Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Μια σύγχρονη απατημένη ορθόδοξη σύζυγος


Η νίκη της καλοσύνης και της υπομονής

Χριστιανικά πρότυπα συμπεριφοράς, όπως το παρακάτω, συνήθως δεν τα αντέχει η εγωιστική ανθρώπινη κοινωνία (όλων των εποχών) και προκαλούν οργή και σκάνδαλο. Τέτοιο σκάνδαλο που προκαλεί η παραβολή του ασώτου, η αγάπη προς τους αμαρτωλούς, η διδασκαλία του Χριστού για τη συγχώρεση στους εχθρούς...
Φαίνεται έτσι γιατί ο αληθινός χριστιανός (δηλ. όχι εγώ, που εν πολλοίς υποκρίνομαι πως ακολουθώ το Χριστό, και μόνο στα εύκολα) είναι "εκτός του κόσμου τούτου" και γιατί γνωρίζει το μίσος και τη θλίψη στον κόσμο, όπως προειδοποίησε ο Ιησούς.
Πάρτε βαθιά ανάσα λοιπόν, αδελφοί, και απολαύστε το παρακάτω, και μετά διαβάστε και το μαρτύριο μιας έγγαμης αγίας (Θωμαΐδας της Λέσβου), αλλά και πολλές περιπτώσεις αυτοθυσίας σε καιρό "ειρήνης"... Ας σημειώσω πως μια παρόμοια ιστορία ξέρω κι από τον τόπο όπου ζω, κι είμαι βέβαιος πως αν ψάξετε θα βρείτε τέτοιους αγίους της διπλανής πόρτας και στη γειτονιά σας. Φυσικά το να γίνεις μάρτυρας δεν μπορεί κανείς να σου επιβάλλει, αλλά χαρά σ' αυτόν που θα το επιλέξει και θα το καταφέρει, με τη βοήθεια του Θεού. Και εννοείται πως, αν εδώ μιλάμε για γυναίκα που αντέχει έναν άντρα, το ίδιο ισχύει και για το χριστιανό άντρα, όταν πρέπει ν' αντέξει τη γυναίκα (να ένας τέτοιος σύζυγος).
Την ιστορία την αφηγείται η οδηγός ταξί Ράνια Υδραίου, σήμερα μοναχή Πορφυρία και συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης (παρουσίαση & άλλα αποσπάσματα εδώ).

Μια πολύ γλυκιά κυρία, μου διηγήθηκε τα παρακάτω:
-Τον άνδρα μου τον παντρεύτηκα με προξενιό. Όμως χωρίς να το ξέρω, εκείνος αγαπούσε και είχε χρόνια δεσμό με μια κοπέλα, που οι δικοί του δεν την ήθελαν, αλλά αυτός δεν έπαψε ποτέ να την αγαπά.
Παντρευτήκαμε. Η μέρα του γάμου ήταν πολύ όμορφη.
Όμως οι όμορφες μέρες ήταν μόνο τρεις. Από την τέταρτη μέρα και επί δέκα επτά χρόνια η ζωή μου δίπλα του ήταν μια κόλαση. Όταν τον ρώτησα γιατί μου φερόταν τόσο άσχημα, μου αποκάλυψε πως αγαπούσε άλλη γυναίκα κι όχι εμένα. Έπεσα από τα σύννεφα!
-Τότε γιατί με παντρεύτηκες;
-Γιατί με πίεσαν οι γονείς μου. Εκείνη, βλέπεις, δεν την ήθελαν.
-Και εγώ τι φταίω να μου φέρεσαι έτσι;
-Σήκω και φύγε, άμα δεν σου αρέσει.
-Που να πάω; Ντρέπομαι τα αδέλφια μου και τον κόσμο.
-Ε! Τότε κάτσε εδώ και βούλωστο.
Αυτή ήταν η απάντησή του. Μαζί κοιμόμασταν, όταν τσακωνόταν με την άλλη. Ωστόσο έμεινα έγκυος!
Μόλις του το είπα, έγινε θηρίο έτοιμο να με κατασπαράξει! Μου ζήτησε να το ρίξω. Εγώ όμως, δεν το κάνα. Για κανέναν και για τίποτε δεν θα σκότωνα το παιδί μου. Μ' αυτόν τον τρόπο γέννησα τρία κορίτσια.
-Εργάζεστε;
-Ναι! Έχω δικό μου κομμωτήριο. Ποτέ όμως οι πελάτισσές μου δεν με είδαν κλαμένη ή πικραμένη. Ούτε και τα παιδιά μου. Την πίκρα μου την έκρυβα βαθιά μες' στην ψυχή μου, τη μοιραζόμουν μόνο με τον Θεό. Ξέρεις τι σημαίνει να κοιμάσαι με τον άνδρα σου, όποτε τσακώνεται με τη φιλενάδα του;
-Δεν το έχω ζήσει, όμως μπορώ να σε καταλάβω. Καλά, αυτή δεν βρήκε κάποιον να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια;
-Παντρεύτηκε, έχει και δύο παιδιά. Αλλά με τον άνδρα μου δεν χώρισαν ποτέ.
-Ο άνδρας της δεν το έχει καταλάβει;
-Δεν ξέρω.
-Τα παιδιά σας δεν έχουν καταλάβει τίποτε;
-Όχι! Πάντα τον δικαιολογούσα, τον κάλυπτα. Αλλά και ποτέ δεν μαλώσαμε. Γιατί ποτέ δεν τον ρώτησα ούτε πού ήταν ούτε γιατί άργησε ούτε αν ήταν με αυτήν. Τίποτα! Όποια ώρα κι αν ερχόταν, αν ήταν μπροστά τα παιδιά, του έλεγα: Καλώς τον Δημητράκη! Και ετοίμαζα το τραπέζι για να φάει.
-Πώς το άντεχες αυτό;
-Δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς. Έπρεπε να δώσω το καλό παράδειγμα στα παιδιά μου. Ήθελα να μάθουν την αξία του σεβασμού, την αξία της αγάπης, την αξία της υπομονής.
-Και, δόξα τω Θεώ, εσύ διαθέτεις πολλή υπομονή.
Εδώ χαμογέλασε. Συνέχισα:
-Τα παιδιά σου, ποιος σου τα κρατούσε, τις ώρες που εσύ εργαζόσουν;
-Η μητέρα μου. Και ξέρεις πώς τους περνούσα τα μηνύματα για οτιδήποτε ήθελα να αποφύγουν;
-Πώς;
-Τους τα έγραφα σε κασέτα. Από τον καιρό που ήταν μωρά, έγραφα κάθε μέρα κάτι στην κασέτα, την έδινα στη μητέρα μου και της έλεγα να τους βάζει να την ακούνε. Έτσι δεν ένιωθαν πολύ την απουσία μου.
Αυτό γινόταν επί δεκαεπτά χρόνια. Ό,τι μήνυμα ήθελα να τους περάσω, το παρουσίαζα πως το είχα ακούσει στο κομμωτήριο. Για τα ναρκωτικά, ας πούμε, τους έλεγα πως είχε έρθει μία πελάτισσα στο μαγαζί, που ήταν πολύ πικραμένη, γιατί το παιδί της είχε μπλέξει με κάποιους φίλους, που τον παρέσυραν στα ναρκωτικά... ή άλλοτε πως γνώρισα κάποιο κορίτσι, που έμπλεξε με κάποιο αγόρι και έμεινε έγκυος και από την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη τής προέκυψαν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα.
Όταν μεγάλωσαν, δεν πήγαιναν στη γιαγιά τους, αλλά προτιμούσαν να καθίσουν σπίτι να διαβάσουν. Τους έλεγα πως, όταν έρθει ο πατερούλης, έπρεπε να του σερβίρουν το φαγητό, να τον περιποιούνται, αφού εκείνος αγωνίζεται για μας, γιατί μας αγαπάει πολύ. Έτσι, κάθε μέρα γυρίζοντας από το σχολείο, θα έβαζαν πρώτα να ακούσουν το μήνυμα της μαμάς.
-Συγγνώμη. Όλα αυτά πώς τα άντεχες;
-Σου είπα: Την πίκρα μου τη μοιραζόμουν με το Θεό, γι' αυτό και άντεχα. Αν συζητούσα με κάποια φίλη τα προβλήματά μου, σίγουρα θα είχα χωρίσει. Άκου τη συνέχεια, για να δεις την κατάληξη.
-Είμαι όλη αφτιά! Ακούω.

-Λοιπόν! Επί δεκαεπτά χρόνια, διακοπές πήγαινα μόνη με τα παιδιά μου. Εκείνος δεν ήρθε ποτέ, με όσα παρακάλια κι αν του έκαναν τα παιδιά. Μια χρονιά, γυρνώντας από τις διακοπές μας, βρήκα μια κασέτα στο κομοδίνο μου, που έγραφε πάνω «Σ' αγαπώ». Παραξενεύτηκα! Τι κασέτα ήταν αυτή; Σκέφθηκα πως θα ήταν για τη φιλενάδα του. Όταν το βράδυ κοιμήθηκαν τα παιδιά, έβαλα να την ακούσω.
Εδώ γέλασε.
-Γιατί γελάτε; τη ρώτησα περίεργα.
-Γιατί η κασέτα ήταν γραμμένη από τον άνδρα μου για μένα!
-Τι έλεγε η κασέτα;
-Πριν σου πω τι έλεγε η κασέτα, θα σου πω τι έκανε πριν.
-Τι έκανε;
-Είχε μαλώσει άσχημα με τη φιλενάδα του και χώρισαν. Πήγε σπίτι και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο των παιδιών. Γνώριζε πως τους γράφω κασέτες, πήρε μια στην τύχη και την άκουσε. Κι ύστερα κι άλλες... Έτσι άκουσε τι έλεγα στα παιδιά και συγκινήθηκε. Πήρε λοιπόν και αυτός μια κασέτα και μου έγραψε:
«Συγχώρεσε με για ότι σου έχω κάνει. Τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύ σ' έχω πληγώσει, πόσο πολύ σ' έχω ταπεινώσει. Και εσύ ούτε μία άσχημη κουβέντα δεν είπες ποτέ, πάντα τρυφερή και γλυκιά μαζί μου. Άκουσα μερικές κασέτες σου, που μιλάς στα παιδιά μας. Δεν με κατηγόρησες ποτέ. Μόνο καλά λόγια έβγαιναν από τα χείλη σου. Τώρα κατάλαβα γιατί μ' αγαπούν τόσο πολύ τα παιδιά μας. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με, και σου υπόσχομαι, ότι σου στέρησα όλα αυτά τα χρόνια, να σου τα δώσω απλόχερα από εδώ και πέρα. Θα είσαι η βασίλισσα της καρδιάς μου. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με. Αυτή την ώρα που σου μιλάω, πίστεψέ με πως αισθάνομαι πολλή αγάπη για σένα, μου λείπεις. Σ' αγαπώ».
Ακούγοντάς τα όλα αυτά, ένιωσα όμορφα, δυσκολευόμουν όμως να τα πιστέψω. Στη σκέψη μου ήρθαν, σαν κινηματογραφική ταινία, όσα μου έκανε και όσα μου έλεγε. Έτσι με πήρε ο ύπνος.
Όταν γύρισε το βράδυ, τον άκουσα, μα δεν σηκώθηκα, όπως έκανα πάντα, για να του βάλω φαγητό. Έκανα πως κοιμόμουν. Εκείνος ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου, σιγά-σιγά, για να μη με ξυπνήσει και με πήρε αγκαλιά, για πρώτη φορά στα δεκαεπτά μας χρόνια. Και όχι μια απλή αγκαλιά, αλλά πολύ τρυφερή... Με φίλησε απαλά στην πλάτη και ψιθύρισε: «Συγχώρεσε με, σ' αγαπώ!»
Από εκείνη την βραδιά η ζωή μου άλλαξε τελείως. Ο Δημήτρης έγινε άλλος άνθρωπος... Τρυφερός, στοργικός, δεν μου χάλασε ποτέ χατίρι. Με λίγα λόγια γίναμε οικογένεια.
Να ξέρεις πως στη ζωή, όταν αγωνίζεσαι, θα χάνεις μάχες, μα στο τέλος τον πόλεμο εσύ θα τον κερδίσεις.
Και κάτι άλλο: Χωρίς πίστη στον Θεό, δεν έχεις όπλα να παλέψεις!

33 σχόλια:

  1. Ανώνυμος4/12/11 18:55

    Καλός ...άκας ήτανε η κομμώτρια!

    Άκου, λέει, μετά από δεκαεφτά χρόνια κεράτου, θα την αποζημιώσει ο άπιστος σύζυγος!
    ;-)
    Φίλε, ό,τι χρόνος χάνεται,από τη ζωή του αντρόγυνου, ΔΕΝ ξαναβρίσκεται, ΠΟΤΕ.
    Μα ΠΟΤΕ!

    Και τη φίλησε,λέει, τρυφερά την έρμη τη κερατωμένη σύζυγο και στην ...πλάτη(!)(δεν βρήκε κανα καλύτερο μέρος να φιλήσει ο πάγκρυος;)
    ο... μετανοημένος, που στα 17 χρόνια του παράνομου δεσμού, τσακώθηκε χοντρά με τη γκόμενα,και βέβαια, αφού τσακώθηκε με τη γκόμενα- που θα της έσπαγε και αυτηνής τα νεύρα, γιατί δεν έπαιρνε το ρημαδιακό το διαζύγιο να την...αποκαταστήσει( επειδή, μάλλον, δεν ήταν χαζός, να κάνει δεύτερο γάμο) θυμήθηκε πίσω το πιστό κορόιδο- την αφοσιωμένη σύζυγοοο!

    Φίλε: χάρη στο χριστιανισμό, μερικά λαμόγια, ζωή και κότα τη βγάνουνε!

    (Γιατί με εκνεύρισε -τα μάλα- αυτή η αφήγηση, κύριε Νεκρέ μου;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως είπα στην αρχή, κάτι τέτοια παραδείγματα δεν αντέχονται εύκολα.
    Αυτά τα κορόιδα, όπως λέτε, είναι εκείνοι που τελικά θα κερδίσουν τη βασιλεία των ουρανών.
    Βέβαια ο καθένας επιλέγει ό,τι προτιμάει.
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος4/12/11 21:31

    Κανένα αμετανόητο λαμόγιο δε θα τη βγάλει ζωή και κότα, γιατί υπάρχει και η αιωνιότητα.
    Ατυχώς είμαστε κοντόφθαλμοι:
    πιστεύουμε μόνο στο "τώρα", απαιτούμε απ' το Θεό "τώρα" να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς (που ΕΜΕΙΣ τους κρίνουμε) και να δικαιώσει τους αθώους (όμως να που δικαιώνει την αθώα κομμώτρια, και όμως εκείνη χαρακτηρίζεται ...άκας).

    Όμως υπάρχει και η αιωνιότητα. Το θέμα είναι: εμείς θέλουμε να σωθούν όλοι (κι είναι κι η μόνη ελπίδα να σωθούμε κι ΕΜΕΙΣ, γιατί κι εμείς πιο πολύ λαμόγια είμαστε παρά ...άκες), όχι να τιμωρηθούν τα λαμόγια. Αν είμαστε χριστιανοί φυσικά, που κρίνουμε με το κριτήριο του Χριστού, της παν-αγάπης.

    Αν είμαστε γιαλατζί χριστιανοί, ας κρίνουμε με τα κριτήρια του κόσμου.
    Μπράβο στην κομμώτρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος4/12/11 21:57

    Υπάρχει αιωνιότητα κύριε ανώνυμε, μάλιστα και χαρά σ'το κουράγιο της κομμώτριας, αλλά...κάτι τέτοια παραδείγματα, μπορεί να λειτουργήσουν αρνητικά, καθώς θα τα διαβάσει κάποιος επιρρεπής σε ...καψουροιστορίες και θα πεί:εντάξει. Ας αμαρτήσω σήμερα, αύριο(σε δέκα, δεκαεφτά χρόνια, όταν γίνω ραμολί) θα μετανοήσω, καλός είναι ο Θεός, καλό και το κορόιδο που έχω παντρευτεί, είναι πολύ του κατηχητικού και θα με συχωρέσει. Το σκέφτεσαι φίλε ανώνυμε αυτό το ενδεχόμενο; Εγώ άμα το σκέφτομαι, με πιάνουν τα νεύρα μου. Τέτοια γαιδουρινή υπομονή, στο λέω νέτα σκέτα,με τίποτα δεν θα την είχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος4/12/11 22:09

    Δεν κάνει να ευχηθούμε σε κανέναν να καταντήσει απατημένος σύζυγος. Αν καταντήσει, αμφιβάλλω ποοοολύ, αν εξακολουθεί να μιλάει με την παρόμοια ψυχραιμία τη δική σας. Η ψυχραιμία σας είναι η ψυχραιμία εκείνων που βρίσκονται απέξω απ'το χορό και πολλά τραγούδια κηρυγμάτων γνωρίζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ίδια η παθούσα ήταν εντελώς μέσα στο χορό, κι ωστόσο πολύ ψύχραιμη. Και για τον καθένα, δε μπορούμε να ξέρουμε αν και πόσο είναι "μέσα" ή "έξω" απ' το χορό. Επίσης, το τι είπε ο Χριστός έχει ή δεν έχει σημασία; (Μάλλον όχι, είναι ωραία για να τα ακούμε, αλλά "όχι για μας, όχι για την πραγματικότητα").
    Οι άνθρωποι που θα σκέφτονταν έτσι, ότι έχω ένα Θεό κι ένα κορόιδο που θα με συγχωρέσει, είναι εξαιρέσεις. Κατά κανόνα, δε σκέφτεται αυτός που κάνει τέτοια πράγματα. Αλλά κι αυτοί οι άνθρωποι, ναι, έχουν ελπίδες, ναι, είναι ομοιοπαθείς με μας. Η συγχώρεση είναι και γι' αυτούς. Κάποια στιγμή ίσως καταλάβουν το λάθος τους. Αν όχι, την πάτησαν, δυστυχώς.
    Αλλά εκείνος που βρίσκει τη δύναμη να συγχωρεί (όχι μόνο στη συζυγική απιστία, αλλά σε κάθε ζήτημα), δεν την πάτησε. Ο δρόμος του βέβαια είναι δύσκολος, γιατί είναι η "στενή οδός" προς τον παράδεισο.
    Το κακό είναι ότι έχει πόλεμο κι από τους ανθρώπους, που θέλουν ντε και καλά να τον "σώσουν", πείθοντάς τον πως κάνει λάθος.
    Αυτό το ήξερε βέβαια η παθούσα. Γι' αυτό και μίλησε μόνο με το Θεό, όχι με φίλες της. Βεβαίως, υπάρχει και ο πνευματικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ολοζώντανε Νεκρε μου
    μου αρέσει ο προβληματισμός που έπεσε στη σελίδα.
    Φιλάκια!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος4/12/11 22:32

    Πόσοι άντρες θα άντεχαν τόσο κεράτωμα από τη σύζυγο; Να μαντέψω; ένας ή κανένας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος4/12/11 22:36

    ΝΕΚΡΕ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΝΙΩΘΕ Η ΠΑΘΟΥΣΑ, ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΩ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΑΘΟΥΣΕΣ, ΣΟΥ ΛΕΩ, ΟΤΙ ...ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
    ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,ΑΝ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΦΟΝΟ, ΔΕΝ ΤΡΕΛΑΘΟΥΝ, ΔΕΝ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ, ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΝ ΔΙΑΖΥΓΙΟ, ΑΝ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΙΣΘΟ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος4/12/11 22:56

    Κ α ν έ ν α ς!
    Στο ΥΠΟΓΡΑΦΩ με τα δύο μου χεράκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μιχάλης4/12/11 23:11

    Απίστευτη ιστορία! Ο ορισμός του χριστιανικού γάμου: συνώνυμος με τη λέξη ¨Σταυρός¨ που όμως οδηγεί στην ¨Ανάσταση¨.
    Το θαυμάζω αλλά δεν πιστεύω ότι έχω τις αντοχές να κάνω κάτι παρόμοιο με την κομμώτρια. Η οργή και ο πόνος σε πολλούς ανθρώπους υπερτερούν...
    Από τις απόψεις που διαβάζω, αποδεικνύεται πόσο σοφά έκανε η εκκλησία που ανέχεται το διαζύγιο λόγω μοιχείας και ευλογεί το 2ο και τον 3ο ακόμη γάμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Κανένας"; Όχι. Το σωστό: κανένας εγωιστής και εμπαθής. Κάποιος που αγαπάει πραγματικά τη γυναίκα του, ναι. Κάποιος που αγαπάει πραγματικά το Χριστό, ναι. Κάποιος που αγαπάει πραγματικά τα παιδιά του, ναι.
    Να ένας: http://o-nekros.blogspot.com/2011/10/blog-post_07.html.
    Ας ρωτήσει τον εαυτό του ο καθένας (μας). Ίσως μάλιστα απ' την απάντηση που θα δώσει καταλάβει πόσο απέχει από το ηθικό και πνευματικό σημείο, στο οποίο νομίζει ότι βρίσκεται. Καλό θα μας κάνει.
    Μισθό μεγαλομάρτυρα, γράφεις, αδελφέ, λαμβάνει τέτοια σύζυγος (και τέτοιος σύζυγος, προσθέτω). Συμφωνώ. Για τέτοιο μισθό, αξίζει να υποφέρεις. Υπάρχει μεγαλύτερη και πολυτιμότερη (και αιώνια, ας σημειωθεί) ανταμοιβή;
    Ο Χριστός μίλησε για το πολύτιμο μαργαριτάρι, που για να το αποχτήσω αξίζει να πουλήσω όλα τα υπάρχοντά μου. Δεν περιφρόνησε λοιπόν την επιθυμία του παραδείσου, ως ιδιοτελή, αλλά κάλεσε σ' αυτήν.
    Εν τέλει (και καταλήγω μ' αυτό), κάθε θυσία για χάρη του Χριστού, του ευαγγελίου και του ουρανού, με κοσμικά κριτήρια είναι βλακεία. Το να πηγαίνω με το + στο χέρι, αντί να θησαυρίζω, τι είναι; (ιδίως αν έχω θέση εξουσίας ή επάγγελμα που μπορεί να αποφέρει γκρίζα πλούτη). Το να ξεσηκωθώ να πάω Αφρική ως ανθρωπιστής ή ιεραπόστολος; Να πεθάνω για το Χριστό; (Δες τους αγίους που αναφέρονται στην εισαγωγή, στο link για περιπτώσεις αυτοθυσίας). Τι είν' όλα αυτά;
    Είναι μια εφαρμογή του μακαρισμού για τους "πτωχούς τω πνεύματι" (στα δικά μας μάτια), που όμως στα μάτια του Χριστού και Θεού είναι οι κληρονόμοι της ουράνιας περιουσίας Του.
    Επαναλαμβάνω, φυσικά, ότι καθένας κάνει τις επιλογές του. "Καλά κάνεις" και επιλέγεις το τώρα και απορρίπτεις εκείνον, τον οποίο δε φτάνεις. Είναι ο μύθος της αλεπούς με την κομμένη ουρά. Και τη δική δεν τη νιώθω τώρα τελευταία...
    Εννοείται πως ευχαριστώ για τα σχόλια. Είναι πάντα εποικοδομητικά (για όλους), παρά τις διαφωνίες. Γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν τα blogs, με αυτή τη δυνατότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος5/12/11 10:48

    Νεκρέ,(πολλή φιλόδοξος προσδιορισμός αλήθεια, η νέκρωση είναι μεγίστη αρετή και έμπεριέχει αγιοσύνη), ο άνθρωπος κρίνεται στην πράξη κι όχι στα λόγια.
    Στατιστικά οι άνδρες είναι εγωιστές σε σχέση με τις γυναίκες. Η κοινωνία, εμείς δηλαδή, τους εκπαιδεύουμε έτσι, αλλά το χουν κι από φυσικού τους(μια ματιά στους πρωτόπλαστους πείθει εύκολα).
    Σπάνια, μετρημένες στα δάχτυλα, ένας άνδρας θα ανέχονταν για γυναίκα να τον κερατώνει ασύστολα, να του το πετά στα μούτρα, να κοιμάται μαζί της, να κάνει παιδιά κλπ..Το πρώτο θα τον έτρωγε η αγωνία αν τα παιδιά είναι δικά του!! Θα πεθαινε από κανά καρδιακό!! Ούτε το μαράζι δεν αντέχουν οι άντρες!!
    Τι να λέμε τώρα. Κι ένας κακός νοούμενος χριστιανισμός ευνοεί το ανδρικό εγώ αντί να το επαναπροσδιορίζει ορθά. Μπορούμε με αφορμή αυτό να γράψουμε ατελείωτα όσα!Τόμους, βιβλιοθήκες θα γέμιζαν!!
    Ένα μόνο σχόλιο για την κομμώτρια. Δεν είναι βέβαιο πως τα παιδιά δεν αντιλήφθηκαν τα γενόμενα στο σπίτι. 17 χρόνια ήταν αυτά. Και τα παιδιά δεν έχουν πάντα εγκεφαλικά κριτήρια. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Άλλο κομμωτήριο, άλλο ταξί, άλλο οικογένεια....το καθετί διαφορετικό κι ο χριστιανισμός εκάστου, ευτυχώς θα κριθεί από το Χριστό στο τέλος. Αμήν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος5/12/11 12:06

    Μιχάλη
    όποιος πάρει το πρώτο διαζύγιο, ΛΟΓΙΚΑ είναι πολύ επιρρεπής στο δεύτερο διαζύγιο, και επίσης στο τρίτο...Δεύτερο και τρίτο γάμο, επιτρέπει για λόγους χηρείας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος5/12/11 15:04

    Συμφωνώ
    με τον προλαλήσαντα ανώνυμο(ή μάλλον ανώνυμη;)
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος5/12/11 18:39

    Αυτή η γυναίκα είχε την δύναμη να σκοτώσει τον εγωισμό της και να ανεχθεί πράγματα που δεν θα τα άντεχε κάποιος άλλος ούτε μια μέρα

    Και όμως τα άντεξε τια 17 χρόνια! Βέβαια τί είναι τα 17 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα, και βέβαια τί είναι 17 χρόνια μπροστά έστω και 1 δευτερόλεπτο της υπομονής του Χριστού στον σταυρό!

    Αυτοί είναι οι σύχρονοι μάρτυρες! Μακάρι να μας ευλογίσει ο Θεός να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε τις μισές τέτοιες δυσκολίες

    'Αμα έχεις τον Χριστό και την Παναγία να σε ακούν καταφέρνεις τα πάντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος5/12/11 23:05

    Αυτή η γυναίκα, η κομμώτρια, λέγω, αγαπάγε μάλλον το σύζυγο. Μάλλον θα ήτον ο πρώτος της άνδρας. Αν δεν είχε υπάρξει προηγούμενος, είναι ΦΥΣΙΚΟ να ΚΟΛΛΗΣΕ με το σύζυγο για 17ετία και τούτου ένεκεν, έκανε τις γαιδουρινές υπομονές.
    Δεν είδες και την έρμη τη Νταιάνα; Επειδή ήτο παρθένος, έκανε ΠΟΛΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ Ο ΠΙΘΗΚΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗ (Γ)ΚΑΜΗΛΑ...
    Γι αυτό σου λέω:
    Η παρθενία πρέπει να έχει ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ.

    ΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΕΧΕΙ ΜΑΤΩΣΕΙ ΤΑ ΠΕΛΑΓΑ
    Π Ρ Ι Ν, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ, ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, ΔΕ ΜΑΣ ΣΩΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...
    ΜΟΝΟΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΥΤΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΓΙΑΣΕ...
    ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΕΣΤΩ Κ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΜΑΣ ΣΕ ΑΠΛΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...
    ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ε.Δ.
    ας ακριβολογούμε
    :-) ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ Α Ν ΑΓΙΑΣΕ, ΔΕΔΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΤΡΕΠΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ.
    Μπορεί ΝΑ ΤΗΣ ΒΓΕΙ Ο ΘΥΜΟΣ, ΜΕΤΑ, το έχω δει να συμβεί και να τον ΚΕΡΑΤΩΣΕΙ το λεγάμενο ΜΕΤΑ, χαχα, για ΕΚΔΙΚΗΣΗ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΓΕΡΟΧΟΥΦΤΑΛΟ, χαχα...το έχω δει να συμβαίνει...
    ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΨΥΧΗ ΕΚΑΣΤΟΣ, ΜΗ ΛΕΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΟΤΙ ΑΓΙΑΣΕ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ!

    ΣΗΜΕΡΑ ΑΓΙΑΖΕΙ ΕΚΑΣΤΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΤΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥΛΗ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕ, ΑΥΡΙΟ, ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΣΚΙΖΕΙ ΤΗ ΓΑΤΑ ΣΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ο εξαποδούλης ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΗΚΩΝΕΙ!

    ΠΑΡΑΚΑΛΩ, οι χριστιανοί είμαστε ελαφρώς αγαθομαρίες, αλλά ας το ενθύμουμεθα ότι ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ, Ο ΘΕΟΣ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΕ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ.

    ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΦΟΡΑΜΕ ΕΥΚΟΛΩΣ ΚΑΙ ΖΟΡ ΖΟΡΙΝΆ ΤΑ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΑ...διότι και του δύσμοιρου Αρσένιου του έπαιρναν και συνεντεύξεις ότι ηταν ο αγιώτατος πατήρ και είδες ΠΩΣ ΤΑ ΒΓΑΛΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΑΣΑΚΙΑ ΤΟΥ.

    ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΙ, ΠΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ.
    ΝΑΙ.
    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΕΜΟΝΤΕ Ο ΦΟΒΟΣ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΚ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΚΑΘΗΛΩΝΑΝ ΤΑΣ ΣΑΡΚΑΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΝΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΟΒΕΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΡΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΡΟΔΟ ΜΕ ΠΗΔΗΜΑΤΑ...
    ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΕΓΑΑΑΑΛΗ!
    ΔΙΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΦΟΒΕΙΤΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΝΩΣ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ρεντίκολο των ασκημομούρηδων των δαιμόνων,ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, ΦΥΛΑΓΕΕΕΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εμένα ο δικός μου, καλέ, ΠΟΤΕ, δεν τον ρίχνει τον εγωισμό του.

    Όταν πάμε στο σουπερ μάρκετ, όλο ΑΥΤΟΣ αποφασίζει ΤΙ ΘΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ, και όλο μου κάνει κήρυγμα περί οικονομίας και περί του ότι δεν πρέπει να αγοράζουμε ό,τι αηδία, γυαλισει στο μάτι μας, και όλο μου παίρνει τις σοκολάτες που βάζω στο καρότσι και τις ξαναβάζει στα ράφια- μωρέ αν δεν ήμουνα μια κατηχητικούδα του ΜΗ κερατά, θα σου έλεγα εγώ τι χαμός θα γινότανε στο σουπερ μάρκετ, αλλά επειδή θέλω να αγιάσω ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ, το βουλώνω και δε λέω τίποταααααααααααα!

    ΚΑΙ ΠΑΩ ΜΕΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΖΩ ΚΡΥΦΑ ΟΣΕΣ ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ ΤΡΑΒΑΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ, χαχα!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος7/12/11 18:37

    ΚΑΙ ΠΑΩ ΜΕΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΖΩ ΚΡΥΦΑ ΟΣΕΣ ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ ΤΡΑΒΑΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ, χαχα!
    ;-)

    χαχχαχαχα

    Άμα θέλει ο άνθρωπος να κόψει το θέλημά του!! χαχχαχα
    Πλάκα κάνω έτσι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ;-)
    Κανείς, ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ, δεν μπορεί να νικήσει την επιλογή της ψυχής.
    Και..εντάξει.
    Να το κόψουμε το ρημαδοαμαρτωλό θελημά μας, αλλά όχι και την ΙΟΝ ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ, ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ!

    -ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ!

    -ΠΡΑΓΜΑΤΙ! ΕΙΝΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ!

    -ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΞΕΤΡΕΛΑΜΕΝΕΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Νόμιζα ότι οι γριές δεν τρώνε αμυγδάλου, λόγω οδοντικών ελλείψεων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος8/12/11 00:24

    Νεκρούλι μου, όλα τα καταλαβαίνεις!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ανώνυμος9/12/11 17:48

    1. ο απ. Παυλος πάντως λέει καθαρά καθαρά ότι σε περίπτωση που σε απατά ο σύζυγος δεν πρέπει να συνευρίσκεσαι μαζί του ειδάλλως συμμετέχεις ουσιαστικά στην πορνεία του. Και η πορνεία είναι από τα πιο φθοροποιά πάθη γιατί αφορά τα ίδια σου τα μέλη που υποτίθεται είναι τα μέλη του Χριστού εφόσον έχεις βαπτιστεί. Γενικότερα σε θέματα σεξουαλικού εξευτελισμού η ορθοδοξία είναι πολύ ευαίσθητη και μάλιστα έχουμε αγίες που αυτοκτόνησαν για να γλιτώσουν βιασμό - ενα αλλο είδος σεξουαλικού εξευτελισμού.

    2. Αν η κυρία αυτή έκανε υπομονή επειδή τον αγαπούσε είναι ευλογημένο και καλώς έκανε και σίγουρα ωφελήθηκε πνευματικά κι αυτή και όλοι τους. Αν έκανε υπομονή μόνο από ντροπή για τον κόσμο και για άλλα χαζά στερεότυπα, τότε καμιά μετάνοια τους δε θα της πρόσφερε χαρά. Μόνο αν αγαπάς κάποιον αξίζει να υπομείνεις τα πάντα. Μόνο η αγάπη δικαιολογεί τις πράξεις μας όσο τρελές κι αν φαίνονται.

    3. Και φυσικά υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από το σύζυγο που απατά μη τρελαθούμε κιόλας. Ο σύζυγος που βιάζει τη σύζυγο, που δέρνει τη σύζυγο, που τη μεταχειρίζεται σα πόρνη. Η απιστία ωχρια εμπρός σε αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ανώνυμος9/12/11 23:27

    Παρόμοιο παράδειγμα αναφέρει ο γερό-Παίσιος με απατημένο σύζυγο, που προσεύχεται για συγχώρεση της γυναίκας του (αυτή που τον απάτησε ναι..) και γίνειται κοινωνός θείας χάριτος ή μύστης του ακτίστου φωτός..Πράγμα που σημαίνει,το πόσο καθαρός ήταν. Το παράδειγμα της συγχώρεσης το βλέπουμε απο τον Χριστό πρώτα μετά στους Αγίου και φυσικά στις μέρες μας..Το πως θα πράξει ο σημερινός άνθρωπος είναι αποκλειστικά στο αυτεξούσιο του καθενός.Εν τη υπομονή υμών κτήσασθαι τας ψυχάς υμών λέγει Κύριος. Όποιος τα πράτει αυτά, είναι βέβαια για τον κόσμο, μωρός. Εν τούτοις όμως... μωρός για τον Χριστό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ανώνυμος10/12/11 00:31

    Νομίζω ότι εξαρτάται από το άν θέλει ο άνθρωπος να μείνει με το σύντροφο, ή όχι.
    Αν ΘΕΛΕΙ να μείνει με το σύντροφό του, θα κάνει τις ΜΥΡΙΕΣ υποχωρήσεις και τα ΜΥΡΙΑ στραβά ΜΑΤΙΑ.
    ΑΝ ΔΕΝ θέλει, δε σώνεται ο γάμος με τίποτα.
    ΟΛΑ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ...ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΤΟ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΤΟ Δ Ε Ν ΘΕΛΩ ΤΗΣ.

    Ο σύζυγος που βιάζει τη σύζυγο είπες;
    Πώς γίνεται αυτό;
    Υπάρχει βιασμός μέσα στο Χριστιανικό γάμο;
    ΑΦΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ!

    ΑΣ ΠΟΥΜΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ.
    ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ, λοιπον, ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ άντρας, ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ...ΖΟΡΙΚΑ;

    Μη σοκάρεσαι αδελφή!
    :-)
    Ἐναν προβληματισμό έθεσα και περιμένω μια απάντηση..

    Κουβέντα να γίνεται εδώ στο σκοτεινό σπήλαιο του Νεκρου...(μπρρρρ...ΤΙ ΟΝΟΜΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΑΝΑΙΜ, ΤΙ ΟΝΟΜΑ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Εξυπακούεται πως ο συλλογισμός ότι το σώμα της γυναίκας ανήκει στον άνδρα, άρα "δεν υπάρχει βιασμός" μέσα στο γάμο, μόνο ως ευφυολόγημα μπορεί να εκληφθεί.
    Αν αποκόψουμε μια φράση από την Καινή Διαθήκη, ή απ' οπουδύποτε αλλού, μπορούμε να συμπεράνουμε ό,τι θέλουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ανώνυμος10/12/11 08:41

    Νεκρούλη μου, ούτε ο καλύτερος δικηγόρος, ούτε ο Κούγιας ας πούμε, χαχα... δεν θα τα έλεγε τόσο ωραία όσο εσύ!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ανώνυμος10/12/11 15:31

    Δεν σοκαρομαι αδελφε/η. Ειναι πολύ σύνηθες να χρησιμοποιούνται αποσπασματικά κομμάτια της Αγίας Γραφής κατά το δοκούν.
    Ο Απ. Παύλος αναφέρει στον ύμνο της αγάπης ότι αυτή ουκ ασχημονεί, ουκ ζητεί τα εαυτής, ουκ οργίζεται κτλ.
    επίσης δίνει αρκετές συμβουλές για το γάμο και πράγματι συμβουλεύει τους συζύγους να μην αλληλοστερούνται αλλά ό, τι και να συμβουλεύει τους συζύγους ξεκινά πάντα από τη βάση της αγάπης και του αλληλοσεβασμού. Εξυπακούεται λοιπόν ότι δεν δικαιολογείται στην ορθοδοξία καμιά πράξη βίας, για την ακρίβεια, καμιά πράξη που δεν απορρέει από αγάπη και μόνο. Όταν λέει ότι ο ένας ανήκει στον άλλο εννοεί φυσικά μεσα στα πλαίσια της αγαπης που ειναι προαπαιτούμενο του γάμου και εν γένει η βάση όλης της πνευματικής ζωής του χριστιανού.
    Το να λεμε οτι εφοσον η γυναικα στερει τον αντρα απο το σωμα της αρα εκεινος δεν εχει αμαρτια να τη βιασει, να την απατησει κτλ ειναι το ιδιο σα να λεμε οτι αν καποιος πλουσιος δεν ελεει τοτε δεν εχει αμαρτια οποιος τον σκοτωσει να του παρει τα χρηματα. Αλλο να βρισκουμε την αιτια των αμαρτωλων πραξεων και να τις εξηγουμε και αλλο να φτασουμε να τις δικαιολογουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Όταν σπάσει το ποτήρι δε κολλά ξανά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Η γυναίκα αυτή από ότι λέει είχε τη δυνατότητα να
    διαλύσει αυτό το γαμο-παρωδία
    για να μη πω πορνεία αλλα δεν
    το έκανε γιατί ντρεποταν το
    κόσμο..Αν ήθελε να είναι αληθινή μπροστα στο Θεό της
    αληθειας και σε αυτόν το ανθρωπο που αλλη αγαπουσε και αλλη παντρευτηκε και όχι η αιτια για να αμαρτανει αυτός ο
    ανθρωπος επι 17 ετη και βαλε..ισως με τη σκέψη θα επρεπε να είχε χωρισει την ίδια στιγμη .Ο γαμος απέναντι του θεου θα πρεπει να είναι όσο το δυνατον Καθαρος και άσπιλος Σιγουρα η Υπομονη αυτης της γυναίκας είναι αξιεπαινη..Ομως δεν μπορεις να παιζεις την ευτυχισμένη οικογενεια μπροστα στα παιδιά σου Τα παιδια θελουν αληθινα πραγματα ουτε να είσαι η αιτια
    ο αλλος να αμαρτανει να μοιχευει ακόμα και με τη σκεψη..ο ιδιος ο Χριστός το είπε Το γνησιο μαρτυριο βασιζεται στη καθαροτητα και στην αλήθεια..αλλιώς μου φαινεται νοθευμένο Πως να κανεις παιδιά με εναν ανθρωπο που δεν σε αγαπάει άυτό ειναι βιασμος για να μη πω πορνεία...το μετα μονο ο Χριστος το γνωρίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ευχαριστώ για τα πρόσφατα σχόλιά σας στα διάφορα άρθρα του ιστολογίου μας.
    Το πραγματικό κριτήριο μιας πράξης και κάθε επιλογής νομίζω πως είναι το κίνητρό της. Όταν το κίνητρο είναι η αγάπη - προς το Χριστό & το συνάνθρωπο, που είναι αλληλένδετες αγάπες - η πράξη καταξιώνεται. Αν υποκρύπτεται υποκρισία, δεν καταξιώνεται.
    Ναι, μπορείς να παίζεις την ευτυχισμένη οικογένεια μπροστά στα παιδιά, αν είναι από αγάπη γι' αυτά. Νομίζω απλά, αγαπητή αδελφή, ότι τόση ταπείνωση και αγάπη, όση βγάζει αυτό το post, είναι τόσο μακριά από τη δική μας μετριότητα και κάτω, ώστε μας είναι ακατανόητη...
    Τα λοιπά, ο Θεός τα γνωρίζει. Ευχαριστώ και πάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή