχαν ταυτόχρονα σε πλήθος ανθρώπων.
"Ότι οι θρησκείες δεν συμβαδίζουν με την λογική και απευθύνονται σε βλάκες" πείτε το στους κορυφαίους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας, και άλλων αρχαίων λαών (π.χ. των Κινέζων), αλλά και σε πολλούς διάσημους νεώτερους φιλοσόφους και επιστήμονες που ήταν ή είναι πιστοί, ο καθένας στη θρησκεία του τόπου και του πολιτισμού του.
[...]
[...] Περί αρετής, υπενθυμίζω ότι ηθική χωρίς μεταφυσική δεν υπάρχει. Ο δε ηθικός σχετικισμός, που επαγγέλλεται η σύγχρονη (αμπελο)φιλοσοφία, αυτοαναιρείται μόλις επιχειρήσει να συμβαδίσει με τον ανθρωπισμό (διότι αν το καλό και το κακό είναι σχετικό, τότε και η γενοκτονία, ο κανιβαλισμός ή η ανθρωποθυσία δεν είναι κάτι κακό, εφόσον εξυπηρετούν ένα άνθρωπο ή μια κοινωνία).
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι "μετά θάνατο δεν υπάρχει τίποτα ..." κτλ, αυτό έρχεται σε αντίθεση με αναρίθμητες εμπειρίες ανθρώπων όλων των εποχών, που καλό θα ήταν να τις λάβετε υπόψιν, αντί να τις απορρίπτετε μάλλον με έπαρση.
Αυτός που "κάνει μεγάλη βλακεία που ξεκινά από το λιμάνι γονατιστός μέχρι την Παναγία της Τήνου" έχει θεραπευτεί σε πάμπολλες περιπτώσεις. Και δεν είναι μόνο αυτό. Το κυριότερο είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγιος. Μελετήστε λίγο βίους αγίων, π.χ. των σύγχρονων αγίων Ιωάννη Μαξίμοβιτς και Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη, και θα δείτε κάτι σοβαρό, όχι λαϊκές φυλλάδες.
Ειδικά σήμερα, που - όπως γράφετε - "η τεχνολογία και γνώση καλπάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς", βλέπουμε τα αποτελέσματα της αθεΐας: πλήρης αποσάθρωση της κοινωνίας και του ατόμου. Μόνη ελπίδα η θρησκεία. Η θρησκεία είπα; Λάθος. Η Ορθοδοξία, η οδός θεραπείας της ανθρώπινης ψυχής.
Ιδού μερικές από τις "μεσαιωνικές δοξασίες", κατ' εσάς, της Ορθοδοξίας: ο άνθρωπος μπορεί να ενωθεί με το Θεό και να γίνει κατά χάριν θεός. Αυτό τον ενώνει και με όλα τα πλάσματα, με ακατάλυτους δεσμούς αγάπης άνευ όρων. Η άρνηση αυτής της αγάπης κάνει τον άνθρωπο αιώνια μόνο και ακατάλληλο να ενωθεί με το θείο και άκτιστο φως και αυτό είναι η κόλαση.
Και καταλήγω: Γι’ αυτούς τους λόγους είναι λοιπόν καιρός για επιστροφή στους αγίους μας, που αρθρώνοντας λόγο που εγκλείει σεβασμό για τους άλλους, και αποσκοπεί στη διαμόρφωση προσωπικότητας με ελευθερία σκέψης - έκφρασης και με αίσθημα ευθύνης, πεντακόσια χρόνια π. χ. δίδαξαν αλλά και φιλοσόφησαν ιδέες και ηθικές αξίες, που οδηγούν στην εξιδανίκευση του ανθρώπου. Χωρίς θαύματα και άλλα κομπογιαννίτικα τερτίπια. Τα θαύματα είναι απλώς συνέπειες της ένωσης ανθρώπου και Θεού και στη μεταμόρφωση του ανθρώπου σε θείο άνθρωπο (που μπορεί να γίνει μόνον εν Χριστώ).
Τα διασωθέντα συγγράμματα των αρχαίων φιλοσόφων διασώθηκαν επειδή τα μελετούσαν και τα αντέγραφαν οι μορφωμένοι και φιλοσοφικότατοι χριστιανοί, που είναι πολίτες ελεύθερα σκεπτόμενουι, άνθρπωοι με ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Τέλος, το να διάγουν οι πολίτες βίον "ενάρετο", όταν η λέξη τίθεται σε εισαγωγικά (όπως κάνατε εσείς) είναι θέμα καθαρά σχετικό.
Εγώ μπορεί να θεωρώ αρετή να υπερισχύσω πατώντας επί πτωμάτων. Ποιος θα μου πει ότι κάνω λάθος; Ο Χριστός. Κανείς φιλόσοφος ή άλλος άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη και το κύρος να καταρρίψει τις προσωπικές ηθικές αρχές μου, όποιες είναι. Μόνον ο Θεός. Η δε ύπαρξη του Θεού αποδεικνύεται εμπειρικά, λόγω της δυνατότητας ένωσης με Αυτόν, που βλέπουμε στους αγίους, όπως προείπα.
Ευχαριστώ.