ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Α ΜΕΡΟΣ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ
Στην Βόρεια Ευρώπη, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η περισυλλογή σορών ανθρώπων κατά την συλλογή τύρφης από τους βάλτους δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Τα περισσότερα από αυτά έχουν ως αίτιο θανάτου την εγκληματική ενέργεια, υπάρχουν όμως και μερικά που χρονολογούνται μερικές εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια πριν. Οι βάλτοι έχουν την ιδιότητα να διατηρούν οργανικές ύλες λόγω των αναερόβιων συνθηκών (έλλειψη οξυγόνου) και του όξινου και υγρού περιβάλλοντος. Ανάλογα με την σύσταση του βάλτου μπορεί να διατηρηθεί το δέρμα και οι μαλακοί ιστοί και να αποσυντεθούν τελείως τα οστά.
Μια τέτοια περίπτωση γνώρισε την δημοσιότητα το 1984, στο βάλτο Lindow, στο Chesire, σε μικρή απόσταση από το Μάντσεστερ στην Αγγλία. Ο άνθρωπος που βρέθηκε ονομάστηκε Lindow Man, ενώ διεξάχθηκε μια αρκετά μεγάλη έρευνα προκειμένου να συλλεγούν πληροφορίες για την εμφάνισή του, την ηλικία του και τον τρόπο θανάτου του. Σύμφωνα με την χρονολόγηση που έγινε στα υπολείμματα, ο άνθρωπος αυτός έζησε και πέθανε περί τον 1ο αιώνα μ.Χ. την εποχή δηλαδή της ρωμαϊκής εισβολής στην Βρετανία. Είχε γερή κατασκευή στο σώμα, ύψος 1,68 - 1,73 μ ενώ θα ζύγιζε περί τα 65 κιλά. Ήταν απόλυτα υγιής με γερά δόντια.
Παρά την πίεση από το βάρος της λάσπης και το γεγονός ότι τα οστά είχαν μαλακώσει παραμορφώνοντας την όψη, μπορούσε κανείς να διακρίνει ότι είχε σχετικά μεγάλο κεφάλι, με μεγάλα και βαθιά μέσα στις κόγχες μάτια, καθώς και ευρύ μέτωπο με έντονα φρύδια. Κατά τα άλλα μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα ήταν κελτικής καταγωγής, επομένως μπορούν να του αποδοθούν σκούρα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Τα μαλλιά του και τα γένια του είχαν κοπεί με επιμέλεια πριν πεθάνει (κάτι που φαίνεται πως συνηθίζονταν για τα θύματα που εκτελούνταν στον βάλτο), ενώ τα νύχια του ήταν καλά διατηρημένα, επομένως υποθέτουμε ότι ανήκε σε ανώτερη κοινωνική τάξη, μακριά από την χειρονακτική εργασία. Λίγο μετά από ένα πολύ ελαφρύ γεύμα, που όπως έδειξε η έρευνα στα σπλάχνα του, ήταν κάποια μορφή ψωμιού από διάφορα δημητριακά, οδηγήθηκε στον βάλτο, όπου εκτελέσθηκε με δύο δυνατά κτυπήματα στο κεφάλι από σχετικά αμβλύ αντικείμενο. Κατόπιν στραγγαλίστηκε από έναν βρόγχο κατασκευασμένο από τένοντες ζώου, τον οποίο ο εκτελεστής έσφιξε τόσο, ώστε τελικά έσπασε τον λαιμό. Η ολοκλήρωση της τελετής φαίνεται πως απαιτούσε μια τομή στον λαιμό, πάνω από τον βρόγχο. Ρίχθηκε στον βάλτο χωρίς ρούχα, μόνο με μια ταινία από γούνα αλεπούς στο αριστερό μπράτσο. Η χημική διεργασία που ακολούθησε τα επόμενα 2000 χρόνια στον βάλτο μαλάκωσε τα οστά κάνοντας το σώμα να δείχνει ζαρωμένο και χωρίς όγκο, ενώ το δέρμα είχε σκουρύνει πάρα πολύ.
Ο άνδρας αυτός φαίνεται πως θυσιάστηκε από ην κελτική κοινότητα - με την θέλησή του ή όχι - με σκοπό την θεϊκή παρέμβαση που θα απομάκρυνε τις λεγεώνες των Ρωμαίων. Ο τριπλός θάνατος βασίζεται στην κελτική θρησκεία, ενώ το ίδιο ισχύει και για την ρίψη της θυσίας (και των προσφορών) στο νερό, που θεωρείται πως είναι το μέσο που οδηγεί στους θεούς.
Οι βάλτοι της κεντρικής Ευρώπης και της Βρετανίας έχουν αποκαλύψει πολλά αρχαία πτώματα σε πολύ καλή κατάσταση διατήρησης. Στη φωτογραφία διακρίνεται ο άνθρωπος από τον βάλτο του Lindow στην κατάσταση που ήταν όταν βρέθηκε. Η χημική διεργασία που συντελέσθηκε μέσα στο βάλτο μαλάκωσε όλα τα οστά, ενώ το δέρμα σκούρυνε και ζάρωσε σε βαθμό που να μην είναι αναγνωρίσιμη η σορός (Making Faces) (Πηγή: Περιοδικό Αρχαιολογίας - Ιστορίας των Πολιτισμών «Corpus», τεύχος 52, Άρθρο «Τα πρόσωπα των αρχαίων, Αναπλάσεις Προσώπων», Δημήτριος Μπαζίνας, αρχαιολόγος σελίδα 26).
Αυτή την εικόνα θεωρείται ότι είχε ο άνθρωπος του Lindow όταν ζούσε. Ήταν κελτικής καταγωγής, με μπλε μάτια και σκούρα μαλλιά. Έζησε κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. και πιθανότατα θυσιάστηκε - εκούσια ή όχι - για να βοηθήσουν οι θεοί να εκδιωχθούν οι Ρωμαίοι από τα βρετανικά εδάφη (Making Faces) (Πηγή: Περιοδικό Αρχαιολογίας - Ιστορίας των Πολιτισμών «Corpus», τεύχος 52, Άρθρο «Τα πρόσωπα των αρχαίων, Αναπλάσεις Προσώπων», Δημήτριος Μπαζίνας, αρχαιολόγος σελίδα 27)
ΕΤΡΟΥΣΚΟΙ
Γενικά θυσίαζαν τους αιχμαλώτους πολέμου στον τάφο του ήρωα της μάχης. Και στους Έλληνες μαρτυριέται τέτοιο έθιμο κατά την θυσία αιχμαλώτων από τον Αχιλλέα για τον θάνατο του Πατρόκλου.
Ο εκλεπτυσμένος πολιτισμός και η πολυτελής ζωή των Τυρρηνών, δίνουν ίσως την ψευδαίσθηση ότι ασχολούντο με τον πόλεμο περιστασιακά και από ανάγκη. Αντίθετα, όμως, επρόκειτο για έναν πολεμοχαρή λαό. Σημαντικό στοιχείο του ετρουσκικού χαρακτήρα ήταν η σκληρότητα. Είναι γνωστό ότι οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν αργότερα αυτό το στοιχείο ως πολιτικό όργανο για την επέκταση και τη διατήρηση της αυτοκρατορίας τους. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό - όπως και πλήθος άλλων - το κληρονόμησαν από τους Ετρούσκους.
Θεωρείται βέβαιο ότι οι Τυρρηνοί πραγματοποιούσαν ανθρωποθυσίες. Συχνό θέμα στις περίφημες τοιχογραφίες τους είναι η θυσία των Τρώων αιχμαλώτων από τον Αχιλλέα προς τιμή του νεκρού Πατρόκλου, επειδή το συνήθιζαν και οι ίδιοι. Συνήθως εξόντωναν τους αιχμαλώτους, για να συνοδεύσουν τις ψυχές των δικών τους νεκρών στον Αδη.
Μερικές φορές αυτό γινόταν με λιθοβολισμό από τους απλούς πολίτες. Σε άλλες περιπτώσεις οι αιχμάλωτοι δένονταν επί ημέρες με αποσυντιθέμενα πτώματα συμπολεμιστών τους, καταβροχθίζονταν από άγρια σκυλιά σε αρένες ή εξαναγκάζονταν να μονομαχούν. Οι Ρωμαίοι αργότερα κατέστησαν αυτά τα θεάματα βασικό στοιχείο της ζωής τους. Ο πλούτος τους επέτρεψε να αντικαταστήσουν τα σκυλιά με λέοντες και άλλα «ακριβά» θηρία, αλλά η μεταχείριση των μονομάχων ήταν σαφώς καλύτερη. Έχει υπολογιστεί ότι οι πιθανότητες να σκοτωθεί ένας μονομάχος κατά τους μεταγενέστερους ρωμαϊκούς αγώνες μονομάχων ήταν μόνο 10%. Στους ετρουσκικούς αγώνες, αντίθετα, οι μονομάχοι μάχονταν μέχρι θανάτου. Πιο αγαπητός μύθος των Τυρρηνών ήταν η μονομαχία μεταξύ Ετεοκλή και Πολυνείκη (συχνά επαναλαμβανόμενη στις νεκρικές τοιχογραφίες), ίσως επειδή οι δύο ήρωες αλληλοθανατώνονται ταυτόχρονα. Στις παραστάσεις συνήθως εμφανίζονται να κοιτούν ο ένας τον άλλο με ικανοποίηση τη στιγμή που ξεψυχούν.
Πολλοί αντίπαλοι των Ετρούσκων θα προτιμούσαν θάνατο στο πεδίο της μάχης από την αιχμαλωσία. Η μεταχείριση των αιχμαλώτων από τους Τυρρηνούς εξηγεί μερικώς το εκδικητικό μένος των Ρωμαίων για τους δεύτερους. Προφανώς ο λαός της Ετρουρίας χρησιμοποιούσε τη φοβερή φήμη του ως ψυχολογικό όπλο εναντίον των εχθρών. Όσοι υποστηρίζουν την ανατολική καταγωγή του, βρίσκουν ιστορικά παράλληλα της ίδιας σκληρότητας σε αρκετούς λαούς της Ανατολής, περισσότερο στους Ασσυρίους. Ωστόσο αυτό το «βάναυσο» στοιχείο δεν πρέπει να επηρεάζει αρνητικά την εικόνα των θαυμαστών Ετρούσκων. Ηταν ένας ολιγάριθμος λαός ξενόφερτων που ζούσε σε εχθρικό περιβάλλον και κυβερνούσε ένα πλήθος ακόμη πιο εχθρικών εξαρτημένων. Η κατάσταση τους επέφερε την ψυχική σκληρότητα και την ακαμψία τους. Για τους Έλληνες οι Τυρρηνοί άνδρες ήταν βάρβαροι πειρατές και οι Τυρρηνές γυναίκες ανήθικες. Για τους Ρωμαίους η ετρουσκική κοινωνία ήταν παρηκμασμένη και χωρίς ηθική, καταδικασμένη να χαθεί. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει για τους Τυρρηνούς περισσότερο από όσο ισχύει για τους «κατηγόρους» τους, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήταν βαθιά προκατειλημμένοι για τον λαό της Ετρουρίας.
Πηγή: Περικλής Δ. Δεληγιάννης, Ετρούσκοι, ο εφιάλτης της Ρώμης, Περιοδικό Panzer, τεύχος 33, σελ. 58.
ΡΩΜΑΙΟΙ
Η ανθρωποθυσία κατά τους κλασσικούς χρόνους θεωρούνταν ξένο και παρείσακτο έθιμο για την ρώμη, του οποίου καταλυτής φέρονταν ο Νουμάς, κατάλοιπα δε αυτής θεωρούνται τα στοιχεία των μεταγενέστερων χρόνων στης τελετής των Αργείων (Argei), Μανίων (Mania), της λατρείας των εφοδίων Λαρήτων (Lares Compitales), των εφεστίων (lares) θεών θυσίαζαν παιδιά και αργότερα ανδρείκελα, της αφιερώσεως (devotio), της consecration capitis κ.α.. Οι Εστιάδες παρθένοι και ιερείς εκρύμνυζαν από γέφυρα ανθρώπους εις τον ποταμό Τίβερη. Θυσία μπορεί να θεωρηθεί και η εξόντωση της Αρτέμιδος Νεμέας (Diana Nemorensis). Από τον Πλούταρχο (222 π.Χ.) και τον Λίβιο (216 π.Χ.) μνημονεύονται θυσίες Ελλήνων και Γαλάτων που τάφησαν ζωντανοί στην Αγορά των Βοών (forum Boaricum) της Ρώμης.
Ο Αύγουστος Οκτάβιος θυσίασε προς τον θεοποιημένο Ιούλιο Καίσαρα 400 ιππότες και γερουσιαστές ρωμαίους του αντίπαλου πολιτικού κόμματος. Επί Καίσαρα οι ιερείς του Άρεως θυσίαζαν 2 άνδρες κάθε έτος στο πεδίο του Άρεως. Ο Νέρωνας φοβήθηκε έναν κομήτη και θυσίασε πολλούς πατρικίους Ρωμαίους. Ο Αντίνοος θυσίασε τον εαυτόν του για τον αυτοκράτορα Ανδριανό. Ο αυτοκράτορας Κόμμοδος θυσίασε άνδρες με τα ίδια του τα χέρια κατά τις τελετές των μυστηρίων του Μίθρα (Εις το Μιθριδατισμό θυσιάζονταν πολλοί άνθρωποι και είναι μια θρησκεία που εξυμνείται από τους σημερινούς Εθνικούς ! ! !). Ο Ηλιόβαλος ζήτησε από όλη την Ιταλία παιδιά αριστοκρατικών οικογενειών για να τα θυσιάσει ει την ρώμη κατά τα Συριακά Μυστήρια. Επίσης έχουμε θυσίες Μονομάχων σε διάφορες κηδείες αριστοκρατών ή πλούσιων οικογενειών ή αυτοκρατόρων π.χ θυσιάστηκαν 50 μονομάχοι στην κηδεία του Μάρκου Ουαλερίου το 200 π.Χ. και 44 μονομάχοι το 216 π.Χ. στην κηδεία του Μάρκου Λέπιδου. Εδώ οι θυσίες, όπως και στην Ελλάδα, σιγά - σιγά θα εξοβελίζονται από την Εθνική λατρεία και οριστικά θα καταργηθούν με διάταγμα το 97 π.Χ. αλλά οι Πατέρες βεβαιώνουν ότι και μέχρι τον Δ΄ αιώνα το αίμα έτρεχε άφθονο μπρος από το είδωλο του Λατίου Διός.
Ο [Γάιος] Μάριος, που είχε μόλις επιστρέψει από την Αφρική, συγκέντρωσε πάνω του την εμπιστοσύνη του ρωμαϊκού λαού. Η Ρώμη χρειαζόταν επειγόντως ένα στιβαρό στρατιωτικό χέρι για να επιβιώσει και ήταν πρόθυμη να περιβάλει με σχεδόν δικτατορικές εξουσίες τον μοναδικό άνδρα που ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις προκλήσεις. Ο τρόμος από τις αλυσιδωτές επιτυχίες των βαρβάρων ήταν τόσο μεγάλος, ώστε οι Ρωμαίοι τέλεσαν για τελευταία φορά στην ιστορία τους ανθρωποθυσία προς εξευμενισμό των θεών, θάβοντας ζωντανά δύο ζευγάρια Γαλάτων και Ελλήνων στο Forum Boarium, ακριβώς όπως είχαν πράξει και μετά την πανωλεθρία των Κανών. (Πηγή: Δημήτριος Β. Σταυρόπουλος, Γάιος Μάριος, ο αναμορφωτής του Ρωμαϊκού Στρατού, Περιοδικό Panzer, τεύχος 30, σελ. 32) |
ΚΙΜΒΡΙΟΙ
Αρχαίος λαός, γνωστός από τις μετά των Τευτόνων επιδρομές τους κατά του Ρωμαϊκού κράτους. Ασφαλώς δεν μπορεί να πει κανείς σε ποία φυλή ανήκουν. Ίσως φυλετικά προσεγγίζουν τους Κιμμέριους. Οι αρχαίοι έλεγαν αυτούς Κέλτες, βραδύτερα δε ο Πλούταρχος εις τον βίο του Μαρίου χαρακτηρίζει ως Γερμανούς. Κατοικούσαν, κατά μερικούς στην Βαλτική, κατά τον Πλίνιο και τον Πτολεμαίο στην Κιμβρική χερσόνησο (τώρα Γιουτλάνδη). Παρ' αυτούς δεν υπήρχαν ιερείς αλλά ιέρειες, πολιές γυναίκες, γυμνόποδες, ενδεδυμένες λευκούς λινούς χιτώνες και φορούσαν χαλκή ζώνη. Καθήκον δε είχαν να σφάζουν τους δια τις θυσίας ορισμένους αιχμαλώτους και να μαντεύουν εκ του ρέοντος αίματος και των σπλάγχνων τους. Τέτοιοι λοιπόν που ήταν δίκαια, ενέβαλλαν μέγα τρόμο παντού.
(Πηγή: Ζαφειρίου Ν. Ι., Καθηγητής, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΙΔ, σελίδα 381).
Οι Λιθουανοί Widdurones (από την λέξη «widuriai», έντερα, εντόσθια), είναι μάντεις που προβλέπουν το μέλλον, παρατηρώντας εντόσθια διαφόρων ζώων που προσφέρονται ως θυσία. Ως τα τέλη του 19ου αιώνα, σε διάφορους μικρούς οικισμούς της Λιθουανίας και της Πρωσσίας [Otto Schrader, Aryan Religion, Britannica, 1905], οι κάτοικοι διατηρούν την ικανότητα να προλέγουν το μέλλον, εξετάζοντας την σπλήνα, το ήπαρ και άλλα όργανα του σώματος των χοίρων, και ειδικά να προσδιορίζουν τις καιρικές συνθήκες κατά τον επερχόμενο χειμώνα (ήπιες ή αντίξοες), την ποιότητα και την ποσότητα της συγκομιδής που αναμένουν, και εάν τα πρώιμα ή τα ύστερα σπαρτά πρόκειται να ευδοκιμήσουν περισσότερο. Οι Πρώσσοι Kraujuttei (από την λέξη «Kraujas», αίμα) προβλέπουν την καλή ή κακή τύχη ενός ατόμου, με βάση το αίμα ανθρώπων ή οικόσιτων ζώων, παρατηρώντας την μορφή της ροής του, το χρώμα του και τις μεταβολές του, ενώ σημαντική θέση κατέχουν και οι Medici, οι οποίοι προλέγουν με βάση τα έμμηνα των γυναικών παρατηρώντας τα ίδια σημεία. Περί τα τέλη του 19ου αιώνα [Otto SchraderQ Aryan Religion, Brittannica, 1905] στην Λιθουνία δρουν ακόμη οι Kraujutten, οι οποίοι χρησιμοποιούν ένα μικρό κούφιο κέρας, για να ρουφούν το αίμα από μια πληγή μικρού μεγέθους, διαβλέποντας από την γεύση του εάν το συγκεκριμένο άτομο θα παραμείνει υγιές ή θα παρουσιάσει κάποια πάθηση, ενώ, πριν χρησιμοποιήσουν το μικρό κούφιο κέρας, ψιθυρίζουν κάποιες ακατάληπτες λέξεις [Matthaeus Praetorius: Delicioe Prussicoe, σ. 43]. Η αντίστοιχη μεθοδολογία στην Ελλάδα, που επικεντρώνεται στην θυσίες ζώων, είναι η ιεροσκοπία, ενώ στην Ρώμη είναι τα Haruspices….αξίζει να σημειωθεί πως στους Πρώσσους το ήπαρ κατέχει κυρίαρχη θέση στην διαδικασία της διενέργειας προβλέψεων, ενώ στην Ελλάδα θεωρείται το κυρίαρχο όργανο του οργανισμού των ζώων για τις ανάγκες των ιεροσκόπων [K.F. Hermann: Lehrbuch des Gottesdienstlichen Altertumer der Griechen, σ. 242, K.B. Stark, Heidelberg 1858]. Αλλά και γενικότερα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης, το αίμα των ανθρώπων και των ζώων θεωρείται ένα από τα ισχυρότερα μέσα μαντείας, με ιδιαίτερα έντονη την εικόνα των Κιμβρίων ιερειών με τα άσπρα μαλλιά, που περιγράφει ο Στράβων, οι οποίες χρησμοδοτούν με μια λεκάνη αίματος, που προέρχεται από τους σφαγιασμένους αιχμαλώτους πολέμου [Στράβων: Γεωγραφικά, vii, Vol III, Loeb, Harvard University Press](Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, Τεύχος 37, άρθρο «Οιωνοσκοπία, η διάγνωση του μέλλοντος», Γεώργιου Ηλιόπουλου, σελίδα 44 - 46.) |
ΠΕΡΣΕΣ
Η πανάρχαια θρησκεία των Περσών ωστόσο γνώριζε ανθρωποθυσίες, τελούμενες, όπως φαίνεται, κυρίως στην λατρεία του Αριμάν. (Ηροδότου, VII, 113-114). Τις ανθρωποθυσίες των Περσών μάγων επιβεβαιώνει και ο Λατίνος ιστορικός Πλίνιος, όμως την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας δεν γίνονταν πλέον ανθρωποθυσίες στα πλαίσια των μυστηρίων.
Πηγή: http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=print&sid=33.
ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ
Ο πολιτισμός των Moches καταστράφηκε, όπως πάρα πολλοί άλλοι, από βίαιες ή μη ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση υπεύθυνο της καταστροφής τους, ήταν το φαινόμενο του Ειρηνικού, «Ελ Νίνιο». Παρά τις δοξασίες των νεοπαγανιστών περί Χριστιανού Κολόμβου που «κατάστρεψε τον αρχαίο πολιτισμό των Ίνκας», είναι φανερό πως οι θεοί των αρχαιολατρών, ως φυσικά φαινόμενα, είναι περισσότερο υπεύθυνοι για την διαγραφή πολιτισμών από προσώπου γης. Θεοί που οι παγανιστές λατρεύουν, εν αντιθέσει με τον Κολόμβο που τους είναι μισητός, είναι υπεύθυνοι για τον αφανισμό τους. Η εξαφάνιση ανθρωποθυσιαστικών πολιτισμών από το κλιματολογικό φαινόμενο «Ελ Νίνιο», θυμίζει την καταστροφή άλλων παρόμοιων πολιτισμών από τον Θεό στην Π.Δ., είτε με την χρήση φυσικών φαινόμενων, είτε με την στρατιωτική επέμβαση των Ισραηλιτών, μετά από πάροδο χρόνων αμετανοησίας τους, όπως στην προκειμένη περίπτωση της αμετανοησίας των Moches για πλέον των 7 αιώνων.
Νέος βωμός βρέθηκε σε ναό των Αζτέκων. Στην Πόλη του Μεξικού, αρχαιολόγοι έκαναν μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις των τελευταίων δεκαετιών για τον πολιτισμό των Αζτέκων. Στα ερείπια του ναού Templo Mayor των Αζτέκων, στο πολύβουο κέντρο της πόλης, βρήκαν ένα βωμό και ένα μονόλιθο ύψους τεσσάρων μέτρων από το 15ο αιώνα. Στο Βωμό υπάρχουν ανάγλυφα μιας θεάς της γονιμότητας και του θεού της βροχής Τλάλοκ, ενός από τους σημαντικότερους θεούς των Αζτέκων. Οι Αζτέκοι φοβούνταν τόσο πολύ την οργή του θεού Τλάλοκ, που θυσίαζαν ακόμη και τα παιδιά τους για να τον εξευμενίσουν. Στο λίθινο βωμό είναι σκαλισμένη η μορφή μιας θεάς της γονιμότητας των Αζτέκων. (Πηγή: Περιοδικό Science Illustrated, Νέες Ανακαλύψεις, τεύχος 25, Απρίλιος 2007, σελ. 21)
Δεκάδες Χιλιάδες Ανθρωποθυσίες σε μια ημέρα
ΣΤΟ ΦΩΣ ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΑΖΤΕΚΩΝ
Ένας ακόμη ναός των Αζτέκων ανακαλύφθηκε στο κέντρο της πρωτεύουσας του Μεξικού από Μεξικανούς αρχαιολόγους. Πρόκειται για σπουδαία ανακάλυψη ενός ιερού του 15ου αιώνα κι ενός τεράστιου λίθου στα ερείπια ενός ναού ύψους 3,5 μέτρων στον οποίο τελούντο και ανθρωποθυσίες. Επιπλέον, πιστεύεται ότι ο λίθος αυτός σηματοδοτούσε την είσοδο σε κάποιον υπόγειο χώρο. Ο ναός Templo Mayor, στην περιοχή του οποίου εντοπίσθηκαν τα ευρήματα, άρχισε να κτίζεται το 1375 σε σχήμα πυραμίδας. Αφιερώθηκε στους θεούς Τλάλοκ (θεό του νερού, της βροχής και της γεωργίας) και Χουιτζιλοπόχτλι (θεό του πολέμου, του ηλίου και προστάτη της πόλης Τενοχτιτλάν). Σύμφωνα με τις πηγές, σε μια τελετή το 1487 θυσιάσθηκαν εκεί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Η ανακάλυψη του τον ενέταξε στα πιο σημαντικά ευρήματα του πολιτισμού των Αζτέκων επί δεκαετίες.
Η αιματοβαμμένη αυτοκρατορία των Αζτέκων που ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα, καταλύθηκε το 1521 από τους Ισπανούς κατακτητές, οι οποίοι κατέστρεψαν τους ναούς της για να κτίσουν τα δικά τους μνημεία, όπως τον καθεδρικό ναό της πόλης και τα Βασιλικά Ανάκτορα.
[Σημείωση "ΝΕΚΡΟΥ": εννοείται ότι η σφαγή των Αζτέκων δε μπορεί να δικαιολογηθεί με τίποτα, άλλωστε το κίνητρο ήταν το πλιάτσικο, όχι κάποιο ενδιαφέρον για τα θύματα των θυσιών!!]
Πηγή: Στο Φως Ναός των Αζτέκων, Ιστορικά Θέματα, τεύχος 61, σελ. 8
Οι «φυσιολάτρες - οικολόγοι» Ίνκας θυσίαζαν παιδιά στους θεούς τους
Το ερώτημα που αφήνεται αναπάντητο στην παρακάτω επιστημονική μελέτη είναι το γιατί τα παιδιά πριν την θυσία ανατρέφονταν τόσο καλά και γιατί τους παρέχονταν ναρκωτικές ουσίες σε συνδυασμό με αλκοόλ. Δεν δίνεται δηλαδή απάντηση στα θρησκευτικά κίνητρα αυτής της πρακτικής. Πιθανόν, εκείνοι που τους κατάστρεψαν τον «ανώτερο παγανιστικό» πολιτισμό οι αιρετικοί Κονκισταδόρες, να πήραν το μυστικό για πάντα μαζί τους στον «άλλο κόσμο».
02/10/07 18:50
Καλή ζωή πριν από το θάνατο
Οι Ίνκας «πάχαιναν» τα παιδιά που προόριζαν για θυσία
Associated Press, Ουάσινγκτον
Τα θύματα βρέθηκαν παγωμένα ψηλά στις Ανδεις (φωτ. αρχείου)
Νέες λεπτομέρειες για τις τελετουργικές ανθρωποθυσίες των Ίνκας έρχονται στο φως από αναλύσεις στα μαλλιά μουμιοποιημένων θυμάτων. Πριν οδηγηθούν στο τέλος τους, τα παιδιά που προορίζονταν για θυσία ακολουθούσαν μια ειδική, πολυτελή δίαιτα για μήνες.
Βρετανοί ερευνητές πραγματοποίησαν χημικές αναλύσεις σε τρίχες από τέσσερα θύματα, έξι έως 12 ετών, που βρέθηκαν παγωμένα στα βουνά του Περού, στην υψηλότερη αρχαιολογική τοποθεσία του κόσμου.
Οι τρίχες είχαν μήκος έως 25 εκατοστά, μήκος που αντιστοιχεί σε περίπου δυόμισι χρόνια ανάπτυξης, αναφέρουν οι επιστήμονες στην αμερικανική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.
Η διατροφή των παιδιών αρχικά βασιζόταν σε λαχανικά όπως η πατάτα, ωστόσο στον τελευταίο χρόνο της ζωής τους είχε εμπλουτιστεί με καλαμπόκι -τροφή της ελίτ- και με κρέας από λάμα.
Τρεις με τέσσερις μήνες πριν από τη θυσία, τα παιδιά υποβάλλονταν σε τελετουργικό κούρεμα. Στη συνέχεια, τα παιδιά φαίνεται ότι ξεκινούσαν μια μακρά πορεία προς τα βουνά, με πιθανή αφετηρία την πρωτεύουσα των Ίνκας Κούσκο.
«Στην ουσία, η αντίστροφη μέτρηση για τη θυσία είχε ξεκινήσει πολύ χρόνο πριν από το θάνατό τους» σχολιάζει στο Reuters ο Άντριου Ουίλσον, επικεφαλής της ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ.
Αδιευκρίνιστο παραμένει πάντως το πώς οι Ίνκας θανάτωναν τα θύματά τους. Τα παιδιά φαίνεται ότι είχαν καταναλώσει φύλλα κόκας και μπίρα από καλαμπόκι τις τελευταίες τους ώρες, και ένα από αυτά φέρει τραύμα στο κεφάλι.
«Φαίνεται ότι τα παιδιά οδηγούνταν σε έναν ορεινό λατρευτικό χώρο στο αποκορύφωμα μιας τελετής που διαρκούσε ένα χρόνο, και εκεί τους έδιναν ναρκωτικά και τα άφηναν να υποκύψουν στην έκθεση στο περιβάλλον» εκτιμούν οι ερευνητές.
Newsroom ΔΟΛ
Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=836665&lngDtrID=252.
Πολιτισμός Πυραμίδων στις Άνδεις εξαφανίζεται σε λουτρό αίματος ανθρωποθυσιών
«Παρότι οι Ισπανοί δεν έφτασαν στο Τουκουμέ οι άνθρωποι πανικοβλήθηκαν, όταν έμαθαν ότι βρίσκονταν στη χώρα.». Η ιστορία του Τουκουμέ, είναι πράγματι μια μοναδική περίπτωση εξαφάνισης ενός από εκείνους τους «υψηλούς πολιτισμούς», σύμφωνα με τους νεοπαγανιστές, της αρχαιότητας, που αντιβαίνει όλες τις «ιερές» διδασκαλίες των τελευταίων. Οι κάτοικοι του Τουκουμέ, πρώτα εξέλαβαν τους αιρετικούς Κονκισταδόρες ως θεούς χωρίς καν ποτέ να τους έχουν δει, έμαθαν για τα κατακτητικά τους κατορθώματα και αποφάσισαν για να τους εξευμενίσουν να θυσιάζουν όλο και περισσότερους ανθρώπους της φυλής τους. Επειδή όμως οι θυσίες δεν έφεραν αποτέλεσμα, αποφάσισαν αντίθετα με κάθε νεοπαγανιστικό κέλευσμα περί «ηρωικού ένοπλου ιδανικού αντίστασης» κατά των εν δυνάμει Ισπανών κατακτητών τους, να καταστρέψουν σπίτια και πυραμίδες του πολιτισμού τους μόνοι τους, επειδή είχαν «μολυνθεί», και να εγκαταλείψουν το έδαφος διαμονής τους, δηλαδή την ίδια την πατρίδα τους, χωρίς να πέσει ούτε ένας απολύτως πυροβολισμός από ισπανικό μουσκέτο. Η μη αποδοχή των θυσιών από τους θεούς αυτό άλλωστε έδειχνε. Οι πυραμίδες τους είχαν χάσει την «καθαρότητά» τους. Μέσα σε ένα ανθρωποθυσιαστικό παραλήρημα έκαψαν τις πόλεις τους και εξαφανίστηκαν για πάντα.
[...]
Έξω από ναό του Πολιτισμού του Τουκουμέ στις Άνδεις, βρέθηκαν θαμμένα 116 θύματα ανθρωποθυσιών· άνδρες, γυναίκες και παιδιά 5 ετών, απαρτίζουν τα εξιλαστήρια θύματα του «φωτισμένου» παγανιστικού ιερατείου με τα μη φαιά «ράσα». (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός ΕΤ1, Ιανουάριος 2008)
«Φαίνεται ότι ανθρωποθυσίες γίνονταν σε καιρούς ανάγκης όταν συνέβαινε κάτι κακό, που ήταν και ανεξήγητο κι ο μόνος τρόπος να το αντιμετωπίσουν ήταν να προσπαθήσουν να εξευμενίσουν τους θεούς.». Ο προσπάθεια εξευμενισμού των θεών είναι η καλύτερη απόδειξη για τον φόβο και την θεοσέβεια (δεισιδαιμονία=φόβος θεού) που διακατείχε τον αρχαίο παγανιστή για τις λεγόμενες «φυσικές δυνάμεις». (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός ΕΤ1, Ιανουάριος 2008)
«Αυτή είναι η ξεκάθαρη απόδειξη ότι πρόκειται για αποκεφαλισμό, ξεκάθαρα σημάδια τομής που διαπερνούν την άρθρωση και φτάνουν και κόβουν τη σπονδυλική στήλη». Στο ίδιο βίντεο ελέχθει πως τα θύματα πρώτα ποτίζονταν με ναρκωτικές ουσίες οι οποίες τα καθιστούσαν ανήμπορα εις αντίσταση, κατόπιν τους άνοιγαν το στήθος και τους αφαιρούσαν την καρδιά, ενώ στο τέλος το θύμα αποκεφαλίζονταν. Παγανιστική κοσμοαντίληψη περί «σωτηρίας»; (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός ΕΤ1, Ιανουάριος 2008)
ΙΝΔΟΙ
Η λεγόμενη θεά Κάλι, μια θεά μανίας, κακίας και βίας. (Πηγή Φώτο: www.mantraonnet.com/
Τεμάχισε τη μάνα του για εξευμενισμό.
Καλκούτα. Κρεοπώλης τεμάχισε στην Ινδία την 65χρονη μητέρα του για να... εξευμενίσει τη θεά Κάλι! Ο 27χρονος Αμπχίζι Ρόι έσυρε τη μητέρα του σε ινδουιστικό ναό, και σύμφωνα με την αστυνομία «τη σκότωσε, την τεμάχισε και την έθαψε σε δύο λάκκους». Αυτόπτες μάρτυρες κατέθεσαν ότι άκουσαν τον δράστη να φωνάζει «θέλω περισσότερο αίμα, η θεά Κάλι θέλει περισσότερο αίμα!» - κανείς ωστόσο δεν έσπευσε να βοηθήσει την άτυχη γυναίκα. Παρά την οικονομική ανάπτυξη της Ινδίας, εξακολουθούν να γίνονται ανθρωποθυσίες: πέρυσι κουρέας θυσίασε (πάλι στη θεά Κάλι) τον τετράχρονο γιο του.
Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα, Πέμπτη 10 Μαΐου 2007, σελίδα Α 20
ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ
Προσφορά στην παράδοση της Ινδονησίας.
[...] Σύμφωνα με την παράδοση, κάθε χρόνο στη διάρκεια της ινδουιστικής γιορτής Κασάντα στη Μάλανγκ της Ανατολικής Ιάβας οι ντόπιοι πετούνε στον ενεργό κρατήρα του όρους Μπρόμο ζώα, ρύζι, φρούτα και άλλα τοπικά προϊόντα για να εξευμενίσουν τον Θεό του Βουνού. Ο ίδιος Θεός είχε απαιτήσει τον 15ο αιώνα -πάντα κατά τον θρύλο-τη θυσία του νεαρότερου παιδιού ενός βασιλικού ζεύγους της περιοχής, το οποίο ήταν άτεκνο, με αντάλλαγμα να του «χαρίσει» απογόνους. (Πηγή: Κόσμος, Εφημερίδα Το Βήμα, Τρίτη 28 Αυγούστου, σελίδα Α36)
Ο παγανισμός, αντίθετα με τις δηλώσεις των Ελλήνων νεοπαγανιστών, δεν μπορεί να οδηγεί στην επιστήμη, αφού όλα ανεξαιρέτως τα φυσικά φαινόμενα δεν ανάγονται σε απρόσωπους κανόνες ή φυσικούς μηχανιστικούς νόμους, αλλά σε θεούς προσωπικότητες που «εξευμενίζονται» με την προσφορά δώρων.
ΛΟΙΠΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ
Οι Γερμανικές φυλές θυσίαζαν τους ανθρώπους στους σκληρούς θεούς της Βαλχάλλα μέχρι την εποχή του Τακίτου και οι Αζτέκοι στο Μεξικό συνεχώς θυσίαζαν τους αιχμαλώτους των γειτονικών φυλών σε εξευμενισμό των θεών τους. Έφτασαν σε τέτοιο σημείο μάλιστα ανθρωποθυσιών ώστε σε κάθε μάχη και πόλεμο δεν σκότωναν τους εχθρούς τους αλλά προσπαθούσαν πάντα να τους αιχμαλωτίζουν ώστε να έχουν απόθεμα ανθρώπων για θυσίες στην Εθνική πίστη τους. Στο Μεξικό μέσα στο ναό του Ηλίου υπήρξε μέρα που θυσιάστηκαν 10.000 και 20.000 αιχμάλωτοι πολέμου στον θεό ήλιο.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
Όσο αναφορά τον Χριστιανισμό έχουμε και εδώ μόνο μια (θεα)νθρωποθυσία. Ο Χριστός, αμνός του Θεού, γίνεται θυσία για τους ανθρώπους. Έχουμε δηλαδή κάτι το εντελώς αντίστροφο. Αντί οι άνθρωποι να θυσιάζονται για το Θεό, ο Θεός θυσιάζει τον μονάκριβο θεάνθρωπο Υιό του για χάριν των ατελών ανθρώπων, κάτι ακατονόμαστο και εκτός λογικής για τις Εθνικές λατρείες.
Στην δε Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν σαφείς και ρητές εντολές όπως μη γίνονται ανθρωποθυσίες:
Δευτορονόμιο, Κεφ Ιη΄ «10 οὐχ εὑρεθήσεται ἐν σοὶ περικαθαίρων τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἢ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ ἐν πυρί, μαντευόμενος μαντείαν, κληδονιζόμενος καὶ οἰωνιζόμενος, »
Δευτερονόμιο, Ιβ΄ «31 οὐ ποιήσεις οὕτω τῷ Θεῷ σου· τὰ γὰρ βδελύγματα Κυρίου, ἃ ἐμίσησεν, ἐποίησαν ἐν τοῖς θεοῖς αὐτῶν, ὅτι τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν κατακαίουσιν ἐν πυρὶ τοῖς θεοῖς αὐτῶν.»
Ιερεμίας Κεφ. Ζ΄ «31 καὶ ᾠκοδόμησαν τὸν βωμὸν τοῦ Ταφέθ, ὅς ἐστιν ἐν φάραγγι υἱοῦ Ἐννόμ, τοῦ κατακαίειν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἐν πυρί, ὃ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ οὐ διενοήθην ἐν τῇ καρδίᾳ μου.»
uetgfku [url=http://cdevinc.com/o-nekros.blogspot.com/]o-nekros.blogspot.com[/url] offtvpr
ΑπάντησηΔιαγραφή