«Πάρε μας, μανούλα, στο σπίτι και εμείς δεν θα πεινάμε…»

Γράφει ο Αγγελόπουλος Περικλής (εδώ)

Βρέθηκα  σε ένα νηπιοτροφείο στην Καλλιθέα όπου φιλοξενεί παιδιά, που αδυνατούν οι γονείς να τους προσφέρουν ακόμη και την απαραίτητη διατροφή!!!
Εκεί λοιπόν εκτυλίχθηκε το εξής περιστατικό:
Μια μητέρα επισκέφθηκε τα παιδιά της για να μείνει λίγο μαζί τους, πέρασε η ώρα με αγκαλιές χαρές και παιχνίδια.
Ήρθε η ώρα όμως που έπρεπε να φύγει.
Κλάματα, τα μικρά κρατούσαν την μανούλα με τα χεράκια τους τόσο σφιχτά, που την πονούσαν, ενώ εκείνη το μόνο που μπορούσε να δώσει ήταν υποσχέσεις ότι θα ξανάρθει την επομένη ημέρα Τότε ήταν που το μεγαλύτερο, με ποτάμι τα δάκρυα άρχισε να την παρακαλάει με δυνατή φωνή να τα πάρει στο σπίτι…
«Δεν μπορώ καρδούλα μου, δεν έχουμε τίποτα στο σπίτι ούτε να φάμε…»
Το πρόσωπο της μικρής σοβάρεψε, σκέφτηκε λίγο και έδωσε την πιο συγκλονιστική λύση στο πρόβλημα που έχω ακούσει στην ζωή μου:
«Πάρε μας μανούλα μου στο σπίτι και εμείς δεν θα πεινάμε ποτέ……»
Προς άπαντες υπευθύνους: Όλα εδώ πληρώνονται!

Το σχόλιό μας: Προς το παρόν την πληρώνουν τα παιδάκια και όλοι οι άλλοι αδύναμοι κρίκοι της κοινωνίας μας. Λίγος Χριστός λοιπόν στην καρδιά μας, αδελφοί, ώστε κάτι να κάνουμε ο ένας για τον άλλο...
Το παρήγορο: ότι αυτή η μάνα αγαπούσε και αγκάλιαζε τα παιδιά της και τ' άφηνε στο νηπιοτροφείο προσωρινά, δεν τα εγκατέλειψε ρίχνοντας μαύρη πέτρα. Ας είναι ευλογημένη.