Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Ο σταυρός, οι Ναζί και ο πατριάρχης Ιεροσολύμων που του έκοψε το χέρι η εξουσία

Θάρρος, αδελφοί! Το Αίμα του Χριστού μάς σώζει &  μας βοηθά ν' αντέξουμε και ν' αγωνιστούμε στις δύσκολες συνθήκες όπου βρισκόμαστε. Το αίμα των μαρτύρων μας στηρίζει και μας δείχνει το δρόμο - και το σημείο του σταυρού μάς φωτίζει και μας προστατεύει, με τη χάρη του Χριστού που έχει πάρει, ως "όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον".
Τρία posts σε ένα - με συγκίνησαν, με προβλημάτισαν και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σου, ταλαιπωρημένε αδελφέ μου, πιστέ ή άπιστε, "φίλε" ή "εχθρέ", αγαπημένε του Χριστού, αγαπημένε μου.

Ο σταυρός του Εισαγγελέα & οι βασανιστές των Ναζί

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ, Ρωμαίικο οδοιπορικό

...ΣΕ ΜΙΑ διακοπὴ συνεδριάσεως, μιᾶς ἀπὸ τὶς τελευταῖες μεγάλες δίκες, ὁ Εἰσαγγελεὺς κ. Λυμπέρης Παπανδρέου μοῦ διηγήθηκε τὰ ἑξῆς, ὅταν πρόσεξε ὅτι εἶχα στὸ λαιμό μου ἕνα σταυρό.Μοῦ ἔδειξε ἕνα σταυρὸ ποὺ φοροῦσε κι αὐτὸς στὸν λαιμό του καὶ μοῦ εἶπε:
- Αὐτὸς ὁ σταυρὸς μοῦ ἔσωσε τὴν ζωή. Χωρὶς αὐτὸν θὰ ἤμουν ἤδη ἀπὸ τὸν χειμῶνα τοῦ 1943 νεκρός. ῏Ηταν ἡ περίοδος, κατὰ τὴν ὁποία ὅποιος ἔπεφτε στὰ χέρια τῶν Γερμανῶν καὶ ὡδηγεῖτο εἰς τὸ ἄντρον τῶν βασανιστῶν των, εἰς τὴν ὁδὸν Μέρλιν, δὲν ἔφευγεν ἀπὸ αὐτὸ παρὰ διὰ τὸ νεκροταφεῖον. 


᾿Εκείνην τὴν ἐποχὴ συνελήφθην καὶ ἐγώ. Εἶχα κατηγορηθῆ ἀπὸ ἕνα ἀνώτατον ὑπάλληλον τοῦ Δήμου Πειραιῶς -ὄργανον τῶν Γερμανῶν- καὶ ἕνα Δήμαρχον Συνοικισμοῦ τοῦ Πειραιῶς ὡς... Γενικὸς Εἰσαγγελεὺς τῶν Κομμουνιστῶν, διότι καὶ τοὺς δύο αὐτοὺς κυρίους συνέλαβα διὰ καταχρήσεις τροφίμων, ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ διετίθεντο διὰ τοὺς...πεινασμένους. ῾Η ἄρνησις, τὴν ὁποίαν ἀντέτασσα εἰς κάθε «κατηγορῶ», ἐξηγρίωνε τοὺς ἀνακριτάς μου. Ετσι, παρεδόθην εἰς βασανιστήρια. Τὴν τρίτην ἡμέραν τοῦ μαρτυρίου μου ὡδηγήθην εἰς ἕνα εὐρύχωρον δωμάτιον. Εἰς αὐτὸ ὑπέστηντὰ πάνδεινα. Παρήλασαν καὶ πέντε γιγαντόσωμοι βασανισταί, καθένας τῶν ὁποίων ἐξήντλησεν ὅλας τὰς δυνάμεις του ἐπάνω μου. 

Σιγὰ-σιγὰ ἄρχισα νὰ αἰσθάνωμαι ὅτι σὲ λίγο θὰ ἔμενα νεκρὸς ἐκεῖ.Μετὰ τοὺς γιγαντοσώμους βασανιστάς, μὲ παρέλαβεν ὁ ἴδιος ὁ ἀνακριτής. Εἰς μίαν στιγμὴν ἔξαλλος μὲ ἔπιασε μὲ τὰ δυό του χέρια ἀπὸ τὸ λαιμὸ καὶ ἄρχισε νὰ τὸν σφίγγη. ῎Ενοιωσα ὅτι θὰ πέθαινα ἀπὸ ἀσφυξία. Διέθεσα ὅσες δυνάμεις εἶχα καὶ ἀπηλλάγην ἀπὸ τὰ χέρια του. ᾿Αμέσως ἄνοιξα, σχίζοντας τὸ πουκάμισό μου, τὸ στῆθος. Ηθελα νὰ ἀναπνεύσω. Δὲν εἶχα σκεφθῆ κἄν τί εἶχα κάνει.
Τὴν ἴδια ὅμως στιγμὴ ἀντίκρυσα τὸν βασανιστή μου νὰ γίνεται χλωμός. ῎Εγινε ἄσπρος ὕστερα, περισσότερο καὶ ἀπὸ τὸν κάτασπρο τοῖχο τοῦ δωματίου. Προσπαθοῦσε νὰ σηκώση τὰ χέρια του καὶ δὲν τὸ κατώρθωνε.
῎Αρχισε τότε νὰ κλαίει... Ναί, νὰ κλαίει τρομαγμένα καὶ σὰν μικρὸ παιδί!... ῎Επειτα ἦλθε κοντά μου, ἔσκυψε στὸ στῆθος μου καί... φίλησε αὐτὸν ἐδῶ τὸν σταυρό !... ῾Ομολογῶ ὅτι δὲν πίστευα στὰ μάτια μου διὰ ὅσα ἔβλεπα.
 
Σὲ λίγο φώναξε καὶ τοῦ ἔφεραν ἕνα ποτήρι νερό. Μὲ αὐτὸ ἔπλυνε μόνος του, μὲ τὰ χέρια του, ποὺ τώρα ἐκινοῦντο, τὶς πληγές μου καὶ ἀφοῦ μὲ κάθισε σὲ μιὰ καρέκλα νὰ συνέλθω ἔφυγε γιὰ νὰἐπιστρέψη μὲ ἀρκετοὺς συναδέλφους του, μπροστὰ στοὺς ὁποίουςἀφηγήθη τὰ ἑξῆς:
-Μόλις ἄνοιξε ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς τὸ στῆθος του, ἔλαμψε στὰ μάτια μου σὰν ἀστραπὴ αὐτὸς ὁ μικρούτσικος σταυρός. Καὶ ἡ λάμψις σχημάτισε ἕνα φλογερὸ «νάϊν» (ὄχι). Τώρα ποὺ ἔχω συνέλθει, κύριοι, μπορῶ νὰ πῶ ὅτι ὁ Θεὸς βρίσκεται κοντὰ στοὺς πιστούς.
῎Επειτα ἀπετάνθη πρὸς ἐμὲ καὶ μοῦ εἶπε:
-Θὰ Σᾶς παρακαλοῦσα νὰ μοῦ προσφέρετε αὐτὸ τὸ σταυρὸ γιὰ νὰ μὲ προφυλάσση ἀπὸ τὴν ἄδικη κρίσι. ῎Οχι ἀπὸ τὸν θάνατο, διότι δὲν τὸν φοβοῦμαι. ᾿Αλλὰ δὲν εἶμαι ἄξιος... Δὲν πιστεύω ὅπως ἐσεῖς εἰς τὸν Θεόν. Διότι ἐὰν ἐπίστευα...
Καὶ σταμάτησε ἀπότομα τὴν φράσι.
-
Ετσι, ἀγαπητέ μου, ἐσώθην ἀπὸ βέβαιον θάνατον χάρις εἰς τὴν πίστιν μου, κατέληξεν ὁ Εἰσαγγελεὺς κ. Λυμπέρης Παπανδρέου.

Δείτε τις αναρτήσεις της ενότητάς μας Ναζί.

Πώς βρέθηκε και υψώθηκε ο Τίμιος Σταυρός (Ή: πώς η εξουσία κόβει ένα αγιασμένο χέρι, επειδή "έγραψε τόσες επιστολές")
Του κ. Π. Μ. Σωτήρχου
Εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», 31 Αυγούστου 2005


Δυο φορές τον χρόνο εορτάζει πανηγυρικά η Εκκλησία μας τον Τίμιον Σταυρόν. Μια για την ανεύρεση του την 6ην Μαρτίου του 326 μ.Χ. και μία κατά την Ύψωση του την 14ην Σεπτεμβρίου, στα εγκαίνια του Ναού της Αναστάσεως, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Το σημαντικόν, και όχι πολύ γνωστόν, στον διπλόν αυτόν έορτασμόν είναι το γεγονός ότι αποκαλύπτεται άλλο ένα μέγα μυστήριον της απερίγραπτης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και μάλιστα κατά την θεία λατρεία, που ενώνει την γη με τον ουρανό.


Το γεγονός αυτό εκφράζει επιγραμματικά την σωτηρία του εκπεσμένου ανθρώπου, τον όποιον παίρνει από την Κόλαση της πτώσεως του και τον θρονιά­ζει πάλι μέσα στο Παράδεισο της αιώνιας αγάπης.
Πιο συγκεκριμένα, παίρνει με την σταυρική του θυσία τον προδότη Ιούδα τον Ισκαριώτη, πού αντιπροσωπεύει όλην την προδοσία του ανθρωπίνου γένους και την αμέτρητη αγνωμοσύνη του έναντι του Σωτήρος Χριστού, και οδηγεί σε άλλον Ιούδα, επίσης Εβραίον, που έγινε οδηγός στην ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού και φανερώνει την μεταστροφή και την μετάνοια του ανθρώπου και την πορεία του στην αγιότητα. Όπως ακριβώς έγινε και με τον δεύτερον αυτόν Ιούδα, που πίστεψε, μετανόησε και έγινε Χριστιανός με το όνομα Κυριακός. Αργότερα έγινε κληρικός και Επίσκοπος Ιεροσολύμων, μετά τον Πατριάρχην Μακάριον, και αφού μαρτύρησε, μαζί με την μητέρα του Άννα, μπήκε στο Αγιολόγιον της Εκκλησίας και η ετήσια μνήμη του εορτάζεται την 28ην Οκτωβρίου ["Ν": δεν είναι ο άγιος Κυριακός ο Αναχωρητής, που γιορτάζεται 29 Σεπτ.].

Το «Συναξάρι» της ημέρας αυτής αναφέρει: «Τη αυτή ημέρα Μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Κυριακού του φανερώσαντος τον Τίμιον Σταυρόν, επί της Βασιλείας Κωνσταντίνου του Μεγάλου και Ελένης της αυτού μητρός». Και για την μητέρα του Άννα, που γιορτάζει την ίδια μέρα: «Τη αυτή ημέρα, η μήτηρ του Άγιου Κυριακού  Άννα, λαμπάσι φλεχθείσα και ξεσθείσα ετελειώθη».  Και λίγα για τον βίον του:

«Ο Άγιος Κυριακός, πρώην Ιούδας [δηλ. αυτό το όνομα είχε πριν γίνει χριστιανός, όταν ήταν Ιουδαίος], μετά την φανέρωση του Τιμίου Σταυρού επίστευσε, εβαπτίσθη Χριστιανός και έγινε, όπως προαναφέραμε, Επίσκοπος Ιεροσολύμων και έζησε ως τις ήμερες του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη ["Νεκρός": αξίζει να διαβάσετε τη μελέτη του Ι. Τσέντου για τον Ιουλιανό εδώ]. Αυτός όταν έφθασε στα Ιεροσόλυμα, μετά την εκστρα­τεία του κατά των Περσών, έμα­θε για τον Άγιον Κυριακόν τι ήταν και τι έγινε και τον διέταξε αυστηρά να θυσιάση στα είδωλα. Ό Άγιος, όμως, αρνήθηκε απο­φασιστικά και ήλεγξε με τόλμην την ειδωλολατρία του Ιουλιανού. scrollsm-11.jpgΤότε εκείνος διέταξε να του κόψουν το δεξί του χέρι, διότι καθώς είπε: «Πολλές επιστολές έχει γράψει το χέρι αυτό, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν πολλοί από τα είδωλα του Δωδεκαθέου». Ύστερα διέταξε να ρίξουν λιωμένο μολύβι μέσα στο στόμα του Αγίου, που ομολογούσε και δοξολογούσε τον Χριστόν και στη συνέχεια τον έβαλαν οι δήμιοι μπρούμυτα σε πυρακτωμένη σιδερένια κλίνη, που ήταν ένα από τα όργανα βασανισμού των Χριστιανών.

Όταν ήλθε η μητέρα του, που είχε γίνει και αυτή πιστή Χριστιανή, στον τόπον του μαρτυρίου του παιδιού της, ο Ιουλιανός διέταξε να την κρεμάσουν από τα μαλλιά και να σκίζουν το κορμί της με σιδερένια νύχια, που ήταν κι αυτό άλλο ένα εργαλείο βασανισμού των Χριστιανών, και αφού την έκαιγαν με αναμμένες λαμπάδες, παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριον. Ύστερα έρριξαν τον Άγιον Κυριακόν, σε ένα μεγάλο καμίνι, τον εθανάτωσαν με ξίφος, κόβοντας το κεφάλι του».

Η ανεύρεση και ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που είναι η σημαία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, έγινε με τρόπον θαυμαστόν και υπερθαύμαστον από την Αγίαν Ελένην την Ισαπόστολον, που είχε μεταβή για προσκύνηση στους Άγιους Τόπους και με την ρητήν εντολήν του γιου της αυτοκράτορας Κωνσταντίνου να βρή τον Τίμιον Σταυρόν, τον οποίον είχαν εξαφανίσει οι αντίχριστοι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες. Είχαν ρίξει και τους τρείς σταυρούς σε έναν βαθύ λάκκον και τον σκέπασαν με χώματα και πέτρες και πολλά σκουπίδια. Εκεί έμεινε ο Τίμιος Σταυρός για περισσότερα από τριακόσια χρόνια.

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού - Ησυχαστήριο «Παναγία των 
Βρυούλων»
Ύψωση του Τιμίου Σταυρού
Όταν η Αγία Ελένη με τους συνοδούς της άρχισε τις έρευνες, μια νεαρή Εβραιοπούλα οδήγησε την Βασιλομήτορα στον Ιούδα, που έμενε στα Ιεροσόλυμα, διότι εκείνος εγνώριζε από τους παλαιοτέρους την τοποθεσία, όπου είχαν ρίξει τους τρεις σταυρούς. Εκεί μάλιστα φύτρωνε κάθε χρόνον μόνο του και το ευωδιαστό «βασιλικό χόρτο», αυτό, που λέγεται και σήμερα βασιλικός. Πήγε, λοιπόν, η Αγ. Ελένη στην τοποθεσία αυτή και πριν δώση εντολή να αρχίσουν οι ανασκαφές, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά στον Χριστόν. Μόλις όμως σηκώθηκε στα πόδια της και πριν να πει μια λέξη, έγινε μέγας σεισμός, μόνον στο σημείον αυτό, και το έδαφος σχίστηκε σε μεγάλο βάθος. Τότε άρχισαν αμέσως οι ανασκαφές και σε λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις σταυροί, προς γενικήν κατάπληξιν όλων των παρισταμένων.

Όλοι έκλαιγαν από χαρά και άλλοι δόξαζαν τον Θεόν και προσεύχονταν. Η στιγμή ήταν μοναδική και πανίερη. Καθάρισαν τους τρεις σταυρούς από τα χώματα, μολονότι, βρέθηκαν σε ένα κοίλωμα της γης και ήταν καλά προστατευμένοι. Δεν ήξεραν όμως ποιος από τους τρεις ήταν ο Σταυρός επάνω στον όποιον σταυρώθηκε ο Χριστός. Εκεί κοντά βρισκόταν σε μια καλύβα μια ετοιμοθάνατη γυναίκα, που έπασχε από χρόνια ασθένεια. Η  Αγ. Ελένη σκέφθηκε αμέσως ότι ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός θα θεράπευε αμέσως την γυναίκα, εάν της έβαζαν πάνω της τον Σταυρόν του Κυρίου. Έτσι έβαλαν διαδοχικά τους δύο πρώτους σταυρούς, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μόλις όμως έβαλαν στο σώμα της τον τρίτον Σταυρόν, η ετοιμοθάνατη γυναίκα έγινε αμέσως καλά και σηκώθηκε στα πόδια της. Έτσι αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός. Και όπως γράφει και ο Ευθύμιος Ζυγαβηνός, στον Σταυρόν του Κυρίου υπήρχε και η μικρή σανίδα με την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πού είχε βάλει ο Πόντιος Πιλάτος.

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Από εδώ
Αμέσως μετά την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού η Αγ. Ελένη έχτισε στον Γολγοθά τον Ναόν της Αναστάσεως και στην συνέχεια τον Ναόν της Γεννήσεως στο Σπήλαιον της Βηθλεέμ και τον Ναόν του Όρους των Ελαίων. Και όταν ο Πατριάρχης Μακάριος έστησε τον Τίμιον Σταυρόν στον ναόν του Πατριαρχείου για προσκύνηση από τον πιστόν λαόν, ήταν η 14η Σεπτεμβρίου του 326 και γι' αυτό καθιερώθηκε από τότε να εορτάζεται το γεγονός της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού από την Εκκλησίαν την ημέραν αυτήν. Την ίδιαν ήμερα εορτάζεται και η δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που έγινε από τον αυτοκράτορα Ηράκλειον (628 μ.Χ.), όταν ενίκησε τους Πέρσες, οι οποίοι είχαν κλέψει τον Τίμιον Σταυρόν άπο τα Ιεροσόλυμα. Σήμερα το μεγαλύτερον τεμάχιον του Τιμίου Σταυρού διασώζεται στον Άγιον Όρος, στην Ί. Μονή Ξηροποτάμου.

Η ανεύρεση και η ύψωση του Τιμίου Σταυρού είναι ασφαλώς μέγα γεγονός της παγκοσμίας ιστορίας, διότι αφορά στο σύνολον της ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως αν δεν έχουν ακόμα αποδεχθή την Χριστιανική Πίστη και δεν γνωρίζουν όλοι την αλλαγή πορείας της ιστορίας. Ιδιαίτερα, όμως, είναι κορυφαίον γεγονός στην Ιστορία της Εκκλησίας, διότι επιβεβαιώνει και επισφραγίζει την δωρεάν της σωτηρίας σε όλον τον κόσμον και καλεί αδιαλείπτως κάθε άνθρωπον να επιστρέψη στην αληθινήν πατρίδα του Παραδείσου. Δεν είναι απλώς συμβολική και ενδεικτική η μεταστροφή του Ιούδα, που έγινε Χριστιανός και Άγιος Μάρτυς της Εκκλησίας, ωσάν να αποπλύνη την προδοσία του άλλου Ιούδα του Ισκαριώτη, που παρέδωσε τον Θεάνθρωπον στους σταυρωτές του. 

Και είναι τούτο μέγα δίδαγμα για κάθε άνθρωπο, που όσον και αν έχει πέσει στο έσχατον άκρον της αμαρτίας, όπως ο Ισκαριώτης, μπορεί και πρέπει να διανύση την απόσταση μεταξύ αμαρτίας και σωτηρίας, μεταξύ προδοσίας και μετανοίας, πού δεν έκανε ο πρώτος Ιούδας, αλλά αγχονίσθηκε μέσα στην απελπισία του. Αυτή η μέγιστη μεταστροφή του δεύτερου Ιούδα είναι ο αιώνιος και εμπράγματος αντίλαλος της προσευχής του Θεανθρώπου την ώρα της θυσίας του, όταν παρεκαλεσε τον Θεόν Πατέρα και είπε για τους σταυρωτές του τον λόγον της ύψιστης συγνώμης για όλους τους άρνητές του, άρα και του Ιούδα:
— «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (κατά Λουκάν, ΚΓ' 34).

Κλείνοντας τις λίγες αυτές γραμμές για τον εορτασμόν του Τιμίου Σταυρού, θα θέλαμε να αναφέρουμε τον σχετικόν λόγον ενός μακαριστού Γέροντος, που έλεγε:
— «Η ύψωση του Τιμίου Σταυρού, παιδιά μου, δεν γίνεται μόνον κατά την εορτήν της 14ης Σεπτεμβρίου, αλλά κάθε φορά, πού μετανοεί μια ψυχή και πηγαίνει κοντά στον Χριστόν. Μας το είπε ο ίδιος ο Θεάνθρωπος: «Λέγω δε υμίν ότι ούτω χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ΙΕ' 7). Γιατί η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού φανερώνει τον θρίαμβον της θυσιαστικής αγάπης και αυτός ο θρίαμβος αποτελεί μεγάλη χαρά στον ουρανόν του Θεού και γίνεται κάθε φορά, που μετανοεί αληθινά ένας άνθρωπος. Γι' αυτό ας μετανοούμε όλοι μας συνεχώς και αληθινά, για να κυρίαρχη πάντοτε η χαρά και στην γη και στον ουρανόν. Αμήν».

Για την αυθεντικότητα της τοποθεσίας του Γολγοθά και του Αγίου Τάφου, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, δείτε ιστορικές μελέτες εδώ & εδώ.
Για τη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού σημαντικές ιστορικές λεπτομέρειες εδώ.

Η αρχαία εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα


Μαρτυρίες για το σημείο του Τιμίου Σταυρού που φάνηκε στα Ιεροσόλυμα

Α. ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, 3, 26
Και ο Κωνστάντιος λοιπόν [γιος του αγίου Κωνσταντίνου] επικρατεί του τυράννου, αφού και εκεί φάνηκε για πολλή ώρα το σημείο του σταυρού και με τις εκθαμβωτικές του λάμψεις άστραψε περισσότερο κι από το φως της μέρας. Και έγινε ορατό στα Ιεροσόλυμα περίπου την τρίτη ώρα της ημέρας, κι ενώ η εορτή που ονομάζεται Πεντηκοστή είχε αρχίσει. Και το θεόσταλτο εκείνο σημάδι το έβλεπαν να φτάνει από τον λεγόμενο Κρανίου τόπο ως το όρος των Ελαιών, ενώ το τύλιγε από παντού ένα μεγάλο ουράνιο τόξο με μορφή στεφανιού. 
Φανέρωνε λοιπόν το ουράνιο τόξο την ευμένεια του Χριστού που σταυρώθηκε και αναλήφθηκε, ενώ το στεφάνι τη νίκη του βασιλιά. Και το φωτεινό εκείνο και σεβάσμιο θέαμα δεν ήταν αθέατο ούτε και στο στρατόπεδο, αλλά το έβλεπαν ολοκάθαρα, και στον Μαγνέντιο και στους συντρόφους του, που από πριν ήταν αφιερωμένοι στην υπηρεσία των δαιμόνων, προκάλεσε ένα αμήχανο δέος, στον Κωνστάντιο και τους γύρω του αναπτέρωσε ένα θάρρος ακαταμάχητο.
 
Β. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΟ 2, 28
Και όταν τοποθετήθηκε αυτός στην περιοχή της Αντιόχειας, φάνηκε στην Ανατολή το σημάδι του Σωτήρα. Γιατί φάνηκε στον ουρανό ένας στύλος σε σχήμα σταυρού, πολύ μεγάλο θαύμα για αυτούς που τον έβλεπαν.

Γ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Του έτους 351, 5859 χρόνια από κτίσεως κόσμου, 14ο έτος της βασιλείας του Κωνσταντίου, 9 του Ινδικτιώνος.
Το σημείο του σταυρού του Χριστού φάνηκε στα Ιεροσόλυμα αυτό τον χρόνο. Ήταν η τρίτη περίπου ώρα (τη μέρα της πεντηκοστής), φωτεινό, εκτεταμένο στο πρώτο εννιαήμερο του Μαΐου στον ουρανό, από το όρος των Ελαιών ως το Γολγοθά, τον τόπο όπου σταυρώθηκε ο Κύριος. Προς την Ανατολή, από όπου αναλήφθηκε ο Κύριος. Και κυκλικά από τον τίμιο σταυρό που φάνηκε, υπήρχε στεφάνι με μορφή σαν ουράνιο τόξο. Και την ίδια ώρα φάνηκε στην Πανωνία, στον Αύγουστο Κωνστάντιο και στο στρατό του που βρισκόταν σε πόλεμο κατά του Μαγνεντίου. Και επιτέθηκε ο Κωνστάντιος και αφού συγκρούστηκαν κοντά στην πόλη Μούρσα, ηττήθηκε ο Μαγνέντιος και έφυγε στη Γαλλία με λίγους άντρες.

Δ. ΠΑΥΛΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ, ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ MONTE CASSINO ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΒΙΒΛΙΟΝ Β.
Τον καιρό εκείνο, όταν ο καίσαρας Γάλλος πορευόταν προς την Αντιόχεια, εμφανίστηκε προς την Ανατολή στον ουρανό τη μέρα της Πεντηκοστής ένα σημάδι, δηλαδή φάνηκε στον ουρανό στήλη σε σχήμα σταυρού, η οποία ήταν φωτεινή και εκτεινόταν από το Γολγοθά ως το όρος των Ελαιών
Αυτό το όραμα το είδε και ο Κωνστάντιος Γάλλος.

Ε. ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΑ, ΤΗΝ 20Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ.
Και εκείνο τον καιρό (όταν νίκησε τον Μαξέντιο), παράδοξο σημείο του σταυρού, μεγάλων διαστάσεων, και με τόση ακτινοβολία που ξεπερνούσε το φως της μέρας, φάνηκε στα Ιεροσόλυμα, περίπου την τρίτη ώρα της ημέρας της λεγόμενης Πεντηκοστής, και εκτεινόταν από τον λεγόμενο Κρανίου τόπο ως και το όρος των Ελαιών.

Στ. ΤΥΠΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟ ΜΗΝΑ ΜΑΙΟ.
Στις 7 του μηνός εορτάζεται η ανάμνηση της εμφάνισης στον ουρανό του σημείου του σταυρού στην πόλη της Ιερουσαλήμ, την τρίτη ώρα της ημέρας, όταν ήταν βασιλιάς ο Κωνσταντίνος (Κωνστάντιος), που εκτεινόταν από τον άγιο Κρανίου τόπο μέσα από τα αστέρια ως το άγιο όρος των Ελαιών.

Ζ. ΜΗΝΙΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ 7Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ
Στις 7 του μηνός εορτάζεται η ανάμνηση της εμφάνισης στον ουρανό του σημείου του τιμίου σταυρού, την τρίτη ώρα της ημέρας, όταν ήταν βασιλιάς ο Κωνστάντιος, ο γιος του Κωνσταντίνου του μεγάλου. Και επίσης των αγίων μαρτύρων Ακακίου και Κοδράτου.

Η. ΟΛΑ ΤΑ ΤΥΠΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ
Την 7η του ίδιου μήνα, γιορτάζουμε την ανάμνηση της εμφάνισης στον ουρανό του σημείου του σταυρού, όταν ήταν βασιλιάς ο Κωνστάντιος, ο γιος του μεγάλου Κωνσταντίνου, και αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων ο Κύριλλος.
Όταν στήθηκε ο σταυρός παλαιότερα, αγιάστηκε η γη, και τώρα που φάνηκε, αγιάστηκε και ο θόλος του ουρανού.
Στις μέρες της αγίας Πεντηκοστής, την 7η του Μαΐου, την Τρίτη ώρα της ημέρας εμφανίστηκε ο τίμιος και ζωοποιός σταυρός, φτιαγμένος από φως και ορατός σε όλο το λαό, πάνω από τον άγιο Γολγοθά να εκτείνεται μέχρι το άγιο όρος των Ελαιών. Αυτός ο σταυρός, με τη λαμπρότητα της ακτινοβολίας, κάλυψε και τις ηλιακές ακτίνες. Και έτσι όλες οι ηλικίες, νέοι και γέροντες, νήπια και θηλάζουσες συγκεντρώθηκαν στην εκκλησία και με μεγάλη χαρά και θερμή κατάνυξη ανέπεμψαν δόξα και ευχαριστία στο Θεό για το παράδοξο αυτό θέαμα.

Ε.Π.Ε. Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, άπαντα τα έργα τόμος Β'
Απόδοση στα νέα Ελληνικά, Τέζας Γεώργιος - Φιλόλογος


Δείτε και: Παγκόσμια Ημέρα του Τιμίου Σταυρού 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου