Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Προγαμιαίες σχέσεις Μεταγαμιαίων ανθρώπων

 
Του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Το σώμα του Χριστού και ο Κήπος των τέρψεων». Εκδόσεις Εγρήγορση.

ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΛΑΣΜΑ

            Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι πλάσμα ερωτικό. Έχει την τάση να κινείται προς ένωση. Το επίπεδο στο οποίο πραγματοποιείται η ένωση αυτή είναι τριπλό. Κινείται προς ένωση με το Θεό, με το συνάνθρωπο, και ενώνει με τα ψυχικά και διανοητικά του χαρίσματα όλες τις δυναμικές που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητά του. Πιο πρακτικά δοσμένο αυτό το σχήμα θέλει τον άνθρωπο:
            α) Να έχει αναζητήσεις για τη ζωή και το θάνατο και για τα πέρα από την οριζόντια πραγματικότητα
            β) Να θέλει να έχει κοινωνία με τους άλλους ανθρώπους
            γ) Να προσπαθεί να ξεπεράσει τους εσωτερικούς διχασμούς που τον ταράσσουν και τον κομματιάζουν.
            Η προσπάθεια για το κάθε ένα από τα προηγούμενα είναι ερωτική. Η ερωτική πορεία κρύβει πάντα μέσα της μια έξοδο. Έξοδο προς το Θεό, τους ανθρώπους και από την εγωιστική αυταρέσκειά μας.

Η ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

            Χωρίς την ανακάλυψη και βίωση του προαναφερομένου τριπλού ερωτικού επιπέδου, ο άνθρωπος ζει μια πρακτική βαθιά αναπηρία. Αν αναπτύσσει μέρος μόνο από τις ερωτικές του δυνατότητες, ζει ελλιπείς και αρρωστημένες τις πτυχές της προσωπικότητάς του. Αν π.χ. κοινωνικοποιείται χωρίς ταυτόχρονη αναζήτηση ερωτικής μορφής προς το Θεό, καταλήγει σε καρκινογόνο κοινωνικότητα. Αν πάλι προσπαθεί να ισορροπήσει τις εσωτερικές του αντίρροπες δυνάμεις χωρίς έξοδο προς το Θεό και τους ανθρώπους, καταλήγει σε ένα διαλογιζόμενο ον που ψάχνοντας να βρει τον εαυτό του χάνει τον ορίζοντα του περιβάλλοντός του.
            Ο έρωτας, επειδή είναι πράξη ζωής τριττώς εκφραζομένη, μόνο με ενιαία τριπλή αντιμετώπιση μπορεί να βιωθεί. Όταν λέμε «ενιαία τριπλή αντιμετώπιση» εννοούμε ένα γεγονός που μπορεί να αναπτύξει ταυτόχρονα και να γιατρέψει τρία παράλληλα και ομοειδή στοιχεία που, ενώ είναι διακρινόμενα στις εκδηλώσεις τους, έχουν κοινό παράγοντα που τα τρέφει και τα καλλιεργεί.
            Αυτός ο κοινός παράγοντας που ενεργοποιεί ισορροπημένα όλα τα στοιχεία του έρωτα είναι ο «γάμος». Τη λέξη «γάμος» σήμερα την κατανοούμε αποσπασματικά, ως σχέση του ανδρός με τη γυναίκα. Η γλώσσα όμως της Γραφής είναι πολύ ευρύτερη. Ο γάμος ορίζεται ως σχέση Χριστού και Εκκλησίας. Είναι ένα μυστήριο πρακτικό και ταυτόχρονα ακατανόητο. Είναι η παρουσία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που «όλως συγκροτεί» τον άνθρωπο σε ερωτική ισορροπία. Η αποδοχή αυτού του δεδομένου της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο προσωπικότητα που ζει μέσα από το γάμο. Που αποδέχεται την αγάπη του Θεού, όπως εκείνη εκφράζεται μέσα από το μυστήριο της Εκκλησίας και της εκχύσεως του Αγίου Πνεύματος. Ο έρωτας είναι γεγονός γαμικό και μόνο ως τέτοιο προσεγγίζεται. Είναι, δηλαδή, γεγονός ισχυρής ενώσεως που μόνο ακατάλυτα δεσμά μπορούν να το συγκρατήσουν. Χωρίς αυτές τις δυνάμεις του γάμου ο έρωτας δεν μπορεί να θεραπεύσει τις αναζητήσεις του ανθρώπου για υπέρβαση, κοινωνία και εσωτερική ισορροπία.
            Ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι, μαζί με την ιδιότητα του ερωτικού, και πλάσμα γαμικό. Η σχέση του με το Άγιο Πνεύμα τον χαρακτηρίζει. Κανείς μέσα στο χώρο της Εκκλησίας δεν μπορεί να είναι ανέραστος ή αγαμικός. Ο μοναχός και ο παντρεμένος μέσα από το γεγονός αυτό του συνεκτικού δεσμού του γάμου μπορούν να είναι όντως μοναχοί και όντως έγγαμοι. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ομιλεί για προγαμιαίες σχέσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει τέτοιο γεγονός. Είναι ανυπόστατο. Το προγαμιαίο καταργεί τη δυνατότητα του ανθρώπου να ζει ως άνθρωπος.
            Ο ορισμός «προγαμιαίες σχέσεις» θέλει να προσδιορίσει σήμερα την ύπαρξη γενετησίων σχέσεων έξω από το γάμο. Τέτοιοι όμως διαχωρισμοί είναι αδύνατοι. Οι γενετήσιες σχέσεις υπηρετούν στην πράξη ως βιολογικές λειτουργίες το ερωτικό και γαμικό στοιχείο όπως το προσδιορίσαμε. Στη μελέτη του μικρόκοσμου ένας φυσικός θα έλεγε πως είναι αδύνατο ένα κουάρκ (το μικρότερο σωματίδιο που γνωρίζουμε) να βρεθεί μόνο του. Είναι πάντα δεσμευμένα. Το ίδιο θα λέγαμε συμβαίνει με τις γενετήσιες σχέσεις. Κανείς δεν μπορεί να τις αποδεσμεύσει από το γάμο και τον έρωτα. Κάθε προσπάθεια για αποδέσμευση ενός κουάρκ από τη δομή ενός πρωτονίου θα χρειαζόταν υποθετικά τόση ενέργεια όση χρειάζεται για να καταστρέψουμε το γαλαξία μας, και μπορεί, το σύμπαν. Στην αστροφυσική οι έννοιες γίνονται κατανοητές. Στο χώρο όμως της ανθρώπινης ζωής τα πράγματα δεν φαίνονται και τόσο δύσκολα. Κι όμως, είναι αρκετή μια απογυμνωμένη από έρωτα και γάμο γενετήσια σχέση να διαλύσει τις ισορροπίες λειτουργίας του μυστηρίου που λέγεται άνθρωπος κατ’ εικόνα του Θεού πλασμένος.
 
Φωτο από το post Λόγια αγάπης να της λες.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

            Η ελλιπής βίωση του έρωτα και η αδυναμία κατανοήσεως του βαθύτερου και ευρύτερου νοήματος του γάμου οδηγεί σε μια βαθμιαία διάβρωση του ερωτικού χαρακτήρα του ανθρώπου, γίνεται ανέραστος, εξαρθρώνονται οι βασικές ερωτικές του λειτουργίες στην τριπλή τους έκφραση και αναφύονται ποικίλα προβλήματα εσωτερικών ανισορροπιών που, επειδή δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθούν με απλές ψυχολογικές διαδικασίες, περιγράφονται με λανθασμένη διαγνωστική και φυσικά αποπροσανατολισμένη θεραπευτική.
            Να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε με λίγα και απλά λόγια κάποιους βασικούς τομείς που νοσούν από την έλλειψη ερωτικής και γαμικής αγωγής και θεραπευτικής.

Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

            Στο χώρο των διανθρωπίνων σχέσεων η ισορροπία ανδρός-γυναικός προβάλλεται ως συναισθηματικό γεγονός. Τολμούν μάλιστα να ομιλούν για αισθήματα και αγάπη. Κανείς φυσικά δεν μπορεί να έχει αντίρρηση για την ανάπτυξη του κόσμου των ανθρωπίνων αισθημάτων και συναισθημάτων προκειμένου να έχουμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Το λάθος βρίσκεται στον ανεπαρκή και επιδερμικό προσδιορισμό των συναισθηματικών κινήσεως. Χωρίς το σχήμα «έρωτα –γάμου» που προαναφέραμε, το συναισθηματικό στοιχείο, και αν ακόμη κρύβει κάποια κύτταρα αλήθειας, είναι επισφαλές και χωρίς θεμέλια. Πίσω από το συναισθηματικό στοιχείο  μπορεί να κρύβεται ένα ενδιαφέρον για τον άλλον λόγω εξωτερικών σχημάτων. Μπορεί να κρύβεται η ανάγκη να υπάρχει κάποιος για να νοιώθεις πως καταξιώνεσαι ως άνδρας ή γυναίκα. Μπορεί να υποκρύπτεται η ανάγκη για ξεπέρασμα της κοινωνικής μοναξιάς. Ξεχνούν βέβαια πως το ξεπέρασμα της κοινωνικής μοναξιάς δεν γιατρεύεται αν προσπαθείς να το ικανοποιήσεις δια της «χρήσεως» κάποιου προσώπου, αλλά θεραπεύεται αν κατανοήσεις την αποτυχία σου. Αποτυχία που ήλθε από τον εγωισμό και το κλείσιμο στον εαυτό και τη μη απαντοχή του άλλου. Μόνο όταν καταλάβεις την αποτυχία σου είναι δυνατόν να προχωρήσεις προς τον άλλον χωρίς να τον χρησιμοποιήσεις.
            Μπορεί, τέλος, πίσω από το συναίσθημα να κρύβεται η ανάγκη για «χρήση» του άλλου προς ικανοποίηση σωματικών αναγκών. Πολλοί ενθουσιώδεις «έρωτες» έπεσαν σαν χάρτινος πύργος όταν κάποτε ένας από τους δύο δεν θέλησε να χρησιμοποιείται σεξουαλικά. Η χρησιμοποίηση του άλλου για σεξουαλική κατανάλωση τινάζει στον αέρα οποιαδήποτε μορφή αγάπης. Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής». Αν το σεξ έλθει ως καρπός της πορείας μέσα από το σχήμα «έρωτας-γάμος» είναι αποτέλεσμα αγιοπνευματικής αναπτύξεως και έχει ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο καταναλωτικής προσεγγίσεως του άλλου προσώπου. Ένας σπόρος πάντα θέλει πορεία  για να γίνει καρπός. Μόνο τα ορμονικά προϊόντα αναπτύσσονται γρήγορα. Μόνο που είναι καρκινογόνα.
            Η πορεία μέσα από ένα σχήμα που λέγεται σωματική ανάγκη – σεξ - ικανοποίηση καταστρέφει τις πτυχές τις λεπτές του συναισθηματικού πεδίου του ανθρώπου. Λειτουργούν μόνο τα ζωώδη και καταπατούνται τα ανθρώπινα. Διαταράσσεται ολόκληρη η ισορροπία των δομών της ανθρώπινης ψυχής, που είναι φτιαγμένη να λειτουργεί την αγάπη ως έρωτα-γάμο αγιοπνευματικής δωρεάς.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

            Εάν οι τροχοί ενός αυτοκινήτου δεν ακολουθούν τις οδηγίες που δίνονται από τον οδηγό, τότε η καταστροφή είναι σίγουρη. Ο συναισθηματικός παράγοντας, εάν δεν εξομαλυνθεί και σμιλευθεί κάτω από την καθοδήγηση των ροπών της ψυχής, τότε αποπροσανατολίζεται σύμφωνα με τις προτάσεις που διαγράψαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο. Τα λεγόμενα συναισθήματα είναι εκφράσεις της κατ’ εικόνα Θεού πλασμένης ανθρώπινης υποστάσεως. Η ψυχή, ενεργοποιούμενη από τη δυναμική κίνηση «έρωτος-γάμου» καλλιεργεί χαρίσματα και εκφράσεις αιώνιας προοπτικής. Αυτό το «αιώνιο» δομικό υλικό που ζυμώνεται μέσα στον άνθρωπο αποτελεί μια ασφαλιστική δικλείδα αντιμετωπίσεως των διακυμάνσεων του βίου. Αυτό το «αιώνιο» υλικό νικάει και τον ίδιο το θάνατο όταν ο άνθρωπος ζήσει την τραγωδία της διαστάσεως σώματος και ψυχής την ώρα του θανάτου. Αν η καλλιέργεια αυτού του δομικού υλικού δεν γίνεται κάτω από σωστές προϋποθέσεις, διαταράσσεται, και ακολουθεί αποσύνθεση και εξάρθρωση όλων των επί μέρους εκδηλώσεων της προσωπικής ζωής του ανθρώπου. Όταν τα θεμέλια είναι σαθρά όλο το οικοδόμημα είναι επικίνδυνο.
Η ψυχή ψάχνει συνέχεια ως τροφή της τον «έρωτα-γάμο». Η πορεία της μέσα στον κόσμο είναι συνεχώς αναγωγική στη σχέση με τους ανθρώπους. Φεύγει μόνο από την αμαρτία. Έξω απ’ αυτήν δεν κλείνει δρόμους προς τους άλλους, δεν διασπά δεσμούς κοινωνικότητας. Δεν φτιάχνει και σπάζει δεσμούς κατ’ αρέσκειαν. Φτιάχνοντας και σπάζοντας και ανακατασκευάζοντας και ανακαταστρέφοντας δεν είναι δυνατόν να καλλιεργηθεί το δομικό υλικό. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας στερεώνει το δομικό υλικό και του δίνει δυνατότητα για κοινωνική εργασία, που σημαίνει μια συνεχή ανάπτυξη της ενότητας του κόσμου. Γι’ αυτό οι άγιοι είναι εκείνοι που δίνουν το στίγμα της πορείας της ενότητας του κόσμου.
            Σ’ ένα μοντέλο προγαμιαίων σχέσεων όλη αυτή η λειτουργία του δομικού υλικού τινάζεται στον αέρα. Εφ’ όσον ο πλησίον άνδρας ή γυναίκα είναι προς «χρήση», εφ’ όσον δεν δέχεσαι να προσφέρεις το «δομικό σου υλικό» για να μπουν τα πρώτα θεμέλια της κοινωνίας και να συγκροτηθεί ο πρώτος πυρήνας κοινωνίας, η οικογένεια, οι σχέσεις με το άλλο πρόσωπο είναι αντικοινωνικές, δηλαδή τραγικές. Οι αλλεπάλληλες αλλαγές συντρόφων αφήνουν βαθιά ρήγματα στο ψυχικό δομικό υλικό. Όσο πιο προχωρημένη είναι η σχέση κι όσο πιο ψευτο-ολοκληρωμένη είναι έξω από το σχήμα έρωτας-γάμος, τόσο περισσότερο καταστρέφεται βάναυσα, μπορεί και ανεπανόρθωτα, η μόνη ελπίδα του κόσμου να γίνει η ανθρώπινη μάζα όντως κοινωνία. Οι «ολοκληρωμένες» σχέσεις στο προγαμιαίο επίπεδο είναι μια ατομική βόμβα στο σώμα της κοινωνίας. Άνθρωποι με κατεστραμμένο δομικό υλικό δεν θα μπορέσουν να γίνουν μπροστάρηδες για κοινωνική αναμόρφωση και αναδόμηση. Η μετάνοια βέβαια έχει τη δύναμη να σώσει τον άνθρωπο και να τον κάνει ακόμη και άγιο. Τα στίγματα όμως της αμαρτίας οδηγούν το σώμα στη διάλυση «ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται» ["Νεκρός": "για να μη γίνει το κακό αθάνατο" - αυτός είναι ο λόγος, κατά τους αγίους Πατέρες, που μπήκε ο θάνατος στον άνθρωπο μετά το προπατορικό αμάρτημα (αφού είχε ήδη μπει το κακό κι ένας αθάνατος άνθρωπος θα έκανε και το κακό αθάνατο)]. Κι εδώ αναφύεται το θέμα της βιολογικής προσέγγισης του έρωτα.

Η ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

            Να διατυπώσουμε απλές σκέψεις:
            Το σώμα έχει αισθήσεις. Χωρίς τις αισθήσεις δεν θα υπήρχε η επαφή με το περιβάλλον. Τα κύτταρα των αισθήσεων ενεργοποιούν τα μηνύματα του έξω κόσμου και τα κάνουν ορατές, γευστικές, ακουστικές, επιδερμικές εμπειρίες. Τα κύτταρα της αφής, τα γευστικά κύτταρα, τα ακουστικά κύτταρα κ.λπ., αν υποστούν μια βάναυση προσβολή καταστρέφονται και δεν λειτουργούν προσωρινά ή μερικές φορές για πάντα. Ένα έντονο φως μπορεί να αφαιρέσει από το οπτικό κύτταρο τη δυνατότητα της οράσεως. Ο έρωτας είναι και μια αίσθηση. Δεν παύει να είναι μια αίσθηση, και μέσα στα πλαίσια της συζυγίας ανδρός-γυναικός λειτουργεί και ως αίσθηση. Ποιος ασχολήθηκε ποτέ με τα «ερωτικά κύτταρα»; Η έξω από τις προϋποθέσεις «έρωτας-γάμος» προγαμιαία σεξουαλική σχέση σύμφωνα με τις προηγούμενες σκέψεις, αφού θα καταστρέψει το συναισθηματικό και ψυχολογικό πεδίο, θα προχωρήσει και στην καταστροφή των ερωτικών κυττάρων. Η αποσπασματική χρήση του σεξ ως βιολογικής ανάγκης διαλύει σίγουρα τα ερωτικά κύτταρα.
Αν χρησιμοποιήσω τα κουπιά μιας βάρκας για να παίξω τέννις στην παραλία, τα κουπιά θα είναι σπασμένα όταν θα έρθει η ώρα να λειτουργήσουν στο φυσικό τους περιβάλλον στην ισορροπία νερού-βάρκας. Με τον τρόπο αυτόν εύκολα μπορεί να περιγραφεί το υπόδειγμα του ανικανοποίητου σεξουαλικά Δον Ζουάν. Όσες περισσότερες σχέσεις, τόσο περισσότερα κατεστραμμένα «ερωτικά κύτταρα», τόσο μεγαλύτερη αδυναμία για ερωτική σεξουαλική σχέση. Οι «ειδικοί» σεξολόγοι θα πρέπει να λάβουν σοβαρά τον παράγοντα αυτόν αν θέλουν να βοηθήσουν τους «πελάτες» τους. Ένας στομαχολόγος ποτέ δεν θα προτείνει φαγητά με καρυκεύματα στον ασθενή του. Απορώ γιατί ένας σεξολόγος προτείνει περισσότερο σεξ στον ερωτικά ανικανοποίητο «πελάτη» του. Φυσικά τη λύση δεν την περιμένουμε από το Viagra. Με χάπια δεν φτιάχνεται έρωτας. Το μόνο που φτιάχνεται, σίγουρα, μπορεί να είναι η ικανοποίηση πως ο ασθενής τα κατάφερε. Κι έτσι ξαναπαίζει το παιχνίδι της καταστροφής. Τα κατάφερε σημαίνει πως μπόρεσε ν’ αποδείξει πως είναι άνδρας. Άρα μπόρεσε να εκφράσει τη δύναμή του. Δηλαδή, απέδειξε τον κατακτητικό εγωισμό του. Το αποτέλεσμα έρχεται ως φαύλος κύκλος. Ο εγωισμός σπάει τη σχέση των προσώπων. Τα συναισθήματα δεν υπάρχουν εφ’ όσον πρέπει να καταξιωθείς. Το «δομικό υλικό» της ψυχής καταστρέφεται περισσότερο.
Τότε και μόνο τότε μπορεί κανείς να καταλάβει το λόγο της Εκκλησίας και την πρότασή της για αποφυγή προγαμιαίων σχέσεων. Είναι μια πρόταση που όχι μόνο δεν βδελύσσεται τον έρωτα, αλλά αντίθετα θέλει να τον διασώσει και ν’ αναδείξει τον άνθρωπο ως το όντως ερωτικό πλάσμα που δημιούργησε ο Θεός. Ένα πλάσμα που αγαπάει το Θεό, τους ανθρώπους και εναρμονίζει τις εσωτερικές του λειτουργίες με την αγάπη του Θεού. Είναι ένα πλάσμα που ζει ένα και μοναδικό γάμο ως ενότητα με το Χριστό, κι εκεί μέσα εντάσσει το γάμο με το άλλο φύλο, το γάμο με την άσκηση, το γάμο με το μοναχισμό. Ο Χριστιανός ποτέ δεν μπορεί να είναι προγαμιαίος. Βρίσκεται στο κέντρο της ζωής και γι’ αυτό στο κέντρο της ζωής του γάμου με το Χριστό.

Ο ΜΕΤΑΓΑΜΙΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

            Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, οι προγαμιαίες σχέσεις είναι αδύνατες ως κατάσταση ζωής, αλλά δυνατές μόνο ως κατάσταση ασθένειας.
            Το μόνο σίγουρο είναι πως το προγαμιαίο θα απογοητεύσει σύντομα τον άνθρωπο και στο τέλος θα προσπαθεί να βρει τον εαυτό του σε δρώμενα έξω από το γάμο. Τότε μπορούμε να μιλήσουμε για το μεταγαμιαίο άνθρωπο, που ψάχνει κάπου αλλού την ευτυχία του στα πέρα από το γάμο. Αλλά ο γάμος παραμένει ένα αξεπέραστο γεγονός ως σχέση με το Χριστό, με την Εκκλησία. Όπως δεν υπάρχει ούτε προεκκλησιαστική και μετεκκλησιαστική εποχή, έτσι δεν μπορεί να υπάρχει ούτε προγαμιαίος ούτε μεταγαμιαίος δεσμός.

18 σχόλια:

  1. Ανώνυμος15/2/11 12:09

    Καλημέρα 'Νεκρέ για τον κόσμο'!

    Σωστό το άρθρο του ιερέα.
    Εννοειται οτι η Εκκλησια εχει δικαιο οταν ειναι 'κατα των προγαμιαιων' σχεσεων.

    ********************************

    Επειδή ομως η ζωή ειναι λιγο πιο πολυπλοκη - ο σεβαστός π. Κωνσταντίνος άφησε τα ουσιώδη αναπάντητα!

    Ουτε καν άγγιξε το θεμα!

    *********************************

    Εχω απλες αποριες - θα χαρω για επιλυση:

    1. Στην σημερινη εποχή, οπου ο αντρας 'καταξιώνεται' κοινωνικά και επαγγελματικα στην ηλικια των 30 ετων (και άνω) - οι σπουδες πια διαρκουνε πολλά έτη -

    - τι θα κανει αυτος ο ανήρ;

    Μεχρι τα 30 του;

    Δεν θα ζήσει το σεξ;

    και αν δεν το ζησει στα νειατα του, όταν 'βράζει' το αιμα, πότε θα το ζησει; Στα γεράματα του;

    Και ειναι αυτο τωρα το ΣΧΕΔΙΟ του ΘΕου;
    Και αν ναι, γιατι τοτε ξυπνάει το γενετήσιο ένστικτο στον ανθρωπο απο τα 16; Σε αλλους ακομα πιο νωρις;

    **********************************

    2. Αναφερει ο πάτερ Κων/νος την προγαμιαία σχεση 'ως χρηση του άλλου' , ως 'καταχρηση' κλπ.

    Εγω γνωριζω φιλικά μου ζευγάρια, που δεν ειναι παντρεμενα, και ομως συζουνε πολλα χρονια μαζι και αγαπαει ο ενας τον άλλον!

    Επισης κανει το λαθος ο πάτερ όταν ερμηνευει το προγαμιαιο σεξ ως 'αλλαζω συχνα πολλους συντροφους'!

    Καμία σχεση!
    ΜΠορει καποιος να ειναι παντρεμενος και να πηγαινει με πολλες,
    και ο αλλος μπορει να εχει σχεση εκτος γαμου, και να ειναι πιστος!

    Εκει τι κανουμε;

    **********************************

    3.Επισης θα χαιρόμουνα ιδιαιτερα, αν ο πάτερ Κων/νος εκανε αναφορες και στους προβληματικους...παρθένους!

    Ποσοι γάμοι 'αγνων' ανθρωπων δεν εχουνε διαλυθει!

    Αλλιως: Εχω φίλο μου παντρεμενο που ομολογει:

    "Καλυτερα να ήτανε απιστη! Δεν την αντεχω αλλο! Αυτην την γκρινια της, τα παραπονα της, την γλωσσα της! Τι να το κανω που μου ειναι πιστή;
    Τι να το κανω που την παντρευτηκα 'παρθενα'; Χιλιες φορες να ητανε απιστη....αλλά να μου μιλουσε γλυκά, τρυφερα, με ευαισθησια"!

    *********************************

    Η Θέση της Εκκλησιας ειναι σωστή!
    Κατα βαθος εχει δικαιο ο π. Κων/νος, μονο που δεν ειναι το καταλληλο προσωπο να μιλησει για το 'σεξουαλικο προβλημα' , ειδικα στον σημερινο κοσμο!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος15/2/11 13:09

    Είναι Σοβαρό το Θέμα και Αξίζει για Προβληματισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μερικές σκέψεις:
    Κατ' αρχάς το εύκολο: η σεξουαλικότητα ξυπνάει νωρίς, γιατί στις παραδοσιακές κοινωνίες ο άνθρωπος ωρίμαζε γενικά νωρίς και παντρευόταν επίσης νωρίς - και πολλές φορές πέθαινε νωρίς, έχοντας ήδη γεράσει λόγω της σκληρής ζωής.
    Σήμερα, κατά κάποιους, η αφύπνιση της σεξουαλικότητας είναι και πρόωρη λόγω του καταιγισμού σεξουαλικών ερεθισμάτων από ΜΜΕ κ.λ.π.
    Η ψαλίδα μεταξύ σεξουαλικότητας και γάμου είναι ένα μέγιστο θέμα, στο οποίο η Εκκλησία/οι ορθόδοξοι χριστιανοί πρέπει να συγκρουστούμε ανοιχτά με τον κόσμο. Προσωπικά, είμαι άνθρωπος της εποχής μου, αλλά επειδή είμαι εγκλωβισμένος σε αυτήν. Χρειάζεται ανατροπή του σύγχρονου μοντέλου και των προτύπων ζωής, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί και πάλι να παντρεύεται π.χ. στα 20, και να είναι ώριμος για γάμο και οικογένεια. Με σκοπό βέβαια όχι μόνο να "χαρεί το σεξ", αλλά να ενωθεί με τον Άλλο και με το Χριστό. Οι παπάδες ας ξυπνήσουν. Η εποχή μας θέλει μεγάλο αγώνα, και για πολλά άλλα μα ΚΑΙ γι' αυτό. Και ας ξυπνήσει κι ο καθένας, ας μελετήσει, ας ζει ως χριστιανός (με συνεπή εκκλησιαστική ζωή, προσευχή, νηστεία, εξομολόγηση, θεία Κοινωνία) και πολλά θα πάρουν το δρόμο τους με τη χάρη του Θεού - όχι για να είμαστε τέλειοι και αναμάρτητοι, αλλά για να διασωθεί κάπως το αιώνιο Φως του Χριστού στην καρδιά μας.
    Όσο για τα εντός του γάμου προβλήματα, τους προβληματικούς παρθένους κ.τ.λ. παραπέμπω σε λίγα που γράφω στο link στο τέλος του άρθρου του π. Κωνσταντίνου.
    Απαντήσεις δεν έχω να δώσω, μόνο μερικές σκέψεις, όπως είπα.
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος15/2/11 17:55

    Γεια σου Μυρμί...χώσε κι άλλαααα!
    Αλλά γιατί λές ότι ο μπατίρ Κωσταντίνος δεν είναι αρμόδιος...
    αφου καλέ, νυμφευμένος είναι ο χριστιανός, μα για Ονομαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος15/2/11 20:02

    "Νεκρέ για τον κόσμο" -

    - πολυ σωστα σημειώνεις οτι ο ανθρωπος πρεπει παλι να 'μάθει' να παντρεύεται απο τα 20 του, και γιατι οχι και πιο νωρίς!

    Σωστα γραφεις οτι πρεπει να παμε κοντρα στο ρεύμα της εποχής!

    Και στο κατω κατω, να μην χασουμε την ψυχούλα μας και την επαφή με την "μάνα" Εκκλησία!

    *********************************

    Ομως βλεπεις πουθενα ο π. Κων/νος να θίγει αυτα τα ζητήματα;

    Σαν να ομιλεί για εναν άλλον πλανήτη! (Εδω ο Μέσκος εχει δικαιο - γιαυτο το λογο εγραψε τοτε πριν χρονια τον "Πλανήτη της θεολογιας")!

    Ετσι οπως τα γραφει ο π. Κων/νος, ειναι 'άλλα λογια να αγαπιομαστε'!

    Δηλ οι 2-3 σκέψεις που καναμε εμεις "Νεκρέ για τον κόσμο" - πολυ θέλει να της εκανε και η Επισημη Εκκλησια;

    Και μετα να βγει εξω στον κοσμο και να ενημερωσει τους γονεις και την Νεολαια;

    Αδερφέ, το ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟ!
    Τουλαχιστον ανθρωπινως!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για τον Ανωνυμο με το "μπατίρ Κων/νο" έχω να πω ότι ο π. Κ. Στρατηγόπουλος είναι ένας εξαίρετος ιερέας και πνευματικός στην Αθήνα, αληθινός αγωνιστής της αγάπης και της πίστης, και καλό είναι να μην ειρωνεύεται.
    Αδελφέ Μυρμιδόνα, έχεις δίκιο. Από την "επίσημη Εκκλησία" -δηλ. από σωστούς κληρικούς- ακούμε πολλές σοβαρές ποιμαντικές και κοινωνικές απόψεις, ακόμη και στη σάπια εποχή μας (ίσως βέβαια κάθε εποχή να ήταν εξίσου σάπια), αλλά λείπουν πολλά. Ο καθένας μας και ο κάθε σωστός ιερέας λέει και κάνει ό,τι νομίζει - με ελλείψεις, με σωστές κινήσεις, με λάθη, με όλα μέσα. Όλοι μαζί, κάπως θα βοηθήσουμε το συνάνθρωπο και τον εαυτό μας να στραφεί προς το Χριστό. Τίποτα δε χάνεται, ιδίως από τα γραπτά, όπως αυτά εδώ. Ας γράφουμε λοιπόν, με ταπείνωση, και ο Θεός ας κάνει χρήσιμα τα γραπτά όλων μας.
    Προς το παρόν, αυτό. Ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σου, που είναι ειλικρινείς και ουσιαστικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος15/2/11 22:58

    Nekre gia ton kosmo,

    θελω να με πιστεψεις, οτι ειμαι ΥΠΕΡ του απλου παπά!

    Το εχω γραψει και στον Αμέθυστο: οποτε χρειάστηκα, γνωρισα πολυ καλους ιερείς, και αν δεν το παραδεχτω αυτο δημοσια, θα πεσει φωτιά να με καψει!

    Βεβαια...δεν τα παω καλα με τους Επισκόπους, αλλά αυτο ειναι άλλο θεμα!

    ***************************

    Οι Ιερεις μας, ο καθενας απο τον ποστο του, δινει τον αγωνα, το 'κατα δυναμιν'.

    Ομως ξερεις κατι "Νεκρε για τον ΚΟσμο";

    Ποιος νεος θα ακουσει;
    Θελω να πω, αν δεν μιλησουνε οι ιερεις την απλη γλωσσα του λαου, δεν θα μπορεσουνε να τους προσεγγισουνε!

    Να το πω 'ταπεινα': οπως μιλαμε τωρα, αυτην την στιγμη, εμεις οι δυο, εσυ και εγω αδερφε...

    πας στοιχημα (Θεου θελοντος βεβαια) οτι ετσι θα συγκινουσαμε περισσοτερους νεους, απο τα 'παχιά ωραια λογια΄ του π. Κων/νου;

    Πας στοιχημα οτι εμεις οι δυο θα μπορουσαμε να κανουμε την Νεοαλαια να σκεφτει την Ορθοδοξη Θεολογια.

    Ο ιερεας ομως...ουτε που θα κατσουνε να τον ακουσουνε!

    Τεσπα.
    Μεγαλο το θεμα!
    ************************

    Οσο για τον ανώνυμο που γραφει οτι ο π. Κων/νος ειναι παντρεμενος, αρα μπορει να ασχοληθει με το ζητημα.

    Αυτο σωστο ειναι, αλλα φαινεται οτι δεν αρκει!

    Μην ξεχναμε τοτε, που ο π. Κων/νος ητανε νεος..ητανε αλλη εποχή!

    Ο γαμος γινοτανε στα 22...η γυναικα ητανε παρθενα - αυτα στις μερες μας ακουγονται ΑΣΤΕΙΑ!

    Τεσπα.

    ο Θεός να φωτισει ανθρωπους να μιλησουνε απλα και μεσα στην καρδια του κοσμου!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συμμερίζομαι τους προβληματισμούς σου, αδελφέ, το ίδιο και τις προσευχές σου (γι' αυτό και υπάρχει αυτή η μπλογκονησίδα στον ωκεανό της μπλογκόσφαιρας - ο Θεός να μας φωτίζει).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος15/2/11 23:49

    Φίλε Νεκρέ
    εκτιμώ πολύ τον π.Κωνσταντίνο...
    Λάθος κατάλαβες ότι ειρωνεύομαι...
    Κάτι δεν κατάλαβες καλά...θα στο έξηγήσω άλλη φορά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαίρομαι που είναι έτσι, αδελφέ Ανώνυμε. Συγγνώμη για την παρεξήγηση και ιδιαίτερα αν σε πίκρανα.
    Δε χρειάζεται να μου εξηγήσεις τίποτα. Όλα εντάξει.
    Ευχαριστώ για όλα. Ο Χριστός μαζί σου - και με όλο τον κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλησπέρα σας,

    Εξαιρετικό κείμενο. Αξίζει να πούμε ότι και το βιβλίο "Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΤΕΡΨΕΩΝ" είναι καταπληκτικό εξίσου και πραγματικά είναι ένα διαμάντι για αυτο το θέμα και διαφωτίζει τον αναγνώστη αλλά και τον πνευματικό αγωνιστή με δύναμη και απαντήσεις.
    Πολύ εύστοχες και οι ερωτήσεις του αγαπητού Μυρμιδίνα ας μου επιτρέψετε την τοποθέτηση μου σε αυτές .

    Το ένστικτο και η φύση μας λέει οτι μπορούμε φυσικά να τεκνοποιήσουμε απο νεαρή ηλικία άλλο αν ο άνθρωπος δνε το κάνει για πολλους και διαφόρους λόγους. Ο Θεός δεν εποιησε τον άνθρωπο για κοσμικά κρητιρια αλλά για πνευματικά άλλο αν ο ίδιος ο άνθρωπος τοποθετησε τον εαυτό του σε κοσμικό κανάλι και μάλιστα να είναι και απόλυτα εξαρτημένος απο αυτό.

    Μπαίνουμε σε κοσμικές αντιλήψεις να λένε αν θα πρέπει να ζήσει κάποιος το σεξ , αν αυτό ειναι νόμος , η απαραίτητο για την ζωή ενός ανθρώπου. Πρόσφατα ακόμα και η ψυχολογία ανέφερε οτι οι προγαμιάιες σχέσεις κομματιάζουν την ψυχολιγία και την συναισθηματική σύνθεση του ανθρώπου. Δηλαδή εν ολίγοις ήρθε να μας πει η ψυχολογία κάτι σαν καινοτομία που ο Ιησους το είπε πριν 2000 χρονια. Η ηδονή κρύβει την πραγματική και αληθινή φύση των πραγμάτων. Στην εγκράτεια και στον γενικό αγώνα αυτό φαίνεται η δύναμη του αγωνιστή. Αλλό αν σε όλα αυτά η κοινωνία και η κοσμικότητα είναι εμπόδιο. Εκεί όμως μπορεί ο πνευματικός αγωνιστής να διαλέξει τον δρόμο το κόστος και την μάχη για να παλέψει.

    Η προγαμιαία σχέση (παμε στο δευτερο ερώτημα) απο την στιγμή που δεν έχει πορεία τον γάμο δεν έχει ουσία και σκοπό. Ο Ιησους μίλησε ξεκάθαρα για αυτά τα θέματα. Ποια είναι η ουσία μιας σχέσης που θεοποιείται και δουλοποιείτε το σεξ , η επαφη, και ο συναισθηματικός χωρίς αντίκρυσμα . Δηλαδή κατα κόσμο "περναμε καλα" και ρωτω "ΚΑΙ ΜΕΤΑ ; ".

    Σαφως δεν υπάρχει κανόνας αδερφέ Μυρμιδόνα αλλά ο κανόνας θα βοηθήσει στον ενδεχόμενο εκτροχιασμό αλλιώς θα μετατραπεί η εξαιρεση σε κανόνα και ο κανόνας σε ακρότητα. Η σχεση εν χριστώ έχει τις περισσότερες να το πουμε κοσμικά ασφαλιστικές κυκλίδες διότι ειναι μια σχέση που προάγει και ακολουθεί το θείο ενώ το κοσμικό κομμάτι έρχεται δεύτερο. Οπότε σε κοσμικές ολισθήσεις το ζευγάρι αυτό θα μπορέσει ποιο εύκολα να τις ξεπεράσει και να τις μετουσιώσει σωστά σε σύγκρισή με ένα ζευγάρι που η αγάπη τελειώνει στον άλλον.

    Για το 3 προβληματισμό: Είναι λάθος να ταυτίζουμε την παρθενία με την πνευματική παρακμή, δηλαδή τι να πούμε για τους αγίους. Τώρα αν υπάρχουν παραδείγματα και απο τις δύο καταστάσεις αυτό ειναι λογικό να υπάρχουν. Το θέμα ειναι η ευλογημένη παρθενία να είναι πνευματικός καρπός και αποτέλεσμα που βγαίνει εκ βαθέων καρδίας και όχι ευσεβισμού.

    Καλό σας βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Eυχαριστώ, αδελφέ, για τη χρήσιμη τοποθέτησή σου.
    Υποθέτω ότι η αναφορά σου στην ψυχολογία (για τις αρνητικές συνέπειες στων προγαμιαίων σχέσεων) έχει αφετηρία αυτά που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο, ή άλλα παρόμοια: http://www.oodegr.com/oode/epistimi/ithika/progamiaies_3.htm.
    Ευχαριστώ & πάλι. Καλή και ευλογημένη συνέχεια σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος22/2/11 12:51

    Αγαπητέ φίλε LOCKHEART,

    χαίρομαι που διαβασα την τοποθέτηση σου.
    Εχεις δίκαιο σε αυτα που λες, μονο επιτρεψε μου μια διευκρινηση:

    Οταν εγραψα πιο πανω την απαντηση μου στον "Νεκρό για τον κοσμο", εκανα εν γνωση μου 'τον δικηγορο του διαβολου'.

    Εννοειται οτι δεν τασσομαι υπερ των προγαμιαιων σχεσεων.
    Και εννοειται οτι δεν περιφρονω την Παρθενια, επειδή καποια 'παρθενα' κυρια...τυγχαινει να ειναι νευρικη κλπ...και να δυσκολευει την ζωή του συζυγου της.

    ***********************************

    Απλα...νομιζω, οτι εαν θελουμε εμεις οι Χριστιανοι να ΕΙΣΑΚΟΥΣΘΟΥΜΕ απο τους νεους ανθρωπους, πρωτοι εμεις οι Χριστιανοι πρεπει να πουμε τον 'αντιλογο'...

    Θελω να πω, αυτα που λεμε, δεν πρεπει να ακουγονται τοσο ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και ΓΙΑ ΑΛΛΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ!

    ...μεγαλο το θεμα....
    Ο Θεός να μας φωτίζει όλους!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Kαλησπέρα σας,

    Εννοειται αγαητε Μυρμιδόνα ότι σαν χριστιανοί πρέπει να κουβεντιάζουμε ανοιχτά και τα παντα να βρίσκουμε λύσεις διεξοδους ιδιαιτερα στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο συνγχρονος άνθρωπος.

    Να είσαι καλα , ευστοχοι προβληματισμοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εδώ το βιβλίο http://www.books.maria-dimitriadou.net/2009/07/03/soma-xristou-kipos-terpseon/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος12/4/11 14:27

    Όταν ζεις αληθινό έρωτα για ένα άνθρωπο δεν είναι δύσκολο να περιμένεις την ευλογία πριν την σαρκική ένωση μαζί του. Γιατί η σαρκική ένωση στον αληθινό έρωτα δηλαδή στον έρωτα όπου θέλουμε μόνο να δώσουμε και όχι να πάρουμε, δεν είναι το ζητούμενο αλλά απλώς μια ακόμη έκφραση αγάπης και δοσίματος. Γιατί όπου υπάρχει αληθινή αγάπη δεν υπάρχει επιθυμία αλλά δόσιμο. Και όταν αυτό είναι αμοιβαίο έχουμε τότε δυο ανθρώπους που δε θέλουν να πάρουν τον άλλο αλλά να του δοθούν ψυχικά και αυτή την ακατανίκητη ανάγκη δοσίματος την εκφράζουν και σωματικά αλλά όχι απαραίτητα. Εντωμεταξύ όσο η αγάπη αυτή μένει ψυχική και νοερή τόσο μοιάζει με ένα δέντρο που ανθοφορεί σταδιακά, κλαδί το κλαδί και όσο μένει απείραχτο τόσο ξεδιπλώνει όλο το μεγαλείο της ομορφιάς των ανθών του. Στον αληθινό έρωτα δύο προσώπων δε χρειάζεται εγκράτεια γιατί δεν υπάρχει καν επιθυμία. Επειδή όμως ο έρωτας είναι δημιουργικός, κατ ομοίωσιν του Πατέρα-Δημιουργού, η αγάπη αυτή δε μπορεί παρά να οδηγήσει στην τεκνοποιία όπως ο Πατέρας λόγω της Αγάπης δημιουργεί ακατάπαυστα. Γι αυτό δύο ερωτευμένοι αληθινά δε μπορεί παρά να τεκνοποιούν - από υπακοή στην αγάπη και όχι από υπακοή σε κάποια νομικίστικη εντολή. Έτσι έρχεται και η σαρκική σχέση σα μέσο της Αγάπης για δημιουργία και ακριβώς επειδή όλα γίνονται από Αγάπη και για την Αγάπη δε μπορεί παρά να γίνονται παρά μόνο με την ευλογία της Αγάπης δηλ. του Θεού στο μυστήριο του γάμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος12/4/11 19:32

    Ανώνυμε, 12/4/11 14:27

    τα είπες πραγματικα πολυ ομορφα!

    Εχεις απολυτο δικαιο, και συμφωνω με τις αποψεις σου!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή