ΑΝΤΙΧΙΛΙΑΣΤΙΚΟΣ
Πολύ φοβούμαστε πως αν μας επισκεπτόταν ένας αλλόθρησκος και μας έθετε το παραπάνω ερώτημα, ότι οι περισσότεροι από εμάς πολύ πιθανόν να μην γνωρίζαμε τι θα έπρεπε να του απαντήσουμε.
Ο πιστός κατά την είσοδό του στον Ιερό Ναό το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι το να πάρει κερί και να το ανάψει.
Σκεφτείτε λοιπόν πόσο ειρωνικό ακούγεται να μην ξέρουμε να απαντήσουμε σε κάποιον που μας ρώτησε για κάτι που μάθαμε να κάνουμε από μικρά παιδιά.
Δεν είναι μόνο η ντροπή, είναι και η ηθική ικανοποίηση που θα νιώσει ο εκάστοτε αλλόθρησκος που θα μας έχει φέρει σε μια τόσο δύσκολη θέση με ένα τόσο απλό ερώτημα.
Μόλις μας καταλάβει ότι δεν έχουμε ιδέα για ποιο λόγο ανάβουμε κερί στην Εκκλησία του Θεού, σας υποσχόμαστε ότι δεν θα διστάσει να σας πει ότι τα κεριά κατασκευάστηκαν από τους παππάδες καθαρά για εμπορικούς σκοπούς.
Κι όταν κανείς βρίσκεται σε άγνοια γύρω από τέτοια ζητήματα, δεν είναι καθόλου δύσκολο να παρασυρθεί σε διδασκαλίες πλάνης.
Με τις σκέψεις αυτές καταλήξαμε στην απόφαση να αρθρογραφήσουμε για τη σημασία τού κεριού στη Θεία Λατρεία της Εκκλησίας αλλά και του καντηλιού.
Το κερί χρησιμοποιείται από τα πανάρχαια χρόνια, αφού υπήρχε σε αφθονία στις κυψέλες των μελισσών.
Εξ ού και η ονομασία «Μελισσοκέρι».
Το χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλίτες ως φωτιστικό μέσο στην Σκηνή του Μαρτυρίου, όπου φυλάγονταν οι Πλάκες της Διαθήκης, η Ράβδος του Ααρών και το Μάνα εξ Ουρανού.
Ακόμη το χρησιμοποιούσαν και ως φαγώσιμο για την καλή χώνεψη της τροφής:
«Και εκείνοι έδωσαν σ' αυτόν ένα μέρος από ψημένο ψάρι, και ένα μέρος κηρήθρας από μέλι» (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο Κεφ. 24, Στίχος 42).
Το κερί αρχικά ως φωτιστικό μέσο, χρησιμοποιείται στους Ιερούς Ναούς σε κάθε Ιερή Ακολουθία.
Λαμπάδες τοποθετούνται πάνω στην Αγία Τράπεζα και στην Ιερά Πρόθεση.
Τις κρατούν οι πιστοί κατά την τέλεση της Αναστάσεως του Κυρίου, οι νεοφώτιστοι μετά την Βάπτισή τους. ακόμη στην εξόδιο Ακολουθία και στις Ακολουθίες του Μνημοσύνου, της Λιτανείας και του Ευχελαίου.
Κεριά ανάβοντας στους τάφους και στα κατ΄ οίκον εικονοστάσια.
Οι Ορθόδοξοι όταν ανάβουν το κερί, εκφράζουν την πίστη τους στην Αγία Τριάδα ζητώντας το πλούσιο έλεος του Θεού και τις πρεσβείες των Αγίων.
Να τονίσουμε πως δεν έχει σημασία το μέγεθος του κεριού ή της λαμπάδας, αλλά η εσωτερική διάθεση της ψυχής του πιστού.
Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον Άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης, το κερί συμβολίζει την καθαρότητα και την πλαστικότητα της ψυχής.
Πάντοτε έχει σχέση με τη φλόγα.
Η φλόγα είναι το Φως του Χριστού, το οποίο διαλύει κάθε πνευματικό σκοτάδι και γεμίζει με αγάπη και ειρήνη την ψυχή του πιστού.
Συμβολίζει επίσης τα καλά και αγαθά έργα αυτών που ευαρεστούν στον Θεό και με αυτόν τον τρόπο δοξάζεται και ο Θεός:
«Έτσι ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα, και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς» (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Κεφ. 5, Στίχος 16).
Εισερχόμενοι στο Ναό κάνουμε το σταυρό μας με μικρή υπόκλιση λέγοντας μυστικώς:
''Εισελεύσομαι εις τον οίκον Σου, προσκυνήσω προς Ναόν Αγιον Σου εν φόβω Σου'' (Ψαλμός Ε.7-8).
Κατευθυνόμαστε (εάν θέλουμε) στο παγκάρι και παίρνουμε 1 ή 2 κεριά.
Η συνήθεια να ανάβουμε πολλά κεριά είναι λανθασμένη νοοτροπία και δημιουργεί προβλήματα.
Ένα κερί προς τιμή του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων Του και ένα για τη σωτηρία των ψυχών των δικών μας ζώντων και τεθνεώτων (ή ένα κερί για όλα).
Έτσι θα χωρεί το μανουάλι τα κεριά όλων, θα καίγονται περισσότερη ώρα και δεν θα μπαίνει σε πειρασμό ο Νεωκόρος να τα μαζεύει γρήγορα (για... απόκερα!) πριν καούν.
Και όταν ανάβουμε το κεράκι μας, με πολύ ευλάβεια, προσευχόμενοι μπορούμε να λέμε:
''Χριστέ μου, είσαι το φως του κόσμου. Βοήθησέ με ώστε και η ζωή μου να λιώνει από αγάπη προς τον πλησίον μου και να φωτίζει σαν το ταπεινό φως αυτού του κεριού''.
ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΚΑΝΔΗΛΕΣ;
ΚΑΝΔΗΛΕΣ ή αλλιώς ΚΑΝΤΗΛΙΑ – ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ
Στα Ορθόδοξα σπίτια συνηθίζεται στο εικονοστάσι να υπάρχει (ιδιαίτερα τις μεγάλες εορτές αλλά και κάθε Κυριακή) ένα καντηλάκι αναμμένο.
Ας υποθέσουμε ξανά ότι μας επισκέπτεται σπίτι μας ένας πλάνος / αιρετικός άνθρωπος και από τη θέση εις την οποία κάθεται είναι εμφανές το εικονοστάσι με το καντηλάκι αναμμένο και μας ρωτά το εξής απλό:
«Εσείς οι Ορθόδοξοι ανάβετε καντήλια..
Τι σημαίνει το καντήλι και το ανάβετε;
Είπε ο Χριστός να ανάβουμε καντήλια;»
Τι θα απαντούσατε εάν σας έκανε αυτήν την ερώτηση;
Οι αιρετικοί μάλιστα ζητούν να τους απαντήσετε κυρίως μέσα από την Αγία Γραφή, διαφορετικά οποιαδήποτε άλλη πηγή τους αναφέρετε θα σας την απορρίψουν.
ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ!
Οι κανδήλες είναι γνωστές από τα αρχαία χρόνια.
Τις χρησιμοποιούσαν ως λυχνίες για να φωτίζουν το χώρο όπου δεν επαρκούσε το φως της ημέρας και κυρίως όταν έδυε ο ήλιος, κατά τη διάρκεια της νύκτας.
Εκτός από φωτιστικό σκεύος τις χρησιμοποιούσαν και ως «ακοίμητο φως» προς τιμή διαφόρων θεοτήτων. Κατασκευάζονται από διάφορα ευτελή ή πολυτελή μέταλλα, πηλό και μάρμαρο.
Έχουν απλή ή πλούσια διακόσμηση με εγχάρακτες ή ανάγλυφες παραστάσεις και πολύτιμους λίθους.
Η κανδήλα αποτελείται από το κυρίως σώμα όπου μπαίνει το λάδι και τον μυκτήρα όπου τοποθετείται το φυτίλι (φλομός ή θρυαλλίς).
Την συναντούμε σε τρία είδη, την επιτραπέζια, την κρεμαστή και με ορθοστάτη.
Σ΄ έναν Ναό οι κρεμαστές κανδήλες τοποθετούνται μπροστά στις εικόνες του τέμπλου, των προσκυνηταρίων, των εικονοστασίων.
Οι επιτραπέζιες πάνω στη Αγία Τράπεζα, στους τάφους, στους οίκους.
Αυτές με τον ορθοστάτη τις τοποθετούμε ανατολικά της Αγίας Τράπεζας, μπροστά στον Εσταυρωμένο ή σε λειψανοθήκες με σκηνώματα Αγίων.
Η κανδήλα που καίει μπροστά στο Ιερό Αρτοφόριο ["Ν": πάνω στην αγία τράπεζα, όπου φυλάσσεται μικρό κομμάτι θείας Μετάληψης για ώρα επείγουσας ανάγκης] λέγεται «ακοίμητος», διότι πρέπει να ανάβει μέρα νύχτα..:
(ίνα καίηται λύχνος δια παντός)
«Και εσύ θα προστάξεις τους γιους Ισραήλ να σου φέρουν καθαρό λάδι από κοπανισμένες ελιές για το φως, για να καίει πάντοτε το λυχνάρι» (Π. Διαθήκη – ΕΞΟΔΟΣ Κεφ. 27, Στίχος 20).
..και συμβολίζει την διαρκή παροχή της Θείας χάριτος.
Είναι εικόνα του αληθινού Φωτός, του Θεού, που φωτίζει κάθε άνθρωπο, ενώ το λάδι της ακοιμήτου κανδήλας είναι σύμβολο του Πνεύματος του Θεού.
Σε πολλούς Ναούς η φλόγα είναι από το «Άγιο Φως» που βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου και διατηρείται πάντοτε αναμμένο εις ένδειξη του αιωνίου φωτός.
Για την κανδήλα η οποία ανάβει συνεχώς, χρησιμοποιούμε την λέξη «ακοίμητος», όταν όμως τη σβήσουμε, τότε λέμε ότι η κανδήλα «κοιμάται».
Ανάλογα με το πόσα σώματα έχει, ονομάζεται μονοκάνδηλη, τρικάνδηλη, επτακάνδηλη, δωδεκακάνδηλη και πολυέλαιος.
Οι κανδήλες που κρέμονται μπροστά στις εικόνες των Αγίων, αποδεικνύουν την τιμή και τον σεβασμό των πιστών.
Έχουν διάφορα σχήματα και μεγέθη, ανάλογα με το τάμα των πιστών προς τον προστάτη τους Άγιο.
Υπάρχουν ναόσχημες, καραβόσχημες, αγκυρόσχημες, κ.τ.λ. και λεγόμενες λασέρνες.
Για την ανύψωση και την κατάβαση των κανδηλιών υπάρχει ειδικός εξοπλισμός.
Το λάδι που χρησιμοποιείται πρέπει να είναι ελαιόλαδο καλής ποιότητας:
«σύνταξον τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ καὶ λαβέτωσάν σοι ἔλαιον ἐξ ἐλαιῶν ἄτρυγον καθαρὸν κεκομμένον εἰς φῶς καῦσαι, ἵνα καίηται λύχνος διαπαντός» (Π. ΔΙΑΘΗΚΗ – ΕΞΟΔΟΣ, Κεφ. 27, Στίχος 20).
Συμβολίζει την ειρήνη του Θεού και την ευσπλαχνία Του προς το ανθρώπινο γένος.
Σε πολλές κανδήλες και πάνω από αυτές βλέπουμε να τοποθετούνται αυγά από στρουθοκάμηλους.
Ο λόγος είναι κυρίως πρακτικός: Λόγω του σχήματός του το αυγό εμπόδιζε τα ποντίκια να κατεβαίνουν στο λάδι και έδιωχνε μακριά τις αράχνες με την μυρωδιά του.
Γι΄ αυτό κρεμούσαν τα αυγά καί στους πολυελαίους.
Όπως είδαμε τα κεριά και οι κανδήλες δεν προστέθηκαν τυχαία στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Δεν ήταν μια ιδέα κάποιου σχεδιαστή προς στολισμό των Ναών.
Είναι ιερές προσφορές που «ταξιδεύουν» ανά τους αιώνες και φτάνουν έως τις μέρες μας.
Όπως είδαμε τα επιβεβαιώσαμε όλα αυτά μέσα από το λόγο του Θεού.
«Δουλειά» των αιρέσεων είναι να αμφισβητούν την Εκκλησία του Θεού.
Πριν πιστέψουμε τον αιρετικό που μας επισκέφτηκε καλό θα είναι πρώτα να γνωρίζουμε τις θέσεις την Ορθοδόξου πίστεώς μας.
Ένας πιο γρήγορος τρόπος για τον άνθρωπο που κλονίστηκε η πίστη του από κάποιον αιρετικό, είναι να έρθει το γρηγορότερο σε επαφή με τον Ιερέα της ενορίας του ώστε να ζητήσει εξηγήσεις κι εκείνος θα τον καθοδηγήσει.
Έτσι με τον τρόπο αυτό όχι μόνο δεν θα μπορούν να μας παρασύρουν σε διδασκαλίες πλάνης, αντιθέτως θα είμαστε και σε θέση να κηρύξουμε την αλήθεια της Ορθόδοξου πίστεώς μας.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ (blog) ΑΝΤΙΧΙΛΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ:
-Ο πιστός που δεν γνωρίζει καλά τα της Ορθοδοξίας ζητήματα καλύτερα να μην δέχεται να έρθει σε διάλογο με έναν αλλόθρησκο για τους απλούς εξής λόγους:
-Ο αιρετικός άνθρωπος παρακολουθεί μαθήματα στις συναθροίσεις τις θρησκείας του δύο και τρεις και τέσσερις φορές την εβδομάδα.
-Στον αιρετικό άνθρωπο γίνονται ειδικά μαθήματα με ποιόν τρόπο να μας πλησιάζει και με ποιο θέμα πρέπει να ξεκινήσει μια συζήτηση.
-Ο αιρετικός συνήθως δεν μας επισκέπτεται μόνος του αλλά με συνοδό ώστε ο ένας να συμπληρώνει τα κενά του άλλου.
-Ο αιρετικός ξέρει από πριν τι έχει ετοιμάσει να μας πει – εμείς όμως όχι – συνεπώς μας βρίσκει πάντα απροετοίμαστους…
Καλύτερα λοιπόν ας κρατάμε μια απόσταση έως ότου αποκτήσουμε γνώση.
Ο ΠΙΣΤΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΣΥΝΕΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.
Ο Θεός να μας προστατεύει από την πλάνη των αιρέσεων.
Το άρθρο είναι βασισμένο στις παρακάτω πηγές:
Ηγάπησα, Κύριε, ευπρέπειαν οίκου σου..
Του Αρχιμανδρίτη Ισαάκ Τσάπογλου.
Π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου.
Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, μετόχιον Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Δείτε και: Γιατί θυμιατίζουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία
Απλές προτάσεις για υγεία, ευεξία, αρμονία & αιώνια ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου